Abstract
For Bernoulli percolation on a given graph G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E )
we consider the cluster of some fixed vertex o β V π π o\in V italic_o β italic_V .
We aim at comparing the number of vertices of this cluster in the set V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and in the set V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT , where V + , V β β V subscript π subscript π
π V_{+},V_{-}\subset V italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_V
have the same size.
Intuitively, if V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT is further away from o π o italic_o than V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ,
it should contain fewer vertices of the cluster.
We prove such a result in terms of stochastic domination,
provided that o β V + π subscript π o\in V_{+} italic_o β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , and V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT satisfy some strong symmetry conditions,
and we give applications of this result
in case G πΊ G italic_G is a bunkbed graph, a layered graph, the 2D square lattice or a hypercube graph.
Our result extends to fairly general random partitions, e.g. as induced by Bernoulli site percolation or the random cluster model.
Keywords: Bernoulli percolation, graph symmetries, group actions on pairs of sets, random partitions, stochastic domination
1 Introduction
We consider Bernoulli (bond) percolation on a graph G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) with parameter p β ( 0 , 1 ) π 0 1 p\in(0,1) italic_p β ( 0 , 1 ) . This stochastic process is given
in terms of a family ( π΅ e ) e β E subscript subscript π΅ π π πΈ (\mathcal{Z}_{e})_{e\in E} ( caligraphic_Z start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT italic_e β italic_E end_POSTSUBSCRIPT of independent { 0 , 1 } 0 1 \{0,1\} { 0 , 1 } -valued random variables such that β p β’ ( π΅ e = 1 ) = p subscript β π subscript π΅ π 1 π \mathbbm{P}_{p}(\mathcal{Z}_{e}=1)=p blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_Z start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT = 1 ) = italic_p .
Here the index in the notation for probabilities indicates the p π p italic_p -dependence. We may think of percolation as the random subgraph of G πΊ G italic_G with vertex set V π V italic_V and edge set E π΅ = { e β E : π΅ e = 1 } subscript πΈ π΅ conditional-set π πΈ subscript π΅ π 1 E_{\mathcal{Z}}=\{e\in E:\mathcal{Z}_{e}=1\} italic_E start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_Z end_POSTSUBSCRIPT = { italic_e β italic_E : caligraphic_Z start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT = 1 } . The connectedness relation in this random subgraph usually is denoted by β β \leftrightarrow β , and the connected component of a vertex v β V π£ π v\in V italic_v β italic_V is called the cluster of v π£ v italic_v and denoted by π v subscript π π£ \mathcal{C}_{v} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT . Thus
π v = { u β V : β n β₯ 0 , v 0 , β¦ , v n β V : v 0 = v , v n = u , β 0 β€ i < n : π΅ v i β’ v i + 1 = 1 } . subscript π π£ conditional-set π’ π : formulae-sequence π 0 subscript π£ 0 β¦
subscript π£ π π formulae-sequence subscript π£ 0 π£ formulae-sequence subscript π£ π π’ for-all 0 π π : subscript π΅ subscript π£ π subscript π£ π 1 1 \mathcal{C}_{v}=\{u\in V\!:\exists n\geq 0,v_{0},...,v_{n}\in V\!:v_{0}=v,v_{n%
}=u,\forall 0\leq i<n\!:\mathcal{Z}_{v_{i}v_{i+1}}=1\}. caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT = { italic_u β italic_V : β italic_n β₯ 0 , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT β italic_V : italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_v , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT = italic_u , β 0 β€ italic_i < italic_n : caligraphic_Z start_POSTSUBSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = 1 } .
In the case that G πΊ G italic_G is an infinite graph with some regularity, e.g. G = β€ d πΊ superscript β€ π G=\mathbbm{Z}^{d} italic_G = blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT , Bernoulli percolation is very well studied and there still are various interesting open problems (e.g. see [G1 ] ).
We will consider the cluster π o subscript π π \mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT of a fixed vertex o β V π π o\in V italic_o β italic_V .
o π o italic_o could be thought of as the origin of an infection that can be transmitted via edges e β E π πΈ e\in E italic_e β italic_E such that π΅ e = 1 subscript π΅ π 1 \mathcal{Z}_{e}=1 caligraphic_Z start_POSTSUBSCRIPT italic_e end_POSTSUBSCRIPT = 1 , so that
π o subscript π π \mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT represents the set of infected vertices.
In case of G πΊ G italic_G being a regular lattice such as β€ d superscript β€ π \mathbbm{Z}^{d} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT
there are classical results on the size of π o subscript π π \mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT (e.g. see [G1 ] )
and the asymptotic shape of π o subscript π π \mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT (e.g. see [ACC ] ).
Our focus is on monotonicity properties of the shape.
To motivate our interest, let us consider the cluster
of o = ( 0 , 0 ) π 0 0 o=(0,0) italic_o = ( 0 , 0 ) for Bernoulli percolation on G = β€ 2 πΊ superscript β€ 2 G=\mathbbm{Z}^{2} italic_G = blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ,
and let π² n subscript π² π \mathcal{W}_{n} caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT denote the number of infected vertices
in the layer V n := { n } Γ β€ assign subscript π π π β€ V_{n}:=\{n\}\times\mathbbm{Z} italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT := { italic_n } Γ blackboard_Z , i.e. π² n := | π o β© V n | assign subscript π² π subscript π π subscript π π \mathcal{W}_{n}:=|\mathcal{C}_{o}\cap V_{n}| caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT := | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT | .
Following the intuition that vertices closer to o π o italic_o can be infected more easily than vertices further away,
it is reasonable to expect that π² n subscript π² π \mathcal{W}_{n} caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT decreases with the distance | n | π |n| | italic_n | of the layer to the origin o π o italic_o .
Of course, one has to make sense of the comparison of the number of infected vertices in different layers:
One might compare average values and thus expect that
πΌ p β’ ( π² m ) β€ πΌ p β’ ( π² n ) subscript πΌ π subscript π² π subscript πΌ π subscript π² π \mathbbm{E}_{p}(\mathcal{W}_{m})\leq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{W}_{n}) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) for all 0 β€ n β€ m 0 π π 0\leq n\leq m 0 β€ italic_n β€ italic_m .
Alternatively one might compare the preference of the distributions to take greater values (in the sense of stochastic domination) and thus even expect that π² m βͺ― π² n precedes-or-equals subscript π² π subscript π² π \mathcal{W}_{m}\preceq\mathcal{W}_{n} caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT βͺ― caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT w.r.t. β p subscript β π \mathbbm{P}_{p} blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT for all 0 β€ n β€ m 0 π π 0\leq n\leq m 0 β€ italic_n β€ italic_m , which is defined to mean πΌ p β’ ( f β’ ( π² m ) ) β€ πΌ p β’ ( f β’ ( π² n ) ) subscript πΌ π π subscript π² π subscript πΌ π π subscript π² π \mathbbm{E}_{p}(f(\mathcal{W}_{m}))\leq\mathbbm{E}_{p}(f(\mathcal{W}_{n})) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) ) for all increasing, bounded functions f : { 0 , 1 , 2 , β¦ } βͺ { β } β β : π β 0 1 2 β¦ β f:\{0,1,2,...\}\cup\{\infty\}\to\mathbbm{R} italic_f : { 0 , 1 , 2 , β¦ } βͺ { β } β blackboard_R .
It turns out that both of these conjectures are open problems.
There is an obvious link to the monotonicity of connection probabilities. E.g. in the above example it should be expected
that β p ( o β ( n , 0 ) ) \mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow(n,0)) blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β ( italic_n , 0 ) ) is decreasing in n π n italic_n for n β₯ 0 π 0 n\geq 0 italic_n β₯ 0 .
So far this is only known if p π p italic_p is sufficiently small,
see [LPS ] and the references therein.
Another famous example of this kind of monotonicity property
is the bunkbed conjecture,
which will be discussed in the following section.
It seems that these kind of monotonicity properties in general
are difficult to establish (if they hold at all),
which at first glance might seem somewhat surprising.
The contribution of this paper is the comparison of the infected number of vertices in two subsets V + , V β β V subscript π subscript π
π V_{+},V_{-}\subset V italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_V in the special case that o π o italic_o is contained in V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and assuming that V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT are highly symmetric.
Among other interesting applications of our result we obtain that
πΌ p β’ ( π² m ) β€ πΌ p β’ ( π² 0 ) subscript πΌ π subscript π² π subscript πΌ π subscript π² 0 \mathbbm{E}_{p}(\mathcal{W}_{m})\leq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{W}_{0}) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_W start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) for all m β₯ 0 π 0 m\geq 0 italic_m β₯ 0 in the above notation
for Bernoulli percolation on G = β€ 2 πΊ superscript β€ 2 G=\mathbbm{Z}^{2} italic_G = blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT .
We will state our general result in the following section and provide
several applications, namely in case that G πΊ G italic_G is a bunkbed graph, a layered graph, the 2D square lattice or a hypercube graph.
While our interest is mainly in percolation, the proof of our main result does not use any specific properties of this model, but relies on general probabilistic techniques such as conditioning, a symmetrization procedure, and a combinatorial argument concerning group actions on pairs of sets.
Thus in Section 3 we will briefly revisit some aspects of actions of groups on sets and state and proof our combinatorial result. In Section 4 we will
state and prove our generalized result on random partitions that allows for an application not only in Bernoulli bond percolation,
but in many other processes that produce random partitions such as Bernoulli site percolation or the random cluster model (see [G2 ] ). In Section 5 we will return
to the setting of Bernoulli percolation and infer the results
presented in SectionΒ 2 from our generalized results.
2 Results
Let us start by reviewing concepts and notations concerning graphs
that will be used throughout the paper.
Let G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a fixed (simple) graph.
We will assume G πΊ G italic_G to be connected and locally finite,
i.e. for every v β V π£ π v\in V italic_v β italic_V the degree deg β‘ ( v ) degree π£ \deg(v) roman_deg ( italic_v ) is finite.
We use the usual notation for edges, e.g. v β’ w := { v , w } assign π£ π€ π£ π€ vw:=\{v,w\} italic_v italic_w := { italic_v , italic_w }
for the edge connecting v , w β V π£ π€
π v,w\in V italic_v , italic_w β italic_V .
We let d β’ ( v , w ) π π£ π€ d(v,w) italic_d ( italic_v , italic_w ) denote the graph distance of v , w β V π£ π€
π v,w\in V italic_v , italic_w β italic_V , i.e.
the number of edges of the shortest path connecting v π£ v italic_v and w π€ w italic_w .
The inner boundary of a set A β V π΄ π A\subset V italic_A β italic_V of thickness k β β π β k\in\mathbbm{N} italic_k β blackboard_N will be denoted by
β k A := { v β A : β w β A c : d β’ ( v , w ) β€ k } assign subscript π π΄ conditional-set π£ π΄ : π€ superscript π΄ π π π£ π€ π \partial_{k}A:=\{v\in A:\exists w\in A^{c}:d(v,w)\leq k\} β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_A := { italic_v β italic_A : β italic_w β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT italic_c end_POSTSUPERSCRIPT : italic_d ( italic_v , italic_w ) β€ italic_k }
The set of graph automorphisms A β’ u β’ t β’ ( G ) π΄ π’ π‘ πΊ Aut(G) italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) is the set
of all bijections on V π V italic_V such that the edges are preserved in that
for all v , w β V π£ π€
π v,w\in V italic_v , italic_w β italic_V we have v β’ w β E π£ π€ πΈ vw\in E italic_v italic_w β italic_E iff Ο β’ ( v ) β’ Ο β’ ( w ) β E π π£ π π€ πΈ \varphi(v)\varphi(w)\in E italic_Ο ( italic_v ) italic_Ο ( italic_w ) β italic_E .
A set Ξ β A β’ u β’ t β’ ( G ) Ξ π΄ π’ π‘ πΊ \Gamma\subset Aut(G) roman_Ξ β italic_A italic_u italic_t ( italic_G )
is said to act transitively on a set V β² β V superscript π β² π V^{\prime}\subset V italic_V start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_V iff
β Ο β Ξ : Ο β’ ( V β² ) = V β² Β andΒ β v , w β V β² β’ β Ο β Ξ : Ο β’ ( v ) = w . : for-all π Ξ formulae-sequence π superscript π β² superscript π β² Β andΒ for-all π£
π€ superscript π β² π Ξ : π π£ π€ \forall\varphi\in\Gamma:\varphi(V^{\prime})=V^{\prime}\quad\text{ and }\quad%
\forall v,w\in V^{\prime}\exists\varphi\in\Gamma:\varphi(v)=w. β italic_Ο β roman_Ξ : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT and β italic_v , italic_w β italic_V start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_Ο β roman_Ξ : italic_Ο ( italic_v ) = italic_w .
Let
Ξ v β’ ( w ) = { Ο β’ ( w ) : Ο β Ξ β’ Β s.t.Β β’ Ο β’ ( v ) = v } subscript Ξ π£ π€ conditional-set π π€ π Ξ Β s.t.Β π π£ π£ \Gamma_{v}(w)=\{\varphi(w):\varphi\in\Gamma\text{ s.t. }\varphi(v)=v\} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) = { italic_Ο ( italic_w ) : italic_Ο β roman_Ξ s.t. italic_Ο ( italic_v ) = italic_v }
denote the orbit of vertex w β V π€ π w\in V italic_w β italic_V under all graph automorphisms in Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ fixing v β V π£ π v\in V italic_v β italic_V .
We are now ready to state the main result of our paper:
Theorem 1
We consider Bernoulli percolation with parameter p β ( 0 , 1 ) π 0 1 p\in(0,1) italic_p β ( 0 , 1 ) on a connected, locally finite graph G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) .
Let π := π o assign π subscript π π \mathcal{C}:=\mathcal{C}_{o} caligraphic_C := caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT denote the cluster of a fixed vertex
o β V π π o\in V italic_o β italic_V .
Let V + , V β β V subscript π subscript π
π V_{+},V_{-}\subset V italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_V be two disjoint sets of vertices
and let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a subgroup of A β’ u β’ t β’ ( G ) π΄ π’ π‘ πΊ Aut(G) italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) such that we have
( Ξ β’ 1 ) Ξ 1 (\Gamma 1) ( roman_Ξ 1 )
β Ο β Ξ : Ο β’ ( V + ) , Ο β’ ( V β ) β { V + , V β } : for-all π Ξ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \forall\varphi\in\Gamma:\varphi(V_{+}),\varphi(V_{-})\in\{V_{+},V_{-}\} β italic_Ο β roman_Ξ : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } ,
( Ξ β’ 2 ) Ξ 2 (\Gamma 2) ( roman_Ξ 2 )
Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ acts transitively on V Β± := V + βͺ V β assign subscript π plus-or-minus subscript π subscript π V_{\pm}:=V_{+}\cup V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT := italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT and
( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 )
β v β V + , w β V β : | Ξ v β’ ( w ) | = | Ξ w β’ ( v ) | : formulae-sequence for-all π£ subscript π π€ subscript π subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π€ π£ \forall v\in V_{+},w\in V_{-}:|\Gamma_{v}(w)|=|\Gamma_{w}(v)| β italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_w β italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT : | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) |
Let π + := π β© V + assign subscript π π subscript π \mathcal{C}_{+}:=\mathcal{C}\cap V_{+} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT := caligraphic_C β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , π β := π β© V β assign subscript π π subscript π \mathcal{C}_{-}:=\mathcal{C}\cap V_{-} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT := caligraphic_C β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT and
π Β± := π + βͺ π β assign subscript π plus-or-minus subscript π subscript π \mathcal{C}_{\pm}:=\mathcal{C}_{+}\cup\mathcal{C}_{-} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT := caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
If o β V + π subscript π o\in V_{+} italic_o β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , then
we have
| π β | βͺ― | π + | Β w.r.t.Β β p ( . | | π Β± | < β ) Β and in particular \displaystyle|\mathcal{C}_{-}|\preceq|\mathcal{C}_{+}|\quad\text{ w.r.t. }%
\mathbbm{P}_{p}(\,.\,|\,|\mathcal{C}_{\pm}|<\infty)\quad\text{ and in particular} | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | βͺ― | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | w.r.t. blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( . | | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | < β ) and in particular
πΌ p ( π β | | π Β± | < β ) β€ πΌ p ( π + | | π Β± | < β ) Β andΒ πΌ p ( π β ) β€ πΌ p ( π + ) . \displaystyle\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-}|\,|\mathcal{C}_{\pm}|<\infty)\leq%
\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+}|\,|\mathcal{C}_{\pm}|<\infty)\quad\text{ and }%
\quad\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-})\leq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+}). blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | < β ) β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | < β ) and blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) .
Remark 1
Some comments on the above theorem:
β’
The sets V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT in the theorem are symmetric
to each other in that there is a graph automorphism Ο β Ξ π Ξ \varphi\in\Gamma italic_Ο β roman_Ξ such that Ο β’ ( V + ) = V β π subscript π subscript π \varphi(V_{+})=V_{-} italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT (by ( Ξ β’ 1 ) Ξ 1 (\Gamma 1) ( roman_Ξ 1 ) and ( Ξ β’ 2 ) Ξ 2 (\Gamma 2) ( roman_Ξ 2 ) ),
and V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ist closer to o π o italic_o than V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT by the (rather strong) assumption that o β V + π subscript π o\in V_{+} italic_o β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT .
Thus the cluster π π \mathcal{C} caligraphic_C of o π o italic_o could be expected to contain more vertices of V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT than vertices of V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
The theorem gives a precise statement of this comparison in terms of stochastic domination and a comparison of expectations.
It also spells out a precise symmetry assumption on V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT
in terms of the existence of a subgroup Ξ β A β’ u β’ t β’ ( G ) Ξ π΄ π’ π‘ πΊ \Gamma\subset Aut(G) roman_Ξ β italic_A italic_u italic_t ( italic_G )
with certain properties.
β’
In the conclusion of the theorem both
conditional and unconditional expectations are compared.
In case of infinite sets V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ,
in the supercritical phase of percolation only the former is interesting,
while in the subcritical phase there is no difference between them.
β’
Given V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT it usually makes sense to choose Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ as large as possible,
i.e. Ξ := { Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( V + ) , Ο β’ ( V β ) β { V + , V β } } assign Ξ conditional-set π π΄ π’ π‘ πΊ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \Gamma:=\{\varphi\in Aut(G):\varphi(V_{+}),\varphi(V_{-})\in\{V_{+},V_{-}\}\} roman_Ξ := { italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } } .
Then ( Ξ β’ 1 ) Ξ 1 (\Gamma 1) ( roman_Ξ 1 ) holds trivially and we have the best chance for ( Ξ β’ 2 ) Ξ 2 (\Gamma 2) ( roman_Ξ 2 ) to hold.
Indeed, the only advantage for a different choice for Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ
is that it may be easier to verify ( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 ) .
β’
( Ξ β’ 1 ) Ξ 1 (\Gamma 1) ( roman_Ξ 1 ) and ( Ξ β’ 2 ) Ξ 2 (\Gamma 2) ( roman_Ξ 2 ) are strong assumptions on the internal
symmetries of V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT :
They imply that Ξ β² = { Ο β Ξ : Ο β’ ( V + ) = V + , Ο β’ ( V β ) = V β } superscript Ξ β² conditional-set π Ξ formulae-sequence π subscript π subscript π π subscript π subscript π \Gamma^{\prime}=\{\varphi\in\Gamma:\varphi(V_{+})=V_{+},\varphi(V_{-})=V_{-}\} roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT = { italic_Ο β roman_Ξ : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } acts transitively on V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and on V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
Nevertheless we will see that this still allows for interesting applications.
β’
( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 ) is a weak assumption.
While it is possible to engineer graphs and sets V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT so that for all choices of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ
satisfying ( Ξ β’ 1 ) Ξ 1 (\Gamma 1) ( roman_Ξ 1 ) and ( Ξ β’ 2 ) Ξ 2 (\Gamma 2) ( roman_Ξ 2 ) we do not have ( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 ) ,
in most applications ( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 ) is easily verified.
In the following proposition we collect some sufficient conditions for ( Ξ β’ 3 ) Ξ 3 (\Gamma 3) ( roman_Ξ 3 ) .
β’
As already remarked in the introduction,
our result extends to rather general random partitions
of V Β± = V + βͺ V β subscript π plus-or-minus subscript π subscript π V_{\pm}=V_{+}\cup V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT = italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT , see
Theorem 3 in Section 4 .
Proposition 1
Let G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a connected, locally finite graph, let
V Β± β V subscript π plus-or-minus π V_{\pm}\subset V italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β italic_V and let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a subgroup of A β’ u β’ t β’ ( G ) π΄ π’ π‘ πΊ Aut(G) italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) acting transitively on V Β± subscript π plus-or-minus V_{\pm} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT .
If one of the following conditions is satisfied,
then β v , w β V Β± : | Ξ v β’ ( w ) | = | Ξ w β’ ( v ) | : for-all π£ π€
subscript π plus-or-minus subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π€ π£ \forall v,w\in V_{\pm}:|\Gamma_{v}(w)|=|\Gamma_{w}(v)| β italic_v , italic_w β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT : | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) | .
( Ξ β’ 3 β’ a ) Ξ 3 π (\Gamma 3a) ( roman_Ξ 3 italic_a )
β v , w β V Β± β’ β Ο β Ξ : Ο β’ ( v ) = w , Ο β’ ( w ) = v . : for-all π£ π€
subscript π plus-or-minus π Ξ formulae-sequence π π£ π€ π π€ π£ \forall v,w\in V_{\pm}\exists\varphi\in\Gamma\!:\varphi(v)=w,\varphi(w)=v. β italic_v , italic_w β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β italic_Ο β roman_Ξ : italic_Ο ( italic_v ) = italic_w , italic_Ο ( italic_w ) = italic_v .
( Ξ β’ 3 β’ b ) Ξ 3 π (\Gamma 3b) ( roman_Ξ 3 italic_b )
β k β₯ 1 : inf { | V Β± β© β k K | | V Β± β© K | : K β V β’ Β s.t.Β β’ | K | < β , V Β± β© K β β
} = 0 : for-all π 1 infimum conditional-set subscript π plus-or-minus subscript π πΎ subscript π plus-or-minus πΎ formulae-sequence πΎ π Β s.t.Β πΎ subscript π plus-or-minus πΎ 0 \displaystyle\forall k\geq 1:\inf\Big{\{}\frac{|V_{\pm}\cap\partial_{k}K|}{|V_%
{\pm}\cap K|}:K\subset V\text{ s.t. }|K|<\infty,V_{\pm}\cap K\neq\emptyset\Big%
{\}}=0 β italic_k β₯ 1 : roman_inf { divide start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K | end_ARG start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K | end_ARG : italic_K β italic_V s.t. | italic_K | < β , italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K β β
} = 0 .
In the following we give applications of TheoremΒ 1 .
We concentrate on graph classes that appear elsewhere in the literature with some connection to monotonicity questions.
These graphs turn out to be Cartesian products:
Definition 1
For graphs G 1 = ( V 1 , E 1 ) , β¦ , G n = ( V n , E n ) formulae-sequence subscript πΊ 1 subscript π 1 subscript πΈ 1 β¦
subscript πΊ π subscript π π subscript πΈ π G_{1}=(V_{1},E_{1}),...,G_{n}=(V_{n},E_{n}) italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , β¦ , italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT = ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT )
their Cartesian product G 1 β’ β‘ β’ β¦ β’ β‘ β’ G n subscript πΊ 1 β‘ β¦ β‘ subscript πΊ π G_{1}\,\square\,...\,\square\,G_{n} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT β‘ β¦ β‘ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is the graph ( V , E ) π πΈ (V,E) ( italic_V , italic_E ) with V = V 1 Γ β¦ Γ V n π subscript π 1 β¦ subscript π π V=V_{1}\times...\times V_{n} italic_V = italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT Γ β¦ Γ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT and
E = { ( v 1 , β¦ , v n ) β’ ( w 1 , β¦ , w n ) : β i β { 1 , β¦ , n } : v i β’ w i β E i , β j β i : v j = w j β V j } πΈ conditional-set subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript π€ 1 β¦ subscript π€ π : π 1 β¦ π formulae-sequence subscript π£ π subscript π€ π subscript πΈ π for-all π π : subscript π£ π subscript π€ π subscript π π E=\{(v_{1},...,v_{n})(w_{1},...,w_{n})\!:\exists i\in\{1,...,n\}\!:v_{i}w_{i}%
\in E_{i},\forall j\neq i\!:v_{j}=w_{j}\in V_{j}\} italic_E = { ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) : β italic_i β { 1 , β¦ , italic_n } : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , β italic_j β italic_i : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT β italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT } .
We note that any choice of Ο i β A β’ u β’ t β’ ( G i ) subscript π π π΄ π’ π‘ subscript πΊ π \varphi_{i}\in Aut(G_{i}) italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β italic_A italic_u italic_t ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) ( 1 β€ i β€ n ) 1 π π (1\leq i\leq n) ( 1 β€ italic_i β€ italic_n )
gives an automorphism ( Ο 1 , β¦ , Ο n ) subscript π 1 β¦ subscript π π (\varphi_{1},...,\varphi_{n}) ( italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) on the product graph.
In the first two applications we use the following graph properties
(related to (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3a) and (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3b) from Proposition 1 ):
Definition 2
A graph G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) is called
β’
vertex-transitive
iff β v , w β V β’ β Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( v ) = w : for-all π£ π€
π π π΄ π’ π‘ πΊ π π£ π€ \forall v,w\in V\exists\varphi\in Aut(G):\varphi(v)=w β italic_v , italic_w β italic_V β italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_v ) = italic_w .
β’
vertex-swap-transitive
iff β v , w β V β’ β Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( v ) = w , Ο β’ ( w ) = v : for-all π£ π€
π π π΄ π’ π‘ πΊ formulae-sequence π π£ π€ π π€ π£ \forall v,w\in V\exists\varphi\in Aut(G):\varphi(v)=w,\varphi(w)=v β italic_v , italic_w β italic_V β italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_v ) = italic_w , italic_Ο ( italic_w ) = italic_v .
β’
β * β -amenable, iff β k β₯ 1 : inf { | β k K | | K | : K β V β’ Β s.t.Β β’ 0 < | K | < β } = 0 : for-all π 1 infimum conditional-set subscript π πΎ πΎ πΎ π Β s.t.Β 0 πΎ 0 \displaystyle\forall k\geq 1:\inf\Big{\{}\frac{|\partial_{k}K|}{|K|}:K\subset V%
\text{ s.t. }0<|K|<\infty\Big{\}}=0 β italic_k β₯ 1 : roman_inf { divide start_ARG | β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K | end_ARG start_ARG | italic_K | end_ARG : italic_K β italic_V s.t. 0 < | italic_K | < β } = 0 .
Vertex-transitivity is a well known property,
vertex-swap-transitivity is a more restrictive variant of that, and β * β -amenability is a variant of the usual amenability property.
We note that every finite graph is β * β -amenable
since β k V = β
subscript π π \partial_{k}V=\emptyset β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_V = β
.
Corollary 1
Bunkbed graphs.
Let G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a connected, locally finite graph,
and L 2 subscript πΏ 2 L_{2} italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT the line graph on two vertices,
i.e. L 2 = ( { 0 , 1 } , { { 0 , 1 } } ) subscript πΏ 2 0 1 0 1 L_{2}=(\{0,1\},\{\{0,1\}\}) italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = ( { 0 , 1 } , { { 0 , 1 } } ) .
We consider the bunkbed graph G β’ β‘ β’ L 2 πΊ β‘ subscript πΏ 2 G\,\square\,L_{2} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and
o = ( o β² , 0 ) π superscript π β² 0 o=(o^{\prime},0) italic_o = ( italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , 0 ) for some o β² β V superscript π β² π o^{\prime}\in V italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_V .
If G πΊ G italic_G is either a β * β -amenable vertex-transitive graph
or a vertex-swap-transitive graph,
then the conclusion of Theorem 1 holds for
V + = V Γ { 0 } subscript π π 0 V_{+}=V\times\{0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 0 } and V β = V Γ { 1 } subscript π π 1 V_{-}=V\times\{1\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 1 } .
In bunkbed graphs one might expect a stronger monotonicity property:
For a connected and locally finite graph
G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) ,
all p β ( 0 , 1 ) π 0 1 p\in(0,1) italic_p β ( 0 , 1 ) and arbitrary o β² β V superscript π β² π o^{\prime}\in V italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_V
the corresponding Bernoulli percolation on
G β’ β‘ β’ L 2 πΊ β‘ subscript πΏ 2 G\,\square\,L_{2} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT might satisfy
β v β V : β p ( ( o β² , 0 ) β ( v , 0 ) ) β₯ β p ( ( o β² , 0 ) β ( v , 1 ) ) . \forall v\in V:\mathbbm{P}_{p}((o^{\prime},0)\leftrightarrow(v,0))\geq\mathbbm%
{P}_{p}((o^{\prime},0)\leftrightarrow(v,1)). β italic_v β italic_V : blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( ( italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , 0 ) β ( italic_v , 0 ) ) β₯ blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( ( italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , 0 ) β ( italic_v , 1 ) ) .
This property immediately implies πΌ p β’ ( π + ) β₯ πΌ p β’ ( π β ) subscript πΌ π subscript π subscript πΌ π subscript π \mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+})\geq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-}) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) β₯ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) for V + = V Γ { 0 } subscript π π 0 V_{+}=V\times\{0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 0 } and V β = V Γ { 1 } subscript π π 1 V_{-}=V\times\{1\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 1 } , since π + = β v β V 1 { o β ( v , 0 ) } subscript π subscript π£ π subscript 1 β π π£ 0 \mathcal{C}_{+}=\sum_{v\in V}1_{\{o\leftrightarrow(v,0)\}} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V end_POSTSUBSCRIPT 1 start_POSTSUBSCRIPT { italic_o β ( italic_v , 0 ) } end_POSTSUBSCRIPT and similarly for π β subscript π \mathcal{C}_{-} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
It was conjectured that this stronger monotonicity property holds for any (finite) graph.
While it can be shown to hold for a few simple classes of graphs
(see [HL ] or [R ] and the references therein),
recently the conjecture has been disproven by carefully constructing a finite graph G πΊ G italic_G
such that the above monotonicity does not hold (see [GPZ ] ,
building on a related counterexample in [H ] ).
We note that at this point it is unclear,
whether πΌ p β’ ( π + ) β₯ πΌ p β’ ( π β ) subscript πΌ π subscript π subscript πΌ π subscript π \mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+})\geq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-}) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) β₯ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) for all (finite) graphs G πΊ G italic_G ,
but the counterexample to the bunkbed conjecture gives some reason
to doubt that.
In this context even the comparison of expectations
from Corollary 1 might be considered an
interesting result. For the comparison in terms of stochastic domination there is no immediate relation to the
comparison of connection probabilities.
Corollary 2
Layered graphs.
Let G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a connected, locally finite graph,
and L β subscript πΏ L_{\infty} italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT the bi-infinite line graph,
i.e. L β = ( β€ , { { i , i + 1 } : i β β€ } ) subscript πΏ β€ conditional-set π π 1 π β€ L_{\infty}=(\mathbbm{Z},\{\{i,i+1\}:i\in\mathbbm{Z}\}) italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT = ( blackboard_Z , { { italic_i , italic_i + 1 } : italic_i β blackboard_Z } ) .
We consider the layered graph G β’ β‘ β’ L β πΊ β‘ subscript πΏ G\,\square\,L_{\infty} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT and
o = ( o β² , 0 ) π superscript π β² 0 o=(o^{\prime},0) italic_o = ( italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , 0 ) for some o β² β V superscript π β² π o^{\prime}\in V italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_V .
If G πΊ G italic_G is either a β * β -amenable, vertex transitive graph or
a vertex-swap-transitive graph, then the conclusion of Theorem 1 holds for the following choices of V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT :
(a)
V + = V Γ { 0 } subscript π π 0 V_{+}=V\times\{0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 0 } and V β = V Γ { m } subscript π π π V_{-}=V\times\{m\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { italic_m } for m β 0 π 0 m\neq 0 italic_m β 0 ,
(b)
V + = V Γ n β’ β€ subscript π π π β€ V_{+}=V\times n\mathbbm{Z} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ italic_n blackboard_Z and V β = V Γ ( n β’ β€ + m ) subscript π π π β€ π V_{-}=V\times(n\mathbbm{Z}+m) italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ ( italic_n blackboard_Z + italic_m ) for 1 β€ m < n 1 π π 1\leq m<n 1 β€ italic_m < italic_n .
(c)
V + = V Γ ( 2 β’ n β’ β€ βͺ ( 2 β’ n β’ β€ + m ) ) subscript π π 2 π β€ 2 π β€ π V_{+}=V\times(2n\mathbbm{Z}\cup(2n\mathbbm{Z}+m)) italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ ( 2 italic_n blackboard_Z βͺ ( 2 italic_n blackboard_Z + italic_m ) ) and
V β = V Γ ( ( 2 β’ n β’ β€ + n ) βͺ ( 2 β’ n β’ β€ + n + m ) ) subscript π π 2 π β€ π 2 π β€ π π V_{-}=V\times((2n\mathbbm{Z}+n)\cup(2n\mathbbm{Z}+n+m)) italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ ( ( 2 italic_n blackboard_Z + italic_n ) βͺ ( 2 italic_n blackboard_Z + italic_n + italic_m ) ) for
0 < m < 2 β’ n 0 π 2 π 0<m<2n 0 < italic_m < 2 italic_n with m β n π π m\neq n italic_m β italic_n .
As with the bunkbed conjecture, for many interesting finite graphs G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) (and maybe even for all finite graphs), for all p β ( 0 , 1 ) π 0 1 p\in(0,1) italic_p β ( 0 , 1 ) and arbitrary o β² β V superscript π β² π o^{\prime}\in V italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_V the corresponding Bernoulli percolation on the layered graph G β’ β‘ β’ L β πΊ β‘ subscript πΏ G\,\square\,L_{\infty} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT might satisfy
β v β V β m > n β₯ 0 : β p ( o β ( v , n ) ) β₯ β p ( o β ( v , m ) ) Β and thus also \displaystyle\forall v\in V\forall m>n\geq 0:\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow(%
v,n))\geq\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow(v,m))\quad\text{ and thus also } β italic_v β italic_V β italic_m > italic_n β₯ 0 : blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β ( italic_v , italic_n ) ) β₯ blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β ( italic_v , italic_m ) ) and thus also
β m > n β₯ 0 : πΌ p β’ ( | π o β© V Γ { n } | ) β₯ πΌ p β’ ( | π o β© V Γ { m } | ) . : for-all π π 0 subscript πΌ π subscript π π π π subscript πΌ π subscript π π π π \displaystyle\forall m>n\geq 0:\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V\times\{n%
\}|)\geq\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V\times\{m\}|). β italic_m > italic_n β₯ 0 : blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V Γ { italic_n } | ) β₯ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V Γ { italic_m } | ) .
The latter would immediately imply the expectation part of the above corollary in case of (a).
For some related monotonicity results for layered graphs
we refer to [KR ] .
Also we would like to point out that the special case of G πΊ G italic_G
being a regular tree (as e.g. considered in [GN ] )
is covered in the above Corollary, since regular trees are vertex-swap-transitive.
Corollaries 1 and 2
can easily be generalized, e.g. considering graphs with symmetric layers,
where the layers are connected by edges in a different (but still sufficiently symmetric) way,
or considering general product graphs G = G 1 β’ β‘ β’ G 2 πΊ subscript πΊ 1 β‘ subscript πΊ 2 G=G_{1}\,\square\,G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT β‘ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT
or indeed G = G 1 β’ β‘ β’ β¦ β’ β‘ β’ G n πΊ subscript πΊ 1 β‘ β¦ β‘ subscript πΊ π G=G_{1}\,\square\,...\,\square\,G_{n} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT β‘ β¦ β‘ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT , where
the G i subscript πΊ π G_{i} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT satisfy suitable conditions.
Instead of pursuing possible gerneralizations,
we now turn to a concrete graph, namely the graph that is most prominently featured in Bernoulli percolation.
Corollary 3
2D square lattice β€ 2 superscript β€ 2 \mathbbm{Z}^{2} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT .
We consider β€ 2 = L β β’ β‘ β’ L β superscript β€ 2 subscript πΏ β‘ subscript πΏ \mathbbm{Z}^{2}=L_{\infty}\,\square\,L_{\infty} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT = italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT and o = ( 0 , 0 ) π 0 0 o=(0,0) italic_o = ( 0 , 0 ) . The conclusion of Theorem 1 holds for
(a)
V + = β€ β’ v subscript π β€ π£ V_{+}=\mathbbm{Z}v italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Z italic_v , V β = w + β€ β’ v subscript π π€ β€ π£ V_{-}=w+\mathbbm{Z}v italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_w + blackboard_Z italic_v for arbitrary
v β o , w β β€ β’ v formulae-sequence π£ π π€ β€ π£ v\neq o,w\notin\mathbbm{Z}v italic_v β italic_o , italic_w β blackboard_Z italic_v .
(b)
V + = β€ β’ v + β€ β’ u , V β = w + V + formulae-sequence subscript π β€ π£ β€ π’ subscript π π€ subscript π V_{+}\!=\mathbbm{Z}v+\mathbbm{Z}u,V_{-}\!=w+V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Z italic_v + blackboard_Z italic_u , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_w + italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , for
lin. independent v , u β β€ 2 π£ π’
superscript β€ 2 v,u\in\mathbbm{Z}^{2} italic_v , italic_u β blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT and w β V + π€ subscript π w\notin V_{+} italic_w β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT .
Figure 1: 20 classes of possible choices of V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT in
Corollary 3 , where every class is illustrated by a typical representative.
Here β€ 2 superscript β€ 2 \mathbbm{Z}^{2} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT is embedded into β 2 superscript β 2 \mathbbm{R}^{2} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT in the canonical way.
The vertices of V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT are marked in black,
the vertices of V β subscript π V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT are marked in white.
The origin o π o italic_o is in one of the vertices of V + subscript π V_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT .
For classes 3-20 the pattern extends periodically.
For some of the classes the set V Β± = V + βͺ V β subscript π plus-or-minus subscript π subscript π V_{\pm}=V_{+}\cup V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT = italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT is the same: for classes 1-2 the set consists of 4 vertices, for 3-4 all vertices are on a single line, for 5-6 and for 7-11 all vertices are on two parallel lines,
for 12,13-15 and 16-20 the vertices are on infinitely many parallel lines. Case (a) of the corollary corresponds to the classes 4,5, and case (b) to 12,14.
In fact there are many more classes of choices of suitable V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT satisfying our symmetry assumptions; some of them are illustrated in Figure 1 . But even simple classs may be of interest:
E.g. the choice (a) in Corollary 3
implies that for subcritical Bernoulli percolation
on β€ 2 superscript β€ 2 \mathbbm{Z}^{2} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT , the expected number of vertices
of the cluster of ( 0 , 0 ) 0 0 (0,0) ( 0 , 0 ) in the layer V n = { ( n , k ) : k β β€ } subscript π π conditional-set π π π β€ V_{n}=\{(n,k):k\in\mathbbm{Z}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT = { ( italic_n , italic_k ) : italic_k β blackboard_Z }
is maximal for n = 0 π 0 n=0 italic_n = 0 . This is a very intuitive assertion
on the shape of clusters, which seems to be novel and may be of
interest.
Our last application concerns hypercubes.
Here we formulate the conclusion concerning the expectations in terms of
connection probabilities.
Corollary 4
Hypercube graphs.
For d β₯ 1 π 1 d\geq 1 italic_d β₯ 1 we consider the d π d italic_d -dimensional hypercube graph
L 2 d = L 2 β’ β‘ β’ β¦ β’ β‘ β’ L 2 superscript subscript πΏ 2 π subscript πΏ 2 β‘ β¦ β‘ subscript πΏ 2 L_{2}^{d}=L_{2}\,\square\,...\,\square\,L_{2} italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT = italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT β‘ β¦ β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and o = ( 0 , β¦ , 0 ) π 0 β¦ 0 o=(0,...,0) italic_o = ( 0 , β¦ , 0 ) .
Let c i ( p ) := β p ( o β v ) c_{i}(p):=\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v) italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_p ) := blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) where d β’ ( v , o ) = i π π£ π π d(v,o)=i italic_d ( italic_v , italic_o ) = italic_i .
For all k , l β₯ 0 π π
0 k,l\geq 0 italic_k , italic_l β₯ 0 such that k + l β€ d π π π k+l\leq d italic_k + italic_l β€ italic_d we have
β i = 0 k β j = 0 l c i + j β’ ( β 1 ) i β’ ( k i ) β’ ( l j ) β₯ 0 β’ Β andΒ β’ | β i = 0 k c i β’ ( β 1 ) i β’ ( k i ) | β₯ | β i = 0 k c i + l β’ ( β 1 ) i β’ ( k i ) | . superscript subscript π 0 π superscript subscript π 0 π subscript π π π superscript 1 π binomial π π binomial π π 0 Β andΒ superscript subscript π 0 π subscript π π superscript 1 π binomial π π superscript subscript π 0 π subscript π π π superscript 1 π binomial π π \sum_{i=0}^{k}\sum_{j=0}^{l}c_{i+j}(-1)^{i}\binom{k}{i}\binom{l}{j}\geq 0\;%
\text{ and }\;|\sum_{i=0}^{k}c_{i}(-1)^{i}\binom{k}{i}|\geq|\sum_{i=0}^{k}c_{i%
+l}(-1)^{i}\binom{k}{i}|. β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_l end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) ( FRACOP start_ARG italic_l end_ARG start_ARG italic_j end_ARG ) β₯ 0 and | β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) | β₯ | β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_l end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) | .
In particular for the discrete derivatives of the sequence c = ( c 0 , β¦ , c d ) π subscript π 0 β¦ subscript π π c=(c_{0},...,c_{d}) italic_c = ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_d end_POSTSUBSCRIPT ) we have
β k β€ d : ( β 1 ) k β’ Ξ k β’ [ c ] β’ ( 0 ) β₯ 0 Β andΒ β l β€ d β k : | Ξ k β’ [ c ] β’ ( 0 ) | β₯ | Ξ k β’ [ c ] β’ ( l ) | . : for-all π π formulae-sequence superscript 1 π superscript Ξ π delimited-[] π 0 0 Β andΒ
for-all π π π : superscript Ξ π delimited-[] π 0 superscript Ξ π delimited-[] π π \forall k\leq d:(-1)^{k}\Delta^{k}[c](0)\geq 0\quad\text{ and }\quad\forall l%
\leq d-k:|\Delta^{k}[c](0)|\geq|\Delta^{k}[c](l)|. β italic_k β€ italic_d : ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_c ] ( 0 ) β₯ 0 and β italic_l β€ italic_d - italic_k : | roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_c ] ( 0 ) | β₯ | roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_c ] ( italic_l ) | .
(Here: Ξ β’ [ a 0 , β¦ , a m ] = [ a 1 β a 0 , β¦ , a m β a m β 1 ] Ξ subscript π 0 β¦ subscript π π
subscript π 1 subscript π 0 β¦ subscript π π subscript π π 1
\Delta[a_{0},...,a_{m}]=[a_{1}-a_{0},...,a_{m}-a_{m-1}] roman_Ξ [ italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] = [ italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT - italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT - italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m - 1 end_POSTSUBSCRIPT ] and Ξ k + 1 β’ [ a ] = Ξ β’ [ Ξ k β’ [ a ] ] superscript Ξ π 1 delimited-[] π Ξ delimited-[] superscript Ξ π delimited-[] π \Delta^{k+1}[a]=\Delta[\Delta^{k}[a]] roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_a ] = roman_Ξ [ roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_a ] ] .)
Similarly other relations between the connection probabilities can be obtained for hypercube graphs,
but the above are the most interesting to us.
We note that the validity of the bunkbed conjecture for
hypercube graphs would imply that
c i β€ c i β 1 subscript π π subscript π π 1 c_{i}\leq c_{i-1} italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β€ italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i - 1 end_POSTSUBSCRIPT for all i π i italic_i , i.e. Ξ 1 β’ [ c ] β’ ( i ) β€ 0 superscript Ξ 1 delimited-[] π π 0 \Delta^{1}[c](i)\leq 0 roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_c ] ( italic_i ) β€ 0
for all i π i italic_i . While the bunkbed conjecture thus concerns the first derivatives of the sequence at all points, the above corollary
concerns all derivatives of the sequence at 0 0 .
We note that similarly to the above corollary we can obtain
relations between connection probabilities in other highly symmetric graphs such as the graphs of (quasi-) regular polyhedra,
symmetric complete bipartite graphs or the Petersen graph and its relatives.
3 Group actions on pairs of sets
A major ingredient of the proof of our main theorem
is a combinatorial result concerning group actions on pairs of sets,
which will be presented in this section.
For some basics and results on group actions in the context of graph theory see [GR ] .
We start by reviewing properties of group actions and corresponding notations.
Let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a group acting on a set X π X italic_X .
Our notation for the group action will be g β’ ( x ) π π₯ g(x) italic_g ( italic_x ) for g β Ξ π Ξ g\in\Gamma italic_g β roman_Ξ and x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X .
The action of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ on X π X italic_X naturally extends to subsets
via g β’ ( A ) := { g β’ ( x ) : x β A } assign π π΄ conditional-set π π₯ π₯ π΄ g(A):=\{g(x):x\in A\} italic_g ( italic_A ) := { italic_g ( italic_x ) : italic_x β italic_A } for g β Ξ , A β X formulae-sequence π Ξ π΄ π g\in\Gamma,A\subset X italic_g β roman_Ξ , italic_A β italic_X .
The action of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ on two sets X , X β² π superscript π β²
X,X^{\prime} italic_X , italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT naturally extends to
pairs via g β’ ( x , x β² ) = ( g β’ ( x ) , g β’ ( x β² ) ) π π₯ superscript π₯ β² π π₯ π superscript π₯ β² g(x,x^{\prime})=(g(x),g(x^{\prime})) italic_g ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) = ( italic_g ( italic_x ) , italic_g ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) for g β Ξ , x β X , x β² β X β² formulae-sequence π Ξ formulae-sequence π₯ π superscript π₯ β² superscript π β² g\in\Gamma,x\in X,x^{\prime}\in X^{\prime} italic_g β roman_Ξ , italic_x β italic_X , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT .
We will use standard notation for orbits and stabilizers:
For a subset Ξ β² β Ξ superscript Ξ β² Ξ \Gamma^{\prime}\subset\Gamma roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β roman_Ξ and for x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X
we write Ξ β² β’ ( x ) = { g β’ ( x ) : g β Ξ β² } superscript Ξ β² π₯ conditional-set π π₯ π superscript Ξ β² \Gamma^{\prime}(x)=\{g(x):g\in\Gamma^{\prime}\} roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) = { italic_g ( italic_x ) : italic_g β roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT }
and similar for sets and pairs of sets.
Also we write Ξ x = { g β Ξ : g β’ ( x ) = x } subscript Ξ π₯ conditional-set π Ξ π π₯ π₯ \Gamma_{x}=\{g\in\Gamma:g(x)=x\} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT = { italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_x ) = italic_x } for given
x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X and similar for sets.
Here the use of multiple indices means that all elements/sets have to be stabilized,
e.g. Ξ x , A = { g β Ξ : g β’ ( x ) = x , g β’ ( A ) = A } subscript Ξ π₯ π΄
conditional-set π Ξ formulae-sequence π π₯ π₯ π π΄ π΄ \Gamma_{x,A}=\{g\in\Gamma:g(x)=x,g(A)=A\} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_A end_POSTSUBSCRIPT = { italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_x ) = italic_x , italic_g ( italic_A ) = italic_A } .
We say that Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ acts transitively on X π X italic_X iff
β x , y β X β’ β g β Ξ : g β’ ( x ) = y : for-all π₯ π¦
π π Ξ π π₯ π¦ \forall x,y\in X\exists g\in\Gamma:g(x)=y β italic_x , italic_y β italic_X β italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_x ) = italic_y .
Theorem 2
Let X , X β² π superscript π β²
X,X^{\prime} italic_X , italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT be sets, and let the set of pairs of finite subsets of X π X italic_X and X β² superscript π β² X^{\prime} italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT be denoted by
M Β― = { ( A , A β² ) : A β X , A β² β X β² , | A | , | A β² | < β } Β― π conditional-set π΄ superscript π΄ β² formulae-sequence π΄ π formulae-sequence superscript π΄ β² superscript π β² π΄
superscript π΄ β² \bar{M}=\{(A,A^{\prime}):A\subset X,A^{\prime}\subset X^{\prime},|A|,|A^{%
\prime}|<\infty\} overΒ― start_ARG italic_M end_ARG = { ( italic_A , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_A β italic_X , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , | italic_A | , | italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | < β } .
Let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a group acting transitively
both on X π X italic_X and on X β² superscript π β² X^{\prime} italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , and suppose that
β x β X , x β² β X β² : | Ξ x β’ ( x β² ) | = | Ξ x β² β’ ( x ) | . : formulae-sequence for-all π₯ π superscript π₯ β² superscript π β² subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ superscript π₯ β² π₯ \displaystyle\forall x\in X,x^{\prime}\in X^{\prime}:|\Gamma_{x}(x^{\prime})|=%
|\Gamma_{x^{\prime}}(x)|. β italic_x β italic_X , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT : | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | .
(3.1)
Then for every A Β― = ( A , A β² ) β M Β― Β― π΄ π΄ superscript π΄ β² Β― π \bar{A}=(A,A^{\prime})\in\bar{M} overΒ― start_ARG italic_A end_ARG = ( italic_A , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β overΒ― start_ARG italic_M end_ARG and all
o β X π π o\in X italic_o β italic_X , o β² β X β² superscript π β² superscript π β² o^{\prime}\in X^{\prime} italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT
forΒ [ A Β― ] o := { B Β― β Ξ β’ ( A Β― ) : o β B } Β andΒ [ A Β― ] o β² := { B Β― β Ξ β’ ( A Β― ) , o β² β B β² } formulae-sequence assign forΒ subscript delimited-[] Β― π΄ π
conditional-set Β― π΅ Ξ Β― π΄ π π΅ assign Β andΒ subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π β²
formulae-sequence Β― π΅ Ξ Β― π΄ superscript π β² superscript π΅ β² \displaystyle\text{ for }\quad[\bar{A}]_{o}:=\{\bar{B}\in\Gamma(\bar{A}):o\in B%
\}\quad\text{ and }\quad[\bar{A}]_{o^{\prime}}:=\{\bar{B}\in\Gamma(\bar{A}),o^%
{\prime}\in B^{\prime}\} for [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT := { overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β roman_Ξ ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) : italic_o β italic_B } and [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT := { overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β roman_Ξ ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) , italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_B start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT }
we haveΒ | [ A Β― ] o | β
| A β² | = | [ A Β― ] o β² | β
| A | . we haveΒ β
subscript delimited-[] Β― π΄ π superscript π΄ β²
β
subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π β² π΄ \displaystyle\text{ we have }\quad|[\bar{A}]_{o}|\cdot|A^{\prime}|=|[\bar{A}]_%
{o^{\prime}}|\cdot|A|. we have | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | = | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A | .
If additionally the orbits in (3.1 )
are finite, then also | [ A Β― ] o | , | [ A Β― ] o β² | < β subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π β²
|[\bar{A}]_{o}|,|[\bar{A}]_{o^{\prime}}|<\infty | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | , | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | < β .
Proof: Let us first assume that | A | , | A β² | > 0 π΄ superscript π΄ β²
0 |A|,|A^{\prime}|>0 | italic_A | , | italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | > 0 .
We observe that
[ A Β― ] o = β x β A [ A Β― ] o x Β forΒ β’ [ A Β― ] o x := { g β’ ( A Β― ) : g β Ξ , g β’ ( x ) = o } . formulae-sequence subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript π₯ π΄ subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π assign Β forΒ subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π conditional-set π Β― π΄ formulae-sequence π Ξ π π₯ π [\bar{A}]_{o}=\bigcup_{x\in A}[\bar{A}]^{x}_{o}\quad\text{ for }[\bar{A}]^{x}_%
{o}:=\{g(\bar{A}):g\in\Gamma,g(x)=o\}. [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A end_POSTSUBSCRIPT [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT for [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT := { italic_g ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) : italic_g β roman_Ξ , italic_g ( italic_x ) = italic_o } .
This union is not disjoint.
However we have [ A Β― ] o x = [ A Β― ] o y subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π¦ π [\bar{A}]^{x}_{o}=[\bar{A}]^{y}_{o} [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_y end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT for y β Ξ A Β― β’ ( x ) π¦ subscript Ξ Β― π΄ π₯ y\in\Gamma_{\bar{A}}(x) italic_y β roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ,
and [ A Β― ] o x β© [ A Β― ] o y = β
subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π¦ π [\bar{A}]^{x}_{o}\cap[\bar{A}]^{y}_{o}=\emptyset [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_y end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = β
otherwise. Noting that Ξ A Β― β’ ( x ) β A subscript Ξ Β― π΄ π₯ π΄ \Gamma_{\bar{A}}(x)\subset A roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) β italic_A is finite,
we thus obtain
| [ A Β― ] o | = β x β A | [ A Β― ] o x | | Ξ A Β― β’ ( x ) | . subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript π₯ π΄ subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π subscript Ξ Β― π΄ π₯ |[\bar{A}]_{o}|=\sum_{x\in A}\frac{|[\bar{A}]^{x}_{o}|}{|\Gamma_{\bar{A}}(x)|}. | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | end_ARG .
Next for every x β A π₯ π΄ x\in A italic_x β italic_A we choose g x β Ξ subscript π π₯ Ξ g_{x}\in\Gamma italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT β roman_Ξ
such that g x β’ ( x ) = o subscript π π₯ π₯ π g_{x}(x)=o italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = italic_o (using the transitivity)
and note that { g β Ξ : g β’ ( x ) = o } = g x β’ Ξ x conditional-set π Ξ π π₯ π subscript π π₯ subscript Ξ π₯ \{g\in\Gamma:g(x)=o\}=g_{x}\Gamma_{x} { italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_x ) = italic_o } = italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT .
This gives [ A Β― ] o x = g x β’ ( Ξ x β’ ( A Β― ) ) subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π subscript π π₯ subscript Ξ π₯ Β― π΄ [\bar{A}]^{x}_{o}=g_{x}(\Gamma_{x}(\bar{A})) [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) ) ,
which implies | [ A Β― ] o x | = | Ξ x β’ ( A Β― ) | subscript superscript delimited-[] Β― π΄ π₯ π subscript Ξ π₯ Β― π΄ |[\bar{A}]^{x}_{o}|=|\Gamma_{x}(\bar{A})| | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_x end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | .
In order to obtain a suitable expression for the last term,
we fix some x β² β A β² superscript π₯ β² superscript π΄ β² x^{\prime}\in A^{\prime} italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT .
The following lemma (used twice) implies
| Ξ x β’ ( A Β― ) | β
| Ξ x , A Β― β’ ( x β² ) | = | Ξ x β’ ( ( A Β― , x β² ) ) | = | Ξ x β’ ( x β² ) | β
| Ξ x , x β² β’ ( A Β― ) | . β
subscript Ξ π₯ Β― π΄ subscript Ξ π₯ Β― π΄
superscript π₯ β² subscript Ξ π₯ Β― π΄ superscript π₯ β² β
subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
Β― π΄ |\Gamma_{x}(\bar{A})|\cdot|\Gamma_{x,\bar{A}}(x^{\prime})|=|\Gamma_{x}((\bar{A%
},x^{\prime}))|=|\Gamma_{x}(x^{\prime})|\cdot|\Gamma_{x,x^{\prime}}(\bar{A})|. | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | .
Noting that Ξ x , A Β― β’ ( x β² ) β A β² subscript Ξ π₯ Β― π΄
superscript π₯ β² superscript π΄ β² \Gamma_{x,\bar{A}}(x^{\prime})\subset A^{\prime} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT is also finite,
we may combine the above equalities we get
| [ A Β― ] o | = β x β A | Ξ x β’ ( A Β― ) | | Ξ A Β― β’ ( x ) | = β x β A | Ξ x β’ ( x β² ) | β
| Ξ x , x β² β’ ( A Β― ) | | Ξ A Β― β’ ( x ) | β
| Ξ x , A Β― β’ ( x β² ) | , subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript π₯ π΄ subscript Ξ π₯ Β― π΄ subscript Ξ Β― π΄ π₯ subscript π₯ π΄ β
subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
Β― π΄ β
subscript Ξ Β― π΄ π₯ subscript Ξ π₯ Β― π΄
superscript π₯ β² |[\bar{A}]_{o}|=\sum_{x\in A}\frac{|\Gamma_{x}(\bar{A})|}{|\Gamma_{\bar{A}}(x)%
|}=\sum_{x\in A}\frac{|\Gamma_{x}(x^{\prime})|\cdot|\Gamma_{x,x^{\prime}}(\bar%
{A})|}{|\Gamma_{\bar{A}}(x)|\cdot|\Gamma_{x,\bar{A}}(x^{\prime})|}, | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | end_ARG start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | end_ARG = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | end_ARG start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | end_ARG ,
Again by the following lemma we have
| Ξ A Β― β’ ( x ) | β
| Ξ x , A Β― β’ ( x β² ) | = | Ξ A Β― β’ ( ( x , x β² ) ) | β
subscript Ξ Β― π΄ π₯ subscript Ξ π₯ Β― π΄
superscript π₯ β² subscript Ξ Β― π΄ π₯ superscript π₯ β² |\Gamma_{\bar{A}}(x)|\cdot|\Gamma_{x,\bar{A}}(x^{\prime})|=|\Gamma_{\bar{A}}((%
x,x^{\prime}))| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | .
Summing both sides over all possible choices of x β² β A β² superscript π₯ β² superscript π΄ β² x^{\prime}\in A^{\prime} italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT
we obtain
| [ A Β― ] o | β
| A β² | = β x β A , x β² β A β² | Ξ x β’ ( x β² ) | β
| Ξ x , x β² β’ ( A Β― ) | | Ξ A Β― β’ ( ( x , x β² ) ) | , Β and similarly we have β
subscript delimited-[] Β― π΄ π superscript π΄ β² subscript formulae-sequence π₯ π΄ superscript π₯ β² superscript π΄ β² β
subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
Β― π΄ subscript Ξ Β― π΄ π₯ superscript π₯ β² Β and similarly we have
\displaystyle|[\bar{A}]_{o}|\cdot|A^{\prime}|=\sum_{x\in A,x^{\prime}\in A^{%
\prime}}\frac{|\Gamma_{x}(x^{\prime})|\cdot|\Gamma_{x,x^{\prime}}(\bar{A})|}{|%
\Gamma_{\bar{A}}((x,x^{\prime}))|},\quad\text{ and similarly we have } | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | end_ARG start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | end_ARG , and similarly we have
| [ A Β― ] o β² | β
| A | = β x β A , x β² β A β² | Ξ x β² β’ ( x ) | β
| Ξ x , x β² β’ ( A Β― ) | | Ξ A Β― β’ ( ( x , x β² ) ) | . β
subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π β² π΄ subscript formulae-sequence π₯ π΄ superscript π₯ β² superscript π΄ β² β
subscript Ξ superscript π₯ β² π₯ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
Β― π΄ subscript Ξ Β― π΄ π₯ superscript π₯ β² \displaystyle|[\bar{A}]_{o^{\prime}}|\cdot|A|=\sum_{x\in A,x^{\prime}\in A^{%
\prime}}\frac{|\Gamma_{x^{\prime}}(x)|\cdot|\Gamma_{x,x^{\prime}}(\bar{A})|}{|%
\Gamma_{\bar{A}}((x,x^{\prime}))|}. | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_A , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) | end_ARG start_ARG | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | end_ARG .
Since we have assumed that | Ξ x β² β’ ( x ) | = | Ξ x β’ ( x β² ) | subscript Ξ superscript π₯ β² π₯ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² |\Gamma_{x^{\prime}}(x)|=|\Gamma_{x}(x^{\prime})| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | ,
the above sums are equal,
which gives the first part of the claim.
If the orbits of stabilizers are finite,
then also
| Ξ x , x β² β’ ( A Β― ) | subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
Β― π΄ \displaystyle|\Gamma_{x,x^{\prime}}(\bar{A})| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) |
β€ | Ξ x , x β² β’ ( A ) | β
| Ξ x , x β² β’ ( A β² ) | β€ | Ξ x β² β’ ( A ) | β
| Ξ x β’ ( A β² ) | absent β
subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
π΄ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β²
superscript π΄ β² β
subscript Ξ superscript π₯ β² π΄ subscript Ξ π₯ superscript π΄ β² \displaystyle\leq|\Gamma_{x,x^{\prime}}(A)|\cdot|\Gamma_{x,x^{\prime}}(A^{%
\prime})|\leq|\Gamma_{x^{\prime}}(A)|\cdot|\Gamma_{x}(A^{\prime})| β€ | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | β€ | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) |
β€ β y β A | Ξ x β² β’ ( y ) | β’ β y β² β A β² | Ξ x β’ ( y β² ) | < β , absent subscript product π¦ π΄ subscript Ξ superscript π₯ β² π¦ subscript product superscript π¦ β² superscript π΄ β² subscript Ξ π₯ superscript π¦ β² \displaystyle\leq\prod_{y\in A}|\Gamma_{x^{\prime}}(y)|\prod_{y^{\prime}\in A^%
{\prime}}|\Gamma_{x}(y^{\prime})|<\infty, β€ β start_POSTSUBSCRIPT italic_y β italic_A end_POSTSUBSCRIPT | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | β start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | < β ,
and thus the above sums are finite, which gives the second part of the claim.
Finally, in case of | A | = 0 π΄ 0 |A|=0 | italic_A | = 0 or | A β² | = 0 superscript π΄ β² 0 |A^{\prime}|=0 | italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | = 0 we note that
| A | = 0 π΄ 0 |A|=0 | italic_A | = 0 implies that [ A Β― ] o = 0 subscript delimited-[] Β― π΄ π 0 [\bar{A}]_{o}=0 [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = 0
(and similarly for A β² superscript π΄ β² A^{\prime} italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ), so in this case the first claim
holds trivially.
We also note that
| [ ( A , β
) ] o | β€ | [ ( A , A β² ) ] o | subscript delimited-[] π΄ π subscript delimited-[] π΄ superscript π΄ β² π |[(A,\emptyset)]_{o}|\leq|[(A,A^{\prime})]_{o}| | [ ( italic_A , β
) ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | β€ | [ ( italic_A , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | for all
finite A β X , A β² β X β² formulae-sequence π΄ π superscript π΄ β² superscript π β² A\subset X,A^{\prime}\subset X^{\prime} italic_A β italic_X , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT (and similarly for A β² superscript π΄ β² A^{\prime} italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ),
so in this case the second claim
follows from the finiteness in the main case.
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Lemma 1
Let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a group acting on the sets X π X italic_X and X β² superscript π β² X^{\prime} italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT .
For x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X , x β² β X β² superscript π₯ β² superscript π β² x^{\prime}\in X^{\prime} italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT
we have
| Ξ β’ ( ( x , x β² ) ) | = | Ξ β’ ( x ) | β
| Ξ x β’ ( x β² ) | . Ξ π₯ superscript π₯ β² β
Ξ π₯ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² |\Gamma((x,x^{\prime}))|=|\Gamma(x)|\cdot|\Gamma_{x}(x^{\prime})|. | roman_Ξ ( ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | = | roman_Ξ ( italic_x ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | .
Proof: Let y β Ξ β’ ( x ) π¦ Ξ π₯ y\in\Gamma(x) italic_y β roman_Ξ ( italic_x ) , i.e. y = g 0 β’ ( x ) π¦ subscript π 0 π₯ y=g_{0}(x) italic_y = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) for some g 0 β Ξ subscript π 0 Ξ g_{0}\in\Gamma italic_g start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β roman_Ξ .
We have
{ g β’ ( x β² ) : g β Ξ β’ Β s.t.Β β’ g β’ ( x ) = y } = { g β’ ( x β² ) : g β g 0 β’ Ξ x } = g 0 β’ ( Ξ x β’ ( x β² ) ) , Β which implies formulae-sequence conditional-set π superscript π₯ β² π Ξ Β s.t.Β π π₯ π¦ conditional-set π superscript π₯ β² π subscript π 0 subscript Ξ π₯ subscript π 0 subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² Β which implies \displaystyle\{g(x^{\prime}):g\in\Gamma\text{ s.t. }g(x)=y\}=\{g(x^{\prime}):g%
\in g_{0}\Gamma_{x}\}=g_{0}(\Gamma_{x}(x^{\prime})),\;\text{ which implies} { italic_g ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_g β roman_Ξ s.t. italic_g ( italic_x ) = italic_y } = { italic_g ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_g β italic_g start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT } = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) , which implies
| Ξ β’ ( ( x , x β² ) ) | = β y β Ξ β’ ( x ) | { g β’ ( x β² ) : g β Ξ β’ Β s.t.Β β’ g β’ ( x ) = y } | = | Ξ β’ ( x ) | β
| Ξ x β’ ( x β² ) | . Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript π¦ Ξ π₯ conditional-set π superscript π₯ β² π Ξ Β s.t.Β π π₯ π¦ β
Ξ π₯ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² \displaystyle|\Gamma((x,x^{\prime}))|=\sum_{y\in\Gamma(x)}|\{g(x^{\prime}):g%
\in\Gamma\text{ s.t. }g(x)=y\}|=|\Gamma(x)|\cdot|\Gamma_{x}(x^{\prime})|. | roman_Ξ ( ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_y β roman_Ξ ( italic_x ) end_POSTSUBSCRIPT | { italic_g ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_g β roman_Ξ s.t. italic_g ( italic_x ) = italic_y } | = | roman_Ξ ( italic_x ) | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | .
Remark 2
Concerning condition (3.1 ).
β’
In case of A Β― = ( A , A β² ) = ( { x } , { x β² } ) Β― π΄ π΄ superscript π΄ β² π₯ superscript π₯ β² \bar{A}=(A,A^{\prime})=(\{x\},\{x^{\prime}\}) overΒ― start_ARG italic_A end_ARG = ( italic_A , italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) = ( { italic_x } , { italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT } ) for x β X , x β² β X β² formulae-sequence π₯ π superscript π₯ β² superscript π β² x\in X,x^{\prime}\in X^{\prime} italic_x β italic_X , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT we note that | [ A Β― ] o | = | { g β’ ( x β² ) : g β Ξ β’ Β s.t.Β β’ g β’ ( x ) = o } | = | Ξ x β’ ( x β² ) | subscript delimited-[] Β― π΄ π conditional-set π superscript π₯ β² π Ξ Β s.t.Β π π₯ π subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² |[\bar{A}]_{o}|=|\{g(x^{\prime}):g\in\Gamma\text{ s.t. }g(x)=o\}|=|\Gamma_{x}(%
x^{\prime})| | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | = | { italic_g ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) : italic_g β roman_Ξ s.t. italic_g ( italic_x ) = italic_o } | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | since the action is transitive on X π X italic_X ,
and similarly | [ A Β― ] o β² | = | Ξ x β² β’ ( x ) | subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π β² subscript Ξ superscript π₯ β² π₯ |[\bar{A}]_{o^{\prime}}|=|\Gamma_{x^{\prime}}(x)| | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | .
So in this special case the claim is equivalent to | Ξ x β’ ( x β² ) | = | Ξ x β² β’ ( x ) | subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ superscript π₯ β² π₯ |\Gamma_{x}(x^{\prime})|=|\Gamma_{x^{\prime}}(x)| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | . In that sense condition ( 3.1 ) can be seen to be very natural.
β’
Condition ( 3.1 ) is not very explicit.
For more explicit stronger conditions see the next section.
Under the stronger assumption | X | = | X β² | < β π superscript π β² |X|=|X^{\prime}|<\infty | italic_X | = | italic_X start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | < β
the theorem can be shown with a less complicated double
counting argument.
4 Random partitions
Here we formulate and prove a more general version of our main result for random partitions of a set.
We first introduce the setting. Let X π X italic_X be a countable set.
Let P X subscript π π P_{X} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT denote the set of all partitions of X π X italic_X into disjoint subsets.
For x , y β X π₯ π¦
π x,y\in X italic_x , italic_y β italic_X let { x β y } β π₯ π¦ \{x\leftrightarrow y\} { italic_x β italic_y } denote the set of
all partitions such that x , y π₯ π¦
x,y italic_x , italic_y belong to the same set of the partition.
β± X := Ο ( { x β y } : x , y β X ) \mathcal{F}_{X}:=\sigma(\{x\leftrightarrow y\}:x,y\in X) caligraphic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT := italic_Ο ( { italic_x β italic_y } : italic_x , italic_y β italic_X ) is a suitable Ο π \sigma italic_Ο -algebra on P X subscript π π P_{X} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT .
A probability distribution β β \mathbbm{P} blackboard_P on ( P X , β± X ) subscript π π subscript β± π (P_{X},\mathcal{F}_{X}) ( italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , caligraphic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) will
be called a random partition of X π X italic_X .
For x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X and P β P X π subscript π π P\in P_{X} italic_P β italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT let
π x β’ ( P ) subscript π π₯ π \mathcal{C}_{x}(P) caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_P ) denote the set of the partition P π P italic_P containing x π₯ x italic_x ,
so that y β π x β’ ( P ) π¦ subscript π π₯ π y\in\mathcal{C}_{x}(P) italic_y β caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_P ) iff P β { x β y } P\in\{x\leftrightarrow y\} italic_P β { italic_x β italic_y } .
π x subscript π π₯ \mathcal{C}_{x} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT is a random variable on ( P X , β± X ) subscript π π subscript β± π (P_{X},\mathcal{F}_{X}) ( italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , caligraphic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) , called the cluster of x π₯ x italic_x .
Suitable symmetry assumptions will be formulated
via the action of a group Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ on X π X italic_X .
This action naturally extends to P X subscript π π P_{X} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT via
g β’ ( P ) = { g β’ ( A ) : A β P } π π conditional-set π π΄ π΄ π g(P)=\{g(A):A\in P\} italic_g ( italic_P ) = { italic_g ( italic_A ) : italic_A β italic_P } for P β P X π subscript π π P\in P_{X} italic_P β italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT .
We note that every g β Ξ π Ξ g\in\Gamma italic_g β roman_Ξ may thus be considered
a measurable map
from ( P X , β± X ) subscript π π subscript β± π (P_{X},\mathcal{F}_{X}) ( italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , caligraphic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) to ( P X , β± X ) subscript π π subscript β± π (P_{X},\mathcal{F}_{X}) ( italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT , caligraphic_F start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT ) .
Theorem 3
Let X + , X β subscript π subscript π
X_{+},X_{-} italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT be disjoint countable sets and
let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a group acting on X := X + βͺ X β assign π subscript π subscript π X:=X_{+}\cup X_{-} italic_X := italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT
such that
( Ξ β’ 1 β² ) Ξ superscript 1 β² (\Gamma 1^{\prime}) ( roman_Ξ 1 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
β g β Ξ : g β’ ( X + ) , g β’ ( X β ) β { X + , X β } : for-all π Ξ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \forall g\in\Gamma:g(X_{+}),g(X_{-})\in\{X_{+},X_{-}\} β italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } ,
( Ξ β’ 2 β² ) Ξ superscript 2 β² (\Gamma 2^{\prime}) ( roman_Ξ 2 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ acts transitively on X π X italic_X and
( Ξ β’ 3 β² ) Ξ superscript 3 β² (\Gamma 3^{\prime}) ( roman_Ξ 3 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
β x + β X + , x β β X β : | Ξ x + ( x β ) | = | Ξ x β ( x + ) | < β \forall x_{+}\in X_{+},x_{-}\in X_{-}:\quad|\Gamma_{x_{+}}(x_{-})|=|\Gamma_{x_%
{-}}(x_{+})|<\infty β italic_x start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT : | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) | < β .
Let β β \mathbbm{P} blackboard_P be a random partition of X π X italic_X , let π := π o assign π subscript π π \mathcal{C}:=\mathcal{C}_{o} caligraphic_C := caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT denote the cluster of some fixed o β X + π subscript π o\in X_{+} italic_o β italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and let π + := π β© X + assign subscript π π subscript π \mathcal{C}_{+}:=\mathcal{C}\cap X_{+} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT := caligraphic_C β© italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and π β := π β© X β assign subscript π π subscript π \mathcal{C}_{-}:=\mathcal{C}\cap X_{-} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT := caligraphic_C β© italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
Suppose that β β \mathbbm{P} blackboard_P is invariant under every g β Ξ π Ξ g\in\Gamma italic_g β roman_Ξ .
Then for every bounded f : β β β : π β β β f:\mathbbm{N}\to\mathbbm{R} italic_f : blackboard_N β blackboard_R we have
πΌ β’ ( ( f β’ ( | π + | ) β f β’ ( | π β | ) ) β’ 1 { | π | < β } ) = πΌ β’ ( ( | π + | β | π β | ) β’ ( f β’ ( | π + | ) β f β’ ( | π β | ) ) | π + | + | π β | β’ 1 { | π | < β } ) . πΌ π subscript π π subscript π subscript 1 π πΌ subscript π subscript π π subscript π π subscript π subscript π subscript π subscript 1 π \displaystyle\mathbbm{E}\Big{(}\!\big{(}f(|\mathcal{C}_{+}|)\!-\!f(|\mathcal{C%
}_{-}|)\big{)}1_{\{|\mathcal{C}|<\infty\}}\!\Big{)}=\mathbbm{E}\Big{(}\frac{(|%
\mathcal{C}_{+}|\!-\!|\mathcal{C}_{-}|)(f(|\mathcal{C}_{+}|)\!-\!f(|\mathcal{C%
}_{-}|))}{|\mathcal{C}_{+}|+|\mathcal{C}_{-}|}1_{\{|\mathcal{C}|<\infty\}}\!%
\Big{)}. blackboard_E ( ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) = blackboard_E ( divide start_ARG ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | - | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) end_ARG start_ARG | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | + | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) .
In particular we have | π β | βͺ― | π + | precedes-or-equals subscript π subscript π |\mathcal{C}_{-}|\preceq|\mathcal{C}_{+}| | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | βͺ― | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | w.r.t. β ( . | | π | < β ) \mathbbm{P}(.||\mathcal{C}|<\infty) blackboard_P ( . | | caligraphic_C | < β ) (if β β’ ( | π | < β ) > 0 β π 0 \mathbbm{P}(|\mathcal{C}|<\infty)>0 blackboard_P ( | caligraphic_C | < β ) > 0 ).
Proof: We have X + β β
subscript π X_{+}\neq\emptyset italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β β
and w.l.o.g. also X β β β
subscript π X_{-}\neq\emptyset italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β β
.
By (Ξ β’ 1 β² Ξ superscript 1 β² \Gamma 1^{\prime} roman_Ξ 1 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
Ξ = Ξ + βͺ Ξ β , Β whereΒ Ξ subscript Ξ subscript Ξ Β whereΒ
\displaystyle\Gamma=\Gamma_{+}\cup\Gamma_{-},\quad\text{ where }\quad roman_Ξ = roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT , where
Ξ + = { g β Ξ : g β’ ( X + ) = X + , g β’ ( X β ) = X β } subscript Ξ conditional-set π Ξ formulae-sequence π subscript π subscript π π subscript π subscript π \displaystyle\Gamma_{+}=\{g\in\Gamma:g(X_{+})=X_{+},g(X_{-})=X_{-}\} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = { italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT }
and
Ξ β = { g β Ξ : g β’ ( X + ) = X β , g β’ ( X β ) = X + } . subscript Ξ conditional-set π Ξ formulae-sequence π subscript π subscript π π subscript π subscript π \displaystyle\Gamma_{-}=\{g\in\Gamma:g(X_{+})=X_{-},g(X_{-})=X_{+}\}. roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = { italic_g β roman_Ξ : italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT , italic_g ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT } .
(Ξ β’ 2 β² Ξ superscript 2 β² \Gamma 2^{\prime} roman_Ξ 2 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) implies Ξ β β β
subscript Ξ \Gamma_{-}\neq\emptyset roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β β
,
and fixing some Ο β Ξ β π subscript Ξ \tau\in\Gamma_{-} italic_Ο β roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT we have Ξ β = Ο β’ Ξ + subscript Ξ π subscript Ξ \Gamma_{-}=\tau\Gamma_{+} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_Ο roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT .
Let
M := { A Β― β X : | A Β― | < β } , M o := { A Β― β M : o β A } Β and forΒ β’ A Β― β M o β’ Β let formulae-sequence assign π conditional-set Β― π΄ π Β― π΄ formulae-sequence assign subscript π π conditional-set Β― π΄ π π π΄ Β and forΒ Β― π΄ subscript π π Β let \displaystyle M:=\{\bar{A}\subset X:|\bar{A}|<\infty\},\quad M_{o}:=\{\bar{A}%
\in M:o\in A\}\quad\text{ and for }\bar{A}\in M_{o}\text{ let} italic_M := { overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β italic_X : | overΒ― start_ARG italic_A end_ARG | < β } , italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT := { overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β italic_M : italic_o β italic_A } and for overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT let
[ A Β― ] + := Ξ + β’ ( A Β― ) β© M o , [ A Β― ] β := Ξ β β’ ( A Β― ) β© M o Β andΒ [ A Β― ] := Ξ β’ ( A Β― ) β© M o , formulae-sequence assign subscript delimited-[] Β― π΄ subscript Ξ Β― π΄ subscript π π formulae-sequence assign subscript delimited-[] Β― π΄ subscript Ξ Β― π΄ subscript π π Β andΒ
assign delimited-[] Β― π΄ Ξ Β― π΄ subscript π π \displaystyle[\bar{A}]_{+}:=\Gamma_{+}(\bar{A})\cap M_{o},\quad[\bar{A}]_{-}:=%
\Gamma_{-}(\bar{A})\cap M_{o}\quad\text{ and }\quad[\bar{A}]:=\Gamma(\bar{A})%
\cap M_{o}, [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT := roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) β© italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT , [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT := roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) β© italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT and [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] := roman_Ξ ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) β© italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT ,
so that [ A Β― ] = [ A Β― ] + βͺ [ A Β― ] β . delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ [\bar{A}]=[\bar{A}]_{+}\cup[\bar{A}]_{-}. [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] = [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
We now would like to apply Theorem 2
to the group action Ξ + subscript Ξ \Gamma_{+} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT on the sets X + subscript π X_{+} italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and X β subscript π X_{-} italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
By (Ξ β’ 2 β² Ξ superscript 2 β² \Gamma 2^{\prime} roman_Ξ 2 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) both the action on X + subscript π X_{+} italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT and the action on X β subscript π X_{-} italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT is transitive, and since
Ξ x = ( Ξ + ) x subscript Ξ π₯ subscript subscript Ξ π₯ \Gamma_{x}=(\Gamma_{+})_{x} roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT = ( roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT for all x β X π₯ π x\in X italic_x β italic_X , condition (3.1 ) is an immediate consequence of (Ξ β’ 3 β² Ξ superscript 3 β² \Gamma 3^{\prime} roman_Ξ 3 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ).
Identifying A Β― = ( A + , A β ) β M Β― Β― π΄ subscript π΄ subscript π΄ Β― π \bar{A}=(A_{+},A_{-})\in\bar{M} overΒ― start_ARG italic_A end_ARG = ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β overΒ― start_ARG italic_M end_ARG with
A Β― = A + βͺ A β β M Β― π΄ subscript π΄ subscript π΄ π \bar{A}=A_{+}\cup A_{-}\in M overΒ― start_ARG italic_A end_ARG = italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_M
(where A + β X + , A β β X β formulae-sequence subscript π΄ subscript π subscript π΄ subscript π A_{+}\subset X_{+},A_{-}\subset X_{-} italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ), we note that
[ A Β― ] + = { B + βͺ B β : ( B + , B β ) β [ A Β― ] o } Β and subscript delimited-[] Β― π΄ conditional-set subscript π΅ subscript π΅ subscript π΅ subscript π΅ subscript delimited-[] Β― π΄ π Β and
\displaystyle[\bar{A}]_{+}=\{B_{+}\cup B_{-}:(B_{+},B_{-})\in[\bar{A}]_{o}\}%
\quad\text{ and } [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = { italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT : ( italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT } and
[ A Β― ] β = Ο β’ Ξ + β’ ( A Β― ) β© M o = { Ο β’ ( B + βͺ B β ) : ( B + , B β ) β [ A Β― ] Ο β 1 β’ ( o ) } . subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript Ξ Β― π΄ subscript π π conditional-set π subscript π΅ subscript π΅ subscript π΅ subscript π΅ subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π 1 π \displaystyle[\bar{A}]_{-}=\tau\Gamma_{+}(\bar{A})\cap M_{o}=\{\tau(B_{+}\cup B%
_{-}):(B_{+},B_{-})\in[\bar{A}]_{\tau^{-1}(o)}\}. [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_Ο roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) β© italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT = { italic_Ο ( italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) : ( italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_o ) end_POSTSUBSCRIPT } .
In particular | [ A Β― ] + | = | [ A Β― ] o | subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ π |[\bar{A}]_{+}|=|[\bar{A}]_{o}| | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | = | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT | and | [ A Β― ] β | = | [ A Β― ] Ο β 1 β’ ( o ) | subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ superscript π 1 π |[\bar{A}]_{-}|=|[\bar{A}]_{\tau^{-1}(o)}| | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | = | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_o ) end_POSTSUBSCRIPT | , thus
Theorem 2 gives
| [ A Β― ] + | β
| A β | = | [ A Β― ] β | β
| A + | Β andΒ | [ A Β― ] + | , | [ A Β― ] β | < β Β for everyΒ A β M o . formulae-sequence β
subscript delimited-[] Β― π΄ subscript π΄ β
subscript delimited-[] Β― π΄ subscript π΄ Β andΒ subscript delimited-[] Β― π΄
subscript delimited-[] Β― π΄ Β for everyΒ A β M o .
|[\bar{A}]_{+}|\cdot|A_{-}|=|[\bar{A}]_{-}|\cdot|A_{+}|\quad\text{ and }\quad|%
[\bar{A}]_{+}|,|[\bar{A}]_{-}|<\infty\quad\text{ for every $A\in M_{o}$.} | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | = | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | β
| italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | and | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | , | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | < β for every italic_A β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT .
We now observe that
for bounded f : β β β : π β β β f:\mathbbm{N}\to\mathbbm{R} italic_f : blackboard_N β blackboard_R we have
πΌ β’ ( ( f β’ ( | π + | ) β f β’ ( | π β | ) ) β’ 1 { | π | < β } ) = β B Β― β M o ( f β’ ( | B + | ) β f β’ ( | B β | ) ) β’ β β’ ( π = B Β― ) πΌ π subscript π π subscript π subscript 1 π subscript Β― π΅ subscript π π π subscript π΅ π subscript π΅ β π Β― π΅ \displaystyle\mathbbm{E}\big{(}(f(|\mathcal{C}_{+}|)-f(|\mathcal{C}_{-}|))1_{%
\{|\mathcal{C}|<\infty\}}\big{)}=\sum_{\bar{B}\in M_{o}}(f(|B_{+}|)-f(|B_{-}|)%
)\mathbbm{P}(\mathcal{C}=\bar{B}) blackboard_E ( ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) = β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) blackboard_P ( caligraphic_C = overΒ― start_ARG italic_B end_ARG )
= β A Β― , B Β― β M o : A Β― β [ B Β― ] f β’ ( | B + | ) β f β’ ( | B β | ) | [ B Β― ] | β’ β β’ ( π = B Β― ) absent subscript : Β― π΄ Β― π΅
subscript π π Β― π΄ delimited-[] Β― π΅ π subscript π΅ π subscript π΅ delimited-[] Β― π΅ β π Β― π΅ \displaystyle=\sum_{\bar{A},\bar{B}\in M_{o}:\bar{A}\in[\bar{B}]}\!\frac{f(|B_%
{+}|)-f(|B_{-}|)}{|[\bar{B}]|}\mathbbm{P}(\mathcal{C}=\bar{B}) = β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG , overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT : overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_B end_ARG ] end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_B end_ARG ] | end_ARG blackboard_P ( caligraphic_C = overΒ― start_ARG italic_B end_ARG )
= β A Β― β M o β β’ ( π = A Β― ) β’ β B Β― β [ A Β― ] f β’ ( | B + | ) β f β’ ( | B β | ) | [ A Β― ] | . absent subscript Β― π΄ subscript π π β π Β― π΄ subscript Β― π΅ delimited-[] Β― π΄ π subscript π΅ π subscript π΅ delimited-[] Β― π΄ \displaystyle=\sum_{\bar{A}\in M_{o}}\mathbbm{P}(\mathcal{C}=\bar{A})\!\sum_{%
\bar{B}\in[\bar{A}]}\frac{f(|B_{+}|)-f(|B_{-}|)}{|[\bar{A}]|}. = β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P ( caligraphic_C = overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] | end_ARG .
Here in the first step we have used that on | π | < β π |\mathcal{C}|<\infty | caligraphic_C | < β
we have π β M o π subscript π π \mathcal{C}\in M_{o} caligraphic_C β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT and that M o subscript π π M_{o} italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT is countable,
since X π X italic_X is countable;
in the second step we have used that
[ B Β― ] delimited-[] Β― π΅ [\bar{B}] [ overΒ― start_ARG italic_B end_ARG ] is finite for all B Β― β M o Β― π΅ subscript π π \bar{B}\in M_{o} overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT by the above;
in the third step we have used that β β \mathbbm{P} blackboard_P is
Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ -invariant, and that for all A Β― , B Β― β M o Β― π΄ Β― π΅
subscript π π \bar{A},\bar{B}\in M_{o} overΒ― start_ARG italic_A end_ARG , overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT
A Β― β [ B Β― ] β [ A Β― ] = [ B Β― ] β B Β― β [ A Β― ] , formulae-sequence Β― π΄ delimited-[] Β― π΅ β
formulae-sequence delimited-[] Β― π΄ delimited-[] Β― π΅ β
Β― π΅ delimited-[] Β― π΄ \bar{A}\in[\bar{B}]\quad\Leftrightarrow\quad[\bar{A}]=[\bar{B}]\quad%
\Leftrightarrow\quad\bar{B}\in[\bar{A}], overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_B end_ARG ] β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] = [ overΒ― start_ARG italic_B end_ARG ] β overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] ,
which follows from the observation that non-disjoint orbits
have to coincide.
We have also used Fubiniβs theorem, which is justified since
f π f italic_f is bounded.
We continue to simplify the inner sum:
We note that for all B Β― β [ A Β― ] + Β― π΅ subscript delimited-[] Β― π΄ \bar{B}\in[\bar{A}]_{+} overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT we have
| B + | = | A + | subscript π΅ subscript π΄ |B_{+}|=|A_{+}| | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | and | B β | = | A β | subscript π΅ subscript π΄ |B_{-}|=|A_{-}| | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | , whereas for
B Β― β [ A Β― ] β Β― π΅ subscript delimited-[] Β― π΄ \bar{B}\in[\bar{A}]_{-} overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT we have
| B + | = | A β | subscript π΅ subscript π΄ |B_{+}|=|A_{-}| | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | and | B β | = | A + | subscript π΅ subscript π΄ |B_{-}|=|A_{+}| | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | .
In particular for | A + | = | A β | subscript π΄ subscript π΄ |A_{+}|=|A_{-}| | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | the inner sum equals 0 0 .
In case of | A + | β | A β | subscript π΄ subscript π΄ |A_{+}|\neq|A_{-}| | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | β | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | the sets [ A Β― ] + , [ A Β― ] β subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄
[\bar{A}]_{+},[\bar{A}]_{-} [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT
are disjoint, and we may rewrite the inner sum
β B Β― β [ A Β― ] f β’ ( | B + | ) β f β’ ( | B β | ) | [ A Β― ] | = β B Β― β [ A ] + f β’ ( | A + | ) β f β’ ( | A β | ) | [ A Β― ] | + β B Β― β [ A ] β f β’ ( | A β | ) β f β’ ( | A + | ) | [ A Β― ] | subscript Β― π΅ delimited-[] Β― π΄ π subscript π΅ π subscript π΅ delimited-[] Β― π΄ subscript Β― π΅ subscript delimited-[] π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ delimited-[] Β― π΄ subscript Β― π΅ subscript delimited-[] π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ delimited-[] Β― π΄ \displaystyle\sum_{\bar{B}\in[\bar{A}]}\!\frac{f(|B_{+}|)-f(|B_{-}|)}{|[\bar{A%
}]|}=\sum_{\bar{B}\in[A]_{+}}\!\!\frac{f(|A_{+}|)-f(|A_{-}|)}{|[\bar{A}]|}+\!%
\sum_{\bar{B}\in[A]_{-}}\!\!\frac{f(|A_{-}|)-f(|A_{+}|)}{|[\bar{A}]|} β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_B start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] | end_ARG = β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ italic_A ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] | end_ARG + β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_B end_ARG β [ italic_A ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] | end_ARG
= ( f β’ ( | A + | ) β f β’ ( | A β | ) ) β’ | [ A Β― ] + | β | [ A Β― ] β | | [ A Β― ] + | + | [ A Β― ] β | = ( f β’ ( | A + | ) β f β’ ( | A β | ) ) β’ | A + | β | A β | | A + | + | A β | . absent π subscript π΄ π subscript π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ subscript π΄ subscript π΄ subscript π΄ subscript π΄ \displaystyle=(f(|A_{+}|)-f(|A_{-}|))\frac{|[\bar{A}]_{+}|-|[\bar{A}]_{-}|}{|[%
\bar{A}]_{+}|+|[\bar{A}]_{-}|}=(f(|A_{+}|)-f(|A_{-}|))\frac{|A_{+}|-|A_{-}|}{|%
A_{+}|+|A_{-}|}. = ( italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) divide start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | - | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | + | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG = ( italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) divide start_ARG | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | - | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | + | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG .
In the last step we have used | [ A Β― ] β | | [ A Β― ] + | = | A β | | A + | subscript delimited-[] Β― π΄ subscript delimited-[] Β― π΄ subscript π΄ subscript π΄ \frac{|[\bar{A}]_{-}|}{|[\bar{A}]_{+}|}=\frac{|A_{-}|}{|A_{+}|} divide start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | [ overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ] start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG = divide start_ARG | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG from above. We have thus shown
πΌ β’ ( ( f β’ ( | π + | ) β f β’ ( | π β | ) ) β’ 1 { | π | < β } ) πΌ π subscript π π subscript π subscript 1 π \displaystyle\mathbbm{E}\Big{(}\big{(}f(|\mathcal{C}_{+}|)-f(|\mathcal{C}_{-}|%
)\big{)}1_{\{|\mathcal{C}|<\infty\}}) blackboard_E ( ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT )
= β A Β― β M o ( | A + | β | A β | ) β’ ( f β’ ( | A + | ) β f β’ ( | A β | ) ) | A + | + | A β | β’ β p β’ ( π = A Β― ) , absent subscript Β― π΄ subscript π π subscript π΄ subscript π΄ π subscript π΄ π subscript π΄ subscript π΄ subscript π΄ subscript β π π Β― π΄ \displaystyle=\sum_{\bar{A}\in M_{o}}\frac{(|A_{+}|-|A_{-}|)(f(|A_{+}|)-f(|A_{%
-}|))}{|A_{+}|+|A_{-}|}\mathbbm{P}_{p}(\mathcal{C}=\bar{A}), = β start_POSTSUBSCRIPT overΒ― start_ARG italic_A end_ARG β italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | - | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ( italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) - italic_f ( | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) ) end_ARG start_ARG | italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | + | italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C = overΒ― start_ARG italic_A end_ARG ) ,
which equals the claimed expectation. If f π f italic_f is increasing,
the sum is β₯ 0 absent 0 \geq 0 β₯ 0 , which gives πΌ β’ ( f β’ ( | π + | ) β’ 1 { | π | < β } ) β₯ πΌ β’ ( f β’ ( | π β | ) β’ 1 { | π | < β } ) πΌ π subscript π subscript 1 π πΌ π subscript π subscript 1 π \mathbbm{E}(f(|\mathcal{C}_{+}|)1_{\{|\mathcal{C}|<\infty\}})\geq\mathbbm{E}(f%
(|\mathcal{C}_{-}|)1_{\{|\mathcal{C}|<\infty\}}) blackboard_E ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) β₯ blackboard_E ( italic_f ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) and thus the claimed domination. Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Remark 3
Some remarks on the above theorem on random partitions:
β’
The conditions ( Ξ β’ 1 β² ) Ξ superscript 1 β² (\Gamma 1^{\prime}) ( roman_Ξ 1 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) - ( Ξ β’ 3 β² ) Ξ superscript 3 β² (\Gamma 3^{\prime}) ( roman_Ξ 3 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) on the action of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ
should be considered a symmetry assumption on X + , X β subscript π subscript π
X_{+},X_{-} italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
One should think of X β subscript π X_{-} italic_X start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT as a copy of X + subscript π X_{+} italic_X start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT
with both sets exhibiting a high degree of symmetry.
β’
We note that we can obtain similar results in the same way.
E.g. the same proof shows that under the given conditions we have
πΌ β’ ( | π β | | π + | β’ 1 { | π | < β } ) = β β’ ( | π | < β , | π β | > 0 ) . πΌ subscript π subscript π subscript 1 π β formulae-sequence π subscript π 0 \displaystyle\mathbbm{E}\Big{(}\frac{|\mathcal{C}_{-}|}{|\mathcal{C}_{+}|}1_{%
\{|\mathcal{C}|<\infty\}}\Big{)}=\mathbbm{P}(|\mathcal{C}|<\infty,|\mathcal{C}%
_{-}|>0). blackboard_E ( divide start_ARG | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG start_ARG | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | end_ARG 1 start_POSTSUBSCRIPT { | caligraphic_C | < β } end_POSTSUBSCRIPT ) = blackboard_P ( | caligraphic_C | < β , | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | > 0 ) .
β’
β β \mathbbm{P} blackboard_P is only assumed to be
Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ -invariant.
In particular, one might consider a stochastic process on
a graph such that the process is invariant under a certain
subgroup of graph automorphisms, and such that
the process induces a random partition of the vertex set of the graph.
For example one could consider the clusters
of bond percolation with varying edge probabilities
(say p , p β² β ( 0 , 1 ) π superscript π β²
0 1 p,p^{\prime}\in(0,1) italic_p , italic_p start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β ( 0 , 1 ) for horizontal and vertical edges
in β€ 2 superscript β€ 2 \mathbbm{Z}^{2} blackboard_Z start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ), site percolation, see [ G1 ] ,
or the random cluster model, see [ G2 ] .
Assumption (Ξ β’ 3 β² Ξ superscript 3 β² \Gamma 3^{\prime} roman_Ξ 3 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) is not very explicit; in the following lemma we give two natural conditions which imply
the equality in (Ξ β’ 3 β² Ξ superscript 3 β² \Gamma 3^{\prime} roman_Ξ 3 start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ).
Lemma 2
Let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ be a group acting on X π X italic_X and x , y β X π₯ π¦
π x,y\in X italic_x , italic_y β italic_X .
(a)
If for some g β Ξ π Ξ g\in\Gamma italic_g β roman_Ξ we have g β’ ( x ) = y , g β’ ( y ) = x formulae-sequence π π₯ π¦ π π¦ π₯ g(x)=y,g(y)=x italic_g ( italic_x ) = italic_y , italic_g ( italic_y ) = italic_x ,
then | Ξ y β’ ( x ) | = | Ξ x β’ ( y ) | subscript Ξ π¦ π₯ subscript Ξ π₯ π¦ |\Gamma_{y}(x)|=|\Gamma_{x}(y)| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | .
(b)
If the action is transitive
and | X | < β π |X|<\infty | italic_X | < β , then | Ξ y β’ ( x ) | = | Ξ x β’ ( y ) | subscript Ξ π¦ π₯ subscript Ξ π₯ π¦ |\Gamma_{y}(x)|=|\Gamma_{x}(y)| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | .
Proof: In (a) the claim follows from Ξ y β’ ( x ) = ( g β 1 β’ Ξ x β’ g ) β’ ( x ) = g β 1 β’ ( Ξ x β’ ( y ) ) subscript Ξ π¦ π₯ superscript π 1 subscript Ξ π₯ π π₯ superscript π 1 subscript Ξ π₯ π¦ \Gamma_{y}(x)=(g^{-1}\Gamma_{x}g)(x)=g^{-1}(\Gamma_{x}(y)) roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = ( italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT italic_g ) ( italic_x ) = italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ) .
For (b) we use transitivity and apply Lemma 1 twice to obtain
| X | β
| Ξ x β’ ( y ) | = | Ξ β’ ( ( x , y ) ) | = | Ξ β’ ( ( y , x ) ) | = | X | β
| Ξ y β’ ( x ) | . β
π subscript Ξ π₯ π¦ Ξ π₯ π¦ Ξ π¦ π₯ β
π subscript Ξ π¦ π₯ |X|\cdot|\Gamma_{x}(y)|=|\Gamma((x,y))|=|\Gamma((y,x))|=|X|\cdot|\Gamma_{y}(x)|. | italic_X | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | = | roman_Ξ ( ( italic_x , italic_y ) ) | = | roman_Ξ ( ( italic_y , italic_x ) ) | = | italic_X | β
| roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | .
Together with | X | < β π |X|<\infty | italic_X | < β this implies | Ξ x β’ ( y ) | = | Ξ y β’ ( x ) | subscript Ξ π₯ π¦ subscript Ξ π¦ π₯ |\Gamma_{x}(y)|=|\Gamma_{y}(x)| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | . Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
5 Independent bond percolation
We now return to the setting of independent percolation from
the first section and prove the results stated there.
In order to be able to infer Theorem 1 from
Theorem 3 , we we need some auxiliary results.
Lemma 3
We consider independent bond percolation with parameter p β ( 0 , 1 ) π 0 1 p\in(0,1) italic_p β ( 0 , 1 ) on a connected, locally finite graph G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) .
Let π o subscript π π \mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT denote the cluster of a fixed vertex
o β V π π o\in V italic_o β italic_V .
Let V + , V β β V subscript π subscript π
π V_{+},V_{-}\subset V italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β italic_V be two disjoint sets of vertices
such that for some Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) π π΄ π’ π‘ πΊ \tau\in Aut(G) italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) we have Ο β’ ( V + ) = V β π subscript π subscript π \tau(V_{+})=V_{-} italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT and Ο β’ ( V β ) = V + π subscript π limit-from π \tau(V_{-})=V+ italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V + .
Then we have πΌ p β’ ( | π o β© V + | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) = β
iff πΌ p β’ ( | π o β© V β | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{-}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) = β .
Proof: Suppose that πΌ p β’ ( | π o β© V + | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) = β .
For o β² := Ο β’ ( o ) assign superscript π β² π π o^{\prime}:=\tau(o) italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT := italic_Ο ( italic_o ) we have
πΌ p β’ ( | π o β© V β | ) = πΌ p β’ ( | π o β² β© V + | ) β₯ πΌ p β’ ( | π o β© V + | β’ 1 { o β o β² } ) subscript πΌ π subscript π π subscript π subscript πΌ π subscript π superscript π β² subscript π subscript πΌ π subscript π π subscript π subscript 1 β π superscript π β² \displaystyle\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{-}|)=\mathbbm{E}_{p}(|%
\mathcal{C}_{o^{\prime}}\cap V_{+}|)\geq\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V%
_{+}|1_{\{o\leftrightarrow o^{\prime}\}}) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) = blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) β₯ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | 1 start_POSTSUBSCRIPT { italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT } end_POSTSUBSCRIPT )
= β n β₯ 1 β p ( | π o β© V + | β₯ n , o β o β² ) β₯ β n β₯ 1 β p ( | π o β© V + | β₯ n ) β p ( o β o β² ) \displaystyle=\sum_{n\geq 1}\mathbbm{P}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|\geq n,%
o\leftrightarrow o^{\prime})\geq\sum_{n\geq 1}\mathbbm{P}_{p}(|\mathcal{C}_{o}%
\cap V_{+}|\geq n)\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow o^{\prime}) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_n β₯ 1 end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | β₯ italic_n , italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β₯ β start_POSTSUBSCRIPT italic_n β₯ 1 end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | β₯ italic_n ) blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
= πΌ p ( | π o β© V + | ) β p ( o β o β² ) = β . \displaystyle=\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|)\mathbbm{P}_{p}(o%
\leftrightarrow o^{\prime})=\infty. = blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) = β .
In the first step we have used the Ο π \tau italic_Ο -invariance of β p subscript β π \mathbbm{P}_{p} blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ,
in the second step we have used that
π o β² = π o subscript π superscript π β² subscript π π \mathcal{C}_{o^{\prime}}=\mathcal{C}_{o} caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT on { o β o β² } β π superscript π β² \{o\leftrightarrow o^{\prime}\} { italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT } ,
in the third and fifth step we used that
πΌ β’ ( X ) = β n β₯ 1 β β’ ( X β₯ n ) πΌ π subscript π 1 β π π \mathbbm{E}(X)=\sum_{n\geq 1}\mathbbm{P}(X\geq n) blackboard_E ( italic_X ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_n β₯ 1 end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P ( italic_X β₯ italic_n ) for any random variable
with values in { 0 , 1 , 2 , β¦ } βͺ { β } 0 1 2 β¦ \{0,1,2,...\}\cup\{\infty\} { 0 , 1 , 2 , β¦ } βͺ { β } ,
in the fourth step we have used the FKG-inequality
(e.g. see [G1 ] ) on the increasing events
{ | π o β© V + | β₯ n } subscript π π subscript π π \{|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|\geq n\} { | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | β₯ italic_n } and { o β o β² } β π superscript π β² \{o\leftrightarrow o^{\prime}\} { italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT } ,
and the last step follows from
πΌ p β’ ( | π o β© V + | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) = β and β p ( o β o β² ) > 0 \mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow o^{\prime})>0 blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_o start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) > 0 .
(We have not used the FKG inequality directly on the expectation,
since it is usually formulated for random variables that are bounded or have second moments.)
We have thus shown that πΌ p β’ ( | π o β© V + | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{+}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) = β implies πΌ p β’ ( | π o β© V β | ) = β subscript πΌ π subscript π π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{o}\cap V_{-}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_o end_POSTSUBSCRIPT β© italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) = β , and the other implication
is obtained similarly. Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Lemma 4
Let G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a connected locally finite graph,
then V π V italic_V is countable, and for all
Ξ β A β’ u β’ t β’ ( G ) Ξ π΄ π’ π‘ πΊ \Gamma\subset Aut(G) roman_Ξ β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) and x , y β V π₯ π¦
π x,y\in V italic_x , italic_y β italic_V the orbit Ξ x β’ ( y ) subscript Ξ π₯ π¦ \Gamma_{x}(y) roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) is finite.
Proof: For x β V π₯ π x\in V italic_x β italic_V and k β₯ 0 π 0 k\geq 0 italic_k β₯ 0 let S k β’ ( x ) := { y β V : d β’ ( x , y ) = k } assign subscript π π π₯ conditional-set π¦ π π π₯ π¦ π S_{k}(x):=\{y\in V:d(x,y)=k\} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) := { italic_y β italic_V : italic_d ( italic_x , italic_y ) = italic_k } . We have | S 0 β’ ( x ) | = 1 subscript π 0 π₯ 1 |S_{0}(x)|=1 | italic_S start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | = 1 and
| S k + 1 β’ ( x ) | β€ | S k β’ ( x ) | β
max β‘ { deg β‘ ( v ) : v β S k β’ ( x ) } subscript π π 1 π₯ β
subscript π π π₯ : degree π£ π£ subscript π π π₯ |S_{k+1}(x)|\leq|S_{k}(x)|\cdot\max\{\deg(v):v\in S_{k}(x)\} | italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | β€ | italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | β
roman_max { roman_deg ( italic_v ) : italic_v β italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) } . Since G πΊ G italic_G is locally finite this inductively implies that
| S k β’ ( x ) | < β subscript π π π₯ |S_{k}(x)|<\infty | italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | < β for all k π k italic_k .
In combination with the connectedness of G πΊ G italic_G this shows
that V = β k β₯ 0 S k β’ ( x ) π subscript π 0 subscript π π π₯ V=\bigcup_{k\geq 0}S_{k}(x) italic_V = β start_POSTSUBSCRIPT italic_k β₯ 0 end_POSTSUBSCRIPT italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) is countable
and that for all x , y β V π₯ π¦
π x,y\in V italic_x , italic_y β italic_V we have
| Ξ x β’ ( y ) | β€ | S d β’ ( x , y ) β’ ( x ) | < β subscript Ξ π₯ π¦ subscript π π π₯ π¦ π₯ |\Gamma_{x}(y)|\leq|S_{d(x,y)}(x)|<\infty | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) | β€ | italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_d ( italic_x , italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) | < β , noting that graph automorphisms preserve the graph distance.
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Proof of Theorem 1 :
By Lemma 4 V π V italic_V is countable.
We have V + β β
subscript π V_{+}\neq\emptyset italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β β
and w.l.o.g.
we may assume V β β β
subscript π V_{-}\neq\emptyset italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β β
.
Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ induces a group action on V Β± subscript π plus-or-minus V_{\pm} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT .
The properties (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 1β) - (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3β)
follow directly from the corresponding properties
(Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 1) - (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3) and Lemma 4 .
We note that for Bernoulli percolation on G = ( V , E ) πΊ π πΈ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E )
the cluster decomposition of V π V italic_V induces
a random partition of V Β± := V + βͺ V β assign subscript π plus-or-minus subscript π subscript π V_{\pm}:=V_{+}\cup V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT := italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
Its distribution β β \mathbbm{P} blackboard_P is Ο π \varphi italic_Ο -invariant for every Ο β Ξ π Ξ \varphi\in\Gamma italic_Ο β roman_Ξ ,
because the distribution of Bernoulli percolation is invariant
under all graph automorphisms.
We have thus verified all assumptions of Theorem 3 ,
and therefore we get the stochastic domination as claimed.
From this we immediately get the inequality for conditional expectations,
since any { 0 , 1 , 2 , β¦ } 0 1 2 β¦ \{0,1,2,...\} { 0 , 1 , 2 , β¦ } -valued random variable π³ π³ \mathcal{X} caligraphic_X we have πΌ β’ ( π³ ) = β n β₯ 0 β β’ ( π³ β₯ n ) πΌ π³ subscript π 0 β π³ π \mathbbm{E}(\mathcal{X})=\sum_{n\geq 0}\mathbbm{P}(\mathcal{X}\geq n) blackboard_E ( caligraphic_X ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_n β₯ 0 end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P ( caligraphic_X β₯ italic_n ) .
For the inequality of the unconditional expectations
we first note that in case of πΌ p β’ ( | π Β± | ) = β subscript πΌ π subscript π plus-or-minus \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{\pm}|)=\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | ) = β
Lemma 3 implies that πΌ p β’ ( | π + | ) = β = πΌ p β’ ( | π β | ) subscript πΌ π subscript π subscript πΌ π subscript π \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{+}|)=\infty=\mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{-}|) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT | ) = β = blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT | ) , since ( Ξ β’ 1 ) , ( Ξ β’ 2 ) Ξ 1 Ξ 2
(\Gamma 1),(\Gamma 2) ( roman_Ξ 1 ) , ( roman_Ξ 2 ) imply the existence of some Ο β Ξ π Ξ \tau\in\Gamma italic_Ο β roman_Ξ
with Ο β’ ( V + ) = V β π subscript π subscript π \tau(V_{+})=V_{-} italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT and Ο β’ ( V β ) = V + π subscript π subscript π \tau(V_{-})=V_{+} italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT .
In case of πΌ p β’ ( | π Β± | ) < β subscript πΌ π subscript π plus-or-minus \mathbbm{E}_{p}(|\mathcal{C}_{\pm}|)<\infty blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | ) < β we have
| π Β± | < β subscript π plus-or-minus |\mathcal{C}_{\pm}|<\infty | caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT | < β β p subscript β π \mathbbm{P}_{p} blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT -a.s.,
i.e. conditional and unconditional expectations are equal.
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Proof of Proposition 1 :
In case of (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3a) we are done by part (a) of Lemm 2 ,
and in case of (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3b) we adopt the argument for (b).
Let v , w β V Β± π£ π€
subscript π plus-or-minus v,w\in V_{\pm} italic_v , italic_w β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT and set k := d β’ ( v , w ) assign π π π£ π€ k:=d(v,w) italic_k := italic_d ( italic_v , italic_w ) .
Let K β V πΎ π K\subset V italic_K β italic_V be finite with V Β± β© K β β
subscript π plus-or-minus πΎ V_{\pm}\cap K\neq\emptyset italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K β β
.
Using transitivity, for every x β V Β± β© K π₯ subscript π plus-or-minus πΎ x\in V_{\pm}\cap K italic_x β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K we can choose
Ο x β Ξ subscript π π₯ Ξ \varphi_{x}\in\Gamma italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT β roman_Ξ such that Ο x β’ ( v ) = x subscript π π₯ π£ π₯ \varphi_{x}(v)=x italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) = italic_x and set x β² := Ο x β’ ( w ) assign superscript π₯ β² subscript π π₯ π€ x^{\prime}:=\varphi_{x}(w) italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT := italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) .
We note that Ο x β’ ( Ξ v β’ ( w ) ) = Ξ x β’ ( x β² ) subscript π π₯ subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² \varphi_{x}(\Gamma_{v}(w))=\Gamma_{x}(x^{\prime}) italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) ) = roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ,
which implies | Ξ v β’ ( w ) | = | Ξ x β’ ( x β² ) | subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² |\Gamma_{v}(w)|=|\Gamma_{x}(x^{\prime})| | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | = | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | ,
and we note that ( x , y ) β Ξ β’ ( v , w ) β ( x , y ) β Ξ β’ ( x , x β² ) β y β Ξ x β’ ( x β² ) β π₯ π¦ Ξ π£ π€ π₯ π¦ Ξ π₯ superscript π₯ β² β π¦ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² (x,y)\in\Gamma(v,w)\Leftrightarrow(x,y)\in\Gamma(x,x^{\prime})\Leftrightarrow y%
\in\Gamma_{x}(x^{\prime}) ( italic_x , italic_y ) β roman_Ξ ( italic_v , italic_w ) β ( italic_x , italic_y ) β roman_Ξ ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β italic_y β roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) . This gives
Ξ β’ ( v , w ) β© K 2 = { ( x , y ) β K 2 : x β V Β± , y β Ξ x β’ ( x β² ) } , Β and thus Ξ π£ π€ superscript πΎ 2 conditional-set π₯ π¦ superscript πΎ 2 formulae-sequence π₯ subscript π plus-or-minus π¦ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² Β and thus
\displaystyle\Gamma(v,w)\cap K^{2}=\{(x,y)\in K^{2}:x\in V_{\pm},y\in\Gamma_{x%
}(x^{\prime})\},\quad\text{ and thus } roman_Ξ ( italic_v , italic_w ) β© italic_K start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT = { ( italic_x , italic_y ) β italic_K start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT : italic_x β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT , italic_y β roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) } , and thus
| V Β± β© K | β’ | Ξ v β’ ( w ) | β | Ξ β’ ( v , w ) β© K 2 | = β x β V Β± β© K ( | Ξ x β’ ( x β² ) | β | Ξ x β’ ( x β² ) β© K | ) . subscript π plus-or-minus πΎ subscript Ξ π£ π€ Ξ π£ π€ superscript πΎ 2 subscript π₯ subscript π plus-or-minus πΎ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² πΎ \displaystyle|V_{\pm}\cap K||\Gamma_{v}(w)|-|\Gamma(v,w)\cap K^{2}|=\sum_{x\in
V%
_{\pm}\cap K}(|\Gamma_{x}(x^{\prime})|-|\Gamma_{x}(x^{\prime})\cap K|). | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K | | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | - | roman_Ξ ( italic_v , italic_w ) β© italic_K start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K end_POSTSUBSCRIPT ( | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | - | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β© italic_K | ) .
The last sum is β₯ 0 absent 0 \geq 0 β₯ 0 , and noting that for all u β Ξ x β’ ( x β² ) π’ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² u\in\Gamma_{x}(x^{\prime}) italic_u β roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT )
we have d β’ ( x , u ) = d β’ ( x , x β² ) = d β’ ( v , w ) = k π π₯ π’ π π₯ superscript π₯ β² π π£ π€ π d(x,u)=d(x,x^{\prime})=d(v,w)=k italic_d ( italic_x , italic_u ) = italic_d ( italic_x , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_d ( italic_v , italic_w ) = italic_k , we see that
Ξ x β’ ( x β² ) β K subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² πΎ \Gamma_{x}(x^{\prime})\subset K roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) β italic_K for x β V Β± β© ( K β β k K ) π₯ subscript π plus-or-minus πΎ subscript π πΎ x\in V_{\pm}\cap(K\setminus\partial_{k}K) italic_x β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© ( italic_K β β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K ) . Thus the above gives
0 β€ | V Β± β© K | β’ | Ξ v β’ ( w ) | β | Ξ β’ ( v , w ) β© K 2 | β€ β x β V Β± β© β k K | Ξ x β’ ( x β² ) | = | V Β± β© β k K | β’ | Ξ v β’ ( w ) | . 0 subscript π plus-or-minus πΎ subscript Ξ π£ π€ Ξ π£ π€ superscript πΎ 2 subscript π₯ subscript π plus-or-minus subscript π πΎ subscript Ξ π₯ superscript π₯ β² subscript π plus-or-minus subscript π πΎ subscript Ξ π£ π€ 0\leq|V_{\pm}\cap K||\Gamma_{v}(w)|-|\Gamma(v,w)\cap K^{2}|\leq\!\!\sum_{x\in V%
_{\pm}\cap\partial_{k}K}\!|\Gamma_{x}(x^{\prime})|=|V_{\pm}\cap\partial_{k}K||%
\Gamma_{v}(w)|. 0 β€ | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K | | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | - | roman_Ξ ( italic_v , italic_w ) β© italic_K start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT | β€ β start_POSTSUBSCRIPT italic_x β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K end_POSTSUBSCRIPT | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) | = | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K | | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | .
By symmetry we obtain the same estimate with v , w π£ π€
v,w italic_v , italic_w interchanged.
Since | Ξ β’ ( v , w ) β© K | = | Ξ β’ ( w , v ) β© K 2 | Ξ π£ π€ πΎ Ξ π€ π£ superscript πΎ 2 |\Gamma(v,w)\cap K|=|\Gamma(w,v)\cap K^{2}| | roman_Ξ ( italic_v , italic_w ) β© italic_K | = | roman_Ξ ( italic_w , italic_v ) β© italic_K start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT |
we see that
| | Ξ v β’ ( w ) | β | Ξ w β’ ( v ) | | β€ | V Β± β© β k K | | V Β± β© K | β’ ( | Ξ v β’ ( w ) | + | Ξ w β’ ( v ) | ) . subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π€ π£ subscript π plus-or-minus subscript π πΎ subscript π plus-or-minus πΎ subscript Ξ π£ π€ subscript Ξ π€ π£ \displaystyle\Big{|}|\Gamma_{v}(w)|-|\Gamma_{w}(v)|\Big{|}\leq\frac{|V_{\pm}%
\cap\partial_{k}K|}{|V_{\pm}\cap K|}(|\Gamma_{v}(w)|+|\Gamma_{w}(v)|). | | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | - | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) | | β€ divide start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K | end_ARG start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K | end_ARG ( | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_v end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w ) | + | roman_Ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_w end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) | ) .
By (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3b) the right hand side can be made arbitrarily small. Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Finally we will infer the corollaries of Section 2 from Theorem 1 .
We simply need to check conditions (Ξ β’ 1 Ξ 1 \Gamma 1 roman_Ξ 1 )-(Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 )
for a suitable choice of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ .
In fact, we always set
Ξ := { Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( V + ) , Ο β’ ( V β ) β { V + , V β } } , assign Ξ conditional-set π π΄ π’ π‘ πΊ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \Gamma:=\{\varphi\in Aut(G):\varphi(V_{+}),\varphi(V_{-})\in\{V_{+},V_{-}\}\}, roman_Ξ := { italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } } ,
so that (Ξ β’ 1 Ξ 1 \Gamma 1 roman_Ξ 1 ) is trivially satisfied,
we check (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ) by describing suitable graph automorphisms, and we use
the above proposition to check (Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ).
Proof of Corollary 1 :
For the given choice of V + = V Γ { 0 } subscript π π 0 V_{+}=V\times\{0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 0 } , V β = V Γ { 1 } subscript π π 1 V_{-}=V\times\{1\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ { 1 } let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ as above.
G β’ β‘ β’ L 2 πΊ β‘ subscript πΏ 2 G\,\square\,L_{2} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is still connected and locally finite. By choice of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ we have (Ξ β’ 1 Ξ 1 \Gamma 1 roman_Ξ 1 ).
Making use of the the vertex-transitivity of G πΊ G italic_G and the reflection symmetry of L 2 subscript πΏ 2 L_{2} italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT
we see that G β’ β‘ β’ L 2 πΊ β‘ subscript πΏ 2 G\,\square\,L_{2} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is vertex-transitive (and even vertex-swap-transitive if G πΊ G italic_G is so),
and (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ) is satisfied. In order to check (Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ) we use Proposition 1 ,
and in case of β * β -amenable G πΊ G italic_G we note that
for finite K β V πΎ π K\subset V italic_K β italic_V we have
β k ( K Γ { 0 , 1 } ) = ( β k K ) Γ { 0 , 1 } subscript π πΎ 0 1 subscript π πΎ 0 1 \partial_{k}(K\times\{0,1\})=(\partial_{k}K)\times\{0,1\} β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_K Γ { 0 , 1 } ) = ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K ) Γ { 0 , 1 } . Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Proof of Corollary 2 : This can be done analogously as the proof of Corollary 1 .
For any of the given choices of V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ as above.
In any case V + = V Γ A + subscript π π subscript π΄ V_{+}=V\times A_{+} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , V β = V Γ A β subscript π π subscript π΄ V_{-}=V\times A_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT for some A + , A β β β€ subscript π΄ subscript π΄
β€ A_{+},A_{-}\subset\mathbbm{Z} italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β blackboard_Z and thus V Β± = V Γ A Β± subscript π plus-or-minus π subscript π΄ plus-or-minus V_{\pm}=V\times A_{\pm} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT = italic_V Γ italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT
for A Β± = A + βͺ A β subscript π΄ plus-or-minus subscript π΄ subscript π΄ A_{\pm}=A_{+}\cup A_{-} italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT = italic_A start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_A start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT .
G β’ β‘ β’ L β πΊ β‘ subscript πΏ G\,\square\,L_{\infty} italic_G β‘ italic_L start_POSTSUBSCRIPT β end_POSTSUBSCRIPT is still connected and locally finite. By choice of Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ we have (Ξ β’ 1 Ξ 1 \Gamma 1 roman_Ξ 1 ).
We note that in all cases (a),(b) and (c) the symmetries of A Β± subscript π΄ plus-or-minus A_{\pm} italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT are acting swap-transitively on A Β± subscript π΄ plus-or-minus A_{\pm} italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT .
(For (a) consider the reflection in k 2 π 2 \frac{k}{2} divide start_ARG italic_k end_ARG start_ARG 2 end_ARG , for (b) and (c) consider the translations by n β’ l π π nl italic_n italic_l and the reflections in n β’ l + k 2 π π π 2 nl+\frac{k}{2} italic_n italic_l + divide start_ARG italic_k end_ARG start_ARG 2 end_ARG for l β β€ π β€ l\in\mathbbm{Z} italic_l β blackboard_Z .)
This implies that (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ) is satisfied, and we obtain (Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ) using Proposition 1 .
For this we note that swap-transitivity of G πΊ G italic_G implies that Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ acts swap-transitively on V Β± subscript π plus-or-minus V_{\pm} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT ,
and that β * β -amenability of G πΊ G italic_G implies (Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ 3b) from Proposition 1 .
For the latter we consider finite K β V πΎ π K\subset V italic_K β italic_V with K β β
πΎ K\neq\emptyset italic_K β β
and I N := { β N , β¦ , N β 1 } assign subscript πΌ π π β¦ π 1 I_{N}:=\{-N,...,N-1\} italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT := { - italic_N , β¦ , italic_N - 1 } and note that
β k ( K Γ I N ) = ( β k K Γ I N ) βͺ ( K Γ β k I N ) subscript π πΎ subscript πΌ π subscript π πΎ subscript πΌ π πΎ subscript π subscript πΌ π \partial_{k}(K\times I_{N})=(\partial_{k}K\times I_{N})\cup(K\times\partial_{k%
}I_{N}) β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_K Γ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) = ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K Γ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) βͺ ( italic_K Γ β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) and thus
| V Β± β© β k ( K Γ I N ) | | V Β± β© ( K Γ I N ) | β€ | β k K Γ ( A Β± β© I N ) | | K Γ ( A Β± β© I N ) | + | K Γ ( A Β± β© β k I N ) | | K Γ ( A Β± β© I N ) | , subscript π plus-or-minus subscript π πΎ subscript πΌ π subscript π plus-or-minus πΎ subscript πΌ π subscript π πΎ subscript π΄ plus-or-minus subscript πΌ π πΎ subscript π΄ plus-or-minus subscript πΌ π πΎ subscript π΄ plus-or-minus subscript π subscript πΌ π πΎ subscript π΄ plus-or-minus subscript πΌ π \displaystyle\frac{|V_{\pm}\!\cap\partial_{k}(K\!\times\!I_{N})|}{|V_{\pm}\!%
\cap(K\!\times\!I_{N})|}\leq\frac{|\partial_{k}K\!\times\!(A_{\pm}\!\cap I_{N}%
)|}{|K\!\times\!(A_{\pm}\!\cap I_{N})|}+\frac{|K\!\times\!(A_{\pm}\!\cap%
\partial_{k}I_{N})|}{|K\!\times\!(A_{\pm}\!\cap I_{N})|}, divide start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_K Γ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG start_ARG | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© ( italic_K Γ italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG β€ divide start_ARG | β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K Γ ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG start_ARG | italic_K Γ ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG + divide start_ARG | italic_K Γ ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG start_ARG | italic_K Γ ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT ) | end_ARG ,
and on the right hand side the first gets arbitrarily small
for an appropriate choice of K πΎ K italic_K ,
and the second term tends to 0 0 by choice of A Β± subscript π΄ plus-or-minus A_{\pm} italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT .
(In case (a) A Β± β© β k I N = β
subscript π΄ plus-or-minus subscript π subscript πΌ π A_{\pm}\!\cap\partial_{k}I_{N}=\emptyset italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT = β
for large N π N italic_N and in cases (b),(c)
| A Β± β© β k I N | β€ 2 β’ k subscript π΄ plus-or-minus subscript π subscript πΌ π 2 π |A_{\pm}\!\cap\partial_{k}I_{N}|\leq 2k | italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | β€ 2 italic_k , whereas | A Β± β© I N | β β β subscript π΄ plus-or-minus subscript πΌ π |A_{\pm}\!\cap I_{N}|\to\infty | italic_A start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_I start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | β β .)
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Proof of Corollary 3 : This can be done analogously.
For any of the given choices of V + , V β subscript π subscript π
V_{+},V_{-} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT let Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ as above.
(Ξ β’ 1 Ξ 1 \Gamma 1 roman_Ξ 1 ) holds and it is easy to check (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ): In case of (a) Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ contains all translations by n β’ v , n β β€ π π£ π
β€ nv,n\in\mathbbm{Z} italic_n italic_v , italic_n β blackboard_Z
and all reflections in the points n 2 β’ v + 1 2 β’ w π 2 π£ 1 2 π€ \frac{n}{2}v+\frac{1}{2}w divide start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_v + divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_w , n β β€ π β€ n\in\mathbbm{Z} italic_n β blackboard_Z .
In case of (b) Ξ Ξ \Gamma roman_Ξ contains all translations by n β’ v + m β’ u π π£ π π’ nv+mu italic_n italic_v + italic_m italic_u , n , m β β€ π π
β€ n,m\in\mathbbm{Z} italic_n , italic_m β blackboard_Z and all reflections in the points
n 2 β’ v + m 2 β’ u + 1 2 β’ w π 2 π£ π 2 π’ 1 2 π€ \frac{n}{2}v+\frac{m}{2}u+\frac{1}{2}w divide start_ARG italic_n end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_v + divide start_ARG italic_m end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_u + divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_w , n , m β β€ π π
β€ n,m\in\mathbbm{Z} italic_n , italic_m β blackboard_Z .
(Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ) follows via condition (Ξ β’ 3 β’ b Ξ 3 π \Gamma 3b roman_Ξ 3 italic_b ) from Proposition 1 choosing K N = { β N , β¦ . , N } 2 K_{N}=\{-N,....,N\}^{2} italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT = { - italic_N , β¦ . , italic_N } start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT .
In case of (a) | V Β± β© K N | subscript π plus-or-minus subscript πΎ π |V_{\pm}\cap K_{N}| | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | grows linearly in N π N italic_N and | V Β± β© β k K N | subscript π plus-or-minus subscript π subscript πΎ π |V_{\pm}\cap\partial_{k}K_{N}| | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | remains bounded.
In case of (b) | V Β± β© K N | subscript π plus-or-minus subscript πΎ π |V_{\pm}\cap K_{N}| | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | grows quadratic in N π N italic_N and | V Β± β© β k K N | subscript π plus-or-minus subscript π subscript πΎ π |V_{\pm}\cap\partial_{k}K_{N}| | italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT β© β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K start_POSTSUBSCRIPT italic_N end_POSTSUBSCRIPT | grows linearly.
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘
Proof of Corollary 4 :
We first note that β p ( o β v ) \mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v) blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) indeed only depends on the
graph distance d β’ ( v , o ) π π£ π d(v,o) italic_d ( italic_v , italic_o ) , since for every permutation Ο π \sigma italic_Ο of { 1 , β¦ , d } 1 β¦ π \{1,...,d\} { 1 , β¦ , italic_d } the map Ο Ο subscript π π \varphi_{\sigma} italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο end_POSTSUBSCRIPT define by f Ο β’ ( v 1 , β¦ , v d ) = ( v Ο β’ ( 1 ) , β¦ , v Ο β’ ( d ) ) subscript π π subscript π£ 1 β¦ subscript π£ π subscript π£ π 1 β¦ subscript π£ π π f_{\sigma}(v_{1},...,v_{d})=(v_{\sigma(1)},...,v_{\sigma(d)}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_d end_POSTSUBSCRIPT ) = ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο ( 1 ) end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο ( italic_d ) end_POSTSUBSCRIPT ) is a graph automorphism of L 2 d superscript subscript πΏ 2 π L_{2}^{d} italic_L start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT
with f Ο β’ ( o ) = o subscript π π π π f_{\sigma}(o)=o italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_Ο end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o ) = italic_o .
Let k , l β₯ 0 π π
0 k,l\geq 0 italic_k , italic_l β₯ 0 such that k + l β€ d π π π k+l\leq d italic_k + italic_l β€ italic_d .
W.l.o.g. we may assume k β₯ 1 π 1 k\geq 1 italic_k β₯ 1 , since otherwise the assertions are trivial.
To obtain the first relation we consider the vertex sets
V Β± = { v β V : β i > k + l : v i = 0 } subscript π plus-or-minus conditional-set π£ π : for-all π π π subscript π£ π 0 V_{\pm}=\{v\in V:\forall i>k+l:v_{i}=0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V : β italic_i > italic_k + italic_l : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 } ,
V + = { v β V Β± : β i = 1 k v i β’ Β is even } subscript π conditional-set π£ subscript π plus-or-minus superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is even V_{+}=\{v\in V_{\pm}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is even}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is even }
and V β = { v β V Β± : β i = 1 k v i β’ Β is odd } subscript π conditional-set π£ subscript π plus-or-minus superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is odd V_{-}=\{v\in V_{\pm}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is odd}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is odd } .
Let Ξ := { Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( V + ) , Ο β’ ( V β ) β { V + , V β } } assign Ξ conditional-set π π΄ π’ π‘ πΊ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \Gamma:=\{\varphi\in Aut(G):\varphi(V_{+}),\varphi(V_{-})\in\{V_{+},V_{-}\}\} roman_Ξ := { italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } } .
Let Ο i : V β V : subscript π π β π π \tau_{i}:V\to V italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT : italic_V β italic_V denote the reflection of the i π i italic_i -th component,
i.e. Ο i β’ ( v ) = w subscript π π π£ π€ \tau_{i}(v)=w italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) = italic_w iff w j = v j subscript π€ π subscript π£ π w_{j}=v_{j} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT for all j β i π π j\neq i italic_j β italic_i and w i = 1 β v i subscript π€ π 1 subscript π£ π w_{i}=1-v_{i} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 - italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
For all i β€ k + l π π π i\leq k+l italic_i β€ italic_k + italic_l we have Ο i β Ξ subscript π π Ξ \tau_{i}\in\Gamma italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β roman_Ξ .
This implies (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ). (Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ) is satisfied by Proposition 1 : K = V πΎ π K=V italic_K = italic_V is finite and β k K = β
subscript π πΎ \partial_{k}K=\emptyset β start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT italic_K = β
.
Thus Theorem 1 implies πΌ β’ ( π + ) β πΌ β’ ( π β ) β₯ 0 πΌ subscript π πΌ subscript π 0 \mathbbm{E}(\mathcal{C}_{+})-\mathbbm{E}(\mathcal{C}_{-})\geq 0 blackboard_E ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) - blackboard_E ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β₯ 0 .
Letting A i , j = { v β V Β± : β m = 1 k v m = i , β m = k + 1 k + l v m = j } subscript π΄ π π
conditional-set π£ subscript π plus-or-minus formulae-sequence superscript subscript π 1 π subscript π£ π π superscript subscript π π 1 π π subscript π£ π π A_{i,j}=\{v\in V_{\pm}:\sum_{m=1}^{k}v_{m}=i,\sum_{m=k+1}^{k+l}v_{m}=j\} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_m = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_i , β start_POSTSUBSCRIPT italic_m = italic_k + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k + italic_l end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_j } we have
πΌ p ( π + ) β πΌ p ( π β ) = β v β V + β p ( o β v ) β β v β V β β p ( o β v ) \displaystyle\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+})-\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-})%
=\sum_{v\in V_{+}}\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v)-\sum_{v\in V_{-}}%
\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v) blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) - blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) - β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v )
= β i , j ( β v β V + β© A i , j β p ( o β v ) β β v β V β β© A i , j β p ( o β v ) ) \displaystyle=\sum_{i,j}\Big{(}\sum_{v\in V_{+}\cap A_{i,j}}\mathbbm{P}_{p}(o%
\leftrightarrow v)-\sum_{v\in V_{-}\cap A_{i,j}}\mathbbm{P}_{p}(o%
\leftrightarrow v)\Big{)} = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β© italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) - β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β© italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) )
= β i , j ( β 1 ) i β’ c i + j β’ | A i , j | = β i , j ( β 1 ) i β’ c i + j β’ ( k i ) β’ ( l j ) . absent subscript π π
superscript 1 π subscript π π π subscript π΄ π π
subscript π π
superscript 1 π subscript π π π binomial π π binomial π π \displaystyle=\sum_{i,j}(-1)^{i}c_{i+j}|A_{i,j}|=\sum_{i,j}(-1)^{i}c_{i+j}%
\binom{k}{i}\binom{l}{j}. = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_j end_POSTSUBSCRIPT | italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i , italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) ( FRACOP start_ARG italic_l end_ARG start_ARG italic_j end_ARG ) .
This gives the first relation. For the second relation
we choose V Β± := V 0 βͺ V 1 assign subscript π plus-or-minus subscript π 0 subscript π 1 V_{\pm}:=V_{0}\cup V_{1} italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT := italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT βͺ italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , where
V 0 := { v β V : β i > k : v i = 0 } assign subscript π 0 conditional-set π£ π : for-all π π subscript π£ π 0 V_{0}:=\{v\in V:\forall i>k:v_{i}=0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT := { italic_v β italic_V : β italic_i > italic_k : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 } and
V 1 := { v β V : β k < i β€ k + l : v i = 1 , β i > k + l : v i = 0 } assign subscript π 1 conditional-set π£ π : for-all π π π π formulae-sequence subscript π£ π 1 for-all π π π : subscript π£ π 0 V_{1}:=\{v\in V:\forall k<i\leq k+l:v_{i}=1,\forall i>k+l:v_{i}=0\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT := { italic_v β italic_V : β italic_k < italic_i β€ italic_k + italic_l : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 , β italic_i > italic_k + italic_l : italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 } . We first set
V + = { v β V 0 : β i = 1 k v i β’ Β is even } βͺ { v β V 1 : β i = 1 k v i β’ Β is odd } subscript π conditional-set π£ subscript π 0 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is even conditional-set π£ subscript π 1 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is odd V_{+}=\{v\in V_{0}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is even}\}\cup\{v\in V_{1}:\sum_{%
i=1}^{k}v_{i}\text{ is odd}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is even } βͺ { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is odd }
and V β = { v β V 0 : β i = 1 k v i β’ Β is odd } βͺ { v β V 1 : β i = 1 k v i β’ Β is even } subscript π conditional-set π£ subscript π 0 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is odd conditional-set π£ subscript π 1 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is even V_{-}=\{v\in V_{0}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is odd}\}\cup\{v\in V_{1}:\sum_{i%
=1}^{k}v_{i}\text{ is even}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is odd } βͺ { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is even } .
Let Ξ := { Ο β A β’ u β’ t β’ ( G ) : Ο β’ ( V + ) , Ο β’ ( V β ) β { V + , V β } } assign Ξ conditional-set π π΄ π’ π‘ πΊ π subscript π π subscript π
subscript π subscript π \Gamma:=\{\varphi\in Aut(G):\varphi(V_{+}),\varphi(V_{-})\in\{V_{+},V_{-}\}\} roman_Ξ := { italic_Ο β italic_A italic_u italic_t ( italic_G ) : italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_Ο ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β { italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } } . Let Ο : V β V : π β π π \tau:V\to V italic_Ο : italic_V β italic_V denote the reflection of the components
k + 1 , β¦ , k + l π 1 β¦ π π
k+1,...,k+l italic_k + 1 , β¦ , italic_k + italic_l , i.e. Ο β’ ( v ) = w π π£ π€ \tau(v)=w italic_Ο ( italic_v ) = italic_w iff w i = 1 β v i subscript π€ π 1 subscript π£ π w_{i}=1-v_{i} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 - italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT for all
i β { k + 1 , β¦ , k + l } π π 1 β¦ π π i\in\{k+1,...,k+l\} italic_i β { italic_k + 1 , β¦ , italic_k + italic_l } and
w i = v i subscript π€ π subscript π£ π w_{i}=v_{i} italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT for all i β { k + 1 , β¦ , k + l } π π 1 β¦ π π i\notin\{k+1,...,k+l\} italic_i β { italic_k + 1 , β¦ , italic_k + italic_l } .
We have Ο β Ξ π Ξ \tau\in\Gamma italic_Ο β roman_Ξ and Ο i β Ξ subscript π π Ξ \tau_{i}\in\Gamma italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β roman_Ξ for all i β€ k π π i\leq k italic_i β€ italic_k .
This implies (Ξ β’ 2 Ξ 2 \Gamma 2 roman_Ξ 2 ).
(Ξ β’ 3 Ξ 3 \Gamma 3 roman_Ξ 3 ) is satisfied by the same reasoning as above.
Thus Theorem 1 implies πΌ β’ ( π + ) β πΌ β’ ( π β ) β₯ 0 πΌ subscript π πΌ subscript π 0 \mathbbm{E}(\mathcal{C}_{+})-\mathbbm{E}(\mathcal{C}_{-})\geq 0 blackboard_E ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) - blackboard_E ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) β₯ 0 .
Letting A i = { v β V Β± : β m = 1 k v m = i } subscript π΄ π conditional-set π£ subscript π plus-or-minus superscript subscript π 1 π subscript π£ π π A_{i}=\{v\in V_{\pm}:\sum_{m=1}^{k}v_{m}=i\} italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT Β± end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_m = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_i } we have
πΌ p ( π + ) β πΌ p ( π β ) = β i ( β v β V + β© A i β p ( o β v ) β β v β V β β© A i β p ( o β v ) ) \displaystyle\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+})-\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{-})%
=\sum_{i}\Big{(}\sum_{v\in V_{+}\cap A_{i}}\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v)%
-\sum_{v\in V_{-}\cap A_{i}}\mathbbm{P}_{p}(o\leftrightarrow v)\Big{)} blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) - blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β© italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) - β start_POSTSUBSCRIPT italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT β© italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( italic_o β italic_v ) )
= β i ( ( β 1 ) i β’ c i + ( β 1 ) i + 1 β’ c i + l ) β’ | A i | = β i ( β 1 ) i β’ c i β’ ( k i ) β β i ( β 1 ) i β’ c i + l β’ ( k i ) . absent subscript π superscript 1 π subscript π π superscript 1 π 1 subscript π π π subscript π΄ π subscript π superscript 1 π subscript π π binomial π π subscript π superscript 1 π subscript π π π binomial π π \displaystyle=\sum_{i}\Big{(}(-1)^{i}c_{i}+(-1)^{i+1}c_{i+l}\Big{)}|A_{i}|=%
\sum_{i}(-1)^{i}c_{i}\binom{k}{i}-\sum_{i}(-1)^{i}c_{i+l}\binom{k}{i}. = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT + ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) | italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT | = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) - β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_l end_POSTSUBSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) .
Similarly choosing V + = { v β V 0 : β i = 1 k v i β’ Β is even } βͺ { v β V 1 : β i = 1 k v i β’ Β is even } subscript π conditional-set π£ subscript π 0 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is even conditional-set π£ subscript π 1 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is even V_{+}=\{v\in V_{0}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is even}\}\cup\{v\in V_{1}:\sum_{%
i=1}^{k}v_{i}\text{ is even}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is even } βͺ { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is even }
and V β = { v β V 0 : β i = 1 k v i β’ Β is odd } βͺ { v β V 1 : β i = 1 k v i β’ Β is odd } subscript π conditional-set π£ subscript π 0 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is odd conditional-set π£ subscript π 1 superscript subscript π 1 π subscript π£ π Β is odd V_{-}=\{v\in V_{0}:\sum_{i=1}^{k}v_{i}\text{ is odd}\}\cup\{v\in V_{1}:\sum_{i%
=1}^{k}v_{i}\text{ is odd}\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is odd } βͺ { italic_v β italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT : β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is odd }
we get
0 0 \displaystyle 0
β€ πΌ p β’ ( π + ) β πΌ p β’ ( π β ) = β i ( β 1 ) i β’ c i β’ ( k i ) + β i ( β 1 ) i β’ c i + l β’ ( k i ) . absent subscript πΌ π subscript π subscript πΌ π subscript π subscript π superscript 1 π subscript π π binomial π π subscript π superscript 1 π subscript π π π binomial π π \displaystyle\leq\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_{+})-\mathbbm{E}_{p}(\mathcal{C}_%
{-})=\sum_{i}(-1)^{i}c_{i}\binom{k}{i}+\sum_{i}(-1)^{i}c_{i+l}\binom{k}{i}. β€ blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ) - blackboard_E start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ( caligraphic_C start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) + β start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i + italic_l end_POSTSUBSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) .
In combination this gives the second relation.
Noting that β i = 0 k ( β 1 ) k β i β’ ( k i ) β’ c m + i superscript subscript π 0 π superscript 1 π π binomial π π subscript π π π \sum_{i=0}^{k}(-1)^{k-i}\binom{k}{i}c_{m+i} β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ( - 1 ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_k - italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( FRACOP start_ARG italic_k end_ARG start_ARG italic_i end_ARG ) italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_m + italic_i end_POSTSUBSCRIPT
= Ξ k β’ [ c ] β’ ( m ) absent superscript Ξ π delimited-[] π π =\Delta^{k}[c](m) = roman_Ξ start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_c ] ( italic_m ) for all k β€ d π π k\leq d italic_k β€ italic_d and m β€ d β k π π π m\leq d-k italic_m β€ italic_d - italic_k
we get the assertions for the discrete derivatives
(in case of l = 0 π 0 l=0 italic_l = 0 ).
Β Β Β Β Β Β Β Β Β β‘ β‘ \square β‘