Identifiability for DIV

Let ={f(x,η)}superscript𝑓𝑥𝜂\mathcal{F}^{*}=\{f(x,\eta)\}caligraphic_F start_POSTSUPERSCRIPT ∗ end_POSTSUPERSCRIPT = { italic_f ( italic_x , italic_η ) } be a class of bivariate functions such that any f,f𝑓superscript𝑓f,f^{\prime}\in\mathcal{F}italic_f , italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ∈ caligraphic_F satisfies the following conditions:

  1. (B1)

    f(x,η)𝑓𝑥𝜂f(x,\eta)italic_f ( italic_x , italic_η ) is strictly monotone111For different x𝑥xitalic_x, the monotonicity direction can be different. and infinitely differentiable wrt η𝜂\etaitalic_η for all x𝑥xitalic_x.

  2. (B2)

    If f(x,0)=f~(x,0)𝑓𝑥0~𝑓𝑥0f(x,0)=\tilde{f}(x,0)italic_f ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x , 0 ) for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X, then f2(k)(x,0)=f~2(k)(x,0)subscriptsuperscript𝑓𝑘2𝑥0subscriptsuperscript~𝑓𝑘2𝑥0f^{(k)}_{2}(x,0)=\tilde{f}^{(k)}_{2}(x,0)italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ), where f2(k)(x,η)subscriptsuperscript𝑓𝑘2𝑥𝜂f^{(k)}_{2}(x,\eta)italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , italic_η ) denotes the k𝑘kitalic_k-th order derivative wrt η𝜂\etaitalic_η. (need certain nonlinearlity here… will work on it)

Consider model

X=g(Z,ηX)Y=f(X,ηY),𝑋𝑔𝑍subscript𝜂𝑋𝑌𝑓𝑋subscript𝜂𝑌\begin{split}X&=g(Z,\eta_{X})\\ Y&=f(X,\eta_{Y}),\end{split}start_ROW start_CELL italic_X end_CELL start_CELL = italic_g ( italic_Z , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_Y end_CELL start_CELL = italic_f ( italic_X , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW

where g𝒢,fformulae-sequence𝑔𝒢𝑓g\in\mathcal{G},f\in\mathcal{F}italic_g ∈ caligraphic_G , italic_f ∈ caligraphic_F, 𝒢,𝒢superscript\mathcal{G},\mathcal{F}\subseteq\mathcal{F}^{*}caligraphic_G , caligraphic_F ⊆ caligraphic_F start_POSTSUPERSCRIPT ∗ end_POSTSUPERSCRIPT and med(ηX)=med(ηY)=0medsubscript𝜂𝑋medsubscript𝜂𝑌0\mathrm{med}(\eta_{X})=\mathrm{med}(\eta_{Y})=0roman_med ( italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_med ( italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) = 0. Denote the class of DIV models by

DIV={(g,f,ηX,ηY):f,g𝒢,ηX=v(H,εX),ηY=w(H,εY)}.subscriptDIVconditional-set𝑔𝑓subscript𝜂𝑋subscript𝜂𝑌formulae-sequence𝑓formulae-sequence𝑔𝒢formulae-sequencesubscript𝜂𝑋𝑣𝐻subscript𝜀𝑋subscript𝜂𝑌𝑤𝐻subscript𝜀𝑌\mathcal{M}_{\rm DIV}=\{(g,f,\eta_{X},\eta_{Y}):f\in\mathcal{F},g\in\mathcal{G% },\eta_{X}=v(H,\varepsilon_{X}),\eta_{Y}=w(H,\varepsilon_{Y})\}.caligraphic_M start_POSTSUBSCRIPT roman_DIV end_POSTSUBSCRIPT = { ( italic_g , italic_f , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) : italic_f ∈ caligraphic_F , italic_g ∈ caligraphic_G , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT = italic_v ( italic_H , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT = italic_w ( italic_H , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) } .
Theorem 1.

For any two models (g,f,ηX,ηY),(g~,f~,η~X,η~Y)DIV𝑔𝑓subscript𝜂𝑋subscript𝜂𝑌~𝑔~𝑓subscript~𝜂𝑋subscript~𝜂𝑌subscriptDIV(g,f,\eta_{X},\eta_{Y}),(\tilde{g},\tilde{f},\tilde{\eta}_{X},\tilde{\eta}_{Y}% )\in\mathcal{M}_{\rm DIV}( italic_g , italic_f , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) , ( over~ start_ARG italic_g end_ARG , over~ start_ARG italic_f end_ARG , over~ start_ARG italic_η end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , over~ start_ARG italic_η end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ caligraphic_M start_POSTSUBSCRIPT roman_DIV end_POSTSUBSCRIPT that induce the same conditional distribution of (X,Y)𝑋𝑌(X,Y)( italic_X , italic_Y ) given Z=z𝑍𝑧Z=zitalic_Z = italic_z for all zsupp(Z)𝑧supp𝑍z\in\mathrm{supp}(Z)italic_z ∈ roman_supp ( italic_Z ), we have ηX=𝑑η~Xsubscript𝜂𝑋𝑑subscript~𝜂𝑋\eta_{X}\overset{d}{=}\tilde{\eta}_{X}italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT overitalic_d start_ARG = end_ARG over~ start_ARG italic_η end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT, ηY=𝑑η~Ysubscript𝜂𝑌𝑑subscript~𝜂𝑌\eta_{Y}\overset{d}{=}\tilde{\eta}_{Y}italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT overitalic_d start_ARG = end_ARG over~ start_ARG italic_η end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT, g(z,ηX)=g~(z,ηX)𝑔𝑧subscript𝜂𝑋~𝑔𝑧subscript𝜂𝑋g(z,\eta_{X})=\tilde{g}(z,\eta_{X})italic_g ( italic_z , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_z , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) for all zsupp(Z),ηXsupp(ηX)formulae-sequence𝑧supp𝑍subscript𝜂𝑋suppsubscript𝜂𝑋z\in\mathrm{supp}(Z),\eta_{X}\in\mathrm{supp}(\eta_{X})italic_z ∈ roman_supp ( italic_Z ) , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ∈ roman_supp ( italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ), and f(x,ηY)=f~(x,ηY)𝑓𝑥subscript𝜂𝑌~𝑓𝑥subscript𝜂𝑌f(x,\eta_{Y})=\tilde{f}(x,\eta_{Y})italic_f ( italic_x , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) for all xsupp(X),ηYsupp(ηY)formulae-sequence𝑥supp𝑋subscript𝜂𝑌suppsubscript𝜂𝑌x\in\mathrm{supp}(X),\eta_{Y}\in\mathrm{supp}(\eta_{Y})italic_x ∈ roman_supp ( italic_X ) , italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ∈ roman_supp ( italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ).

This theorem establishes the fundamental identifiability for DIV (under relatively regular settings). It indicates that DIV can not only identify the full interventional distribution (outcome model), but also uncover the treatment model and hidden confounding effects.

Next we consider an “under-identified” setting:

X1=g1(Z+ηX1)X2=g2(Z+ηX2)Y=f(X1+βX2+ηY),subscript𝑋1subscript𝑔1𝑍subscript𝜂subscript𝑋1subscript𝑋2subscript𝑔2𝑍subscript𝜂subscript𝑋2𝑌𝑓subscript𝑋1𝛽subscript𝑋2subscript𝜂𝑌\begin{split}X_{1}&=g_{1}(Z+\eta_{X_{1}})\\ X_{2}&=g_{2}(Z+\eta_{X_{2}})\\ Y&=f(X_{1}+\beta X_{2}+\eta_{Y}),\end{split}start_ROW start_CELL italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Z + italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_X start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Z + italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_X start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_Y end_CELL start_CELL = italic_f ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_β italic_X start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_Y end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW

where Z{0,1}𝑍01Z\in\{0,1\}italic_Z ∈ { 0 , 1 } is a binary IV.

Theorem 2 (Informal).

DIV can identify β𝛽\betaitalic_β.

I will complete this statement later. Need to think what’s the best form we go with to be not too complicated but still general enough.

engression identifiability

We consider the general model g(x,η)𝑔𝑥𝜂g(x,\eta)italic_g ( italic_x , italic_η ) and make the following assumptions:

  1. (B1)

    g(x,η)𝑔𝑥𝜂g(x,\eta)italic_g ( italic_x , italic_η ) is strictly monotone222For different x𝑥xitalic_x, the monotonicity direction can be different. and infinitely differentiable wrt η𝜂\etaitalic_η for all x𝑥xitalic_x. Let g2(k)(x,η)subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥𝜂g^{(k)}_{2}(x,\eta)italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , italic_η ) be the k𝑘kitalic_k-th order derivative wrt η𝜂\etaitalic_η.

  2. (B2)

    If g(x,0)=g~(x,0)𝑔𝑥0~𝑔𝑥0g(x,0)=\tilde{g}(x,0)italic_g ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_x , 0 ) for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X, then g2(k)(x,0)=g~2(k)(x,0)subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0subscriptsuperscript~𝑔𝑘2𝑥0g^{(k)}_{2}(x,0)=\tilde{g}^{(k)}_{2}(x,0)italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ).

Below are several examples where these assumptions hold (in all cases, η𝜂\etaitalic_η is assumed to have median 0 and f𝑓fitalic_f is a univariate function that is strictly monotone and infinitely differentiable):

  1. 1.

    Pre-ANM: g(x,η)=f(x+η)𝑔𝑥𝜂𝑓𝑥𝜂g(x,\eta)=f(x+\eta)italic_g ( italic_x , italic_η ) = italic_f ( italic_x + italic_η )

    We have g(x,0)=f(x)𝑔𝑥0𝑓𝑥g(x,0)=f(x)italic_g ( italic_x , 0 ) = italic_f ( italic_x ), g2(k)(x,0)=f(k)(x)subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0superscript𝑓𝑘𝑥g^{(k)}_{2}(x,0)=f^{(k)}(x)italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ), and f(x)=f~(x)𝑓𝑥~𝑓𝑥f(x)=\tilde{f}(x)italic_f ( italic_x ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X implies f(k)(x)=f~(k)(x)superscript𝑓𝑘𝑥superscript~𝑓𝑘𝑥f^{(k)}(x)=\tilde{f}^{(k)}(x)italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ).

  2. 2.

    Post-ANM: g(x,η)=f(x)+η𝑔𝑥𝜂𝑓𝑥𝜂g(x,\eta)=f(x)+\etaitalic_g ( italic_x , italic_η ) = italic_f ( italic_x ) + italic_η

    We have g2(1)(x,0)=1subscriptsuperscript𝑔12𝑥01g^{(1)}_{2}(x,0)=1italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = 1 and g2(k)(x,0)=0subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥00g^{(k)}_{2}(x,0)=0italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = 0 for k2𝑘2k\geq 2italic_k ≥ 2, so the assumption is naturally satisfied.

  3. 3.

    Multiplicative noise: g(x,η)=f(xη+x)𝑔𝑥𝜂𝑓𝑥𝜂𝑥g(x,\eta)=f(x\eta+x)italic_g ( italic_x , italic_η ) = italic_f ( italic_x italic_η + italic_x )

    We have g(x,0)=f(x)𝑔𝑥0𝑓𝑥g(x,0)=f(x)italic_g ( italic_x , 0 ) = italic_f ( italic_x ) and g2(k)(x,0)=f(k)(x)xksubscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0superscript𝑓𝑘𝑥superscript𝑥𝑘g^{(k)}_{2}(x,0)=f^{(k)}(x)x^{k}italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT, so f(x)=f~(x)𝑓𝑥~𝑓𝑥f(x)=\tilde{f}(x)italic_f ( italic_x ) = over~ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) for all x𝑥xitalic_x implies f(k)(x)xk=f~(k)(x)xksuperscript𝑓𝑘𝑥superscript𝑥𝑘superscript~𝑓𝑘𝑥superscript𝑥𝑘f^{(k)}(x)x^{k}=\tilde{f}^{(k)}(x)x^{k}italic_f start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT = over~ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT.

Under these assumptions, now we show the identifiability. We start from the statement

g(x,h(ε))=𝑑g~(x,h~(ε)),for all x𝒳𝑔𝑥𝜀𝑑~𝑔𝑥~𝜀for all 𝑥𝒳g(x,h(\varepsilon))\overset{d}{=}\tilde{g}(x,\tilde{h}(\varepsilon)),\quad% \text{for all }x\in\mathcal{X}italic_g ( italic_x , italic_h ( italic_ε ) ) overitalic_d start_ARG = end_ARG over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_x , over~ start_ARG italic_h end_ARG ( italic_ε ) ) , for all italic_x ∈ caligraphic_X

Due to monotonicity of g,g~𝑔~𝑔g,\tilde{g}italic_g , over~ start_ARG italic_g end_ARG wrt the noise, we have for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X and ε[0,1]𝜀01\varepsilon\in[0,1]italic_ε ∈ [ 0 , 1 ],

g(x,h(ε))=g~(x,h~(ε)).𝑔𝑥𝜀~𝑔𝑥~𝜀g(x,h(\varepsilon))=\tilde{g}(x,\tilde{h}(\varepsilon)).italic_g ( italic_x , italic_h ( italic_ε ) ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_x , over~ start_ARG italic_h end_ARG ( italic_ε ) ) . (1)

Similarly assume h(0.5)=h~(0.5)=00.5~0.50h(0.5)=\tilde{h}(0.5)=0italic_h ( 0.5 ) = over~ start_ARG italic_h end_ARG ( 0.5 ) = 0, which implies g(x,0)=g~(x,0)𝑔𝑥0~𝑔𝑥0g(x,0)=\tilde{g}(x,0)italic_g ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_x , 0 ) for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X. Then by Assumption (B2), we have for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X

g2(k)(x,0)=g~2(k)(x,0).subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0subscriptsuperscript~𝑔𝑘2𝑥0g^{(k)}_{2}(x,0)=\tilde{g}^{(k)}_{2}(x,0).italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) .

Note

g(x,η)=kηkk!g2(k)(x,0).𝑔𝑥𝜂subscript𝑘superscript𝜂𝑘𝑘subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0g(x,\eta)=\sum_{k\in\mathbb{N}}\frac{\eta^{k}}{k!}g^{(k)}_{2}(x,0).italic_g ( italic_x , italic_η ) = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_η start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_k ! end_ARG italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) .

Then (1) becomes

kg2(k)(x,0)k!h(ε)k=kg2(k)(x,0)k!h~(ε)k,subscript𝑘subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0𝑘superscript𝜀𝑘subscript𝑘subscriptsuperscript𝑔𝑘2𝑥0𝑘~superscript𝜀𝑘\sum_{k\in\mathbb{N}}\frac{g^{(k)}_{2}(x,0)}{k!}h(\varepsilon)^{k}=\sum_{k\in% \mathbb{N}}\frac{g^{(k)}_{2}(x,0)}{k!}\tilde{h}(\varepsilon)^{k},∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) end_ARG start_ARG italic_k ! end_ARG italic_h ( italic_ε ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT = ∑ start_POSTSUBSCRIPT italic_k ∈ blackboard_N end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_g start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_k ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x , 0 ) end_ARG start_ARG italic_k ! end_ARG over~ start_ARG italic_h end_ARG ( italic_ε ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ,

for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X and ε[0,1]𝜀01\varepsilon\in[0,1]italic_ε ∈ [ 0 , 1 ]. Therefore, h(ε)=h~(ε)𝜀~𝜀h(\varepsilon)=\tilde{h}(\varepsilon)italic_h ( italic_ε ) = over~ start_ARG italic_h end_ARG ( italic_ε ) for all ε𝜀\varepsilonitalic_ε. Then for all x𝒳𝑥𝒳x\in\mathcal{X}italic_x ∈ caligraphic_X and ε[0,1]𝜀01\varepsilon\in[0,1]italic_ε ∈ [ 0 , 1 ],

g(x,h(ε))=g~(x,h(ε)).𝑔𝑥𝜀~𝑔𝑥𝜀g(x,h(\varepsilon))=\tilde{g}(x,h(\varepsilon)).italic_g ( italic_x , italic_h ( italic_ε ) ) = over~ start_ARG italic_g end_ARG ( italic_x , italic_h ( italic_ε ) ) .