2. Edge splittings
In this section, we first collect important notations and definitions used in the paper. For unexplained terminology in graph theory, we refer to [10 ] . Let G ๐บ G italic_G be a finite, connected and undirected graph having no loops and no multiple edges on the vertex set V โข ( G ) = { v 1 , โฆ , v n } ๐ ๐บ subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ ๐ V(G)=\{v_{1},\ldots,v_{n}\} italic_V ( italic_G ) = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , and let E โข ( G ) = { e 1 , โฆ , e m } ๐ธ ๐บ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ E(G)=\{e_{1},\ldots,e_{m}\} italic_E ( italic_G ) = { italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT } be the set of edges of G ๐บ G italic_G . Two edges of G ๐บ G italic_G are called adjacent if they share a common vertex. To each edge e = { v i , v j } โ E โข ( G ) ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ ๐ธ ๐บ e=\{v_{i},v_{j}\}\in E(G) italic_e = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G ) , we associate the vector ๐ e โ { 0 , 1 } n subscript ๐ ๐ superscript 0 1 ๐ {\bf a}_{e}\in\{0,1\}^{n} bold_a start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ { 0 , 1 } start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT defined as follows: the i ๐ i italic_i th entry is 1 1 1 1 , the j ๐ j italic_j th entry is 1, and the remaining entries are zero. By I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT we denote the toric ideal I A G subscript ๐ผ subscript ๐ด ๐บ I_{A_{G}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT in K โข [ e 1 , โฆ , e m ] ๐พ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐
K[e_{1},\ldots,e_{m}] italic_K [ italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] , where A G = { ๐ e | e โ E โข ( G ) } โ โ n subscript ๐ด ๐บ conditional-set subscript ๐ ๐ ๐ ๐ธ ๐บ superscript โ ๐ A_{G}=\{{\bf a}_{e}|e\in E(G)\}\subset\mathbb{N}^{n} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = { bold_a start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT | italic_e โ italic_E ( italic_G ) } โ blackboard_N start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT .
A walk of length q ๐ q italic_q of G ๐บ G italic_G connecting v 1 โ V โข ( G ) subscript ๐ฃ 1 ๐ ๐บ v_{1}\in V(G) italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_V ( italic_G ) with v q + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{q+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q + 1 end_POSTSUBSCRIPT is a finite sequence of the form
w = ( { v 1 , v 2 } , { v 2 , v 3 } , โฆ , { v q โ 1 , v q } , { v q , v q + 1 } ) ๐ค subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 โฆ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 w=(\{v_{1},v_{2}\},\{v_{2},v_{3}\},\ldots,\{v_{q-1},v_{q}\},\{v_{q},v_{q+1}\}) italic_w = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , โฆ , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) with each { v i , v i + 1 } โ E โข ( G ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ ๐บ \{v_{i},v_{i+1}\}\in E(G) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G ) , 1 โค i โค q 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq q 1 โค italic_i โค italic_q . An even (respectively, odd ) walk is a walk of even (respectively, odd) length. The walk w ๐ค w italic_w is called closed if v q + 1 = v 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 v_{q+1}=v_{1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . A cycle is a closed walk
w = ( { v 1 , v 2 } , { v 2 , v 3 } , โฆ , { v q โ 1 , v q } , { v q , v 1 } ) ๐ค subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 โฆ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ 1 w=(\{v_{1},v_{2}\},\{v_{2},v_{3}\},\ldots,\{v_{q-1},v_{q}\},\{v_{q},v_{1}\}) italic_w = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , โฆ , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_q end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT } )
with q โฅ 3 ๐ 3 q\geq 3 italic_q โฅ 3 and v i โ v j subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ v_{i}\not=v_{j} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT โ italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , for every 1 โค i < j โค q 1 ๐ ๐ ๐ 1\leq i<j\leq q 1 โค italic_i < italic_j โค italic_q . A cut vertex is a vertex of G ๐บ G italic_G whose removal increases the number of connected components of the remaining subgraph. A graph is called biconnected if it is connected and does not contain a cut vertex. A block is a maximal biconnected subgraph of G ๐บ G italic_G .
Given an even closed walk w = ( e i 1 , e i 2 , โฆ , e i 2 โข q ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ subscript ๐ 2 โฆ subscript ๐ subscript ๐ 2 ๐ w=(e_{i_{1}},e_{i_{2}},\ldots,e_{i_{2q}}) italic_w = ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_q end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) of G ๐บ G italic_G , we write B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT for the binomial B w = โ k = 1 q e i 2 โข k โ 1 โ โ k = 1 q e i 2 โข k โ I G subscript ๐ต ๐ค superscript subscript product ๐ 1 ๐ subscript ๐ subscript ๐ 2 ๐ 1 superscript subscript product ๐ 1 ๐ subscript ๐ subscript ๐ 2 ๐ subscript ๐ผ ๐บ B_{w}=\prod_{k=1}^{q}e_{i_{2k-1}}-\prod_{k=1}^{q}e_{i_{2k}}\in I_{G} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT = โ start_POSTSUBSCRIPT italic_k = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_q end_POSTSUPERSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_k - 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT - โ start_POSTSUBSCRIPT italic_k = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_q end_POSTSUPERSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . By [13 , Proposition 10.1.5] the ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is generated by all the binomials B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT , where w ๐ค w italic_w is an even closed walk of G ๐บ G italic_G . We say that w ๐ค w italic_w is a primitive walk if the corresponding binomial B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is primitive. Recall that given a set of vectors A โ โ n ๐ด superscript โ ๐ A\subset\mathbb{N}^{n} italic_A โ blackboard_N start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , the binomial ๐ฑ ๐ฎ โ ๐ฑ ๐ฏ superscript ๐ฑ ๐ฎ superscript ๐ฑ ๐ฏ {\bf x}^{\bf u}-{\bf x}^{\bf v} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_u end_POSTSUPERSCRIPT - bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_v end_POSTSUPERSCRIPT in I A subscript ๐ผ ๐ด I_{A} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT is called primitive if there exists no other binomial ๐ฑ ๐ฐ โ ๐ฑ ๐ณ โ I A superscript ๐ฑ ๐ฐ superscript ๐ฑ ๐ณ subscript ๐ผ ๐ด {\bf x}^{\bf w}-{\bf x}^{\bf z}\in I_{A} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_w end_POSTSUPERSCRIPT - bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_z end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT such that ๐ฑ ๐ฐ superscript ๐ฑ ๐ฐ {\bf x}^{\bf w} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_w end_POSTSUPERSCRIPT divides ๐ฑ ๐ฎ superscript ๐ฑ ๐ฎ {\bf x}^{\bf u} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_u end_POSTSUPERSCRIPT and ๐ฑ ๐ณ superscript ๐ฑ ๐ณ {\bf x}^{\bf z} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_z end_POSTSUPERSCRIPT divides ๐ฑ ๐ฏ superscript ๐ฑ ๐ฏ {\bf x}^{\bf v} bold_x start_POSTSUPERSCRIPT bold_v end_POSTSUPERSCRIPT . Every minimal binomial generator of I A subscript ๐ผ ๐ด I_{A} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT is primitive, see [11 ] .
Every even primitive walk w = ( e i 1 , e i 2 , โฆ , e i 2 โข q ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ subscript ๐ 2 โฆ subscript ๐ subscript ๐ 2 ๐ w=(e_{i_{1}},e_{i_{2}},\ldots,e_{i_{2q}}) italic_w = ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_q end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) partitions the set of edges of w ๐ค w italic_w in the two sets E 1 = { e i j | j โข odd } subscript ๐ธ 1 conditional-set subscript ๐ subscript ๐ ๐ ๐ odd E_{1}=\{e_{i_{j}}|j\ \textrm{odd}\} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | italic_j odd } and E 2 = { e i j | j โข even } subscript ๐ธ 2 conditional-set subscript ๐ subscript ๐ ๐ ๐ even E_{2}=\{e_{i_{j}}|j\ \textrm{even}\} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | italic_j even } . The edges of E 1 subscript ๐ธ 1 E_{1} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT are called odd edges of w ๐ค w italic_w and those of E 2 subscript ๐ธ 2 E_{2} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT even. A sink of a block B ๐ต B italic_B is a common vertex of two odd or two even edges of the primitive walk w ๐ค w italic_w which belongs to B ๐ต B italic_B . The primitive walk w ๐ค w italic_w is called strongly primitive if it has no two sinks with distance one in any cyclic block.
Let w = ( e 1 , e 2 , โฆ , e 2 โข q ) ๐ค subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 โฆ subscript ๐ 2 ๐ w=(e_{1},e_{2},\ldots,e_{2q}) italic_w = ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_q end_POSTSUBSCRIPT ) be an even primitive walk and f = { v i , v j } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ f=\{v_{i},v_{j}\} italic_f = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } be a chord of w ๐ค w italic_w with i < j ๐ ๐ i<j italic_i < italic_j , namely an edge f = { v i , v j } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ f=\{v_{i},v_{j}\} italic_f = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } of G ๐บ G italic_G such that f โ E โข ( w ) ๐ ๐ธ ๐ค f\notin E(w) italic_f โ italic_E ( italic_w ) . Then f ๐ f italic_f breaks w ๐ค w italic_w in two walks: w 1 = ( e 1 , โฆ , e i โ 1 , f , e j , โฆ , e 2 โข q ) subscript ๐ค 1 subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ 1 ๐ subscript ๐ ๐ โฆ subscript ๐ 2 ๐ w_{1}=(e_{1},\ldots,e_{i-1},f,e_{j},\ldots,e_{2q}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_f , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_q end_POSTSUBSCRIPT ) and w 2 = ( e i , โฆ , e j โ 1 , f ) subscript ๐ค 2 subscript ๐ ๐ โฆ subscript ๐ ๐ 1 ๐ w_{2}=(e_{i},\ldots,e_{j-1},f) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_j - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_f ) . The chord f ๐ f italic_f is called bridge of w ๐ค w italic_w if there exist two different blocks B i subscript ๐ต ๐ B_{i} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , B j subscript ๐ต ๐ B_{j} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT of w ๐ค w italic_w such that v i โ B i subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ต ๐ v_{i}\in B_{i} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT โ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and v j โ B j subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ต ๐ v_{j}\in B_{j} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT โ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT . The chord f ๐ f italic_f is called even (respectively odd ) if it is not a bridge and breaks w ๐ค w italic_w in two even walks (respectively odd).
Let f = { v i , v j } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ f=\{v_{i},v_{j}\} italic_f = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } be an odd chord of w ๐ค w italic_w with i < j ๐ ๐ i<j italic_i < italic_j and f โฒ = { v k , v l } superscript ๐ โฒ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ f^{\prime}=\{v_{k},v_{l}\} italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT } be another odd chord of w ๐ค w italic_w with k < l ๐ ๐ k<l italic_k < italic_l . We say that the odd chords f ๐ f italic_f and f โฒ superscript ๐ โฒ f^{\prime} italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT cross effectively in w ๐ค w italic_w if k โ i ๐ ๐ k-i italic_k - italic_i is odd and either i < k < j < l ๐ ๐ ๐ ๐ i<k<j<l italic_i < italic_k < italic_j < italic_l or k < i < l < j ๐ ๐ ๐ ๐ k<i<l<j italic_k < italic_i < italic_l < italic_j . We call an F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT of the walk w ๐ค w italic_w a cycle ( e , f , e โฒ , f โฒ ) ๐ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ (e,f,e^{\prime},f^{\prime}) ( italic_e , italic_f , italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) of length four which consists of two edges e , e โฒ ๐ superscript ๐ โฒ
e,e^{\prime} italic_e , italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT of the walk w ๐ค w italic_w both odd or both even, and two odd chords f ๐ f italic_f and f โฒ superscript ๐ โฒ f^{\prime} italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT which cross effectively in w ๐ค w italic_w . We say that the odd chords f , f โฒ ๐ superscript ๐ โฒ
f,f^{\prime} italic_f , italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT cross strongly effectively in w ๐ค w italic_w if they cross effectively and they do not form an F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT in w ๐ค w italic_w .
A binomial B w โ I G subscript ๐ต ๐ค subscript ๐ผ ๐บ B_{w}\in I_{G} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is called minimal if it belongs to a minimal system of binomial generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Since I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is homogeneous, the graded version of Nakayamaโs Lemma implies that every minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has the same cardinality.
The next theorem provides a characterization for the minimal binomials of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Theorem 2.1 .
([10 , Theorem 4.13] ) Let w ๐ค w italic_w be an even closed walk of G ๐บ G italic_G . Then B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial if and only if
(1)
w ๐ค w italic_w is strongly primitive,
(2)
all the chords of w ๐ค w italic_w are odd and there are not two of them which cross strongly effectively and
(3)
no odd chord crosses an F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT of the walk w ๐ค w italic_w .
A binomial B w โ I G subscript ๐ต ๐ค subscript ๐ผ ๐บ B_{w}\in I_{G} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is called indispensable if every system of binomial generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT contains B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT or โ B w subscript ๐ต ๐ค -B_{w} - italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT . The next theorem provides a characterization for the indispensable binomials of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Theorem 2.2 .
([10 , Theorem 4.14] ) Let w ๐ค w italic_w be an even closed walk of G ๐บ G italic_G . Then B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is an indispensable binomial if and only if w ๐ค w italic_w is a strongly primitive walk, all the chords of w ๐ค w italic_w are odd and there are not two of them that cross effectively.
It follows from Theorems 2.1 , 2.2 that the binomial B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is not indispensable due to the existence of F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โs in the walk w ๐ค w italic_w . Moreover, a minimal binomial B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is indispensable if and only if the walk w ๐ค w italic_w does not have any F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT .
Note that there may exist a subgraph H ๐ป H italic_H of the graph G ๐บ G italic_G such that I H = I G subscript ๐ผ ๐ป subscript ๐ผ ๐บ I_{H}=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_H end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . This can happen when there are edges in G ๐บ G italic_G that are not used in any walk w ๐ค w italic_w such that B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Given an edge e ๐ e italic_e of G ๐บ G italic_G , we denote by G โข โ โข e ๐บ โ ๐ G\char 92\relax e italic_G โ italic_e the graph with the same vertex set as G ๐บ G italic_G and whose edge set consists of all edges of G ๐บ G italic_G except e ๐ e italic_e . For any set F โ E โข ( G ) ๐น ๐ธ ๐บ F\subset E(G) italic_F โ italic_E ( italic_G ) of edges of G ๐บ G italic_G , we use G โข โ โข F ๐บ โ ๐น G\char 92\relax F italic_G โ italic_F to denote the subgraph of G ๐บ G italic_G containing the same vertices as G ๐บ G italic_G but with all the edges of F ๐น F italic_F removed.
Let S = { B w 1 , B w 2 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ต subscript ๐ค 2 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},B_{w_{2}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Given an edge e ๐ e italic_e of G ๐บ G italic_G , we define G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT to be the subgraph of G ๐บ G italic_G on the vertex set
V โข ( G S e ) = โ 1 โค i โค r โข and โข e โ E โข ( w i ) V โข ( w i ) ๐ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript 1 ๐ ๐ and ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ ๐ subscript ๐ค ๐ V(G_{S}^{e})=\bigcup_{1\leq i\leq r\ \text{and}\ e\in E(w_{i})}V(w_{i}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) = โ start_POSTSUBSCRIPT 1 โค italic_i โค italic_r and italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_V ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT )
with edges
E โข ( G S e ) = โ 1 โค i โค r โข and โข e โ E โข ( w i ) E โข ( w i ) . ๐ธ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript 1 ๐ ๐ and ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ E(G_{S}^{e})=\bigcup_{1\leq i\leq r\ \text{and}\ e\in E(w_{i})}E(w_{i}). italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) = โ start_POSTSUBSCRIPT 1 โค italic_i โค italic_r and italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) .
Thus to form the graph G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT one needs first to find all binomials B w i โ S subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ ๐ B_{w_{i}}\in S italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_S , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , such that e ๐ e italic_e is an edge of the walk w i subscript ๐ค ๐ w_{i} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT . Then we take all vertices and edges of such walks.
We use the symbol G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT to emphasize that the graph depends not only on the edge e ๐ e italic_e but also on the minimal system of binomial generators S ๐ S italic_S , see Example 2.3 . For a toric ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT with a unique minimal system of binomial generators S ๐ S italic_S , we will simply write G e superscript ๐บ ๐ G^{e} italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT instead of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT .
Example 2.3 .
Recall that the complete graph K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is the graph with n ๐ n italic_n vertices in which each vertex is connected to every other vertex. Let G = K 4 ๐บ subscript ๐พ 4 G=K_{4} italic_G = italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT be the complete graph on the vertex set { v 1 , โฆ , v 4 } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ 4 \{v_{1},\ldots,v_{4}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } . Let w 1 = ( ฮต 12 , ฮต 23 , ฮต 34 , ฮต 14 ) subscript ๐ค 1 subscript ๐ 12 subscript ๐ 23 subscript ๐ 34 subscript ๐ 14 w_{1}=(\varepsilon_{12},\varepsilon_{23},\varepsilon_{34},\varepsilon_{14}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT ) , w 2 = ( ฮต 12 , ฮต 24 , ฮต 34 , ฮต 13 ) subscript ๐ค 2 subscript ๐ 12 subscript ๐ 24 subscript ๐ 34 subscript ๐ 13 w_{2}=(\varepsilon_{12},\varepsilon_{24},\varepsilon_{34},\varepsilon_{13}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT ) and w 3 = ( ฮต 23 , ฮต 13 , ฮต 14 , ฮต 24 ) subscript ๐ค 3 subscript ๐ 23 subscript ๐ 13 subscript ๐ 14 subscript ๐ 24 w_{3}=(\varepsilon_{23},\varepsilon_{13},\varepsilon_{14},\varepsilon_{24}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT ) , where ฮต i โข j = { v i , v j } subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ \varepsilon_{ij}=\{v_{i},v_{j}\} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } for 1 โค i < j โค 4 1 ๐ ๐ 4 1\leq i<j\leq 4 1 โค italic_i < italic_j โค 4 . Then S = { B w 1 = ฮต 12 โข ฮต 34 โ ฮต 23 โข ฮต 14 , B w 2 = ฮต 12 โข ฮต 34 โ ฮต 24 โข ฮต 13 } ๐ formulae-sequence subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ 23 subscript ๐ 14 subscript ๐ต subscript ๐ค 2 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ 24 subscript ๐ 13 S=\{B_{w_{1}}=\varepsilon_{12}\varepsilon_{34}-\varepsilon_{23}\varepsilon_{14%
},B_{w_{2}}=\varepsilon_{12}\varepsilon_{34}-\varepsilon_{24}\varepsilon_{13}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT } and T = { B w 1 , B w 3 = ฮต 23 โข ฮต 14 โ ฮต 13 โข ฮต 24 } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ต subscript ๐ค 3
subscript ๐ 23 subscript ๐ 14 subscript ๐ 13 subscript ๐ 24 T=\{B_{w_{1}},B_{w_{3}}=\varepsilon_{23}\varepsilon_{14}-\varepsilon_{13}%
\varepsilon_{24}\} italic_T = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT } are minimal generating sets of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Let e = ฮต 23 ๐ subscript ๐ 23 e=\varepsilon_{23} italic_e = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , then G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT is the cycle given by the walk w 1 subscript ๐ค 1 w_{1} italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT while G T e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{T}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_T end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT is the whole graph G ๐บ G italic_G .
Theorem 2.4 .
Let G ๐บ G italic_G be a graph and e ๐ e italic_e be an edge of G ๐บ G italic_G . Let S = { B w 1 , B w 2 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ต subscript ๐ค 2 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},B_{w_{2}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , then I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT .
Proof. We have that G โข โ โข e โ G ๐บ โ ๐ ๐บ G\char 92\relax e\subset G italic_G โ italic_e โ italic_G and G S e โ G superscript subscript ๐บ ๐ ๐ ๐บ G_{S}^{e}\subset G italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_G , so I G โข โ โข e โ I G subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G\char 92\relax e}\subset I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\subset I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Thus I G S e + I G โข โ โข e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e}\subset I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Let B w i subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{i}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , be a minimal binomial in S ๐ S italic_S . Then there are two cases:
(1)
e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) . Then B w i subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{i}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT belongs to the ideal I G S e subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ I_{G_{S}^{e}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
(2)
e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\not\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) . Then B w i subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{i}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT belongs to the ideal I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT .
Consequently I G โ I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}\subset I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT . โก โก \square โก
Example 2.5 .
We return to Example 2.3 . We have that I G S e = < B w 1 > subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ expectation subscript ๐ต subscript ๐ค 1 I_{G_{S}^{e}}=<B_{w_{1}}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > and I G T e = I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{T}^{e}}=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_T end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Also G โข โ โข e ๐บ โ ๐ G\char 92\relax e italic_G โ italic_e is the graph with edges ฮต 12 , ฮต 34 , ฮต 14 , ฮต 13 , ฮต 24 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ 14 subscript ๐ 13 subscript ๐ 24
\varepsilon_{12},\varepsilon_{34},\varepsilon_{14},\varepsilon_{13},%
\varepsilon_{24} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT , thus I G โข โ โข e = < B w 2 > subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ expectation subscript ๐ต subscript ๐ค 2 I_{G\char 92\relax e}=<B_{w_{2}}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT = < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > . Then I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , while
I G = I G T e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{T}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_T end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is not a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT since I G T e = I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{T}^{e}}=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_T end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Definition 2.6 .
A splitting I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is called edge splitting if there exist an edge e ๐ e italic_e of G ๐บ G italic_G and a minimal generating set S ๐ S italic_S of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT such that G 1 = G S e subscript ๐บ 1 superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{1}=G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT and G 2 = G โข โ โข e subscript ๐บ 2 ๐บ โ ๐ G_{2}=G\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_G โ italic_e or G 1 = G โข โ โข e subscript ๐บ 1 ๐บ โ ๐ G_{1}=G\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_G โ italic_e and G 2 = G S e subscript ๐บ 2 superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{2}=G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . The toric ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is called edge splittable if there exists an edge splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Next two Theorems provide a necessary and sufficient condition for a toric ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT to be splittable in terms of the graph G ๐บ G italic_G .
Theorem 2.8 .
The ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is edge splittable if and only if there is a minimal system of binomial generators S = { B w 1 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT with r โฅ 2 ๐ 2 r\geq 2 italic_r โฅ 2 and an edge e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , such that I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\not=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Proof. (โน โน \Longrightarrow โน ) Suppose that the ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is edge splittable, then there exist a minimal system of binomial generators S = { B w 1 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT with r โฅ 2 ๐ 2 r\geq 2 italic_r โฅ 2 and an edge e ๐ e italic_e of G ๐บ G italic_G such that I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is a splitting.
Thus I G โข โ โข e โ I G subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G\char 92\relax e}\not=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , so there is B w i โ I G subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ ๐บ B_{w_{i}}\in I_{G} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , such that B w i โ I G โข โ โข e subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ B_{w_{i}}\notin I_{G\char 92\relax e} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT and therefore e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) .
(โธ โธ \Longleftarrow โธ ) Suppose that there is a minimal system of binomial generators S = { B w 1 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT with r โฅ 2 ๐ 2 r\geq 2 italic_r โฅ 2 and an edge e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , such that I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\not=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Then from Theorem 2.4 we have that I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT .
Since e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , we have that
B w i โ I G โข โ โข e subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ B_{w_{i}}\not\in I_{G\char 92\relax e} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT and therefore I G โข โ โข e โ I G . subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G\char 92\relax e}\not=I_{G}. italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . From the hypothesis, it holds that I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\not=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Consequently, I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is edge splittable. โก โก \square โก
Figure 1. The graph G 8 subscript ๐บ 8 G_{8} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT
Example 2.9 .
Let P n subscript ๐ ๐ P_{n} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT be the graph with 2 โข n + 1 2 ๐ 1 2n+1 2 italic_n + 1 vertices: the n ๐ n italic_n vertices of a regular n ๐ n italic_n -gon, the n ๐ n italic_n midpoints of the edges of the polygon and the center of the polygon. The graph P n subscript ๐ ๐ P_{n} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT has 3 โข n 3 ๐ 3n 3 italic_n edges: the n ๐ n italic_n radii of the inscribed circle in the polygon corresponding to the midpoints of the edges of the polygon and the 2 โข n 2 ๐ 2n 2 italic_n segments joining the vertices of the polygon to the two adjacent midpoints. Consider the graph G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which is the cartesian product of the graph P n subscript ๐ ๐ P_{n} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT with a single edge. Thus G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT has 4 โข n + 2 4 ๐ 2 4n+2 4 italic_n + 2 vertices and 8 โข n + 1 8 ๐ 1 8n+1 8 italic_n + 1 edges. In Figure 1 we plot the graph G 8 subscript ๐บ 8 G_{8} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT with 34 vertices and 65 edges. Since G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is bipartite, we have, from [8 , Theorem 2.3] , that I G n subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ I_{G_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of generators consisting of all binomials B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT , where w ๐ค w italic_w is an even cycle with no chords. The graph G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT has exactly 5 โข n + 2 5 ๐ 2 5n+2 5 italic_n + 2 cycles without a chord and all of them are of length 4, except two of length 2 โข n 2 ๐ 2n 2 italic_n . Note that G 8 subscript ๐บ 8 G_{8} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT has exactly 42 42 42 42 cycles with no chords, see Figure 1 . Let e ๐ e italic_e be the edge of G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT joining the two centers of the polygons. We plot in Figure 2 the graph G 8 โข โ โข e subscript ๐บ 8 โ ๐ {G_{8}}\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e and in Figure 3 the graph G 8 e superscript subscript ๐บ 8 ๐ G_{8}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Note that the toric ideal of the graph G 8 โข โ โข e subscript ๐บ 8 โ ๐ {G_{8}}\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e has 62 minimal binomials, while the toric ideal of G 8 e superscript subscript ๐บ 8 ๐ G_{8}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT has 8 minimal binomials. In general, I G n โข โ โข e subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ โ ๐ I_{{G_{n}}\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT has 4 โข n + ( n 2 ) + 2 4 ๐ binomial ๐ 2 2 4n+\binom{n}{2}+2 4 italic_n + ( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 2 end_ARG ) + 2 minimal binomials, while the ideal I G n e subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ I_{G_{n}^{e}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT has n ๐ n italic_n minimal binomials. Notice that the ( n 2 ) binomial ๐ 2 \binom{n}{2} ( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 2 end_ARG ) minimal binomials of I G n โข โ โข e subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ โ ๐ I_{{G_{n}}\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT correspond to cycles in G n โข โ โข e subscript ๐บ ๐ โ ๐ {G_{n}}\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e of length 6 that in the graph G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT had e ๐ e italic_e as an even chord. It follows from Theorem 2.8 that I G n = I G n e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G_{n}}=I_{G_{n}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is an edge splitting. Actually, for each edge b ๐ b italic_b of G n subscript ๐บ ๐ G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , there is a splitting I G n = I G n b + I G โข โ โข b subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G_{n}}=I_{G_{n}^{b}}+I_{G\char 92\relax b} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_b end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_b end_POSTSUBSCRIPT of I G n subscript ๐ผ subscript ๐บ ๐ I_{G_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
Figure 2 . The graph G 8 โข โ โข e subscript ๐บ 8 โ ๐ {G_{8}}\char 92\relax e italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_e
Figure 3 . The graph G 8 e superscript subscript ๐บ 8 ๐ G_{8}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT
Next we state and prove the main result of this article, namely if the toric ideal of a graph has a splitting then it has also an edge splitting.
Theorem 2.10 .
The toric ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is splittable if and only if it is edge splittable.
Proof. (โธ โธ \Longleftarrow โธ ) If I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is edge splittable, then I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , and therefore it is splittable.
(โน โน \Longrightarrow โน ) Suppose that I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is splittable and let I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Notice that I G 1 โซ I G subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{1}}\subsetneqq I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 โซ I G subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{2}}\subsetneqq I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Let { f 1 , โฆ , f s } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ \{f_{1},\ldots,f_{s}\} { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } be a binomial generating set of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and { g 1 , โฆ , g t } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{g_{1},\ldots,g_{t}\} { italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } be a binomial generating set of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Then { f 1 , โฆ , f s , g 1 , โฆ , g t } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{f_{1},\ldots,f_{s},g_{1},\ldots,g_{t}\} { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT , italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } is a generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , therefore it contains a minimal binomial generating set S = { B w 1 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , since toric ideals of graphs are homogeneous. Note that r โฅ 2 ๐ 2 r\geq 2 italic_r โฅ 2 , since I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT are nonzero ideals. But S โ { f 1 , โฆ , f s , g 1 , โฆ , g t } ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก S\subset\{f_{1},\ldots,f_{s},g_{1},\ldots,g_{t}\} italic_S โ { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT , italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } , so each B w i subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{i}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r , belongs to at least one of I G 1 , I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2
I_{G_{1}},I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . If for every 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r it holds that B w i โ I G 2 subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 B_{w_{i}}\in I_{G_{2}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , then I G 2 = I G subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{2}}=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT a contradiction. Thus there exists 1 โค i โค r 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq r 1 โค italic_i โค italic_r such that B w i โ I G 1 subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 B_{w_{i}}\in I_{G_{1}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and B w i โ I G 2 subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 B_{w_{i}}\notin I_{G_{2}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , so there is e โ E โข ( w i ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{i}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) such that e โ E โข ( G 2 ) ๐ ๐ธ subscript ๐บ 2 e\notin E(G_{2}) italic_e โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . For every even closed walk w j subscript ๐ค ๐ w_{j} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT such that e โ E โข ( w j ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ e\in E(w_{j}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) we have that B w j โ I G 1 subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 B_{w_{j}}\in I_{G_{1}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , thus I G S e โ I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{S}^{e}}\subset I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and therefore I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\neq I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT since I G 1 โซ I G subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{1}}\subsetneqq I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . By Theorem 2.8 the toric ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is edge splittable. โก โก \square โก
Example 2.11 .
Consider the graph G ๐บ G italic_G on the vertex set { v 1 , โฆ , v 10 } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ 10 \{v_{1},\ldots,v_{10}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT } with edges e 1 = { v 1 , v 2 } subscript ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 e_{1}=\{v_{1},v_{2}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , e 2 = { v 2 , v 3 } subscript ๐ 2 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 e_{2}=\{v_{2},v_{3}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , e 3 = { v 3 , v 4 } subscript ๐ 3 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 e_{3}=\{v_{3},v_{4}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , e 4 = { v 4 , v 5 } subscript ๐ 4 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ 5 e_{4}=\{v_{4},v_{5}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT } , e 5 = { v 5 , v 6 } subscript ๐ 5 subscript ๐ฃ 5 subscript ๐ฃ 6 e_{5}=\{v_{5},v_{6}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT } , e 6 = { v 6 , v 7 } subscript ๐ 6 subscript ๐ฃ 6 subscript ๐ฃ 7 e_{6}=\{v_{6},v_{7}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT } , e 7 = { v 7 , v 8 } subscript ๐ 7 subscript ๐ฃ 7 subscript ๐ฃ 8 e_{7}=\{v_{7},v_{8}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT } , e 8 = { v 8 , v 9 } subscript ๐ 8 subscript ๐ฃ 8 subscript ๐ฃ 9 e_{8}=\{v_{8},v_{9}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT } , e 9 = { v 9 , v 10 } subscript ๐ 9 subscript ๐ฃ 9 subscript ๐ฃ 10 e_{9}=\{v_{9},v_{10}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT } , e 10 = { v 1 , v 10 } subscript ๐ 10 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 10 e_{10}=\{v_{1},v_{10}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT } , e 11 = { v 1 , v 5 } subscript ๐ 11 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 5 e_{11}=\{v_{1},v_{5}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT } , e 12 = { v 2 , v 6 } subscript ๐ 12 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 6 e_{12}=\{v_{2},v_{6}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT } and e 13 = { v 6 , v 8 } subscript ๐ 13 subscript ๐ฃ 6 subscript ๐ฃ 8 e_{13}=\{v_{6},v_{8}\} italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT } . Then S = { e 1 โข e 5 โ e 11 โข e 12 , e 1 โข e 9 โข e 13 โ e 8 โข e 10 โข e 12 , e 5 โข e 8 โข e 10 โ e 9 โข e 11 โข e 13 , e 2 โข e 4 โข e 6 โข e 13 โ e 3 โข e 5 โข e 7 โข e 12 , e 2 โข e 4 โข e 6 โข e 8 โข e 10 โ e 3 โข e 7 โข e 9 โข e 11 โข e 12 } ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ 5 subscript ๐ 11 subscript ๐ 12 subscript ๐ 1 subscript ๐ 9 subscript ๐ 13 subscript ๐ 8 subscript ๐ 10 subscript ๐ 12 subscript ๐ 5 subscript ๐ 8 subscript ๐ 10 subscript ๐ 9 subscript ๐ 11 subscript ๐ 13 subscript ๐ 2 subscript ๐ 4 subscript ๐ 6 subscript ๐ 13 subscript ๐ 3 subscript ๐ 5 subscript ๐ 7 subscript ๐ 12 subscript ๐ 2 subscript ๐ 4 subscript ๐ 6 subscript ๐ 8 subscript ๐ 10 subscript ๐ 3 subscript ๐ 7 subscript ๐ 9 subscript ๐ 11 subscript ๐ 12 S=\{e_{1}e_{5}-e_{11}e_{12},e_{1}e_{9}e_{13}-e_{8}e_{10}e_{12},e_{5}e_{8}e_{10%
}-e_{9}e_{11}e_{13},e_{2}e_{4}e_{6}e_{13}-e_{3}e_{5}e_{7}e_{12},e_{2}e_{4}e_{6%
}e_{8}e_{10}-e_{3}e_{7}e_{9}e_{11}e_{12}\} italic_S = { italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . For the edge f = e 1 ๐ subscript ๐ 1 f=e_{1} italic_f = italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT of G ๐บ G italic_G we have that I G โข โ โข f = < e 5 e 8 e 10 โ e 9 e 11 e 13 , e 2 e 4 e 6 e 13 โ e 3 e 5 e 7 e 12 , e 2 e 4 e 6 e 8 e 10 โ e 3 e 7 e 9 e 11 e 12 > I_{G\char 92\relax f}=<e_{5}e_{8}e_{10}-e_{9}e_{11}e_{13},e_{2}e_{4}e_{6}e_{13%
}-e_{3}e_{5}e_{7}e_{12},e_{2}e_{4}e_{6}e_{8}e_{10}-e_{3}e_{7}e_{9}e_{11}e_{12}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_f end_POSTSUBSCRIPT = < italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 7 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT > . Moreover E โข ( G S f ) = { e 1 , e 5 , e 8 , e 9 , e 10 , e 11 , e 12 , e 13 } ๐ธ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ 5 subscript ๐ 8 subscript ๐ 9 subscript ๐ 10 subscript ๐ 11 subscript ๐ 12 subscript ๐ 13 E(G_{S}^{f})=\{e_{1},e_{5},e_{8},e_{9},e_{10},e_{11},e_{12},e_{13}\} italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_f end_POSTSUPERSCRIPT ) = { italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT } and also I G S f = < e 1 e 5 โ e 11 e 12 , e 1 e 9 e 13 โ e 8 e 10 e 12 , e 5 e 8 e 10 โ e 9 e 11 e 13 > I_{G_{S}^{f}}=<e_{1}e_{5}-e_{11}e_{12},e_{1}e_{9}e_{13}-e_{8}e_{10}e_{12},e_{5%
}e_{8}e_{10}-e_{9}e_{11}e_{13}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_f end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = < italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_e start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 8 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 10 end_POSTSUBSCRIPT - italic_e start_POSTSUBSCRIPT 9 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_e start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT > . Thus I G โ I G S f subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ I_{G}\neq I_{G_{S}^{f}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_f end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and therefore I G = I G S f + I G โข โ โข f subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{f}}+I_{G\char 92\relax f} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_f end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_f end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.8 .
Example 2.12 .
In [6 , Example 3.5] P. Gimenez and H. Srinivasan provide an example of a graph G ๐บ G italic_G obtained by gluing two bow ties G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT along an edge. Since neither G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT nor G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is bipartite, I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is not a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by [6 , Theorem 3.4(1)] . The ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of generators S ๐ S italic_S consisting of five binomials and I G S e = I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , for every edge e ๐ e italic_e of G ๐บ G italic_G . By Theorem 2.8 , the ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is not edge splittable, and therefore it is not splittable by Theorem 2.10 . Thus I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT does not have a splitting in the form I H 1 + I H 2 subscript ๐ผ subscript ๐ป 1 subscript ๐ผ subscript ๐ป 2 I_{H_{1}}+I_{H_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_H start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT for any subgraphs H 1 , H 2 subscript ๐ป 1 subscript ๐ป 2
H_{1},H_{2} italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT of G ๐บ G italic_G . It is worth mentioning that if a graph G ๐บ G italic_G is a gluing of two arbitrary disjoint connected graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , bipartite or not, along an edge, then from [6 , Theorem 3.4(3)] there exists a 3 3 3 3 -uniform hypergraph H ๐ป H italic_H such that I H = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐ป subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{H}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_H end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
Theorems 2.8 and 2.10 are easier to apply when I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of binomial generators. In particular, this is true for the toric ideal of a bipartite graph since it is minimally generated by all binomials of the form B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT , where w ๐ค w italic_w is an even cycle with no chords, see [8 , Theorem 2.3] .
A graph G ๐บ G italic_G is called a complete bipartite graph if its vertex set can be partitioned into two subsets V 1 subscript ๐ 1 V_{1} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and V 2 subscript ๐ 2 V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT such that each edge of G ๐บ G italic_G connects a vertex of V 1 subscript ๐ 1 V_{1} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT to a vertex of V 2 subscript ๐ 2 V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . It is denoted by K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT , where m ๐ m italic_m and n ๐ n italic_n are the numbers of vertices in V 1 subscript ๐ 1 V_{1} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and V 2 subscript ๐ 2 V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT respectively.
The next corollary shows that toric ideals of complete bipartite graphs do not admit a splitting.
Corollary 2.13 .
The toric ideal of K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT is not splittable.
Proof. Let V 1 = { x 1 , โฆ , x m } subscript ๐ 1 subscript ๐ฅ 1 โฆ subscript ๐ฅ ๐ V_{1}=\{x_{1},\ldots,x_{m}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT } , V 2 = { y 1 , โฆ , y n } subscript ๐ 2 subscript ๐ฆ 1 โฆ subscript ๐ฆ ๐ V_{2}=\{y_{1},\ldots,y_{n}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_y start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } be the bipartition of the complete bipartite graph K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT and E โข ( K m , n ) = { b i โข j | 1 โค i โค m , 1 โค j โค n } ๐ธ subscript ๐พ ๐ ๐
conditional-set subscript ๐ ๐ ๐ formulae-sequence 1 ๐ ๐ 1 ๐ ๐ E(K_{m,n})=\{b_{ij}|1\leq i\leq m,1\leq j\leq n\} italic_E ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) = { italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT | 1 โค italic_i โค italic_m , 1 โค italic_j โค italic_n } , where b i โข j = { x i , y j } subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ฅ ๐ subscript ๐ฆ ๐ b_{ij}=\{x_{i},y_{j}\} italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT = { italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } . Then I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is minimally generated by the 2 ร 2 2 2 2\times 2 2 ร 2 minors of the matrix M = ( b i โข j ) ๐ subscript ๐ ๐ ๐ M=(b_{ij}) italic_M = ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , see [13 , Proposition 10.6.2] . Thus I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is minimally generated by the set S ๐ S italic_S of all binomials b i โข j โข b k โข l โ b i โข l โข b k โข j subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ b_{ij}b_{kl}-b_{il}b_{kj} italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_j end_POSTSUBSCRIPT which are in the form B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT , where w ๐ค w italic_w is a cycle in K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT of length 4 4 4 4 . Since K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT is bipartite, the set S ๐ S italic_S is the unique minimal system of binomial generators of I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
Notice that if m = 1 ๐ 1 m=1 italic_m = 1 or n = 1 ๐ 1 n=1 italic_n = 1 , then I K m , n = { 0 } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
0 I_{K_{m,n}}=\{0\} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = { 0 } . Moreover if m = 2 ๐ 2 m=2 italic_m = 2 and n = 2 ๐ 2 n=2 italic_n = 2 , then I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is minimally generated by b 11 โข b 22 โ b 12 โข b 21 subscript ๐ 11 subscript ๐ 22 subscript ๐ 12 subscript ๐ 21 b_{11}b_{22}-b_{12}b_{21} italic_b start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT italic_b start_POSTSUBSCRIPT 22 end_POSTSUBSCRIPT - italic_b start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_b start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT and therefore it is not splittable.
Assume that m โฅ 2 ๐ 2 m\geq 2 italic_m โฅ 2 , n โฅ 2 ๐ 2 n\geq 2 italic_n โฅ 2 and I K m , n โ I K 2 , 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
subscript ๐ผ subscript ๐พ 2 2
I_{K_{m,n}}\neq I_{K_{2,2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 2 , 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Let e = b i โข j ๐ subscript ๐ ๐ ๐ e=b_{ij} italic_e = italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT be any edge of K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT . We claim that K m , n e = K m , n superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n}^{e}=K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT which implies the equality I K m , n e = I K m , n subscript ๐ผ superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}^{e}}=I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . By definition K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT is a subgraph of K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT . It suffices to show that all edges of K m , n subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT belong also to the graph K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Let ฮพ = b k โข l โ E โข ( K m , n ) ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ธ subscript ๐พ ๐ ๐
\xi=b_{kl}\in E(K_{m,n}) italic_ฮพ = italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT โ italic_E ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) . There are four cases:
(1)
k = i ๐ ๐ k=i italic_k = italic_i and l = j ๐ ๐ l=j italic_l = italic_j . Then ฮพ = e ๐ ๐ \xi=e italic_ฮพ = italic_e which belongs to K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT .
(2)
k = i ๐ ๐ k=i italic_k = italic_i and l โ j ๐ ๐ l\not=j italic_l โ italic_j . Let 1 โค i โฒ โค m 1 superscript ๐ โฒ ๐ 1\leq i^{\prime}\leq m 1 โค italic_i start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โค italic_m with i โฒ โ i superscript ๐ โฒ ๐ i^{\prime}\not=i italic_i start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_i . Consider the cycle w = ( e , ฮพ , b i โฒ โข l , b i โฒ โข j ) ๐ค ๐ ๐ subscript ๐ superscript ๐ โฒ ๐ subscript ๐ superscript ๐ โฒ ๐ w=(e,\xi,b_{i^{\prime}l},b_{i^{\prime}j}) italic_w = ( italic_e , italic_ฮพ , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , then B w โ S subscript ๐ต ๐ค ๐ B_{w}\in S italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_S and therefore ฮพ ๐ \xi italic_ฮพ belongs to K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT .
(3)
k โ i ๐ ๐ k\not=i italic_k โ italic_i and l = j ๐ ๐ l=j italic_l = italic_j . Let 1 โค j โฒ โค n 1 superscript ๐ โฒ ๐ 1\leq j^{\prime}\leq n 1 โค italic_j start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โค italic_n with j โฒ โ j superscript ๐ โฒ ๐ j^{\prime}\not=j italic_j start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_j . Consider the cycle w = ( e , ฮพ , b k โข j โฒ , b i โข j โฒ ) ๐ค ๐ ๐ subscript ๐ ๐ superscript ๐ โฒ subscript ๐ ๐ superscript ๐ โฒ w=(e,\xi,b_{kj^{\prime}},b_{ij^{\prime}}) italic_w = ( italic_e , italic_ฮพ , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_j start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , then B w โ S subscript ๐ต ๐ค ๐ B_{w}\in S italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_S and therefore ฮพ ๐ \xi italic_ฮพ belongs to K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT .
(4)
k โ i ๐ ๐ k\not=i italic_k โ italic_i and l โ j ๐ ๐ l\not=j italic_l โ italic_j . Consider the cycle w = ( e , b i โข l , ฮพ , b k โข j ) ๐ค ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ w=(e,b_{il},\xi,b_{kj}) italic_w = ( italic_e , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮพ , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , then B w โ S subscript ๐ต ๐ค ๐ B_{w}\in S italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_S and therefore ฮพ ๐ \xi italic_ฮพ belongs to K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT .
We conclude that in all cases ฮพ ๐ \xi italic_ฮพ belongs to K m , n e superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ K_{m,n}^{e} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT , so K m , n e = K m , n superscript subscript ๐พ ๐ ๐
๐ subscript ๐พ ๐ ๐
K_{m,n}^{e}=K_{m,n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT . From Theorem 2.8 it follows that I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is not edge splittable, and therefore I K m , n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ๐
I_{K_{m,n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_m , italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is not splittable by Theorem 2.10 . โก โก \square โก
The suspension G ^ ^ ๐บ \widehat{G} over^ start_ARG italic_G end_ARG of a graph G ๐บ G italic_G is the graph obtained from G ๐บ G italic_G by adding a new vertex adjacent to all vertices of G ๐บ G italic_G . Given a cycle C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT in G ๐บ G italic_G of length n โฅ 3 ๐ 3 n\geq 3 italic_n โฅ 3 , the next theorem determines when the toric ideal I C n ^ subscript ๐ผ ^ subscript ๐ถ ๐ I_{\widehat{C_{n}}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_ARG end_POSTSUBSCRIPT is splittable.
Theorem 2.14 .
Let C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT be a cycle of length n โฅ 3 ๐ 3 n\geq 3 italic_n โฅ 3 and C n ^ ^ subscript ๐ถ ๐ \widehat{C_{n}} over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_ARG be the suspension of C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT .
(1)
Suppose that n ๐ n italic_n is even. Then I C n ^ subscript ๐ผ ^ subscript ๐ถ ๐ I_{\widehat{C_{n}}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_ARG end_POSTSUBSCRIPT is splittable if and only if n = 4 ๐ 4 n=4 italic_n = 4 .
(2)
If n ๐ n italic_n is odd, then I C n ^ subscript ๐ผ ^ subscript ๐ถ ๐ I_{\widehat{C_{n}}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_ARG end_POSTSUBSCRIPT is splittable.
Proof. Let C n = ( { v 1 , v 2 } , { v 2 , v 3 } , โฆ , { v n โ 1 , v n } , { v 1 , v n } ) subscript ๐ถ ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 โฆ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ C_{n}=(\{v_{1},v_{2}\},\{v_{2},v_{3}\},\ldots,\{v_{n-1},v_{n}\},\{v_{1},v_{n}\}) italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , โฆ , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } ) and G = C n ^ ๐บ ^ subscript ๐ถ ๐ G=\widehat{C_{n}} italic_G = over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_ARG be the suspension of C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT obtained by adding a new vertex v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT such that { v i , v n + 1 } subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 \{v_{i},v_{n+1}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } is an edge of G ๐บ G italic_G , for every 1 โค i โค n 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq n 1 โค italic_i โค italic_n .
(1) Suppose that n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 is even. From [9 , Proposition 5.5] there is a bipartite graph H ๐ป H italic_H such that I G = I H subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ ๐ป I_{G}=I_{H} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_H end_POSTSUBSCRIPT , thus I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of generators. We distinguish the following cases.
(a)
n = 4 ๐ 4 n=4 italic_n = 4 . Let C 4 = ( ฮต 12 = { v 1 , v 2 } , ฮต 23 = { v 2 , v 3 } , ฮต 34 = { v 3 , v 4 } , ฮต 14 = { v 1 , v 4 } ) subscript ๐ถ 4 formulae-sequence subscript ๐ 12 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 formulae-sequence subscript ๐ 23 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 formulae-sequence subscript ๐ 34 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ 14 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 4 C_{4}=(\varepsilon_{12}=\{v_{1},v_{2}\},\varepsilon_{23}=\{v_{2},v_{3}\},%
\varepsilon_{34}=\{v_{3},v_{4}\},\varepsilon_{14}=\{v_{1},v_{4}\}) italic_C start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } ) and ฮต i โข 5 = { v i , v 5 } subscript ๐ ๐ 5 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ 5 \varepsilon_{i5}=\{v_{i},v_{5}\} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i 5 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT } for 1 โค i โค 4 1 ๐ 4 1\leq i\leq 4 1 โค italic_i โค 4 . Then
S = { ฮต 12 โข ฮต 45 โ ฮต 14 โข ฮต 25 , ฮต 12 โข ฮต 35 โ ฮต 23 โข ฮต 15 , ฮต 12 โข ฮต 34 โ ฮต 23 โข ฮต 14 , ฮต 23 โข ฮต 45 โ ฮต 34 โข ฮต 25 , ฮต 15 โข ฮต 34 โ ฮต 14 โข ฮต 35 } ๐ subscript ๐ 12 subscript ๐ 45 subscript ๐ 14 subscript ๐ 25 subscript ๐ 12 subscript ๐ 35 subscript ๐ 23 subscript ๐ 15 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ 23 subscript ๐ 14 subscript ๐ 23 subscript ๐ 45 subscript ๐ 34 subscript ๐ 25 subscript ๐ 15 subscript ๐ 34 subscript ๐ 14 subscript ๐ 35 S=\{\varepsilon_{12}\varepsilon_{45}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{25},%
\varepsilon_{12}\varepsilon_{35}-\varepsilon_{23}\varepsilon_{15},\varepsilon_%
{12}\varepsilon_{34}-\varepsilon_{23}\varepsilon_{14},\varepsilon_{23}%
\varepsilon_{45}-\varepsilon_{34}\varepsilon_{25},\varepsilon_{15}\varepsilon_%
{34}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{35}\} italic_S = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT }
is a minimal generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Let e = ฮต 15 ๐ subscript ๐ 15 e=\varepsilon_{15} italic_e = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT , then E โข ( G e ) = { ฮต 12 , ฮต 14 , ฮต 15 , ฮต 23 , ฮต 34 , ฮต 35 } . ๐ธ superscript ๐บ ๐ subscript ๐ 12 subscript ๐ 14 subscript ๐ 15 subscript ๐ 23 subscript ๐ 34 subscript ๐ 35 E(G^{e})=\{\varepsilon_{12},\varepsilon_{14},\varepsilon_{15},\varepsilon_{23}%
,\varepsilon_{34},\varepsilon_{35}\}. italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT } . Notice that ฮต 12 โข ฮต 45 โ ฮต 14 โข ฮต 25 โ I G subscript ๐ 12 subscript ๐ 45 subscript ๐ 14 subscript ๐ 25 subscript ๐ผ ๐บ \varepsilon_{12}\varepsilon_{45}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{25}\in I_{G} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 12 โข ฮต 45 โ ฮต 14 โข ฮต 25 โ I G e subscript ๐ 12 subscript ๐ 45 subscript ๐ 14 subscript ๐ 25 subscript ๐ผ superscript ๐บ ๐ \varepsilon_{12}\varepsilon_{45}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{25}\notin I_{G^{%
e}} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , so I G e โ I G subscript ๐ผ superscript ๐บ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G^{e}}\neq I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Also e ๐ e italic_e is an edge of the cycle w = ( ฮต 12 , ฮต 23 , ฮต 35 , ฮต 15 ) ๐ค subscript ๐ 12 subscript ๐ 23 subscript ๐ 35 subscript ๐ 15 w=(\varepsilon_{12},\varepsilon_{23},\varepsilon_{35},\varepsilon_{15}) italic_w = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT ) . Thus I G = I G e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript ๐บ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.8 .
(b)
n > 4 ๐ 4 n>4 italic_n > 4 . Let e ๐ e italic_e be an edge of G ๐บ G italic_G then there are two cases:
(i)
e ๐ e italic_e is an edge of the cycle C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , for the sake of simplicity let e = ฮต 12 ๐ subscript ๐ 12 e=\varepsilon_{12} italic_e = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT . We will show that G = G e ๐บ superscript ๐บ ๐ G=G^{e} italic_G = italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Since C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is a cycle with no chords, B C n subscript ๐ต subscript ๐ถ ๐ B_{C_{n}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.2 , and therefore E โข ( C n ) โ E โข ( G e ) ๐ธ subscript ๐ถ ๐ ๐ธ superscript ๐บ ๐ E(C_{n})\subset E(G^{e}) italic_E ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Consider now the odd cycles w 1 = ( e , { v 2 , v n + 1 } , { v n + 1 , v 1 } ) subscript ๐ค 1 ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 w_{1}=(e,\{v_{2},v_{n+1}\},\{v_{n+1},v_{1}\}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and w 2 = ( { v i , v i + 1 } , { v i + 1 , v n + 1 } , { v n + 1 , v i } ) subscript ๐ค 2 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ w_{2}=(\{v_{i},v_{i+1}\},\{v_{i+1},v_{n+1}\},\{v_{n+1},v_{i}\}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } ) , where 4 โค i โค n โ 2 4 ๐ ๐ 2 4\leq i\leq n-2 4 โค italic_i โค italic_n - 2 , which share only one vertex, namely v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT . The even closed walk w = ( w 1 , w 2 ) ๐ค subscript ๐ค 1 subscript ๐ค 2 w=(w_{1},w_{2}) italic_w = ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) has no chords and no bridges, and therefore B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.2 . Thus { v i , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{i},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) for i = 1 , 2 , 4 , 5 , โฆ , n โ 1 ๐ 1 2 4 5 โฆ ๐ 1
i=1,2,4,5,\ldots,n-1 italic_i = 1 , 2 , 4 , 5 , โฆ , italic_n - 1 . Consider now the cycle
ฮณ = ( { v n + 1 , v 1 } , e , { v 2 , v 3 } , { v 3 , v n + 1 } ) ๐พ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 \gamma=(\{v_{n+1},v_{1}\},e,\{v_{2},v_{3}\},\{v_{3},v_{n+1}\}) italic_ฮณ = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } )
and notice that ฮณ ๐พ \gamma italic_ฮณ has exactly one odd chord, namely { v 2 , v n + 1 } subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 \{v_{2},v_{n+1}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , so from Theorem 2.2 B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Thus { v 3 , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{3},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Consider the cycle ฮด = ( { v n + 1 , v 2 } , e , { v 1 , v n } , { v n , v n + 1 } ) ๐ฟ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 2 ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 \delta=(\{v_{n+1},v_{2}\},e,\{v_{1},v_{n}\},\{v_{n},v_{n+1}\}) italic_ฮด = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and notice that ฮด ๐ฟ \delta italic_ฮด has exactly one odd chord, namely { v 1 , v n + 1 } subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 \{v_{1},v_{n+1}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } . By Theorem 2.2 B ฮด subscript ๐ต ๐ฟ B_{\delta} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮด end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Thus { v n , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{n},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) and therefore E โข ( G ) = E โข ( G e ) ๐ธ ๐บ ๐ธ superscript ๐บ ๐ E(G)=E(G^{e}) italic_E ( italic_G ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Consequently G = G e ๐บ superscript ๐บ ๐ G=G^{e} italic_G = italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT , so from Theorems 2.8 , 2.10 the ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is not splittable.
(ii)
e = { v i , v n + 1 } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 e=\{v_{i},v_{n+1}\} italic_e = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } with 1 โค i โค n 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq n 1 โค italic_i โค italic_n . For the sake of simplicity we let i = 1 ๐ 1 i=1 italic_i = 1 , namely e = { v 1 , v n + 1 } ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 e=\{v_{1},v_{n+1}\} italic_e = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } . Consider the odd cycles w 1 = ( e , { v 2 , v n + 1 } , { v 1 , v 2 } ) subscript ๐ค 1 ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 w_{1}=(e,\{v_{2},v_{n+1}\},\{v_{1},v_{2}\}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } ) and w 2 = ( { v i , v i + 1 } , { v i + 1 , v n + 1 } , { v n + 1 , v i } ) subscript ๐ค 2 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ w_{2}=(\{v_{i},v_{i+1}\},\{v_{i+1},v_{n+1}\},\{v_{n+1},v_{i}\}) italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } ) , where 4 โค i โค n โ 2 4 ๐ ๐ 2 4\leq i\leq n-2 4 โค italic_i โค italic_n - 2 , which share only one vertex, namely v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT . The even closed walk w = ( w 1 , w 2 ) ๐ค subscript ๐ค 1 subscript ๐ค 2 w=(w_{1},w_{2}) italic_w = ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) has no chords and no bridges, so B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.2 . Thus { v i , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{i},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) for i = 2 , 4 , 5 , โฆ , n โ 1 ๐ 2 4 5 โฆ ๐ 1
i=2,4,5,\ldots,n-1 italic_i = 2 , 4 , 5 , โฆ , italic_n - 1 . Moreover { v i , v i + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{i},v_{i+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) for i = 1 , 4 , 5 , โฆ , n โ 2 ๐ 1 4 5 โฆ ๐ 2
i=1,4,5,\ldots,n-2 italic_i = 1 , 4 , 5 , โฆ , italic_n - 2 . Consider now the cycle ฮณ = ( e , { v 1 , v 2 } , { v 2 , v 3 } , { v 3 , v n + 1 } ) ๐พ ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 \gamma=(e,\{v_{1},v_{2}\},\{v_{2},v_{3}\},\{v_{3},v_{n+1}\}) italic_ฮณ = ( italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and notice that it has exactly one odd chord, namely { v 2 , v n + 1 } subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 \{v_{2},v_{n+1}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } . By Theorem 2.2 B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Thus { v 2 , v 3 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{2},v_{3}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) and also { v 3 , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{3},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Consider the cycle ฮด = ( { v 2 , v n + 1 } , e , { v 1 , v n } , { v n , v n + 1 } ) ๐ฟ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 \delta=(\{v_{2},v_{n+1}\},e,\{v_{1},v_{n}\},\{v_{n},v_{n+1}\}) italic_ฮด = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and notice that ฮด ๐ฟ \delta italic_ฮด has exactly one odd chord, namely { v 1 , v 2 } subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 \{v_{1},v_{2}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } . By Theorem 2.2 B ฮด subscript ๐ต ๐ฟ B_{\delta} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮด end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Thus { v 1 , v n } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{1},v_{n}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) and also { v n , v n + 1 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{n},v_{n+1}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Furthermore
ฮผ = ( { v n โ 1 , v n } , { v n , v 1 } , e , { v n โ 1 , v n + 1 } ) ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ 1 ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 \mu=(\{v_{n-1},v_{n}\},\{v_{n},v_{1}\},e,\{v_{n-1},v_{n+1}\}) italic_ฮผ = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT } , italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } )
is an even cycle with exactly one odd chord, namely { v n , v n + 1 } subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 \{v_{n},v_{n+1}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } . By Theorem 2.2 B ฮผ subscript ๐ต ๐ B_{\mu} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮผ end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , and therefore { v n โ 1 , v n } subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ ๐ \{v_{n-1},v_{n}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } is an edge of G e superscript ๐บ ๐ G^{e} italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Consider the odd cycles ฮถ 1 = ( e , { v 1 , v n } , { v n , v n + 1 } ) subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ 1 \zeta_{1}=(e,\{v_{1},v_{n}\},\{v_{n},v_{n+1}\}) italic_ฮถ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) , ฮถ 2 = ( { v 3 , v 4 } , { v 4 , v n + 1 } , { v 3 , v n + 1 } ) subscript ๐ 2 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 \zeta_{2}=(\{v_{3},v_{4}\},\{v_{4},v_{n+1}\},\{v_{3},v_{n+1}\}) italic_ฮถ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and let ฮถ = ( ฮถ 1 , ฮถ 2 ) ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 \zeta=(\zeta_{1},\zeta_{2}) italic_ฮถ = ( italic_ฮถ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮถ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . Then B ฮถ subscript ๐ต ๐ B_{\zeta} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮถ end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.2 , since ฮถ ๐ \zeta italic_ฮถ does not have any chords or bridges, and therefore { v 3 , v 4 } โ E โข ( G e ) subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 ๐ธ superscript ๐บ ๐ \{v_{3},v_{4}\}\in E(G^{e}) { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } โ italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Thus E โข ( G ) = E โข ( G e ) ๐ธ ๐บ ๐ธ superscript ๐บ ๐ E(G)=E(G^{e}) italic_E ( italic_G ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) , so G = G e ๐บ superscript ๐บ ๐ G=G^{e} italic_G = italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT and therefore I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is not splittable by Theorems 2.8 , 2.10 .
(2) Suppose that n ๐ n italic_n is odd. Then any odd cycle of G ๐บ G italic_G either coincides with C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT or has at least three vertices, namely v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT and two vertices of C n subscript ๐ถ ๐ C_{n} italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT . Thus G ๐บ G italic_G has no two odd vertex disjoint cycles. For n = 3 ๐ 3 n=3 italic_n = 3 we have that C 3 ^ ^ subscript ๐ถ 3 \widehat{C_{3}} over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG is the complete graph on the vertex set { v 1 , โฆ , v 4 } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ 4 \{v_{1},\ldots,v_{4}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , so I C 3 ^ subscript ๐ผ ^ subscript ๐ถ 3 I_{\widehat{C_{3}}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT over^ start_ARG italic_C start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG end_POSTSUBSCRIPT is splittable by Example 2.5 . Suppose that n โฅ 5 ๐ 5 n\geq 5 italic_n โฅ 5 . Consider a minimal binomial B w โ I G subscript ๐ต ๐ค subscript ๐ผ ๐บ B_{w}\in I_{G} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . For the walk w ๐ค w italic_w there are two cases:
(1)
w ๐ค w italic_w is a cycle of length 4 4 4 4 with exactly one odd chord. Then B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT
is indispensable of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.2 .
(2)
w ๐ค w italic_w has no chords or bridges and it is of the form w = ( w 1 , w 2 ) ๐ค subscript ๐ค 1 subscript ๐ค 2 w=(w_{1},w_{2}) italic_w = ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) where w 1 subscript ๐ค 1 w_{1} italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , w 2 subscript ๐ค 2 w_{2} italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT are odd cycles of length 3 intersecting in exactly one vertex, namely v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT . By Theorem 2.2 the binomial B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT is indispensable of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Thus I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of generators.
Let e = { v 1 , v 2 } ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 e=\{v_{1},v_{2}\} italic_e = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , then there is no cycle of length 4 in G ๐บ G italic_G containing the edges e ๐ e italic_e and ฮต 34 = { v 3 , v 4 } subscript ๐ 34 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 \varepsilon_{34}=\{v_{3},v_{4}\} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } . Consider the odd cycles ฮณ 1 = ( e , { v 2 , v n + 1 } , { v 1 , v n + 1 } ) subscript ๐พ 1 ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 \gamma_{1}=(e,\{v_{2},v_{n+1}\},\{v_{1},v_{n+1}\}) italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) and ฮณ 2 = ( ฮต 34 , { v 4 , v n + 1 } , { v 3 , v n + 1 } ) subscript ๐พ 2 subscript ๐ 34 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ ๐ 1 \gamma_{2}=(\varepsilon_{34},\{v_{4},v_{n+1}\},\{v_{3},v_{n+1}\}) italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) intersecting in v n + 1 subscript ๐ฃ ๐ 1 v_{n+1} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT . Let ฮณ = ( ฮณ 1 , ฮณ 2 ) ๐พ subscript ๐พ 1 subscript ๐พ 2 \gamma=(\gamma_{1},\gamma_{2}) italic_ฮณ = ( italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , then B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT is not a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT since there is a bridge { v 2 , v 3 } subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 \{v_{2},v_{3}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } . Thus the edge ฮต 34 subscript ๐ 34 \varepsilon_{34} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT does not belong to E โข ( G e ) ๐ธ superscript ๐บ ๐ E(G^{e}) italic_E ( italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT ) . Consider the even cycle ฮถ = ( { v 2 , v 3 } , { v 3 , v 4 } , { v 4 , v n + 1 } , { v 2 , v n + 1 } ) ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ ๐ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ 1 \zeta=(\{v_{2},v_{3}\},\{v_{3},v_{4}\},\{v_{4},v_{n+1}\},\{v_{2},v_{n+1}\}) italic_ฮถ = ( { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT } ) , then B ฮถ subscript ๐ต ๐ B_{\zeta} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮถ end_POSTSUBSCRIPT is a minimal binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and also B ฮถ โ I G e subscript ๐ต ๐ subscript ๐ผ superscript ๐บ ๐ B_{\zeta}\notin I_{G^{e}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮถ end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Thus I G โ I G e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript ๐บ ๐ I_{G}\neq I_{G^{e}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and therefore I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is splittable by Theorem 2.8 . โก โก \square โก
3. The complete graph and minimal splittings
In this section, we study the special case of toric ideals of complete graphs. In contrast to toric ideals of (complete) bipartite graphs which always have a unique minimal set of binomial generators, toric ideals of complete graphs have a huge number of different minimal systems of binomial generators.
Let n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 be an integer and K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT be the complete graph on the vertex set { v 1 , โฆ , v n } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ ๐ \{v_{1},\ldots,v_{n}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } with edges
{ ฮต i โข j | 1 โค i < j โค n } conditional-set subscript ๐ ๐ ๐ 1 ๐ ๐ ๐ \{\varepsilon_{ij}|1\leq i<j\leq n\} { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT | 1 โค italic_i < italic_j โค italic_n } , where ฮต i โข j = { v i , v j } subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ \varepsilon_{ij}=\{v_{i},v_{j}\} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } .
By [12 , Theorem 3.3] the set
T = { ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k , ฮต i โข k โข ฮต j โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k | 1 โค i < j < k < l โค n } ๐ conditional-set subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐
1 ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ T=\{\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk},%
\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl}-\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk}|1\leq i<j<k<%
l\leq n\} italic_T = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT | 1 โค italic_i < italic_j < italic_k < italic_l โค italic_n }
is a minimal generating set of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Let { ๐ 1 , โฆ , ๐ n } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ \{{\bf e}_{1},\ldots,{\bf e}_{n}\} { bold_e start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , bold_e start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } be the canonical basis of โ n superscript โ ๐ \mathbb{R}^{n} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT . Since T ๐ T italic_T is a minimal generating set of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , the only A K n subscript ๐ด subscript ๐พ ๐ A_{K_{n}} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT -fibers contributing to minimal generators are those consisting of all monomials with A K n subscript ๐ด subscript ๐พ ๐ A_{K_{n}} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT -degree ๐ i + ๐ j + ๐ k + ๐ l subscript ๐ ๐ subscript ๐ ๐ subscript ๐ ๐ subscript ๐ ๐ {\bf e}_{i}+{\bf e}_{j}+{\bf e}_{k}+{\bf e}_{l} bold_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT + bold_e start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT + bold_e start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT + bold_e start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , where 1 โค i < j < k < l โค n 1 ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ 1\leq i<j<k<l\leq n 1 โค italic_i < italic_j < italic_k < italic_l โค italic_n . There are ( n 4 ) binomial ๐ 4 \binom{n}{4} ( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 4 end_ARG ) such fibers and each one consists of three monomials, namely ฮต i โข j โข ฮต k โข l , ฮต i โข l โข ฮต j โข k subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐
\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl},\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT and ฮต i โข k โข ฮต j โข l subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ \varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT , which have no common factor other than 1 1 1 1 . Therefore to generate the ideal I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT we need to take any two of the three binomials ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k , ฮต i โข k โข ฮต j โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k , ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข k โข ฮต j โข l subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐
\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk},\varepsilon_%
{ik}\varepsilon_{jl}-\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk},\varepsilon_{ij}%
\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT ,
for every 1 โค i < j < k < l โค n 1 ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ 1\leq i<j<k<l\leq n 1 โค italic_i < italic_j < italic_k < italic_l โค italic_n , see [2 , 4 ] for more details. The monomials ฮต i โข j โข ฮต k โข l , ฮต i โข l โข ฮต j โข k subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐
\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl},\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT and ฮต i โข k โข ฮต j โข l subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ \varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT , where 1 โค i < j โค n , 1 ๐ ๐ ๐ 1\leq i<j\leq n, 1 โค italic_i < italic_j โค italic_n , are indispensable monomials, namely each one is a monomial term of at least one binomial in every minimal system of binomial generators of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Thus every minimal system of binomial generators of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT consists of 2 โข ( n 4 ) 2 binomial ๐ 4 2\binom{n}{4} 2 ( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 4 end_ARG ) binomials. By [2 , Theorem 2.9] the ideal I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT has 3 ( n 4 ) superscript 3 binomial ๐ 4 3^{\binom{n}{4}} 3 start_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 4 end_ARG ) end_POSTSUPERSCRIPT different minimal systems of binomial generators, which is a huge number even for a small n ๐ n italic_n .
Theorem 3.1 .
The toric ideal of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is splittable if and only if n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 .
Proof. For n โ { 1 , 2 , 3 } ๐ 1 2 3 n\in\{1,2,3\} italic_n โ { 1 , 2 , 3 } we have that I K n = { 0 } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ 0 I_{K_{n}}=\{0\} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = { 0 } , so I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is not splittable. Suppose that n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 . From the analysis above we deduce that
S = { ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข k โข ฮต j โข l , ฮต i โข l โข ฮต j โข k โ ฮต i โข k โข ฮต j โข l | 1 โค i < j < k < l โค n } ๐ conditional-set subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐
1 ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ S=\{\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl},%
\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk}-\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl}|1\leq i<j<k<%
l\leq n\} italic_S = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT | 1 โค italic_i < italic_j < italic_k < italic_l โค italic_n }
is a minimal generating set for I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . The set S ๐ S italic_S has a nice geometric interpretation, see [3 ] .
Let G = K n ๐บ subscript ๐พ ๐ G=K_{n} italic_G = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT and e = ฮต 12 ๐ subscript ๐ 12 e=\varepsilon_{12} italic_e = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT . First we show that the graph G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT contains all edges of G ๐บ G italic_G , except perhaps the edges ฮต 1 โข n subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 23 subscript ๐ 23 \varepsilon_{23} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT . Let ฮต i โข j subscript ๐ ๐ ๐ \varepsilon_{ij} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT be an edge of G ๐บ G italic_G where { i , j } โฉ { 1 , 2 } = โ
๐ ๐ 1 2 \{i,j\}\cap\{1,2\}=\emptyset { italic_i , italic_j } โฉ { 1 , 2 } = โ
and 3 โค i < j โค n 3 ๐ ๐ ๐ 3\leq i<j\leq n 3 โค italic_i < italic_j โค italic_n . Since { v 1 , v 2 , v i , v j } subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ \{v_{1},v_{2},v_{i},v_{j}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } is a set of vertices of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , the binomials ฮต 12 โข ฮต i โข j โ ฮต 1 โข i โข ฮต 2 โข j subscript ๐ 12 subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ \varepsilon_{12}\varepsilon_{ij}-\varepsilon_{1i}\varepsilon_{2j} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_j end_POSTSUBSCRIPT and ฮต i โข 2 โข ฮต 1 โข j โ ฮต 1 โข i โข ฮต 2 โข j subscript ๐ ๐ 2 subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ \varepsilon_{i2}\varepsilon_{1j}-\varepsilon_{1i}\varepsilon_{2j} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i 2 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_j end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_j end_POSTSUBSCRIPT belong to S ๐ S italic_S , thus ฮต i โข j subscript ๐ ๐ ๐ \varepsilon_{ij} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT is an edge of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . From the above binomials we also deduce that ฮต 1 โข i subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1i} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_i end_POSTSUBSCRIPT , for 3 โค i โค n โ 1 3 ๐ ๐ 1 3\leq i\leq n-1 3 โค italic_i โค italic_n - 1 , and ฮต 2 โข j subscript ๐ 2 ๐ \varepsilon_{2j} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_j end_POSTSUBSCRIPT , for 4 โค j โค n 4 ๐ ๐ 4\leq j\leq n 4 โค italic_j โค italic_n , are edges of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . With the possible exception of the edges ฮต 1 โข n subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 23 subscript ๐ 23 \varepsilon_{23} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , the graph G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT contains all edges of G ๐บ G italic_G . Suppose that ฮต 1 โข n subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT is an edge of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT , so there exists a binomial B โ S ๐ต ๐ B\in S italic_B โ italic_S in four variables which contains the variables ฮต 12 subscript ๐ 12 \varepsilon_{12} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 1 โข n subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT . Then B = ฮต 12 โข ฮต i โข n โ ฮต 1 โข n โข ฮต 2 โข i ๐ต subscript ๐ 12 subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ B=\varepsilon_{12}\varepsilon_{in}-\varepsilon_{1n}\varepsilon_{2i} italic_B = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_n end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_i end_POSTSUBSCRIPT where 3 โค i โค n โ 1 3 ๐ ๐ 1 3\leq i\leq n-1 3 โค italic_i โค italic_n - 1 . But { v 1 , v 2 , v i , v n } subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ \{v_{1},v_{2},v_{i},v_{n}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT } is a set of vertices of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which contributes the binomials ฮต 12 โข ฮต i โข n โ ฮต 1 โข i โข ฮต 2 โข n subscript ๐ 12 subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ \varepsilon_{12}\varepsilon_{in}-\varepsilon_{1i}\varepsilon_{2n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_n end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_n end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 1 โข n โข ฮต 2 โข i โ ฮต 1 โข i โข ฮต 2 โข n subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 2 ๐ \varepsilon_{1n}\varepsilon_{2i}-\varepsilon_{1i}\varepsilon_{2n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 2 italic_n end_POSTSUBSCRIPT in S ๐ S italic_S . Thus B ๐ต B italic_B does not belong to S ๐ S italic_S , a contradiction. Consequently ฮต 1 โข n subscript ๐ 1 ๐ \varepsilon_{1n} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT is not an edge of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Similar arguments show that ฮต 23 subscript ๐ 23 \varepsilon_{23} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT is not an edge of G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT . Since ฮต 12 โข ฮต 3 โข n โ ฮต 1 โข n โข ฮต 23 โ I G subscript ๐ 12 subscript ๐ 3 ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 23 subscript ๐ผ ๐บ \varepsilon_{12}\varepsilon_{3n}-\varepsilon_{1n}\varepsilon_{23}\in I_{G} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 3 italic_n end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and ฮต 12 โข ฮต 3 โข n โ ฮต 1 โข n โข ฮต 23 โ I G S e subscript ๐ 12 subscript ๐ 3 ๐ subscript ๐ 1 ๐ subscript ๐ 23 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ \varepsilon_{12}\varepsilon_{3n}-\varepsilon_{1n}\varepsilon_{23}\not\in I_{G_%
{S}^{e}} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 3 italic_n end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , we get I G S e โ I G subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ I_{G_{S}^{e}}\not=I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and therefore I G = I G S e + I G โข โ โข e subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ โ ๐ I_{G}=I_{G_{S}^{e}}+I_{G\char 92\relax e} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_e end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT by Theorem 2.8 . โก โก \square โก
Definition 3.2 .
Let I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , S = { f 1 , โฆ , f r } ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ S=\{f_{1},\dots,f_{r}\} italic_S = { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal system of binomial generators of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and T = { g 1 , โฆ , g t } ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก T=\{g_{1},\dots,g_{t}\} italic_T = { italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal system of binomial generators of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . We say that the splitting I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT if { f 1 , โฆ , f r , g 1 , โฆ , g t } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{f_{1},\dots,f_{r},g_{1},\dots,g_{t}\} { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT .
Example 3.4 .
Let K 4 subscript ๐พ 4 K_{4} italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT be the complete graph on the vertex set { v 1 , โฆ , v 4 } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ 4 \{v_{1},\ldots,v_{4}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } . Let G 1 = K 4 โข โ โข { ฮต 12 , ฮต 34 } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ 4 โ subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 G_{1}=K_{4}\char 92\relax\{\varepsilon_{12},\varepsilon_{34}\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT } and G 2 = K 4 โข โ โข { ฮต 14 , ฮต 23 } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ 4 โ subscript ๐ 14 subscript ๐ 23 G_{2}=K_{4}\char 92\relax\{\varepsilon_{14},\varepsilon_{23}\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT } be subgraphs of K 4 subscript ๐พ 4 K_{4} italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , then I K 4 = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{4}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting of I K 4 subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 I_{K_{4}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since I G 1 = < ฮต 13 โข ฮต 24 โ ฮต 14 โข ฮต 23 > subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 expectation subscript ๐ 13 subscript ๐ 24 subscript ๐ 14 subscript ๐ 23 I_{G_{1}}=<\varepsilon_{13}\varepsilon_{24}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{23}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = < italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT > , I G 2 = < ฮต 13 โข ฮต 24 โ ฮต 12 โข ฮต 34 > subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 expectation subscript ๐ 13 subscript ๐ 24 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 I_{G_{2}}=<\varepsilon_{13}\varepsilon_{24}-\varepsilon_{12}\varepsilon_{34}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = < italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT > and
I K 4 = < ฮต 13 ฮต 24 โ ฮต 14 ฮต 23 , ฮต 13 ฮต 24 โ ฮต 12 ฮต 34 > I_{K_{4}}=<\varepsilon_{13}\varepsilon_{24}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{23},%
\varepsilon_{13}\varepsilon_{24}-\varepsilon_{12}\varepsilon_{34}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = < italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT > .
We will show that the toric ideal of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT has no minimal splitting for n โฅ 6 ๐ 6 n\geq 6 italic_n โฅ 6 .
Proposition 3.5 .
Let n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 be an integer and w = ( a , b , c , d ) ๐ค ๐ ๐ ๐ ๐ w=(a,b,c,d) italic_w = ( italic_a , italic_b , italic_c , italic_d ) be an even cycle of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT . Then
I K n = I K n โข โ โข { a , c } + I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{K_{n}}=I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}+I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT
is a splitting of I K n . subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}}. italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
Proof. Since K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is the complete graph, the cycle w ๐ค w italic_w has two chords, namely e ๐ e italic_e and f ๐ f italic_f . Then a โข c โ e โข f โ I K n ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ac-ef\in I_{K_{n}} italic_a italic_c - italic_e italic_f โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT does not belong to I K n โข โ โข { a , c } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT , thus I K n โข โ โข { a , c } โ I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}\not=I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Also I K n โข โ โข { b , d } โ I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}}\not=I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT since e โข f โ b โข d โ I K n ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ ef-bd\in I_{K_{n}} italic_e italic_f - italic_b italic_d โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT does not belong to I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT .
It remains to show that I K n โ I K n โข โ โข { a , c } + I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{K_{n}}\subset I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}+I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,%
d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT . Let B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT be a binomial belonging to the set S ๐ S italic_S defined in the proof of Theorem 3.1 . Clearly if B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT belongs to I K n โข โ โข { a , c } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT or I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT , then B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT belongs to I K n โข โ โข { a , c } + I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}+I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT . Suppose that B ฮณ subscript ๐ต ๐พ B_{\gamma} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT does not belong to I K n โข โ โข { a , c } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT or I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT . Then ฮณ ๐พ \gamma italic_ฮณ contains at least one edge from the set { a , c } ๐ ๐ \{a,c\} { italic_a , italic_c } , say a ๐ a italic_a , and at least one edge from the set { b , d } ๐ ๐ \{b,d\} { italic_b , italic_d } , say b ๐ b italic_b . Let ฮณ = ( a , b , c โฒ , d โฒ ) ๐พ ๐ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ \gamma=(a,b,c^{\prime},d^{\prime}) italic_ฮณ = ( italic_a , italic_b , italic_c start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_d start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) and e โฒ , f โฒ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ
e^{\prime},f^{\prime} italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT be the chords of the walk ฮณ ๐พ \gamma italic_ฮณ . Notice that a โข c โฒ โ e โฒ โข f โฒ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ ac^{\prime}-e^{\prime}f^{\prime} italic_a italic_c start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT - italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT belongs to I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT and b โข d โฒ โ e โฒ โข f โฒ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ bd^{\prime}-e^{\prime}f^{\prime} italic_b italic_d start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT - italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT belongs to I K n โข โ โข { a , c } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT . Thus
B ฮณ = a โข c โฒ โ b โข d โฒ = ( a โข c โฒ โ e โฒ โข f โฒ ) โ ( b โข d โฒ โ e โฒ โข f โฒ ) โ I K n โข โ โข { a , c } + I K n โข โ โข { b , d } . subscript ๐ต ๐พ ๐ superscript ๐ โฒ ๐ superscript ๐ โฒ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ ๐ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ superscript ๐ โฒ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ B_{\gamma}=ac^{\prime}-bd^{\prime}=(ac^{\prime}-e^{\prime}f^{\prime})-(bd^{%
\prime}-e^{\prime}f^{\prime})\in I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}+I_{{K_{n}}%
\char 92\relax\{b,d\}}. italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_ฮณ end_POSTSUBSCRIPT = italic_a italic_c start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT - italic_b italic_d start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT = ( italic_a italic_c start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT - italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) - ( italic_b italic_d start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT - italic_e start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT .
So I K n = I K n โข โ โข { a , c } + I K n โข โ โข { b , d } subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ I_{K_{n}}=I_{{K_{n}}\char 92\relax\{a,c\}}+I_{{K_{n}}\char 92\relax\{b,d\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } end_POSTSUBSCRIPT is a splitting. โก โก \square โก
Proposition 3.7 .
Let n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 be an integer and I K n = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{n}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a splitting of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . If e ๐ e italic_e is an edge of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which does not belong to G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and f ๐ f italic_f is an edge of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which does not belong to G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the edges e , f ๐ ๐
e,f italic_e , italic_f are adjacent in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT . Moreover, if h โ h italic_h is another edge of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which does not belong to G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the edges f , h ๐ โ
f,h italic_f , italic_h are not adjacent in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT .
Proof. Suppose that the edges e ๐ e italic_e , f ๐ f italic_f are not adjacent. Let e = { v i , v j } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ e=\{v_{i},v_{j}\} italic_e = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } , f = { v k , v l } ๐ subscript ๐ฃ ๐ subscript ๐ฃ ๐ f=\{v_{k},v_{l}\} italic_f = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT } and e โฉ f = โ
๐ ๐ e\cap f=\emptyset italic_e โฉ italic_f = โ
. Let { g 1 , โฆ , g r } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ \{g_{1},\ldots,g_{r}\} { italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } be a system of binomial generators of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and { h 1 , โฆ , h s } subscript โ 1 โฆ subscript โ ๐ \{h_{1},\ldots,h_{s}\} { italic_h start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_h start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } be a system of binomial generators of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , then { g 1 , โฆ , g r , h 1 , โฆ , h s } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ subscript โ 1 โฆ subscript โ ๐ \{g_{1},\ldots,g_{r},h_{1},\ldots,h_{s}\} { italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , italic_h start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_h start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } is a generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Therefore we can find a minimal system of generators V ๐ V italic_V of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT formed by binomials belonging to either I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT or I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
From the introduction of section 3 the monomial e โข f = ฮต i โข j โข ฮต k โข l ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ef=\varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl} italic_e italic_f = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT is indispensable of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , so it is a monomial term in a binomial B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT or I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Since e ๐ e italic_e is not an edge of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , we have that B w โ I G 1 subscript ๐ต ๐ค subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 B_{w}\notin I_{G_{1}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . But f ๐ f italic_f is not an edge of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , so B w โ I G 2 subscript ๐ต ๐ค subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 B_{w}\notin I_{G_{2}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Thus B w subscript ๐ต ๐ค B_{w} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT does not belong to I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT or I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , a contradiction. Consequently, the edges e ๐ e italic_e , f ๐ f italic_f are adjacent.
Let e = ฮต i โข j ๐ subscript ๐ ๐ ๐ e=\varepsilon_{ij} italic_e = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT and f = ฮต j โข k ๐ subscript ๐ ๐ ๐ f=\varepsilon_{jk} italic_f = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT . Suppose that h โ h italic_h is another edge of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT which does not belong to G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Since e ๐ e italic_e does not belong to G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , we have, from the first part of the Proposition, that the edges e ๐ e italic_e , h โ h italic_h are adjacent. We claim that f ๐ f italic_f and h โ h italic_h are not adjacent. Suppose that f ๐ f italic_f , h โ h italic_h are adjacent. Since h โ h italic_h is adjacent to both e ๐ e italic_e and f ๐ f italic_f , there are two cases for the edge h โ h italic_h , namely either h = ฮต i โข k โ subscript ๐ ๐ ๐ h=\varepsilon_{ik} italic_h = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT or h = ฮต j โข l โ subscript ๐ ๐ ๐ h=\varepsilon_{jl} italic_h = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT for an index l ๐ l italic_l different than i , j , k ๐ ๐ ๐
i,j,k italic_i , italic_j , italic_k .
(1)
h = ฮต i โข k โ subscript ๐ ๐ ๐ h=\varepsilon_{ik} italic_h = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT . Let l ๐ l italic_l be an index different than i , j , k ๐ ๐ ๐
i,j,k italic_i , italic_j , italic_k . In a previous step we found that there is a minimal system of generators V ๐ V italic_V formed by binomials belonging to either I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT or I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Moreover, V ๐ V italic_V must contain exactly two of the following three binomials ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k = e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข f , ฮต i โข k โข ฮต j โข l โ ฮต i โข l โข ฮต j โข k = h โข ฮต j โข l โ ฮต i โข l โข f , ฮต i โข j โข ฮต k โข l โ ฮต i โข k โข ฮต j โข l = e โข ฮต k โข l โ h โข ฮต j โข l formulae-sequence subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ formulae-sequence subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ subscript ๐ ๐ ๐ \varepsilon_{ij}\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}\varepsilon_{jk}=e\varepsilon%
_{kl}-\varepsilon_{il}f,\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl}-\varepsilon_{il}%
\varepsilon_{jk}=h\varepsilon_{jl}-\varepsilon_{il}f,\varepsilon_{ij}%
\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{ik}\varepsilon_{jl}=e\varepsilon_{kl}-h%
\varepsilon_{jl} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT = italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_k end_POSTSUBSCRIPT = italic_h italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT = italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_h italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT .
But none of them belongs to I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since f , h โ E โข ( G 2 ) ๐ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 f,h\not\in E(G_{2}) italic_f , italic_h โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , while e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข f ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ e\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}f italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f and e โข ฮต k โข l โ h โข ฮต j โข l ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ subscript ๐ ๐ ๐ e\varepsilon_{kl}-h\varepsilon_{jl} italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_h italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT do not belong to I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since e โ E โข ( G 1 ) ๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 e\not\in E(G_{1}) italic_e โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . A contradiction.
(2)
h = ฮต j โข l โ subscript ๐ ๐ ๐ h=\varepsilon_{jl} italic_h = italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_j italic_l end_POSTSUBSCRIPT . We argue similarly as above. The set V ๐ V italic_V must contain two of the following three binomials e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข f , ฮต i โข k โข h โ ฮต i โข l โข f , e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข k โข h ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ
e\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}f,\varepsilon_{ik}h-\varepsilon_{il}f,e%
\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{ik}h italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_h - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f , italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_h . But none of them belongs to I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since f , h โ E โข ( G 2 ) ๐ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 f,h\not\in E(G_{2}) italic_f , italic_h โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , while e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข l โข f ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ ๐ e\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{il}f italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_l end_POSTSUBSCRIPT italic_f and e โข ฮต k โข l โ ฮต i โข k โข h ๐ subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ โ e\varepsilon_{kl}-\varepsilon_{ik}h italic_e italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_k italic_l end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_h do not belong to I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since e โ E โข ( G 1 ) ๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 e\not\in E(G_{1}) italic_e โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . A contradiction.
Consequently, the edges f , h ๐ โ
f,h italic_f , italic_h are not adjacent. โก โก \square โก
Proposition 3.9 .
Let n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 be an integer and I K n = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{n}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a splitting of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Then there exists a cycle w = ( a , b , c , d ) ๐ค ๐ ๐ ๐ ๐ w=(a,b,c,d) italic_w = ( italic_a , italic_b , italic_c , italic_d ) in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT such that
(1)
G 1 = K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 = K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b or
(2)
G 1 = K n โข โ โข { a , c } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax\{a,c\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } and G 2 = K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b or
(3)
G 1 = K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 = K n โข โ โข { b , d } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax\{b,d\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } or
(4)
G 1 = K n โข โ โข { a , c } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax\{a,c\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } and G 2 = K n โข โ โข { b , d } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax\{b,d\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } .
Proof. Since I G 1 โซ I K n subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{G_{1}}\subsetneqq I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , there exists an edge a ๐ a italic_a of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT such that a ๐ a italic_a is not an edge of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Thus I G 1 โ I K n โข โ โข a subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ I_{G_{1}}\subset I_{{K_{n}}\char 92\relax a} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a end_POSTSUBSCRIPT . Since I G 2 โซ I K n subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{G_{2}}\subsetneqq I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , there exists an edge b ๐ b italic_b of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT such that b ๐ b italic_b is not an edge of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Thus I G 2 โ I K n โข โ โข b subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ โ ๐ I_{G_{2}}\subset I_{{K_{n}}\char 92\relax b} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b end_POSTSUBSCRIPT . By Proposition 3.7 , the edges a , b ๐ ๐
a,b italic_a , italic_b are adjacent. We distinguish the following cases:
(1)
G 1 = K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 = K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b . Since a , b ๐ ๐
a,b italic_a , italic_b are adjacent edges in the complete graph K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT with n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 vertices, there exists a cycle w ๐ค w italic_w of length 4 in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT with two consecutive edges a , b ๐ ๐
a,b italic_a , italic_b .
(2)
G 1 โซ K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}\subsetneqq{K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 = K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b . In this case, there exists an edge c ๐ c italic_c of K n โข โ โข a subscript ๐พ ๐ โ ๐ {K_{n}}\char 92\relax a italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a such that c ๐ c italic_c is not an edge of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . By Proposition 3.7 , the edges a , c ๐ ๐
a,c italic_a , italic_c do not share a common vertex and they are adjacent to b ๐ b italic_b . Furthermore, G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT contains all edges of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT except at most two. Thus G 1 = K n โข โ โข { a , c } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax\{a,c\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } and there exists a cycle w ๐ค w italic_w of length 4 in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT with three consecutive edges a , b , c ๐ ๐ ๐
a,b,c italic_a , italic_b , italic_c .
(3)
G 1 = K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 โซ K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}\subsetneqq{K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b . In this case, there exists an edge d ๐ d italic_d of K n โข โ โข b subscript ๐พ ๐ โ ๐ {K_{n}}\char 92\relax b italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b such that d ๐ d italic_d is not an edge of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . By Proposition 3.7 , the edges b , d ๐ ๐
b,d italic_b , italic_d do not share a common vertex and they are adjacent to a ๐ a italic_a . Moreover, G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT contains all edges of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT except at most two. Thus G 2 = K n โข โ โข { b , d } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax\{b,d\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } and there exists a cycle w ๐ค w italic_w of length 4 in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT with three consecutive edges d , a , b ๐ ๐ ๐
d,a,b italic_d , italic_a , italic_b .
(4)
G 1 โซ K n โข โ โข a subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{1}\subsetneqq{K_{n}}\char 92\relax a italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and G 2 โซ K n โข โ โข b subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ G_{2}\subsetneqq{K_{n}}\char 92\relax b italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โซ italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b . Then there exists an edge c ๐ c italic_c of K n โข โ โข a subscript ๐พ ๐ โ ๐ {K_{n}}\char 92\relax a italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_a and an edge d ๐ d italic_d of K n โข โ โข b subscript ๐พ ๐ โ ๐ {K_{n}}\char 92\relax b italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ italic_b such that c ๐ c italic_c is not an edge of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and d ๐ d italic_d is not an edge of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . By Proposition 3.7 , the edges a , c ๐ ๐
a,c italic_a , italic_c do not share a common vertex and they are adjacent to both b , d ๐ ๐
b,d italic_b , italic_d . Additionally G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT contains all edges of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT except at most two. By the same proposition, the edges b , d ๐ ๐
b,d italic_b , italic_d do not share a common vertex and they are adjacent to both a , c ๐ ๐
a,c italic_a , italic_c . Furthermore G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT contains all edges of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT except at most two. Thus w = ( a , b , c , d ) ๐ค ๐ ๐ ๐ ๐ w=(a,b,c,d) italic_w = ( italic_a , italic_b , italic_c , italic_d ) is a cycle in K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , G 1 = K n โข โ โข { a , c } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{1}={K_{n}}\char 92\relax\{a,c\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_a , italic_c } and G 2 = K n โข โ โข { b , d } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ ๐ โ ๐ ๐ G_{2}={K_{n}}\char 92\relax\{b,d\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_b , italic_d } . โก โก \square โก
Theorem 3.10 .
Let n โฅ 4 ๐ 4 n\geq 4 italic_n โฅ 4 be an integer. Then I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT has a minimal splitting if and only if 4 โค n โค 5 4 ๐ 5 4\leq n\leq 5 4 โค italic_n โค 5 .
Proof. Suppose first that n = 4 ๐ 4 n=4 italic_n = 4 . Then I K 4 = I K 4 โ { ฮต 12 , ฮต 34 } + I K 4 โ { ฮต 14 , ฮต 23 } subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 subscript ๐ 14 subscript ๐ 23 I_{K_{4}}=I_{K_{4}\setminus\{\varepsilon_{12},\varepsilon_{34}\}}+I_{K_{4}%
\setminus\{\varepsilon_{14},\varepsilon_{23}\}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT } end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โ { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT } end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting of I K 4 subscript ๐ผ subscript ๐พ 4 I_{K_{4}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT by Example 3.4 . Suppose now that n = 5 ๐ 5 n=5 italic_n = 5 and let { v 1 , โฆ , v 5 } subscript ๐ฃ 1 โฆ subscript ๐ฃ 5 \{v_{1},\ldots,v_{5}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT } be the vertex set of K 5 subscript ๐พ 5 K_{5} italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT . Let G 1 = K 5 โข โ โข { { v 1 , v 2 } , { v 3 , v 4 } } subscript ๐บ 1 subscript ๐พ 5 โ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 G_{1}=K_{5}\char 92\relax\{\{v_{1},v_{2}\},\{v_{3},v_{4}\}\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT โ { { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } } and G 2 = K 5 โข โ โข { { v 1 , v 4 } , { v 2 , v 3 } } subscript ๐บ 2 subscript ๐พ 5 โ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 4 subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 G_{2}=K_{5}\char 92\relax\{\{v_{1},v_{4}\},\{v_{2},v_{3}\}\} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT โ { { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } , { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } } be subgraphs of K 5 subscript ๐พ 5 K_{5} italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT . Then S = { ฮต 13 โข ฮต 24 โ ฮต 14 โข ฮต 23 , ฮต 14 โข ฮต 25 โ ฮต 15 โข ฮต 24 , ฮต 23 โข ฮต 45 โ ฮต 24 โข ฮต 35 , ฮต 13 โข ฮต 25 โ ฮต 15 โข ฮต 23 , ฮต 13 โข ฮต 45 โ ฮต 14 โข ฮต 35 } ๐ subscript ๐ 13 subscript ๐ 24 subscript ๐ 14 subscript ๐ 23 subscript ๐ 14 subscript ๐ 25 subscript ๐ 15 subscript ๐ 24 subscript ๐ 23 subscript ๐ 45 subscript ๐ 24 subscript ๐ 35 subscript ๐ 13 subscript ๐ 25 subscript ๐ 15 subscript ๐ 23 subscript ๐ 13 subscript ๐ 45 subscript ๐ 14 subscript ๐ 35 S=\{\varepsilon_{13}\varepsilon_{24}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{23},%
\varepsilon_{14}\varepsilon_{25}-\varepsilon_{15}\varepsilon_{24},\varepsilon_%
{23}\varepsilon_{45}-\varepsilon_{24}\varepsilon_{35},\varepsilon_{13}%
\varepsilon_{25}-\varepsilon_{15}\varepsilon_{23},\varepsilon_{13}\varepsilon_%
{45}-\varepsilon_{14}\varepsilon_{35}\} italic_S = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 23 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 14 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal generating set of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and T = { ฮต 12 โข ฮต 34 โ ฮต 13 โข ฮต 24 , ฮต 24 โข ฮต 35 โ ฮต 25 โข ฮต 34 , ฮต 13 โข ฮต 45 โ ฮต 15 โข ฮต 34 , ฮต 12 โข ฮต 45 โ ฮต 15 โข ฮต 24 , ฮต 12 โข ฮต 35 โ ฮต 13 โข ฮต 25 } ๐ subscript ๐ 12 subscript ๐ 34 subscript ๐ 13 subscript ๐ 24 subscript ๐ 24 subscript ๐ 35 subscript ๐ 25 subscript ๐ 34 subscript ๐ 13 subscript ๐ 45 subscript ๐ 15 subscript ๐ 34 subscript ๐ 12 subscript ๐ 45 subscript ๐ 15 subscript ๐ 24 subscript ๐ 12 subscript ๐ 35 subscript ๐ 13 subscript ๐ 25 T=\{\varepsilon_{12}\varepsilon_{34}-\varepsilon_{13}\varepsilon_{24},%
\varepsilon_{24}\varepsilon_{35}-\varepsilon_{25}\varepsilon_{34},\varepsilon_%
{13}\varepsilon_{45}-\varepsilon_{15}\varepsilon_{34},\varepsilon_{12}%
\varepsilon_{45}-\varepsilon_{15}\varepsilon_{24},\varepsilon_{12}\varepsilon_%
{35}-\varepsilon_{13}\varepsilon_{25}\} italic_T = { italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 34 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 45 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 24 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 25 end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal generating set of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Also for any binomial B โ S ๐ต ๐ B\in S italic_B โ italic_S we have that neither B ๐ต B italic_B nor โ B ๐ต -B - italic_B belongs to T ๐ T italic_T , while for any binomial B โฒ โ T superscript ๐ต โฒ ๐ B^{\prime}\in T italic_B start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_T we have that neither B โฒ superscript ๐ต โฒ B^{\prime} italic_B start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT nor โ B โฒ superscript ๐ต โฒ -B^{\prime} - italic_B start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT belongs to S ๐ S italic_S . Moreover S โช T ๐ ๐ S\cup T italic_S โช italic_T is a minimal generating set of I K 5 subscript ๐ผ subscript ๐พ 5 I_{K_{5}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , and therefore I K 5 = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ 5 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{5}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting of I K 5 subscript ๐ผ subscript ๐พ 5 I_{K_{5}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
Finally assume that n โฅ 6 ๐ 6 n\geq 6 italic_n โฅ 6 and let I K n = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{n}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a minimal splitting of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Then there exists a cycle w = ( a , b , c , d ) ๐ค ๐ ๐ ๐ ๐ w=(a,b,c,d) italic_w = ( italic_a , italic_b , italic_c , italic_d ) of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT such that G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT are of one of the four types of Proposition 3.9 . Without loss of generality we can assume that a = { v 1 , v 2 } ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 a=\{v_{1},v_{2}\} italic_a = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } , b = { v 2 , v 3 } ๐ subscript ๐ฃ 2 subscript ๐ฃ 3 b=\{v_{2},v_{3}\} italic_b = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT } , c = { v 3 , v 4 } ๐ subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 4 c=\{v_{3},v_{4}\} italic_c = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } and d = { v 1 , v 4 } ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 4 d=\{v_{1},v_{4}\} italic_d = { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT } . Since n โฅ 6 ๐ 6 n\geq 6 italic_n โฅ 6 , the graph K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT has at least two more vertices, say v 5 subscript ๐ฃ 5 v_{5} italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT and v 6 subscript ๐ฃ 6 v_{6} italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT . Notice that the complete subgraph of K n subscript ๐พ ๐ K_{n} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT on the vertex set { v 1 , v 3 , v 5 , v 6 } subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 3 subscript ๐ฃ 5 subscript ๐ฃ 6 \{v_{1},v_{3},v_{5},v_{6}\} { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 5 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 6 end_POSTSUBSCRIPT } is also a subgraph of both G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Let S ๐ S italic_S be a minimal system of binomial generators of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and T ๐ T italic_T be a minimal system of binomial generators of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Both S ๐ S italic_S and T ๐ T italic_T must contain exactly two of the binomials ฮต 13 โข ฮต 56 โ ฮต 15 โข ฮต 36 , ฮต 13 โข ฮต 56 โ ฮต 16 โข ฮต 35 , ฮต 15 โข ฮต 36 โ ฮต 16 โข ฮต 35 subscript ๐ 13 subscript ๐ 56 subscript ๐ 15 subscript ๐ 36 subscript ๐ 13 subscript ๐ 56 subscript ๐ 16 subscript ๐ 35 subscript ๐ 15 subscript ๐ 36 subscript ๐ 16 subscript ๐ 35
\varepsilon_{13}\varepsilon_{56}-\varepsilon_{15}\varepsilon_{36},\varepsilon_%
{13}\varepsilon_{56}-\varepsilon_{16}\varepsilon_{35},\varepsilon_{15}%
\varepsilon_{36}-\varepsilon_{16}\varepsilon_{35} italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 56 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 36 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 13 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 56 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 16 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 15 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 36 end_POSTSUBSCRIPT - italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 16 end_POSTSUBSCRIPT italic_ฮต start_POSTSUBSCRIPT 35 end_POSTSUBSCRIPT . Thus S ๐ S italic_S and T ๐ T italic_T have at least one minimal generator in common which contradicts the fact that I K n = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{K_{n}}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting of I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Consequently, for n โฅ 6 ๐ 6 n\geq 6 italic_n โฅ 6 the ideal I K n subscript ๐ผ subscript ๐พ ๐ I_{K_{n}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT has no minimal splitting. โก โก \square โก
4. Reduced splittings
In this section, we introduce reduced splittings of toric ideals and show that every minimal splitting of the toric ideal of a graph is also a reduced splitting.
Definition 4.1 .
We say that the splitting I A = I A 1 + I A 2 subscript ๐ผ ๐ด subscript ๐ผ subscript ๐ด 1 subscript ๐ผ subscript ๐ด 2 I_{A}=I_{A_{1}}+I_{A_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT of I A subscript ๐ผ ๐ด I_{A} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT is reduced if for any toric ideals I B 1 โ I A 1 subscript ๐ผ subscript ๐ต 1 subscript ๐ผ subscript ๐ด 1 I_{B_{1}}\subset I_{A_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I B 2 โ I A 2 subscript ๐ผ subscript ๐ต 2 subscript ๐ผ subscript ๐ด 2 I_{B_{2}}\subset I_{A_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT with I A = I B 1 + I B 2 subscript ๐ผ ๐ด subscript ๐ผ subscript ๐ต 1 subscript ๐ผ subscript ๐ต 2 I_{A}=I_{B_{1}}+I_{B_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT it holds that I B 1 = I A 1 subscript ๐ผ subscript ๐ต 1 subscript ๐ผ subscript ๐ด 1 I_{B_{1}}=I_{A_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I B 2 = I A 2 . subscript ๐ผ subscript ๐ต 2 subscript ๐ผ subscript ๐ด 2 I_{B_{2}}=I_{A_{2}}. italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
A basic step towards determining all splittings of the toric ideal of a graph is to find its reduced splittings. All other splittings are found from a reduced splitting I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT by adding edges to one of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT or both to get graphs G 1 โฒ , G 2 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ superscript subscript ๐บ 2 โฒ
G_{1}^{\prime},G_{2}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , as long as I G = I G 1 โฒ + I G 2 โฒ subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a splitting.
Proposition 4.3 .
If I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is splittable, then it has at least one reduced splitting.
Proof. Any splitting I G = I G 1 โฒ + I G 2 โฒ subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is either reduced or there exist a splitting I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT such that I G 1 โ I G 1 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}}\subset I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 โ I G 2 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G_{2}}\subset I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , where G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is a proper subgraph of G 1 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ G_{1}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT or/and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is a proper subgraph of G 2 โฒ superscript subscript ๐บ 2 โฒ G_{2}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT . In the latter case, G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT has fewer edges than G 1 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ G_{1}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT or/and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT has fewer edges than G 2 โฒ superscript subscript ๐บ 2 โฒ G_{2}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT . This procedure cannot be repeated indefinitely, since the number of edges of G ๐บ G italic_G is finite. โก โก \square โก
To understand the structure of reduced splittings one has to generalize first the notion of edge splitting by replacing the edge with a set of edges.
Let S = { B w 1 , B w 2 , โฆ , B w r } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ต subscript ๐ค 2 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ S=\{B_{w_{1}},B_{w_{2}},\ldots,B_{w_{r}}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal system of binomial generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Given a set F โ E โข ( G ) ๐น ๐ธ ๐บ F\subset E(G) italic_F โ italic_E ( italic_G ) , we define G S F = โ e โ F G S e superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ ๐น superscript subscript ๐บ ๐ ๐ G_{S}^{F}=\bigcup_{e\in F}G_{S}^{e} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT = โ start_POSTSUBSCRIPT italic_e โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT and get I G = I G S F + I G โข โ โข F subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น I_{G}=I_{G_{S}^{F}}+I_{G\char 92\relax F} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT , by using similar arguments as in the proof of Theorem 2.4 .
Of particular interest is the case that F ๐น F italic_F is the set of all edges of G ๐บ G italic_G having a common vertex v ๐ฃ v italic_v . Given a vertex v ๐ฃ v italic_v of G ๐บ G italic_G , we let G โ v ๐บ ๐ฃ G-v italic_G - italic_v be the subgraph of G ๐บ G italic_G obtained by deleting the vertex v ๐ฃ v italic_v . We denote by G S v superscript subscript ๐บ ๐ ๐ฃ G_{S}^{v} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_v end_POSTSUPERSCRIPT the subgraph of G ๐บ G italic_G with edges
E โข ( G S v ) = โ 1 โค i โค r โข and โข v โ V โข ( w i ) E โข ( w i ) . ๐ธ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ฃ subscript 1 ๐ ๐ and ๐ฃ ๐ subscript ๐ค ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ E(G_{S}^{v})=\bigcup_{1\leq i\leq r\ \textrm{and}\ v\in V(w_{i})}E(w_{i}). italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_v end_POSTSUPERSCRIPT ) = โ start_POSTSUBSCRIPT 1 โค italic_i โค italic_r and italic_v โ italic_V ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) .
It holds that I G = I G S v + I G โ v subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ฃ subscript ๐ผ ๐บ ๐ฃ I_{G}=I_{G_{S}^{v}}+I_{G-v} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_v end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G - italic_v end_POSTSUBSCRIPT .
The next theorem asserts that the reduced splittings of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT are always in the form I G = I G S F + I G โข โ โข F subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น I_{G}=I_{G_{S}^{F}}+I_{G\char 92\relax F} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT , for suitable sets S ๐ S italic_S and F ๐น F italic_F .
Theorem 4.4 .
Let I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a reduced splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Then there exist a set F โ E โข ( G ) ๐น ๐ธ ๐บ F\subset E(G) italic_F โ italic_E ( italic_G ) and a minimal system of binomial generators S ๐ S italic_S of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT such that I G 1 = I G S F subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น I_{G_{1}}=I_{G_{S}^{F}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 = I G โข โ โข F subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น I_{G_{2}}=I_{G\char 92\relax F} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT .
Proof. Let I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a reduced splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and set F = G โข โ โข G 2 ๐น ๐บ โ subscript ๐บ 2 F=G\char 92\relax G_{2} italic_F = italic_G โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Let { f 1 , โฆ , f s } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ \{f_{1},\ldots,f_{s}\} { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } be a system of binomial generators of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , { g 1 , โฆ , g t } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{g_{1},\ldots,g_{t}\} { italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } be a system of binomial generators of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and S = { B w 1 , โฆ , B w r } โ { f 1 , โฆ , f s , g 1 , โฆ , g t } ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก S=\{B_{w_{1}},\ldots,B_{w_{r}}\}\subset\{f_{1},\ldots,f_{s},g_{1},\ldots,g_{t}\} italic_S = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } โ { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT , italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } be a minimal system of binomial generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT as in the proof of Theorem 2.10 . Then G โข โ โข F = G 2 ๐บ โ ๐น subscript ๐บ 2 G\char 92\relax F=G_{2} italic_G โ italic_F = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , so I G โข โ โข F = I G 2 subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G\char 92\relax F}=I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , and I G S F โ I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{S}^{F}}\subset I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT since I G S e โ I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{S}^{e}}\subset I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_e end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT for each e โ F ๐ ๐น e\in F italic_e โ italic_F from the proof of Theorem 2.10 . But I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a reduced splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and also I G = I G S F + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{S}^{F}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since I G = I G S F + I G โข โ โข F subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น I_{G}=I_{G_{S}^{F}}+I_{G\char 92\relax F} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT and I G โข โ โข F = I G 2 subscript ๐ผ ๐บ โ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G\char 92\relax F}=I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G โ italic_F end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , with I G S F โ I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{S}^{F}}\subset I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , therefore I G S F = I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ ๐ ๐น subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{S}^{F}}=I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_S end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_F end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
โก โก \square โก
Example 4.6 .
Let G ๐บ G italic_G be the bipartite graph consisting of four 4-cycles w 1 , w 2 , w 3 , w 4 subscript ๐ค 1 subscript ๐ค 2 subscript ๐ค 3 subscript ๐ค 4
w_{1},w_{2},w_{3},w_{4} italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT in a row, i.e. for i < j ๐ ๐ i<j italic_i < italic_j it holds that E โข ( w i ) โฉ E โข ( w j ) = โ
๐ธ subscript ๐ค ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ E(w_{i})\cap E(w_{j})=\emptyset italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) โฉ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
except if j = i + 1 ๐ ๐ 1 j=i+1 italic_j = italic_i + 1
in which case they have one edge in common. The ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT has a unique minimal system of binomial generators consisting of the binomials B w 1 , B w 2 , B w 3 , B w 4 subscript ๐ต subscript ๐ค 1 subscript ๐ต subscript ๐ค 2 subscript ๐ต subscript ๐ค 3 subscript ๐ต subscript ๐ค 4
B_{w_{1}},B_{w_{2}},B_{w_{3}},B_{w_{4}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Then there are 19 different splittings. More precisely, four minimal and reduced splittings in the form
I G = < B w i > + < B w j , B w k , B w l > formulae-sequence subscript ๐ผ ๐บ limit-from expectation subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐
absent I_{G}=<B_{w_{i}}>+<B_{w_{j}},B_{w_{k}},B_{w_{l}}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > + < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > , where { i , j , k , l } = { 1 , 2 , 3 , 4 } ๐ ๐ ๐ ๐ 1 2 3 4 \{i,j,k,l\}=\{1,2,3,4\} { italic_i , italic_j , italic_k , italic_l } = { 1 , 2 , 3 , 4 } . Also three minimal and reduced splittings in the form I G = < B w i , B w j > + < B w k , B w l > I_{G}=<B_{w_{i}},B_{w_{j}}>+<B_{w_{k}},B_{w_{l}}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > + < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > . Finally twelve non-minimal and non-reduced splittings in the form I G = < B w i , B w j > + < B w j , B w k , B w l > I_{G}=<B_{w_{i}},B_{w_{j}}>+<B_{w_{j}},B_{w_{k}},B_{w_{l}}> italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > + < italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > .
The next Theorem asserts that minimal splittings are always reduced.
Theorem 4.7 .
Every minimal splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is also a reduced splitting.
Proof. Let I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT be a minimal splitting which is not reduced. Then there exist I G 1 โฒ โ I G 1 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}^{\prime}}\subset I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 โฒ โ I G 2 subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}^{\prime}}\subset I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT such that I G = I G 1 โฒ + I G 2 โฒ subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , where I G 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a proper subset of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT or/and I G 2 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a proper subset of I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Suppose that for instance I G 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a proper subset of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Let { B w 1 , โฆ , B w s } subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}},\dots,B_{w_{s}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } and { B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } be minimal systems of binomial generators of the ideals I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , respectively. Since I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting, the ideal I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT is minimally generated by the set { B w 1 , โฆ , B w s , B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}},\dots,B_{w_{s}},B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } . Let { f 1 , โฆ , f t } subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{f_{1},\dots,f_{t}\} { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } be a system of binomial generators of I G 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT then from the equality I G = I G 1 โฒ + I G 2 โฒ subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 2 โฒ I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT we have that I G = I G 1 โฒ + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since G 2 โฒ โ G 2 superscript subscript ๐บ 2 โฒ subscript ๐บ 2 G_{2}^{\prime}\subset G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Thus there exists a set { B w 1 โฒ , โฆ , B w s โฒ } โ { f 1 , โฆ , f t } subscript ๐ต superscript subscript ๐ค 1 โฒ โฆ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ก \{B_{w_{1}^{\prime}},\dots,B_{w_{s}^{\prime}}\}\subset\{f_{1},\dots,f_{t}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } โ { italic_f start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_t end_POSTSUBSCRIPT } such that { B w 1 โฒ , โฆ , B w s โฒ , B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต superscript subscript ๐ค 1 โฒ โฆ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}^{\prime}},\dots,B_{w_{s}^{\prime}},B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , since toric ideals of graphs are homogeneous and therefore any two minimal systems of generators have the same cardinality. Then, after reordering B w 1 โฒ , โฆ , B w s โฒ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค 1 โฒ โฆ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ
B_{w_{1}^{\prime}},\dots,B_{w_{s}^{\prime}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT if necessary, we can assume that B w j โฒ = B w j subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{j}^{\prime}}=B_{w_{j}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT if B w j subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{j}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is indispensable, and the binomials B w j โฒ , B w j subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐
B_{w_{j}^{\prime}},B_{w_{j}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT are F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -equivalent if
B w j subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{j}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is dispensable, namely B w j subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{j}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is not indispensable, since dispensability of toric ideals of graphs is only caused by F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT โs. Recall that two primitive walks ฮณ ๐พ \gamma italic_ฮณ , ฮณ โฒ superscript ๐พ โฒ \gamma^{\prime} italic_ฮณ start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT are F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -equivalent if either ฮณ = ฮณ โฒ ๐พ superscript ๐พ โฒ \gamma=\gamma^{\prime} italic_ฮณ = italic_ฮณ start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT or there exists a series of walks ฮณ 1 = ฮณ , ฮณ 2 , โฆ , ฮณ r โ 1 , ฮณ r = ฮณ โฒ formulae-sequence subscript ๐พ 1 ๐พ subscript ๐พ 2 โฆ subscript ๐พ ๐ 1
subscript ๐พ ๐ superscript ๐พ โฒ \gamma_{1}=\gamma,\gamma_{2},\ldots,\gamma_{r-1},\gamma_{r}=\gamma^{\prime} italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_ฮณ , italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_r - 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT = italic_ฮณ start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT such that ฮณ i subscript ๐พ ๐ \gamma_{i} italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and ฮณ i + 1 subscript ๐พ ๐ 1 \gamma_{i+1} italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT differ by an F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT , where 1 โค i โค r โ 1 1 ๐ ๐ 1 1\leq i\leq r-1 1 โค italic_i โค italic_r - 1 , see [10 , Section 4] . Since G 1 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ G_{1}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT is a proper subgraph of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , there exists an edge e โ E โข ( w i ) โ E โข ( G 1 ) ๐ ๐ธ subscript ๐ค ๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 e\in E(w_{i})\subset E(G_{1}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) โ italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) which is not in E โข ( G 1 โฒ ) ๐ธ superscript subscript ๐บ 1 โฒ E(G_{1}^{\prime}) italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) , but e โ E โข ( w i โฒ ) ๐ ๐ธ superscript subscript ๐ค ๐ โฒ e\not\in E(w_{i}^{\prime}) italic_e โ italic_E ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) for at least one index 1 โค i โค s 1 ๐ ๐ 1\leq i\leq s 1 โค italic_i โค italic_s . Then B w i subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ B_{w_{i}} italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is dispensable, thus w i , w i โฒ subscript ๐ค ๐ superscript subscript ๐ค ๐ โฒ
w_{i},w_{i}^{\prime} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT are F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -equivalent and e ๐ e italic_e belongs to a common F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT of both w i , w i โฒ subscript ๐ค ๐ superscript subscript ๐ค ๐ โฒ
w_{i},w_{i}^{\prime} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT . Suppose that the edges of the F 4 subscript ๐น 4 F_{4} italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT belonging to w i subscript ๐ค ๐ w_{i} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT are e , f ๐ ๐
e,f italic_e , italic_f and to w i โฒ superscript subscript ๐ค ๐ โฒ w_{i}^{\prime} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT are a , b ๐ ๐
a,b italic_a , italic_b , thus F 4 = ( e , a , f , b ) subscript ๐น 4 ๐ ๐ ๐ ๐ F_{4}=(e,a,f,b) italic_F start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_e , italic_a , italic_f , italic_b ) . Consider the binomial e โข f โ a โข b โ I G ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ ๐บ ef-ab\in I_{G} italic_e italic_f - italic_a italic_b โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , we have that all e , f , a , b ๐ ๐ ๐ ๐
e,f,a,b italic_e , italic_f , italic_a , italic_b are edges of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , since G 1 โฒ โ G 1 superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐บ 1 G_{1}^{\prime}\subset G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , and therefore e โข f โ a โข b โ I G 1 ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 ef-ab\in I_{G_{1}} italic_e italic_f - italic_a italic_b โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .
We distinguish the following cases.
(1)
e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is an indispensable binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . The set { B w 1 โฒ , โฆ , B w s โฒ , B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต superscript subscript ๐ค 1 โฒ โฆ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}^{\prime}},\dots,B_{w_{s}^{\prime}},B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is indispensable of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , so e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is one of the binomials B w i โฒ , 1 โค k โค s subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ 1
๐ ๐ B_{w_{i}^{\prime}},1\leq k\leq s italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , 1 โค italic_k โค italic_s or B w k , s + 1 โค k โค l subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ ๐ 1
๐ ๐ B_{w_{k}},s+1\leq k\leq l italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_s + 1 โค italic_k โค italic_l . But e โข f โ a โข b โ I G 1 โฒ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ ef-ab\not\in I_{G_{1}^{\prime}} italic_e italic_f - italic_a italic_b โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT since e ๐ e italic_e is not an edge of G 1 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ G_{1}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , thus e โข f โ a โข b = B w k ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ ef-ab=B_{w_{k}} italic_e italic_f - italic_a italic_b = italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT for an index s + 1 โค k โค l ๐ 1 ๐ ๐ s+1\leq k\leq l italic_s + 1 โค italic_k โค italic_l . Since the binomial e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is indispensable of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , the A G subscript ๐ด ๐บ A_{G} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT -fiber of deg A G โข ( e โข f ) subscript deg subscript ๐ด ๐บ ๐ ๐ {\rm deg}_{A_{G}}(ef) roman_deg start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_e italic_f ) has only two elements, namely e โข f ๐ ๐ ef italic_e italic_f and a โข b ๐ ๐ ab italic_a italic_b , see [2 ] . Then the A G 1 subscript ๐ด subscript ๐บ 1 A_{G_{1}} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT -fiber of deg A G 1 โข ( e โข f ) subscript deg subscript ๐ด subscript ๐บ 1 ๐ ๐ {\rm deg}_{A_{G_{1}}}(ef) roman_deg start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_e italic_f ) has at most two elements; in fact, it has exactly two with no common factor other than 1 since e โข f โ a โข b โ I G 1 ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 ef-ab\in I_{G_{1}} italic_e italic_f - italic_a italic_b โ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Thus e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is indispensable of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , and therefore e โข f โ a โข b = B w q ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ ef-ab=B_{w_{q}} italic_e italic_f - italic_a italic_b = italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_q end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT for an index 1 โค q โค s 1 ๐ ๐ 1\leq q\leq s 1 โค italic_q โค italic_s a contradiction to the hypothesis that I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting.
(2)
e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is not an indispensable binomial of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . Then there is a binomial e โข f โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ef-cd italic_e italic_f - italic_c italic_d in I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT . In this case, the A G subscript ๐ด ๐บ A_{G} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT -fiber of deg A G โข ( e โข f ) subscript deg subscript ๐ด ๐บ ๐ ๐ {\rm deg}_{A_{G}}(ef) roman_deg start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_e italic_f ) corresponds to a subgraph of G ๐บ G italic_G homomorphic to K 4 subscript ๐พ 4 K_{4} italic_K start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT and it consists of exactly three monomials, namely e โข f ๐ ๐ ef italic_e italic_f , a โข b ๐ ๐ ab italic_a italic_b , and c โข d ๐ ๐ cd italic_c italic_d . Every minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT should contain exactly two of the binomials e โข f โ a โข b , e โข f โ c โข d , a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
ef-ab,ef-cd,ab-cd italic_e italic_f - italic_a italic_b , italic_e italic_f - italic_c italic_d , italic_a italic_b - italic_c italic_d . There are two subcases.
(i)
Both edges c , d ๐ ๐
c,d italic_c , italic_d belong to G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Then all binomials e โข f โ a โข b , e โข f โ c โข d , a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
ef-ab,ef-cd,ab-cd italic_e italic_f - italic_a italic_b , italic_e italic_f - italic_c italic_d , italic_a italic_b - italic_c italic_d belong to I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , so any minimal system of binomial generators of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT should contain exactly two of them. Since I G = I G 1 + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a minimal splitting, the ideal I G 2 subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT cannot contain any of the above three binomials. But I G = I G 1 โฒ + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is also a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and e ๐ e italic_e is not an edge of G 1 โฒ superscript subscript ๐บ 1 โฒ G_{1}^{\prime} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT , therefore only a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ab-cd italic_a italic_b - italic_c italic_d can be an element of I G 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Then { B w 1 โฒ , โฆ , B w s โฒ , B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต superscript subscript ๐ค 1 โฒ โฆ subscript ๐ต superscript subscript ๐ค ๐ โฒ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}^{\prime}},\dots,B_{w_{s}^{\prime}},B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal generating set of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , which contains at most one of the binomials e โข f โ a โข b , e โข f โ c โข d , a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
ef-ab,ef-cd,ab-cd italic_e italic_f - italic_a italic_b , italic_e italic_f - italic_c italic_d , italic_a italic_b - italic_c italic_d , a contradiction.
(ii)
At least one of c , d ๐ ๐
c,d italic_c , italic_d does not belong to G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Then the binomial e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b is indispensable of I G 1 subscript ๐ผ subscript ๐บ 1 I_{G_{1}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since the A G 1 subscript ๐ด subscript ๐บ 1 A_{G_{1}} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT -fiber of deg A G 1 โข ( e โข f ) subscript deg subscript ๐ด subscript ๐บ 1 ๐ ๐ {\rm deg}_{A_{G_{1}}}(ef) roman_deg start_POSTSUBSCRIPT italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_e italic_f ) has only two elements, namely e โข f ๐ ๐ ef italic_e italic_f and a โข b ๐ ๐ ab italic_a italic_b , with no common factor other than 1. Thus the set { B w 1 , โฆ , B w s } subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}},\dots,B_{w_{s}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } contains the binomial e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b . The set { B w 1 , โฆ , B w s , B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต subscript ๐ค 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{1}},\dots,B_{w_{s}},B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } is a minimal system of generators of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT , so { B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } contains exactly one of the binomials e โข f โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ef-cd italic_e italic_f - italic_c italic_d or a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ab-cd italic_a italic_b - italic_c italic_d and does not contain e โข f โ a โข b ๐ ๐ ๐ ๐ ef-ab italic_e italic_f - italic_a italic_b .
But I G = I G 1 โฒ + I G 2 subscript ๐ผ ๐บ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ subscript ๐ผ subscript ๐บ 2 I_{G}=I_{G_{1}^{\prime}}+I_{G_{2}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT = italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT + italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is a splitting of I G subscript ๐ผ ๐บ I_{G} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT and none of the binomials e โข f โ a โข b , e โข f โ c โข d , a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
ef-ab,ef-cd,ab-cd italic_e italic_f - italic_a italic_b , italic_e italic_f - italic_c italic_d , italic_a italic_b - italic_c italic_d belongs to I G 1 โฒ subscript ๐ผ superscript subscript ๐บ 1 โฒ I_{G_{1}^{\prime}} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , since e ๐ e italic_e and at least one of c , d ๐ ๐
c,d italic_c , italic_d does not belong to E โข ( G 1 โฒ ) ๐ธ superscript subscript ๐บ 1 โฒ E(G_{1}^{\prime}) italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) .
Thus the set { B w s + 1 , โฆ , B w l } subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ 1 โฆ subscript ๐ต subscript ๐ค ๐ \{B_{w_{s+1}},\dots,B_{w_{l}}\} { italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_s + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT } contains exactly two of the binomials e โข f โ a โข b , e โข f โ c โข d , a โข b โ c โข d ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐
ef-ab,ef-cd,ab-cd italic_e italic_f - italic_a italic_b , italic_e italic_f - italic_c italic_d , italic_a italic_b - italic_c italic_d , a contradiction.
In all cases we reach a contradiction, so every minimal splitting is reduced.
โก โก \square โก