\DeclareSourcemap\maps\map\step

[fieldsource=language, fieldset=langid, origfieldval, final] \step[fieldset=language, null] \AtEveryBibitem\clearfieldday\clearfieldmonth\clearfieldendday\clearfieldendmonth \clearscrheadfoot\ihead\pagemark \oheadRichters, Glötzl: An Integration–Annihilator method for analytical solutions of Partial Differential Equations \KOMAoptionlistofleveldown \addbibresourcezoteroexport-edited-doi-as-url.bib

An Integration–Annihilator method
for analytical solutions of Partial Differential Equations

Oliver Richters1 [Uncaptioned image], Erhard Glötzl2 [Uncaptioned image]

1: Potsdam Institute for Climate Impact Research, Potsdam, Germany.
2: Institute of Physical Chemistry, Johannes Kepler University Linz, Austria.

May 15, 2025 – Version 1

{addmargin}

0.05

Abstract: We present a novel method to derive particular solutions for partial differential equations of the form (A+B)kQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptAB𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙(\operatorname{A}+\operatorname{B})^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})( roman_A + roman_B ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), with AA\operatorname{A}roman_A and BB\operatorname{B}roman_B being linear differential operators with constant coefficients, k𝑘kitalic_k an integer, and Q𝑄Qitalic_Q and q𝑞qitalic_q sufficiently smooth functions. The approach requires that a function W𝑊Witalic_W and an integer λ𝜆\lambdaitalic_λ can be found with the following two conditions: q𝑞qitalic_q can be integrated with respect to AA\operatorname{A}roman_A such that Aλ+kW(𝒙)=q(𝒙)superscriptA𝜆𝑘𝑊𝒙𝑞𝒙\operatorname{A}^{\lambda+k}W(\bm{x})=q(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), and Bλ+1superscriptB𝜆1\operatorname{B}^{\lambda+1}roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT annihilates W𝑊Witalic_W such that Bλ+1W(𝒙)=0superscriptB𝜆1𝑊𝒙0\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})=0roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0.

Applications include the Poisson equation ΔQ(𝒙)=q(𝒙)Δ𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), the inhomogeneous polyharmonic equation ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), the Helmholtz equation (Δ+ν)Q(𝒙)=q(𝒙)Δ𝜈𝑄𝒙𝑞𝒙(\Delta+\nu)Q(\bm{x})=q(\bm{x})( roman_Δ + italic_ν ) italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) and the wave equation Q(𝒙)=q(𝒙)𝑄𝒙𝑞𝒙\Box Q(\bm{x})=q(\bm{x})□ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ). We show how solving the Poisson equation allows to derive the Helmholtz decomposition that splits a sufficiently smooth vector field into a gradient field and a divergence-free rotation field.


Keywords: Partial Differential Equations, Particular Solution, Annihilator Method, Helmholtz Equation, Poisson Equation, Polyharmonic Equation, Wave Equation, Helmholtz Decomposition.


Licence: Creative-Commons CC-BY-NC-ND 4.0.

[Uncaptioned image]


1 Introduction

Several multivariate partial differential equations that are important in theoretical physics and applied mathematics have the functional form DkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptD𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\operatorname{D}^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) where the differential operator DD\operatorname{D}roman_D is a sum of two or more other linear differential operators with constant coefficients. Here, 𝒙𝒙\bm{x}bold_italic_x is a vector in nsuperscript𝑛\mathbb{R}^{n}roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT, k𝑘kitalic_k an integer, and q,Q𝑞𝑄q,Qitalic_q , italic_Q are sufficiently smooth scalar functions or vector components.

In this paper, we present an integration–annihilator method that allows to derive a particular solution by splitting the operator DD\operatorname{D}roman_D into two components D=A+BDAB\operatorname{D}=\operatorname{A}+\operatorname{B}roman_D = roman_A + roman_B. For the inhomogeneity q(𝒙)𝑞𝒙q(\bm{x})italic_q ( bold_italic_x ), an integration is performed with respect to AA\operatorname{A}roman_A by finding a function W𝑊Witalic_W such that Aλ+kW(𝒙)=q(𝒙)superscriptA𝜆𝑘𝑊𝒙𝑞𝒙\operatorname{A}^{\lambda+k}W(\bm{x})=q(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ). The integer λ𝜆\lambdaitalic_λ has to be chosen such that Bλ+1superscriptB𝜆1\operatorname{B}^{\lambda+1}roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT is an annihilator of W𝑊Witalic_W, meaning that Bλ+1W(𝒙)=0superscriptB𝜆1𝑊𝒙0\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})=0roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0. A particular solution of the partial differential equation can then be expressed by a weighted sum of all possible ways to apply AA\operatorname{A}roman_A and BB\operatorname{B}roman_B a total of λ𝜆\lambdaitalic_λ times to W𝑊Witalic_W. The weights will be chosen such that when DksuperscriptD𝑘\operatorname{D}^{k}roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT is applied, many terms cancel each other out or are omitted due to the annihilator condition.

The paper proceeds as follows: Section 3 summarizes existing approaches to use annihilators for solving ordinary and partial differential equations. Section 4 presents the main theorems which are then applied in Section 5 to the following examples of differential equations used in physics:

  • Sec. 5.1: A generalized polyharmonic equation Δ~kQ(𝒙)=q(𝒙)superscript~Δ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\tilde{\Delta}^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) with Δ~=i=1nωii2~Δsuperscriptsubscript𝑖1𝑛subscript𝜔𝑖superscriptsubscript𝑖2\tilde{\Delta}=\sum_{i=1}^{n}\omega_{i}\partial_{i}^{2}over~ start_ARG roman_Δ end_ARG = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT using the example of the wave equation,

  • Sec. 5.2: Poisson’s equation ΔQ(𝒙)=q(𝒙)Δ𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) with Δ=i=1ni2Δsuperscriptsubscript𝑖1𝑛superscriptsubscript𝑖2\Delta=\sum_{i=1}^{n}\partial_{i}^{2}roman_Δ = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT being the Laplace operator,

  • Sec. 5.3: the inhomogeneous polyharmonic equation ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) (called biharmonic for k=2𝑘2k=2italic_k = 2),

  • Sec. 5.4: a generalized Helmholtz equation (Δ~j+ν)kQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptsuperscript~Δ𝑗𝜈𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙(\tilde{\Delta}^{j}+\nu)^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})( over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT + italic_ν ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), with the original Helmholtz equation (Δ+ν)Q(𝒙)=q(𝒙)Δ𝜈𝑄𝒙𝑞𝒙(\Delta+\nu)Q(\bm{x})=q(\bm{x})( roman_Δ + italic_ν ) italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) as a special case,

  • Sec. 5.5: the Helmholtz decomposition that splits a sufficiently smooth vector field into a gradient field and a divergence-free rotation field.

In each case, we suggest methods to choose AA\operatorname{A}roman_A, BB\operatorname{B}roman_B, λ𝜆\lambdaitalic_λ and W𝑊Witalic_W to derive closed-form solutions for several functions that typically consist of polynomials, exponential functions, trigonometric functions and their products and sums. Section 6 discusses our results. The Appendix presents 3 examples and a Mathematica worksheet (richters_2025_annihilatorzenodo) allows to automatically apply our theorems to further functions.

2 Notation

We denote the partial derivative as xjsubscriptsubscript𝑥𝑗\partial_{x_{j}}∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, the k-th partial derivative as xjksuperscriptsubscriptsubscript𝑥𝑗𝑘\partial_{x_{j}}^{k}∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT, the generalized Laplace operator as Δ~=i=1nωixi2~Δsuperscriptsubscript𝑖1𝑛subscript𝜔𝑖superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2\tilde{\Delta}=\sum_{i=1}^{n}\omega_{i}\partial_{x_{i}}^{2}over~ start_ARG roman_Δ end_ARG = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT with ωi0subscript𝜔𝑖0\omega_{i}\neq 0italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ≠ 0 real weights, and the Laplace operator ΔΔ\Deltaroman_Δ as a special case for wi=1subscript𝑤𝑖1w_{i}=1italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1. The generalized Laplacian to the power of p𝑝pitalic_p is written as Δ~psuperscript~Δ𝑝\tilde{\Delta}^{p}over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT. We define the incomplete generalized Laplacian (and, analogously, the incomplete Laplacian ΔksubscriptΔ𝑘\Delta_{\setminus k}roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT) and its p𝑝pitalic_p-th power as:

Δ~kfikωixi2f and Δ~kpfΔ~k(Δ~kp1f).formulae-sequencesubscript~Δ𝑘𝑓subscript𝑖𝑘subscript𝜔𝑖superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2𝑓 and superscriptsubscript~Δ𝑘𝑝𝑓subscript~Δ𝑘superscriptsubscript~Δ𝑘𝑝1𝑓\displaystyle\tilde{\Delta}_{\setminus k}f\coloneqq\sum_{i\neq k}\omega_{i}% \partial_{x_{i}}^{2}f\quad\text{ and }\quad\tilde{\Delta}_{\setminus k}^{p}f% \coloneqq\tilde{\Delta}_{\setminus k}(\tilde{\Delta}_{\setminus k}^{p-1}f).over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_f ≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f and over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ≔ over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ) . (1)

We denote the antiderivative of a scalar field f𝑓fitalic_f with respect to xjsubscript𝑥𝑗x_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT as:

𝒜xjf(x)subscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑓𝑥absent\displaystyle\mathcal{A}_{x_{j}}f(x)\coloneqqcaligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x ) ≔ x0xjf(ξ)𝑑ξj,superscriptsubscriptsubscript𝑥0subscript𝑥𝑗𝑓𝜉differential-dsubscript𝜉𝑗\displaystyle\int_{x_{0}}^{x_{j}}f(\xi)d\xi_{j},∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_ξ ) italic_d italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , (2)

where x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT can be freely chosen. The p𝑝pitalic_p-th antiderivative of a scalar f𝑓fitalic_f with respect to xjsubscript𝑥𝑗x_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT is given by the Cauchy formula for repeated integration or the Riemann–Liouville integral (riesz_integrale_1949; cauchy_trente-cinquieme_1823):

𝒜xjpf(x)superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑝𝑓𝑥absent\displaystyle\mathcal{A}_{x_{j}}^{p}f(x)\coloneqqcaligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_x ) ≔ 𝒜xjp1𝒜xjf(x)=1(p1)!x0xj(xjtj)p1f(t)𝑑tj,superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑝1subscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑓𝑥1𝑝1superscriptsubscriptsubscript𝑥0subscript𝑥𝑗superscriptsubscript𝑥𝑗subscript𝑡𝑗𝑝1𝑓𝑡differential-dsubscript𝑡𝑗\displaystyle\,\mathcal{A}_{x_{j}}^{p-1}\mathcal{A}_{x_{j}}f(x)=\frac{1}{(p-1)% !}\int_{x_{0}}^{x_{j}}(x_{j}-t_{j})^{p-1}f(t)dt_{j},caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG ( italic_p - 1 ) ! end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT - italic_t start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_t ) italic_d italic_t start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , (3)

By convention, xj𝒜xjf=xjp𝒜xjpf=𝒜xj0f=xj0f=Δ0f=Δk0f=Δ~0f=Δ~k0f=fsubscriptsubscript𝑥𝑗subscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑓superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑗𝑝superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑗𝑝𝑓superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑗0𝑓superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑗0𝑓superscriptΔ0𝑓superscriptsubscriptΔ𝑘0𝑓superscript~Δ0𝑓superscriptsubscript~Δ𝑘0𝑓𝑓\partial_{x_{j}}\mathcal{A}_{x_{j}}f=\partial_{x_{j}}^{p}\mathcal{A}_{x_{j}}^{% p}f=\mathcal{A}_{x_{j}}^{0}f=\partial_{x_{j}}^{0}f=\Delta^{0}f=\Delta_{% \setminus k}^{0}f=\tilde{\Delta}^{0}f=\tilde{\Delta}_{\setminus k}^{0}f=f∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_f = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f = italic_f.

We denote an n𝑛nitalic_n-dimensional vector field 𝒇=[fk;1kn]\bm{f}=[f_{k};\,_{1\leq k\leq n}]bold_italic_f = [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_k ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] with bold, italic font and use single indices for its components fksubscript𝑓𝑘f_{k}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT. We denote an n×n𝑛𝑛n\times nitalic_n × italic_n matrix-valued map 𝐋=Lij=Lij;1in,1jn\mathbf{L}=\llbracket L_{ij}\rrbracket=\llbracket L_{ij};\,_{1\leq i\leq n,1% \leq j\leq n}\rrbracketbold_L = ⟦ italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⟧ = ⟦ italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n , 1 ≤ italic_j ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ⟧ with bold, non-italic font. For vector fields and matrices, the definitions for derivatives and integrals above are applied component-wise.

For hh\in\mathbb{R}italic_h ∈ roman_ℝ, h\lceil h\rceil⌈ italic_h ⌉ is the least integer greater than or equal to hhitalic_h (ceiling function).

3 Using annihilators to solve differential equations

The method of undetermined coefficients via annihilation111The approach summarized here is often simply called annihilator method, but because the last step uses the method of undetermined coefficients, some textbooks use these terms as synonyms (bohner_dynamic_2012, 116; dharmaiah_introduction_2012, 234). One possible reason is that the name annihilator method was (according to a google books and scholar search) first used in the 1960ies (brauer_elementary_1968; apostol_calculus_1967), while the concepts to annihilate the non-homogeneous term were developed much earlier, partially using the undetermined coefficients name (for example conkwright_method_1934; jordan_cours_1915, 132–137). The method of undetermined coefficients based on educated guesses of the correct functional form goes back even further and was used for example by Euler to derive his lunar theories in the 1740ies (verdun_leonhard_2013). Today, tables of typical functions simplify this approach (derrick_elementary_1976, 88-92; dharmaiah_introduction_2012, 234), and these tables can be derived and justified using the annihilator method (nagle_fundamentals_1993, 264; sanchez_ordinary_2002, 67). To avoid a confusion of terms, we consider it convincing to call this systematic approach the method of undetermined coefficients via annihilation as done by wirkus_course_2014. is a technique to determine a particular solution for some non-homogeneous ordinary differential equations D(y(x))=q(x)D𝑦𝑥𝑞𝑥\operatorname{D}(y(x))=q(x)roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = italic_q ( italic_x ), when q𝑞qitalic_q is a solution of some other homogeneous differential equation with constant coefficients B(q(x))=0B𝑞𝑥0\operatorname{B}(q(x))=0roman_B ( italic_q ( italic_x ) ) = 0. The latter formula is the reason why the differential operator BB\operatorname{B}roman_B is said “to annihilate” q(x)𝑞𝑥q(x)italic_q ( italic_x ) or “to be an annihilator of” q(x)𝑞𝑥q(x)italic_q ( italic_x ) (farlow_introduction_2012, 197). Tables exist in order to derive BB\operatorname{B}roman_B, for example (joyner_introduction_2012, 82):

q(x)𝑞𝑥\displaystyle q(x)italic_q ( italic_x ) =xkeαxabsentsuperscript𝑥𝑘superscript𝑒𝛼𝑥\displaystyle=x^{k}e^{\alpha x}= italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT italic_α italic_x end_POSTSUPERSCRIPT B=(xα)k+1absentBsuperscriptsubscript𝑥𝛼𝑘1\displaystyle\Rightarrow\operatorname{B}=(\partial_{x}-\alpha)^{k+1}⇒ roman_B = ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT - italic_α ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUPERSCRIPT (4)
q(x)𝑞𝑥\displaystyle q(x)italic_q ( italic_x ) =xkeαxcos(βx)absentsuperscript𝑥𝑘superscript𝑒𝛼𝑥𝛽𝑥\displaystyle=x^{k}e^{\alpha x}\cos(\beta x)= italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT italic_α italic_x end_POSTSUPERSCRIPT roman_cos ( italic_β italic_x ) B=(x22αx+α2+β2)k+1absentBsuperscriptsuperscriptsubscript𝑥22𝛼subscript𝑥superscript𝛼2superscript𝛽2𝑘1\displaystyle\Rightarrow\operatorname{B}=(\partial_{x}^{2}-2\alpha\partial_{x}% +\alpha^{2}+\beta^{2})^{k+1}⇒ roman_B = ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT - 2 italic_α ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT + italic_α start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + italic_β start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUPERSCRIPT (5)

If B(q(x))=0B𝑞𝑥0\operatorname{B}(q(x))=0roman_B ( italic_q ( italic_x ) ) = 0, then for every solution y(x)𝑦𝑥y(x)italic_y ( italic_x ) that satisfies D(y(x))=q(x)D𝑦𝑥𝑞𝑥\operatorname{D}(y(x))=q(x)roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = italic_q ( italic_x ), clearly B(D(y(x)))=B(q(x))=0BD𝑦𝑥B𝑞𝑥0\operatorname{B}(\operatorname{D}(y(x)))=\operatorname{B}(q(x))=0roman_B ( roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) ) = roman_B ( italic_q ( italic_x ) ) = 0 and therefore y𝑦yitalic_y is a solution of the homogeneous equation B(D(y(x)))=0BD𝑦𝑥0\operatorname{B}(\operatorname{D}(y(x)))=0roman_B ( roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) ) = 0. Thus, if the homogeneous equation B(D(y(x)))=0BD𝑦𝑥0\operatorname{B}(\operatorname{D}(y(x)))=0roman_B ( roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) ) = 0 can be solved, for example using the technique of the characteristic equation, its set of solutions with yet undetermined coefficients can be used as an ansatz for D(y(x))=q(x)D𝑦𝑥𝑞𝑥\operatorname{D}(y(x))=q(x)roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = italic_q ( italic_x ). Then, by comparing D(y(x))D𝑦𝑥\operatorname{D}(y(x))roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) with q(x)𝑞𝑥q(x)italic_q ( italic_x ), the coefficients that lead to the final non-homogeneous solution can be derived (coddington_introduction_2012, 90–93; wirkus_course_2014, 264–274).222As an example, let us look at the differential equation D(y(x))=x2y3xy+2y=x2D𝑦𝑥superscriptsubscript𝑥2𝑦3subscript𝑥𝑦2𝑦superscript𝑥2\operatorname{D}(y(x))=\partial_{x}^{2}y-3\partial_{x}y+2y=x^{2}roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_y - 3 ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT italic_y + 2 italic_y = italic_x start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT. Since x2superscript𝑥2x^{2}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT is a solution of B(y(x))=x3y=0B𝑦𝑥superscriptsubscript𝑥3𝑦0\operatorname{B}(y(x))=\partial_{x}^{3}y=0roman_B ( italic_y ( italic_x ) ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT italic_y = 0, every solution of D(y(x))=x2D𝑦𝑥superscript𝑥2\operatorname{D}(y(x))=x^{2}roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = italic_x start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT is a solution of B(D(y(x)))=x5y3x4y+2x3y=0BD𝑦𝑥superscriptsubscript𝑥5𝑦3superscriptsubscript𝑥4𝑦2superscriptsubscript𝑥3𝑦0\operatorname{B}(\operatorname{D}(y(x)))=\partial_{x}^{5}y-3\partial_{x}^{4}y+% 2\partial_{x}^{3}y=0roman_B ( roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 5 end_POSTSUPERSCRIPT italic_y - 3 ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_y + 2 ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT italic_y = 0. The characteristic equation of this equation is r3(r23r+2)superscript𝑟3superscript𝑟23𝑟2r^{3}(r^{2}-3r+2)italic_r start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_r start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT - 3 italic_r + 2 ), the product of the characteristic polynomials for DD\operatorname{D}roman_D and BB\operatorname{B}roman_B. The roots are 0, 0, 0, 1, 2, and hence y(x)𝑦𝑥y(x)italic_y ( italic_x ) must have the form y(x)=c0+c1x+c2x2+c3ex+c4e2x𝑦𝑥subscript𝑐0subscript𝑐1𝑥subscript𝑐2superscript𝑥2subscript𝑐3superscript𝑒𝑥subscript𝑐4superscript𝑒2𝑥y(x)=c_{0}+c_{1}x+c_{2}x^{2}+c_{3}e^{x}+c_{4}e^{2x}italic_y ( italic_x ) = italic_c start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT + italic_c start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_x + italic_c start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + italic_c start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT + italic_c start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_x end_POSTSUPERSCRIPT. Obviously, c3ex+c4e2xsubscript𝑐3superscript𝑒𝑥subscript𝑐4superscript𝑒2𝑥c_{3}e^{x}+c_{4}e^{2x}italic_c start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT + italic_c start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_x end_POSTSUPERSCRIPT solves D(y(x))=0D𝑦𝑥0\operatorname{D}(y(x))=0roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = 0, and comparison of the other coefficients leads to c2=1/2subscript𝑐212c_{2}=1/2italic_c start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = 1 / 2, c1=3/2subscript𝑐132c_{1}=3/2italic_c start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = 3 / 2 and c0=7/4subscript𝑐074c_{0}=7/4italic_c start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = 7 / 4 which is a particular solution of D(y(x))=x2D𝑦𝑥superscript𝑥2\operatorname{D}(y(x))=x^{2}roman_D ( italic_y ( italic_x ) ) = italic_x start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT (coddington_introduction_2012, 90–93).

Using annihilators for ordinary differential equations is a systematic and efficient method when applicable, but is limited to q(x)𝑞𝑥q(x)italic_q ( italic_x ) having the right functional form such that an annihilator exists (apostol_calculus_1967, 166).

Adapting the method described above to partial differential equations is straightforward. For example, golberg_annihilator_1999 uses it to approximate a function using basis functions that can be integrated analytically, and then a comparison of coefficients is performed. The disadvantage of this approach is that for each different inhomogeneity, a different annihilator is used, and the full process has to be repeated.

In the following, we describe a new approach that differs in two aspects: First, it is restricted to finding the particular solution, separating the homogeneous and the inhomogeneous problem. Second, it automatically generates the correct coefficients, avoiding a comparison of coefficients.

4 An Integration–Annihilator method

In this section, we present a novel approach to derive a closed-form particular solution for (A+B)nQ=qsuperscriptAB𝑛𝑄𝑞(\operatorname{A}+\operatorname{B})^{n}Q=q( roman_A + roman_B ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q = italic_q with AA\operatorname{A}roman_A and BB\operatorname{B}roman_B linear differential operators with constant coefficients. It combines integration with respect to AA\operatorname{A}roman_A to derive a function W𝑊Witalic_W with the repeated application of BB\operatorname{B}roman_B to annihilate W𝑊Witalic_W. The restriction to linear with constant coefficients guarantees that AA\operatorname{A}roman_A, BB\operatorname{B}roman_B and DD\operatorname{D}roman_D commute.

Strategies on how to determine AA\operatorname{A}roman_A, BB\operatorname{B}roman_B, λ𝜆\lambdaitalic_λ and W𝑊Witalic_W for various partial differential equations will be presented in Section 5. Concrete examples of the use of the following theorems can be found in the Appendix.

Theorem 4.1.

Let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function, let AA\operatorname{A}roman_A, BB\operatorname{B}roman_B and DD\operatorname{D}roman_D be some linear differential operators with constant coefficients and D=A+BDAB\operatorname{D}=\operatorname{A}+\operatorname{B}roman_D = roman_A + roman_B, and let there exist two natural numbers λ𝜆\lambdaitalic_λ and k𝑘kitalic_k and a sufficiently smooth function W𝑊Witalic_W such that:

Aλ+kW(𝒙)superscriptA𝜆𝑘𝑊𝒙\displaystyle\operatorname{A}^{\lambda+k}W(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) =q(𝒙)absent𝑞𝒙\displaystyle=q(\bm{x})= italic_q ( bold_italic_x ) (integration condition),(integration condition)\displaystyle\text{(integration condition)},(integration condition) , (6)
Bλ+1W(𝒙)superscriptB𝜆1𝑊𝒙\displaystyle\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) =0absent0\displaystyle=0= 0 (annihilator condition).(annihilator condition)\displaystyle\text{(annihilator condition)}.(annihilator condition) . (7)

Then, Q𝑄Qitalic_Q as defined below satisfies DkQ=qsuperscriptD𝑘𝑄𝑞\operatorname{D}^{k}Q=qroman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q = italic_q:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)p(k+p1p)AλpBpW(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptA𝜆𝑝superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}% \operatorname{A}^{\lambda-p}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x}).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) . (8)
Proof.

The proof follows by complete induction. We will show that for 0jk0𝑗𝑘0\leq j\leq k0 ≤ italic_j ≤ italic_k, DjQ(𝒙)superscriptD𝑗𝑄𝒙\operatorname{D}^{j}Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) is given by:

DjQ(𝒙)superscriptD𝑗𝑄𝒙\displaystyle\operatorname{D}^{j}Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =Aλ+jW(𝒙)+p=1λ(1)p(k+pj1p)Aλp+jBpW(𝒙).absentsuperscriptA𝜆𝑗𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝1𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗1𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\operatorname{A}^{\lambda+j}W(\bm{x})+\sum_{p=1}^{\lambda}(-1)^{% p}\tbinom{k+p-j-1}{p}\operatorname{A}^{\lambda-p+j}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x% }).= roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) . (9)

Base case for j=0𝑗0j=0italic_j = 0: the fact that D0Q(𝒙)=Q(𝒙)superscriptD0𝑄𝒙𝑄𝒙\operatorname{D}^{0}Q(\bm{x})=Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_Q ( bold_italic_x ) follows by identifying the first term in Eq. (9) with the p=0𝑝0p=0italic_p = 0 term from the sum in Eq. (8) because (1)0(k10)=1superscript10binomial𝑘101(-1)^{0}\tbinom{k-1}{0}=1( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k - 1 end_ARG start_ARG 0 end_ARG ) = 1, while the terms for p>0𝑝0p>0italic_p > 0 are identical.

Induction step: If Eq. (9) is true for j<k𝑗𝑘j<kitalic_j < italic_k (induction hypothesis), we will show that it is true also for j+1𝑗1j+1italic_j + 1. First, as (1)0(k+pj10)=1superscript10binomial𝑘𝑝𝑗101(-1)^{0}\binom{k+p-j-1}{0}=1( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG 0 end_ARG ) = 1, we include the first term of Eq. (9) into the sum for p=0𝑝0p=0italic_p = 0:

DjQ(𝒙)superscriptD𝑗𝑄𝒙\displaystyle\operatorname{D}^{j}Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =p=0λ(1)p(k+pj1p)Aλp+jBpW(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗1𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-j-1}{p}\operatorname{A}^% {\lambda-p+j}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x}).= ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) . (10)
Now, we apply another operator DD\operatorname{D}roman_D and use that AA\operatorname{A}roman_A and BB\operatorname{B}roman_B commute:
Dj+1Q(𝒙)superscriptD𝑗1𝑄𝒙\displaystyle\operatorname{D}^{j+1}Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =DDjQ(𝒙)=(A+B)DjQ(𝒙)absentDsuperscriptD𝑗𝑄𝒙ABsuperscriptD𝑗𝑄𝒙\displaystyle=\operatorname{D}\operatorname{D}^{j}Q(\bm{x})=(\operatorname{A}+% \operatorname{B})\operatorname{D}^{j}Q(\bm{x})= roman_D roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = ( roman_A + roman_B ) roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) (11)
=p=0λ(1)p(k+pj1p)Aλp+j+1BpW(𝒙)+p=0λ(1)p(k+pj1p)Aλp+jBp+1W(𝒙),absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗1𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗1superscriptB𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗1𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗superscriptB𝑝1𝑊𝒙\displaystyle=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-j-1}{p}\operatorname{A}^% {\lambda-p+j+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x})+\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}% \tbinom{k+p-j-1}{p}\operatorname{A}^{\lambda-p+j}\operatorname{B}^{p+1}W(\bm{x% }),= ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) , (12)
now shift the p𝑝pitalic_p index by one in the second sum
=p=0λ(1)p(k+pj1p)Aλp+j+1BpW(𝒙)p=1λ+1(1)p(k+pj2p1)Aλp+j+1BpW(𝒙),absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗1𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗1superscriptB𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝1𝜆1superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗2𝑝1superscriptA𝜆𝑝𝑗1superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-j-1}{p}\operatorname{A}^% {\lambda-p+j+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x})-\sum_{p=1}^{\lambda+1}(-1)^{p}% \tbinom{k+p-j-2}{p-1}\operatorname{A}^{\lambda-p+j+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm% {x}),= ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) - ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - italic_j - 2 end_ARG start_ARG italic_p - 1 end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) , (13)
now the p=0𝑝0p=0italic_p = 0 term of the first sum can be taken out of the sum, and the λ+1𝜆1\lambda+1italic_λ + 1 term of the second sum is zero because Bλ+1W(𝒙)=0superscriptB𝜆1𝑊𝒙0\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})=0roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0 by definition. At the same time, as it is well-known that (ab)(a1b1)=(a1b)binomial𝑎𝑏binomial𝑎1𝑏1binomial𝑎1𝑏\tbinom{a}{b}-\tbinom{a-1}{b-1}=\tbinom{a-1}{b}( FRACOP start_ARG italic_a end_ARG start_ARG italic_b end_ARG ) - ( FRACOP start_ARG italic_a - 1 end_ARG start_ARG italic_b - 1 end_ARG ) = ( FRACOP start_ARG italic_a - 1 end_ARG start_ARG italic_b end_ARG ) for all a,b𝑎𝑏a,bitalic_a , italic_b, all terms with equal p𝑝pitalic_p can be summed together to yield:
=Aλ+j+1W(𝒙)+p=1λ(1)p(k+p(j+1)1p)Aλp+j+1BpW(𝒙)absentsuperscriptA𝜆𝑗1𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝1𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝𝑗11𝑝superscriptA𝜆𝑝𝑗1superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\operatorname{A}^{\lambda+j+1}W(\bm{x})+\sum_{p=1}^{\lambda}(-1)% ^{p}\tbinom{k+p-(j+1)-1}{p}\operatorname{A}^{\lambda-p+j+1}\operatorname{B}^{p% }W(\bm{x})= roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - ( italic_j + 1 ) - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + italic_j + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) (14)

which is exactly Eq. (9) for j+1𝑗1j+1italic_j + 1.

Conclusion: Since both the base case and the induction step have been proven as true, by mathematical induction the statement in Eq. (9) holds for every integer jk𝑗𝑘j\leq kitalic_j ≤ italic_k.

Now, setting in Eq. (9) j=k𝑗𝑘j=kitalic_j = italic_k, then k+pj1𝑘𝑝𝑗1k+p-j-1italic_k + italic_p - italic_j - 1 becomes p1𝑝1p-1italic_p - 1, and (p1p)=0binomial𝑝1𝑝0\tbinom{p-1}{p}=0( FRACOP start_ARG italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) = 0 for all p𝑝pitalic_p, thus the sum can be dropped, so only the first term is non-zero and yields, using Eq. (6):

DkQ(𝒙)superscriptD𝑘𝑄𝒙\displaystyle\operatorname{D}^{k}Q(\bm{x})roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =Aλ+kW(𝒙)=q(𝒙).absentsuperscriptA𝜆𝑘𝑊𝒙𝑞𝒙\displaystyle=\operatorname{A}^{\lambda+k}W(\bm{x})=q(\bm{x}).= roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) . (15)

This finalizes the proof of Theorem 4.1. ∎

In the special case k=1𝑘1k=1italic_k = 1 and therefore DQ(𝒙)=q(𝒙)D𝑄𝒙𝑞𝒙\operatorname{D}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_D italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), we will now relax the condition that Bλ+1superscriptB𝜆1\operatorname{B}^{\lambda+1}roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT annihilates q(𝒙)𝑞𝒙q(\bm{x})italic_q ( bold_italic_x ) to the condition that Bλ+1superscriptB𝜆1\operatorname{B}^{\lambda+1}roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT yields some multiple of q(𝒙)𝑞𝒙q(\bm{x})italic_q ( bold_italic_x ).

Theorem 4.2.

Let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function, let AA\operatorname{A}roman_A, BB\operatorname{B}roman_B and DD\operatorname{D}roman_D be some linear differential operators with constant coefficients and D=A+BDAB\operatorname{D}=\operatorname{A}+\operatorname{B}roman_D = roman_A + roman_B, and let there exist a non-zero real number u𝑢uitalic_u, a natural number λ𝜆\lambdaitalic_λ and a sufficiently smooth function W𝑊Witalic_W such that:

Aλ+1W(𝒙)superscriptA𝜆1𝑊𝒙\displaystyle\operatorname{A}^{\lambda+1}W(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) =q(𝒙)absent𝑞𝒙\displaystyle=q(\bm{x})= italic_q ( bold_italic_x ) (integration condition),(integration condition)\displaystyle\text{(integration condition)},(integration condition) , (16)
Bλ+1W(𝒙)superscriptB𝜆1𝑊𝒙\displaystyle\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) =(1)λ(u1)q(𝒙)absentsuperscript1𝜆𝑢1𝑞𝒙\displaystyle=(-1)^{\lambda}(u-1)q(\bm{x})= ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_u - 1 ) italic_q ( bold_italic_x ) (relaxed annihilator condition).(relaxed annihilator condition)\displaystyle\text{(relaxed annihilator condition)}.(relaxed annihilator condition) . (17)

Then, Q𝑄Qitalic_Q as defined below satisfies DQ=qD𝑄𝑞\operatorname{D}Q=qroman_D italic_Q = italic_q:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)puAλpBpW(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝𝑢superscriptA𝜆𝑝superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}\frac{(-1)^{p}}{u}\operatorname{A}^{% \lambda-p}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x}).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_u end_ARG roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) . (18)
Proof.

We apply another operator DD\operatorname{D}roman_D

DQ(𝒙)D𝑄𝒙\displaystyle\operatorname{D}Q(\bm{x})roman_D italic_Q ( bold_italic_x ) =Dp=0λ(1)puAλpBpW(𝒙),absentDsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝𝑢superscriptA𝜆𝑝superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\operatorname{D}\sum_{p=0}^{\lambda}\frac{(-1)^{p}}{u}% \operatorname{A}^{\lambda-p}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x}),= roman_D ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_u end_ARG roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) , (19)
replace DD\operatorname{D}roman_D with A+BAB\operatorname{A}+\operatorname{B}roman_A + roman_B and use that AA\operatorname{A}roman_A and BB\operatorname{B}roman_B commute
=1up=0λ[(1)pAλp+1BpW(𝒙)+(1)pAλpBp+1W(𝒙)],absent1𝑢superscriptsubscript𝑝0𝜆delimited-[]superscript1𝑝superscriptA𝜆𝑝1superscriptB𝑝𝑊𝒙superscript1𝑝superscriptA𝜆𝑝superscriptB𝑝1𝑊𝒙\displaystyle=\frac{1}{u}\sum_{p=0}^{\lambda}\left[(-1)^{p}\operatorname{A}^{% \lambda-p+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x})+(-1)^{p}\operatorname{A}^{\lambda-p}% \operatorname{B}^{p+1}W(\bm{x})\right],= divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_u end_ARG ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT [ ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) + ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) ] , (20)
shift the sum index p𝑝pitalic_p by 1 in the second sum
=1u[p=0λ(1)pAλp+1BpW(𝒙)p=1λ+1(1)pAλp+1BpW(𝒙)],absent1𝑢delimited-[]superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptA𝜆𝑝1superscriptB𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝1𝜆1superscript1𝑝superscriptA𝜆𝑝1superscriptB𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\frac{1}{u}\left[\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\operatorname{A}^{% \lambda-p+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x})-\sum_{p=1}^{\lambda+1}(-1)^{p}% \operatorname{A}^{\lambda-p+1}\operatorname{B}^{p}W(\bm{x})\right],= divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_u end_ARG [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) - ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p + 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) ] , (21)
and cancel the terms with equal index p𝑝pitalic_p, keeping only the terms with p=0𝑝0p=0italic_p = 0 and p=λ+1𝑝𝜆1p=\lambda+1italic_p = italic_λ + 1
=1u[Aλ+1W(𝒙)+(1)λBλ+1W(𝒙)]=1u[q(𝒙)+(u1)q(𝒙)].absent1𝑢delimited-[]superscriptA𝜆1𝑊𝒙superscript1𝜆superscriptB𝜆1𝑊𝒙1𝑢delimited-[]𝑞𝒙𝑢1𝑞𝒙\displaystyle=\frac{1}{u}\left[\operatorname{A}^{\lambda+1}W(\bm{x})+(-1)^{% \lambda}\operatorname{B}^{\lambda+1}W(\bm{x})\right]=\frac{1}{u}\left[q(\bm{x}% )+(u-1)q(\bm{x})\right].= divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_u end_ARG [ roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) + ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) ] = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_u end_ARG [ italic_q ( bold_italic_x ) + ( italic_u - 1 ) italic_q ( bold_italic_x ) ] . (22)
=q(𝒙).absent𝑞𝒙\displaystyle=q(\bm{x}).= italic_q ( bold_italic_x ) . (23)

This finalizes the proof of Theorem 4.2. ∎

The following trivial statement will be used to cover some special cases later:

Lemma 4.3.

Let DD\operatorname{D}roman_D be a differential operator and let qC(n,)𝑞superscript𝐶superscript𝑛q\in C^{\infty}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function. If Dq(𝒙)=vq(𝒙)D𝑞𝒙𝑣𝑞𝒙\operatorname{D}q(\bm{x})=v\cdot q(\bm{x})roman_D italic_q ( bold_italic_x ) = italic_v ⋅ italic_q ( bold_italic_x ) with v𝑣vitalic_v being a non-zero real constant, then Q(𝒙)=1vkq(𝒙)𝑄𝒙1superscript𝑣𝑘𝑞𝒙Q(\bm{x})=\frac{1}{v^{k}}q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_v start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG italic_q ( bold_italic_x ) is a solution of DkQ(𝒙)=q(x)superscriptD𝑘𝑄𝒙𝑞𝑥\operatorname{D}^{k}Q(\bm{x})=q(x)roman_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( italic_x ).

Proof.

The proof follows immediately from applying DD\operatorname{D}roman_D k𝑘kitalic_k-times to Q𝑄Qitalic_Q. ∎

5 Applications

In this section, the theorems from the previous section are applied to some important partial differential equations from physics: First, we show a rather general proof for a generalized Laplace operator Δ~kQ(𝒙)=q(𝒙)superscript~Δ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\tilde{\Delta}^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) using the example of the inhomogeneous wave equation. Then, we show special cases, namely Poisson’s equation ΔQ(𝒙)=q(𝒙)Δ𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) (Section 5.2), and the polyharmonic equation ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) (Section 5.3) using the standard Laplace operator. The flowchart in Figure 1 shows how to select the proper theorem. Additional, we provide solutions for a generalized Helmholtz equation (Section 5.4) and the Helmholtz decomposition (Section 5.5). A Mathematica worksheet implementing the solution strategies can be found in richters_2025_annihilatorzenodo and at https://oliver-richters.de/annihilator.

5.1 Generalized Laplace operator / inhomogeneous wave equation

Corollary 5.1.

Let Δ~=i=1nωixi2~Δsuperscriptsubscript𝑖1𝑛subscript𝜔𝑖superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2\tilde{\Delta}=\sum_{i=1}^{n}\omega_{i}\partial_{x_{i}}^{2}over~ start_ARG roman_Δ end_ARG = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT be a generalized Laplace operator with ωi0subscript𝜔𝑖0\omega_{i}\neq 0italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ≠ 0 and let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function such that there mn𝑚𝑛\exists m\leq n∃ italic_m ≤ italic_n with q(𝒙)=f(xm)𝒙imβ𝑞𝒙𝑓subscript𝑥𝑚superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽q(\bm{x})=f(x_{m})\cdot\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⋅ bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT with multi-index β0n1𝛽superscriptsubscript0𝑛1\beta\in\mathbb{N}_{0}^{n-1}italic_β ∈ roman_ℕ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT, thus the inhomogeneity can be separated into a monomial and a function that depends on a single coordinate xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT. Then, choose λ=|β|12𝜆𝛽12\lambda=\lceil\tfrac{|\beta|-1}{2}\rceilitalic_λ = ⌈ divide start_ARG | italic_β | - 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG ⌉ and W(𝒙)=ωmλk𝒜xm2λ+2kq(𝒙)=ωmλk𝒙imβ𝒜xm2λ+2kf(xm)𝑊𝒙superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑘superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑞𝒙superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑘superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑓subscript𝑥𝑚W(\bm{x})=\omega_{m}^{-\lambda-k}\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2k}q(\bm{x})=% \omega_{m}^{-\lambda-k}\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2% k}f(x_{m})italic_W ( bold_italic_x ) = italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - italic_λ - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - italic_λ - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ). The solution Q𝑄Qitalic_Q as defined below satisfies Δ~kQ=qsuperscript~Δ𝑘𝑄𝑞\tilde{\Delta}^{k}Q=qover~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q = italic_q:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)p(k+p1p)ωmλpxm2λ2pΔ~mpW(𝒙)=p=0λ(1)p(k+p1p)ωmpk𝒜xm2k+2pΔ~mpq(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝑝𝑘superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝑘2𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑞𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\omega_{m}^% {\lambda-p}\partial_{x_{m}}^{2\lambda-2p}\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{p}W(\bm% {x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\omega_{m}^{-p-k}\mathcal{A}% _{x_{m}}^{2k+2p}\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{p}q(\bm{x}).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - italic_p - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_k + 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (24)

For k=1𝑘1k=1italic_k = 1, this simplifies to

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)pωmλpxm2λ2pΔ~mpW(𝒙)=p=0λ(1)pωmp1𝒜xm2+2pΔ~mpq(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝑝1superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚22𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑞𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\omega_{m}^{\lambda-p}% \partial_{x_{m}}^{2\lambda-2p}\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{p}W(\bm{x})=\sum_{% p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\omega_{m}^{-p-1}\mathcal{A}_{x_{m}}^{2+2p}\tilde{\Delta% }_{\setminus m}^{p}q(\bm{x}).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - italic_p - 1 end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 + 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (25)
Proof.

The proof follows from Theorem 4.1 by setting A=ωmxm2Asubscript𝜔𝑚superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2\operatorname{A}=\omega_{m}\partial_{x_{m}}^{2}roman_A = italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT, B=Δ~mBsubscript~Δ𝑚\operatorname{B}=\tilde{\Delta}_{\setminus m}roman_B = over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT and D=Δ~D~Δ\operatorname{D}=\tilde{\Delta}roman_D = over~ start_ARG roman_Δ end_ARG. The annihilator condition Δ~mλ+1W(𝒙)=0superscriptsubscript~Δ𝑚𝜆1𝑊𝒙0\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{\lambda+1}W(\bm{x})=0over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0 is satisfied as at least |β|+1𝛽1|\beta|+1| italic_β | + 1 derivatives are applied to ximβsuperscriptsubscript𝑥𝑖𝑚𝛽x_{i\neq m}^{\beta}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT, yielding zero. The integration condition is satisfied as Aλ+kW(𝒙)=ωmλ+kxm2λ+2kW(𝒙)=q(𝒙)superscriptA𝜆𝑘𝑊𝒙superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑘superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑊𝒙𝑞𝒙\operatorname{A}^{\lambda+k}W(\bm{x})=\omega_{m}^{\lambda+k}\partial_{x_{m}}^{% 2\lambda+2k}W(\bm{x})=q(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ). ∎

Keep in mind that the definition of 𝒜xmsubscript𝒜subscript𝑥𝑚\mathcal{A}_{x_{m}}caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT allows to choose the lower boundary of the integral in such a way that the calculation is as simple as possible.

An application of Corollary 5.1 with k=1𝑘1k=1italic_k = 1 is the inhomogeneous wave equation that describes the propagation of waves in the presence of external sources or forces with applications in acoustics, electromagnetics, and seismology. Here, we use t𝑡titalic_t for the temporal dimension of the four-dimensional spacetime, and \Box is D’Alembert’s operator.

Q(𝒙)=(t2/c2i=13xi2)Q(𝒙)=q(𝒙),𝑄𝒙superscriptsubscript𝑡2superscript𝑐2superscriptsubscript𝑖13superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2𝑄𝒙𝑞𝒙\displaystyle\Box Q(\bm{x})=\left(\partial_{t}^{2}/c^{2}-\sum_{i=1}^{3}% \partial_{x_{i}}^{2}\right)Q(\bm{x})=q(\bm{x}),□ italic_Q ( bold_italic_x ) = ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT - ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ) italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) , (26)

with c𝑐citalic_c the wave speed. Example 1 in the Appendix shows that for q(𝒙)=tsin(t)x12x2𝑞𝒙𝑡𝑡superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2q(\bm{x})=t\sin(t)x_{1}^{2}x_{2}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_t roman_sin ( italic_t ) italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT, a special solution of Q=q𝑄𝑞\Box Q=q□ italic_Q = italic_q is given by Q(𝒙)=c2x12x2(2cos(t)tsin(t))+2c4x2(4cos(t)+tsin(t))𝑄𝒙superscript𝑐2superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥22𝑡𝑡𝑡2superscript𝑐4subscript𝑥24𝑡𝑡𝑡Q(\bm{x})=c^{2}x_{1}^{2}x_{2}\big{(}-2\cos(t)-t\sin(t)\big{)}+2c^{4}x_{2}\big{% (}4\cos(t)+t\sin(t)\big{)}italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( - 2 roman_cos ( italic_t ) - italic_t roman_sin ( italic_t ) ) + 2 italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( 4 roman_cos ( italic_t ) + italic_t roman_sin ( italic_t ) ).

5.2 Poisson’s equation

Poisson’s equation is an elliptic partial differential equation named after Denis poisson_memoire_1823. For scalar functions q𝑞qitalic_q and Q𝑄Qitalic_Q, it is given by ΔQ(𝒙)=q(𝒙)Δ𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) with ΔΔ\Deltaroman_Δ the Laplace operator. The homogeneous variant ΔQ(𝒙)=0Δ𝑄𝒙0\Delta Q(\bm{x})=0roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = 0 is called Laplace’s equation (hackbusch_poisson_2017).

Poisson’s equation has various applications in theoretical physics: In Newtonian physics, the relation between the gravitational potential φgsubscript𝜑𝑔\varphi_{g}italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_g end_POSTSUBSCRIPT and the mass density distribution ρgsubscript𝜌𝑔\rho_{g}italic_ρ start_POSTSUBSCRIPT italic_g end_POSTSUBSCRIPT is given by Δφg=4πGρgΔsubscript𝜑𝑔4𝜋𝐺subscript𝜌𝑔\Delta\varphi_{g}=4\pi G\rho_{g}roman_Δ italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_g end_POSTSUBSCRIPT = 4 italic_π italic_G italic_ρ start_POSTSUBSCRIPT italic_g end_POSTSUBSCRIPT with G𝐺Gitalic_G the gravitational constant. In electrostatics, the electrostatic potential φesubscript𝜑𝑒\varphi_{e}italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT and the density distribution of electric charges ρesubscript𝜌𝑒\rho_{e}italic_ρ start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT is connected by Δφe=ρfεΔsubscript𝜑𝑒subscript𝜌𝑓𝜀\Delta\varphi_{e}=-\frac{\rho_{f}}{\varepsilon}roman_Δ italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT = - divide start_ARG italic_ρ start_POSTSUBSCRIPT italic_f end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ε end_ARG, where ε𝜀\varepsilonitalic_ε is the permittivity of the medium (hackbusch_poisson_2017). For scalar functions that decay sufficiently fast at infinity, it can be solved with Kernel integrals (Green’s function), but for unboundedly growing vector fields, these integrals diverge (chorin_mathematical_1990; schwarz_hodge_1995).

Corollary 5.2.

Let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function and let there m𝑚\exists m∃ italic_m with q(𝒙)=f(xm)𝒙imβ𝑞𝒙𝑓subscript𝑥𝑚superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽q(\bm{x})=f(x_{m})\cdot\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⋅ bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT with multi-index β0n1𝛽superscriptsubscript0𝑛1\beta\in\mathbb{N}_{0}^{n-1}italic_β ∈ roman_ℕ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT and f𝑓fitalic_f any function of xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT that can be integrated. Then, Q𝑄Qitalic_Q as defined below with λ=|β|12𝜆𝛽12\lambda=\lceil\tfrac{|\beta|-1}{2}\rceilitalic_λ = ⌈ divide start_ARG | italic_β | - 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG ⌉ and W(𝒙)=𝒜xm2λ+2q(𝒙)=𝒙imβ𝒜xm2λ+2f(xm)𝑊𝒙superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑞𝒙superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑓subscript𝑥𝑚W(\bm{x})=\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2}q(\bm{x})=\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}% \mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2}f(x_{m})italic_W ( bold_italic_x ) = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) satisfies ΔQ=qΔ𝑄𝑞\Delta Q=qroman_Δ italic_Q = italic_q:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)pxm2λ2pΔmpW(𝒙)=p=0λ(1)p𝒜xm2+2pΔmpq(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚22𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑞𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\partial_{x_{m}}^{2\lambda-2% p}\Delta_{\setminus m}^{p}W(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\mathcal{A}_{x% _{m}}^{2+2p}\Delta_{\setminus m}^{p}q(\bm{x}).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 + 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (27)
Proof.

The proof follows from Corollary 5.1 by setting ωi=1subscript𝜔𝑖1\omega_{i}=1italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 and k=1𝑘1k=1italic_k = 1. ∎

Example 2 in the Appendix illustrates how Q(𝒙)=91x12x212x21412012𝑄𝒙91superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥212superscriptsubscript𝑥21412012Q(\bm{x})=\frac{91x_{1}^{2}x_{2}^{12}-x_{2}^{14}}{12012}italic_Q ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 91 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 12 end_POSTSUPERSCRIPT - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 14 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG 12012 end_ARG can be found as a particular solution of ΔQ(𝒙)=q(𝒙)=x12x210Δ𝑄𝒙𝑞𝒙superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥210\Delta Q(\bm{x})=q(\bm{x})=x_{1}^{2}x_{2}^{10}roman_Δ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 10 end_POSTSUPERSCRIPT, and why choosing m𝑚mitalic_m matters for the brevity of the result.

5.3 Polyharmonic equation

The polyharmonic equation ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) is used for the analysis of the statics and vibrations of flexural plates (manolis_non-homogeneous_2003; providakis_dynamic_1999) and for image interpolation, inpainting and surface reconstruction (saito_polyharmonic_2006; kobayashi_image_2011).

Corollary 5.3.

Let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a scalar function, such that there m𝑚\exists m∃ italic_m with q(𝒙)=f(xm)𝒙imβ𝑞𝒙𝑓subscript𝑥𝑚superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽q(\bm{x})=f(x_{m})\cdot\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⋅ bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT with multi-index β0n1𝛽superscriptsubscript0𝑛1\beta\in\mathbb{N}_{0}^{n-1}italic_β ∈ roman_ℕ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT and f𝑓fitalic_f any function of xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT that can be integrated. Then, Q𝑄Qitalic_Q as defined below with λ=|β|12𝜆𝛽12\lambda=\lceil\tfrac{|\beta|-1}{2}\rceilitalic_λ = ⌈ divide start_ARG | italic_β | - 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG ⌉ and W(𝒙)=𝒜xm2λ+2kq(𝒙)=𝒙imβ𝒜xm2λ+2kf(xm)𝑊𝒙superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑞𝒙superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑓subscript𝑥𝑚W(\bm{x})=\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2k}q(\bm{x})=\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}% \mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2k}f(x_{m})italic_W ( bold_italic_x ) = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) satisfies ΔkQ=qsuperscriptΔ𝑘𝑄𝑞\Delta^{k}Q=qroman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q = italic_q:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) p=0λ(1)p(k+p1p)xm2λ2pΔmpW(𝒙)=p=0λ(1)p(k+p1p)𝒜xm2k+2pΔmpq(𝒙).absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝑘2𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑞𝒙\displaystyle\coloneqq\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\partial_{x% _{m}}^{2\lambda-2p}\Delta_{\setminus m}^{p}W(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^% {p}\tbinom{k+p-1}{p}\mathcal{A}_{x_{m}}^{2k+2p}\Delta_{\setminus m}^{p}q(\bm{x% }).≔ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_k + 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (28)
Proof.

The proof follows from Corollary 5.1 by setting ωi=1subscript𝜔𝑖1\omega_{i}=1italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1. ∎

Example 3 in the Appendix illustrates how Q(𝒙)=(1)ksin(x2)(x12+2k)𝑄𝒙superscript1𝑘subscript𝑥2superscriptsubscript𝑥122𝑘Q(\bm{x})=(-1)^{k}\sin(x_{2})(x_{1}^{2}+2k)italic_Q ( bold_italic_x ) = ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + 2 italic_k ) can be found as a particular solution of ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)=x12sin(x2)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})=x_{1}^{2}\sin(x_{2})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ).

Note that bondarenko_operator_1984 already found a special case of Corollary 5.3 for monomials and, by linearity, polynomials. If Δmu=xa/a!superscriptΔ𝑚𝑢superscript𝑥𝑎𝑎\Delta^{m}u=x^{a}/a!roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_m end_POSTSUPERSCRIPT italic_u = italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_a end_POSTSUPERSCRIPT / italic_a ! (in multi-index notation), then for 2q>a1++an12𝑞subscript𝑎1subscript𝑎𝑛12q>a_{1}+\ldots+a_{n-1}2 italic_q > italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + … + italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT, he presented this solution (cited after karachik_solution_2010):

u(x)=i=0q1(1)i(i+m1m1)xn2i+2m+an(2i+2m+an)!Δnxna/a!𝑢𝑥superscriptsubscript𝑖0𝑞1superscript1𝑖binomial𝑖𝑚1𝑚1superscriptsubscript𝑥𝑛2𝑖2𝑚subscript𝑎𝑛2𝑖2𝑚subscript𝑎𝑛subscriptΔ𝑛superscriptsubscript𝑥𝑛𝑎𝑎\displaystyle u(x)=\sum_{i=0}^{q-1}(-1)^{i}\tbinom{i+m-1}{m-1}\frac{x_{n}^{2i+% 2m+a_{n}}}{(2i+2m+a_{n})!}\Delta_{\setminus n}x_{\setminus n}^{a}/a!italic_u ( italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_q - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_i + italic_m - 1 end_ARG start_ARG italic_m - 1 end_ARG ) divide start_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_i + 2 italic_m + italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG ( 2 italic_i + 2 italic_m + italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) ! end_ARG roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_a end_POSTSUPERSCRIPT / italic_a ! (29)
\pgfmathresultptm𝑚\exists m∃ italic_m with Sf(xm)𝒙imβproportional-to𝑆𝑓subscript𝑥𝑚superscriptsubscript𝒙𝑖𝑚𝛽S\propto f(x_{m})\cdot\bm{x}_{i\neq m}^{\beta}italic_S ∝ italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⋅ bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_β end_POSTSUPERSCRIPTwith multi-index β0n1𝛽superscriptsubscript0𝑛1\beta\in\mathbb{N}_{0}^{n-1}italic_β ∈ roman_ℕ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT?\pgfmathresultptIs Δ~S(𝒙)=vS(𝒙)~Δ𝑆𝒙𝑣𝑆𝒙\tilde{\Delta}S(\bm{x})=v\cdot S(\bm{x})over~ start_ARG roman_Δ end_ARG italic_S ( bold_italic_x ) = italic_v ⋅ italic_S ( bold_italic_x ) with v𝑣vitalic_v a non-zero real constant?\pgfmathresultptChoose: λ=|β|12𝜆𝛽12\lambda=\lceil\tfrac{|\beta|-1}{2}\rceilitalic_λ = ⌈ divide start_ARG | italic_β | - 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG ⌉\pgfmathresultptIs DD\operatorname{D}roman_D a weighted Laplacian?noyes\pgfmathresultptW=𝒜xm2λ+2kS𝑊superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑆W=\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2k}Sitalic_W = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_S\pgfmathresultptW=ωmλk𝒜xm2λ+2kS𝑊superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑘superscriptsubscript𝒜subscript𝑥𝑚2𝜆2𝑘𝑆W=\omega_{m}^{-\lambda-k}\mathcal{A}_{x_{m}}^{2\lambda+2k}Sitalic_W = italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - italic_λ - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_S\pgfmathresultpt QS=p=0λ(1)pxm2λ2pΔmpWsubscript𝑄𝑆superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑊Q_{S}=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\partial_{x_{m}}^{2\lambda-2p}\Delta_{% \setminus m}^{p}Witalic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W \pgfmathresultpt QS=p=0λ(1)p(k+p1p)xm2λ2pΔmpWsubscript𝑄𝑆superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscriptΔ𝑚𝑝𝑊Q_{S}=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\partial_{x_{m}}^{2\lambda-% 2p}\Delta_{\setminus m}^{p}Witalic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W k=1𝑘1k=1italic_k = 1k1𝑘1k\neq 1italic_k ≠ 1\pgfmathresultpt QS=p=0λ(1)pωmλpxm2λ2pΔ~mpWsubscript𝑄𝑆superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑊Q_{S}=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\omega_{m}^{\lambda-p}\partial_{x_{m}}^{2% \lambda-2p}\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{p}Witalic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W \pgfmathresultpt QS=p=0λ(1)p(k+p1p)ωmλpxm2λ2pΔ~mpWsubscript𝑄𝑆superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscript𝜔𝑚𝜆𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑚2𝜆2𝑝superscriptsubscript~Δ𝑚𝑝𝑊Q_{S}=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\omega_{m}^{\lambda-p}% \partial_{x_{m}}^{2\lambda-2p}\tilde{\Delta}_{\setminus m}^{p}Witalic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W k=1𝑘1k=1italic_k = 1k1𝑘1k\neq 1italic_k ≠ 1\pgfmathresultptQS=S/vksubscript𝑄𝑆𝑆superscript𝑣𝑘Q_{S}=S/v^{k}italic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT = italic_S / italic_v start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT. \pgfmathresultptNo solution known.noyesnoyesQ1Q2Q3Lemma 4.3Corol. 5.2: Poisson’s equationCorol. 5.3: Polyharmonic equationCorol. 5.1Corol. 5.1
Figure 1: We suggest the following strategy to derive a particular solution for Δ~kQ(𝒙)=q(𝒙)superscript~Δ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\tilde{\Delta}^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})over~ start_ARG roman_Δ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), the polyharmonic equation with a weighted, generalized Laplace operator D=Δ~=i=1nωixi2D~Δsuperscriptsubscript𝑖1𝑛subscript𝜔𝑖superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2\operatorname{D}=\tilde{\Delta}=\sum_{i=1}^{n}\omega_{i}\partial_{x_{i}}^{2}roman_D = over~ start_ARG roman_Δ end_ARG = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT (the unweighted special case for D=ΔDΔ\operatorname{D}=\Deltaroman_D = roman_Δ is the polyharmonic equation, and for k=1𝑘1k=1italic_k = 1 is Poisson’s equation): (1) expand q𝑞qitalic_q into a sum of expressions S(𝒙)𝑆𝒙S(\bm{x})italic_S ( bold_italic_x ), (2) use the flowchart to find the appropriate solution for each expression S(𝒙)𝑆𝒙S(\bm{x})italic_S ( bold_italic_x ) separately, (3) sum all the resulting functions QS(𝒙)subscript𝑄𝑆𝒙Q_{S}(\bm{x})italic_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ).
In the diagram, f(xm)𝑓subscript𝑥𝑚f(x_{m})italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) is any function of its argument. In Q1, if S𝑆Sitalic_S is a monomial and all m𝑚mitalic_m satisfy the condition, we recommend to choose m𝑚mitalic_m such that xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT has the highest exponent to make λ𝜆\lambdaitalic_λ as small as possible and to have the fewest terms in the sum.

5.4 Generalized Helmholtz equation

The Helmholtz equation is a partial differential equation first used by helmholtz_theorie_1860 to study air oscillations in tubes. Its inhomogeneous variant has the form

(Δ+ν)Q(𝒙)=q(𝒙),Δ𝜈𝑄𝒙𝑞𝒙\displaystyle(\Delta+\nu)Q(\bm{x})=q(\bm{x}),( roman_Δ + italic_ν ) italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) , (30)

representing the time-independent form of the wave equation. As sin(νx)𝜈𝑥\sin(\sqrt{\nu}x)roman_sin ( square-root start_ARG italic_ν end_ARG italic_x ) solves the one-dimensional homogeneous differential equation, ν𝜈\sqrt{\nu}square-root start_ARG italic_ν end_ARG is usual called the wave number. It is crucial for studying stationary oscillating processes with applications in physics, including acoustics, electromagnetics, and quantum mechanics for problems related to wave propagation and vibration. In the following, we study a generalized form of the Helmholtz equation, of which the original one is a special case with j=k=1𝑗𝑘1j=k=1italic_j = italic_k = 1:

(Δj+ν)kQ(𝒙)=q(𝒙).superscriptsuperscriptΔ𝑗𝜈𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\displaystyle(\Delta^{j}+\nu)^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x}).( roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT + italic_ν ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) . (31)

A closed-form particular solution can be obtained using the integration–annihilator method is if q𝑞qitalic_q is a polynomial.

Corollary 5.4.

Let qC1(n,)𝑞superscript𝐶1superscript𝑛q\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) be a polynomial with highest total degree |β|𝛽|\beta|| italic_β |. Then, with λ=|β|12j𝜆𝛽12𝑗\lambda=\lceil\frac{|\beta|-1}{2j}\rceilitalic_λ = ⌈ divide start_ARG | italic_β | - 1 end_ARG start_ARG 2 italic_j end_ARG ⌉, Q𝑄Qitalic_Q as defined below satisfies (Δj+ν)kQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptsuperscriptΔ𝑗𝜈𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙(\Delta^{j}+\nu)^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})( roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT + italic_ν ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ):

Q(𝒙)=p=0λ(1)p(k+p1p)νpkΔjpq(𝒙).𝑄𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscript𝜈𝑝𝑘superscriptΔ𝑗𝑝𝑞𝒙\displaystyle Q(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\nu^{-p-k% }\Delta^{jp}q(\bm{x}).italic_Q ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT - italic_p - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (32)
Proof.

The proof follows from Theorem 4.1, if one chooses D=Δj+νDsuperscriptΔ𝑗𝜈\operatorname{D}=\Delta^{j}+\nuroman_D = roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT + italic_ν, A=νA𝜈\operatorname{A}=\nuroman_A = italic_ν, B=ΔjBsuperscriptΔ𝑗\operatorname{B}=\Delta^{j}roman_B = roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT and W(𝒙)=1νλ+kq(𝒙)𝑊𝒙1superscript𝜈𝜆𝑘𝑞𝒙W(\bm{x})=\frac{1}{\nu^{\lambda+k}}q(\bm{x})italic_W ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG italic_q ( bold_italic_x ). Then, Eq. (8) can be simplified as follows:

Q(𝒙)=p=0λ(1)p(k+p1p)νλpΔjpW(𝒙)=p=0λ(1)p(k+p1p)νpkΔjpq(𝒙).𝑄𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscript𝜈𝜆𝑝superscriptΔ𝑗𝑝𝑊𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscript𝜈𝑝𝑘superscriptΔ𝑗𝑝𝑞𝒙\displaystyle Q(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\nu^{% \lambda-p}\Delta^{jp}W(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}% \nu^{-p-k}\Delta^{jp}q(\bm{x}).italic_Q ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ - italic_p end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT - italic_p - italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_j italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (33)

This finalizes the proof of Corollary 5.4. ∎

For the original Helmholtz equation, Eq. (32) simplifies with j=k=1𝑗𝑘1j=k=1italic_j = italic_k = 1 to:

Q(𝒙)=p=0λ(1)pνp1Δpq(𝒙).𝑄𝒙superscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝superscript𝜈𝑝1superscriptΔ𝑝𝑞𝒙\displaystyle Q(\bm{x})=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\nu^{-p-1}\Delta^{p}q(\bm{% x}).italic_Q ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT - italic_p - 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) . (34)

If, for example, q(𝒙)=x14x23𝑞𝒙superscriptsubscript𝑥14superscriptsubscript𝑥23q(\bm{x})=x_{1}^{4}x_{2}^{3}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT, then with λ=3𝜆3\lambda=3italic_λ = 3 and W(𝒙)=1ν4x14x23𝑊𝒙1superscript𝜈4superscriptsubscript𝑥14superscriptsubscript𝑥23W(\bm{x})=\tfrac{1}{\nu^{4}}x_{1}^{4}x_{2}^{3}italic_W ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT, a particular solution is given by:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) =x14x23ν12x12x23+6x14x21ν2+24x23+144x12x2ν3432x2ν4.absentsuperscriptsubscript𝑥14superscriptsubscript𝑥23𝜈12superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥236superscriptsubscript𝑥14superscriptsubscript𝑥21superscript𝜈224superscriptsubscript𝑥23144superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2superscript𝜈3432subscript𝑥2superscript𝜈4\displaystyle=\frac{x_{1}^{4}x_{2}^{3}}{\nu}-\frac{12x_{1}^{2}x_{2}^{3}+6x_{1}% ^{4}x_{2}^{1}}{\nu^{2}}+\frac{24x_{2}^{3}+144x_{1}^{2}x_{2}}{\nu^{3}}-\frac{43% 2x_{2}}{\nu^{4}}.= divide start_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ν end_ARG - divide start_ARG 12 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT + 6 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG + divide start_ARG 24 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT + 144 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG - divide start_ARG 432 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ν start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . (35)

5.5 Helmholtz Decomposition

Refer to caption
Figure 2: This figure depicts how to obtain a Helmholtz decomposition for a vector field 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f by calculating the gradient field and the rotation field from the potential matrix 𝐅=Fij\mathbf{F}=\llbracket F_{ij}\rrbracketbold_F = ⟦ italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⟧ (dark blue short-dashed arrow). The variables and operators are defined in Definitions 5.55.6. This paper derives methods to solve Poisson’s equation (red long-dashed arrows) which allows to determine the potential vector ϕitalic-ϕ\phiitalic_ϕ from which all other quantities can be derived. In the traditional approach, often only in 3-dimensional space, Poisson’s equation on unbounded domains only for sufficiently fast decaying fields for the source and rotation density, yielding a vector and scalar potential using the convolution of the Jacobian 𝐉𝐉\mathbf{J}bold_J with a solution K𝐾Kitalic_K of Laplace’s equation is numerically solved.

The Helmholtz decomposition (stokes_dynamical_1849; von_helmholtz_uber_1858) splits a sufficiently smooth vector field 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f into an irrotational (curl-free) ‘gradient field’ 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g and a solenoidal (divergence-free) ‘rotation field’ 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r. It is indispensable for mathematical physics (tran-cong_helmholtzs_1993; kustepeli_helmholtz_2016; dassios_uniqueness_2002; sprossig_helmholtz_2009), but also used in animation, computer vision or robotics (bhatia_helmholtz-hodge_2013).

Definition 5.5.

For a vector field 𝒇C1(n,n)𝒇superscript𝐶1superscript𝑛superscript𝑛\bm{f}\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n})bold_italic_f ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ), a Helmholtz decomposition is a pair of vector fields 𝒈C1(n,n)𝒈superscript𝐶1superscript𝑛superscript𝑛\bm{g}\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n})bold_italic_g ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ) and 𝒓C1(n,n)𝒓superscript𝐶1superscript𝑛superscript𝑛\bm{r}\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n})bold_italic_r ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ) such that 𝒇=𝒈+𝒓𝒇𝒈𝒓\bm{f}=\bm{g}+\bm{r}bold_italic_f = bold_italic_g + bold_italic_r where 𝒈=gradG𝒈grad𝐺\bm{g}=\operatorname{grad}Gbold_italic_g = roman_grad italic_G for some function GC2(n,)𝐺superscript𝐶2superscript𝑛G\in C^{2}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_G ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ), and div𝒓=0div𝒓0\operatorname{div}\bm{r}=0roman_div bold_italic_r = 0. The vector field 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g is called a gradient field and 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r is called a rotation field.

If 𝒓=0𝒓0\bm{r}=0bold_italic_r = 0, then 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f is a called a ‘curl-free’ vector field and a line integral yields the gradient potential G𝐺Gitalic_G. For other cases, the usual approach is to solve Poisson’s equation using Kernel integrals:333Note that in physics, G𝐺Gitalic_G is often defined with opposite sign (duschek_grundzuge_1961, p. 105).

ΔG(𝒙)Δ𝐺𝒙\displaystyle\Delta G(\bm{x})roman_Δ italic_G ( bold_italic_x ) =div𝒇(𝒙).absentdiv𝒇𝒙\displaystyle=\operatorname{div}\bm{f}(\bm{x}).= roman_div bold_italic_f ( bold_italic_x ) . (36)

However, for unboundedly growing vector fields, these numerical integrals diverge.

In glotzl_2023_helmholtz, we presented a novel method that generalized the Helmholtz decomposition to nsuperscript𝑛\mathbb{R}^{n}roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT by replacing the usual three-dimensional gradient and vector potentials by an n×n𝑛𝑛n\times nitalic_n × italic_n potential matrix, allowing to derive gradient and rotation fields:

Definition 5.6.

Given a vector field 𝒇C1(n,n)𝒇superscript𝐶1superscript𝑛superscript𝑛\bm{f}\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n})bold_italic_f ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ), a matrix-valued map FijC2(n,n2)subscript𝐹𝑖𝑗superscript𝐶2superscript𝑛superscriptsuperscript𝑛2F_{ij}\in C^{2}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n^{2}})italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ) is called potential matrix of 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f, a scalar function GC2(n,)𝐺superscript𝐶2superscript𝑛G\in C^{2}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R})italic_G ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) is called gradient potential and a matrix-valued map RijC2(n,n2)subscript𝑅𝑖𝑗superscript𝐶2superscript𝑛superscriptsuperscript𝑛2R_{ij}\in C^{2}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n^{2}})italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ) is called rotation potential of 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f, if two conditions are met: First, G𝐺Gitalic_G is the sum of the diagonal elements of Fijsubscript𝐹𝑖𝑗F_{ij}italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT, and Rijsubscript𝑅𝑖𝑗R_{ij}italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT is two times the antisymmetric part of Fijsubscript𝐹𝑖𝑗F_{ij}italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT:

G(𝒙)𝐺𝒙\displaystyle G(\bm{x})italic_G ( bold_italic_x ) =kFkk(𝒙),absentsubscript𝑘subscript𝐹𝑘𝑘𝒙\displaystyle=\sum_{k}F_{kk}(\bm{x}),= ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) , (37)
Rik(𝒙)subscript𝑅𝑖𝑘𝒙\displaystyle R_{ik}(\bm{x})italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) =Fik(𝒙)Fki(𝒙).absentsubscript𝐹𝑖𝑘𝒙subscript𝐹𝑘𝑖𝒙\displaystyle=F_{ik}(\bm{x})-F_{ki}(\bm{x}).= italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) . (38)

Second, the gradient field 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g defined as the gradient of G𝐺Gitalic_G, and the rotation field 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r defined as divergence performed with respect to the rows of the antisymmetric matrix-valued map Rijsubscript𝑅𝑖𝑗R_{ij}italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT (here defined as rotation operator ROTROT\operatorname{ROT}roman_ROT) yield a Helmholtz decomposition of 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f:

𝒈(𝒙)𝒈𝒙\displaystyle\bm{g}(\bm{x})bold_italic_g ( bold_italic_x ) =gradG(𝒙)=[xiG(𝒙);1in]=[xikFkk(𝒙);1in],\displaystyle=\operatorname{grad}G(\bm{x})=\left[\partial_{x_{i}}G(\bm{x});\,_% {1\leq i\leq n}\right]=\left[\partial_{x_{i}}\sum\nolimits_{k}F_{kk}(\bm{x});% \,_{1\leq i\leq n}\right],= roman_grad italic_G ( bold_italic_x ) = [ ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_G ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = [ ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] , (39)
𝒓(𝒙)𝒓𝒙\displaystyle\bm{r}(\bm{x})bold_italic_r ( bold_italic_x ) =ROTR(𝒙)[kxkRik(𝒙);1in]=[kxk(Fik(𝒙)Fki(𝒙));1in],\displaystyle=\operatorname{ROT}R(\bm{x})\coloneqq\left[\sum\nolimits_{k}% \partial_{x_{k}}R_{ik}(\bm{x});\,_{1\leq i\leq n}\right]=\left[\sum\nolimits_{% k}\partial_{x_{k}}\Big{(}F_{ik}(\bm{x})-F_{ki}(\bm{x})\Big{)};\,_{1\leq i\leq n% }\right],= roman_ROT italic_R ( bold_italic_x ) ≔ [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] , (40)
𝒇(𝒙)𝒇𝒙\displaystyle\bm{f}(\bm{x})bold_italic_f ( bold_italic_x ) =𝒈(𝒙)+𝒓(𝒙).absent𝒈𝒙𝒓𝒙\displaystyle=\bm{g}(\bm{x})+\bm{r}(\bm{x}).= bold_italic_g ( bold_italic_x ) + bold_italic_r ( bold_italic_x ) . (41)

The approach presented in glotzl_2023_helmholtz to derive such a potential matrix for unboundedly growing fields analytically was quite complicated, requiring distinction of several cases. With the option to solve Poisson’s equation directly following Corollary 5.2, the approach can be substantially simplified as follows:

Theorem 5.7.

Let the vector field 𝐟C1(n,n)𝐟superscript𝐶1superscript𝑛superscript𝑛\bm{f}\in C^{1}(\mathbb{R}^{n},\mathbb{R}^{n})bold_italic_f ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ) have vector components for which the Poisson equation can be solved such that there exists a vector field 𝛗(𝐱)𝛗𝐱\bm{\varphi}(\bm{x})bold_italic_φ ( bold_italic_x ) with Δ𝛗(𝐱)=𝐟(𝐱)Δ𝛗𝐱𝐟𝐱\Delta\bm{\varphi}(\bm{x})=\bm{f}(\bm{x})roman_Δ bold_italic_φ ( bold_italic_x ) = bold_italic_f ( bold_italic_x ). Then, the gradient of 𝛗(𝐱)𝛗𝐱\bm{\varphi}(\bm{x})bold_italic_φ ( bold_italic_x ) defined as Fij(𝐱)=xjφi(𝐱)subscript𝐹𝑖𝑗𝐱subscriptsubscript𝑥𝑗subscript𝜑𝑖𝐱F_{ij}(\bm{x})=\partial_{x_{j}}\varphi_{i}(\bm{x})italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) is a potential matrix of 𝐟𝐟\bm{f}bold_italic_f.

Proof.

We know from Lemma 3.4 in glotzl_2023_helmholtz (see Appendix A) that for every matrix-valued map Fijsubscript𝐹𝑖𝑗F_{ij}italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT, the gradient field 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g as defined by Eq. (39) is gradient of some potential, and the rotation field 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r as defined by Eq. (40) is divergence-free. It remains to be shown that 𝒇(𝒙)=𝒈(𝒙)+𝒓(𝒙)𝒇𝒙𝒈𝒙𝒓𝒙\bm{f}(\bm{x})=\bm{g}(\bm{x})+\bm{r}(\bm{x})bold_italic_f ( bold_italic_x ) = bold_italic_g ( bold_italic_x ) + bold_italic_r ( bold_italic_x ):

𝒈(𝒙)𝒈𝒙\displaystyle\bm{g}(\bm{x})bold_italic_g ( bold_italic_x ) =gradG(𝒙)=[xikFkk(𝒙);1in]=[xikxkφk(𝒙);1in],\displaystyle=\operatorname{grad}G(\bm{x})=\left[\partial_{x_{i}}\sum\nolimits% _{k}F_{kk}(\bm{x});\,_{1\leq i\leq n}\right]=\left[\partial_{x_{i}}\sum% \nolimits_{k}\partial_{x_{k}}\varphi_{k}(\bm{x});\,_{1\leq i\leq n}\right],= roman_grad italic_G ( bold_italic_x ) = [ ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = [ ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] , (42)
𝒓(𝒙)𝒓𝒙\displaystyle\bm{r}(\bm{x})bold_italic_r ( bold_italic_x ) =[kxk(Fik(𝒙)Fki(𝒙));1in]=[kxk(xkφi(𝒙)xiφk(𝒙));1in],\displaystyle=\left[\sum\nolimits_{k}\partial_{x_{k}}\Big{(}F_{ik}(\bm{x})-F_{% ki}(\bm{x})\Big{)};\,_{1\leq i\leq n}\right]=\left[\sum\nolimits_{k}\partial_{% x_{k}}\Big{(}\partial_{x_{k}}\varphi_{i}(\bm{x})-\partial_{x_{i}}\varphi_{k}(% \bm{x})\Big{)};\,_{1\leq i\leq n}\right],= [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] , (43)
𝒇(𝒙)𝒇𝒙\displaystyle\bm{f}(\bm{x})bold_italic_f ( bold_italic_x ) =𝒈(𝒙)+𝒓(𝒙)=[xikxkφk(𝒙)+kxk(xkφi(𝒙)xiφk(𝒙));1in]\displaystyle=\bm{g}(\bm{x})+\bm{r}(\bm{x})=\left[\partial_{x_{i}}\sum% \nolimits_{k}\partial_{x_{k}}\varphi_{k}(\bm{x})+\sum\nolimits_{k}\partial_{x_% {k}}\Big{(}\partial_{x_{k}}\varphi_{i}(\bm{x})-\partial_{x_{i}}\varphi_{k}(\bm% {x})\Big{)};\,_{1\leq i\leq n}\right]= bold_italic_g ( bold_italic_x ) + bold_italic_r ( bold_italic_x ) = [ ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) + ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] (44)
=[kxkxkφi(𝒙);1in]=[Δφi(𝒙);1in]=Δ𝝋(𝒙)=𝒇(𝒙),\displaystyle=\left[\sum\nolimits_{k}\partial_{x_{k}}\partial_{x_{k}}\varphi_{% i}(\bm{x});\,_{1\leq i\leq n}\right]=\left[\Delta\varphi_{i}(\bm{x});\,_{1\leq i% \leq n}\right]=\Delta\bm{\varphi}(\bm{x})=\bm{f}(\bm{x}),= [ ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = [ roman_Δ italic_φ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ; start_POSTSUBSCRIPT 1 ≤ italic_i ≤ italic_n end_POSTSUBSCRIPT ] = roman_Δ bold_italic_φ ( bold_italic_x ) = bold_italic_f ( bold_italic_x ) , (45)

because of the symmetry of second derivatives (Schwarz’s theorem) and interchangeability of sums and derivatives. ∎

Compared to glotzl_2023_helmholtz, the approach presented above has three advantages: First, it is simpler as only n𝑛nitalic_n integration problem have to be solved for each vector coordinate, compared to (n2)+1binomial𝑛21\tbinom{n}{2}+1( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 2 end_ARG ) + 1 for an antisymmetric matrix and a scalar. Second, it drops the restriction in glotzl_2023_helmholtz stated as “If m=k𝑚𝑘m=kitalic_m = italic_k, then W(𝒙)𝑊𝒙W(\bm{x})italic_W ( bold_italic_x ) must depend only on xksubscript𝑥𝑘x_{k}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT and xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT” which had no convincing justification anyway. Third, because we solve the Poisson equation first before differentiating, all integration constants are correctly determined automatically.

The conventional way first differentiates and decomposes at the level of the sources, than integrates to get the potentials, and then differentiates to get the gradient and rotation field. In glotzl_2023_helmholtz, we first jointly differentiated and integrated to get the potential matrix, then decomposed and then differentiated to get the gradient and rotation field. Now, we suggest to first integrate, differentiate once, decompose and differentiate a second time.

6 Discussion and Conclusions

This paper introduces the integration-annihilator method to find analytic particular solutions for certain partial differential equations. In any case, it has to be kept in mind that our methods provide special solutions to inhomogeneous problems. To get the full solution and to adapt to constraints and boundary conditions, homogeneous solutions have to be added.

The derivations covered various special cases in terms of the differential operators involved and the structure of the inhomogeneous term. Using examples such as Poisson’s equation, the inhomogeneous polyharmonic equation, Helmholtz equation and the wave equation, we demonstrated the usefulness of our approach. For the Helmholtz decomposition, we showed a simplified approach to fields not decaying at infinity that has a broader applicability than before. A broad range of inhomogeneities is covered, typically consisting of polynomials, exponential functions, trigonometric functions and their products and sums. Because polynomials are supported, at least local Taylor approximations can be derived. A Mathematica worksheet implementing the solution strategies can be found in richters_2025_annihilatorzenodo and at https://oliver-richters.de/annihilator.

For every partial differential equation with a linear differential operator, an alternative solution method uses fundamental solutions. The Malgrange–Ehrenpreis theorem (malgrange_existence_1956; ehrenpreis_solution_1954; ehrenpreis_solution_1955) states that for every linear differential operator with constant coefficients DD\operatorname{D}roman_D, a fundamental solution K𝐾Kitalic_K can be constructed. This distribution is also called Green’s function and satisfies DK(𝒙)=δ(𝒙)D𝐾𝒙𝛿𝒙\operatorname{D}K(\bm{x})=\delta(\bm{x})roman_D italic_K ( bold_italic_x ) = italic_δ ( bold_italic_x ) where δ𝛿\deltaitalic_δ is Dirac’s delta function. For sufficiently smooth functions q𝑞qitalic_q, a particular solution can be constructed as the convolution Q(𝒙)=nq(𝝃)K(𝒙𝝃)𝑑𝝃n𝑄𝒙subscriptsuperscript𝑛𝑞𝝃𝐾𝒙𝝃differential-dsuperscript𝝃𝑛Q(\bm{x})=\int_{\mathbb{R}^{n}}q(\bm{\xi})K(\bm{x}-\bm{\xi})d\bm{\xi}^{n}italic_Q ( bold_italic_x ) = ∫ start_POSTSUBSCRIPT roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_q ( bold_italic_ξ ) italic_K ( bold_italic_x - bold_italic_ξ ) italic_d bold_italic_ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT using Green’s function as an integral kernel. Often, this integral needs to be evaluated numerically. For the kernel integral to be well-defined and finite, the behaviour on q𝑞qitalic_q at infinity has to be restricted. For example, for the case of Poisson’s equation, the inhomogeneity must decay faster than |x|2superscript𝑥2|x|^{-2}| italic_x | start_POSTSUPERSCRIPT - 2 end_POSTSUPERSCRIPT. With our approach, the restriction on infinite behaviour is not necessary and the particular solution can be derived analytically.

Thanks to their versatility and the possibility of obtaining closed-form solutions, the theorems presented in this paper may prove helpful for problems of (vector) analysis, theoretical physics, and complex systems theory.

\printbibliography

Appendix A Lemma 3.4 from Glötzl & Richters (2023)

For every matrix-valued map Fijsubscript𝐹𝑖𝑗F_{ij}italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT, the gradient field 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g as defined by Eq. (39) is gradient of some potential, and the rotation field 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r as defined by Eq. (40) is divergence-free. If 𝒇=𝒈+𝒓𝒇𝒈𝒓\bm{f}=\bm{g}+\bm{r}bold_italic_f = bold_italic_g + bold_italic_r, the matrix Fijsubscript𝐹𝑖𝑗F_{ij}italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT is a ‘potential matrix of 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f’.

Proof.

The gradient field 𝒈(𝒙)=gradG(𝒙)𝒈𝒙grad𝐺𝒙\bm{g}(\bm{x})=\operatorname{grad}G(\bm{x})bold_italic_g ( bold_italic_x ) = roman_grad italic_G ( bold_italic_x ) is gradient of the potential G𝐺Gitalic_G as required. The divergence of the rotation field 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r is zero, as

div𝒓(𝒙)=ixiri(𝒙)=ixikxkRik(𝒙)=i,kxixk(Fik(𝒙)Fki(𝒙))=0,div𝒓𝒙subscript𝑖subscriptsubscript𝑥𝑖subscript𝑟𝑖𝒙subscript𝑖subscriptsubscript𝑥𝑖subscript𝑘subscriptsubscript𝑥𝑘subscript𝑅𝑖𝑘𝒙subscript𝑖𝑘subscriptsubscript𝑥𝑖subscriptsubscript𝑥𝑘subscript𝐹𝑖𝑘𝒙subscript𝐹𝑘𝑖𝒙0\displaystyle\begin{split}\operatorname{div}\bm{r}(\bm{x})&=\sum\nolimits_{i}% \partial_{x_{i}}r_{i}(\bm{x})=\sum\nolimits_{i}\partial_{x_{i}}\sum\nolimits_{% k}\partial_{x_{k}}R_{ik}(\bm{x})\\ &=\sum_{i,k}\partial_{x_{i}}\partial_{x_{k}}(F_{ik}(\bm{x})-F_{ki}(\bm{x}))=0,% \end{split}start_ROW start_CELL roman_div bold_italic_r ( bold_italic_x ) end_CELL start_CELL = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL end_CELL start_CELL = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) - italic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_x ) ) = 0 , end_CELL end_ROW (46)

because the partial derivatives can be exchanged. If 𝒇=𝒈+𝒓𝒇𝒈𝒓\bm{f}=\bm{g}+\bm{r}bold_italic_f = bold_italic_g + bold_italic_r, then 𝒈𝒈\bm{g}bold_italic_g and 𝒓𝒓\bm{r}bold_italic_r are a ‘Helmholtz decomposition of 𝒇𝒇\bm{f}bold_italic_f’ as per Definition 5.5, which completes the proof. ∎

Appendix B Examples

Each example can be derived by following the strategy in Figure 1. A Mathematica worksheet can be found at https://oliver-richters.de/annihilator and in richters_2025_annihilatorzenodo.

Example 1 Wave equation

Consider the wave equation that uses t𝑡titalic_t for the temporal dimension of spacetime, and \Box is D’Alembert’s operator.

Q=(t2/c2i=13xi2)Q=q,𝑄superscriptsubscript𝑡2superscript𝑐2superscriptsubscript𝑖13superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2𝑄𝑞\displaystyle\Box Q=\left(\partial_{t}^{2}/c^{2}-\sum_{i=1}^{3}\partial_{x_{i}% }^{2}\right)Q=q,□ italic_Q = ( ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT - ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ) italic_Q = italic_q , (47)

with q(𝒙)=tsin(t)x12x2𝑞𝒙𝑡𝑡superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2q(\bm{x})=t\sin(t)x_{1}^{2}x_{2}italic_q ( bold_italic_x ) = italic_t roman_sin ( italic_t ) italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT. Select A=t2/c2Asuperscriptsubscript𝑡2superscript𝑐2\operatorname{A}=\partial_{t}^{2}/c^{2}roman_A = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT and B=i=13xi2Bsuperscriptsubscript𝑖13superscriptsubscriptsubscript𝑥𝑖2\operatorname{B}=-\sum_{i=1}^{3}\partial_{x_{i}}^{2}roman_B = - ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 3 end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT and note that for λ=1𝜆1\lambda=1italic_λ = 1, Bλ+1q(𝒙)=0superscriptB𝜆1𝑞𝒙0\operatorname{B}^{\lambda+1}q(\bm{x})=0roman_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = 0. To find a solution for Aλ+1W(𝒙)=q(𝒙)superscriptA𝜆1𝑊𝒙𝑞𝒙\operatorname{A}^{\lambda+1}W(\bm{x})=q(\bm{x})roman_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ), one needs to find a solution of t4W/c4=qsuperscriptsubscript𝑡4𝑊superscript𝑐4𝑞\partial_{t}^{4}W/c^{4}=q∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W / italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT = italic_q, a higher-order linear ordinary differential equation in t𝑡titalic_t. A particular solution of t4f(t)=tsin(t)superscriptsubscript𝑡4𝑓𝑡𝑡𝑡\partial_{t}^{4}f(t)=t\sin(t)∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_f ( italic_t ) = italic_t roman_sin ( italic_t ) is known to be tsin(t)+4cos(t)𝑡𝑡4𝑡t\sin(t)+4\cos(t)italic_t roman_sin ( italic_t ) + 4 roman_cos ( italic_t ), so selecting W=(tsin(t)+4cos(t))c4x12x2𝑊𝑡𝑡4𝑡superscript𝑐4superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2W=(t\sin(t)+4\cos(t))c^{4}x_{1}^{2}x_{2}italic_W = ( italic_t roman_sin ( italic_t ) + 4 roman_cos ( italic_t ) ) italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT satisfies all conditions of Corollary 5.1 with k=1𝑘1k=1italic_k = 1. This implies that the following special solution satisfies Q=tsin(t)x12x2𝑄𝑡𝑡superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2\Box Q=t\sin(t)x_{1}^{2}x_{2}□ italic_Q = italic_t roman_sin ( italic_t ) italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT:

Q𝑄\displaystyle Qitalic_Q =c2x12x2(2cos(t)tsin(t))+2c4x2(4cos(t)+tsin(t)).absentsuperscript𝑐2superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥22𝑡𝑡𝑡2superscript𝑐4subscript𝑥24𝑡𝑡𝑡\displaystyle=c^{2}x_{1}^{2}x_{2}\big{(}-2\cos(t)-t\sin(t)\big{)}+2c^{4}x_{2}% \big{(}4\cos(t)+t\sin(t)\big{)}.= italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( - 2 roman_cos ( italic_t ) - italic_t roman_sin ( italic_t ) ) + 2 italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( 4 roman_cos ( italic_t ) + italic_t roman_sin ( italic_t ) ) . (48)

Calculating t2/c2Q=tsin(t)x12x2+2c2x2(2cos(t)tsin(t))superscriptsubscript𝑡2superscript𝑐2𝑄𝑡𝑡superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥22superscript𝑐2subscript𝑥22𝑡𝑡𝑡\partial_{t}^{2}/c^{2}Q=t\sin(t)x_{1}^{2}x_{2}+2c^{2}x_{2}(-2\cos(t)-t\sin(t))∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q = italic_t roman_sin ( italic_t ) italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + 2 italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( - 2 roman_cos ( italic_t ) - italic_t roman_sin ( italic_t ) ) and ΔQ=2c2x2(2cos(t)tsin(t))Δ𝑄2superscript𝑐2subscript𝑥22𝑡𝑡𝑡\Delta Q=2c^{2}x_{2}(-2\cos(t)-t\sin(t))roman_Δ italic_Q = 2 italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( - 2 roman_cos ( italic_t ) - italic_t roman_sin ( italic_t ) ) shows that Q(𝒙)=tsin(t)x12x2=q(𝒙)𝑄𝒙𝑡𝑡superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2𝑞𝒙\Box Q(\bm{x})=t\sin(t)x_{1}^{2}x_{2}=q(\bm{x})□ italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_t roman_sin ( italic_t ) italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_q ( bold_italic_x ) as desired.

Note that the automatic approach in the Mathematica worksheet (richters_2025_annihilatorzenodo) follows Figure 1 and used W=c4x12x2(t2+tsin(t)+4cos(t)4)𝑊superscript𝑐4superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2superscript𝑡2𝑡𝑡4𝑡4W=c^{4}x_{1}^{2}x_{2}(t^{2}+t\sin(t)+4\cos(t)-4)italic_W = italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + italic_t roman_sin ( italic_t ) + 4 roman_cos ( italic_t ) - 4 ) as it integrates cos(t)superscript𝑡\cos(t^{\prime})roman_cos ( italic_t start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ) from 00 to t𝑡titalic_t, yielding sin(t)1𝑡1\sin(t)-1roman_sin ( italic_t ) - 1 and therefore additional terms that can be dropped by choosing a different integration constant. The result Q=c2x12x2(2cos(t)tsin(t)+2)+2c4x2(tsin(t)+4cos(t)+t24)𝑄superscript𝑐2superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥22𝑡𝑡𝑡22superscript𝑐4subscript𝑥2𝑡𝑡4𝑡superscript𝑡24Q=c^{2}x_{1}^{2}x_{2}(-2\cos(t)-t\sin(t)+2)+2c^{4}x_{2}\left(t\sin(t)+4\cos(t)% +t^{2}-4\right)italic_Q = italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( - 2 roman_cos ( italic_t ) - italic_t roman_sin ( italic_t ) + 2 ) + 2 italic_c start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t roman_sin ( italic_t ) + 4 roman_cos ( italic_t ) + italic_t start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT - 4 ) differs from Eq. (48) by a harmonic function.

Example 2 Poisson’s equation with multivariate monomial

Consider Poisson’s equation Δ1Q(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ1𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{1}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) with a function qC(2,)𝑞superscript𝐶superscript2q\in C^{\infty}(\mathbb{R}^{2},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) with a multivariate monomial given by:

q(𝒙)=x12x210.𝑞𝒙superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥210\displaystyle q(\bm{x})=x_{1}^{2}x_{2}^{10}.italic_q ( bold_italic_x ) = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 10 end_POSTSUPERSCRIPT . (49)

With D=ΔDΔ\operatorname{D}=\Deltaroman_D = roman_Δ and k=1𝑘1k=1italic_k = 1, Figure 2 suggests to use x2subscript𝑥2x_{2}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT as the W𝑊Witalic_W-coordinate, λ=(|βi2|1)/2=1𝜆subscript𝛽𝑖2121\lambda=\lceil(|\beta_{i\neq 2}|-1)/2\rceil=1italic_λ = ⌈ ( | italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT | - 1 ) / 2 ⌉ = 1 with |βi2|=2subscript𝛽𝑖22|\beta_{i\neq 2}|=2| italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT | = 2 the total degree of xi2subscript𝑥𝑖2x_{i\neq 2}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT, W(𝒙)=𝒜x22λq(𝒙)=10!14!x12x214𝑊𝒙superscriptsubscript𝒜subscript𝑥22𝜆𝑞𝒙1014superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥214W(\bm{x})=\mathcal{A}_{x_{2}}^{2\lambda}q(\bm{x})=\frac{10!}{14!}x_{1}^{2}x_{2% }^{14}italic_W ( bold_italic_x ) = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 10 ! end_ARG start_ARG 14 ! end_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 14 end_POSTSUPERSCRIPT and u=1𝑢1u=1italic_u = 1. With these choices, the conditions of Theorem 5.2 are satisfied, as Δ2λ+1W(𝒙)=x14W(𝒙)=0superscriptsubscriptΔ2𝜆1𝑊𝒙superscriptsubscriptsubscript𝑥14𝑊𝒙0\Delta_{\setminus 2}^{\lambda+1}W(\bm{x})=\partial_{x_{1}}^{4}W(\bm{x})=0roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0. The solution of Poisson’s equation is given by:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) =91x12x212x21412012,absent91superscriptsubscript𝑥12superscriptsubscript𝑥212superscriptsubscript𝑥21412012\displaystyle=\frac{91x_{1}^{2}x_{2}^{12}-x_{2}^{14}}{12012},= divide start_ARG 91 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 12 end_POSTSUPERSCRIPT - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 14 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG 12012 end_ARG , (50)

One could also choose x1subscript𝑥1x_{1}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT as the W𝑊Witalic_W-coordinate, λ=5𝜆5\lambda=5italic_λ = 5, W(𝒙)=2!14!x114x210𝑊𝒙214superscriptsubscript𝑥114superscriptsubscript𝑥210W(\bm{x})=\frac{2!}{14!}x_{1}^{14}x_{2}^{10}italic_W ( bold_italic_x ) = divide start_ARG 2 ! end_ARG start_ARG 14 ! end_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 14 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 10 end_POSTSUPERSCRIPT and u=1𝑢1u=1italic_u = 1, yielding

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) =x11491x112x22+1001x110x243003x18x26+3003x16x281001x14x21012012,absentsuperscriptsubscript𝑥11491superscriptsubscript𝑥112superscriptsubscript𝑥221001superscriptsubscript𝑥110superscriptsubscript𝑥243003superscriptsubscript𝑥18superscriptsubscript𝑥263003superscriptsubscript𝑥16superscriptsubscript𝑥281001superscriptsubscript𝑥14superscriptsubscript𝑥21012012\displaystyle=-\frac{x_{1}^{14}-91x_{1}^{12}x_{2}^{2}+1001x_{1}^{10}x_{2}^{4}-% 3003x_{1}^{8}x_{2}^{6}+3003x_{1}^{6}x_{2}^{8}-1001x_{1}^{4}x_{2}^{10}}{12012},= - divide start_ARG italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 14 end_POSTSUPERSCRIPT - 91 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 12 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + 1001 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 10 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT - 3003 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 8 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 6 end_POSTSUPERSCRIPT + 3003 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 6 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 8 end_POSTSUPERSCRIPT - 1001 italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 10 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG 12012 end_ARG , (51)

but the result is less tractable. This shows that the solution is not unique and influenced by the choice of the W𝑊Witalic_W-coordinate.

Example 3 Polyharmonic equation

Consider the polyharmonic equation ΔkQ(𝒙)=q(𝒙)superscriptΔ𝑘𝑄𝒙𝑞𝒙\Delta^{k}Q(\bm{x})=q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) = italic_q ( bold_italic_x ) with a function qC(2,)𝑞superscript𝐶superscript2q\in C^{\infty}(\mathbb{R}^{2},\mathbb{R})italic_q ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_ℝ start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT , roman_ℝ ) given by:

q(𝒙)=x12sin(x2).𝑞𝒙superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2\displaystyle q(\bm{x})=x_{1}^{2}\sin(x_{2}).italic_q ( bold_italic_x ) = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . (52)

With D=ΔDΔ\operatorname{D}=\Deltaroman_D = roman_Δ, Figure 2 suggests to use x2subscript𝑥2x_{2}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT as the W𝑊Witalic_W-coordinate, λ=(|βi2|1)/2=1𝜆subscript𝛽𝑖2121\lambda=\lceil(|\beta_{i\neq 2}|-1)/2\rceil=1italic_λ = ⌈ ( | italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT | - 1 ) / 2 ⌉ = 1 with |βi2|=2subscript𝛽𝑖22|\beta_{i\neq 2}|=2| italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT | = 2 the total degree of xi2subscript𝑥𝑖2x_{i\neq 2}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i ≠ 2 end_POSTSUBSCRIPT, W(𝒙)=𝒜x22λ+2kq(𝒙)=(1)λ+kx12sin(x2)𝑊𝒙superscriptsubscript𝒜subscript𝑥22𝜆2𝑘𝑞𝒙superscript1𝜆𝑘superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2W(\bm{x})=\mathcal{A}_{x_{2}}^{2\lambda+2k}q(\bm{x})=(-1)^{\lambda+k}x_{1}^{2}% \sin(x_{2})italic_W ( bold_italic_x ) = caligraphic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ + 2 italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_q ( bold_italic_x ) = ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ). With these choices, the conditions of Corollary 5.3 are satisfied, as Δ2λ+1W(𝒙)=x14W(𝒙)=0superscriptsubscriptΔ2𝜆1𝑊𝒙superscriptsubscriptsubscript𝑥14𝑊𝒙0\Delta_{\setminus 2}^{\lambda+1}W(\bm{x})=\partial_{x_{1}}^{4}W(\bm{x})=0roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT ∖ 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 4 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) = 0. The solution of the polyharmonic equation is given by:

Q(𝒙)𝑄𝒙\displaystyle Q(\bm{x})italic_Q ( bold_italic_x ) =p=0λ(1)p(k+p1p)x12λ2px22pW(𝒙)absentsuperscriptsubscript𝑝0𝜆superscript1𝑝binomial𝑘𝑝1𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥12𝜆2𝑝superscriptsubscriptsubscript𝑥22𝑝𝑊𝒙\displaystyle=\sum_{p=0}^{\lambda}(-1)^{p}\tbinom{k+p-1}{p}\partial_{x_{1}}^{2% \lambda-2p}\partial_{x_{2}}^{2p}W(\bm{x})= ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_p = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k + italic_p - 1 end_ARG start_ARG italic_p end_ARG ) ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_λ - 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 italic_p end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) (53)
=x22W(𝒙)(k1)x12W(𝒙)absentsuperscriptsubscriptsubscript𝑥22𝑊𝒙binomial𝑘1superscriptsubscriptsubscript𝑥12𝑊𝒙\displaystyle=\partial_{x_{2}}^{2}W(\bm{x})-\tbinom{k}{1}\partial_{x_{1}}^{2}W% (\bm{x})= ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) - ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG 1 end_ARG ) ∂ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_W ( bold_italic_x ) (54)
=(1)kx12sin(x2)+k(1)k2sin(x2)absentsuperscript1𝑘superscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2𝑘superscript1𝑘2subscript𝑥2\displaystyle=(-1)^{k}x_{1}^{2}\sin(x_{2})+k(-1)^{k}\cdot 2\sin(x_{2})= ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_k ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ⋅ 2 roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) (55)
=(1)ksin(x2)(x12+2k).absentsuperscript1𝑘subscript𝑥2superscriptsubscript𝑥122𝑘\displaystyle=(-1)^{k}\sin(x_{2})\left(x_{1}^{2}+2k\right).= ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + 2 italic_k ) . (56)

One can show by simple calculation that applying the Laplacian d𝑑ditalic_d-times results in:

ΔdQ(𝒙)superscriptΔ𝑑𝑄𝒙\displaystyle\Delta^{d}Q(\bm{x})roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =(1)d(1)ksin(x2)(x12+2k2d),absentsuperscript1𝑑superscript1𝑘subscript𝑥2superscriptsubscript𝑥122𝑘2𝑑\displaystyle=(-1)^{d}(-1)^{k}\sin(x_{2})\left(x_{1}^{2}+2k-2d\right),= ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT + 2 italic_k - 2 italic_d ) , (57)
ΔkQ(𝒙)absentsuperscriptΔ𝑘𝑄𝒙\displaystyle\Rightarrow\Delta^{k}Q(\bm{x})⇒ roman_Δ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Q ( bold_italic_x ) =x12sin(x2).absentsuperscriptsubscript𝑥12subscript𝑥2\displaystyle=x_{1}^{2}\sin(x_{2}).= italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT roman_sin ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . (58)