Large cardinals, structural reflection, and
the HOD Conjecture

Juan P. Aguilera Institut für diskrete Mathematik und Geometrie, TU Wien. Wiedner Hauptstrasse 8-10, 1040 Vienna, Austria. aguilera@logic.at Joan Bagaria ICREA (Institució Catalana de Recerca i Estudis Avançats) and
Departament de Matemàtiques i Informàtica, Universitat de Barcelona. Gran Via de les Corts Catalanes, 585, 08007 Barcelona, Catalonia.
joan.bagaria@icrea.cat
 and  Philipp Lücke Fachbereich Mathematik, Universität Hamburg, Bundesstraße 55, Hamburg, 20146, Germany philipp.luecke@uni-hamburg.de
(Date: November 18, 2024)
Abstract.

We introduce exacting cardinals and a strengthening of these, ultraexacting cardinals. These are natural large cardinals defined equivalently as weak forms of rank-Berkeley cardinals, strong forms of Jónsson cardinals, or in terms of principles of structural reflection. However, they challenge commonly held intuition on strong axioms of infinity.

We prove that ultraexacting cardinals are consistent with Zermelo-Fraenkel Set Theory with the Axiom of Choice (𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC) relative to the existence of an I0 embedding. However, the existence of an ultraexacting cardinal below a measurable cardinal implies the consistency of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC with a proper class of I0 embeddings, thus challenging the linear–incremental picture of the large cardinal hierarchy.

We show that the existence of an exacting cardinal implies that V𝑉Vitalic_V is not equal to HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD (Gödel’s universe of Hereditarily Ordinal Definable sets), showing that these cardinals surpass the current hierarchy of large cardinals consistent with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC. We prove that the consistency of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC with an exacting cardinal above an extendible cardinal refutes Woodin’s HOD Conjecture and Ultimate-L Conjecture. Finally, we establish the consistency of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC with the existence of an exacting cardinal above an extendible cardinal from the consistency of 𝖹𝖥𝖹𝖥\mathsf{ZF}sansserif_ZF with certain large cardinals beyond choice.

Key words and phrases:
Exacting cardinal, Ultraexacting cardinal, I0 embedding, rank-to-rank embedding, Icarus set, Structural Reflection, HOD Conjecture
2010 Mathematics Subject Classification:
03E55, 03E45, 18A15, 03C55
The work of the first author was partially supported by FWF grants ESP-3N and STA-139. The work of the second author was supported by the Generalitat de Catalunya (Catalan Government) under grant 2021 SGR 00348, and by the Spanish Government under grants MTM-PID2020-116773GBI00, PID2023-147428NB-I00, and Europa Excelencia grant EUR2022-134032. The third author gratefully acknowledges support from the Deutsche Forschungsgemeinschaft (Project number 522490605).

1. Introduction

1.1. Background

Scott’s inconsistency theorem [37] asserts that the theory 𝖹𝖥𝖢+V=L𝖹𝖥𝖢𝑉𝐿\mathsf{ZFC}+V=Lsansserif_ZFC + italic_V = italic_L (i.e., Zermelo-Fraenkel set theory plus the axiom of Choice, together with the Axiom of Constructibility, which asserts that the set-theoretic universe V𝑉Vitalic_V equals Gödel’s constructible universe, L𝐿Litalic_L) is inconsistent with the existence of a non-trivial elementary111I.e., truth-preserving. embedding from V𝑉Vitalic_V to a transitive class222Recall that a class or a set is said to be transitive if it contains all elements of its elements. M𝑀Mitalic_M, a kind of embedding that can be obtained from the existence of a measurable cardinal. It was then shown by Keisler that, conversely, the critical point of such an embedding, i.e., the least ordinal that is moved by it, is a measurable cardinal (see [25, 5.5, 5.6]). These large cardinals were introduced by Ulam [39] and are defined as cardinals κ𝜅\kappaitalic_κ carrying a total κ𝜅\kappaitalic_κ-complete, uniform, two-valued measure. The Scott-Kiesler proofs show in fact that 𝖹𝖥𝖢+V=L𝖹𝖥𝖢𝑉𝐿\mathsf{ZFC}+V=Lsansserif_ZFC + italic_V = italic_L is inconsistent with the existence of a non-trivial elementary embedding from a rank-initial segment Vκ+1subscript𝑉𝜅1V_{\kappa+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ + 1 end_POSTSUBSCRIPT of the universe V𝑉Vitalic_V into a transitive set M𝑀Mitalic_M. Here, recall the definition of the von Neumann hierarchy of sets given inductively by V0=subscript𝑉0V_{0}=\varnothingitalic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = ∅, Vα+1=𝒫(Vα)subscript𝑉𝛼1𝒫subscript𝑉𝛼V_{\alpha+1}=\mathcal{P}(V_{\alpha})italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α + 1 end_POSTSUBSCRIPT = caligraphic_P ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ), and taking unions at limit stages.

There is a rich world of large cardinals defined in terms of the existence of elementary embeddings j:VαN:𝑗subscript𝑉𝛼𝑁{j}:{V_{\alpha}}\longrightarrow{N}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N, where Vαsubscript𝑉𝛼V_{\alpha}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT is a rank-initial segment of V𝑉Vitalic_V and N𝑁Nitalic_N is a transitive set, with various closure properties. While such embeddings are incompatible with the Axiom of Constructibility, L𝐿Litalic_L can glimpse a modest outline of these in the form of so-called weak large cardinals, in which one substitutes the domain Vαsubscript𝑉𝛼V_{\alpha}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT of the elementary embedding by an elementary substructure of the same size as the critical point of the embedding. Effectively one avoids Scott’s inconsistency by restricting partial measures on the critical point κ𝜅\kappaitalic_κ. There are many examples of these, including weakly compact cardinals (a weak form of measurable cardinals introduced by Erdős and Tarski [21]), strongly unfoldable cardinals (introduced by Villaveces [40] as a weak form of strong cardinals), subtle cardinals (a weak form of Vopĕnka cardinals), as well as weakly extendible cardinals (recently introduced by Fuchino and Sakai [22]), and C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT-strongly unfoldable cardinals, introduced by the second and third authors in [6] as a weak version of C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT-extendible cardinals [1] which generalizes both Villaveces’ notion of strongly unfoldable cardinals and Rathjen’s notion of shrewd cardinals [35].

Reaching upon the highest end of the large-cardinal spectrum, we have Kunen’s inconsistency theorem [26], which asserts that the existence of a non-trivial elementary embedding j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V is inconsistent with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC. The existence of such an embedding had been proposed by Reinhardt in his 1968 Berkeley PhD thesis as the ultimate large-cardinal axiom. With the Axiom of Choice playing an essential part in the proof, Kunen’s inconsistency theorem shows, in fact, that the existence of a non-trivial elementary embedding j:Vλ+2Vλ+2:𝑗subscript𝑉𝜆2subscript𝑉𝜆2{j}:{V_{\lambda+2}}\longrightarrow{V_{\lambda+2}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT is inconsistent with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC. Thus, we have two dividing lines in the hierarchy of large cardinals: one separating those consistent with the Axiom of Constructibility from those which are not, and one separating those consistent with the Axiom of Choice with those which are not.

Just like the anti-constructibility cardinals project their shadows onto L𝐿Litalic_L, one finds vestiges of Reinhardt’s dream in the world of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC. Examples of these are the well known large-cardinal principles I3I3{\rm I}3I3, I2I2{\rm I}2I2, I1I1{\rm I}1I1, and I0I0{\rm I}0I0 (see [25, 24]), the last of which was introduced by Woodin in 1984 in order to prove the consistency of the Axiom of Determinacy.333Woodin later reduced the large-cardinal hypothesis for this theorem, which appeared in print as [41]. Laver [28] uncovered a close connection between cardinals of this sort and finite left-distributive algebras, and this fact later led to deep connections between large cardinals, finite left-distributive algebras, arithmetic (see, e.g.,[20]), knot theory (see, e.g., [13] and [12]), and braid theory (see, e.g., [16]).

In this work, we introduce new large cardinals, which we call exacting and ultraexacting, and show that they are consistent with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC relative to I0. These new cardinals are obtained as direct analogues of the weak large cardinals compatible with V=L𝑉𝐿V=Litalic_V = italic_L. Starting from cardinals incompatible with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC (specifically, with rank-Berkeley cardinals in the sense of [24]), we weaken the definition by shrinking the domains of the elementary embeddings, from some Vαsubscript𝑉𝛼V_{\alpha}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT to an elementary substructure of Vαsubscript𝑉𝛼V_{\alpha}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT containing the supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ of the critical sequence444Recall that the critical sequence of a non-trivial elementary embedding j𝑗jitalic_j between set-theoretic structures is the sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, where λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is the critical point of j𝑗jitalic_j and λm+1=j(λm)subscript𝜆𝑚1𝑗subscript𝜆𝑚\lambda_{m+1}=j(\lambda_{m})italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ). as well as Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT as a subset. Thus, we obtain the following analogy:

ExactingRank-Berkeley=Weakly compactMeasurable=Strongly unfoldableSupercompact.ExactingRank-BerkeleyWeakly compactMeasurableStrongly unfoldableSupercompact\frac{\text{Exacting}}{\text{Rank-Berkeley}}~{}=~{}\frac{\text{Weakly compact}% }{\text{Measurable}}~{}=~{}\frac{\text{Strongly unfoldable}}{\text{% Supercompact}}.divide start_ARG Exacting end_ARG start_ARG Rank-Berkeley end_ARG = divide start_ARG Weakly compact end_ARG start_ARG Measurable end_ARG = divide start_ARG Strongly unfoldable end_ARG start_ARG Supercompact end_ARG .

In the case of ultraexacting cardinals we also demand that the restriction of the embedding to Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT belongs to its domain.

We prove that, surprisingly, exacting cardinals imply V𝑉Vitalic_V is not equal to HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD (Gödel’s universe of Hereditarily Ordinal Definable sets), and so they establish a third dividing line in the hierarchy of large cardinals, namely between those that are compatible with V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD, which include all traditional large cardinals, and those that are not. Thus they challenge the commonly held intuition about strong axioms of infinity that, as with all such axioms considered so far, they should be compatible with V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD. Moreover, we show that these large cardinal axioms challenge the linear–incremental picture of the large cardinal landscape in the sense that they interact in rather extreme ways with other large cardinal axioms, in terms of consistency strength. For instance, the existence of an ultraexacting cardinal below a measurable cardinal implies the consistency of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC with a proper class of I0 cardinals.

1.2. The HOD Conjecture

Woodin’s HOD Conjecture was introduced about a decade ago and formalizes the intuition that the universe of sets V𝑉Vitalic_V is “not far” from HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD. It asserts that the theory 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is an extendible cardinal” proves that all sufficiently large regular cardinals are not ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HOD (this is weaker than the assertion that all sufficiently large regular cardinals are not measurable in HOD). The Weak HOD Conjecture is defined similarly, but with the stronger theory 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is an extendible cardinal and a huge cardinal above it”. Many contemporary questions in set theory center on topics that are linked to the HOD Conjecture. For instance, it is shown in [4] that the “weak” form of Woodin’s well known Ultimate-L Conjecture has the Weak HOD Conjecture as consequence.

Part of the appeal of the HOD Conjecture is that it is equivalent to a number-theoretic question of very low complexity, namely Σ10subscriptsuperscriptΣ01\Sigma^{0}_{1}roman_Σ start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, and it is commonly known that all true Σ10subscriptsuperscriptΣ01\Sigma^{0}_{1}roman_Σ start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT sentences are provable. Thus the HOD Conjecture must be provable if true. This is a very appealing aspect of the conjecture if the expectation is that it be true. The downside of this situation is that the negation of the HOD Conjecture is literally a consistency assertion. Thus if it is false, one faces the problem that it can only be refuted from hypotheses stronger than the HOD Conjecture itself in terms of consistency strength, by Gödel’s incompleteness theorems. This is problematic as one must first convince onself that the hypotheses employed are consistent. Plausibly, the HOD Conjecture fails, with a proof of this only possible from incredibly strong assumptions.

Let us consider a scenario in which the HOD Conjecture fails. To argue against it, one would have to (i) exhibit instances of large-cardinal axioms A1,A2,,Ansubscript𝐴1subscript𝐴2subscript𝐴𝑛A_{1},A_{2},\ldots,A_{n}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT, (ii) argue that each axiom Aisubscript𝐴𝑖A_{i}italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is consistent relative to a commonly accepted system such as 𝖹𝖥𝖢+limit-from𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}+sansserif_ZFC + I0, and (iii) prove that the consistency of the axioms A1,A2,,Ansubscript𝐴1subscript𝐴2subscript𝐴𝑛A_{1},A_{2},\ldots,A_{n}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT together refute the HOD Conjecture. Why multiple axioms Aisubscript𝐴𝑖A_{i}italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT? The current picture of the large cardinal landscape is that these are generated in a linearly ordered and incremental manner, e.g., weakly compact cardinals are “much stronger” than any axiom expressible in terms of inaccessibility; measurable cardinals are “much stronger” than any axiom expressible in terms of weak compactness, etc. If this picture were to continue, one would expect that the axioms A1,A2,,Ansubscript𝐴1subscript𝐴2subscript𝐴𝑛A_{1},A_{2},\ldots,A_{n}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT in the above scenario can be substituted by a single one, but it is not clear that it should. Nevertheless, we shall exhibit instances of large cardinal axioms A1,A2subscript𝐴1subscript𝐴2A_{1},A_{2}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT, each of which is consistent relative to 𝖹𝖥𝖢+limit-from𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}+sansserif_ZFC + I0, and whose joint consistency disproves the HOD Conjecture. Moreover, the joint consistency of A1,A2subscript𝐴1subscript𝐴2A_{1},A_{2}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is established relative to the consistency with 𝖹𝖥𝖹𝖥\mathsf{ZF}sansserif_ZF of large cardinals beyond the Axiom of Choice.

1.3. Summary of results

We now state and summarize the main results of this article. Exacting cardinals are the subject of §2. We define exacting cardinals and argue that they are a natural notion, giving alternative characterizations as a weak form of rank-Berkeley cardinals, as well as a strong form of Jónsson cardinals. We prove that they are consistent with the Axiom of Choice:

Theorem A.

Suppose that I0 holds. Then, there is a set model M𝑀Mitalic_M of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC with an exacting cardinal.

In particular, this answers [5, Question 10.3]. In §6 we explore the consequences of exacting cardinals in the context of ordinal definability, and we prove the following:

Theorem B.

Suppose that the theory 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “λ𝜆\lambdaitalic_λ is exacting and κ<λ𝜅𝜆\kappa<\lambdaitalic_κ < italic_λ is extendible” is consistent. Then, the Weak HOD Conjecture and the Weak Ultimate-L conjecture fail.

Thus, we have two natural notions of large cardinals, namely exacting and extendible, each consistent with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC, and which together can be used to refute the HOD Conjecture. Theorem B and the fact that exact cardinals imply VHOD𝑉HODV\neq{\rm{HOD}}italic_V ≠ roman_HOD unveils a third – previously unobserved – dividing line in the large-cardinal hierarchy and illustrates the following phenomenon: as one considers stronger and stronger large-cardinal axioms, one negates weaker principles of “regularity” for the universe of sets – first V=L𝑉𝐿V=Litalic_V = italic_L, then V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD, and finally the Axiom of Choice. However, unlike the first, the two latter dividing lines are not entirely determined by the consistency strength of the axioms, as seen from Theorem A, and by earlier work of Schlutzenberg [36].

Motivated by our consistency proof for exacting cardinals we introduce the notion of ultraexacting cardinals. These are obtained from exacting cardinals by enlarging the domain of the elementary embedding in the simplest non-trivial way, namely by demanding that it contains the restriction of the embedding to Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, where λ𝜆\lambdaitalic_λ is the supremum of the critical sequence. We show in §3 that ultraexacting cardinals are not stronger, consistency-wise, than the axiom I0:

Theorem C.

Suppose that 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + I0 is consistent. Then, 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is an ultraexacting cardinal” is consistent.

Nonetheless, ultraexacting cardinals challenge the linear–incremental picture of the large cardinal hierarchy by interacting in a very nontrivial way with other large cardinals.

Theorem D.

The theory 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is an ultraexacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and Vλ+1superscriptsubscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}^{\sharp}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT exists” proves the consistency of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is a proper class of I0 embeddings.”

According to Theorem D, usual large cardinals do not add strength incrementally the typical way when in the presence of ultraexacting cardinals, and indeed these “amplify” the usual large cardinals into a natural extension of Woodin’s Icarus hierarchy from [43] (see [19]). Thus, particularly given Theorem B, it is not clear a priori that ultraexacting cardinals should be jointly consistent with extendible cardinals (together with 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC). But in §6 we prove the joint consistency of extendible cardinals with ultraexacting cardinals over 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC, starting from a relatively mild cardinal in the hierarchy of large cardinals beyond the Axiom of Choice (see [4]).

Theorem E.

The theory 𝖹𝖥𝖹𝖥\mathsf{ZF}sansserif_ZF + “there is a C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal and a supercompact cardinal greater than the supremum of the critical sequence” proves the consistency of the theory 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC + “there is an ultraexacting cardinal which is a limit of extendible cardinals.”

It seems unlikely that the hypothesis of Theorem E can be weakened substantially, and indeed we conjecture that the existence of an ultraexacting cardinal above an extendible cardinal proves the consistency of 𝖹𝖥𝖹𝖥\mathsf{ZF}sansserif_ZF with rank-Berkeley cardinals.

In §4 and §5, we explore alternative characterizations of ultraexacting cardinals. In §4, we show that ultraexacting cardinals are equivalent to a natural principle of structural reflection. The general principle of Structural Reflection, for a class of structures 𝒞𝒞\mathcal{C}caligraphic_C of the same type, asserts that there exists an ordinal α𝛼\alphaitalic_α such that for every structure A𝒞𝐴𝒞A\in\mathcal{C}italic_A ∈ caligraphic_C there is B𝒞Vα𝐵𝒞subscript𝑉𝛼B\in\mathcal{C}\cap V_{\alpha}italic_B ∈ caligraphic_C ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT and a non-trivial elementary embedding j:BA:𝑗𝐵𝐴{j}:{B}\longrightarrow{A}italic_j : italic_B ⟶ italic_A (see [2]). Different forms of structural reflection have been shown to yield a reformulation of large-cardinal notions of various kinds (see [1, 3, 8, 9, 5, 6, 32], and the survey [2]), covering all regions of the large-cardinal hierarchy. Based of this evidence, it has been argued in [2] and [7] that Structural Reflection is a natural principle that underlies and unifies the whole of the large-cardinal hierarchy. We show (Corollary 4.8) that ultraexacting cardinals are reasonable large-cardinal principles by their being equivalent to a form of Structural Reflection we call Square Root Exact Structural Reflection (Definition 4.4). Further, in §5, we show that the existence of ultraexacting cardinals follows from the existence of large cardinals beyond the Axiom of Choice, such as Reinhardt cardinals, or Berkeley cardinals, and that the latter in turn imply global forms of Square Root Exact Structural Reflection.

In summary, exacting and ultraexacting cardinals have simultaneous characterizations in terms of elementary embeddings with sufficiently correct initial segments of the V𝑉Vitalic_V-hierarchy as targets, as the weak forms of rank-Berkeley cardinals, as strong forms of Jónsson cardinals, and in terms of principles of structural reflection, arguably instituting the notions as legitimate large-cardinal axioms. They behave unusually in that their strength increases dramatically in the presence of other large cardinals, and together with extendible cardinals they are powerful enough to disprove the Weak HOD Conjecture and the Weak Ultimate-L Conjecture. Moreover, they are consistent with the Axiom of Choice relative to I0, and also with extendible cardinals relative to mild Choice-less large-cardinal axioms.

2. Exacting Cardinals

Our notation is standard. For background on set theory and large cardinals, we invite the reader to [25]. Although not necessary to read the article, we refer the reader to [19] for a comprehensive survey on I0 and to [4] for large cardinals beyond the Axiom of Choice.

Recall that a cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ belongs to the class C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT if it is ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-correct, i.e., the set Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT is a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-elementary substructure of V𝑉Vitalic_V, written VκΣnVsubscriptprecedessubscriptΣ𝑛subscript𝑉𝜅𝑉V_{\kappa}\prec_{\Sigma_{n}}Vitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT ≺ start_POSTSUBSCRIPT roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_V. The following definition from [5] captures the large cardinal notion corresponding to the strongest principles of structural reflection studied in that paper. Although we will later prove and make use of alternate definitions of exactness, we shall keep that of [5] as the “official” definition.

Definition 2.1 ([5]).

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number and let λ𝜆\lambdaitalic_λ be a limit cardinal.

  1. (i)

    Given a cardinal λ<ηC(n)𝜆𝜂superscript𝐶𝑛\lambda<\eta\in C^{(n)}italic_λ < italic_η ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT, an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and a cardinal λ<ζC(n+1)𝜆𝜁superscript𝐶𝑛1\lambda<\zeta\in C^{(n+1)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT, an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is an n𝑛nitalic_n-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ if j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

  2. (ii)

    Given a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, a cardinal κ<λ0𝜅subscript𝜆0\kappa<\lambda_{0}italic_κ < italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-exact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG if for every AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, there exists an n𝑛nitalic_n-exact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(j)𝐴ran𝑗A\in{{\rm{ran}}(j)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_j ), j(κ)=λ0𝑗𝜅subscript𝜆0j(\kappa)=\lambda_{0}italic_j ( italic_κ ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. If we further require that j(crit(j))=κ𝑗crit𝑗𝜅j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=\kappaitalic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_κ, then we say that κ𝜅\kappaitalic_κ is parametrically n𝑛nitalic_n-exact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG.

Observe that parametrically exact cardinals are defined as the image of critical points of elementary embeddings, in the style of Magidor’s “parametrical” characterization of supercompact cardinals (see [33]). Notice also that the set X𝑋Xitalic_X from the definition of an exact embedding cannot be transitive, for otherwise, since Vλ+2Xsubscript𝑉𝜆2𝑋V_{\lambda+2}\in Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X, the restriction map jVλ+2:Vλ+2Vλ+2:𝑗subscript𝑉𝜆2subscript𝑉𝜆2subscript𝑉𝜆2{j\restriction V_{\lambda+2}}:{V_{\lambda+2}}\longrightarrow{V_{\lambda+2}}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT would be an elementary embedding, thus contradicting Kunen’s inconsistency theorem. Furthermore, Woodin’s proofs of Kunen’s result give us more insight into which sets are not contained in the domains of 1111-exact embeddings:

Proposition 2.2.

If j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-exact embedding at a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, then λ+Xnot-subset-of-nor-equalssuperscript𝜆𝑋\lambda^{+}\nsubseteq Xitalic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ⊈ italic_X and [λ]ωXnot-subset-of-nor-equalssuperscriptdelimited-[]𝜆𝜔𝑋[\lambda]^{\omega}\nsubseteq X[ italic_λ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ω end_POSTSUPERSCRIPT ⊈ italic_X.

Proof.

First, assume, towards a contradiction, that λ+Xsuperscript𝜆𝑋\lambda^{+}\subseteq Xitalic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ⊆ italic_X. Since ζC(2)𝜁superscript𝐶2\zeta\in C^{(2)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT, we know that λ+<ζsuperscript𝜆𝜁\lambda^{+}<\zetaitalic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT < italic_ζ and λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT is definable in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT from the parameter λ𝜆\lambdaitalic_λ. This shows that λ+ran(j)superscript𝜆ran𝑗\lambda^{+}\in{{\rm{ran}}(j)}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ∈ roman_ran ( italic_j ) and we can now use the correctness properties of X𝑋Xitalic_X to conclude that λ+Xsuperscript𝜆𝑋\lambda^{+}\in Xitalic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_X with j(λ+)=λ+𝑗superscript𝜆superscript𝜆j(\lambda^{+})=\lambda^{+}italic_j ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT. The same argument now shows that Hλ++subscript𝐻superscript𝜆absentH_{\lambda^{++}}italic_H start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an element of X𝑋Xitalic_X. Since the existence of a partition of the set Sωλ+={γ<λ+|cof(γ)=ω}subscriptsuperscript𝑆superscript𝜆𝜔𝛾brasuperscript𝜆cof𝛾𝜔S^{\lambda^{+}}_{\omega}=\{{\gamma<\lambda^{+}}~{}|~{}{{{\rm{cof}}(\gamma)}=% \omega}\}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT = { italic_γ < italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT | roman_cof ( italic_γ ) = italic_ω } into crit(j)crit𝑗{{\rm{crit}}\left({j}\right)}roman_crit ( italic_j )-many stationary sets can be stated in Hλ++subscript𝐻superscript𝜆absentH_{\lambda^{++}}italic_H start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT by a formula that only uses the parameter λ𝜆\lambdaitalic_λ, it follows that there exists such a partition S=Sα|α<crit(j)𝑆brasubscript𝑆𝛼𝛼delimited-<⟩crit𝑗\vec{S}=\langle{S_{\alpha}}~{}|~{}{\alpha<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}}\rangleover→ start_ARG italic_S end_ARG = ⟨ italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT | italic_α < roman_crit ( italic_j ) ⟩ that is an element of X𝑋Xitalic_X. Elementarity then ensures that j(S)=Tβ|β<j(crit(j))𝑗𝑆brasubscript𝑇𝛽𝛽delimited-<⟩𝑗crit𝑗j(\vec{S})=\langle{T_{\beta}}~{}|~{}{\beta<j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})}\rangleitalic_j ( over→ start_ARG italic_S end_ARG ) = ⟨ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) ⟩ is a partition of Sωλ+subscriptsuperscript𝑆superscript𝜆𝜔S^{\lambda^{+}}_{\omega}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT into j(crit(j))𝑗crit𝑗j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})italic_j ( roman_crit ( italic_j ) )-many stationary subsets. Define C={γSωλ+|j(γ)=γ}𝐶conditional-set𝛾subscriptsuperscript𝑆superscript𝜆𝜔𝑗𝛾𝛾C=\{{\gamma\in S^{\lambda^{+}}_{\omega}}~{}|~{}{j(\gamma)=\gamma}\}italic_C = { italic_γ ∈ italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT | italic_j ( italic_γ ) = italic_γ }.

Claim.

C𝐶Citalic_C is an ω𝜔\omegaitalic_ω-closed unbounded subset of λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT.

Proof of the Claim.

Given γ<λ+𝛾superscript𝜆\gamma<\lambda^{+}italic_γ < italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT, let γn|n<ωbrasubscript𝛾𝑛𝑛delimited-<⟩𝜔\langle{\gamma_{n}}~{}|~{}{n<\omega}\rangle⟨ italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT | italic_n < italic_ω ⟩ denote the unique sequence with γ0=γsubscript𝛾0𝛾\gamma_{0}=\gammaitalic_γ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ and γn+1=j(γn+1)subscript𝛾𝑛1𝑗subscript𝛾𝑛1\gamma_{n+1}=j(\gamma_{n}+1)italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT + 1 ) for all n<ω𝑛𝜔n<\omegaitalic_n < italic_ω. Set γω=supn<ωγnSωλ+Xsubscript𝛾𝜔subscriptsupremum𝑛𝜔subscript𝛾𝑛subscriptsuperscript𝑆superscript𝜆𝜔𝑋\gamma_{\omega}=\sup_{n<\omega}\gamma_{n}\in S^{\lambda^{+}}_{\omega}\subseteq Xitalic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_n < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_X. The correctness properties of X𝑋Xitalic_X then imply that X𝑋Xitalic_X contains a strictly increasing sequence βm|m<ωbrasubscript𝛽𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\beta_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of ordinals that is cofinal in γωsubscript𝛾𝜔\gamma_{\omega}italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT. Our construction now ensures that j(βm)<γω𝑗subscript𝛽𝑚subscript𝛾𝜔j(\beta_{m})<\gamma_{\omega}italic_j ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT holds for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Since elementarity implies that j(βm)|m<ωbra𝑗subscript𝛽𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{j(\beta_{m})}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_j ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) | italic_m < italic_ω ⟩ that is cofinal in j(γω)𝑗subscript𝛾𝜔j(\gamma_{\omega})italic_j ( italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ), it follows that γωCsubscript𝛾𝜔𝐶\gamma_{\omega}\in Citalic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C.

Next, fix an element γ𝛾\gammaitalic_γ of Sωλ+subscriptsuperscript𝑆superscript𝜆𝜔S^{\lambda^{+}}_{\omega}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT that is a limit point of C𝐶Citalic_C. As above, we know that X𝑋Xitalic_X contains a strictly increasing sequence βm|m<ωbrasubscript𝛽𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\beta_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ that is cofinal in γ𝛾\gammaitalic_γ. Given m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, there exists γ¯C¯𝛾𝐶\bar{\gamma}\in Cover¯ start_ARG italic_γ end_ARG ∈ italic_C with βm<γ¯<γsubscript𝛽𝑚¯𝛾𝛾\beta_{m}<\bar{\gamma}<\gammaitalic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT < over¯ start_ARG italic_γ end_ARG < italic_γ and this implies that j(βm)<γ¯<γ𝑗subscript𝛽𝑚¯𝛾𝛾j(\beta_{m})<\bar{\gamma}<\gammaitalic_j ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) < over¯ start_ARG italic_γ end_ARG < italic_γ. Since j(βm)|m<ωbra𝑗subscript𝛽𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{j(\beta_{m})}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_j ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) | italic_m < italic_ω ⟩ is cofinal in j(γ)𝑗𝛾j(\gamma)italic_j ( italic_γ ), we can now conclude that γC𝛾𝐶\gamma\in Citalic_γ ∈ italic_C. ∎

The above claim shows that there exists γCTcrit(j)𝛾𝐶subscript𝑇crit𝑗\gamma\in C\cap T_{{{\rm{crit}}\left({j}\right)}}italic_γ ∈ italic_C ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT roman_crit ( italic_j ) end_POSTSUBSCRIPT. Then there is α<crit(j)𝛼crit𝑗\alpha<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}italic_α < roman_crit ( italic_j ) with γSα𝛾subscript𝑆𝛼\gamma\in S_{\alpha}italic_γ ∈ italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT and we can conclude that γ=j(γ)TαTcrit(j)=𝛾𝑗𝛾subscript𝑇𝛼subscript𝑇crit𝑗\gamma=j(\gamma)\in T_{\alpha}\cap T_{{{\rm{crit}}\left({j}\right)}}=\varnothingitalic_γ = italic_j ( italic_γ ) ∈ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT roman_crit ( italic_j ) end_POSTSUBSCRIPT = ∅, a contradiction.

Now, assume that [λ]ωXsuperscriptdelimited-[]𝜆𝜔𝑋[\lambda]^{\omega}\subseteq X[ italic_λ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ω end_POSTSUPERSCRIPT ⊆ italic_X. Arguing as above, we can show that X𝑋Xitalic_X contains a surjection from [λ]ωsuperscriptdelimited-[]𝜆𝜔[\lambda]^{\omega}[ italic_λ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ω end_POSTSUPERSCRIPT onto λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT. Therefore, our assumption implies that λ+Xsuperscript𝜆𝑋\lambda^{+}\subseteq Xitalic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ⊆ italic_X, in contradiction to the above conclusion. ∎

The notion of exactness is motivated by its connection with Structural Reflection. Theorem 4.2 below, quoted from [5, Corollary 9.10], presents this connection and clarifies the role of the parametric form of the definition.

It is easy to see that, if j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-exact embedding at some limit cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, then jVλ:VλVλ:𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{j\restriction V_{\lambda}}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT is an I3-embedding, i.e., a non-trivial elementary embedding from Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT to Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. From this it follows that the existence of a 1111-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ implies that λ𝜆\lambdaitalic_λ is a limit of n𝑛nitalic_n-huge cardinals for all n<ω𝑛𝜔n<\omegaitalic_n < italic_ω (see [25, p. 332]).

Our first goal, in §2.1 and §2.2 below, is to further motivate the notion of exact embeddings by giving two alternate characterizations of their existence, one as a weak form of rank-Berkeleyness and another as a strong form of Jónssonness.

2.1. Exactness and rank-Berkeley cardinals

The following lemma establishes a fact about n𝑛nitalic_n-exact embeddings which might be surprising: the existence of such embeddings does not depend on the parameter n𝑛nitalic_n.

Lemma 2.3.

Given a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, the following statements are equivalent for every limit cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and every set x𝑥xitalic_x:

  1. (i)

    There is an n𝑛nitalic_n-exact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with xX𝑥𝑋x\in Xitalic_x ∈ italic_X and j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x.

  2. (ii)

    For every ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ with xVζ𝑥subscript𝑉𝜁x\in V_{\zeta}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, there is an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

  3. (iii)

    For every ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ with xVζ𝑥subscript𝑉𝜁x\in V_{\zeta}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT and every α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there is an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

Proof.

(i)\Rightarrow(iii): Assume, towards a contradiction that (i) holds and (iii) fails, and let ξ>λ𝜉𝜆\xi>\lambdaitalic_ξ > italic_λ be minimal with the property that xVξ𝑥subscript𝑉𝜉x\in V_{\xi}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT and there is an α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ such that for every elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vξsubscript𝑉𝜉V_{\xi}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, there is no elementary embedding j:XVξ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜉{j}:{X}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Then the set {ξ}𝜉\{\xi\}{ italic_ξ } is definable by a Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ and x𝑥xitalic_x. Now, let β<λ𝛽𝜆\beta<\lambdaitalic_β < italic_λ be minimal such that for every elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vξsubscript𝑉𝜉V_{\xi}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, there is no elementary embedding j:XVξ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜉{j}:{X}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, jβ=idβ𝑗𝛽subscriptid𝛽j\restriction\beta={\rm{id}}_{\beta}italic_j ↾ italic_β = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT, and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Then the set {β}𝛽\{\beta\}{ italic_β } is also definable by a Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ and x𝑥xitalic_x. Using (i), we can now find a cardinal λ<ηC(n)𝜆𝜂superscript𝐶𝑛\lambda<\eta\in C^{(n)}italic_λ < italic_η ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT, an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, a cardinal λ<ζC(n+1)𝜆𝜁superscript𝐶𝑛1\lambda<\zeta\in C^{(n+1)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Since n+12𝑛12n+1\geq 2italic_n + 1 ≥ 2, the correctness properties properties of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ensure that the ordinals ξ𝜉\xiitalic_ξ and β𝛽\betaitalic_β are both smaller than ζ𝜁\zetaitalic_ζ, and the sets {ξ}𝜉\{\xi\}{ italic_ξ } and {β}𝛽\{\beta\}{ italic_β } are definable in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT by Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formulas with parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ and x𝑥xitalic_x. Moreover, since j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ and j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, we can use the fact that Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formulas are upwards absolute from X𝑋Xitalic_X to V𝑉Vitalic_V to conclude that ξ𝜉\xiitalic_ξ and β𝛽\betaitalic_β are both contained in X𝑋Xitalic_X with j(ξ)=ξ𝑗𝜉𝜉j(\xi)=\xiitalic_j ( italic_ξ ) = italic_ξ and j(β)=β𝑗𝛽𝛽j(\beta)=\betaitalic_j ( italic_β ) = italic_β. Set Y=XVξ𝑌𝑋subscript𝑉𝜉Y=X\cap V_{\xi}italic_Y = italic_X ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT and i=jY𝑖𝑗𝑌i=j\restriction Yitalic_i = italic_j ↾ italic_Y. Since elementarity implies that VξXsubscript𝑉𝜉𝑋V_{\xi}\in Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X with j(Vξ)=Vξ𝑗subscript𝑉𝜉subscript𝑉𝜉j(V_{\xi})=V_{\xi}italic_j ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT, we then know that Y𝑌Yitalic_Y is an elementary submodel of Vξsubscript𝑉𝜉V_{\xi}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Ysubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑌V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Yitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_Y. Moreover, it follows that i:YVξ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜉{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT is an elementary embedding with i(λ)=λ𝑖𝜆𝜆i(\lambda)=\lambdaitalic_i ( italic_λ ) = italic_λ, i(x)=x𝑖𝑥𝑥i(x)=xitalic_i ( italic_x ) = italic_x, and iλidλ𝑖𝜆subscriptid𝜆i\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_i ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. By our assumptions, we now know that iβidβ𝑖𝛽subscriptid𝛽i\restriction\beta\neq{\rm{id}}_{\beta}italic_i ↾ italic_β ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT. Using the fact that i(β)=β𝑖𝛽𝛽i(\beta)=\betaitalic_i ( italic_β ) = italic_β, we can now conclude that β>ω𝛽𝜔\beta>\omegaitalic_β > italic_ω, i(Vβ+2)=Vβ+2𝑖subscript𝑉𝛽2subscript𝑉𝛽2i(V_{\beta+2})=V_{\beta+2}italic_i ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 2 end_POSTSUBSCRIPT and iVβ+2:Vβ+2Vβ+2:𝑖subscript𝑉𝛽2subscript𝑉𝛽2subscript𝑉𝛽2{i\restriction V_{\beta+2}}:{V_{\beta+2}}\longrightarrow{V_{\beta+2}}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 2 end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 2 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 2 end_POSTSUBSCRIPT is a non-trivial elementary embedding, contradicting the Kunen inconsistency. (iii)\Rightarrow(ii): Trivial. (ii)\Rightarrow(i): Pick ζC(n+1)𝜁superscript𝐶𝑛1\zeta\in C^{(n+1)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT with xVζ𝑥subscript𝑉𝜁x\in V_{\zeta}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT and use (ii) to obtain an n𝑛nitalic_n-exact embedding. ∎

Note that the above implication (i)\Rightarrow(iii) does not work when we prescribe the critical sequence of the embedding, because then the least counterexample is only definable by using the sequence as a parameter and it is no longer possible to show that this ordinal is fixed by the embedding, because the parameter is not. We will return to this in §3.

In addition, observe that item (ii) in the lemma above is Π2subscriptΠ2\Pi_{2}roman_Π start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT expressible, using λ𝜆\lambdaitalic_λ and x𝑥xitalic_x as parameters. Thus, if λ𝜆\lambdaitalic_λ is the least ordinal for which (ii) holds for a given set x𝑥xitalic_x, then there is no cardinal in C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT below λ𝜆\lambdaitalic_λ and above the rank of x𝑥xitalic_x. In particular, there is no extendible cardinal below the least λ𝜆\lambdaitalic_λ for which there is a 1111-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. Moreover, if V𝑉Vitalic_V is a model of ZFC which satisfies that there is a 1111-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, with λ𝜆\lambdaitalic_λ being the least such, and there is an inaccessible cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ above λ𝜆\lambdaitalic_λ, then, by (ii) of the lemma above, the set Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT is a model of ZFC with a 1111-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and with no regular cardinal in C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT, hence with no extendible cardinals.

In [24], working in ZF, Goldberg and Schlutzenberg defined a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ to be rank-Berkeley if for all ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ and all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there exists a non-trivial elementary embedding j:VζVζ:𝑗subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁{j}:{V_{\zeta}}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with α<crit(j)<λ𝛼crit𝑗𝜆\alpha<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaitalic_α < roman_crit ( italic_j ) < italic_λ and j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ. The equivalences given by Lemma 2.3 now show that the existence of 1111-exact embeddings corresponds to rank-Berkeleyness in the same way as strong unfoldability corresponds to supercompactness (as shown in [31] and [32]). Only this time, instead of canonically weakening a large cardinal property implying VL𝑉𝐿V\neq Litalic_V ≠ italic_L to obtain a notion compatible with V=L𝑉𝐿V=Litalic_V = italic_L, we weaken a property implying a failure of the Axiom of Choice in the same way to obtain a notion compatible with this axiom. Motivated by these analogies, we introduce a name for the isolated property:

Definition 2.4.

A cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is exacting if for all ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ and all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there exists an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

If λ𝜆\lambdaitalic_λ is an exacting cardinal, then there is a non-trivial elementary embedding from Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT to Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Therefore, the Kunen inconsistency implies that all exacting cardinal are elements of C(1)superscript𝐶1C^{(1)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT with countable cofinality. In particular, if X𝑋Xitalic_X is as in Definition 2.4, then we can assume that |X|=λ𝑋𝜆|{X}|=\lambda| italic_X | = italic_λ. Applying Lemma 2.3 to n=1𝑛1n=1italic_n = 1 and x=𝑥x=\varnothingitalic_x = ∅, immediately yields the following equivalence:

Corollary 2.5.

A cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is exacting if and only if there is a 1111-exact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. ∎

We now turn to model-theoretic characterizations of exacting cardinals.

2.2. Exactness and Jónsson cardinals

Recall that a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is Jónsson if every structure in a countable first-order language whose domain has cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ has a proper elementary substructure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ (see [25, p. 93]). In the following, we will show that being an exacting cardinal can be regarded as a strong form of Jónssonness that ensures the existence of proper elementary substructures of the same cardinality that also possess certain external properties of the original structure. In addition, we will also derive a dual version of this result that demands the existence of proper elementary superstructures of the same cardinality and which has no non-trivial equivalent in the classical case.

Proposition 2.6.

Let λ𝜆\lambdaitalic_λ be an exacting cardinal and let 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C be a class of structures in a countable first-order language that is definable by a formula with parameters in Vλ{λ}subscript𝑉𝜆𝜆V_{\lambda}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }. If B𝐵Bitalic_B is a structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C, then there exist structures A𝐴Aitalic_A and C𝐶Citalic_C of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C such that A𝐴Aitalic_A is isomorphic to a proper elementary substructure of B𝐵Bitalic_B and B𝐵Bitalic_B is isomorphic to a proper elementary substructure of C𝐶Citalic_C.

Proof.

Fix a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula φ(v0,v1,v2)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1subscript𝑣2\varphi(v_{0},v_{1},v_{2})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) and zVλ𝑧subscript𝑉𝜆z\in V_{\lambda}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT such that 𝒞={A|φ(A,λ,z)}𝒞conditional-set𝐴𝜑𝐴𝜆𝑧{\mathcal{C}}=\{{A}~{}|~{}{\varphi(A,\lambda,z)}\}caligraphic_C = { italic_A | italic_φ ( italic_A , italic_λ , italic_z ) }. Pick λ<ζC(n+3)𝜆𝜁superscript𝐶𝑛3\lambda<\zeta\in C^{(n+3)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT and use Lemma 2.3 to find an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X, and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z, and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

First, assume, towards a contradiction, that 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C contains a structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ that does not contain a proper elementary substructure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ that is isomorphic to a structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C. The correctness of X𝑋Xitalic_X for Σn+3subscriptΣ𝑛3\Sigma_{n+3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 3 end_POSTSUBSCRIPT sentences then implies that X𝑋Xitalic_X contains a structure B𝐵Bitalic_B with this property. Moreover, since λ𝜆\lambdaitalic_λ is a subset of X𝑋Xitalic_X, it follows that the domain of B𝐵Bitalic_B is also a subset of X𝑋Xitalic_X and this implies that j𝑗jitalic_j induces an elementary embedding of B𝐵Bitalic_B into j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ). Let bX𝑏𝑋b\in Xitalic_b ∈ italic_X be a bijection between λ𝜆\lambdaitalic_λ and the domain of B𝐵Bitalic_B. Given α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, we have

j(b(α))=j(b)(j(α))j(b)[j[λ]]𝑗𝑏𝛼𝑗𝑏𝑗𝛼𝑗𝑏delimited-[]𝑗delimited-[]𝜆j(b(\alpha))~{}=~{}j(b)(j(\alpha))~{}\in~{}j(b)[j[\lambda]]italic_j ( italic_b ( italic_α ) ) = italic_j ( italic_b ) ( italic_j ( italic_α ) ) ∈ italic_j ( italic_b ) [ italic_j [ italic_λ ] ]

and, since j[λ]𝑗delimited-[]𝜆j[\lambda]italic_j [ italic_λ ] is a proper subset of λ𝜆\lambdaitalic_λ, we can conclude that the elementary embedding of B𝐵Bitalic_B into j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) induced by j𝑗jitalic_j is not surjective. In particular, the pointwise image of B𝐵Bitalic_B under this embedding is a proper elementary submodel of j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ that is isomorphic to the element B𝐵Bitalic_B of 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C, contradicting the properties of j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ).

Now, assume, towards a contradiction, that 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C contains a structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ that is not isomorphic to a proper elementary substructure of a structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C. As above, we can find a structure B𝐵Bitalic_B in X𝑋Xitalic_X with this property. We then know that j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) is also structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C and j𝑗jitalic_j induces an elementary embedding of B𝐵Bitalic_B into j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) that is not surjective, contradicting the properties of B𝐵Bitalic_B. ∎

The next proposition shows that the existence of a 2222-exact embedding follows from each of the above conclusions for a single Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-definable class of structures:

Proposition 2.7.

There exists a class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures in a finite first-order language such that the following statements hold:

  1. (i)

    The class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C is definable by a Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-formula without parameters.

  2. (ii)

    A cardinal is contained in the class C(1)superscript𝐶1C^{(1)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT if and only if it is the cardinality of a structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C.

  3. (iii)

    If λ𝜆\lambdaitalic_λ is cardinal with the property that there are structures A𝐴Aitalic_A and B𝐵Bitalic_B of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C such that A𝐴Aitalic_A is isomorphic to a proper substructure of B𝐵Bitalic_B, then λ𝜆\lambdaitalic_λ is an exacting cardinal.

Proof.

Let \mathcal{L}caligraphic_L denote the first-order language that extends the language of set theory by a constant symbol and a unary function symbol, and let 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C denote the class of all \mathcal{L}caligraphic_L-models X,E,λ,s𝑋𝐸𝜆𝑠\langle X,E,\lambda,s\rangle⟨ italic_X , italic_E , italic_λ , italic_s ⟩ such that the following statements hold:

  • λ𝜆\lambdaitalic_λ is a cardinal in C(1)superscript𝐶1C^{(1)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT.

  • There is a cardinal η𝜂\etaitalic_η in C(2)superscript𝐶2C^{(2)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT such that X𝑋Xitalic_X is an elementary substructure of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X.

  • E=(X×X)E={{\in}\mathrel{\restriction}(X\times X)}italic_E = ∈ ↾ ( italic_X × italic_X ).

  • sλ:λX:𝑠𝜆𝜆𝑋{s\restriction\lambda}:{\lambda}\longrightarrow{X}italic_s ↾ italic_λ : italic_λ ⟶ italic_X is a surjection.

Then 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C is definable by a Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-formula without parameters. Moreover, it is easy to see that the class C(1)superscript𝐶1C^{(1)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT coincides with the class of cardinalities of structures in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C.

Now, assume that λ𝜆\lambdaitalic_λ is cardinal with the property that the class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C contains structures A=X,,λ,s𝐴𝑋𝜆𝑠A=\langle X,\in,\lambda,s\rangleitalic_A = ⟨ italic_X , ∈ , italic_λ , italic_s ⟩ and B=Y,,λ,t𝐵𝑌𝜆𝑡B=\langle Y,\in,\lambda,t\rangleitalic_B = ⟨ italic_Y , ∈ , italic_λ , italic_t ⟩ such that A𝐴Aitalic_A is isomorphic to a proper substructure of B𝐵Bitalic_B. Then there exist cardinals η𝜂\etaitalic_η and ζ𝜁\zetaitalic_ζ in C(2)superscript𝐶2C^{(2)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT such that X𝑋Xitalic_X is an elementary submodel of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and Y𝑌Yitalic_Y is an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Ysubscript𝑉𝜆𝜆𝑌V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y. Our assumption now yields an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j[X]Y𝑗delimited-[]𝑋𝑌j[X]\subsetneq Yitalic_j [ italic_X ] ⊊ italic_Y and j(s(α))=t(j(α))𝑗𝑠𝛼𝑡𝑗𝛼j(s(\alpha))=t(j(\alpha))italic_j ( italic_s ( italic_α ) ) = italic_t ( italic_j ( italic_α ) ) for all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ. We can then find α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ with t(α)j[X]𝑡𝛼𝑗delimited-[]𝑋t(\alpha)\notin j[X]italic_t ( italic_α ) ∉ italic_j [ italic_X ]. Since t(j(α))=j(s(α))j[X]𝑡𝑗𝛼𝑗𝑠𝛼𝑗delimited-[]𝑋t(j(\alpha))=j(s(\alpha))\in j[X]italic_t ( italic_j ( italic_α ) ) = italic_j ( italic_s ( italic_α ) ) ∈ italic_j [ italic_X ], it follows that j(α)α𝑗𝛼𝛼j(\alpha)\neq\alphaitalic_j ( italic_α ) ≠ italic_α and jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. By Lemma 2.3, this shows that λ𝜆\lambdaitalic_λ is an exacting cardinal. ∎

The following corollary gives an example of how the above results can be applied to obtain a characterization of being an exacting cardinal as a strengthening of being Jónsson:

Corollary 2.8.

The following are equivalent for each cardinal λC(1)𝜆superscript𝐶1\lambda\in C^{(1)}italic_λ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT:

  1. (i)

    The cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is exacting.

  2. (ii)

    For every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures in a countable first-order language that is definable by a formula with parameters contained in Vλ{λ}subscript𝑉𝜆𝜆V_{\lambda}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }, every structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C contains a proper elementary substructure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ that is isomorphic to a structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C.

  3. (iii)

    For every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures in a countable first-order language that is definable by a formula with parameters contained in Vλ{λ}subscript𝑉𝜆𝜆V_{\lambda}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }, every structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C is isomorphic to a proper elementary substructure of a structure of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C. ∎

Recall that the existence of a Jónsson cardinal implies VL𝑉𝐿V\neq Litalic_V ≠ italic_L (see [25, 8.13]). We will show in §2.4 below that, similarly, the existence of an exacting cardinal implies VHOD𝑉HODV\neq{\rm{HOD}}italic_V ≠ roman_HOD. However, while the consistency strength of the existence of a Jónsson cardinal of cofinality ω𝜔\omegaitalic_ω is that of a measurable cardinal (see [34]), and the existence of a measurable cardinal implies VL𝑉𝐿V\neq Litalic_V ≠ italic_L, the consistency of the existence of an exacting cardinal can be established relative to large cardinals compatible with V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD.

2.3. The consistency of exact cardinals

In this section, we answer one of the main questions left open by the results of [5, Question 10.3] by showing that the consistency of the existence of n𝑛nitalic_n-exact cardinals can be established from a well-studied very strong large cardinal assumption not known to be inconsistent with ZFC. Recall that I0 is the assertion that there exists a non-trivial elementary embedding j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ), for some λ𝜆\lambdaitalic_λ, with crit(j)<λcrit𝑗𝜆{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaroman_crit ( italic_j ) < italic_λ. We shall refer to such an embedding as an I0 embedding. Note that since we work in the context of ZFC, an I0 embedding, being a proper class, is implicitly assumed to be definable, possibly with parameters (see the proof of [43, Lemma 5] for more details).

Theorem 2.9.

If j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is an I0 embedding with critical sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, then there is a set-sized transitive model M𝑀Mitalic_M of ZFC such that λM𝜆𝑀\vec{\lambda}\in Mover→ start_ARG italic_λ end_ARG ∈ italic_M and, in M𝑀Mitalic_M, the cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-exact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ for every natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0.

Proof.

We start with an observation needed for the construction of the model with the listed properties.

Claim.

There exists a wellordering subgroup-of\lhd of Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT of order-type λ𝜆\lambdaitalic_λ, with j()=𝑗subgroup-ofsubgroup-ofj(\lhd)=\lhditalic_j ( ⊲ ) = ⊲.

Proof of the Claim.

Pick a wellordering 0subscriptsubgroup-of0\lhd_{0}⊲ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT of Vλ0subscript𝑉subscript𝜆0V_{\lambda_{0}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, and let 1=j(0)0\lhd_{1}=j(\lhd_{0})\setminus\lhd_{0}⊲ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( ⊲ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∖ ⊲ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. Given msubscriptsubgroup-of𝑚\lhd_{m}⊲ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for some 0<m<ω0𝑚𝜔0<m<\omega0 < italic_m < italic_ω, set m+1=j(m)\lhd_{m+1}=j(\lhd_{m})⊲ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( ⊲ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ). Finally, let =m<ωmsubgroup-ofsubscript𝑚𝜔subscriptsubgroup-of𝑚\lhd=\bigcup_{m<\omega}\lhd_{m}⊲ = ⋃ start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ⊲ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT. Then subgroup-of\lhd is as required. ∎

Now, set Γ=Vλ{λ,}Γsubscript𝑉𝜆𝜆subgroup-of\Gamma=V_{\lambda}\cup\{\vec{\lambda},\lhd\}roman_Γ = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { over→ start_ARG italic_λ end_ARG , ⊲ } and note that this set belongs to L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ). By using subgroup-of\lhd, in L(Γ)𝐿ΓL(\Gamma)italic_L ( roman_Γ ), we may easily wellorder ΓΓ\Gammaroman_Γ in order-type λ𝜆\lambdaitalic_λ, so that L(Γ)𝐿ΓL(\Gamma)italic_L ( roman_Γ ) is a model of ZFC. Moreover, since j()=𝑗subgroup-ofsubgroup-ofj(\lhd)=\lhditalic_j ( ⊲ ) = ⊲, we have that j(Γ)=Vλ{j(λ),}𝑗Γsubscript𝑉𝜆𝑗𝜆subgroup-ofj(\Gamma)=V_{\lambda}\cup\{j(\vec{\lambda}),\lhd\}italic_j ( roman_Γ ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_j ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) , ⊲ }, hence L(Γ)=L(j(Γ))𝐿Γ𝐿𝑗ΓL(\Gamma)=L(j(\Gamma))italic_L ( roman_Γ ) = italic_L ( italic_j ( roman_Γ ) ), and so jL(Γ):L(Γ)L(Γ):𝑗𝐿Γ𝐿Γ𝐿Γ{j\restriction L(\Gamma)}:{L(\Gamma)}\longrightarrow{L(\Gamma)}italic_j ↾ italic_L ( roman_Γ ) : italic_L ( roman_Γ ) ⟶ italic_L ( roman_Γ ) is an elementary embedding. Let M=Lλ+(Γ)𝑀subscript𝐿superscript𝜆ΓM=L_{\lambda^{+}}(\Gamma)italic_M = italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Γ ).

Claim.

M𝑀Mitalic_M satisfies ZFC and jM:MM:𝑗𝑀𝑀𝑀{j\restriction M}:{M}\longrightarrow{M}italic_j ↾ italic_M : italic_M ⟶ italic_M is an elementary embedding.

Proof of the Claim.

Since j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is an I0 embedding, it follows that λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT is measurable in L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) by a theorem of Woodin (see, for example, [19, Theorem 6.2]). Thus, L(Γ)𝐿ΓL(\Gamma)italic_L ( roman_Γ ) is a model of ZFC and there is an L(Γ)𝐿ΓL(\Gamma)italic_L ( roman_Γ )-ultrafilter on λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT, so λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT is strongly inaccessible in L(Γ)𝐿ΓL(\Gamma)italic_L ( roman_Γ ), and so M𝑀Mitalic_M is a model of ZFC. Moreover, since j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ and (λ+)L(Vλ+1)=λ+superscriptsuperscript𝜆𝐿subscript𝑉𝜆1superscript𝜆(\lambda^{+})^{L(V_{\lambda+1})}=\lambda^{+}( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT = italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT, the cardinal λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT is a fixed point of j𝑗jitalic_j and therefore jM:MM:𝑗𝑀𝑀𝑀{j\restriction M}:{M}\longrightarrow{M}italic_j ↾ italic_M : italic_M ⟶ italic_M is an elementary embedding. ∎

Now, fix a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0 and assume, aiming for a contradiction, that, in M𝑀Mitalic_M, the cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is not parametrically n𝑛nitalic_n-exact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Pick an ordinal λ<ζ<λ+𝜆𝜁superscript𝜆\lambda<\zeta<\lambda^{+}italic_λ < italic_ζ < italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT such that j(ζ)=ζ𝑗𝜁𝜁j(\zeta)=\zetaitalic_j ( italic_ζ ) = italic_ζ and ζ(C(n+1))M𝜁superscriptsuperscript𝐶𝑛1𝑀\zeta\in(C^{(n+1)})^{M}italic_ζ ∈ ( italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_M end_POSTSUPERSCRIPT.

Working in M𝑀Mitalic_M, pick AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT with the property that there is no n𝑛nitalic_n-exact embedding i:YVζ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜁{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Y𝑌Yitalic_Y an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT containing Vλ{λ}subscript𝑉𝜆𝜆V_{\lambda}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }, Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ0𝑖crit𝑖subscript𝜆0i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{0}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Without loss of generality, we may assume that Aλ0{λm|m<ω}𝐴subscript𝜆0conditional-setsubscript𝜆𝑚𝑚𝜔A\notin\lambda_{0}\cup\{{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\}italic_A ∉ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω }. The elementarity of jM𝑗𝑀j\restriction Mitalic_j ↾ italic_M then implies that, in M𝑀Mitalic_M, for every elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Ysubscript𝑉𝜆𝜆𝑌V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y, there is no elementary embedding i:YVζ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜁{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(A)ran(i)𝑗𝐴ran𝑖j(A)\in{{\rm{ran}}(i)}italic_j ( italic_A ) ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ1𝑖crit𝑖subscript𝜆1i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{1}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, and i(λm+1)=λm+2𝑖subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2i(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω.

Still working in M𝑀Mitalic_M, let X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT be an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with the property that Vλ{λ,A}X0subscript𝑉𝜆𝜆𝐴subscript𝑋0V_{\lambda}\cup\{\lambda,A\}\subseteq X_{0}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_A } ⊆ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. Pick a bijection b0:λX0:subscript𝑏0𝜆subscript𝑋0{b_{0}}:{\lambda}\longrightarrow{X_{0}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : italic_λ ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT satisfying b0(0)=Asubscript𝑏00𝐴b_{0}(0)=Aitalic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( 0 ) = italic_A, b0(m+1)=λmsubscript𝑏0𝑚1subscript𝜆𝑚b_{0}(m+1)=\lambda_{m}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_m + 1 ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω and b0(ω+α)=αsubscript𝑏0𝜔𝛼𝛼b_{0}(\omega+\alpha)=\alphaitalic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_ω + italic_α ) = italic_α for all α<λ0𝛼subscript𝜆0\alpha<\lambda_{0}italic_α < italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. Set X1=j(X0)subscript𝑋1𝑗subscript𝑋0X_{1}=j(X_{0})italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) and b1=j(b0)subscript𝑏1𝑗subscript𝑏0b_{1}=j(b_{0})italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ). Since M𝑀Mitalic_M is closed under j𝑗jitalic_j, we have X1,b1Msubscript𝑋1subscript𝑏1𝑀X_{1},b_{1}\in Mitalic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_M. The set X1subscript𝑋1X_{1}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with Vλ{λ,j(A)}X1subscript𝑉𝜆𝜆𝑗𝐴subscript𝑋1V_{\lambda}\cup\{\lambda,j(A)\}\subseteq X_{1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_j ( italic_A ) } ⊆ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and b1:λX1:subscript𝑏1𝜆subscript𝑋1{b_{1}}:{\lambda}\longrightarrow{X_{1}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT : italic_λ ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is a bijection with b1(0)=j(A)subscript𝑏10𝑗𝐴b_{1}(0)=j(A)italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( 0 ) = italic_j ( italic_A ), b1(m+1)=λm+1subscript𝑏1𝑚1subscript𝜆𝑚1b_{1}(m+1)=\lambda_{m+1}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_m + 1 ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, and b1(ω+α)=αsubscript𝑏1𝜔𝛼𝛼b_{1}(\omega+\alpha)=\alphaitalic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_ω + italic_α ) = italic_α for all α<λ1𝛼subscript𝜆1\alpha<\lambda_{1}italic_α < italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, note that

b1(jλ)=(jX0)b0subscript𝑏1𝑗𝜆𝑗subscript𝑋0subscript𝑏0b_{1}\circ(j\restriction\lambda)~{}=~{}(j\restriction X_{0})\circ b_{0}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ∘ ( italic_j ↾ italic_λ ) = ( italic_j ↾ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∘ italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT (1)

holds, i.e., the following diagram commutes:

λ𝜆\textstyle{\lambda\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces% \ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λb0subscript𝑏0\scriptstyle{b_{0}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPTj𝑗\scriptstyle{j}italic_jX0subscript𝑋0\textstyle{X_{0}\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPTj𝑗\scriptstyle{j}italic_jλ𝜆\textstyle{\lambda\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λb1subscript𝑏1\scriptstyle{b_{1}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPTX1subscript𝑋1\textstyle{X_{1}}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT

From the fact that j(X0)=X1𝑗subscript𝑋0subscript𝑋1j(X_{0})=X_{1}italic_j ( italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT it follows that jX0:X0X1:𝑗subscript𝑋0subscript𝑋0subscript𝑋1{j\upharpoonright X_{0}}:{X_{0}}\longrightarrow{X_{1}}italic_j ↾ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is an elementary embedding. Using this, consider now the following diagram for a fixed m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω,

λmsubscript𝜆𝑚\textstyle{\lambda_{m}\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces% \ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPTb0λmsubscript𝑏0subscript𝜆𝑚\scriptstyle{b_{0}\restriction\lambda_{m}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPTjλm𝑗subscript𝜆𝑚\scriptstyle{j\restriction\lambda_{m}}italic_j ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPTb0[λm]subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚\textstyle{b_{0}[\lambda_{m}]\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ]j(b0[λm])𝑗subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚\scriptstyle{{j\restriction(b_{0}[\lambda_{m}])}}italic_j ↾ ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] )λm+1subscript𝜆𝑚1\textstyle{\lambda_{m+1}\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPTb1λm+1subscript𝑏1subscript𝜆𝑚1\scriptstyle{b_{1}\restriction\lambda_{m+1}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPTX1subscript𝑋1\textstyle{X_{1}}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT

and observe that the map jλm𝑗subscript𝜆𝑚j\restriction\lambda_{m}italic_j ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT is the identity on λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and that the map j(b0[λm])𝑗subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚j\restriction(b_{0}[\lambda_{m}])italic_j ↾ ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] ) yields a partial elementary embedding from X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT to X1subscript𝑋1X_{1}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, in the sense that for every first-order formula ϕ(x)italic-ϕ𝑥\phi(\vec{x})italic_ϕ ( over→ start_ARG italic_x end_ARG ) and every tuple ab0[λm]𝑎subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚\vec{a}\in b_{0}[\lambda_{m}]over→ start_ARG italic_a end_ARG ∈ italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ], we have

X0ϕ(a)if and only ifX1ϕ(j(a)).formulae-sequencemodelssubscript𝑋0italic-ϕ𝑎if and only ifmodelssubscript𝑋1italic-ϕ𝑗𝑎X_{0}\models\phi(\vec{a})\quad\mbox{if and only if}\quad X_{1}\models\phi(j(% \vec{a})).italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⊧ italic_ϕ ( over→ start_ARG italic_a end_ARG ) if and only if italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊧ italic_ϕ ( italic_j ( over→ start_ARG italic_a end_ARG ) ) .

Let us define T𝑇Titalic_T to be the set of all functions t:λmλm+1:𝑡subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1{t}:{\lambda_{m}}\longrightarrow{\lambda_{m+1}}italic_t : italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT, for some m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, satisfying the following properties:

  1. (i)

    tλ0=idλ0𝑡subscript𝜆0subscriptidsubscript𝜆0t\restriction\lambda_{0}={\rm{id}}_{\lambda_{0}}italic_t ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT,

  2. (ii)

    t(λk)=λk+1𝑡subscript𝜆𝑘subscript𝜆𝑘1t(\lambda_{k})=\lambda_{k+1}italic_t ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUBSCRIPT for k<m𝑘𝑚k<mitalic_k < italic_m,

  3. (iii)

    the function

    t:b0[λm]:subscript𝑡subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚\displaystyle t_{*}:b_{0}[\lambda_{m}]italic_t start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT : italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] X1absentsubscript𝑋1\displaystyle\longrightarrow X_{1}⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT
    x𝑥\displaystyle xitalic_x (b1tb01)(x)maps-toabsentsubscript𝑏1𝑡superscriptsubscript𝑏01𝑥\displaystyle\mapsto(b_{1}\circ t\circ b_{0}^{{-}1})(x)↦ ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ∘ italic_t ∘ italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ) ( italic_x )

    is a partial elementary embedding from X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT to X1subscript𝑋1X_{1}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, i.e., the map t𝑡titalic_t has the property that the following diagram commutes:

    λmsubscript𝜆𝑚\textstyle{\lambda_{m}\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces% \ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPTb0λmsubscript𝑏0subscript𝜆𝑚\scriptstyle{b_{0}\restriction\lambda_{m}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPTt𝑡\scriptstyle{t}italic_tb0[λm]subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚\textstyle{b_{0}[\lambda_{m}]\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ]tsubscript𝑡\scriptstyle{t_{\ast}}italic_t start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPTλm+1subscript𝜆𝑚1\textstyle{\lambda_{m+1}\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces\ignorespaces}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPTb1λm+1subscript𝑏1subscript𝜆𝑚1\scriptstyle{b_{1}\restriction\lambda_{m+1}}italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPTX1subscript𝑋1\textstyle{X_{1}}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT

Note that (1) ensures that

(jλm)=j(b0[λm])subscript𝑗subscript𝜆𝑚𝑗subscript𝑏0delimited-[]subscript𝜆𝑚(j\restriction\lambda_{m})_{*}~{}=~{}j\restriction(b_{0}[\lambda_{m}])( italic_j ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ ( italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] )

holds for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, and therefore we have verified that jλmT𝑗subscript𝜆𝑚𝑇j\upharpoonright\lambda_{m}\in Titalic_j ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_T for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω.

By ordering T𝑇Titalic_T under end-extensions, we can turn T𝑇Titalic_T into a tree of height at most ω𝜔\omegaitalic_ω. Since jλmT𝑗subscript𝜆𝑚𝑇j\upharpoonright\lambda_{m}\in Titalic_j ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_T for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, the tree T𝑇Titalic_T has an infinite branch in V𝑉Vitalic_V and hence it has an infinite branch B𝐵Bitalic_B in M𝑀Mitalic_M as well. Then B𝐵\bigcup B⋃ italic_B is a function from λ𝜆\lambdaitalic_λ to λ𝜆\lambdaitalic_λ and, if we define

i=b1(B)b01:X0X1:𝑖subscript𝑏1𝐵superscriptsubscript𝑏01subscript𝑋0subscript𝑋1{i~{}=~{}b_{1}\circ\left(\bigcup B\right)\circ b_{0}^{{-}1}}:{X_{0}}% \longrightarrow{X_{1}}italic_i = italic_b start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ∘ ( ⋃ italic_B ) ∘ italic_b start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT : italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT

then i𝑖iitalic_i yields an elementary embedding of X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT into VζMsuperscriptsubscript𝑉𝜁𝑀V_{\zeta}^{M}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_M end_POSTSUPERSCRIPT in M𝑀Mitalic_M with j(A)ran(i)𝑗𝐴ran𝑖j(A)\in{{\rm{ran}}(i)}italic_j ( italic_A ) ∈ roman_ran ( italic_i ), iλ0=idλ0𝑖subscript𝜆0subscriptidsubscript𝜆0i\restriction\lambda_{0}={\rm{id}}_{\lambda_{0}}italic_i ↾ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. This contradicts our earlier assumptions. ∎

The existence of an exacting cardinal appears to be a sensible large-cardinal principle, for, as shown in [5] (see Theorem 4.2 below), it is equivalent to a principle of Structural Reflection. This impression is further reinforced by the equivalence between being an exacting cardinal and a strong form of Jónssonness, given in §2.2 above. However, as we will next show, the existence of these cardinals fundamentally differs from all standard large cardinal axioms, as they imply the existence of non ordinal-definable sets.

2.4. V is not HOD

Recall that, given a class ΓΓ\Gammaroman_Γ, the class ODΓsubscriptODΓ{\rm{OD}}_{\Gamma}roman_OD start_POSTSUBSCRIPT roman_Γ end_POSTSUBSCRIPT consists of all sets that are definable from parameters in ΓOrdΓOrd\Gamma\cup{\rm{Ord}}roman_Γ ∪ roman_Ord, and HODΓsubscriptHODΓ{\rm{HOD}}_{\Gamma}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT roman_Γ end_POSTSUBSCRIPT is the class of all sets x𝑥xitalic_x with tc({x})ODΓtc𝑥subscriptODΓ{\rm{tc}}({\{x\}})\subseteq{\rm{OD}}_{\Gamma}roman_tc ( { italic_x } ) ⊆ roman_OD start_POSTSUBSCRIPT roman_Γ end_POSTSUBSCRIPT.

Theorem 2.10.

If λ𝜆\lambdaitalic_λ is an exacting cardinal, then λ𝜆\lambdaitalic_λ is a regular cardinal in HODVλsubscriptHODsubscript𝑉𝜆{\rm{HOD}}_{V_{\lambda}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, and therefore HODVλVsubscriptHODsubscript𝑉𝜆𝑉{\rm{HOD}}_{V_{\lambda}}\neq Vroman_HOD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ≠ italic_V.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that λ𝜆\lambdaitalic_λ is singular in HODVλsubscriptHODsubscript𝑉𝜆{\rm{HOD}}_{V_{\lambda}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT. Then there is xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT such that λ𝜆\lambdaitalic_λ is singular in HOD{x}subscriptHOD𝑥{\rm{HOD}}_{\{x\}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT. Pick λ<ζC(3)𝜆𝜁superscript𝐶3\lambda<\zeta\in C^{(3)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT and α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ with xVα𝑥subscript𝑉𝛼x\in V_{\alpha}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT and cof(λ)HOD{x}<αcofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥𝛼{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}<\alpharoman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT < italic_α. Since λ𝜆\lambdaitalic_λ is exacting, we can find an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ and jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT.

Now, let c:cof(λ)HOD{x}λ:𝑐cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥𝜆{c}:{{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}}\longrightarrow{\lambda}italic_c : roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ⟶ italic_λ be the least cofinal function from cof(λ)HOD{x}cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT to λ𝜆\lambdaitalic_λ in HOD{x}subscriptHOD𝑥{\rm{HOD}}_{\{x\}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT with respect to the Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-definable canonical wellordering of HOD{x}subscriptHOD𝑥{\rm{HOD}}_{\{x\}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT. Since ζC(3)𝜁superscript𝐶3\zeta\in C^{(3)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT, it follows that, in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, the function c𝑐citalic_c is also the least cofinal function from cof(λ)HOD{x}cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT to λ𝜆\lambdaitalic_λ in HOD{x}subscriptHOD𝑥{\rm{HOD}}_{\{x\}}roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT, and therefore it is uniquely defined by this property, in the parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ, cof(λ)HOD{x}cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT and x𝑥xitalic_x. Hence, we know that c𝑐citalic_c is an element of X𝑋Xitalic_X, and this set is defined in X𝑋Xitalic_X by the same property and with the same parameters. Since j𝑗jitalic_j fixes λ𝜆\lambdaitalic_λ, cof(λ)HOD{x}cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT and x𝑥xitalic_x, it follows that j(c)=c𝑗𝑐𝑐j(c)=citalic_j ( italic_c ) = italic_c. Moreover, since jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, we also know that j(c(ξ))=c(ξ)𝑗𝑐𝜉𝑐𝜉j(c(\xi))=c(\xi)italic_j ( italic_c ( italic_ξ ) ) = italic_c ( italic_ξ ) holds for all ξ<cof(λ)HOD{x}𝜉cofsuperscript𝜆subscriptHOD𝑥\xi<{{\rm{cof}}(\lambda)}^{{\rm{HOD}}_{\{x\}}}italic_ξ < roman_cof ( italic_λ ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT { italic_x } end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT. Now, note that, since VλXsubscript𝑉𝜆𝑋V_{\lambda}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_X, the Kunen inconsistency implies that λ𝜆\lambdaitalic_λ is the supremum of the critical sequence of j𝑗jitalic_j and all but boundedly many ordinals below λ𝜆\lambdaitalic_λ are moved by j𝑗jitalic_j. We now derived a contradiction, because we have also shown that ran(c)ran𝑐{{\rm{ran}}(c)}roman_ran ( italic_c ) is a cofinal subset of λ𝜆\lambdaitalic_λ with jran(c)=idran(c)𝑗ran𝑐subscriptidran𝑐j\restriction{{\rm{ran}}(c)}={\rm{id}}_{{{\rm{ran}}(c)}}italic_j ↾ roman_ran ( italic_c ) = roman_id start_POSTSUBSCRIPT roman_ran ( italic_c ) end_POSTSUBSCRIPT. ∎

Theorem 2.10 shows that exacting cardinals cause a strong form of the Axiom of Choice to fail. More specifically, if λ𝜆\lambdaitalic_λ is an exacting cardinal, then no wellordering of V𝑉Vitalic_V is definable using parameters in Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.555Note that the existence of such a wellordering is equivalent to the assumption V=HODVλ𝑉subscriptHODsubscript𝑉𝜆V={\rm{HOD}}_{V_{\lambda}}italic_V = roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT. However, by the proof of Theorem 2.9, the existence of an exacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is consistent with the assumption that V=HODVλ+1𝑉subscriptHODsubscript𝑉𝜆1V={\rm{HOD}}_{V_{\lambda+1}}italic_V = roman_HOD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT (since the model M𝑀Mitalic_M in the proof satisfies this) and therefore also with the existence of a wellordering of V𝑉Vitalic_V that is definable from parameters in Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, so Theorem 2.9 is best possible.

Corollary 2.11.

If ZFC together with the existence of an I0 embedding is consistent, then this theory does not prove the existence of an exacting cardinal.

Proof.

Standard class forcing arguments (due to Jensen and MacAloon) show that if ZFC is consistent with the existence of an I0 embedding, then this theory is also consistent with the statement that V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD. For suppose j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is an I0 embedding. By the proof of [43, Lemma 5], we may assume that j𝑗jitalic_j is induced by an ultrapower of L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) using an ultrafilter U𝑈Uitalic_U on Vλ+2L(Vλ+1)superscriptsubscript𝑉𝜆2𝐿subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+2}^{L(V_{\lambda+1})}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT. Let μC(1)𝜇superscript𝐶1\mu\in C^{(1)}italic_μ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT be a cardinal greater than λ𝜆\lambdaitalic_λ. Then one can first force the GCH above μ𝜇\muitalic_μ, and then force V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD via a class forcing \mathbb{P}blackboard_P that codes every set in the forcing extension into the power-set function on cardinals above μ𝜇\muitalic_μ, so that the forcing notions are μ𝜇\muitalic_μ-closed, and therefore do not change Vμsubscript𝑉𝜇V_{\mu}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_μ end_POSTSUBSCRIPT. Since these class forcings do not add new elements of Vγsubscript𝑉𝛾V_{\gamma}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT, these forcings do not change L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) and, when we construct the ultrapower of L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) by U𝑈Uitalic_U in the forcing extension, then we again obtain the embedding j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ). This shows that the given class forcing extension is a model of ZFC containing an I0 embedding and satisfying V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD. Finally, an application of Theorem 2.10 shows that this model does not contain exacting cardinals. ∎

We have shown (Theorem 2.10) that the existence of an exacting cardinal causes HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD to be incorrect about its regularity. Thus, in view of Woodin’s HOD Dichotomy Theorem [44, Theorem 3.39], the existence of an exacting cardinal is therefore particularly interesting in the presence of other large cardinals, e.g., extendible cardinals, for the existence of an extendible cardinal below an exacting cardinal implies the failure of Woodin’s HOD Hypothesis. This will be the theme of §6 below.

3. Ultraexacting Cardinals

Proposition 2.2 shows that we can strengthen the notion of an exact embedding at a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ by demanding that certain elements of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT are contained in the domain of the embedding. In the proof of Theorem 2.9 above, the embedding i:X0X1:𝑖subscript𝑋0subscript𝑋1{i}:{X_{0}}\longrightarrow{X_{1}}italic_i : italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT constructed is, in general, different from the embedding jX0:X0X1:𝑗subscript𝑋0subscript𝑋0subscript𝑋1{j\restriction X_{0}}:{X_{0}}\longrightarrow{X_{1}}italic_j ↾ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT : italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_X start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT induced by the I0-embedding, and its existence is only guaranteed by an absoluteness argument. In particular, since we first chose the model X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and then constructed the embedding i𝑖iitalic_i, we cannot expect the map iVλ𝑖subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT to be an element of X0subscript𝑋0X_{0}italic_X start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. These observations motivate the notion introduced in the next definition:

Definition 3.1.

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number and let λ𝜆\lambdaitalic_λ be a limit cardinal.

  1. (i)

    An n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ is an n𝑛nitalic_n-exact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with the property that jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

  2. (ii)

    Given a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, a cardinal κ<λ0𝜅subscript𝜆0\kappa<\lambda_{0}italic_κ < italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG if for every AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, there exists an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(j)𝐴ran𝑗A\in{{\rm{ran}}(j)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_j ), j(κ)=λ0𝑗𝜅subscript𝜆0j(\kappa)=\lambda_{0}italic_j ( italic_κ ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. If we further require that j(crit(j))=κ𝑗crit𝑗𝜅j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=\kappaitalic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_κ, then we say that κ𝜅\kappaitalic_κ is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG.

3.1. Ultraexactness and rank-Berkeley cardinals

Lemma 3.2 below is an analogue of Lemma 2.3 which establishes that, as in the case of n𝑛nitalic_n-exact embeddings, the existence of an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at a limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ does not depend on the parameter n𝑛nitalic_n.

Lemma 3.2.

Given a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, the following statements are equivalent for every limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and every set x𝑥xitalic_x:

  1. (i)

    There is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with xX𝑥𝑋x\in Xitalic_x ∈ italic_X and j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x.

  2. (ii)

    For every ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ with xVζ𝑥subscript𝑉𝜁x\in V_{\zeta}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, there is an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

  3. (iii)

    For every ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ with xVζ𝑥subscript𝑉𝜁x\in V_{\zeta}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT and every α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there is an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,x}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑥𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,x\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_x } ⊆ italic_X, and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(x)=x𝑗𝑥𝑥j(x)=xitalic_j ( italic_x ) = italic_x, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

Proof.

Argue as in the proof of Lemma 2.3, taking into account the extra requirement that jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X. ∎

As before, we can abstract from Lemma 3.2 a characterization of the existence of ultraexact embeddings as a weak form of rank-Berkeleyness, leading to the following definition:

Definition 3.3.

A cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting if for all ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ and all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there is an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and an elementary embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

Thus, ultraexacting cardinals are defined just like exacting cardinals, except for the requirement that the embeddings satisfy jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\upharpoonright V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X. Observe that this condition holds trivially for embeddings obtained from a rank-Berkeley cardinal. Applying Lemma 3.2 to n=1𝑛1n=1italic_n = 1 and x=𝑥x=\varnothingitalic_x = ∅, we obtain the following direct analog of Corollary 2.5:

Corollary 3.4.

A cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting if and only if there is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. ∎

It is easy to see that, by Lemma 3.2, the observations about the interplay between 1111-exact embeddings and extendible cardinals stated after Lemma 2.3 also apply in the case of 1111-ultraexact embeddings. In the following, we discuss an aspect of n𝑛nitalic_n-ultraexact embeddings that has no direct analog for n𝑛nitalic_n-exact embeddings. Lemma 3.2 shows that, if there is a cardinal that is 1111-ultraexact for some sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, then λ𝜆\lambdaitalic_λ is an ultraexacting cardinal. The next corollary uses the lemma to derive a strong converse of this implication. In particular, it shows that the existence of n𝑛nitalic_n-ultraexact cardinals is equivalent for all natural numbers n>0𝑛0n>0italic_n > 0.

Corollary 3.5.

For each natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, every ultraexacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is a limit of cardinals that are parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for a sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ.

Proof.

Fix α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ and λ<ηC(n+2)𝜆𝜂superscript𝐶𝑛2\lambda<\eta\in C^{(n+2)}italic_λ < italic_η ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT. Our assumption on λ𝜆\lambdaitalic_λ yields an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_X and an elementary embedding j:XVη:𝑗𝑋subscript𝑉𝜂{j}:{X}\longrightarrow{V_{\eta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT with j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, jλidλ𝑗𝜆subscriptid𝜆j\restriction\lambda\neq{\rm{id}}_{\lambda}italic_j ↾ italic_λ ≠ roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, and jVλX𝑗subscript𝑉𝜆𝑋j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X. Let λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ denote the critical sequence of j𝑗jitalic_j. Then αλ0<λ1𝛼subscript𝜆0subscript𝜆1\alpha\leq\lambda_{0}<\lambda_{1}italic_α ≤ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and supm<ωλm+2=λsubscriptsupremum𝑚𝜔subscript𝜆𝑚2𝜆\sup_{m<\omega}\lambda_{m+2}=\lambdaroman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT = italic_λ. Assume, towards a contradiction, that λ1subscript𝜆1\lambda_{1}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is not parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Then there exists AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT with the property that there is no n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding i:YVζ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜁{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ1𝑖crit𝑖subscript𝜆1i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{1}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, i(λ1)=λ2𝑖subscript𝜆1subscript𝜆2i(\lambda_{1})=\lambda_{2}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm+2)=λm+3𝑖subscript𝜆𝑚2subscript𝜆𝑚3i(\lambda_{m+2})=\lambda_{m+3}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 3 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Since λ𝜆\lambdaitalic_λ, λ1subscript𝜆1\lambda_{1}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and the sequence λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ are all contained in ran(j)ran𝑗{{\rm{ran}}(j)}roman_ran ( italic_j ), the correctness properties of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT and X𝑋Xitalic_X allow us to find such an AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT that is contained in ran(j)ran𝑗{{\rm{ran}}(j)}roman_ran ( italic_j ). But, this yields a contradiction, because j𝑗jitalic_j is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(j)𝐴ran𝑗A\in{{\rm{ran}}(j)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_j ), j(crit(j))=λ1𝑗crit𝑗subscript𝜆1j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=\lambda_{1}italic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT, j(λ1)=λ2𝑗subscript𝜆1subscript𝜆2j(\lambda_{1})=\lambda_{2}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and j(λm+2)=λm+3𝑗subscript𝜆𝑚2subscript𝜆𝑚3j(\lambda_{m+2})=\lambda_{m+3}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 3 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. ∎

Note that the above argument cannot be adapted to n𝑛nitalic_n-exact embeddings j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with critical sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, because the sequence λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ might not be an element of ran(j)ran𝑗{{\rm{ran}}(j)}roman_ran ( italic_j ). Very similar problems arise in [5, Question 10.4].

Analogous to the results of §2.2, it is also possible to characterize the property of being an ultraexacting cardinal as a further strengthening of the property of being Jónsson. However, the resulting characterizations appear less elegant as compared to the characterizations of exacting cardinals, and so we will not discuss them further. In contrast, it turns out that ultraexacting cardinals can be naturally characterized as a principle of Structural Reflection. We will explore this connection in detail in §4 below.

3.2. Extending ultraexact embeddings

Throughout this section, we aim to show that the domains of ultraexact embeddings contain extensions of these embeddings to certain sets that are not necessarily subsets of these domains. More specifically, given a 2222-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, we want to show that for certain x𝑥xitalic_x in X𝑋Xitalic_X, there exists a map k𝑘kitalic_k with domain x𝑥xitalic_x that is an element of X𝑋Xitalic_X and satisfies k(Xx)=j(Xx)𝑘𝑋𝑥𝑗𝑋𝑥k\restriction(X\cap x)=j\restriction(X\cap x)italic_k ↾ ( italic_X ∩ italic_x ) = italic_j ↾ ( italic_X ∩ italic_x ). Note that the domain of a 2222-ultraexact embedding always contains elements for which such extensions do not exist. For example, if j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is such an embedding at some cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, then Vλ+2Xsubscript𝑉𝜆2𝑋V_{\lambda+2}\in Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X and there is no function k𝑘kitalic_k in X𝑋Xitalic_X with domain Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT and k(Vλ+2X)=j(Vλ+2X)𝑘subscript𝑉𝜆2𝑋𝑗subscript𝑉𝜆2𝑋k\restriction(V_{\lambda+2}\cap X)=j\restriction(V_{\lambda+2}\cap X)italic_k ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ) = italic_j ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ), because otherwise X𝑋Xitalic_X would think that k𝑘kitalic_k is a non-trivial elementary embedding of Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT into itself and the correctness properties of X𝑋Xitalic_X would ensure that this statement also holds in V𝑉Vitalic_V.

We start by extending ultraexact embeddings at some cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ to Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. For this purpose, we recall the canonical method for extending I3-embeddings j:VλVλ:𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{j}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT to maps from Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT to Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

Definition 3.6.

Given a limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and a function f:VλVλ:𝑓subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{f}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, we define

f+:Vλ+1:subscript𝑓subscript𝑉𝜆1\displaystyle f_{+}:V_{\lambda+1}italic_f start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT Vλ+1absentsubscript𝑉𝜆1\displaystyle\longrightarrow V_{\lambda+1}⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT
A𝐴\displaystyle Aitalic_A {f(AVα)|α<λ}.maps-toabsentconditional-set𝑓𝐴subscript𝑉𝛼𝛼𝜆\displaystyle\mapsto\bigcup\{{f(A\cap V_{\alpha})}~{}|~{}{\alpha<\lambda}\}.↦ ⋃ { italic_f ( italic_A ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ) | italic_α < italic_λ } .

It is a well-known fact that, if j:VλVλ:𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{j}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT is an I3-embedding, then j+:Vλ+1Vλ+1:subscript𝑗subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{j_{+}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is Σ0subscriptΣ0\Sigma_{0}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-elementary embedding that extends j𝑗jitalic_j (see [17, Lemma 1.6]). We will now show that ultraexact embeddings at λ𝜆\lambdaitalic_λ induce I1-embeddings, i.e., non-trivial, fully elementary embeddings from Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT to Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

Lemma 3.7.

If j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, then the map

(jVλ)+:Vλ+1Vλ+1:subscript𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{(j\restriction V_{\lambda})_{+}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT

is an I1-embedding belonging to X𝑋Xitalic_X and satisfying

j(Vλ+1X)=(jVλ)+(Vλ+1X).𝑗subscript𝑉𝜆1𝑋subscript𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆1𝑋j\restriction(V_{\lambda+1}\cap X)~{}=~{}(j\restriction V_{\lambda})_{+}% \restriction(V_{\lambda+1}\cap X).italic_j ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ) = ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ) . (2)
Proof.

Set i=(jVλ)+𝑖subscript𝑗subscript𝑉𝜆i=(j\restriction V_{\lambda})_{+}italic_i = ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT. First, notice that our assumptions on X𝑋Xitalic_X and j𝑗jitalic_j ensure that both Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and i𝑖iitalic_i are elements of X𝑋Xitalic_X with j(Vλ+1)=Vλ+1𝑗subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1j(V_{\lambda+1})=V_{\lambda+1}italic_j ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, since X𝑋Xitalic_X contains an ω𝜔\omegaitalic_ω-sequence that is cofinal in λ𝜆\lambdaitalic_λ, elementarity directly implies that

i(Vλ+1X)=j(Vλ+1X).𝑖subscript𝑉𝜆1𝑋𝑗subscript𝑉𝜆1𝑋i\restriction(V_{\lambda+1}\cap X)~{}=~{}j\restriction(V_{\lambda+1}\cap X).italic_i ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ) = italic_j ↾ ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X ) .

Now, pick a0,,an1Vλ+1Xsubscript𝑎0subscript𝑎𝑛1subscript𝑉𝜆1𝑋a_{0},\ldots,a_{n-1}\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X and a formula φ(v0,,vn1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣𝑛1\varphi(v_{0},\ldots,v_{n-1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) in the language of set theory with the property that, in X𝑋Xitalic_X, the statement φ(a0,,an1)𝜑subscript𝑎0subscript𝑎𝑛1\varphi(a_{0},\ldots,a_{n-1})italic_φ ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) holds in Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Then the elementarity of j𝑗jitalic_j and our earlier observations ensure that φ(i(a0),,i(an1))𝜑𝑖subscript𝑎0𝑖subscript𝑎𝑛1\varphi(i(a_{0}),\ldots,i(a_{n-1}))italic_φ ( italic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , … , italic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) holds in Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Since i(a0),,i(an1),Vλ+1X𝑖subscript𝑎0𝑖subscript𝑎𝑛1subscript𝑉𝜆1𝑋i(a_{0}),\ldots,i(a_{n-1}),V_{\lambda+1}\in Xitalic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , … , italic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X, we can now conclude that, in X𝑋Xitalic_X, the statement φ(i(a0),,i(an1))𝜑𝑖subscript𝑎0𝑖subscript𝑎𝑛1\varphi(i(a_{0}),\ldots,i(a_{n-1}))italic_φ ( italic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , … , italic_i ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) holds in Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

We have thus shown that i𝑖iitalic_i is an I1-embedding in X𝑋Xitalic_X, and the correctness properties of X𝑋Xitalic_X imply that it is also an I1-embedding in V𝑉Vitalic_V. ∎

The following lemma is the first step for showing how one can extend ultraexact embeddings to larger sets.

Lemma 3.8.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, and let γ𝛾\gammaitalic_γ be an ordinal in X𝑋Xitalic_X such that there is a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X. Then there exists a unique function jγ:γj(γ):subscript𝑗𝛾𝛾𝑗𝛾{j_{\gamma}}:{\gamma}\longrightarrow{j(\gamma)}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT : italic_γ ⟶ italic_j ( italic_γ ) that is an element of X𝑋Xitalic_X and satisfies

j(Xγ)=jγ(Xγ).𝑗𝑋𝛾subscript𝑗𝛾𝑋𝛾j\restriction(X\cap\gamma)~{}=~{}j_{\gamma}\restriction(X\cap\gamma).italic_j ↾ ( italic_X ∩ italic_γ ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ↾ ( italic_X ∩ italic_γ ) . (3)
Proof.

Given x,yVλ+1X𝑥𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋x,y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x , italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with s(x)=s(y)𝑠𝑥𝑠𝑦s(x)=s(y)italic_s ( italic_x ) = italic_s ( italic_y ), we can apply (2) to see that

j(s)((jVλ)+(x))=j(s)(j(x))=j(s(x))=j(s(y))=j(s)(j(y))=j(s)((jVλ)+(y))𝑗𝑠subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑗𝑠𝑗𝑥𝑗𝑠𝑥𝑗𝑠𝑦𝑗𝑠𝑗𝑦𝑗𝑠subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑦j(s)((j\restriction V_{\lambda})_{+}(x))~{}=~{}j(s)(j(x))~{}=~{}j(s(x))~{}=~{}% j(s(y))~{}=~{}j(s)(j(y))~{}=~{}j(s)((j\restriction V_{\lambda})_{+}(y))italic_j ( italic_s ) ( ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ) ( italic_j ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ( italic_y ) ) = italic_j ( italic_s ) ( italic_j ( italic_y ) ) = italic_j ( italic_s ) ( ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) )

holds. Hence, in X𝑋Xitalic_X it holds that there is a well-defined function jγ:γj(γ):subscript𝑗𝛾𝛾𝑗𝛾{j_{\gamma}}:{\gamma}\longrightarrow{j(\gamma)}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT : italic_γ ⟶ italic_j ( italic_γ ) satisfying

jγ(s(x))=j(s)((jVλ)+(x))subscript𝑗𝛾𝑠𝑥𝑗𝑠subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥j_{\gamma}(s(x))~{}=~{}j(s)((j\restriction V_{\lambda})_{+}(x))italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_s ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ) ( ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) )

for all xVλ+1𝑥subscript𝑉𝜆1x\in V_{\lambda+1}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. By the correctness of X𝑋Xitalic_X, the function jγ:γj(γ):subscript𝑗𝛾𝛾𝑗𝛾{j_{\gamma}}:{\gamma}\longrightarrow{j(\gamma)}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT : italic_γ ⟶ italic_j ( italic_γ ) has the same properties in V𝑉Vitalic_V.

Now, fix βXγ𝛽𝑋𝛾\beta\in X\cap\gammaitalic_β ∈ italic_X ∩ italic_γ. Then there is xVλ+1X𝑥subscript𝑉𝜆1𝑋x\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with s(x)=β𝑠𝑥𝛽s(x)=\betaitalic_s ( italic_x ) = italic_β and (2) shows that

jγ(β)=j(s)((jVλ)+(x))=j(s)(j(x))=j(s(x))=j(β).subscript𝑗𝛾𝛽𝑗𝑠subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑗𝑠𝑗𝑥𝑗𝑠𝑥𝑗𝛽j_{\gamma}(\beta)~{}=~{}j(s)((j\restriction V_{\lambda})_{+}(x))~{}=~{}j(s)(j(% x))~{}=~{}j(s(x))~{}=~{}j(\beta).italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_β ) = italic_j ( italic_s ) ( ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ) ( italic_j ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_s ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_β ) .

Finally, to show uniqueness, let k:γj(γ):𝑘𝛾𝑗𝛾{k}:{\gamma}\longrightarrow{j(\gamma)}italic_k : italic_γ ⟶ italic_j ( italic_γ ) be a function in X𝑋Xitalic_X such that k(Xγ)=j(Xγ)𝑘𝑋𝛾𝑗𝑋𝛾k\restriction(X\cap\gamma)=j\restriction(X\cap\gamma)italic_k ↾ ( italic_X ∩ italic_γ ) = italic_j ↾ ( italic_X ∩ italic_γ ). Then we have k(β)=j(β)=jγ(β)𝑘𝛽𝑗𝛽subscript𝑗𝛾𝛽k(\beta)=j(\beta)=j_{\gamma}(\beta)italic_k ( italic_β ) = italic_j ( italic_β ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_β ) for all βXγ𝛽𝑋𝛾\beta\in X\cap\gammaitalic_β ∈ italic_X ∩ italic_γ and elementarity allows us to conclude that k=jγ𝑘subscript𝑗𝛾k=j_{\gamma}italic_k = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT. ∎

The following lemma will play a crucial role in the applications of the results of this section.

Lemma 3.9.

If j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, the ordinal γX𝛾𝑋\gamma\in Xitalic_γ ∈ italic_X is greater than λ𝜆\lambdaitalic_λ, of uncountable cofinality and such that j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ, and s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ is a surjection in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X, then the set

Cj,γ:={β<γ|jγ(β)=β}assignsubscript𝐶𝑗𝛾𝛽bra𝛾subscript𝑗𝛾𝛽𝛽C_{j,\gamma}~{}:=~{}\{{\beta<\gamma}~{}|~{}{j_{\gamma}(\beta)=\beta}\}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT := { italic_β < italic_γ | italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_β ) = italic_β }

is an unbounded and ω𝜔\omegaitalic_ω-closed subset of γ𝛾\gammaitalic_γ that is an element of X𝑋Xitalic_X.

Proof.

First, note that the fact that γ𝛾\gammaitalic_γ and jγsubscript𝑗𝛾j_{\gamma}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT (as given by Lemma 3.8) are both elements of X𝑋Xitalic_X implies that Cj,γsubscript𝐶𝑗𝛾C_{j,\gamma}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT also belongs to X𝑋Xitalic_X. Now suppose α=αi|i<ω𝛼brasubscript𝛼𝑖𝑖delimited-<⟩𝜔\vec{\alpha}=\langle{\alpha_{i}}~{}|~{}{i<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_α end_ARG = ⟨ italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT | italic_i < italic_ω ⟩ is a strictly increasing sequence of ordinals in Cj,γsubscript𝐶𝑗𝛾C_{j,\gamma}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT that is an element of X𝑋Xitalic_X. Set α=supi<ωαiXγ𝛼subscriptsupremum𝑖𝜔subscript𝛼𝑖𝑋𝛾\alpha=\sup_{i<\omega}\alpha_{i}\in X\cap\gammaitalic_α = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X ∩ italic_γ. Then the elementarity of j𝑗jitalic_j and (3) ensure that

jγ(α)=j(α)=supi<ωj(αi)=supi<ωjγ(αi)=supi<ωαi=αsubscript𝑗𝛾𝛼𝑗𝛼subscriptsupremum𝑖𝜔𝑗subscript𝛼𝑖subscriptsupremum𝑖𝜔subscript𝑗𝛾subscript𝛼𝑖subscriptsupremum𝑖𝜔subscript𝛼𝑖𝛼j_{\gamma}(\alpha)~{}=~{}j(\alpha)~{}=~{}\sup_{i<\omega}j(\alpha_{i})~{}=~{}% \sup_{i<\omega}j_{\gamma}(\alpha_{i})~{}=~{}\sup_{i<\omega}\alpha_{i}~{}=~{}\alphaitalic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) = italic_j ( italic_α ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = italic_α

and therefore αCj,γ𝛼subscript𝐶𝑗𝛾\alpha\in C_{j,\gamma}italic_α ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT. This shows that Cj,γsubscript𝐶𝑗𝛾C_{j,\gamma}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT is an ω𝜔\omegaitalic_ω-closed subset of γ𝛾\gammaitalic_γ in X𝑋Xitalic_X, and the correctness of X𝑋Xitalic_X ensures that Cj,γsubscript𝐶𝑗𝛾C_{j,\gamma}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT also has this property in V𝑉Vitalic_V.

Now, pick an ordinal βXγ𝛽𝑋𝛾\beta\in X\cap\gammaitalic_β ∈ italic_X ∩ italic_γ. Note that (3) and the elementarity of j𝑗jitalic_j ensure that the function jγsubscript𝑗𝛾j_{\gamma}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT is strictly increasing. Since jγXsubscript𝑗𝛾𝑋j_{\gamma}\in Xitalic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X, we know that X𝑋Xitalic_X contains a strictly increasing sequence αi|i<ωbrasubscript𝛼𝑖𝑖delimited-<⟩𝜔\langle{\alpha_{i}}~{}|~{}{i<\omega}\rangle⟨ italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT | italic_i < italic_ω ⟩ of ordinals in the interval (β,γ)𝛽𝛾(\beta,\gamma)( italic_β , italic_γ ) with the property that αi+1>jγ(αi)subscript𝛼𝑖1subscript𝑗𝛾subscript𝛼𝑖\alpha_{i+1}>j_{\gamma}(\alpha_{i})italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT > italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) holds for all i<ω𝑖𝜔i<\omegaitalic_i < italic_ω. Set α=supi<ωαi𝛼subscriptsupremum𝑖𝜔subscript𝛼𝑖\alpha=\sup_{i<\omega}\alpha_{i}italic_α = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and note that αXγ𝛼𝑋𝛾\alpha\in X\cap\gammaitalic_α ∈ italic_X ∩ italic_γ. As above, we have that

jγ(α)=j(α)=supi<ωj(αi)=supi<ωjγ(αi)=αsubscript𝑗𝛾𝛼𝑗𝛼subscriptsupremum𝑖𝜔𝑗subscript𝛼𝑖subscriptsupremum𝑖𝜔subscript𝑗𝛾subscript𝛼𝑖𝛼j_{\gamma}(\alpha)~{}=~{}j(\alpha)~{}=~{}\sup_{i<\omega}j(\alpha_{i})~{}=~{}% \sup_{i<\omega}j_{\gamma}(\alpha_{i})~{}=~{}\alphaitalic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) = italic_j ( italic_α ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_i < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_α

and so αCj,γβ𝛼subscript𝐶𝑗𝛾𝛽\alpha\in C_{j,\gamma}\setminus\betaitalic_α ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ∖ italic_β. This shows that Cj,γsubscript𝐶𝑗𝛾C_{j,\gamma}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT is an unbounded subset of γ𝛾\gammaitalic_γ in X𝑋Xitalic_X, and the correctness of X𝑋Xitalic_X again implies that this also true in V𝑉Vitalic_V. ∎

Recall that, given some non-empty set X𝑋Xitalic_X, the ordinal ΘXsubscriptΘ𝑋\Theta_{X}roman_Θ start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT is defined to be the supremum of all ordinals γ𝛾\gammaitalic_γ such that there is a surjection from X𝑋Xitalic_X onto γ𝛾\gammaitalic_γ. As usual, we are particularly interested in computing the ordinal ΘXMsuperscriptsubscriptΘ𝑋𝑀\Theta_{X}^{M}roman_Θ start_POSTSUBSCRIPT italic_X end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_M end_POSTSUPERSCRIPT in inner models M𝑀Mitalic_M of ZF containing X𝑋Xitalic_X. In the following, given a set E𝐸Eitalic_E, we shall write ΘL(Vλ+1,E)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT instead of ΘVλ+1L(Vλ+1,E)superscriptsubscriptΘsubscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta_{V_{\lambda+1}}^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT. An argument due to Solovay (see [25, Exercise 28.19]) shows that ΘL(Vλ+1,E)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT is a regular cardinal in L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ).

Lemma 3.10.

If j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X is such that j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, then ΘL(Vλ+1,E)XsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝑋\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}\in Xroman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_X and j(ΘL(Vλ+1,E))=ΘL(Vλ+1,E)𝑗superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸j(\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j ( roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT.

Proof.

First, note that the ordinal ΘL(Vλ+1,E)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT can be defined by a Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E and λ𝜆\lambdaitalic_λ. Since ζ𝜁\zetaitalic_ζ is an element of C(2)superscript𝐶2C^{(2)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT, it follows that ΘL(Vλ+1,E)<ζsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝜁\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}<\zetaroman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT < italic_ζ and this ordinal can be defined in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT by the same Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formula. Since j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ and j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, the elementarity of j𝑗jitalic_j and the fact that all Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-statement are upwards absolute from X𝑋Xitalic_X to V𝑉Vitalic_V now ensure that ΘL(Vλ+1,E)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT is an element of X𝑋Xitalic_X with j(ΘL(Vλ+1,E))=ΘL(Vλ+1,E)𝑗superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸j(\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j ( roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT. ∎

Lemma 3.11.

If j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E and γXΘL(Vλ+1,E)𝛾𝑋superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\gamma\in X\cap\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_γ ∈ italic_X ∩ roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT with j(γ)X𝑗𝛾𝑋j(\gamma)\in Xitalic_j ( italic_γ ) ∈ italic_X, then there is a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X.

Proof.

Let S:Ord×Vλ+1L(Vλ+1,E):𝑆Ordsubscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{S}:{{\rm{Ord}}\times V_{\lambda+1}}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_S : roman_Ord × italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) be the canonical class surjection onto L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). Then the map S𝑆Sitalic_S is definable by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and E𝐸Eitalic_E. Moreover, since γXΘL(Vλ+1,E)𝛾𝑋superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\gamma\in X\cap\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_γ ∈ italic_X ∩ roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT, the correctness properties of X𝑋Xitalic_X allow us to find xVλ+1X𝑥subscript𝑉𝜆1𝑋x\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with the property that there exists an ordinal β𝛽\betaitalic_β such that S(β,x)𝑆𝛽𝑥S(\beta,x)italic_S ( italic_β , italic_x ) is a surjection from Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT onto γ𝛾\gammaitalic_γ. Let α𝛼\alphaitalic_α be the minimal ordinal with the property that S(α,x)𝑆𝛼𝑥S(\alpha,x)italic_S ( italic_α , italic_x ) is a surjection from Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT onto γ𝛾\gammaitalic_γ and set s=S(α,x)𝑠𝑆𝛼𝑥s=S(\alpha,x)italic_s = italic_S ( italic_α , italic_x ). Then α𝛼\alphaitalic_α is definable by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E, Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, x𝑥xitalic_x and γ𝛾\gammaitalic_γ. The correctness properties of X𝑋Xitalic_X then ensure that α𝛼\alphaitalic_α is an element of X𝑋Xitalic_X, and therefore we know that s𝑠sitalic_s is also an element of X𝑋Xitalic_X. Moreover, since j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, we know that j(α)𝑗𝛼j(\alpha)italic_j ( italic_α ) is the minimal ordinal β𝛽\betaitalic_β such that S(β,j(x))𝑆𝛽𝑗𝑥S(\beta,j(x))italic_S ( italic_β , italic_j ( italic_x ) ) is a surjection from Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT onto j(γ)𝑗𝛾j(\gamma)italic_j ( italic_γ ), and thus j(α)𝑗𝛼j(\alpha)italic_j ( italic_α ) is definable by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E, Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, j(x)𝑗𝑥j(x)italic_j ( italic_x ) and j(γ)𝑗𝛾j(\gamma)italic_j ( italic_γ ). An application of (2) (see Lemma 3.7) now gives that j(x)=(jVλ)+(x)X𝑗𝑥subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑋j(x)=(j\restriction V_{\lambda})_{+}(x)\in Xitalic_j ( italic_x ) = ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ∈ italic_X. Since we also have j(γ)X𝑗𝛾𝑋j(\gamma)\in Xitalic_j ( italic_γ ) ∈ italic_X, we can again use the correctness properties of X𝑋Xitalic_X to conclude that j(α)𝑗𝛼j(\alpha)italic_j ( italic_α ) is an element of X𝑋Xitalic_X, and therefore so is j(s)=S(j(α),j(x))𝑗𝑠𝑆𝑗𝛼𝑗𝑥j(s)=S(j(\alpha),j(x))italic_j ( italic_s ) = italic_S ( italic_j ( italic_α ) , italic_j ( italic_x ) ). ∎

We will next show that, by possibly changing to another embedding, we can find ultraexact embeddings that extend to ordinals above λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT.

Lemma 3.12.

If i:YVη:𝑖𝑌subscript𝑉𝜂{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\eta}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and EVλ+2Y𝐸subscript𝑉𝜆2𝑌E\in V_{\lambda+2}\cap Yitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_Y is such that i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, then for every n>1𝑛1n>1italic_n > 1, every γ<ΘL(Vλ+1,E)𝛾superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\gamma<\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_γ < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT, and every α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there exists a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ and an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with E,s,j(s),γX𝐸𝑠𝑗𝑠𝛾𝑋E,s,j(s),\gamma\in Xitalic_E , italic_s , italic_j ( italic_s ) , italic_γ ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ and jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that the above conclusion fails for some natural number n𝑛nitalic_n, and let γ<ΘL(Vλ+1,E)𝛾superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\gamma<\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_γ < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT be the least ordinal witnessing the failure. Then γ𝛾\gammaitalic_γ is definable from the parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ and E𝐸Eitalic_E. Let α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ be an ordinal such that for every n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with E,γX𝐸𝛾𝑋E,\gamma\in Xitalic_E , italic_γ ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ and jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT, the set X𝑋Xitalic_X does not contain a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X. Now, let m>n𝑚𝑛m>nitalic_m > italic_n be a sufficiently large natural number and apply Lemma 3.2 to find an m𝑚mitalic_m-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E and jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT. Our choice of m𝑚mitalic_m ensures that γX𝛾𝑋\gamma\in Xitalic_γ ∈ italic_X and j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ. This allows us to apply Lemma 3.11 to find a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X, a contradiction. ∎

Equipped with the lemmata above we are now ready to derive, in the next three subsections, some strong consequences of the existence of ultraexact embeddings.

3.3. ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable cardinals

We already proved in Theorem 2.10 that if there exists a 2222-exact embedding, then V𝑉Vitalic_V is not equal to HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD. We will show next that the existence of a 2222-ultraexact embedding at a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ implies a much stronger divergence between V𝑉Vitalic_V and HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD, as, e.g., λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT becomes ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD. Let us recall this notion:

Definition 3.13 (Woodin, [42]).

An uncountable regular cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD if there exists a cardinal δ<κ𝛿𝜅\delta<\kappaitalic_δ < italic_κ with (2δ)HOD<κsuperscriptsuperscript2𝛿HOD𝜅(2^{\delta})^{\rm{HOD}}<\kappa( 2 start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD end_POSTSUPERSCRIPT < italic_κ such that there is no partition Sα|α<δbrasubscript𝑆𝛼𝛼delimited-<⟩𝛿\langle{S_{\alpha}}~{}|~{}{\alpha<\delta}\rangle⟨ italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT | italic_α < italic_δ ⟩ in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD of the set Sωκ:={α<κ:cof(α)=ω}assignsubscriptsuperscript𝑆𝜅𝜔conditional-set𝛼𝜅cof𝛼𝜔S^{\kappa}_{\omega}:=\{\alpha<\kappa:{{\rm{cof}}(\alpha)}=\omega\}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT := { italic_α < italic_κ : roman_cof ( italic_α ) = italic_ω } into stationary sets.

The next result and Theorem 3.30 below should be compared with [42, Lemma 190].

Theorem 3.14.

If i:YVξ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜉{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT is a 2222-ultraexact embedding at a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and EVλ+2Y𝐸subscript𝑉𝜆2𝑌E\in V_{\lambda+2}\cap Yitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_Y with i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, then every regular cardinal in the interval (λ,ΘL(Vλ+1,E))𝜆superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸(\lambda,\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})( italic_λ , roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) is ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD.

Proof.

Pick a regular cardinal λ<κ<ΘL(Vλ+1,E)𝜆𝜅superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\lambda<\kappa<\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_λ < italic_κ < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT and apply Lemma 3.12 to find a surjection s:Vλ+1κ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝜅{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\kappa}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_κ and a 2222-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with E,s,κX𝐸𝑠𝜅𝑋E,s,\kappa\in Xitalic_E , italic_s , italic_κ ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, j(κ)=κ𝑗𝜅𝜅j(\kappa)=\kappaitalic_j ( italic_κ ) = italic_κ and j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X. Set δ=crit(j)<λ𝛿crit𝑗𝜆\delta={{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaitalic_δ = roman_crit ( italic_j ) < italic_λ. Then (2δ)HOD<λ<κsuperscriptsuperscript2𝛿HOD𝜆𝜅(2^{\delta})^{\rm{HOD}}<\lambda<\kappa( 2 start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD end_POSTSUPERSCRIPT < italic_λ < italic_κ. Assume, towards a contradiction, that HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD contains a partition of Sωκsubscriptsuperscript𝑆𝜅𝜔S^{\kappa}_{\omega}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT into δ𝛿\deltaitalic_δ-many sets such that each set is a stationary subset of κ𝜅\kappaitalic_κ in V𝑉Vitalic_V. Let S=Sα|α<δ𝑆brasubscript𝑆𝛼𝛼delimited-<⟩𝛿\vec{S}=\langle{S_{\alpha}}~{}|~{}{\alpha<\delta}\rangleover→ start_ARG italic_S end_ARG = ⟨ italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT | italic_α < italic_δ ⟩ denote the least partition with this property in the canonical wellordering of HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD.

Since both HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD and its canonical wellordering are Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-definable, the set S𝑆\vec{S}over→ start_ARG italic_S end_ARG is definable from the parameters κ𝜅\kappaitalic_κ and δ𝛿\deltaitalic_δ. Hence, the correctness properties of X𝑋Xitalic_X ensure that S𝑆\vec{S}over→ start_ARG italic_S end_ARG is an element of X𝑋Xitalic_X.

The elementarity of j𝑗jitalic_j and the fact that ζC(3)𝜁superscript𝐶3\zeta\in C^{(3)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT then imply that j(S)𝑗𝑆j(\vec{S})italic_j ( over→ start_ARG italic_S end_ARG ) is the least partition of Sωκsubscriptsuperscript𝑆𝜅𝜔S^{\kappa}_{\omega}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT into j(δ)𝑗𝛿j(\delta)italic_j ( italic_δ )-many stationary sets, in the canonical wellordering of HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD.

Again, this shows that the set j(S)𝑗𝑆j(\vec{S})italic_j ( over→ start_ARG italic_S end_ARG ) is Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-definable from the parameters κ𝜅\kappaitalic_κ and j(δ)𝑗𝛿j(\delta)italic_j ( italic_δ ), and, since j(δ)X𝑗𝛿𝑋j(\delta)\in Xitalic_j ( italic_δ ) ∈ italic_X, we can conclude that j(S)=Tβ|β<j(δ)𝑗𝑆brasubscript𝑇𝛽𝛽delimited-<⟩𝑗𝛿j(\vec{S})=\langle{T_{\beta}}~{}|~{}{\beta<j(\delta)}\rangleitalic_j ( over→ start_ARG italic_S end_ARG ) = ⟨ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_j ( italic_δ ) ⟩ is also an element of X𝑋Xitalic_X.

Let C=Cj,κX𝐶subscript𝐶𝑗𝜅𝑋C=C_{j,\kappa}\in Xitalic_C = italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j , italic_κ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X be the unbounded and ω𝜔\omegaitalic_ω-closed subset of κ𝜅\kappaitalic_κ defined in Lemma 3.9. Since elementarity implies that Tδsubscript𝑇𝛿T_{\delta}italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is a stationary subset of Sωκsubscriptsuperscript𝑆𝜅𝜔S^{\kappa}_{\omega}italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT, we know that CTδ𝐶subscript𝑇𝛿C\cap T_{\delta}\neq\varnothingitalic_C ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∅, and the fact that C𝐶Citalic_C and Tδsubscript𝑇𝛿T_{\delta}italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT belong to X𝑋Xitalic_X implies that γ=min(CTδ)SωκX𝛾𝐶subscript𝑇𝛿subscriptsuperscript𝑆𝜅𝜔𝑋\gamma=\min(C\cap T_{\delta})\in S^{\kappa}_{\omega}\cap Xitalic_γ = roman_min ( italic_C ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X. But, then there is α<δ𝛼𝛿\alpha<\deltaitalic_α < italic_δ with γSα𝛾subscript𝑆𝛼\gamma\in S_{\alpha}italic_γ ∈ italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT and, since γC𝛾𝐶\gamma\in Citalic_γ ∈ italic_C, we can use (3) to conclude that

γ=jκ(γ)=j(γ)j(Sα)Tδ=TαTδ=,𝛾subscript𝑗𝜅𝛾𝑗𝛾𝑗subscript𝑆𝛼subscript𝑇𝛿subscript𝑇𝛼subscript𝑇𝛿\gamma~{}=~{}~{}j_{\kappa}(\gamma)~{}=~{}j(\gamma)~{}\in~{}j(S_{\alpha})\cap T% _{\delta}~{}=~{}T_{\alpha}\cap T_{\delta}~{}=~{}\varnothing,italic_γ = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ) = italic_j ( italic_γ ) ∈ italic_j ( italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT = italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_T start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT = ∅ ,

thus yielding a contradiction. ∎

As a particular case of the theorem, we have the following:

Corollary 3.15.

If λ𝜆\lambdaitalic_λ is an ultraexacting cardinal, then λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT is ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD. ∎

Similar to the results of §2.4, the results of this section reveal interesting connections between the notion of ultraexacting cardinals and Woodin’s HOD Dichotomy Theorem that will be explored in §6 below.

3.4. Fragments of HOD-Berkeleyness

We will next show that the existence of ultraexacting cardinals implies non-trivial fragments of the HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD-versions of large cardinals beyond choice, considered by Koellner, Woodin and the second author in [4, Section 8.2].

Definition 3.16.

Given an inner model N𝑁Nitalic_N and ordinals λ<ϑ𝜆italic-ϑ\lambda<\varthetaitalic_λ < italic_ϑ, the ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is N𝑁Nitalic_N-ϑitalic-ϑ\varthetaitalic_ϑ-Berkeley if for every α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ and every transitive set M𝑀Mitalic_M in N𝑁Nitalic_N that contains the ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ as an element and has cardinality less than ϑitalic-ϑ\varthetaitalic_ϑ in N𝑁Nitalic_N, there exists a non-trivial elementary embedding j:MM:𝑗𝑀𝑀{j}:{M}\longrightarrow{M}italic_j : italic_M ⟶ italic_M with α<crit(j)<λ𝛼crit𝑗𝜆\alpha<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaitalic_α < roman_crit ( italic_j ) < italic_λ.

Theorem 3.17.

If i:YVξ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜉{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and EVλ+2Y𝐸subscript𝑉𝜆2𝑌E\in V_{\lambda+2}\cap Yitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_Y is such that i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, then λ𝜆\lambdaitalic_λ is HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD-ΘL(Vλ+1,E)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT-Berkeley.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that the above conclusion fails. Set Θ:=ΘL(Vλ+1,E)assignΘsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta:=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ := roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT and let MHOD𝑀HODM\in{\rm{HOD}}italic_M ∈ roman_HOD be minimal in the canonical wellordering of HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD with the property that M𝑀Mitalic_M is transitive, λM𝜆𝑀\lambda\in Mitalic_λ ∈ italic_M, |M|HOD<Θsuperscript𝑀HODΘ|{M}|^{\rm{HOD}}<\Theta| italic_M | start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD end_POSTSUPERSCRIPT < roman_Θ and for some α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ, there is no non-trivial embedding k:MM:𝑘𝑀𝑀{k}:{M}\longrightarrow{M}italic_k : italic_M ⟶ italic_M with α<crit(k)<λ𝛼crit𝑘𝜆\alpha<{{\rm{crit}}\left({k}\right)}<\lambdaitalic_α < roman_crit ( italic_k ) < italic_λ. Let γ:=|M|HODassign𝛾superscript𝑀HOD\gamma:=|{M}|^{{\rm{HOD}}}italic_γ := | italic_M | start_POSTSUPERSCRIPT roman_HOD end_POSTSUPERSCRIPT and define α𝛼\alphaitalic_α to be the least upper bound of all critical points of non-trivial elementary embeddings k:MM:𝑘𝑀𝑀{k}:{M}\longrightarrow{M}italic_k : italic_M ⟶ italic_M with crit(k)<λcrit𝑘𝜆{{\rm{crit}}\left({k}\right)}<\lambdaroman_crit ( italic_k ) < italic_λ. Note that our assumption implies that α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ. Now, apply Lemma 3.12 to find a surjection s:Vλ+1γ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝛾{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\gamma}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_γ and a 3333-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with E,s,γX𝐸𝑠𝛾𝑋E,s,\gamma\in Xitalic_E , italic_s , italic_γ ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ, j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X and jα=idα𝑗𝛼subscriptid𝛼j\restriction\alpha={\rm{id}}_{\alpha}italic_j ↾ italic_α = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT. In this situation, Proposition 3.10 ensures that ΘXΘ𝑋\Theta\in Xroman_Θ ∈ italic_X and j(Θ)=Θ𝑗ΘΘj(\Theta)=\Thetaitalic_j ( roman_Θ ) = roman_Θ. Moreover, since M𝑀Mitalic_M is definable by a Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E, λ𝜆\lambdaitalic_λ and ΘΘ\Thetaroman_Θ, it follows that MX𝑀𝑋M\in Xitalic_M ∈ italic_X and j(M)=M𝑗𝑀𝑀j(M)=Mitalic_j ( italic_M ) = italic_M. Let bHOD𝑏HODb\in{\rm{HOD}}italic_b ∈ roman_HOD be the minimal bijection between γ𝛾\gammaitalic_γ and M𝑀Mitalic_M in the canonical wellordering of HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD that has the property that b(ωα)=α𝑏𝜔𝛼𝛼b(\omega\cdot\alpha)=\alphaitalic_b ( italic_ω ⋅ italic_α ) = italic_α holds for all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ. Then, again, we know that the set b𝑏bitalic_b is definable by a Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E, γ𝛾\gammaitalic_γ and λ𝜆\lambdaitalic_λ, and we know that bX𝑏𝑋b\in Xitalic_b ∈ italic_X with j(b)=b𝑗𝑏𝑏j(b)=bitalic_j ( italic_b ) = italic_b. Let jγ:γγ:subscript𝑗𝛾𝛾𝛾{j_{\gamma}}:{\gamma}\longrightarrow{\gamma}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT : italic_γ ⟶ italic_γ be the function given by Lemma 3.8 and define

k=bjγb1:MM.:𝑘𝑏subscript𝑗𝛾superscript𝑏1𝑀𝑀{k~{}=~{}b\circ j_{\gamma}\circ b^{{-}1}}:{M}\longrightarrow{M}.italic_k = italic_b ∘ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ∘ italic_b start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT : italic_M ⟶ italic_M .

Since both b𝑏bitalic_b and jγsubscript𝑗𝛾j_{\gamma}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT belong to X𝑋Xitalic_X, so does k𝑘kitalic_k, and it is easily checked that kλ=jλ𝑘𝜆𝑗𝜆k\restriction\lambda=j\restriction\lambdaitalic_k ↾ italic_λ = italic_j ↾ italic_λ. Now, fix a formula φ(v0,,vn1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣𝑛1\varphi(v_{0},\ldots,v_{n-1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) and ordinals β0,,βn1Xγsubscript𝛽0subscript𝛽𝑛1𝑋𝛾\beta_{0},\ldots,\beta_{n-1}\in X\cap\gammaitalic_β start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X ∩ italic_γ such that φ(b(β0),,b(βn1))𝜑𝑏subscript𝛽0𝑏subscript𝛽𝑛1\varphi(b(\beta_{0}),\ldots,b(\beta_{n-1}))italic_φ ( italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , … , italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) holds in M𝑀Mitalic_M. The elementarity of j𝑗jitalic_j then implies that the statement φ(j(b(β0)),,j(b(βn1)))𝜑𝑗𝑏subscript𝛽0𝑗𝑏subscript𝛽𝑛1\varphi(j(b(\beta_{0})),\ldots,j(b(\beta_{n-1})))italic_φ ( italic_j ( italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) , … , italic_j ( italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ) holds in M𝑀Mitalic_M. Since

j(b(βm))=b(j(βm))=b(jγ(βm))=k(b(βm))𝑗𝑏subscript𝛽𝑚𝑏𝑗subscript𝛽𝑚𝑏subscript𝑗𝛾subscript𝛽𝑚𝑘𝑏subscript𝛽𝑚j(b(\beta_{m}))~{}=~{}b(j(\beta_{m}))~{}=~{}b(j_{\gamma}(\beta_{m}))~{}=~{}k(b% (\beta_{m}))italic_j ( italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_b ( italic_j ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_b ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_k ( italic_b ( italic_β start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) )

holds for all m<n𝑚𝑛m<nitalic_m < italic_n, we now know that, in X𝑋Xitalic_X, the map k𝑘kitalic_k is an elementary embedding from M𝑀Mitalic_M to M𝑀Mitalic_M. It then follows that k:MM:𝑘𝑀𝑀{k}:{M}\longrightarrow{M}italic_k : italic_M ⟶ italic_M is a non-trivial elementary embedding with critical point crit(j)crit𝑗{{\rm{crit}}\left({j}\right)}roman_crit ( italic_j ). Since crit(j)>ρcrit𝑗𝜌{{\rm{crit}}\left({j}\right)}>\rhoroman_crit ( italic_j ) > italic_ρ, this yields a contradiction. ∎

Let us note that recent work by Blue and Sargsyan [11] shows that a similar result holds for ω1subscript𝜔1\omega_{1}italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT in determinacy models.

3.5. Definable infinitary partition properties

Following [23, Section 3.2], we shall now consider restrictions to ordinal definable functions of infinitary partition properties that are incompatible with the Axiom of Choice.

Definition 3.18.

Given infinite cardinals μ<κ𝜇𝜅\mu<\kappaitalic_μ < italic_κ, the cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is definably μ𝜇\muitalic_μ-Jónsson if for every ordinal definable function c:[κ]μκ:𝑐superscriptdelimited-[]𝜅𝜇𝜅{c}:{[\kappa]^{\mu}}\longrightarrow{\kappa}italic_c : [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_μ end_POSTSUPERSCRIPT ⟶ italic_κ, there exists H[κ]κ𝐻superscriptdelimited-[]𝜅𝜅H\in[\kappa]^{\kappa}italic_H ∈ [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT with the property that c[[H]μ]𝑐delimited-[]superscriptdelimited-[]𝐻𝜇c[[H]^{\mu}]italic_c [ [ italic_H ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_μ end_POSTSUPERSCRIPT ] is a proper subset of κ𝜅\kappaitalic_κ.

Theorem 3.19.

If i:YVξ:𝑖𝑌subscript𝑉𝜉{i}:{Y}\longrightarrow{V_{\xi}}italic_i : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and E𝐸Eitalic_E is an element of Vλ+2Ysubscript𝑉𝜆2𝑌V_{\lambda+2}\cap Yitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_Y with i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, then every cardinal in the interval [λ,ΘL(Vλ+1,E))𝜆superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸[\lambda,\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})[ italic_λ , roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) is definably ρ𝜌\rhoitalic_ρ-Jónsson for every infinite cardinal ρ<λ𝜌𝜆\rho<\lambdaitalic_ρ < italic_λ.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that a cardinal λκ<ΘL(Vλ+1,E))\lambda\leq\kappa<\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})italic_λ ≤ italic_κ < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) is not ρ𝜌\rhoitalic_ρ-Jónsson for some ωρ<λ𝜔𝜌𝜆\omega\leq\rho<\lambdaitalic_ω ≤ italic_ρ < italic_λ. An application of Lemma 3.12 then produces a surjection s:Vλ+1κ:𝑠subscript𝑉𝜆1𝜅{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\kappa}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_κ and a 2222-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with E,s,κX𝐸𝑠𝜅𝑋E,s,\kappa\in Xitalic_E , italic_s , italic_κ ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E, j(κ)=κ𝑗𝜅𝜅j(\kappa)=\kappaitalic_j ( italic_κ ) = italic_κ, j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X and j(ρ+1)=idρ+1𝑗𝜌1subscriptid𝜌1j\restriction(\rho+1)={\rm{id}}_{\rho+1}italic_j ↾ ( italic_ρ + 1 ) = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_ρ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Let c:[κ]ρκ:𝑐superscriptdelimited-[]𝜅𝜌𝜅{c}:{[\kappa]^{\rho}}\longrightarrow{\kappa}italic_c : [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ρ end_POSTSUPERSCRIPT ⟶ italic_κ denote the ordinal definable function that is minimal in the canonical wellordering of ODOD{\rm{OD}}roman_OD with the property that c[[H]ρ]=κ𝑐delimited-[]superscriptdelimited-[]𝐻𝜌𝜅c[[H]^{\rho}]=\kappaitalic_c [ [ italic_H ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ρ end_POSTSUPERSCRIPT ] = italic_κ holds for every H[κ]κ𝐻superscriptdelimited-[]𝜅𝜅H\in[\kappa]^{\kappa}italic_H ∈ [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT. Then the set c𝑐citalic_c is definable by a Σ2subscriptΣ2\Sigma_{2}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters ρ𝜌\rhoitalic_ρ and κ𝜅\kappaitalic_κ, and it follows that c𝑐citalic_c is an element of X𝑋Xitalic_X with j(c)=c𝑗𝑐𝑐j(c)=citalic_j ( italic_c ) = italic_c. Let jκ:κκ:subscript𝑗𝜅𝜅𝜅{j_{\kappa}}:{\kappa}\longrightarrow{\kappa}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT : italic_κ ⟶ italic_κ be the function in X𝑋Xitalic_X given by Lemma 3.8 and set H=jκ[κ]X[κ]κ𝐻subscript𝑗𝜅delimited-[]𝜅𝑋superscriptdelimited-[]𝜅𝜅H=j_{\kappa}[\kappa]\in X\cap[\kappa]^{\kappa}italic_H = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT [ italic_κ ] ∈ italic_X ∩ [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ end_POSTSUPERSCRIPT. Since H𝐻Hitalic_H is a proper subset of κ𝜅\kappaitalic_κ, our assumption and the correctness properties of X𝑋Xitalic_X yield bX[H]ρ𝑏𝑋superscriptdelimited-[]𝐻𝜌b\in X\cap[H]^{\rho}italic_b ∈ italic_X ∩ [ italic_H ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ρ end_POSTSUPERSCRIPT with c(b)H𝑐𝑏𝐻c(b)\notin Hitalic_c ( italic_b ) ∉ italic_H. Set a=jκ1[b]X[κ]ρ𝑎superscriptsubscript𝑗𝜅1delimited-[]𝑏𝑋superscriptdelimited-[]𝜅𝜌a=j_{\kappa}^{{-}1}[b]\in X\cap[\kappa]^{\rho}italic_a = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_b ] ∈ italic_X ∩ [ italic_κ ] start_POSTSUPERSCRIPT italic_ρ end_POSTSUPERSCRIPT. Then (3) and fact that j(ρ+1)=idρ+1𝑗𝜌1subscriptid𝜌1j\restriction(\rho+1)={\rm{id}}_{\rho+1}italic_j ↾ ( italic_ρ + 1 ) = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_ρ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ensure that

j(a)=j[a]=jκ[a]=b𝑗𝑎𝑗delimited-[]𝑎subscript𝑗𝜅delimited-[]𝑎𝑏j(a)~{}=~{}j[a]~{}=~{}j_{\kappa}[a]~{}=~{}bitalic_j ( italic_a ) = italic_j [ italic_a ] = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT [ italic_a ] = italic_b

holds. This equality now allows us to conclude that

c(b)=j(c)(j(a))=j(c(a))=jκ(c(a))H,𝑐𝑏𝑗𝑐𝑗𝑎𝑗𝑐𝑎subscript𝑗𝜅𝑐𝑎𝐻c(b)~{}=~{}j(c)(j(a))~{}=~{}j(c(a))~{}=~{}j_{\kappa}(c(a))~{}\in~{}H,italic_c ( italic_b ) = italic_j ( italic_c ) ( italic_j ( italic_a ) ) = italic_j ( italic_c ( italic_a ) ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_c ( italic_a ) ) ∈ italic_H ,

a contradiction. ∎

Corollary 3.20.

If λ𝜆\lambdaitalic_λ is an ultraexacting cardinal, then both λ𝜆\lambdaitalic_λ and λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT are definably ω𝜔\omegaitalic_ω-Jónsson. ∎

By combining this corollary with Goldberg’s [23, Theorem 3.5], we obtain yet another proof that the existence of an ultraexacting cardinal above an extendible cardinal (or just a strongly compact cardinal) yields the failure of Woodin’s HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Hypothesis (see §6 below).

In the next section, we will show that, assuming the existence of sufficiently many sharps, many I0I0{\rm I}0I0 embeddings exist at ultraexacting cardinals. Complementing this, the results of §3.7 will show that, given an I0I0{\rm I}0I0 embedding, a mild forcing extension yields the existence of a cardinal that is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for all n>0𝑛0n>0italic_n > 0.

3.6. Icarus sets from ultraexact cardinals and sharps

In [14], [18], and [19], an element E𝐸Eitalic_E of Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT for some limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is called an Icarus set if there exists a non-trivial elementary embedding j:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{j}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) with crit(j)<λcrit𝑗𝜆{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaroman_crit ( italic_j ) < italic_λ. We will consider the following strengthening of this notion that is closely related to Woodin’s analysis of proper elementary embeddings provided by the proof of [43, Lemma 5].

Definition 3.21.

Given a limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, an element E𝐸Eitalic_E of Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT is a strong Icarus set if there exists a non-trivial elementary embedding j:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{j}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) with the property that crit(j)<λcrit𝑗𝜆{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\lambdaroman_crit ( italic_j ) < italic_λ and j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E.

Note that, as shown in the proof of [43, Lemma 5], the existence of such an embedding can be expressed by a first-order statement with parameter E𝐸Eitalic_E. We will show next that the existence of an ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ, together with the existence of sharps666Recall that for a transitive set X𝑋Xitalic_X, the existence of Xsuperscript𝑋X^{\sharp}italic_X start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT, the sharp of X𝑋Xitalic_X, is equivalent to the existence of an elementary embedding j:L(X)L(X):𝑗𝐿𝑋𝐿𝑋{j}:{L(X)}\longrightarrow{L(X)}italic_j : italic_L ( italic_X ) ⟶ italic_L ( italic_X ) with critical point above the rank of X𝑋Xitalic_X. For more details, see, for example, [36, Remark 2.4], [38, §4], or [27, p.92]. for elements of Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT causes many elements of Vλ+2subscript𝑉𝜆2V_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT to be strong Icarus sets.

Theorem 3.22.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 2222-ultraexact embedding at a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and let EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X be such that j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. If (Vλ+1,E)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#(V_{\lambda+1},E)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, then there is an elementary embedding i:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{i}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_i : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) with iVλ=jVλ𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}=j\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E.

The first step towards proving Theorem 3.22 is the following lemma:

Lemma 3.23.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 2222-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and let EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X be such that j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. Set Θ:=ΘL(Vλ+1,E)assignΘsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta:=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ := roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT. If X𝑋Xitalic_X contains a surjection s:Vλ+1Θ:𝑠subscript𝑉𝜆1Θ{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\Theta}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ roman_Θ with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X, then there is a unique map jE:LΘ(Vλ+1,E)LΘ(Vλ+1,E):subscript𝑗𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{j_{E}}:{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},% E)}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT : italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) in X𝑋Xitalic_X with

j(LΘ(Vλ+1,E)X)=jE(LΘ(Vλ+1,E)X).𝑗subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋subscript𝑗𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋j\restriction(L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap X)~{}=~{}j_{E}\restriction(L_{% \Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap X).italic_j ↾ ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X ) . (4)
Proof.

First, note that Proposition 3.10 ensures that ΘXΘ𝑋\Theta\in Xroman_Θ ∈ italic_X and j(Θ)=Θ𝑗ΘΘj(\Theta)=\Thetaitalic_j ( roman_Θ ) = roman_Θ, which implies that LΘ(Vλ+1,E)Xsubscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\in Xitalic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∈ italic_X and j(LΘ(Vλ+1,E))=LΘ(Vλ+1,E)𝑗subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸j(L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E))=L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_j ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ) = italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). Next, recall that the general theory of relative constructibility for L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) allows us to find a surjection S:Θ×Vλ+1LΘ(Vλ+1,E):𝑆Θsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{S}:{\Theta\times V_{\lambda+1}}\longrightarrow{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}italic_S : roman_Θ × italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) that is definable over LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E and Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. The correctness of X𝑋Xitalic_X then ensures that SX𝑆𝑋S\in Xitalic_S ∈ italic_X, j(S)=S𝑗𝑆𝑆j(S)=Sitalic_j ( italic_S ) = italic_S, and S𝑆Sitalic_S has the same properties in X𝑋Xitalic_X.

Next, pick α,βXΘ𝛼𝛽𝑋Θ\alpha,\beta\in X\cap\Thetaitalic_α , italic_β ∈ italic_X ∩ roman_Θ and x,yVλ+1X𝑥𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋x,y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x , italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with S(α,x)=S(β,y)𝑆𝛼𝑥𝑆𝛽𝑦S(\alpha,x)=S(\beta,y)italic_S ( italic_α , italic_x ) = italic_S ( italic_β , italic_y ). Then (2) and (3) imply that

S(jΘ(α),(jVλ)+(x))=j(S)(j(α),j(x))=j(S(α,x))=j(S(β,y))=j(S)(j(β),j(y))=S(jΘ(β),(jVλ)+(y)).𝑆subscript𝑗Θ𝛼subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑗𝑆𝑗𝛼𝑗𝑥𝑗𝑆𝛼𝑥𝑗𝑆𝛽𝑦𝑗𝑆𝑗𝛽𝑗𝑦𝑆subscript𝑗Θ𝛽subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑦\begin{split}S(j_{\Theta}(\alpha),(j\restriction V_{\lambda})_{+}(x))~{}&=~{}j% (S)(j(\alpha),j(x))~{}=~{}j(S(\alpha,x))~{}=~{}j(S(\beta,y))\\ &=j(S)(j(\beta),j(y))~{}=~{}S(j_{\Theta}(\beta),(j\restriction V_{\lambda})_{+% }(y)).\end{split}start_ROW start_CELL italic_S ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) , ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) end_CELL start_CELL = italic_j ( italic_S ) ( italic_j ( italic_α ) , italic_j ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_S ( italic_α , italic_x ) ) = italic_j ( italic_S ( italic_β , italic_y ) ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL end_CELL start_CELL = italic_j ( italic_S ) ( italic_j ( italic_β ) , italic_j ( italic_y ) ) = italic_S ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_β ) , ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ) . end_CELL end_ROW

This shows that, in X𝑋Xitalic_X, there is a function jE:LΘ(Vλ+1,E)LΘ(Vλ+1,E):subscript𝑗𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{j_{E}}:{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},% E)}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT : italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) with the property that

jE(S(α,x))=S(jΘ(α),(jVλ)+(x))subscript𝑗𝐸𝑆𝛼𝑥𝑆subscript𝑗Θ𝛼subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥j_{E}(S(\alpha,x))~{}=~{}S(j_{\Theta}(\alpha),(j\restriction V_{\lambda})_{+}(% x))italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_α , italic_x ) ) = italic_S ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) , ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) )

holds for all α<Θ𝛼Θ\alpha<\Thetaitalic_α < roman_Θ and xVλ+1𝑥subscript𝑉𝜆1x\in V_{\lambda+1}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, the correctness of X𝑋Xitalic_X implies that jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT has the same property in V𝑉Vitalic_V.

Now, fix zLΘ(Vλ+1,E)X𝑧subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋z\in L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap Xitalic_z ∈ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X. Since the map S𝑆Sitalic_S is, in X𝑋Xitalic_X, a surjection of Θ×Vλ+1Θsubscript𝑉𝜆1\Theta\times V_{\lambda+1}roman_Θ × italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT onto LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ), there are αXΘ𝛼𝑋Θ\alpha\in X\cap\Thetaitalic_α ∈ italic_X ∩ roman_Θ and xVλ+1X𝑥subscript𝑉𝜆1𝑋x\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with S(α,x)=z𝑆𝛼𝑥𝑧S(\alpha,x)=zitalic_S ( italic_α , italic_x ) = italic_z. Then, we have

jE(z)=S(jΘ(α),(jVλ)+(x))=j(S)(j(α),j(x))=j(S(α,x))=j(z).subscript𝑗𝐸𝑧𝑆subscript𝑗Θ𝛼subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑗𝑆𝑗𝛼𝑗𝑥𝑗𝑆𝛼𝑥𝑗𝑧j_{E}(z)~{}=~{}S(j_{\Theta}(\alpha),(j\restriction V_{\lambda})_{+}(x))~{}=~{}% j(S)(j(\alpha),j(x))~{}=~{}j(S(\alpha,x))~{}=~{}j(z).italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ) = italic_S ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) , ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_S ) ( italic_j ( italic_α ) , italic_j ( italic_x ) ) = italic_j ( italic_S ( italic_α , italic_x ) ) = italic_j ( italic_z ) .

Finally, assume that there is a function k:LΘ(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑘subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{k}:{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_k : italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) in X𝑋Xitalic_X with kjE𝑘subscript𝑗𝐸k\neq j_{E}italic_k ≠ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT and k(LΘ(Vλ+1,E)X)=j(LΘ(Vλ+1,E)X)𝑘subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋𝑗subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋k\restriction(L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap X)=j\restriction(L_{\Theta}(V_{% \lambda+1},E)\cap X)italic_k ↾ ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X ) = italic_j ↾ ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X ). Since k𝑘kitalic_k and jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT are both elements of X𝑋Xitalic_X, we can then find zLΘ(Vλ+1,E)X𝑧subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋z\in L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap Xitalic_z ∈ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X with k(z)jE(z)𝑘𝑧subscript𝑗𝐸𝑧k(z)\neq j_{E}(z)italic_k ( italic_z ) ≠ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ). But, this yields a contradiction, because our assumptions imply that k(z)=j(z)=jE(z)𝑘𝑧𝑗𝑧subscript𝑗𝐸𝑧k(z)=j(z)=j_{E}(z)italic_k ( italic_z ) = italic_j ( italic_z ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_z ). ∎

The proof of the next lemma uses some arguments contained in the proof of [43, Lemma 5], adapted to our setting.

Lemma 3.24.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 2222-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and let EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X be such that j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. Set Θ:=ΘL(Vλ+1,E)assignΘsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\Theta:=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}roman_Θ := roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT. If X𝑋Xitalic_X contains a surjection s:Vλ+1Θ:𝑠subscript𝑉𝜆1Θ{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\Theta}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ roman_Θ with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X, then there is an elementary embedding of L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) into itself that extends jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT.

Proof.

In the following, set N:=L(Vλ+1,E)assign𝑁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸N:=L(V_{\lambda+1},E)italic_N := italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) and D:=Vλ+2Nassign𝐷subscriptsuperscript𝑉𝑁𝜆2D:=V^{N}_{\lambda+2}italic_D := italic_V start_POSTSUPERSCRIPT italic_N end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT. Since D𝐷Ditalic_D is contained in LΘ(Vλ+1,E)=dom(jE)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸domsubscript𝑗𝐸L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)={{\rm{dom}}(j_{E})}italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) = roman_dom ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ) (see [19, Lemma 4.6]), we can now define

U:={AD|jVλjE(A)}.assign𝑈conditional-set𝐴𝐷𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝐴U~{}:=~{}\{{A\in D}~{}|~{}{j\restriction V_{\lambda}\in j_{E}(A)}\}.italic_U := { italic_A ∈ italic_D | italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) } .

Then, since D,jVλ,jEXformulae-sequence𝐷𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑋D,j\restriction V_{\lambda},j_{E}\in Xitalic_D , italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT , italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X, we have that UX𝑈𝑋U\in Xitalic_U ∈ italic_X. Moreover, in V𝑉Vitalic_V, and therefore also in X𝑋Xitalic_X, the set U𝑈Uitalic_U is an N𝑁Nitalic_N-ultrafilter on Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Note that the fact that crit(j)ran(j)crit𝑗ran𝑗{{\rm{crit}}\left({j}\right)}\notin{{\rm{ran}}(j)}roman_crit ( italic_j ) ∉ roman_ran ( italic_j ) implies that jVλran(j)𝑗subscript𝑉𝜆ran𝑗j\restriction V_{\lambda}\notin{{\rm{ran}}(j)}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∉ roman_ran ( italic_j ), and therefore we know that

jVλjE({a})=j({a})={j(a)}𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑎𝑗𝑎𝑗𝑎j\restriction V_{\lambda}~{}\notin~{}j_{E}(\{a\})~{}=~{}j(\{a\})~{}=~{}\{j(a)\}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∉ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( { italic_a } ) = italic_j ( { italic_a } ) = { italic_j ( italic_a ) }

holds for all aVλ+1X𝑎subscript𝑉𝜆1𝑋a\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_a ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X. This allows us to conclude that U𝑈Uitalic_U is non-principal in X𝑋Xitalic_X, and therefore also in V𝑉Vitalic_V. Let Ult(N,U)Ult𝑁𝑈\mathrm{Ult}({N},{U})roman_Ult ( italic_N , italic_U ) denote the corresponding ultrapower of N𝑁Nitalic_N by U𝑈Uitalic_U, and let i:N,Ult(N,U),U:𝑖𝑁Ult𝑁𝑈subscript𝑈{i}:{\langle N,\in\rangle}\longrightarrow{\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle}italic_i : ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⟶ ⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ be the induced ultrapower embedding.

Claim.

Let f,g:Vλ+1N:𝑓𝑔subscript𝑉𝜆1𝑁{f,g}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f , italic_g : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N be functions in NX𝑁𝑋N\cap Xitalic_N ∩ italic_X.

  1. (i)

    [f]U=[g]Usubscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f]_{U}=[g]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT = [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT if and only if j(f)(jVλ)=j(g)(jVλ)𝑗𝑓𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j(f)(j\restriction V_{\lambda})=j(g)(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ).

  2. (ii)

    [f]UU[g]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f]_{U}\in_{U}[g]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT if and only if j(f)(jVλ)j(g)(jVλ)𝑗𝑓𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j(f)(j\restriction V_{\lambda})\in j(g)(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ).

Proof of the Claim.

(i) Set A={xVλ+1|f(x)=g(x)}DX𝐴conditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑓𝑥𝑔𝑥𝐷𝑋A=\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{f(x)=g(x)}\}\in D\cap Xitalic_A = { italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_f ( italic_x ) = italic_g ( italic_x ) } ∈ italic_D ∩ italic_X. Then

[f]U=[g]UAUjVλjE(A)=j(A)j(f)(jVλ)=j(g)(jVλ),subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈𝐴𝑈𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝐴𝑗𝐴𝑗𝑓𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆[f]_{U}=[g]_{U}~{}\Longleftrightarrow~{}A\in U~{}\Longleftrightarrow~{}j% \restriction V_{\lambda}\in j_{E}(A)=j(A)~{}\Longleftrightarrow~{}j(f)(j% \restriction V_{\lambda})=j(g)(j\restriction V_{\lambda}),[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT = [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟺ italic_A ∈ italic_U ⟺ italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) = italic_j ( italic_A ) ⟺ italic_j ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ,

where the equality jE(A)=j(A)subscript𝑗𝐸𝐴𝑗𝐴j_{E}(A)=j(A)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) = italic_j ( italic_A ) follows from equation (4) in the statement of Lemma 3.23.

(ii) Follows similarly. ∎

Claim.

The ultrapower Ult(N,U),UUlt𝑁𝑈subscript𝑈\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ is well-founded.

Proof of the Claim.

Assume, towards a contradiction, that Ult(N,U)Ult𝑁𝑈\mathrm{Ult}({N},{U})roman_Ult ( italic_N , italic_U ) is ill-founded. Then there is a sequence of functions fm:Vλ+1N|m<ωbra:subscript𝑓𝑚subscript𝑉𝜆1𝑁𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{{f_{m}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N | italic_m < italic_ω ⟩, all of them in N𝑁Nitalic_N, such that [fm+1]UU[fm]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑚1𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑚𝑈[f_{m+1}]_{U}\in_{U}[f_{m}]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT holds for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. The correctness properties of X𝑋Xitalic_X then ensure that there is such a sequence in X𝑋Xitalic_X. But in this situation, the previous claim shows that

j(fm+1)(jVλ)j(fm)(jVλ)𝑗subscript𝑓𝑚1𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑓𝑚𝑗subscript𝑉𝜆j(f_{m+1})(j\restriction V_{\lambda})~{}\in~{}j(f_{m})(j\restriction V_{% \lambda})italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT )

holds for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, a contradiction. ∎

Claim.

Let f,g:Vλ+1Vλ+1:𝑓𝑔subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{f,g}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}italic_f , italic_g : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT be functions in N𝑁Nitalic_N.

  1. (i)

    [f]U=[g]Usubscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f]_{U}=[g]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT = [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT if and only if jE(f)(jVλ)=jE(g)(jVλ)subscript𝑗𝐸𝑓𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f)(j\restriction V_{\lambda})=j_{E}(g)(j\restriction V_{\lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ).

  2. (ii)

    [f]UU[g]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f]_{U}\in_{U}[g]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT if and only if jE(f)(jVλ)jE(g)(jVλ)subscript𝑗𝐸𝑓𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f)(j\restriction V_{\lambda})\in j_{E}(g)(j\restriction V_{\lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ).

Proof of the Claim.

Since f,gLΘ(Vλ+1,E)𝑓𝑔subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸f,g\in L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_f , italic_g ∈ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ), our first claim and (4) ensure that the stated equivalences hold in the case where f𝑓fitalic_f and g𝑔gitalic_g are elements of X𝑋Xitalic_X. Therefore, the correctness of X𝑋Xitalic_X implies that they also hold in V𝑉Vitalic_V. ∎

Given yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, we let Aysubscript𝐴𝑦A_{y}italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT denote the set of all I3-embeddings k:VλVλ:𝑘subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{k}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_k : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with k+(k)=jVλsubscript𝑘𝑘𝑗subscript𝑉𝜆k_{+}(k)=j\restriction V_{\lambda}italic_k start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_k ) = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and yran(k+)𝑦ransubscript𝑘y\in{{\rm{ran}}(k_{+})}italic_y ∈ roman_ran ( italic_k start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ). Then AyDsubscript𝐴𝑦𝐷A_{y}\in Ditalic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and, if yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X, then AyXsubscript𝐴𝑦𝑋A_{y}\in Xitalic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

Claim.

AyUsubscript𝐴𝑦𝑈A_{y}\in Uitalic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

Proof of the Claim.

Fix yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X. Then (4) ensures that jE(Ay)=j(Ay)subscript𝑗𝐸subscript𝐴𝑦𝑗subscript𝐴𝑦j_{E}(A_{y})=j(A_{y})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) is the set of all I3-embeddings k:VλVλ:𝑘subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{k}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_k : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with k+(k)=j(jVλ)subscript𝑘𝑘𝑗𝑗subscript𝑉𝜆k_{+}(k)=j(j\restriction V_{\lambda})italic_k start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_k ) = italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) and j(y)ran(k+)𝑗𝑦ransubscript𝑘j(y)\in{{\rm{ran}}(k_{+})}italic_j ( italic_y ) ∈ roman_ran ( italic_k start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ). Since (2) implies that (jVλ)+(jVλ)=j(jVλ)subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑗subscript𝑉𝜆(j\restriction V_{\lambda})_{+}(j\restriction V_{\lambda})=j(j\restriction V_{% \lambda})( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) and (jVλ)+(y)=j(y)subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑦𝑗𝑦(j\restriction V_{\lambda})_{+}(y)=j(y)( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) = italic_j ( italic_y ), we can now conclude that jVλj(Ay)𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝐴𝑦j\restriction V_{\lambda}\in j(A_{y})italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_j ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) and hence AyUsubscript𝐴𝑦𝑈A_{y}\in Uitalic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U. This shows that the statement of the claim holds in X𝑋Xitalic_X, and therefore the correctness of X𝑋Xitalic_X implies that it also holds in V𝑉Vitalic_V. ∎

Now, given yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, we define

fy:Vλ+1:subscript𝑓𝑦subscript𝑉𝜆1\displaystyle f_{y}:V_{\lambda+1}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT Vλ+1,absentsubscript𝑉𝜆1\displaystyle\to V_{\lambda+1},→ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ,
k𝑘\displaystyle kitalic_k {x,if kAy and k+(x)=y,otherwise.maps-toabsentcases𝑥if kAy and k+(x)=yotherwise.\displaystyle\mapsto\begin{cases}x,&\text{if $k\in A_{y}$ and $k_{+}(x)=y$}\\ \varnothing,&\text{otherwise.}\end{cases}↦ { start_ROW start_CELL italic_x , end_CELL start_CELL if italic_k ∈ italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT and italic_k start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = italic_y end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL ∅ , end_CELL start_CELL otherwise. end_CELL end_ROW

Again, we have fyLΘ(Vλ+1,E)Nsubscript𝑓𝑦subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑁f_{y}\in L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\subseteq Nitalic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⊆ italic_N for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and, if yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X, then fyXsubscript𝑓𝑦𝑋f_{y}\in Xitalic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X.

Claim.

If yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, then jE(fy)(jVλ)=ysubscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆𝑦j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})=yitalic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y.

Proof of the Claim.

Fix yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X. Then, as in the proof of our previous claim, we can use (2) and (4) to show that jVλjE(Ay)𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸subscript𝐴𝑦j\restriction V_{\lambda}\in j_{E}(A_{y})italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ), (jVλ)+(y)=j(y)subscript𝑗subscript𝑉𝜆𝑦𝑗𝑦(j\restriction V_{\lambda})_{+}(y)=j(y)( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) = italic_j ( italic_y ). Thus, since jE(fy)(jVλ)=j(fy)(jVλ)subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})=j(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ), it follows that j(fy)(jVλ)=y𝑗subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆𝑦j(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})=yitalic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y. This shows the claim holds in X𝑋Xitalic_X, hence by the correctness of X𝑋Xitalic_X it also holds in V𝑉Vitalic_V. ∎

We now work towards showing that i𝑖iitalic_i is an elementary embedding.

Claim.

If h:Vλ+1N:subscript𝑉𝜆1𝑁{h}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_h : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N is a function in N𝑁Nitalic_N with {xVλ+1|h(x)}Uconditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑥𝑈\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{h(x)\neq\varnothing}\}\in U{ italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_h ( italic_x ) ≠ ∅ } ∈ italic_U, then there is a function f:Vλ+1N:𝑓subscript𝑉𝜆1𝑁{f}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N in N𝑁Nitalic_N with [f]UU[h]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑈[f]_{U}\in_{U}[h]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_h ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT.

Proof of the Claim.

First, assume that g:Vλ+1N:𝑔subscript𝑉𝜆1𝑁{g}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_g : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N is a function in NX𝑁𝑋N\cap Xitalic_N ∩ italic_X with the property that A={xVλ+1|g(x)Vλ+2}U𝐴conditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑔𝑥subscript𝑉𝜆2𝑈A=\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{\varnothing\neq g(x)\in V_{\lambda+2}}\}\in Uitalic_A = { italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | ∅ ≠ italic_g ( italic_x ) ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT } ∈ italic_U. Since ANX𝐴𝑁𝑋A\in N\cap Xitalic_A ∈ italic_N ∩ italic_X, we know that jVλj(A)𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝐴j\restriction V_{\lambda}\in j(A)italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_j ( italic_A ) and hence

j(g)(jVλ)=jE(g)(jVλ)Vλ+2X.𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑔𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆2𝑋\varnothing~{}\neq~{}j(g)(j\restriction V_{\lambda})~{}=~{}j_{E}(g)(j% \restriction V_{\lambda})~{}\in~{}V_{\lambda+2}\cap X.∅ ≠ italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X .

Then we can find xXj(g)(jVλ)Vλ+1𝑥𝑋𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆1x\in X\cap j(g)(j\restriction V_{\lambda})\subseteq V_{\lambda+1}italic_x ∈ italic_X ∩ italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Earlier claims then show that

jE(fx)(jVλ)=xj(g)(jVλ)=jE(g)(jVλ)subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑥𝑗subscript𝑉𝜆𝑥𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f_{x})(j\restriction V_{\lambda})~{}=~{}x~{}\in~{}j(g)(j\restriction V_{% \lambda})=j_{E}(g)(j\restriction V_{\lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_x ∈ italic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT )

and thus that [fx]UU[g]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f_{x}]_{U}\in_{U}[g]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT.

Next, assume that h:Vλ+1N:subscript𝑉𝜆1𝑁{h}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_h : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N is an arbitrary function in NX𝑁𝑋N\cap Xitalic_N ∩ italic_X with the property that {xVλ+1|h(x)}Uconditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑥𝑈\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{h(x)\neq\varnothing}\}\in U{ italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_h ( italic_x ) ≠ ∅ } ∈ italic_U. The structure theory of N=L(Vλ+1,E)𝑁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸N=L(V_{\lambda+1},E)italic_N = italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) provides a class surjection S:Ord×Vλ+1N:𝑆Ordsubscript𝑉𝜆1𝑁{S}:{{\rm{Ord}}\times V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_S : roman_Ord × italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N that is definable over N𝑁Nitalic_N by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and E𝐸Eitalic_E. Define

g:Vλ+1:𝑔subscript𝑉𝜆1\displaystyle g:V_{\lambda+1}italic_g : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT D,absent𝐷\displaystyle\to D,→ italic_D ,
y𝑦\displaystyle yitalic_y {xVλ+1|ξOrdS(ξ,x)h(y)}.maps-toabsentconditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝜉Ord𝑆𝜉𝑥𝑦\displaystyle\mapsto\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{\exists\xi\in{\rm{Ord}}~{}S(% \xi,x)\in h(y)}\}.↦ { italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | ∃ italic_ξ ∈ roman_Ord italic_S ( italic_ξ , italic_x ) ∈ italic_h ( italic_y ) } .

We have that gNX𝑔𝑁𝑋g\in N\cap Xitalic_g ∈ italic_N ∩ italic_X, and, since j(h)(jVλ)𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(h)(j\restriction V_{\lambda})\neq\varnothingitalic_j ( italic_h ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ ∅, we also have that j(g)(jVλ)𝑗𝑔𝑗subscript𝑉𝜆j(g)(j\restriction V_{\lambda})\neq\varnothingitalic_j ( italic_g ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ ∅, and therefore {xVλ+1|g(x)}Uconditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑔𝑥𝑈\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{g(x)\neq\varnothing}\}\in U{ italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_g ( italic_x ) ≠ ∅ } ∈ italic_U. Then, as before, we can find xVλ+1X𝑥subscript𝑉𝜆1𝑋x\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X with [fx]UU[g]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f_{x}]_{U}\in_{U}[g]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT.

Now define functions o𝑜oitalic_o and f𝑓fitalic_f by setting

o:Vλ+1:𝑜subscript𝑉𝜆1\displaystyle o:V_{\lambda+1}italic_o : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT OrdabsentOrd\displaystyle\to{\rm{Ord}}→ roman_Ord
y𝑦\displaystyle yitalic_y {min{ξOrd|S(ξ,fx(y))h(y)},if fx(y)g(y)0,otherwise;maps-toabsentcases𝜉conditionalOrd𝑆𝜉subscript𝑓𝑥𝑦𝑦if fx(y)g(y)0otherwise\displaystyle\mapsto\begin{cases}\min\{{\xi\in{\rm{Ord}}}~{}|~{}{S(\xi,f_{x}(y% ))\in h(y)}\},&\text{if $f_{x}(y)\in g(y)$}\\ 0,&\text{otherwise};\end{cases}↦ { start_ROW start_CELL roman_min { italic_ξ ∈ roman_Ord | italic_S ( italic_ξ , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ) ∈ italic_h ( italic_y ) } , end_CELL start_CELL if italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ∈ italic_g ( italic_y ) end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 , end_CELL start_CELL otherwise ; end_CELL end_ROW

and

f:Vλ+1:𝑓subscript𝑉𝜆1\displaystyle f:V_{\lambda+1}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT Nabsent𝑁\displaystyle\to N→ italic_N
y𝑦\displaystyle yitalic_y S(o(y),fx(y)).maps-toabsent𝑆𝑜𝑦subscript𝑓𝑥𝑦\displaystyle\mapsto S(o(y),f_{x}(y)).↦ italic_S ( italic_o ( italic_y ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ) .

Then fNX𝑓𝑁𝑋f\in N\cap Xitalic_f ∈ italic_N ∩ italic_X, and the fact that [fx]UU[g]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]𝑔𝑈[f_{x}]_{U}\in_{U}[g]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_g ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ensures that there is ξOrd𝜉Ord\xi\in{\rm{Ord}}italic_ξ ∈ roman_Ord with S(ξ,j(fx)(jVλ))j(h)(jVλ)𝑆𝜉𝑗subscript𝑓𝑥𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑗subscript𝑉𝜆S(\xi,j(f_{x})(j\restriction V_{\lambda}))\in j(h)(j\restriction V_{\lambda})italic_S ( italic_ξ , italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ italic_j ( italic_h ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ). In particular, we have that

j(f)(jVλ)=S(j(o)(jVλ),j(fx)(jVλ))j(h)(jVλ)𝑗𝑓𝑗subscript𝑉𝜆𝑆𝑗𝑜𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑓𝑥𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(f)(j\restriction V_{\lambda})~{}=~{}S(j(o)(j\restriction V_{\lambda}),j(f_{x% })(j\restriction V_{\lambda}))~{}\in~{}j(h)(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_S ( italic_j ( italic_o ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ italic_j ( italic_h ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT )

and this allows us to conclude that [f]UU[h]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑈[f]_{U}\in_{U}[h]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_h ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT holds.

Once more, the correctness of X𝑋Xitalic_X now yields the statement of the claim. ∎

The previous claim allows to prove Łos’ Theorem for Ult(N,U)Ult𝑁𝑈\mathrm{Ult}({N},{U})roman_Ult ( italic_N , italic_U ):

Claim.

The following two statements are equivalent for every formula φ(v0,,vn1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣𝑛1\varphi(v_{0},\ldots,v_{n-1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) in the language of set theory and all functions f0,,fn1:Vλ+1N:subscript𝑓0subscript𝑓𝑛1subscript𝑉𝜆1𝑁{f_{0},\ldots,f_{n-1}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N in N𝑁Nitalic_N:

  1. (i)

    Ult(N,U),Uφ([f0]U,,[fn1]U)modelsUlt𝑁𝑈subscript𝑈𝜑subscriptdelimited-[]subscript𝑓0𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑛1𝑈\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle\models\varphi([f_{0}]_{U},\ldots,[% f_{n-1}]_{U})⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ ⊧ italic_φ ( [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT , … , [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT )

  2. (ii)

    {yVλ+1|N,φ(f0(y),,fn1(y))}Uconditional-set𝑦subscript𝑉𝜆1models𝑁𝜑subscript𝑓0𝑦subscript𝑓𝑛1𝑦𝑈\{{y\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{\langle N,\in\rangle\models\varphi(f_{0}(y),% \ldots,f_{n-1}(y))}\}\in U{ italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⊧ italic_φ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) ) } ∈ italic_U.

Hence, the map i:N,Ult(N,U),U:𝑖𝑁Ult𝑁𝑈subscript𝑈{i}:{\langle N,\in\rangle}\longrightarrow{\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle}italic_i : ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⟶ ⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ is an elementary embedding.

Proof of the Claim.

The only non-trivial case is the backward implication of the \exists-quantifier step of the induction. So let φ(v0,,vn)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣𝑛\varphi(v_{0},\ldots,v_{n})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT ) be a formula in the language of set theory and let f0,,fn1:Vλ+1N:subscript𝑓0subscript𝑓𝑛1subscript𝑉𝜆1𝑁{f_{0},\ldots,f_{n-1}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N be functions in N𝑁Nitalic_N with the property that

A={yVλ+1|N,zφ(f0(y),,fn1(y),z)}U.𝐴conditional-set𝑦subscript𝑉𝜆1models𝑁𝑧𝜑subscript𝑓0𝑦subscript𝑓𝑛1𝑦𝑧𝑈A~{}=~{}\{{y\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{\langle N,\in\rangle\models\exists z~{}% \varphi(f_{0}(y),\ldots,f_{n-1}(y),z)}\}~{}\in~{}U.italic_A = { italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⊧ ∃ italic_z italic_φ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , italic_z ) } ∈ italic_U .

If we now define the functions o:Vλ+1Ord:𝑜subscript𝑉𝜆1Ord{o}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{{\rm{Ord}}}italic_o : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ roman_Ord by

o(y)={min{ξOrd|N,zVξφ(f0(y),,fn1(y),z)},if yA0,otherwise𝑜𝑦cases𝜉conditionalOrd𝑁models𝑧subscript𝑉𝜉𝜑subscript𝑓0𝑦subscript𝑓𝑛1𝑦𝑧if yA0otherwiseo(y)~{}=~{}\begin{cases}\min\{{\xi\in{\rm{Ord}}}~{}|~{}{\langle N,\in\rangle% \models\exists z\in V_{\xi}~{}\varphi(f_{0}(y),\ldots,f_{n-1}(y),z)}\},&\text{% if $y\in A$}\\ 0,&\text{otherwise}\end{cases}italic_o ( italic_y ) = { start_ROW start_CELL roman_min { italic_ξ ∈ roman_Ord | ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⊧ ∃ italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ξ end_POSTSUBSCRIPT italic_φ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , italic_z ) } , end_CELL start_CELL if italic_y ∈ italic_A end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 , end_CELL start_CELL otherwise end_CELL end_ROW

and

h:Vλ+1:subscript𝑉𝜆1\displaystyle h:V_{\lambda+1}italic_h : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT Nabsent𝑁\displaystyle\to N→ italic_N
y𝑦\displaystyle yitalic_y {zVo(y)|N,φ(f0(y),,fn1(y),z)},maps-toabsentconditional-set𝑧subscript𝑉𝑜𝑦models𝑁𝜑subscript𝑓0𝑦subscript𝑓𝑛1𝑦𝑧\displaystyle\mapsto\{{z\in V_{o(y)}}~{}|~{}{\langle N,\in\rangle\models% \varphi(f_{0}(y),\ldots,f_{n-1}(y),z)}\},↦ { italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_o ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT | ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⊧ italic_φ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , italic_z ) } ,

then hhitalic_h is an element of N𝑁Nitalic_N with h(y)𝑦h(y)\neq\varnothingitalic_h ( italic_y ) ≠ ∅ for all yA𝑦𝐴y\in Aitalic_y ∈ italic_A and hence our previous claim yields a function f:Vλ+1N:𝑓subscript𝑉𝜆1𝑁{f}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N in N𝑁Nitalic_N with [f]UU[h]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]𝑈[f]_{U}\in_{U}[h]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_h ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT. Now assume, towards a contradiction, that φ([f0]U,,[fn1]U,[f]U)𝜑subscriptdelimited-[]subscript𝑓0𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑛1𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈\varphi([f_{0}]_{U},\ldots,[f_{n-1}]_{U},[f]_{U})italic_φ ( [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT , … , [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT , [ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ) does not hold in Ult(N,U),UUlt𝑁𝑈subscript𝑈\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩. Then our induction hypothesis ensures that the set

B:={yA|f(y)h(y) with N,¬φ(f0(y),,fn1(y),f(y))}assign𝐵conditional-set𝑦𝐴f(y)h(y) with N,¬φ(f0(y),,fn1(y),f(y))B~{}:=~{}\{{y\in A}~{}|~{}{\textit{$f(y)\in h(y)$ with $\langle N,\in\rangle% \models\neg\varphi(f_{0}(y),\ldots,f_{n-1}(y),f(y))$}}\}italic_B := { italic_y ∈ italic_A | italic_f ( italic_y ) ∈ italic_h ( italic_y ) with ⟨ italic_N , ∈ ⟩ ⊧ ¬ italic_φ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , … , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) , italic_f ( italic_y ) ) }

is an element of U𝑈Uitalic_U and in particular nonempty. By the definition of hhitalic_h, this yields a contradiction. ∎

The following claim establishes a kind of normality for U𝑈Uitalic_U.

Claim.

If yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, then the following statements hold:

  1. (i)

    If xy𝑥𝑦x\in yitalic_x ∈ italic_y, then [fx]UU[fy]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈[f_{x}]_{U}\in_{U}[f_{y}]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT.

  2. (ii)

    If f:Vλ+1N:𝑓subscript𝑉𝜆1𝑁{f}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N is an element of N𝑁Nitalic_N with [f]UU[fy]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈[f]_{U}\in_{U}[f_{y}]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT, then there is xy𝑥𝑦x\in yitalic_x ∈ italic_y with [f]U=[fx]Usubscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈[f]_{U}=[f_{x}]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT = [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT.

Proof of the Claim.

(i) If xy𝑥𝑦x\in yitalic_x ∈ italic_y, then we can apply earlier claims to conclude that both jE(fx)(jVλ)jE(fy)(jVλ)subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑥𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f_{x})(j\restriction V_{\lambda})\in j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{% \lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) and [fx]UU[fy]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈[f_{x}]_{U}\in_{U}[f_{y}]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT hold.

(ii) Assume that yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X and let f:Vλ+1N:𝑓subscript𝑉𝜆1𝑁{f}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{N}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N be a function in NX𝑁𝑋N\cap Xitalic_N ∩ italic_X with [f]UU[fy]Usubscript𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈[f]_{U}\in_{U}[f_{y}]_{U}[ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT. Set x=j(f)(jVλ)=jE(f)(jVλ)X𝑥𝑗𝑓𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑓𝑗subscript𝑉𝜆𝑋x=j(f)(j\restriction V_{\lambda})=j_{E}(f)(j\restriction V_{\lambda})\in Xitalic_x = italic_j ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_X. Then, by earlier claims, xjE(fy)(jVλ)=y𝑥subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆𝑦x\in j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})=yitalic_x ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y and jE(fx)(jVλ)=x=jE(f)(jVλ)subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑥𝑗subscript𝑉𝜆𝑥subscript𝑗𝐸𝑓𝑗subscript𝑉𝜆j_{E}(f_{x})(j\restriction V_{\lambda})=x=j_{E}(f)(j\restriction V_{\lambda})italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_x = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ). Hence, by another previous claim [fx]U=[f]Usubscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑥𝑈subscriptdelimited-[]𝑓𝑈[f_{x}]_{U}=[f]_{U}[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT = [ italic_f ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT. This shows that (ii) holds in X𝑋Xitalic_X, and therefore also in V𝑉Vitalic_V. ∎

By earlier claims, we have that the ultrapower Ult(N,U),UUlt𝑁𝑈subscript𝑈\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ is well-founded and extensional, so we may let π:Ult(N,U),UM,:𝜋Ult𝑁𝑈subscript𝑈𝑀{\pi}:{\langle\mathrm{Ult}({N},{U}),\in_{U}\rangle}\longrightarrow{\langle M,% \in\rangle}italic_π : ⟨ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) , ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟩ ⟶ ⟨ italic_M , ∈ ⟩ be the corresponding transitive collapse. The previous two claims then show that π([fy]U)=y𝜋subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈𝑦\pi([f_{y}]_{U})=yitalic_π ( [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y holds for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, and therefore Vλ+1Msubscript𝑉𝜆1𝑀V_{\lambda+1}\subseteq Mitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_M. We have thus established that (πi):L(Vλ+1,E)M:𝜋𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝑀(\pi\circ i):L(V_{\lambda+1},E)\to M( italic_π ∘ italic_i ) : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) → italic_M is an elementary embedding with Vλ+1Msubscript𝑉𝜆1𝑀V_{\lambda+1}\subseteq Mitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_M. So it only remains to show that M=L(Vλ+1,E)𝑀𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸M=L(V_{\lambda+1},E)italic_M = italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) and that (πi)𝜋𝑖(\pi\circ i)( italic_π ∘ italic_i ) agrees with jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT on LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ).

Claim.

(πi)Vλ+1=jEVλ+1𝜋𝑖subscript𝑉𝜆1subscript𝑗𝐸subscript𝑉𝜆1(\pi\circ i)\restriction V_{\lambda+1}=j_{E}\restriction V_{\lambda+1}( italic_π ∘ italic_i ) ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

Proof of the Claim.

For each yVλ+1X𝑦subscript𝑉𝜆1𝑋y\in V_{\lambda+1}\cap Xitalic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X, define

By:={xVλ+1|fjE(y)(x)=y}.assignsubscript𝐵𝑦conditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑥𝑦B_{y}~{}:=~{}\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{f_{j_{E}(y)}(x)=y}\}.italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT := { italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = italic_y } .

Note that ByDXsubscript𝐵𝑦𝐷𝑋B_{y}\in D\cap Xitalic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D ∩ italic_X and

jE(By)=j(By)={xVλ+1|j(fjE(y))(x)=j(y)}.subscript𝑗𝐸subscript𝐵𝑦𝑗subscript𝐵𝑦conditional-set𝑥subscript𝑉𝜆1𝑗subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑥𝑗𝑦j_{E}(B_{y})~{}=~{}j(B_{y})~{}=~{}\{{x\in V_{\lambda+1}}~{}|~{}{j(f_{j_{E}(y)}% )(x)=j(y)}\}.italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) = { italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_x ) = italic_j ( italic_y ) } .

Since we know that

j(fjE(y))(jVλ)=jE(fjE(y))(jVλ)=jE(y)=j(y),𝑗subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸𝑦𝑗𝑦j(f_{j_{E}(y)})(j\restriction V_{\lambda})~{}=~{}j_{E}(f_{j_{E}(y)})(j% \restriction V_{\lambda})~{}=~{}j_{E}(y)~{}=~{}j(y),italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) = italic_j ( italic_y ) ,

it follows that ByUsubscript𝐵𝑦𝑈B_{y}\in Uitalic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U.

By the correctness properties of X𝑋Xitalic_X, we have that ByUsubscript𝐵𝑦𝑈B_{y}\in Uitalic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U, for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. This directly implies that i(y)=[fjE(y)]U𝑖𝑦subscriptdelimited-[]subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑈i(y)=[f_{j_{E}(y)}]_{U}italic_i ( italic_y ) = [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT and

(πi)(y)=π([fjE(y)]U)=jE(y)𝜋𝑖𝑦𝜋subscriptdelimited-[]subscript𝑓subscript𝑗𝐸𝑦𝑈subscript𝑗𝐸𝑦(\pi\circ i)(y)~{}=~{}\pi([f_{j_{E}(y)}]_{U})~{}=~{}j_{E}(y)( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_y ) = italic_π ( [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y ) end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y )

holds for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, where the second equality, as we noted above, follows from the preceding claim. ∎

The claim above implies that (πi)(λ)=jE(λ)=j(λ)=λ𝜋𝑖𝜆subscript𝑗𝐸𝜆𝑗𝜆𝜆(\pi\circ i)(\lambda)=j_{E}(\lambda)=j(\lambda)=\lambda( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_λ ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_λ ) = italic_j ( italic_λ ) = italic_λ, hence by the elementarity of πi𝜋𝑖\pi\circ iitalic_π ∘ italic_i, we have that (πi)(Vλ+1)=Vλ+1𝜋𝑖subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1(\pi\circ i)(V_{\lambda+1})=V_{\lambda+1}( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

Claim.

(πi)D=jED𝜋𝑖𝐷subscript𝑗𝐸𝐷(\pi\circ i)\restriction D=j_{E}\restriction D( italic_π ∘ italic_i ) ↾ italic_D = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_D.

Proof of the Claim.

Fix ADX𝐴𝐷𝑋A\in D\cap Xitalic_A ∈ italic_D ∩ italic_X and let cAsubscript𝑐𝐴c_{A}italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT denote the function on Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT with constant value A𝐴Aitalic_A. Then cALΘ(Vλ+1,E)Xsubscript𝑐𝐴subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸𝑋c_{A}\in L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)\cap Xitalic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ∩ italic_X and

jE(cA)(jVλ)=j(cA)(jVλ)=j(A)=jE(A).subscript𝑗𝐸subscript𝑐𝐴𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑐𝐴𝑗subscript𝑉𝜆𝑗𝐴subscript𝑗𝐸𝐴j_{E}(c_{A})(j\restriction V_{\lambda})=j(c_{A})(j\restriction V_{\lambda})=j(% A)=j_{E}(A).italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_A ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) .

Since an earlier claim showed that y=jE(fy)(jVλ)𝑦subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆y=j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})italic_y = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) holds for all yVλ+1𝑦subscript𝑉𝜆1y\in V_{\lambda+1}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, we can conclude that

yjE(A)jE(fy)(jVλ)jE(cA)(jVλ)j(fy)(jVλ)j(cA)(jVλ).𝑦subscript𝑗𝐸𝐴subscript𝑗𝐸subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑗𝐸subscript𝑐𝐴𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑓𝑦𝑗subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑐𝐴𝑗subscript𝑉𝜆y\in j_{E}(A)\Longleftrightarrow~{}j_{E}(f_{y})(j\restriction V_{\lambda})\in j% _{E}(c_{A})(j\restriction V_{\lambda})~{}\Longleftrightarrow~{}j(f_{y})(j% \restriction V_{\lambda})\in j(c_{A})(j\restriction V_{\lambda}).italic_y ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) ⟺ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ⟺ italic_j ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_j ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) .

If, moreover, yX𝑦𝑋y\in Xitalic_y ∈ italic_X, then a previous claim shows that the latter is equivalent to

[fy]UU[cA]Uπ([fy]U)(πi)(A)y(πi)(A)subscript𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈subscriptdelimited-[]subscript𝑐𝐴𝑈𝜋subscriptdelimited-[]subscript𝑓𝑦𝑈𝜋𝑖𝐴𝑦𝜋𝑖𝐴[f_{y}]_{U}\in_{U}[c_{A}]_{U}~{}\Longleftrightarrow~{}\pi([f_{y}]_{U})\in(\pi% \circ i)(A)~{}\Longleftrightarrow~{}y\in(\pi\circ i)(A)[ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ∈ start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT [ italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_A end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ⟺ italic_π ( [ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_y end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ ( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_A ) ⟺ italic_y ∈ ( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_A )

and therefore jE(A)=(πi)(A)subscript𝑗𝐸𝐴𝜋𝑖𝐴j_{E}(A)=(\pi\circ i)(A)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) = ( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_A ) holds in X𝑋Xitalic_X (as the map (πi)D𝜋𝑖𝐷(\pi\circ i)\restriction D( italic_π ∘ italic_i ) ↾ italic_D is an element of X𝑋Xitalic_X). The statement of the claim now follows from the correctness of X𝑋Xitalic_X. ∎

In particular, we now have that (πi)(E)=E𝜋𝑖𝐸𝐸(\pi\circ i)(E)=E( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_E ) = italic_E, and the elementarity of πi𝜋𝑖\pi\circ iitalic_π ∘ italic_i implies that M=L(Vλ+1,E)=N𝑀𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝑁M=L(V_{\lambda+1},E)=Nitalic_M = italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) = italic_N.

Claim.

(πi)Θ=jEΘ𝜋𝑖Θsubscript𝑗𝐸Θ(\pi\circ i)\restriction\Theta=j_{E}\restriction\Theta( italic_π ∘ italic_i ) ↾ roman_Θ = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ roman_Θ.

Proof of the Claim.

First, note that, if ADX𝐴𝐷𝑋A\in D\cap Xitalic_A ∈ italic_D ∩ italic_X codes a prewellordering of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT of order-type γ𝛾\gammaitalic_γ, then (4) ensures that jE(A)subscript𝑗𝐸𝐴j_{E}(A)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) codes a prewellordering of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT of order-type jE(γ)subscript𝑗𝐸𝛾j_{E}(\gamma)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ). The correctness of X𝑋Xitalic_X then yields that if AD𝐴𝐷A\in Ditalic_A ∈ italic_D codes a prewellordering of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT of order-type γ𝛾\gammaitalic_γ, then jE(A)subscript𝑗𝐸𝐴j_{E}(A)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_A ) codes a prewellordering of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT of order-type jE(γ)subscript𝑗𝐸𝛾j_{E}(\gamma)italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ). Since (πi)D=jED𝜋𝑖𝐷subscript𝑗𝐸𝐷(\pi\circ i)\restriction D=j_{E}\restriction D( italic_π ∘ italic_i ) ↾ italic_D = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_D, the elementarity of πi𝜋𝑖\pi\circ iitalic_π ∘ italic_i implies the statement of the claim. ∎

Claim.

(πi)LΘ(Vλ+1,E)=jELΘ(Vλ+1,E)𝜋𝑖subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸subscript𝑗𝐸subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸(\pi\circ i)\restriction L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)=j_{E}\restriction L_{% \Theta}(V_{\lambda+1},E)( italic_π ∘ italic_i ) ↾ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) = italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ).

Proof of the Claim.

Let S:Θ×Vλ+1LΘ(Vλ+1,E):𝑆Θsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{S}:{\Theta\times V_{\lambda+1}}\longrightarrow{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}italic_S : roman_Θ × italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) be the canonical surjection that is Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-definable over LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) from the parameters E𝐸Eitalic_E and Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Using (4) and the correctness of X𝑋Xitalic_X, we then have that jE(S(α,x))=S(jE(α),jE(x))subscript𝑗𝐸𝑆𝛼𝑥𝑆subscript𝑗𝐸𝛼subscript𝑗𝐸𝑥j_{E}(S(\alpha,x))=S(j_{E}(\alpha),j_{E}(x))italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_α , italic_x ) ) = italic_S ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_α ) , italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) holds for all α<Θ𝛼Θ\alpha<\Thetaitalic_α < roman_Θ and xVλ+1𝑥subscript𝑉𝜆1x\in V_{\lambda+1}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Since the elementarity of (πi):L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝜋𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{(\pi\circ i)}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}( italic_π ∘ italic_i ) : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) implies that (πi)(S(α,x))=S((πi)(α),(πi)(x))𝜋𝑖𝑆𝛼𝑥𝑆𝜋𝑖𝛼𝜋𝑖𝑥(\pi\circ i)(S(\alpha,x))=S((\pi\circ i)(\alpha),(\pi\circ i)(x))( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_S ( italic_α , italic_x ) ) = italic_S ( ( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_α ) , ( italic_π ∘ italic_i ) ( italic_x ) ) holds for all α<Θ𝛼Θ\alpha<\Thetaitalic_α < roman_Θ and xVλ+1𝑥subscript𝑉𝜆1x\in V_{\lambda+1}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, the statement of the claim follows directly from the previous claims. ∎

LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}}italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{{L(V_{\lambda+1},E)}}italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )Ult(L(Vλ+1,E),U)Ult𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝑈{{\mathrm{Ult}(L(V_{\lambda+1},E),U)}}roman_Ult ( italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) , italic_U )LΘ(Vλ+1,E)subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1𝐸{{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},E)}}italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{{L(V_{\lambda+1},E)}}italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )idid\scriptstyle{\mathrm{id}}roman_idπ𝜋\scriptstyle{\pi}italic_πjEsubscript𝑗𝐸\scriptstyle{j_{E}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPTidid\scriptstyle{\mathrm{id}}roman_idi𝑖\scriptstyle{i}italic_i
Figure 1. An elementary embedding from L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) to itself extending jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT.

We have thus shown that (πi):L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝜋𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{(\pi\circ i)}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}( italic_π ∘ italic_i ) : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) is an elementary embedding that extends jEsubscript𝑗𝐸j_{E}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_E end_POSTSUBSCRIPT, which completes the proof of Lemma 3.24. ∎

We are now ready to prove the main results of this section.

Proof of Theorem 3.22.

Set F=(Vλ+1,E)#Vλ+2𝐹superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#subscript𝑉𝜆2F=(V_{\lambda+1},E)^{\#}\in V_{\lambda+2}italic_F = ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT. Then the definability of sharps and the correctness of X𝑋Xitalic_X imply that FX𝐹𝑋F\in Xitalic_F ∈ italic_X and j(F)=F𝑗𝐹𝐹j(F)=Fitalic_j ( italic_F ) = italic_F.

Claim.

ΘL(Vλ+1,E)<ΘL(Vλ+1,F)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}<\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT.

Proof of the Claim.

First, note that the fact that L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,F)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹L(V_{\lambda+1},E)\subseteq L(V_{\lambda+1},F)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⊆ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) implies that ΘL(Vλ+1,E)ΘL(Vλ+1,F)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}\leq\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ≤ roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT. Since ΘL(Vλ+1,F)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT is a regular cardinal in L(Vλ+1,F)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹L(V_{\lambda+1},F)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ), and (Vλ+1,E)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#(V_{\lambda+1},E)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, we can define, in L(Vλ+1,F)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹L(V_{\lambda+1},F)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ), an elementary embedding i:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{i}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_i : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ), with critical point above λ+2𝜆2\lambda+2italic_λ + 2 and such that i(crit(i))=ΘL(Vλ+1,F)𝑖crit𝑖superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT. But, by elementarity, we must also have i(ΘL(Vλ+1,E))=ΘL(Vλ+1,E)𝑖superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸i(\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_i ( roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT. This implies that ΘL(Vλ+1,E)ΘL(Vλ+1,F)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}\neq\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ≠ roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT. ∎

Since Lemma 3.10 shows that ΘL(Vλ+1,E)XsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝑋\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}\in Xroman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_X with j(ΘL(Vλ+1,E))=ΘL(Vλ+1,E)𝑗superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸j(\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)})=\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j ( roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT, the above claim allows us to use Lemma 3.11 to find a surjection s:Vλ+1ΘL(Vλ+1,E):𝑠subscript𝑉𝜆1superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X. Then, an application of Lemma 3.24 yields an elementary embedding from L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) into itself that extends jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and fixes E𝐸Eitalic_E. ∎

Let us remark that, as shown by Woodin in [43, Lemma 28], if the inequality ΘL(Vλ+1,E)<ΘL(Vλ+1,F)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹\Theta^{L(V_{\lambda+1},E)}<\Theta^{L(V_{\lambda+1},F)}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) end_POSTSUPERSCRIPT < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) end_POSTSUPERSCRIPT (as in the claim above) holds for some FVλ+2𝐹subscript𝑉𝜆2F\in V_{\lambda+2}italic_F ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT such that EL(Vλ+1,F)𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹E\in L(V_{\lambda+1},F)italic_E ∈ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ), then (Vλ+1,E)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#(V_{\lambda+1},E)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists and belongs to L(Vλ+1,F)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐹L(V_{\lambda+1},F)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ). Thus, the assumption that (Vλ+1,E)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#(V_{\lambda+1},E)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists in the statement of Theorem 3.22 appears to be necessary.

Using Lemma 3.12, Theorem 3.22 yields the following corollary:

Corollary 3.25.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and let EVλ+2X𝐸subscript𝑉𝜆2𝑋E\in V_{\lambda+2}\cap Xitalic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_X be such that j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. If FODVλ{E}Vλ+2𝐹subscriptODsubscript𝑉𝜆𝐸subscript𝑉𝜆2F\in{\rm{OD}}_{V_{\lambda}\cup\{E\}}\cap V_{\lambda+2}italic_F ∈ roman_OD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_E } end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT and (Vλ+1,F)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐹#(V_{\lambda+1},F)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, then F𝐹Fitalic_F is a strong Icarus set.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that there exists FODVλ{E}𝐹subscriptODsubscript𝑉𝜆𝐸F\in{\rm{OD}}_{V_{\lambda}\cup\{E\}}italic_F ∈ roman_OD start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_E } end_POSTSUBSCRIPT with the property that (Vλ+1,F)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐹#(V_{\lambda+1},F)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists and F𝐹Fitalic_F is not a strong Icarus set. Pick zVλ𝑧subscript𝑉𝜆z\in V_{\lambda}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with the property that such a set exists in OD{E,z}subscriptOD𝐸𝑧{\rm{OD}}_{\{E,z\}}roman_OD start_POSTSUBSCRIPT { italic_E , italic_z } end_POSTSUBSCRIPT. In the following, let F𝐹Fitalic_F denote the least such element in the canonical wellordering of OD{E,z}subscriptOD𝐸𝑧{\rm{OD}}_{\{E,z\}}roman_OD start_POSTSUBSCRIPT { italic_E , italic_z } end_POSTSUBSCRIPT. Then the set F𝐹Fitalic_F is definable by a formula with parameters E𝐸Eitalic_E and z𝑧zitalic_z.

Let n>1𝑛1n>1italic_n > 1 be a natural number such that the set F𝐹Fitalic_F is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters E𝐸Eitalic_E and z𝑧zitalic_z. We can now apply Lemma 3.12 to find an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E and j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z. Then FX𝐹𝑋F\in Xitalic_F ∈ italic_X and j(F)=F𝑗𝐹𝐹j(F)=Fitalic_j ( italic_F ) = italic_F. Since (Vλ+1,F)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐹#(V_{\lambda+1},F)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, we may now use Theorem 3.22 to conclude that F𝐹Fitalic_F is a strong Icarus set, a contradiction. ∎

In §3.7 below, we will show that the consistency of the existence of an ultraexacting cardinal can be established from the existence of an I0 embedding. In contrast, in the next theorem we shall apply Theorem 3.22 to show that the existence of an ultraexacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ together with the existence of Vλ+1#superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+1}^{\#}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT has much higher consistency strength then the existence of an I0 embedding j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ), as they implies the existence of many I0 embeddings j:L(Vλ¯+1)L(Vλ¯+1):𝑗𝐿subscript𝑉¯𝜆1𝐿subscript𝑉¯𝜆1{j}:{L(V_{\bar{\lambda}+1})}\longrightarrow{L(V_{\bar{\lambda}+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) with λ¯<λ¯𝜆𝜆\bar{\lambda}<\lambdaover¯ start_ARG italic_λ end_ARG < italic_λ. Moreover, while Theorem 3.22 yields that every ultraexacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ below a measurable cardinal is the least non-trivial fixed point of an I0 embedding, the next theorem shows that some of the cardinals λ¯<λ¯𝜆𝜆\bar{\lambda}<\lambdaover¯ start_ARG italic_λ end_ARG < italic_λ carrying I0 embeddings j:L(Vλ¯+1)L(Vλ¯+1):𝑗𝐿subscript𝑉¯𝜆1𝐿subscript𝑉¯𝜆1{j}:{L(V_{\bar{\lambda}+1})}\longrightarrow{L(V_{\bar{\lambda}+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) are not ultraexacting.

Theorem 3.26.

Suppose that λ𝜆\lambdaitalic_λ is an ultraexacting cardinal and Vλ+1#superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+1}^{\#}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists. Then λ𝜆\lambdaitalic_λ is a limit of cardinals λ¯¯𝜆\bar{\lambda}over¯ start_ARG italic_λ end_ARG such that there is an I0 embedding j:L(Vλ¯+1)L(Vλ¯+1):𝑗𝐿subscript𝑉¯𝜆1𝐿subscript𝑉¯𝜆1{j}:{L(V_{\bar{\lambda}+1})}\longrightarrow{L(V_{\bar{\lambda}+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ). In particular, the set Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT is a model of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC satisfying “there is a proper class of I0 embeddings.”

Proof.

Let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be a 2222-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. First, observe that Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is definable from λ𝜆\lambdaitalic_λ and thus is fixed by j𝑗jitalic_j. Similarly, Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and Vλ+1superscriptsubscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}^{\sharp}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT are fixed by j𝑗jitalic_j.

The idea for what follows is to try to imitate the proof of Theorem 3.22. While we cannot expect to obtain an elementary embedding

i:L(Vλ+1,Vλ+1)L(Vλ+1,Vλ+1),:𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1{i}:{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},V% _{\lambda+1}^{\sharp})},italic_i : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ,

the idea is that we can obtain very close approximations to this in the form of embeddings

i:Lα(Vλ+1,Vλ+1)Lα(Vλ+1,Vλ+1).:𝑖subscript𝐿𝛼subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿𝛼subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1{i}:{L_{\alpha}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}\longrightarrow{L_{% \alpha}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}.italic_i : italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) .

By slightly increasing α𝛼\alphaitalic_α if necessary, a reflection argument will yield many embeddings of this form for smaller λ¯¯𝜆\bar{\lambda}over¯ start_ARG italic_λ end_ARG. This will in particular yield the statement of the theorem via Cramer’s work on inverse limit reflection in [14]. The main ingredient is the following claim:

Claim.

There exists an ordinal α𝛼\alphaitalic_α such that the following statements hold:

  1. (i)

    ΘL(Vλ+1)<α<ΘL(Vλ+1,Vλ+1)superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝛼superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1\Theta^{L(V_{\lambda+1})}<\alpha<\Theta^{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp% })}roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT < italic_α < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT,

  2. (ii)

    There is a non-trivial elementary embedding i:Lα(Vλ+1,Vλ+1)Lα(Vλ+1,Vλ+1):𝑖subscript𝐿𝛼subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿𝛼subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1{i}:{L_{\alpha}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}\longrightarrow{L_{% \alpha}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}italic_i : italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ).

Proof of the Claim.

First, we repeat the argument of Lemma 3.23 with Θ:=ΘVλ+1Lγ(Vλ+1,Vλ+1)assignΘsubscriptsuperscriptΘsubscript𝐿𝛾subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1\Theta:=\Theta^{L_{\gamma}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}_{V_{\lambda+% 1}}roman_Θ := roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, where γ𝛾\gammaitalic_γ is least such that Lγ(Vλ+1,Vλ+1)subscript𝐿𝛾subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1L_{\gamma}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) satisfies a sufficiently strong fragment of 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC, such as 𝖹𝖢𝖹𝖢\mathsf{ZC}sansserif_ZC. By correctness and the minimality of γ𝛾\gammaitalic_γ, we have γX𝛾𝑋\gamma\in Xitalic_γ ∈ italic_X and j(γ)=γ𝑗𝛾𝛾j(\gamma)=\gammaitalic_j ( italic_γ ) = italic_γ. Moreover, once more by correctness, we see that there is a surjection

s:Vλ+1Θ:𝑠subscript𝑉𝜆1Θ{s}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{\Theta}italic_s : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ roman_Θ

in X𝑋Xitalic_X with j(s)X𝑗𝑠𝑋j(s)\in Xitalic_j ( italic_s ) ∈ italic_X. This is enough for the argument of Lemma 3.23 to go through and yields a map

jVλ+1,γ:LΘ(Vλ+1,Vλ+1)LΘ(Vλ+1,Vλ+1):subscript𝑗superscriptsubscript𝑉𝜆1𝛾subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1{j_{V_{\lambda+1}^{\sharp},\gamma}}:{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{% \sharp})}\longrightarrow{L_{\Theta}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT : italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT )

that is an element of X𝑋Xitalic_X and agrees with j𝑗jitalic_j on arguments in LΘ(Vλ+1,Vλ+1)Xsubscript𝐿Θsubscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1𝑋L_{\Theta}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})\cap Xitalic_L start_POSTSUBSCRIPT roman_Θ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ∩ italic_X. Let N=Lγ(Vλ+1,Vλ+1)𝑁subscript𝐿𝛾subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1N=L_{\gamma}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_N = italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) and D=Vλ+2N𝐷superscriptsubscript𝑉𝜆2𝑁D=V_{\lambda+2}^{N}italic_D = italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_N end_POSTSUPERSCRIPT. Using the map jVλ+1,γsubscript𝑗superscriptsubscript𝑉𝜆1𝛾j_{V_{\lambda+1}^{\sharp},\gamma}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT , italic_γ end_POSTSUBSCRIPT, we can now define the ultrafilter U𝑈Uitalic_U as in the proof of Lemma 3.24 and obtain an ultrapower embedding i:NUlt(N,U):subscript𝑖𝑁Ult𝑁𝑈{i_{*}}:{N}\longrightarrow{\mathrm{Ult}({N},{U})}italic_i start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT : italic_N ⟶ roman_Ult ( italic_N , italic_U ) such that Ult(N,U)Ult𝑁𝑈\mathrm{Ult}({N},{U})roman_Ult ( italic_N , italic_U ) is wellfounded, isubscript𝑖i_{*}italic_i start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT fixes Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and Vλ+1superscriptsubscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}^{\sharp}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT, and isubscript𝑖i_{*}italic_i start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT satisfies Łoś’s Theorem. Observe that, by choice of γ𝛾\gammaitalic_γ, we have

N𝖹𝖢+V=L(Vλ+1,Vλ+1)+γ¯Ord``Lγ¯(Vλ+1,Vλ+1)⊧̸𝖹𝖢models𝑁𝖹𝖢𝑉𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1for-all¯𝛾Ord``subscript𝐿¯𝛾subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1not-models𝖹𝖢\displaystyle N\models\mathsf{ZC}~{}+~{}V=L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{% \sharp})~{}+~{}\forall\bar{\gamma}\in{\rm{Ord}}~{}``L_{\bar{\gamma}}(V_{% \lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})\not\models\mathsf{ZC}\text{''}italic_N ⊧ sansserif_ZC + italic_V = italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) + ∀ over¯ start_ARG italic_γ end_ARG ∈ roman_Ord ` ` italic_L start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⊧̸ sansserif_ZC ”

and so, by elementarity, the model Ult(N,U)Ult𝑁𝑈\mathrm{Ult}({N},{U})roman_Ult ( italic_N , italic_U ) satisfies this schema too. Since N𝑁Nitalic_N is the only wellfounded model of this theory which contains Vλ+1superscriptsubscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}^{\sharp}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT, we have N=Ult(N,U)𝑁Ult𝑁𝑈N=\mathrm{Ult}({N},{U})italic_N = roman_Ult ( italic_N , italic_U ). Therefore, the map i𝑖iitalic_i can be obtained by restricting isubscript𝑖i_{*}italic_i start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT to some submodel of the form Lα(Vλ+1,Vλ+1)subscript𝐿𝛼subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1L_{\alpha}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) such that ΘL(Vλ+1)<α<ΘsuperscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1𝛼Θ\Theta^{L(V_{\lambda+1})}<\alpha<\Thetaroman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT < italic_α < roman_Θ, so the claim follows.777Although not necessary for the rest of the argument, the proof of the claim could be modified to yield arbitrarily large such α<ΘL(Vλ+1,Vλ+1)𝛼superscriptΘ𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1\alpha<\Theta^{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}italic_α < roman_Θ start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT by replacing γ𝛾\gammaitalic_γ with the least ordinal such that Lγ(Vλ+1,Vλ+1)subscript𝐿𝛾subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1L_{\gamma}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) satisfies some given theory, and then applying a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-reflection argument in L(Vλ+1,Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ), using the fact that the existence of such embeddings i𝑖iitalic_i is absolute to L(Vλ+1,Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) (this is by an argument of Laver [30] and Woodin; see [19, Theorem 6.40]).

The theorem now follows from the above claim, as Cramer [14, Theorem 3.9] has shown that even the existence of an elementary embedding

i:Lω(Vλ+1,Vλ+1)Lω(Vλ+1,Vλ+1):𝑖subscript𝐿𝜔subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1subscript𝐿𝜔subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1{i}:{L_{\omega}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}\longrightarrow{L_{% \omega}(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\sharp})}italic_i : italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ♯ end_POSTSUPERSCRIPT )

implies the existence of unboundedly many λ¯<λ¯𝜆𝜆\bar{\lambda}<\lambdaover¯ start_ARG italic_λ end_ARG < italic_λ for which there is an elementary embedding

k:L(Vλ¯+1)L(Vλ¯+1),:𝑘𝐿subscript𝑉¯𝜆1𝐿subscript𝑉¯𝜆1{k}:{L(V_{\bar{\lambda}+1})}\longrightarrow{L(V_{\bar{\lambda}+1})},italic_k : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_λ end_ARG + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ,

as desired. ∎

Let us observe that the argument above also yields the following result:

Corollary 3.27.

If there is an ultraexacting cardinal and X#superscript𝑋#X^{\#}italic_X start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists for every set X𝑋Xitalic_X, then there exists a transitive set-sized model of the theory

ZFC+“There is an ordinal λ such that Vλ+1# exists and is a strong Icarus set”.ZFC“There is an ordinal λ such that Vλ+1# exists and is a strong Icarus set”\mathrm{ZFC}~{}+~{}\textit{``There is an ordinal $\lambda$ such that $V_{% \lambda+1}^{\#}$ exists and is a strong Icarus set"}.roman_ZFC + “There is an ordinal italic_λ such that italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists and is a strong Icarus set” .
Proof.

By Theorem 3.26 and the proof of [43, Lemma 5], our assumptions allow us to find a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and a filter U𝑈Uitalic_U on Vλ+2L(Vλ+1,Vλ+1#)superscriptsubscript𝑉𝜆2𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+2}^{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT that induces a non-trivial elementary embedding j:L(Vλ+1,Vλ+1#)L(Vλ+1,Vλ+1#):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#{j}:{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},V_{% \lambda+1}^{\#})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) with critical point below λ𝜆\lambdaitalic_λ. Then we can pick a set X𝑋Xitalic_X such that U,Vλ+1,Vλ+1#L(X)𝑈subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#𝐿𝑋U,V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#}\in L(X)italic_U , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_L ( italic_X ), the class L(X)𝐿𝑋L(X)italic_L ( italic_X ) is a model of ZFC and, in L(X)𝐿𝑋L(X)italic_L ( italic_X ), the filter U𝑈Uitalic_U induces a non-trivial elementary embedding of L(Vλ+1,Vλ+1#)𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) into itself with critical point below λ𝜆\lambdaitalic_λ. Since X#superscript𝑋#X^{\#}italic_X start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, we can find an ordinal α>λ𝛼𝜆\alpha>\lambdaitalic_α > italic_λ such that all of these statements hold with respect to Lα(X)subscript𝐿𝛼𝑋L_{\alpha}(X)italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ( italic_X ). ∎

Analogously to the observations made after Lemma 2.3 above, item (ii) in Lemma 3.2 shows that, if λ𝜆\lambdaitalic_λ is the least ultraexacting cardinal and κ𝜅\kappaitalic_κ is the least inaccessible cardinal above λ𝜆\lambdaitalic_λ, then, in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT, the cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting, there are no inaccessible cardinals greater than λ𝜆\lambdaitalic_λ and the class C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT does not contain regular cardinals. In particular, there are no extendible cardinals in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT. In the other direction, we can use the results of this section to show that the existence of an ultraexacting cardinal above an extendible cardinal turns out to have very strong consequences:

Corollary 3.28.

If δ𝛿\deltaitalic_δ is an extendible cardinal below an ultraexacting cardinal, then δ𝛿\deltaitalic_δ is a limit of ultraexacting cardinals and there is a proper class of cardinals λ𝜆\lambdaitalic_λ with the property that Vλ+1#superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+1}^{\#}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists and is a strong Icarus set.

Proof.

Since δ𝛿\deltaitalic_δ is an element of C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT, Lemma 3.2 directly implies that δ𝛿\deltaitalic_δ is a limit of ultraexacting cardinals. Using Corollary 3.25, the proof of [43, Lemma 5] and the fact that X#superscript𝑋#X^{\#}italic_X start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists for every set X𝑋Xitalic_X, we know that for every γ<δ𝛾𝛿\gamma<\deltaitalic_γ < italic_δ, there exists a measurable cardinal γ<κ<δ𝛾𝜅𝛿\gamma<\kappa<\deltaitalic_γ < italic_κ < italic_δ, a cardinal γ<λ<κ𝛾𝜆𝜅\gamma<\lambda<\kappaitalic_γ < italic_λ < italic_κ and a filter U𝑈Uitalic_U on Vλ+2L(Vλ+1,Vλ+1#)superscriptsubscript𝑉𝜆2𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+2}^{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT with the property that, in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT, the filter U𝑈Uitalic_U induces an non-trivial embedding j:L(Vλ+1,Vλ+1#)L(Vλ+1,Vλ+1#):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#{j}:{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},V_{% \lambda+1}^{\#})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) with critical point below λ𝜆\lambdaitalic_λ. Using the extendibility of δ𝛿\deltaitalic_δ, this implies that there is a proper class of cardinals λ𝜆\lambdaitalic_λ with the property that there exists a measurable cardinal κ>λ𝜅𝜆\kappa>\lambdaitalic_κ > italic_λ and a filter U𝑈Uitalic_U on Vλ+2L(Vλ+1,Vλ+1#)superscriptsubscript𝑉𝜆2𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#V_{\lambda+2}^{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT that induces a non-trivial embedding j:L(Vλ+1,Vλ+1#)L(Vλ+1,Vλ+1#):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#𝐿subscript𝑉𝜆1superscriptsubscript𝑉𝜆1#{j}:{L(V_{\lambda+1},V_{\lambda+1}^{\#})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},V_{% \lambda+1}^{\#})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT ) in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT and, by forming OrdOrd{\rm{Ord}}roman_Ord-many iterated ultrapowers of V𝑉Vitalic_V using normal ultrafilters on the given measurable cardinals. This implies the conclusion of the corollary. ∎

We close this section by showing that, in the presence of sharps, cardinals κ𝜅\kappaitalic_κ that are parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact cardinals for a sequence λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG yield I0-embeddings with λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG as the critical sequence above κ𝜅\kappaitalic_κ.

Theorem 3.29.

Let n>1𝑛1n>1italic_n > 1 be a natural number and let λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be a strictly increasing sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ. Assume κ𝜅\kappaitalic_κ is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG, and E𝐸Eitalic_E is an element of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT that is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters in Vκ{λ}subscript𝑉𝜅𝜆V_{\kappa}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }. If (Vλ+1,E)#superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐸#(V_{\lambda+1},E)^{\#}( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT exists, then there is a non-trivial elementary embedding

i:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{i}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_i : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )

with i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, i(crit(i))=κ𝑖crit𝑖𝜅i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\kappaitalic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_κ, i(κ)=λ0𝑖𝜅subscript𝜆0i(\kappa)=\lambda_{0}italic_i ( italic_κ ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω.

Proof.

Pick an element z𝑧zitalic_z of Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT such that E𝐸Eitalic_E is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters λ𝜆\lambdaitalic_λ and z𝑧zitalic_z. As κ𝜅\kappaitalic_κ is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG, we have an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT for λ𝜆\lambdaitalic_λ, with zran(j)𝑧ran𝑗z\in{{\rm{ran}}(j)}italic_z ∈ roman_ran ( italic_j ), j(crit(j))=κ𝑗crit𝑗𝜅j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=\kappaitalic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_κ, j(κ)=λ0𝑗𝜅subscript𝜆0j(\kappa)=\lambda_{0}italic_j ( italic_κ ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Note that since zVcrit(j)𝑧subscript𝑉crit𝑗z\in V_{{{\rm{crit}}\left({j}\right)}}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT roman_crit ( italic_j ) end_POSTSUBSCRIPT, we have j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z. Moreover, by the correctness of X𝑋Xitalic_X we also have that EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X and j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. An application of Theorem 3.22 now yields an elementary embedding i:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑖𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{i}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_i : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) with i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E and iVλ=jVλ𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}~{}=~{}j\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Hence, i(crit(i))=κ𝑖crit𝑖𝜅i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\kappaitalic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_κ, i(κ)=λ0𝑖𝜅subscript𝜆0i(\kappa)=\lambda_{0}italic_i ( italic_κ ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. ∎

3.7. The consistency of ultraexact cardinals

In this section, we establish the consistency of ultraexact cardinals from the consistency of I0-embeddings. This gives the remaining implication in our equiconsistency result, which in particular implies that the consistency strength of m𝑚mitalic_m-ultraexactness does not depend on m𝑚mitalic_m. The following argument should be compared with [42, Lemma 190]. Theorem 3.30 below and other similar results should be regarded as a theorem schema indexed by n>0𝑛0n>0italic_n > 0.

Theorem 3.30.

Assume that for some cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and EVλ+2𝐸subscript𝑉𝜆2E\in V_{\lambda+2}italic_E ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT, there is a non-trivial elementary embedding

j:L(Vλ+1,E)L(Vλ+1,E):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸{j}:{L(V_{\lambda+1},E)}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1},E)}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E )

with critical sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ cofinal in λ𝜆\lambdaitalic_λ and j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E. If G𝐺Gitalic_G is Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 )-generic over V𝑉Vitalic_V, then L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) is a model of ZFC and, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), for every natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0 and every AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, there is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ0𝑖crit𝑖subscript𝜆0i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{0}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω.

Proof.

First, note that Add(λ+,1)L(Vλ+1,E)Addsuperscript𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})\subseteq L(V_{\lambda+1},E)roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) ⊆ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) and hence G𝐺Gitalic_G is also Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 )-generic over L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). Moreover, since the partial order Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) is <λ+absentsuperscript𝜆{<}\lambda^{+}< italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT-closed in V𝑉Vitalic_V, it follows that V𝑉Vitalic_V and V[G]𝑉delimited-[]𝐺V[G]italic_V [ italic_G ] contain the same λ𝜆\lambdaitalic_λ-sequences of elements of V𝑉Vitalic_V, and L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) and L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) contain the same λ𝜆\lambdaitalic_λ-sequences of elements of L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). By genericity, the filter G𝐺Gitalic_G codes a wellordering of P(λ)𝑃𝜆P(\lambda)italic_P ( italic_λ ) of order-type λ+superscript𝜆\lambda^{+}italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT, and it follows that Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and EVλ+1𝐸subscript𝑉𝜆1E\subseteq V_{\lambda+1}italic_E ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT can be wellordered in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), which thus satisfies the Axiom of Choice. In addition, these observations show that Hλ+L(Vλ+1,E,G)L(Vλ+1,E)superscriptsubscript𝐻superscript𝜆𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸H_{\lambda^{+}}^{L(V_{\lambda+1},E,G)}\subseteq L(V_{\lambda+1},E)italic_H start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPT ⊆ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ).

Claim.

In L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), if ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ is a cardinal and X𝑋Xitalic_X is an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with Vλ{λ,E}Xsubscript𝑉𝜆𝜆𝐸𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,E\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_E } ⊆ italic_X, then there is an elementary embedding i:XVj(ζ):𝑖𝑋subscript𝑉𝑗𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{j(\zeta)}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_ζ ) end_POSTSUBSCRIPT with iVλ=jVλ𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}=j\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E.

Proof of the Claim.

Let π:XM:𝜋𝑋𝑀{\pi}:{X}\longrightarrow{M}italic_π : italic_X ⟶ italic_M be the transitive collapse of X𝑋Xitalic_X and define E0=π(E)Msubscript𝐸0𝜋𝐸𝑀E_{0}=\pi(E)\in Mitalic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_π ( italic_E ) ∈ italic_M. Then the inverse map π1:MVζ:superscript𝜋1𝑀subscript𝑉𝜁{\pi^{{-}1}}:{M}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT : italic_M ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is an elementary embedding with π1Vλ=idVλsuperscript𝜋1subscript𝑉𝜆subscriptidsubscript𝑉𝜆\pi^{{-}1}\restriction V_{\lambda}={\rm{id}}_{V_{\lambda}}italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and MHλ+L(Vλ+1,E,G)L(Vλ+1,E)𝑀superscriptsubscript𝐻superscript𝜆𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸M\in H_{\lambda^{+}}^{L(V_{\lambda+1},E,G)}\subseteq L(V_{\lambda+1},E)italic_M ∈ italic_H start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPT ⊆ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). Moreover, the fact that Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) is weakly homogeneous in L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) implies that

𝟙Add(λ+,1)``There is an elementary embedding k:MˇVζˇsatisfying kVλˇ=idVλˇ and k(Eˇ0)=Eˇ "forcessubscript1Addsuperscript𝜆1``There is an elementary embedding k:MˇVζˇsatisfying kVλˇ=idVλˇ and k(Eˇ0)=Eˇ "\begin{split}\mathbbm{1}_{\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})}\Vdash``&\textit{% There is an elementary embedding ${k}:{\check{M}}\longrightarrow{V_{\check{% \zeta}}}$}\\ &~{}\textit{satisfying $k\restriction V_{\check{\lambda}}={\rm{id}}_{V_{\check% {\lambda}}}$ and $k(\check{E}_{0})=\check{E}$ }"\end{split}start_ROW start_CELL blackboard_1 start_POSTSUBSCRIPT roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) end_POSTSUBSCRIPT ⊩ ` ` end_CELL start_CELL There is an elementary embedding italic_k : overroman_ˇ start_ARG italic_M end_ARG ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT overroman_ˇ start_ARG italic_ζ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL end_CELL start_CELL satisfying italic_k ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT overroman_ˇ start_ARG italic_λ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT overroman_ˇ start_ARG italic_λ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and italic_k ( overroman_ˇ start_ARG italic_E end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = overroman_ˇ start_ARG italic_E end_ARG " end_CELL end_ROW

holds in L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ). Since j(λ)=λ𝑗𝜆𝜆j(\lambda)=\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = italic_λ, j(E)=E𝑗𝐸𝐸j(E)=Eitalic_j ( italic_E ) = italic_E and j(Add(λ+,1))=Add(λ+,1)𝑗Addsuperscript𝜆1Addsuperscript𝜆1j(\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1}))=\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})italic_j ( roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) ) = roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ), an application of j𝑗jitalic_j ensures that, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), there is an elementary embedding k:j(M)Vj(ζ):𝑘𝑗𝑀subscript𝑉𝑗𝜁{k}:{j(M)}\longrightarrow{V_{j(\zeta)}}italic_k : italic_j ( italic_M ) ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_ζ ) end_POSTSUBSCRIPT with kVλ=idVλ𝑘subscript𝑉𝜆subscriptidsubscript𝑉𝜆k\restriction V_{\lambda}={\rm{id}}_{V_{\lambda}}italic_k ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and k(j(E0))=E𝑘𝑗subscript𝐸0𝐸k(j(E_{0}))=Eitalic_k ( italic_j ( italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_E. But, this implies that the embedding

i=k(jM)π:XVj(ζ)L(Vλ+1,E,G):𝑖𝑘𝑗𝑀𝜋𝑋superscriptsubscript𝑉𝑗𝜁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺{i~{}=~{}k\circ(j\upharpoonright M)\circ\pi}:{X}\longrightarrow{V_{j(\zeta)}^{% L(V_{\lambda+1},E,G)}}italic_i = italic_k ∘ ( italic_j ↾ italic_M ) ∘ italic_π : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_ζ ) end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPT

given by the diagram below is an elementary embedding with iVλ=jVλ𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}=j\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E.

M𝑀{M}italic_Mj(M)𝑗𝑀{j(M)}italic_j ( italic_M )Vj(ζ)L(Vλ+1,E,G)superscriptsubscript𝑉𝑗𝜁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺{V_{j(\zeta)}^{L(V_{\lambda+1},E,G)}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_ζ ) end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPTX𝑋{X}italic_XVζL(Vλ+1,E,G)superscriptsubscript𝑉𝜁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺{V_{\zeta}^{L(V_{\lambda+1},E,G)}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPTjM𝑗𝑀\scriptstyle{j\upharpoonright M}italic_j ↾ italic_Mk𝑘\scriptstyle{k}italic_kπ𝜋\scriptstyle{\pi}italic_πi𝑖\scriptstyle{i}italic_iidid\scriptstyle{\mathrm{id}}roman_id

Finally, since the elementary embedding jM:Mj(M):𝑗𝑀𝑀𝑗𝑀{j\restriction M}:{M}\longrightarrow{j(M)}italic_j ↾ italic_M : italic_M ⟶ italic_j ( italic_M ) belongs to L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ), the map i𝑖iitalic_i is an element of L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ). This proves the claim. ∎

Now, fix n>0𝑛0n>0italic_n > 0 and assume, aiming for a contradiction, that there is AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT with the property that, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), there is no n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding k:XVζ:𝑘𝑋subscript𝑉𝜁{k}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_k : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, k(E)=E𝑘𝐸𝐸k(E)=Eitalic_k ( italic_E ) = italic_E, Aran(k)𝐴ran𝑘A\in{{\rm{ran}}(k)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_k ), k(crit(k))=λ1𝑘crit𝑘subscript𝜆1k({{\rm{crit}}\left({k}\right)})=\lambda_{1}italic_k ( roman_crit ( italic_k ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and k(λm+1)=λm+2𝑘subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2k(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_k ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Fix a cardinal ζ>λ𝜁𝜆\zeta>\lambdaitalic_ζ > italic_λ such that j(ζ)=ζ𝑗𝜁𝜁j(\zeta)=\zetaitalic_j ( italic_ζ ) = italic_ζ and VζL(Vλ+1,E,G)superscriptsubscript𝑉𝜁𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺V_{\zeta}^{L(V_{\lambda+1},E,G)}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) end_POSTSUPERSCRIPT is sufficiently elementary in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ). Now, work in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ) and pick an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with Vλ{E,jVλ}Xsubscript𝑉𝜆𝐸𝑗subscript𝑉𝜆𝑋V_{\lambda}\cup\{E,j\restriction V_{\lambda}\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_E , italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT } ⊆ italic_X. The above claim then yields an elementary embedding i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with iVλ=jVλ𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆i\restriction V_{\lambda}=j\restriction V_{\lambda}italic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E. Since Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT was chosen to be sufficiently elementary in V𝑉Vitalic_V and the set i[X]𝑖delimited-[]𝑋i[X]italic_i [ italic_X ] is an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT that contains E𝐸Eitalic_E and the sequence λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, our assumption and the correctness properties of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT yield Ai[X]𝐴𝑖delimited-[]𝑋A\in i[X]italic_A ∈ italic_i [ italic_X ] with the property that there is no n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding k:XVζ:𝑘𝑋subscript𝑉𝜁{k}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_k : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, k(E)=E𝑘𝐸𝐸k(E)=Eitalic_k ( italic_E ) = italic_E, Aran(k)𝐴ran𝑘A\in{{\rm{ran}}(k)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_k ), k(crit(k))=λ1𝑘crit𝑘subscript𝜆1k({{\rm{crit}}\left({k}\right)})=\lambda_{1}italic_k ( roman_crit ( italic_k ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and k(λm+1)=λm+2𝑘subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2k(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_k ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. However, the fact that iVλ=jVλX𝑖subscript𝑉𝜆𝑗subscript𝑉𝜆𝑋i\restriction V_{\lambda}=j\restriction V_{\lambda}\in Xitalic_i ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X implies that i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=j(crit(j))=j(λ0)=λ1𝑖crit𝑖𝑗crit𝑗𝑗subscript𝜆0subscript𝜆1i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=j(\lambda_{0% })=\lambda_{1}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm+1)=j(λm+1)=λm+2𝑖subscript𝜆𝑚1𝑗subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2i(\lambda_{m+1})=j(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, a contradiction.

We have thus shown that, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), for every AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, there is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ1𝑖crit𝑖subscript𝜆1i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{1}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm+1)=λm+2𝑖subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2i(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Note that, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), this statement can be expressed by a formula with parameters E𝐸Eitalic_E and λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Since these parameters are contained in L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ), the weak homogeneity of Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) in L(Vλ+1,E)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸L(V_{\lambda+1},E)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E ) implies that every condition in this partial order forces this statement to hold. In this situation, the elementarity of j𝑗jitalic_j ensures that every condition in Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 ) forces that for every AVλ+1𝐴subscript𝑉𝜆1A\in V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, there is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding i:XVζ:𝑖𝑋subscript𝑉𝜁{i}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_i : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with EX𝐸𝑋E\in Xitalic_E ∈ italic_X, i(E)=E𝑖𝐸𝐸i(E)=Eitalic_i ( italic_E ) = italic_E, Aran(i)𝐴ran𝑖A\in{{\rm{ran}}(i)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_i ), i(crit(i))=λ0𝑖crit𝑖subscript𝜆0i({{\rm{crit}}\left({i}\right)})=\lambda_{0}italic_i ( roman_crit ( italic_i ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and i(λm)=λm+1𝑖subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1i(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_i ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. So, in particular, this statement holds in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ). ∎

By applying the above theorem to the case E=𝐸E=\varnothingitalic_E = ∅, we directly obtain the following corollary:

Corollary 3.31.

If j:L(Vλ+1)L(Vλ+1):𝑗𝐿subscript𝑉𝜆1𝐿subscript𝑉𝜆1{j}:{L(V_{\lambda+1})}\longrightarrow{L(V_{\lambda+1})}italic_j : italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ⟶ italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is an I0-embedding with critical sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and G𝐺Gitalic_G is Add(λ+,1)Addsuperscript𝜆1\mathrm{Add}({\lambda^{+}},{1})roman_Add ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT , 1 )-generic over V𝑉Vitalic_V, then, in L(Vλ+1,E,G)𝐿subscript𝑉𝜆1𝐸𝐺L(V_{\lambda+1},E,G)italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_E , italic_G ), the cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, for all n>0𝑛0n>0italic_n > 0. ∎

While the combination of Theorems 3.22 and 3.30 does not directly give us an equiconsistency statement, we end this section by discussing how these results can be used to obtain results in this direction. For this purpose, we start by inductively defining for all natural numbers n𝑛nitalic_n and cardinals λ𝜆\lambdaitalic_λ, when a set E𝐸Eitalic_E is the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. First, a set E𝐸Eitalic_E is the 00-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT if and only if E=𝐸E=\varnothingitalic_E = ∅. Next, a set E𝐸Eitalic_E is the (n+1)𝑛1(n+1)( italic_n + 1 )-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT if there exists a set D𝐷Ditalic_D that is the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and satisfies E=(Vλ+1,D)#𝐸superscriptsubscript𝑉𝜆1𝐷#E=(V_{\lambda+1},D)^{\#}italic_E = ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_D ) start_POSTSUPERSCRIPT # end_POSTSUPERSCRIPT. Notice that, if the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists, then it is uniquely determined, it is contained in ODVλ+2ODsubscript𝑉𝜆2{\rm{OD}}\cap V_{\lambda+2}roman_OD ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT and the m𝑚mitalic_m-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists for all m<n𝑚𝑛m<nitalic_m < italic_n. Corollary 3.25 now shows that if the (n+1)𝑛1(n+1)( italic_n + 1 )-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists for some ultraexacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, then the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is a strong Icarus set. In the other direction, Theorem 3.30 shows that if λ𝜆\lambdaitalic_λ is a cardinal with the property that the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists and is a strong Icarus set, then, in an inner model of a generic extension of V𝑉Vitalic_V, the cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting and the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists. These observations show that the following statements are equivalent:

  1. (i)

    For every natural number n𝑛nitalic_n, the axioms of ZFC are consistent with the existence of a cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ with the property that the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is a strong Icarus set.

  2. (ii)

    For every natural number n𝑛nitalic_n, the axioms of ZFC are consistent with the existence of an ultraexacting cardinal for which the n𝑛nitalic_n-th iterated sharp of Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT exists.

4. Square Root Reflection and Ultraexact Cardinals

In this section, we show that the existence of ultraexact cardinals corresponds exactly with the validity of very strong structural reflection principles. We start by reviewing the principles of Exact Structural Reflection ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\mathrm{ESR}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})roman_ESR start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) introduced in [5] and their relationship to the existence of exact cardinals.

Definition 4.1 ([5]).

Let \mathcal{L}caligraphic_L be a first-order language containing unary predicate symbols P=P˙m|m<ω𝑃brasubscript˙𝑃𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{P}=\langle{\dot{P}_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_P end_ARG = ⟨ over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩.

  1. (i)

    Given a sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, an \mathcal{L}caligraphic_L-structure A𝐴Aitalic_A has type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG (with respect to P𝑃\vec{P}over→ start_ARG italic_P end_ARG) if the universe of A𝐴Aitalic_A has rank λ𝜆\lambdaitalic_λ and rnk(P˙mA)=λmrnksuperscriptsubscript˙𝑃𝑚𝐴subscript𝜆𝑚{\rm{rnk}}({\dot{P}_{m}^{A}})=\lambda_{m}roman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω.

  2. (ii)

    Given a class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures and a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals, we let ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\mathrm{ESR}_{{\mathcal{C}}}(\vec{\lambda})roman_ESR start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) denote the statement that for every structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, there exists an elementary embedding of a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ into B𝐵Bitalic_B.

  3. (iii)

    Given a definability class ΓΓ\Gammaroman_Γ and a class P𝑃Pitalic_P, we let Γ(P)Γ𝑃\Gamma(P)roman_Γ ( italic_P )-ESR(λ)ESR𝜆\mathrm{ESR}(\vec{\lambda})roman_ESR ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) denote the statement that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\mathrm{ESR}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})roman_ESR start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds for every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures of the same type that is ΓΓ\Gammaroman_Γ-definable with parameters in P𝑃Pitalic_P.

The following statements are a direct consequence of [5, Corollary 9.10] and its proof (just letting ρ=λ𝜌𝜆\rho=\lambdaitalic_ρ = italic_λ in the proof of the implication (ii) \Rightarrow (i) in [5, Lemma 9.9]). In the original result, the cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ does not appear as a parameter in the definition of the classes of structures, but it is easily seen that the given proof also works if we allow this cardinal as a parameter.

Theorem 4.2 ([5]).

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number and let λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be a strictly increasing sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ.

  1. (i)

    The cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-exact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ if and only if Σn+1({λ})subscriptΣ𝑛1𝜆\Sigma_{n+1}(\{\lambda\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( { italic_λ } )-ESR(λ)ESR𝜆\mathrm{ESR}(\vec{\lambda})roman_ESR ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

  2. (ii)

    If λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-exact for λi+1|i<ηbrasubscript𝜆𝑖1𝑖delimited-<⟩𝜂\langle{\lambda_{i+1}}~{}|~{}{i<\eta}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_i < italic_η ⟩, then Σn+1(Vλ0{λ})subscriptΣ𝑛1subscript𝑉subscript𝜆0𝜆\Sigma_{n+1}(V_{\lambda_{0}}\cup\{\lambda\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } )-ESR(λ)ESR𝜆\mathrm{ESR}(\vec{\lambda})roman_ESR ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

We now strengthen the above reflection principles by permuting the quantifiers in their statements to obtain principles of structural reflection that directly correspond to ultraexact cardinals. These stronger reflection principles are based on the concept of square roots of I3-embeddings that play an important role in the study of rank-into-rank embeddings (see [29, Section 2]).

Definition 4.3.

Given a limit ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ and a function f:VλVλ:𝑓subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{f}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, a square root of f𝑓fitalic_f is a function r:VλVλ:𝑟subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{r}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_r : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with r+(r)=fsubscript𝑟𝑟𝑓r_{+}(r)=fitalic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) = italic_f.888The function r+:Vλ+1Vλ+1:subscript𝑟subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{r_{+}}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}italic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is defined in Definition 3.6.

Definition 4.4.
  1. (i)

    Given a first-order language \mathcal{L}caligraphic_L containing unary predicate symbols P˙m|m<ωbrasubscript˙𝑃𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\dot{P}_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, and given a class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures together with a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, we let ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) (the Square Root Exact Structural Reflection principle for λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG and 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C) denote the statement that there is a function f:VλVλ:𝑓subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{f}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with the property that for every structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, there exists a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and a square root r𝑟ritalic_r of f𝑓fitalic_f such that the restriction of r𝑟ritalic_r to the universe of A𝐴Aitalic_A is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B.

  2. (ii)

    Given a definability class ΓΓ\Gammaroman_Γ and a class P𝑃Pitalic_P, we let Γ(P)Γ𝑃\Gamma(P)roman_Γ ( italic_P )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) denote the statement that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds for every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures of the same type that is ΓΓ\Gammaroman_Γ-definable with parameters in P𝑃Pitalic_P.

Clearly, for every sequence λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG and every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C, the principle ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) implies the principle ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\mathrm{ESR}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})roman_ESR start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ). In the following, we shall prove the analogs of Theorem 4.2 for the square root Structural Reflection principle ESRESR\sqrt{\mathrm{ESR}}square-root start_ARG roman_ESR end_ARG.

Lemma 4.5.

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number, let λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be a strictly increasing sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ, and let j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT be an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ with λX𝜆𝑋\vec{\lambda}\in Xover→ start_ARG italic_λ end_ARG ∈ italic_X, λ0ran(j)subscript𝜆0ran𝑗\lambda_{0}\in{{\rm{ran}}(j)}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ roman_ran ( italic_j ) and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. If F={xX|j(x)=x}𝐹conditional-set𝑥𝑋𝑗𝑥𝑥F=\{{x\in X}~{}|~{}{j(x)=x}\}italic_F = { italic_x ∈ italic_X | italic_j ( italic_x ) = italic_x }, then the principle Σn+1(F)subscriptΣ𝑛1𝐹\Sigma_{n+1}(F)roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

Proof.

Assume, towards a contradiction, that there is a class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of structures of the same type such that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) fails for 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C and 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C is definable by a Σn+1subscriptΣ𝑛1\Sigma_{n+1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula φ(v0,v1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1\varphi(v_{0},v_{1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) and a parameter zF𝑧𝐹z\in Fitalic_z ∈ italic_F. Since the map j(jVλ):VλVλ:𝑗𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{j(j\restriction V_{\lambda})}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT does not witness that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds, we can find a structure B𝒞𝐵𝒞B\in{\mathcal{C}}italic_B ∈ caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ with the property that for every structure A𝒞𝐴𝒞A\in{\mathcal{C}}italic_A ∈ caligraphic_C of type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG, there is no square root r𝑟ritalic_r of j(jVλ)𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) such that the restriction of r𝑟ritalic_r to the universe of A𝐴Aitalic_A is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B. Since ζC(n+1)𝜁superscript𝐶𝑛1\zeta\in C^{(n+1)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT by the definition of n𝑛nitalic_n-ultraexactness, and since BVζ𝐵subscript𝑉𝜁B\in V_{\zeta}italic_B ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, we have that, in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, φ(B,z)𝜑𝐵𝑧\varphi(B,z)italic_φ ( italic_B , italic_z ) holds and for every structure A𝐴Aitalic_A of the given signature and type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG such that φ(A,z)𝜑𝐴𝑧\varphi(A,z)italic_φ ( italic_A , italic_z ) holds, there is no square root r𝑟ritalic_r of j(jVλ)𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) such that the restriction of r𝑟ritalic_r to the universe of A𝐴Aitalic_A is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B. Pick μ0Xsubscript𝜇0𝑋\mu_{0}\in Xitalic_μ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X with j(μ0)=λ0𝑗subscript𝜇0subscript𝜆0j(\mu_{0})=\lambda_{0}italic_j ( italic_μ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and set μm+1=λmsubscript𝜇𝑚1subscript𝜆𝑚\mu_{m+1}=\lambda_{m}italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Then μ=μm|m<ωX𝜇brasubscript𝜇𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔𝑋\vec{\mu}=\langle{\mu_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle\in Xover→ start_ARG italic_μ end_ARG = ⟨ italic_μ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ ∈ italic_X and j(μ)=λ𝑗𝜇𝜆j(\vec{\mu})=\vec{\lambda}italic_j ( over→ start_ARG italic_μ end_ARG ) = over→ start_ARG italic_λ end_ARG. The elementarity of j𝑗jitalic_j then implies that, in X𝑋Xitalic_X, there is a structure A𝐴Aitalic_A of the given signature and type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG such that φ(A,z)𝜑𝐴𝑧\varphi(A,z)italic_φ ( italic_A , italic_z ) holds and for every structure A0subscript𝐴0A_{0}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT of the given signature and type μ𝜇\vec{\mu}over→ start_ARG italic_μ end_ARG such that φ(A0,z)𝜑subscript𝐴0𝑧\varphi(A_{0},z)italic_φ ( italic_A start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_z ) holds, there is no square root r𝑟ritalic_r of jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT such that the restriction of r𝑟ritalic_r to the universe of A0subscript𝐴0A_{0}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is an elementary embedding of A0subscript𝐴0A_{0}italic_A start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT into A𝐴Aitalic_A. Applying j𝑗jitalic_j, we see that, in Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, A𝐴Aitalic_A is a structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG, j(A)𝑗𝐴j(A)italic_j ( italic_A ) is a structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and there is no square root r𝑟ritalic_r of j(jVλ)𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) such that the restriction of r𝑟ritalic_r to the universe of A𝐴Aitalic_A is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into j(A)𝑗𝐴j(A)italic_j ( italic_A ). By the correctness of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT this holds in V𝑉Vitalic_V as well. However, this is a contradiction, as jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT is a square root of j(jVλ)𝑗𝑗subscript𝑉𝜆j(j\restriction V_{\lambda})italic_j ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ) and the restriction of jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT to the universe of A𝐴Aitalic_A is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into j(A)𝑗𝐴j(A)italic_j ( italic_A ). ∎

Corollary 4.6.

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number and let λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be a strictly increasing sequence of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ.

  1. (i)

    If λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, then Σn+1({λ})subscriptΣ𝑛1𝜆\Sigma_{n+1}(\{\lambda\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( { italic_λ } )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

  2. (ii)

    If λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, then Σn+1(Vλ0{λ})subscriptΣ𝑛1subscript𝑉subscript𝜆0𝜆\Sigma_{n+1}(V_{\lambda_{0}}\cup\{\lambda\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

Proof.

(i) If the cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, then there is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with λ0,λran(j)subscript𝜆0𝜆ran𝑗\lambda_{0},\vec{\lambda}\in{{\rm{ran}}(j)}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , over→ start_ARG italic_λ end_ARG ∈ roman_ran ( italic_j ) and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Then λX𝜆𝑋\vec{\lambda}\in Xover→ start_ARG italic_λ end_ARG ∈ italic_X and Lemma 4.5 shows that Σn+1({λ})subscriptΣ𝑛1𝜆\Sigma_{n+1}(\{\lambda\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( { italic_λ } )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

(ii) Now, assume λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and zVλ0𝑧subscript𝑉subscript𝜆0z\in V_{\lambda_{0}}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT. Then we find an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding j:XVζ:𝑗𝑋subscript𝑉𝜁{j}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with λ,zran(j)𝜆𝑧ran𝑗\vec{\lambda},z\in{{\rm{ran}}(j)}over→ start_ARG italic_λ end_ARG , italic_z ∈ roman_ran ( italic_j ), j(crit(j))=λ0𝑗crit𝑗subscript𝜆0j({{\rm{crit}}\left({j}\right)})=\lambda_{0}italic_j ( roman_crit ( italic_j ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Then λX𝜆𝑋\vec{\lambda}\in Xover→ start_ARG italic_λ end_ARG ∈ italic_X, j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z and Lemma 4.5 shows that Σn+1({λ,z})subscriptΣ𝑛1𝜆𝑧\Sigma_{n+1}(\{\lambda,z\})roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( { italic_λ , italic_z } )-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds. ∎

We shall prove next the converse to (i) of 4.6. In the following, we let \mathcal{L}caligraphic_L denote the first-order language that extends the language of set theory by a constant symbol c˙˙𝑐\dot{c}over˙ start_ARG italic_c end_ARG, a unary function symbol f˙˙𝑓\dot{f}over˙ start_ARG italic_f end_ARG, a binary predicate symbol E˙˙𝐸\dot{E}over˙ start_ARG italic_E end_ARG, and a unary predicate symbol P˙msubscript˙𝑃𝑚\dot{P}_{m}over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for every m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Given a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, we define 𝒰nsubscript𝒰𝑛\mathcal{U}_{n}caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT to be the class of \mathcal{L}caligraphic_L-structures A𝐴Aitalic_A with the property that there exists a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ such that the following statements hold:

  • The reduct of A𝐴Aitalic_A to the language of set theory is equal to Vλ,subscript𝑉𝜆\langle V_{\lambda},\in\rangle⟨ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT , ∈ ⟩.

  • There is λ<ζC(n)𝜆𝜁superscript𝐶𝑛\lambda<\zeta\in C^{(n)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT, an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with Vλ{λ,f˙A}Xsubscript𝑉𝜆𝜆superscript˙𝑓𝐴𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,\dot{f}^{A}\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT } ⊆ italic_X and a bijection τ:XVλ:𝜏𝑋subscript𝑉𝜆{\tau}:{X}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_τ : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with τ(λ)=0,0𝜏𝜆00\tau(\lambda)=\langle 0,0\rangleitalic_τ ( italic_λ ) = ⟨ 0 , 0 ⟩, τ(x)=1,x𝜏𝑥1𝑥\tau(x)=\langle 1,x\rangleitalic_τ ( italic_x ) = ⟨ 1 , italic_x ⟩ for all xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and

    xyτ(x)E˙Aτ(y)𝑥𝑦𝜏𝑥superscript˙𝐸𝐴𝜏𝑦x\in y~{}\Longleftrightarrow~{}\tau(x)~{}\dot{E}^{A}~{}\tau(y)italic_x ∈ italic_y ⟺ italic_τ ( italic_x ) over˙ start_ARG italic_E end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT italic_τ ( italic_y ) (5)

    for all x,yX𝑥𝑦𝑋x,y\in Xitalic_x , italic_y ∈ italic_X.

It is easy to check that the class 𝒰nsubscript𝒰𝑛\mathcal{U}_{n}caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT is definable by a Σn+1subscriptΣ𝑛1\Sigma_{n+1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula without parameters.

Lemma 4.7.

If λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ is a strictly increasing sequence of cardinals such that ESR𝒰n(λ)subscriptESRsubscript𝒰𝑛𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{U}_{n}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds, then λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩.

Proof.

Set λ=supm<ωλm𝜆subscriptsupremum𝑚𝜔subscript𝜆𝑚\lambda=\sup_{m<\omega}\lambda_{m}italic_λ = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT and let f:VλVλ:𝑓subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{f}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT be a function witnessing that ESR𝒰n(λ)subscriptESRsubscript𝒰𝑛𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{U}_{n}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds. Fix DVλ+1𝐷subscript𝑉𝜆1D\in V_{\lambda+1}italic_D ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT. Now, pick λ<ζC(n+1)𝜆𝜁superscript𝐶𝑛1\lambda<\zeta\in C^{(n+1)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 1 ) end_POSTSUPERSCRIPT, an elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with Vλ{λ,D,f}Ysubscript𝑉𝜆𝜆𝐷𝑓𝑌V_{\lambda}\cup\{\lambda,D,f\}\subseteq Yitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , italic_D , italic_f } ⊆ italic_Y, and a bijection π:YVλ:𝜋𝑌subscript𝑉𝜆{\pi}:{Y}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_π : italic_Y ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT with π(λ)=0,0𝜋𝜆00\pi(\lambda)=\langle 0,0\rangleitalic_π ( italic_λ ) = ⟨ 0 , 0 ⟩, π(x)=1,x𝜋𝑥1𝑥\pi(x)=\langle 1,x\rangleitalic_π ( italic_x ) = ⟨ 1 , italic_x ⟩ for all xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Then there is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure B𝐵Bitalic_B extending Vλ,subscript𝑉𝜆\langle V_{\lambda},\in\rangle⟨ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT , ∈ ⟩ with c˙B=π(D)superscript˙𝑐𝐵𝜋𝐷\dot{c}^{B}=\pi(D)over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT = italic_π ( italic_D ), f˙B=fsuperscript˙𝑓𝐵𝑓\dot{f}^{B}=fover˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT = italic_f, E˙B={π(x),π(y)|x,yY,xy}superscript˙𝐸𝐵conditional-set𝜋𝑥𝜋𝑦formulae-sequence𝑥𝑦𝑌𝑥𝑦\dot{E}^{B}=\{{\langle\pi(x),\pi(y)\rangle}~{}|~{}{x,y\in Y,~{}x\in y}\}over˙ start_ARG italic_E end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT = { ⟨ italic_π ( italic_x ) , italic_π ( italic_y ) ⟩ | italic_x , italic_y ∈ italic_Y , italic_x ∈ italic_y } and P˙mB=λm+1superscriptsubscript˙𝑃𝑚𝐵subscript𝜆𝑚1\dot{P}_{m}^{B}=\lambda_{m+1}over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. It follows that B𝐵Bitalic_B is an element of 𝒰nsubscript𝒰𝑛\mathcal{U}_{n}caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Hence, there is a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒰nsubscript𝒰𝑛\mathcal{U}_{n}caligraphic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT of type λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and a square root r:VλVλ:𝑟subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{r}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_r : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT of f𝑓fitalic_f that is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B. Observe that in particular r𝑟ritalic_r maps c˙Asuperscript˙𝑐𝐴\dot{c}^{A}over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT to c˙Bsuperscript˙𝑐𝐵\dot{c}^{B}over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT.

Thus r𝑟ritalic_r is an I3-embedding with r(λm)=λm+1𝑟subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1r(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_r ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Also, we have that r(m,x)=m,r(x)𝑟𝑚𝑥𝑚𝑟𝑥r(\langle m,x\rangle)=\langle m,r(x)\rangleitalic_r ( ⟨ italic_m , italic_x ⟩ ) = ⟨ italic_m , italic_r ( italic_x ) ⟩ holds for all xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Pick a cardinal λ<ηC(n)𝜆𝜂superscript𝐶𝑛\lambda<\eta\in C^{(n)}italic_λ < italic_η ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT, let X𝑋Xitalic_X be an elementary submodel of Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT of size λ𝜆\lambdaitalic_λ, with Vλ{λ,f˙A}Xsubscript𝑉𝜆𝜆superscript˙𝑓𝐴𝑋V_{\lambda}\cup\{\lambda,\dot{f}^{A}\}\subseteq Xitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ , over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT } ⊆ italic_X, and let τ:XVλ:𝜏𝑋subscript𝑉𝜆{\tau}:{X}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_τ : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT be a bijection such that τ(λ)=0,0𝜏𝜆00\tau(\lambda)=\langle 0,0\rangleitalic_τ ( italic_λ ) = ⟨ 0 , 0 ⟩, τ(x)=1,x𝜏𝑥1𝑥\tau(x)=\langle 1,x\rangleitalic_τ ( italic_x ) = ⟨ 1 , italic_x ⟩ for all xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, and (5) holds for all x,yX𝑥𝑦𝑋x,y\in Xitalic_x , italic_y ∈ italic_X. Now define

j:=π1rτ:XVζ.:assign𝑗superscript𝜋1𝑟𝜏𝑋subscript𝑉𝜁{j~{}:=~{}\pi^{{-}1}\circ r\circ\tau}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}.italic_j := italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ italic_r ∘ italic_τ : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT .
Vλsubscript𝑉𝜆{V_{\lambda}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPTY𝑌{Y}italic_YVζsubscript𝑉𝜁{V_{\zeta}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPTVλsubscript𝑉𝜆{V_{\lambda}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPTX𝑋{X}italic_Xπ1superscript𝜋1\scriptstyle{\pi^{-1}}italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPTidid\scriptstyle{\rm id}roman_idr𝑟\scriptstyle{r}italic_rτ𝜏\scriptstyle{\tau}italic_τj𝑗\scriptstyle{j}italic_j

We claim that j𝑗jitalic_j is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. First note that, letting x𝑥xitalic_x be such that τ(x)=c˙A𝜏𝑥superscript˙𝑐𝐴\tau(x)=\dot{c}^{A}italic_τ ( italic_x ) = over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT, we have that

j(x)=π1(r(c˙A)))=π1(c˙B))=Dj(x)=\pi^{-1}(r(\dot{c}^{A})))=\pi^{-1}(\dot{c}^{B}))=Ditalic_j ( italic_x ) = italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_r ( over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) ) ) = italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( over˙ start_ARG italic_c end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) ) = italic_D

and so Dran(j)𝐷ran𝑗D\in{{\rm{ran}}(j)}italic_D ∈ roman_ran ( italic_j ). Moreover,

j(λ)=(π1rτ)(λ)=(π1r)(0,0)=π1(0,0)=λ𝑗𝜆superscript𝜋1𝑟𝜏𝜆superscript𝜋1𝑟00superscript𝜋100𝜆j(\lambda)~{}=~{}(\pi^{{-}1}\circ r\circ\tau)(\lambda)~{}=~{}(\pi^{{-}1}\circ r% )(\langle 0,0\rangle)~{}=~{}\pi^{{-}1}(\langle 0,0\rangle)~{}=~{}\lambdaitalic_j ( italic_λ ) = ( italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ italic_r ∘ italic_τ ) ( italic_λ ) = ( italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ italic_r ) ( ⟨ 0 , 0 ⟩ ) = italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( ⟨ 0 , 0 ⟩ ) = italic_λ

and

j(x)=(π1rτ)(x)=(π1r)(1,x)=π1(1,r(x))=r(x)𝑗𝑥superscript𝜋1𝑟𝜏𝑥superscript𝜋1𝑟1𝑥superscript𝜋11𝑟𝑥𝑟𝑥j(x)~{}=~{}(\pi^{{-}1}\circ r\circ\tau)(x)~{}=~{}(\pi^{{-}1}\circ r)(\langle 1% ,x\rangle)~{}=~{}\pi^{{-}1}(\langle 1,r(x)\rangle)~{}=~{}r(x)italic_j ( italic_x ) = ( italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ italic_r ∘ italic_τ ) ( italic_x ) = ( italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ italic_r ) ( ⟨ 1 , italic_x ⟩ ) = italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( ⟨ 1 , italic_r ( italic_x ) ⟩ ) = italic_r ( italic_x ) (6)

holds for all xVλ𝑥subscript𝑉𝜆x\in V_{\lambda}italic_x ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. In particular, j(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. Further, j𝑗jitalic_j is an elementary embedding: for every aX𝑎𝑋a\in Xitalic_a ∈ italic_X and every formula φ(x)𝜑𝑥\varphi(x)italic_φ ( italic_x ) in the language of set theory,

Xφ(x)iffVλ,E˙Aφ(τ(a))iffVλ,E˙Bφ(r(τ(a)))iffYφ(π1(r(τ(a))))formulae-sequencemodels𝑋𝜑𝑥iffformulae-sequencemodelssubscript𝑉𝜆superscript˙𝐸𝐴𝜑𝜏𝑎iffformulae-sequencemodelssubscript𝑉𝜆superscript˙𝐸𝐵𝜑𝑟𝜏𝑎iffmodels𝑌𝜑superscript𝜋1𝑟𝜏𝑎X\!\models\varphi(x)\quad\mbox{iff}\quad\langle V_{\lambda},\dot{E}^{A}\rangle% \!\models\varphi(\tau(a))\quad\mbox{iff}\quad\langle V_{\lambda},\dot{E}^{B}% \rangle\models\!\varphi(r(\tau(a)))\quad\mbox{iff}\quad Y\!\models\varphi(\pi^% {-1}(r(\tau(a))))italic_X ⊧ italic_φ ( italic_x ) iff ⟨ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT , over˙ start_ARG italic_E end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ⟩ ⊧ italic_φ ( italic_τ ( italic_a ) ) iff ⟨ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT , over˙ start_ARG italic_E end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ⟩ ⊧ italic_φ ( italic_r ( italic_τ ( italic_a ) ) ) iff italic_Y ⊧ italic_φ ( italic_π start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_r ( italic_τ ( italic_a ) ) ) )

and the latter holds if and only if Vζφ(j(a))modelssubscript𝑉𝜁𝜑𝑗𝑎V_{\zeta}\models\varphi(j(a))italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⊧ italic_φ ( italic_j ( italic_a ) ).

Claim.

jVλ=f˙A𝑗subscript𝑉𝜆superscript˙𝑓𝐴j\restriction V_{\lambda}=\dot{f}^{A}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT.

Proof of the Claim.

Assume, towards a contradiction, that the claim fails and pick m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω with jVλmf˙AVλm𝑗subscript𝑉subscript𝜆𝑚superscript˙𝑓𝐴subscript𝑉subscript𝜆𝑚j\restriction V_{\lambda_{m}}\neq\dot{f}^{A}\restriction V_{\lambda_{m}}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ≠ over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT. Elementarity and (6) then imply that

r(rVλm)=r(jVλm)r(f˙AVλm)=f˙BVλm+1=fVλm+1.𝑟𝑟subscript𝑉subscript𝜆𝑚𝑟𝑗subscript𝑉subscript𝜆𝑚𝑟superscript˙𝑓𝐴subscript𝑉subscript𝜆𝑚superscript˙𝑓𝐵subscript𝑉subscript𝜆𝑚1𝑓subscript𝑉subscript𝜆𝑚1r(r\restriction V_{\lambda_{m}})~{}=~{}r(j\restriction V_{\lambda_{m}})~{}\neq% ~{}r(\dot{f}^{A}\restriction V_{\lambda_{m}})~{}=~{}\dot{f}^{B}\restriction V_% {\lambda_{m+1}}~{}=~{}f\restriction V_{\lambda_{m+1}}.italic_r ( italic_r ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_r ( italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ italic_r ( over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .

Since the fact that r𝑟ritalic_r is a square root of f𝑓fitalic_f implies that

r(rVλm)=r+(r)Vλm+1=fVλm+1,𝑟𝑟subscript𝑉subscript𝜆𝑚subscript𝑟𝑟subscript𝑉subscript𝜆𝑚1𝑓subscript𝑉subscript𝜆𝑚1r(r\restriction V_{\lambda_{m}})~{}=~{}r_{+}(r)\restriction V_{\lambda_{m+1}}~% {}=~{}f\restriction V_{\lambda_{m+1}},italic_r ( italic_r ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ,

we derived a contradiction. ∎

Hence, we have jVλ=f˙AX𝑗subscript𝑉𝜆superscript˙𝑓𝐴𝑋j\restriction V_{\lambda}=\dot{f}^{A}\in Xitalic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = over˙ start_ARG italic_f end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ∈ italic_X, showing that j𝑗jitalic_j is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ. Since D𝐷Ditalic_D was arbitrary and belongs to the range of j𝑗jitalic_j and since j(λm)=r(λm)=λm+1𝑗subscript𝜆𝑚𝑟subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1j(\lambda_{m})=r(\lambda_{m})=\lambda_{m+1}italic_j ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_r ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT for all m𝑚mitalic_m, it follows that λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle\lambda_{m+1}|m<\omega\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, as desired. ∎

Corollary 4.8.

Let n>0𝑛0n>0italic_n > 0 be a natural number and let λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be a strictly increasing sequence of cardinals. The cardinal λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ if and only if Σn+1subscriptΣ𝑛1\Sigma_{n+1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT-ESR(λ)ESR𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds.

In view of the corollary above, we shall refer to square root Exact Structural Reflection also as Ultraexact Structural Reflection.

5. Square Root Reflection and Choiceless Cardinals

As we already observed (Corollary 2.11 above), the existence of an I0I0{\rm I}0I0 embedding does not imply the existence of a 2222-exact embedding, the reason being that the former is consistent with V=HOD𝑉HODV={\rm{HOD}}italic_V = roman_HOD, while the latter is not. Hence an I0I0{\rm I}0I0 embedding does not imply Ultraexact Structural Reflection. In contrast, we will next show, in ZF, that Ultraexact Structural Reflection does follow from the existence of some large cardinals beyond the Axiom of Choice, such as Reinhardt, super-Reinhardt, or Berkeley cardinals.

5.1. Ultraexact Structural Reflection and Reinhardt cardinals

We will show that a Reinhardt cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for every n𝑛nitalic_n, and moreover Ultraexact Structural Reflection for its critical sequence holds for all classes of structures that are definable with parameters in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT. Since Reinhardt and super-Reinhardt cardinals are given by proper class elementary embeddings, which need not be definable, we shall work in NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC, von Neumann-Bernays-Gödel class theory without the Axiom of Choice.

Definition 5.1 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

A cardinal is Reinhardt if it is the critical point of a non-trivial elementary embedding j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V.

Note that the assertion that “j𝑗jitalic_j is elementary” in the definition above can be formulated as “j𝑗jitalic_j is cofinal and Δ0subscriptΔ0\Delta_{0}roman_Δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-elementary”.

Theorem 5.2 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

If j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V is a non-trivial elementary embedding with critical sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, then λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, for all n>0𝑛0n>0italic_n > 0.

Proof.

Pick ζC(n+2)𝜁superscript𝐶𝑛2\zeta\in C^{(n+2)}italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT greater than the supremum of the critical sequence, and such that j(ζ)=ζ𝑗𝜁𝜁j(\zeta)=\zetaitalic_j ( italic_ζ ) = italic_ζ . Then, the map jVζ:VζVζ:𝑗subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁{j\restriction V_{\zeta}}:{V_{\zeta}}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding.

Now, we can argue as in the last part of the proof of Theorem 3.30. Namely, since j[Vζ]𝑗delimited-[]subscript𝑉𝜁j[V_{\zeta}]italic_j [ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ] is an elementary submodel of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT that contains the sequence λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT was chosen to be sufficiently elementary in V𝑉Vitalic_V, the hypothesis that λ1subscript𝜆1\lambda_{1}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is not parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ yields a set Aj[Vζ]Vλ+1𝐴𝑗delimited-[]subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜆1A\in j[V_{\zeta}]\cap V_{\lambda+1}italic_A ∈ italic_j [ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ] ∩ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT with the property that there is no n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding k:XVζ:𝑘𝑋subscript𝑉𝜁{k}:{X}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_k : italic_X ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT at λ𝜆\lambdaitalic_λ with Aran(k)𝐴ran𝑘A\in{{\rm{ran}}(k)}italic_A ∈ roman_ran ( italic_k ), k(crit(k))=λ1𝑘crit𝑘subscript𝜆1k({{\rm{crit}}\left({k}\right)})=\lambda_{1}italic_k ( roman_crit ( italic_k ) ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and k(λm+1)=λm+2𝑘subscript𝜆𝑚1subscript𝜆𝑚2k(\lambda_{m+1})=\lambda_{m+2}italic_k ( italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. But, the function jVζ:VζVζ:𝑗subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁{j\restriction V_{\zeta}}:{V_{\zeta}}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT has all of these properties, yielding a contradiction. We have thus shown that λ1subscript𝜆1\lambda_{1}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for the sequence λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, for all n>0𝑛0n>0italic_n > 0. Hence, the elementarity of j𝑗jitalic_j implies that λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for the sequence λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, for all n>0𝑛0n>0italic_n > 0. ∎

By checking that the proof of Lemma 4.5 does not make use of the Axiom of Choice, it can be seen that the following result is a corollary of the above theorem. But, we shall give a simpler, direct proof. In the sequel, let \mathcal{L}caligraphic_L be as in Definition 4.1.

Corollary 5.3 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

If j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V is a non-trivial elementary embedding with critical sequence λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and λ=supm<ωλm𝜆subscriptsupremum𝑚𝜔subscript𝜆𝑚\lambda=\sup_{m<\omega}\lambda_{m}italic_λ = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT, then ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds for all classes 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that are definable with parameters in Vλ0{λ}subscript𝑉subscript𝜆0𝜆V_{\lambda_{0}}\cup\{\lambda\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ }.

Proof.

Fix a formula φ(v0,v1,v2)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1subscript𝑣2\varphi(v_{0},v_{1},v_{2})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) and zVλ0𝑧subscript𝑉subscript𝜆0z\in V_{\lambda_{0}}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT such that the class 𝒞={A|φ(A,λ,z)}𝒞conditional-set𝐴𝜑𝐴𝜆𝑧{\mathcal{C}}=\{{A}~{}|~{}{\varphi(A,\lambda,z)}\}caligraphic_C = { italic_A | italic_φ ( italic_A , italic_λ , italic_z ) } consists of \mathcal{L}caligraphic_L-structures. Pick a structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Then the elementarity of j𝑗jitalic_j implies that φ(j(B),λ,z)𝜑𝑗𝐵𝜆𝑧\varphi(j(B),\lambda,z)italic_φ ( italic_j ( italic_B ) , italic_λ , italic_z ) holds. Thus, we know that j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure of type λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and the restriction map jB:Bj(B):𝑗𝐵𝐵𝑗𝐵{j\restriction B}:{B}\longrightarrow{j(B)}italic_j ↾ italic_B : italic_B ⟶ italic_j ( italic_B ) is an elementary embedding of structures in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C. Let f=jVλ:VλVλ:𝑓𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆f={j\restriction V_{\lambda}}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f = italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, and note that f𝑓fitalic_f is a square root of j(f)𝑗𝑓j(f)italic_j ( italic_f ). By elementarity, we have that there is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure A𝐴Aitalic_A of type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG with the property that φ(A,λ,z)𝜑𝐴𝜆𝑧\varphi(A,\lambda,z)italic_φ ( italic_A , italic_λ , italic_z ) holds and there exists an elementary embedding i:AB:𝑖𝐴𝐵{i}:{A}\longrightarrow{B}italic_i : italic_A ⟶ italic_B that is the restriction to A𝐴Aitalic_A of a function that is a square root of f𝑓fitalic_f. This shows that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds. ∎

Under the stronger assumption of the existence of a super Reinhardt cardinal, we obtain a stronger result. Let us first recall the definition of super Reinhardt cardinal:

Definition 5.4 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

A cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is super Reinhardt if for every ordinal λ𝜆\lambdaitalic_λ there exists an elementary embedding j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V with critical point κ𝜅\kappaitalic_κ and j(κ)>λ𝑗𝜅𝜆j(\kappa)>\lambdaitalic_j ( italic_κ ) > italic_λ.

By a straightforward adaptation of the proof of Theorem 5.3, we have the following:

Proposition 5.5 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

If κ𝜅\kappaitalic_κ is a super Reinhardt cardinal, then there exists a proper class of sequences λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals for which ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds for all classes 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that are definable with parameters from Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT.

We finish with an observation on structural reflection in the presence of Reinhardt cardinals, which should be compared with the characterization of proto-Berkeley cardinals given by Proposition 5.10 below. Let ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT denote the first-order language that extends the language of set theory by a unary predicate symbol P˙˙𝑃\dot{P}over˙ start_ARG italic_P end_ARG.

Proposition 5.6 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

If κ𝜅\kappaitalic_κ is a Reinhardt cardinal, then for every first-order language \mathcal{L}caligraphic_L extending ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT, every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that is definable with parameters in Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT, and every structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙B)=κrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜅{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\kapparoman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_κ, there exists a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙A)<κrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜅{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\kapparoman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_κ and an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B.

Proof.

Let j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V be elementary with critical point κ𝜅\kappaitalic_κ. Fix a first-order language \mathcal{L}caligraphic_L extending ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT, some yVκ𝑦subscript𝑉𝜅y\in V_{\kappa}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT, a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula φ(v0,v1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1\varphi(v_{0},v_{1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) such that the class 𝒞={A|φ(A,y)}𝒞conditional-set𝐴𝜑𝐴𝑦{\mathcal{C}}=\{{A}~{}|~{}{\varphi(A,y)}\}caligraphic_C = { italic_A | italic_φ ( italic_A , italic_y ) } consists of \mathcal{L}caligraphic_L-structures, and a structure B𝒞𝐵𝒞B\in{\mathcal{C}}italic_B ∈ caligraphic_C with rnk(P˙B)=λrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ. Then φ(B,y)𝜑𝐵𝑦\varphi(B,y)italic_φ ( italic_B , italic_y ) holds in Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT and therefore the elementarity of j𝑗jitalic_j ensures that φ(j(B),y)𝜑𝑗𝐵𝑦\varphi(j(B),y)italic_φ ( italic_j ( italic_B ) , italic_y ) holds in Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT. Then j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure with rnk(P˙j(B))=j(κ)>κ=rnk(P˙B)rnksuperscript˙𝑃𝑗𝐵𝑗𝜅𝜅rnksuperscript˙𝑃𝐵{\rm{rnk}}({\dot{P}^{j(B)}})=j(\kappa)>\kappa={\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})roman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_j ( italic_B ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_j ( italic_κ ) > italic_κ = roman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ), and the map jB:Bj(B):𝑗𝐵𝐵𝑗𝐵{j\restriction B}:{B}\longrightarrow{j(B)}italic_j ↾ italic_B : italic_B ⟶ italic_j ( italic_B ) is an elementary embedding of \mathcal{L}caligraphic_L-structures. The elementarity of j𝑗jitalic_j then yields that there is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure A𝐴Aitalic_A such that rnk(P˙A)<κrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜅{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\kapparoman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_κ, φ(A,y)𝜑𝐴𝑦\varphi(A,y)italic_φ ( italic_A , italic_y ) holds and there exists an elementary embedding j:AB:𝑗𝐴𝐵{j}:{A}\longrightarrow{B}italic_j : italic_A ⟶ italic_B. It follows that the structure A𝐴Aitalic_A is an element of 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with the desired properties. ∎

5.2. Ultraexact Structural Reflection and Berkeley cardinals

Let us recall the definition of Berkeley cardinals:

Definition 5.7 ([4]).
  1. (i)

    An ordinal δ𝛿\deltaitalic_δ is a proto-Berkeley cardinal if for all transitive sets M𝑀Mitalic_M with δM𝛿𝑀\delta\in Mitalic_δ ∈ italic_M, there exists a non-trivial elementary embedding j:MM:𝑗𝑀𝑀{j}:{M}\longrightarrow{M}italic_j : italic_M ⟶ italic_M with crit(j)<δcrit𝑗𝛿{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\deltaroman_crit ( italic_j ) < italic_δ.

  2. (ii)

    An ordinal δ𝛿\deltaitalic_δ is a Berkeley cardinal if for all transitive sets M𝑀Mitalic_M with δM𝛿𝑀\delta\in Mitalic_δ ∈ italic_M, for every η<δ𝜂𝛿\eta<\deltaitalic_η < italic_δ there exists a non-trivial elementary embedding j:MM:𝑗𝑀𝑀{j}:{M}\longrightarrow{M}italic_j : italic_M ⟶ italic_M with η<crit(j)<δ𝜂crit𝑗𝛿\eta<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\deltaitalic_η < roman_crit ( italic_j ) < italic_δ.

As shown in [4], under ZF, the least proto-Berkeley cardinal, if it exists, is a Berkeley cardinal. Arguing similarly as in the proof of Theorem 5.2, we have the following:

Theorem 5.8 (ZFZF{\rm ZF}roman_ZF).

Given a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, if δ𝛿\deltaitalic_δ is a Berkeley cardinal, then unboundedly many cardinals below δ𝛿\deltaitalic_δ are parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact cardinals for some sequence of cardinals below δ𝛿\deltaitalic_δ.

Proof.

Fix any α<δ𝛼𝛿\alpha<\deltaitalic_α < italic_δ and pick δ<ζC(n+2)𝛿𝜁superscript𝐶𝑛2\delta<\zeta\in C^{(n+2)}italic_δ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT. Then the results of [4] show that there is an elementary embedding j:VζVζ:𝑗subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁{j}:{V_{\zeta}}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with α<crit(j)<δ𝛼crit𝑗𝛿\alpha<{{\rm{crit}}\left({j}\right)}<\deltaitalic_α < roman_crit ( italic_j ) < italic_δ and j(δ)=δ𝑗𝛿𝛿j(\delta)=\deltaitalic_j ( italic_δ ) = italic_δ. It follows that j𝑗jitalic_j is an n𝑛nitalic_n-ultraexact embedding. If λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ is its critical sequence, then λm<δsubscript𝜆𝑚𝛿\lambda_{m}<\deltaitalic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT < italic_δ for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω and we can argue as in the proof of Theorem 5.2 to show that λ0subscript𝜆0\lambda_{0}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is parametrically n𝑛nitalic_n-ultraexact for the sequence λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. ∎

Let us show next that the least Berkeley cardinal is the limit of a sequence of cardinals witnessing full Ultraexact Structural Reflection.

Theorem 5.9 (ZF).

Given a natural number n>0𝑛0n>0italic_n > 0, if δ𝛿\deltaitalic_δ is the least Berkeley cardinal, then for every set z𝑧zitalic_z, there exists a strictly increasing sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ of cardinals with supremum less than δ𝛿\deltaitalic_δ and the property that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds for every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameter z𝑧zitalic_z.

Proof.

Using [15, Lemma 2.1.19], we can find a cardinal δ<ζC(n+2)𝛿𝜁superscript𝐶𝑛2\delta<\zeta\in C^{(n+2)}italic_δ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT with zVζ𝑧subscript𝑉𝜁z\in V_{\zeta}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT and a non-trivial elementary embedding j:VζVζ:𝑗subscript𝑉𝜁subscript𝑉𝜁{j}:{V_{\zeta}}\longrightarrow{V_{\zeta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT with critical sequence λ=λm|m<ω𝜆brasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\vec{\lambda}=\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangleover→ start_ARG italic_λ end_ARG = ⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ such that crit((j))<δcrit𝑗𝛿{{\rm{crit}}\left({(j)}\right)}<\deltaroman_crit ( ( italic_j ) ) < italic_δ, j(δ)=δ𝑗𝛿𝛿j(\delta)=\deltaitalic_j ( italic_δ ) = italic_δ, j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z and λ=supm<ωλm<δ𝜆subscriptsupremum𝑚𝜔subscript𝜆𝑚𝛿\lambda=\sup_{m<\omega}\lambda_{m}<\deltaitalic_λ = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT < italic_δ. Set f:=jVλ:VλVλ:assign𝑓𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{f:=j\restriction V_{\lambda}}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_f := italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

Now, let 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C be a class of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameter z𝑧zitalic_z. Pick a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula φ(v0,v1)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1\varphi(v_{0},v_{1})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) with 𝒞={A|φ(A,z)}𝒞conditional-set𝐴𝜑𝐴𝑧{\mathcal{C}}=\{{A}~{}|~{}{\varphi(A,z)}\}caligraphic_C = { italic_A | italic_φ ( italic_A , italic_z ) }. Fix a structure B𝒞𝐵𝒞B\in{\mathcal{C}}italic_B ∈ caligraphic_C of type λm+1|m<ωbrasubscript𝜆𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩. Then B𝐵Bitalic_B is an element of Vζ𝑉𝜁V\zetaitalic_V italic_ζ and our setup ensures that φ(j(B),z)𝜑𝑗𝐵𝑧\varphi(j(B),z)italic_φ ( italic_j ( italic_B ) , italic_z ) holds in V𝑉Vitalic_V. Hence, the \mathcal{L}caligraphic_L-structure j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) is an element of 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of type λm+2|m<ωbrasubscript𝜆𝑚2𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m+2}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ and the restriction map jB:Bj(B):𝑗𝐵𝐵𝑗𝐵{j\restriction B}:{B}\longrightarrow{j(B)}italic_j ↾ italic_B : italic_B ⟶ italic_j ( italic_B ) is an elementary embedding of \mathcal{L}caligraphic_L-structures with jBVθ𝑗𝐵subscript𝑉𝜃j\restriction B\in V_{\theta}italic_j ↾ italic_B ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, notice that jB𝑗𝐵j\restriction Bitalic_j ↾ italic_B is the restriction to B𝐵Bitalic_B of a function, namely jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, that is a square root of j(f)𝑗𝑓j(f)italic_j ( italic_f ). Since all of these statements are absolute between V𝑉Vitalic_V and Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT, we can use the elementarity of j𝑗jitalic_j and the correctness properties of Vζsubscript𝑉𝜁V_{\zeta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT to find an \mathcal{L}caligraphic_L-structure A𝐴Aitalic_A of type λ𝜆\vec{\lambda}over→ start_ARG italic_λ end_ARG with the property that φ(A,z)𝜑𝐴𝑧\varphi(A,z)italic_φ ( italic_A , italic_z ) holds and there exists an elementary embedding i:AB:𝑖𝐴𝐵{i}:{A}\longrightarrow{B}italic_i : italic_A ⟶ italic_B that is the restriction to A𝐴Aitalic_A of a function that is a square root of f𝑓fitalic_f. This allows us to conclude that ESR𝒞(λ)subscriptESR𝒞𝜆\sqrt{\mathrm{ESR}}_{\mathcal{C}}(\vec{\lambda})square-root start_ARG roman_ESR end_ARG start_POSTSUBSCRIPT caligraphic_C end_POSTSUBSCRIPT ( over→ start_ARG italic_λ end_ARG ) holds. ∎

Thus, in view of Theorem 3.30, and Corollary 4.8, the least Berkeley cardinal cannot be characterized in terms of Ultraexact Structural Reflection. Nevertheless, we will show next that proto-Berkeley cardinals, and therefore also the least Berkeley cardinal, can be characterized as a rather natural form of Structural Reflection.

Proposition 5.10 (ZF).

The following statements are equivalent for every limit cardinal δ𝛿\deltaitalic_δ:

  1. (i)

    δ𝛿\deltaitalic_δ is a proto-Berkeley cardinal.

  2. (ii)

    For every natural number n𝑛nitalic_n and every set z𝑧zitalic_z, there is a cardinal λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ such that for every first-order language \mathcal{L}caligraphic_L extending ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT, every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that is definable by a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameters in Vλ{z}subscript𝑉𝜆𝑧V_{\lambda}\cup\{z\}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_z }, and every structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙B)=λrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ, there exists a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙A)<λrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_λ and an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B.

  3. (iii)

    For every set z𝑧zitalic_z and every class 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C of ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT-structures that is definable by a Σ0subscriptΣ0\Sigma_{0}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameter z𝑧zitalic_z, there exists an ordinal λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ such that for every structure B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙B)=λrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ, there exists a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙A)<λrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_λ and an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B.

Proof.

Assume that (i) holds and let us prove (ii). So fix a natural number n𝑛nitalic_n and a set z𝑧zitalic_z. By [4, Lemma 3.4], for every ordinal θ>δ𝜃𝛿\theta>\deltaitalic_θ > italic_δ with zVθ𝑧subscript𝑉𝜃z\in V_{\theta}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT, there exists a minimal cardinal λθ<δsubscript𝜆𝜃𝛿\lambda_{\theta}<\deltaitalic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT < italic_δ with the property that there exists a non-trivial elementary embedding j:VθVθ:𝑗subscript𝑉𝜃subscript𝑉𝜃{j}:{V_{\theta}}\longrightarrow{V_{\theta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT with crit(j)=λθcrit𝑗subscript𝜆𝜃{{\rm{crit}}\left({j}\right)}=\lambda_{\theta}roman_crit ( italic_j ) = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT and j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z. It follows that there exists a cardinal λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ such that λ=λθ𝜆subscript𝜆𝜃\lambda=\lambda_{\theta}italic_λ = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT for a proper class of cardinals θ>δ𝜃𝛿\theta>\deltaitalic_θ > italic_δ in C(n+2)superscript𝐶𝑛2C^{(n+2)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n + 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT with zVθ𝑧subscript𝑉𝜃z\in V_{\theta}italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT.

Now, fix a first-order language \mathcal{L}caligraphic_L extending ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT, let yVλ𝑦subscript𝑉𝜆y\in V_{\lambda}italic_y ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, and let φ(v0,v1,v2)𝜑subscript𝑣0subscript𝑣1subscript𝑣2\varphi(v_{0},v_{1},v_{2})italic_φ ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) be a ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-formula such that the class 𝒞={A|φ(A,y,z)}𝒞conditional-set𝐴𝜑𝐴𝑦𝑧{\mathcal{C}}=\{{A}~{}|~{}{\varphi(A,y,z)}\}caligraphic_C = { italic_A | italic_φ ( italic_A , italic_y , italic_z ) } consists of \mathcal{L}caligraphic_L-structures. Let B𝒞𝐵𝒞B\in{\mathcal{C}}italic_B ∈ caligraphic_C be such that rnk(P˙B)=λrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ. Then there exists a cardinal θ>δ𝜃𝛿\theta>\deltaitalic_θ > italic_δ in C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT with B,zVθ𝐵𝑧subscript𝑉𝜃B,z\in V_{\theta}italic_B , italic_z ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT and λ=λθ𝜆subscript𝜆𝜃\lambda=\lambda_{\theta}italic_λ = italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT. So there exists a non-trivial elementary embedding j:VθVθ:𝑗subscript𝑉𝜃subscript𝑉𝜃{j}:{V_{\theta}}\longrightarrow{V_{\theta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT with crit(j)=λcrit𝑗𝜆{{\rm{crit}}\left({j}\right)}=\lambdaroman_crit ( italic_j ) = italic_λ and j(z)=z𝑗𝑧𝑧j(z)=zitalic_j ( italic_z ) = italic_z. Moreover, we know that φ(B,y,z)𝜑𝐵𝑦𝑧\varphi(B,y,z)italic_φ ( italic_B , italic_y , italic_z ) holds in Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT and therefore the elementarity of j𝑗jitalic_j ensures that φ(j(B),y,z)𝜑𝑗𝐵𝑦𝑧\varphi(j(B),y,z)italic_φ ( italic_j ( italic_B ) , italic_y , italic_z ) holds in Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT as well. Thus, we have that j(B)𝑗𝐵j(B)italic_j ( italic_B ) is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure with rnk(P˙j(B))=j(λ)>λ=rnk(P˙B)rnksuperscript˙𝑃𝑗𝐵𝑗𝜆𝜆rnksuperscript˙𝑃𝐵{\rm{rnk}}({\dot{P}^{j(B)}})=j(\lambda)>\lambda={\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})roman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_j ( italic_B ) end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_j ( italic_λ ) > italic_λ = roman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) and the restriction map jB:Bj(B):𝑗𝐵𝐵𝑗𝐵{j\restriction B}:{B}\longrightarrow{j(B)}italic_j ↾ italic_B : italic_B ⟶ italic_j ( italic_B ) is an elementary embedding of \mathcal{L}caligraphic_L-structures that is an element of Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT. The elementarity of j𝑗jitalic_j then gives that, in Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT, there is an \mathcal{L}caligraphic_L-structure A𝐴Aitalic_A with rnk(P˙A)<λrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_λ and such that φ(A,y,z)𝜑𝐴𝑦𝑧\varphi(A,y,z)italic_φ ( italic_A , italic_y , italic_z ) holds, and there exists an elementary embedding j:AB:𝑗𝐴𝐵{j}:{A}\longrightarrow{B}italic_j : italic_A ⟶ italic_B. But then the ΣnsubscriptΣ𝑛\Sigma_{n}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT-correctness of Vθsubscript𝑉𝜃V_{\theta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_θ end_POSTSUBSCRIPT yields that φ(A,y,z)𝜑𝐴𝑦𝑧\varphi(A,y,z)italic_φ ( italic_A , italic_y , italic_z ) holds in V𝑉Vitalic_V, and so A𝐴Aitalic_A is an element of 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C.

Now, assume that (iii) holds and let us prove (i). So, fix a transitive set M𝑀Mitalic_M with δM𝛿𝑀\delta\in Mitalic_δ ∈ italic_M. Define 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C to be the class of all ,P˙subscript˙𝑃\mathcal{L}_{\in,\dot{P}}caligraphic_L start_POSTSUBSCRIPT ∈ , over˙ start_ARG italic_P end_ARG end_POSTSUBSCRIPT-structures A𝐴Aitalic_A with universe M𝑀Mitalic_M and the property that P˙Asuperscript˙𝑃𝐴\dot{P}^{A}over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT is an ordinal in M𝑀Mitalic_M. Then 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C is definable by a Σ0subscriptΣ0\Sigma_{0}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameter M𝑀Mitalic_M. By our assumption, there exists an ordinal λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ with the property that for every B𝐵Bitalic_B in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙B)=λrnksuperscript˙𝑃𝐵𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{B}})=\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_λ, there exists a structure A𝐴Aitalic_A in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with rnk(P˙A)<λrnksuperscript˙𝑃𝐴𝜆{\rm{rnk}}({\dot{P}^{A}})<\lambdaroman_rnk ( over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT ) < italic_λ and an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B.

Let B𝐵Bitalic_B denote the unique structure in 𝒞𝒞{\mathcal{C}}caligraphic_C with P˙B=λsuperscript˙𝑃𝐵𝜆\dot{P}^{B}=\lambdaover˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT = italic_λ. Then there exists a structure A𝒞𝐴𝒞A\in{\mathcal{C}}italic_A ∈ caligraphic_C, an ordinal η<λ𝜂𝜆\eta<\lambdaitalic_η < italic_λ, and an elementary embedding j:MM:𝑗𝑀𝑀{j}:{M}\longrightarrow{M}italic_j : italic_M ⟶ italic_M such that P˙A=ηsuperscript˙𝑃𝐴𝜂\dot{P}^{A}=\etaover˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT = italic_η and the map j𝑗jitalic_j is an elementary embedding of A𝐴Aitalic_A into B𝐵Bitalic_B. But then ηP˙BP˙A𝜂superscript˙𝑃𝐵superscript˙𝑃𝐴\eta\in\dot{P}^{B}\setminus\dot{P}^{A}italic_η ∈ over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_B end_POSTSUPERSCRIPT ∖ over˙ start_ARG italic_P end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_A end_POSTSUPERSCRIPT and therefore the elementarity of j𝑗jitalic_j implies that η<λj(η)MOrd𝜂𝜆𝑗𝜂𝑀Ord\eta<\lambda\leq j(\eta)\in M\cap{\rm{Ord}}italic_η < italic_λ ≤ italic_j ( italic_η ) ∈ italic_M ∩ roman_Ord. Thus, j𝑗jitalic_j is a non-trivial elementary embedding with critical point less than δ𝛿\deltaitalic_δ. ∎

Since the least proto-Berkeley cardinal is a Berkeley cardinal, an immediate consequence of the proposition above is that the least Berkeley cardinal is characterized by being the least cardinal for which (ii) or (iii) above hold.

6. A failure of Woodin’s HOD Conjecture

Let us recall the notion of C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal:

Definition 6.1 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

A cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt if there is a non-trivial elementary embedding j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V with critical point κC(n)𝜅superscript𝐶𝑛\kappa\in C^{(n)}italic_κ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT.

Lemma 6.2 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

Let j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V be an elementary embedding witnessing that a cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt and let κm|m<ωbrasubscript𝜅𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\kappa_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be the critical sequence of j𝑗jitalic_j. Then, we have κmC(n)subscript𝜅𝑚superscript𝐶𝑛\kappa_{m}\in C^{(n)}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω and thus also supm<ωκmC(n)subscriptsupremum𝑚𝜔subscript𝜅𝑚superscript𝐶𝑛\sup_{m<\omega}\kappa_{m}\in C^{(n)}roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_m < italic_ω end_POSTSUBSCRIPT italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT.

Proof.

By a straightforward induction, the fact that the class C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT is definable by a formula without parameters and the elementarity of j𝑗jitalic_j imply that, if κmsubscript𝜅𝑚\kappa_{m}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT is an element of C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT for some m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, then κm+1=j(κm)subscript𝜅𝑚1𝑗subscript𝜅𝑚\kappa_{m+1}=j(\kappa_{m})italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT = italic_j ( italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) is an element of C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT. ∎

Let us also recall the definitions of standard large cardinal notions in the absence of the Axiom of Choice. First, following Woodin [42, Definition p. 323], we fix the following form of inaccessibility (see [10] for a discussion of inaccessibility in the absence of the Axiom of Choice):

Definition 6.3 (ZF).

A cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is strongly inaccessible if for every ordinal α<κ𝛼𝜅\alpha<\kappaitalic_α < italic_κ, there is no function f:Vακ:𝑓subscript𝑉𝛼𝜅{f}:{V_{\alpha}}\longrightarrow{\kappa}italic_f : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_κ whose range is unbounded in κ𝜅\kappaitalic_κ.

A standard argument then shows that the strong inaccessibility of a cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is preserved by forcing with partial order that are elements of Vκsubscript𝑉𝜅V_{\kappa}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_κ end_POSTSUBSCRIPT.

Next, again following Woodin [42, Definition 220], we define:

Definition 6.4 (ZF).

A cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is supercompact if for every ordinal α>κ𝛼𝜅\alpha>\kappaitalic_α > italic_κ, there is an ordinal β>α𝛽𝛼\beta>\alphaitalic_β > italic_α, a transitive set N𝑁Nitalic_N with NVαNsuperscript𝑁subscript𝑉𝛼𝑁{}^{V_{\alpha}}N\subseteq Nstart_FLOATSUPERSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT end_FLOATSUPERSCRIPT italic_N ⊆ italic_N and an elementary embedding j:VβN:𝑗subscript𝑉𝛽𝑁{j}:{V_{\beta}}\longrightarrow{N}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_N with crit(j)=κcrit𝑗𝜅{{\rm{crit}}\left({j}\right)}=\kapparoman_crit ( italic_j ) = italic_κ and j(κ)>α𝑗𝜅𝛼j(\kappa)>\alphaitalic_j ( italic_κ ) > italic_α.

It is easy to see that, in ZFCZFC{\rm ZFC}roman_ZFC, this definition is equivalent to the standard definition of supercompactness. Moreover, standard arguments show that ZFZF{\rm ZF}roman_ZF proves that supercompact cardinals are strongly inaccessible elements of C(2)superscript𝐶2C^{(2)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT.

Finally, again in ZFZF{\rm ZF}roman_ZF, a cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ is extendible if for all α>κ𝛼𝜅\alpha>\kappaitalic_α > italic_κ there is an elementary embedding j:VαVβ:𝑗subscript𝑉𝛼subscript𝑉𝛽{j}:{V_{\alpha}}\longrightarrow{V_{\beta}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT for some β𝛽\betaitalic_β, such that κ=crit(j)𝜅crit𝑗\kappa={{\rm{crit}}\left({j}\right)}italic_κ = roman_crit ( italic_j ) and j(κ)>α𝑗𝜅𝛼j(\kappa)>\alphaitalic_j ( italic_κ ) > italic_α. It is easily seen that ZFZF{\rm ZF}roman_ZF proves that extendible cardinals are supercompact. Moreover, standard arguments show that NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC proves that every cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ that is the supremum of the critical sequence of a non-trivial elementary embedding j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V is a limit of cardinals that are extendible in Vλsubscript𝑉𝜆V_{\lambda}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. In particular, every element of C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT with this property is a limit of extendible cardinals.

The goal of this section will be to prove the following result:

Theorem 6.5 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

If there is a C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal and a supercompact cardinal greater than the supremum of the critical sequence, then there exists a set-sized model of ZFCZ𝐹𝐶\mathrm{Z}FCroman_Z italic_F italic_C and the statement

“There is an ultraexacting cardinal that is a limit of extendible cardinals”.

Recall that, given an infinite cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ, the Dependent Choice principle λ𝜆\lambdaitalic_λ-DC states that for every non-empty set D𝐷Ditalic_D and every binary relation R𝑅Ritalic_R with the property that for all sD<λ{}𝑠superscript𝐷absent𝜆s\in{}^{{<}\lambda}D\setminus\{\varnothing\}italic_s ∈ start_FLOATSUPERSCRIPT < italic_λ end_FLOATSUPERSCRIPT italic_D ∖ { ∅ }, there exists dD𝑑𝐷d\in Ditalic_d ∈ italic_D with s𝑅d𝑅𝑠𝑑s\mathrel{R}ditalic_s italic_R italic_d, there exists a function f:λD:𝑓𝜆𝐷{f}:{\lambda}\longrightarrow{D}italic_f : italic_λ ⟶ italic_D with the property that (fα)𝑅f(α)𝑅𝑓𝛼𝑓𝛼{(f\restriction\alpha)}\mathrel{R}f(\alpha)( italic_f ↾ italic_α ) italic_R italic_f ( italic_α ) holds for all α<λ𝛼𝜆\alpha<\lambdaitalic_α < italic_λ. It is easy to see that the Axiom of Choice is equivalent to the statement that λ𝜆\lambdaitalic_λ-DC holds for every cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ. In addition, given an infinite cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ, we let <κabsent𝜅{<}\kappa< italic_κ-DC denote the statement that λ𝜆\lambdaitalic_λ-DC holds for every infinite cardinal λ<κ𝜆𝜅\lambda<\kappaitalic_λ < italic_κ. Another easy argument, in ZF, then shows that if κ𝜅\kappaitalic_κ is a singular cardinal with the property that <κabsent𝜅{<}\kappa< italic_κ-DC holds, then κ𝜅\kappaitalic_κ-DC holds.

In order to prove Theorem 6.5, we will use the following version of a theorem of Woodin (see [42, Theorem 226]):

Theorem 6.6 (Woodin, ZF).

If δ𝛿\deltaitalic_δ is a supercompact cardinal, then there is a partial order Vδsubscript𝑉𝛿{\mathbb{Q}}\subseteq V_{\delta}blackboard_Q ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT such that the following hold:

  1. (i)

    {\mathbb{Q}}blackboard_Q is homogeneous.

  2. (ii)

    {\mathbb{Q}}blackboard_Q is Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-definable, without parameters, over Vδsubscript𝑉𝛿V_{\delta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT.

  3. (iii)

    If G𝐺Gitalic_G is {\mathbb{Q}}blackboard_Q-generic over V𝑉Vitalic_V, then V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is a model of ZFC, and every supercompact (respectively, extendible) cardinal smaller than δ𝛿\deltaitalic_δ in V𝑉Vitalic_V is supercompact (respectively, extendible) in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT.

  4. (iv)

    If λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ is a cardinal in C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT and j:Vλ+1Vλ+1:𝑗subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{j}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is a non-trivial elementary embedding such that λ𝜆\lambdaitalic_λ is the supremum of the critical sequence of j𝑗jitalic_j, then there is a complete suborder {\mathbb{P}}blackboard_P of {\mathbb{Q}}blackboard_Q with Vλ+1subscript𝑉𝜆1{\mathbb{P}}\subseteq V_{\lambda+1}blackboard_P ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT and a {\mathbb{P}}blackboard_P-name ˙˙\dot{{\mathbb{R}}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG for a partial order such that the following statements hold:

    1. (a)

      {\mathbb{P}}blackboard_P is homogeneous and Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-definable, without parameters, over Vλ+1subscript𝑉𝜆1V_{\lambda+1}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT.

    2. (b)

      There is a dense embedding of {\mathbb{Q}}blackboard_Q into ˙˙{\mathbb{P}}*\dot{{\mathbb{R}}}blackboard_P ∗ over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG that maps every condition p𝑝pitalic_p in {\mathbb{P}}blackboard_P to (p,𝟙˙)𝑝subscript1˙(p,\mathbbm{1}_{\dot{{\mathbb{R}}}})( italic_p , blackboard_1 start_POSTSUBSCRIPT over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ).

    3. (c)

      𝟙``˙ is homogeneous and <λˇ+-closed"forcessubscript1``˙ is homogeneous and <λˇ+-closed"\mathbbm{1}_{{\mathbb{P}}}\Vdash``\textit{$\dot{{\mathbb{R}}}$ is homogeneous % and ${<}\check{\lambda}^{+}$-closed}"blackboard_1 start_POSTSUBSCRIPT blackboard_P end_POSTSUBSCRIPT ⊩ ` ` over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG is homogeneous and < overroman_ˇ start_ARG italic_λ end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT -closed "

    4. (d)

      𝟙λˇ-DCforcessubscript1λˇ-DC\mathbbm{1}_{{\mathbb{P}}}\Vdash\text{$\check{\lambda}$-DC}blackboard_1 start_POSTSUBSCRIPT blackboard_P end_POSTSUBSCRIPT ⊩ overroman_ˇ start_ARG italic_λ end_ARG -DC

    5. (e)

      There is a condition p𝑝pitalic_p in {\mathbb{P}}blackboard_P with the property that whenever G0subscript𝐺0G_{0}italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is {\mathbb{P}}blackboard_P-generic over V𝑉Vitalic_V with pG0𝑝subscript𝐺0p\in G_{0}italic_p ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, then j[G0]G0𝑗delimited-[]subscript𝐺0subscript𝐺0j[G_{0}]\subseteq G_{0}italic_j [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] ⊆ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT holds.

Sketch of the proof.

For each pair (γ,η)𝛾𝜂(\gamma,\eta)( italic_γ , italic_η ) of regular infinite cardinals such that γ<η𝛾𝜂\gamma<\etaitalic_γ < italic_η, we let γηsubscriptsuperscript𝜂𝛾{\mathbb{Q}}^{\eta}_{\gamma}blackboard_Q start_POSTSUPERSCRIPT italic_η end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT denote the partial ordering of all partial functions

p:γ×ηpartVη:𝑝𝑝𝑎𝑟𝑡𝛾𝜂subscript𝑉𝜂{p}:{\gamma\times\eta}\xrightarrow{part}{V_{\eta}}italic_p : italic_γ × italic_η start_ARROW start_OVERACCENT italic_p italic_a italic_r italic_t end_OVERACCENT → end_ARROW italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT

with domain of cardinality less than γ𝛾\gammaitalic_γ and the property that p(α,β)V1+β𝑝𝛼𝛽subscript𝑉1𝛽p(\alpha,\beta)\in V_{1+\beta}italic_p ( italic_α , italic_β ) ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 + italic_β end_POSTSUBSCRIPT holds for all (α,β)𝛼𝛽(\alpha,\beta)( italic_α , italic_β ) in the domain of p𝑝pitalic_p. The ordering is by extension, i.e., we have pγηqsubscriptsubscriptsuperscript𝜂𝛾𝑝𝑞p\leq_{{\mathbb{Q}}^{\eta}_{\gamma}}qitalic_p ≤ start_POSTSUBSCRIPT blackboard_Q start_POSTSUPERSCRIPT italic_η end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_q if and only if qp𝑞𝑝q\subseteq pitalic_q ⊆ italic_p. The following statements are easily checked:

  1. (i)

    γηsubscriptsuperscript𝜂𝛾{\mathbb{Q}}^{\eta}_{\gamma}blackboard_Q start_POSTSUPERSCRIPT italic_η end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT is <γabsent𝛾{<}\gamma< italic_γ-closed.

  2. (ii)

    For all 0<β<η0𝛽𝜂0<\beta<\eta0 < italic_β < italic_η, forcing with γηsubscriptsuperscript𝜂𝛾{\mathbb{Q}}^{\eta}_{\gamma}blackboard_Q start_POSTSUPERSCRIPT italic_η end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT adds a function from γ𝛾\gammaitalic_γ onto Vβsubscript𝑉𝛽V_{\beta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT.

  3. (iii)

    γηsubscriptsuperscript𝜂𝛾{\mathbb{Q}}^{\eta}_{\gamma}blackboard_Q start_POSTSUPERSCRIPT italic_η end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT is definable in Vηsubscript𝑉𝜂V_{\eta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT by a Σ1subscriptΣ1\Sigma_{1}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT-formula with parameter γ𝛾\gammaitalic_γ.

The partial order {\mathbb{Q}}blackboard_Q is the direct limit of an iteration β|β<δbrasubscript𝛽𝛽delimited-<⟩𝛿\langle{{\mathbb{Q}}_{\beta}}~{}|~{}{\beta<\delta}\rangle⟨ blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_δ ⟩, defined relative to a sequence κβ|β<δbrasubscript𝜅𝛽𝛽delimited-<⟩𝛿\langle{\kappa_{\beta}}~{}|~{}{\beta<\delta}\rangle⟨ italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_δ ⟩ of regular cardinals that is cofinal in δ𝛿\deltaitalic_δ, where 0=subscript0{\mathbb{Q}}_{0}=\varnothingblackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = ∅ and κ0subscript𝜅0\kappa_{0}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is the least regular cardinal μ𝜇\muitalic_μ such that <μabsent𝜇{<}\mu< italic_μ-DC holds and μ𝜇\muitalic_μ-DC fails; and for every β<δ𝛽𝛿\beta<\deltaitalic_β < italic_δ, we have β+1=β˙κβκβ+1subscript𝛽1subscript𝛽subscriptsuperscript˙subscript𝜅𝛽1subscript𝜅𝛽{\mathbb{Q}}_{\beta+1}={\mathbb{Q}}_{\beta}\ast\dot{{\mathbb{Q}}}^{\kappa_{% \beta+1}}_{\kappa_{\beta}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 1 end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT ∗ over˙ start_ARG blackboard_Q end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, where κβ+1subscript𝜅𝛽1\kappa_{\beta+1}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 1 end_POSTSUBSCRIPT is the least inaccessible cardinal ν𝜈\nuitalic_ν greater than κβsubscript𝜅𝛽\kappa_{\beta}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT such that if βsubscript𝛽{\mathbb{Q}}_{\beta}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT forces <κβabsentsubscript𝜅𝛽{<}\kappa_{\beta}< italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT-DC to hold, then β+1subscript𝛽1{\mathbb{Q}}_{\beta+1}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β + 1 end_POSTSUBSCRIPT forces <νabsent𝜈{<}\nu< italic_ν-DC to hold (see [42, Theorem 225] for details). If β𝛽\betaitalic_β is a limit ordinal and γ=supα<βκα𝛾subscriptsupremum𝛼𝛽subscript𝜅𝛼\gamma=\sup_{\alpha<\beta}\kappa_{\alpha}italic_γ = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_α < italic_β end_POSTSUBSCRIPT italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_α end_POSTSUBSCRIPT is strongly inaccessible, then κβ=γsubscript𝜅𝛽𝛾\kappa_{\beta}=\gammaitalic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ and βsubscript𝛽{\mathbb{Q}}_{\beta}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT is the direct limit of the iteration up to β𝛽\betaitalic_β. Otherwise, the inverse limit is taken, and we set κβ=γ+subscript𝜅𝛽superscript𝛾\kappa_{\beta}=\gamma^{+}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT. The iteration is well-defined, assuming that κ0subscript𝜅0\kappa_{0}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT exists and is less than δ𝛿\deltaitalic_δ. It is then easily seen that {\mathbb{Q}}blackboard_Q is homogeneous, definable in Vδsubscript𝑉𝛿V_{\delta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT by a Σ3subscriptΣ3\Sigma_{3}roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT-formula without parameters, it forces <δabsent𝛿{<}\delta< italic_δ-DC to hold, and preserves the strong inaccessibility of δ𝛿\deltaitalic_δ. Hence, if G𝐺Gitalic_G is {\mathbb{Q}}blackboard_Q-generic over V𝑉Vitalic_V, then V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is a model of ZFC𝑍𝐹𝐶ZFCitalic_Z italic_F italic_C.

Now suppose δ0<δsubscript𝛿0𝛿\delta_{0}<\deltaitalic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < italic_δ is a supercompact cardinal, and let us show it is supercompact in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT. Woodin (see [42, Lemma 222]) showed that there exist δ¯0<γ¯<δ0<γ<δsubscript¯𝛿0¯𝛾subscript𝛿0𝛾𝛿\bar{\delta}_{0}<\bar{\gamma}<\delta_{0}<\gamma<\deltaover¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < over¯ start_ARG italic_γ end_ARG < italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < italic_γ < italic_δ, with κγ=γsubscript𝜅𝛾𝛾\kappa_{\gamma}=\gammaitalic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ, and ¯¯\bar{{\mathbb{Q}}}over¯ start_ARG blackboard_Q end_ARG, with an elementary embedding

i:Vγ¯+ωVγ+ω:𝑖subscript𝑉¯𝛾𝜔subscript𝑉𝛾𝜔{i}:{V_{\bar{\gamma}+\omega}}\longrightarrow{V_{\gamma+\omega}}italic_i : italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT

having critical point δ¯0subscript¯𝛿0\bar{\delta}_{0}over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and such that i(δ¯0)=δ0𝑖subscript¯𝛿0subscript𝛿0i(\bar{\delta}_{0})=\delta_{0}italic_i ( over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and i(¯)=γ𝑖¯subscript𝛾i(\bar{{\mathbb{Q}}})={\mathbb{Q}}_{\gamma}italic_i ( over¯ start_ARG blackboard_Q end_ARG ) = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT. As ¯δ¯0=δ¯0¯subscript¯𝛿0subscriptsubscript¯𝛿0\bar{{\mathbb{Q}}}\restriction\bar{\delta}_{0}={\mathbb{Q}}_{\bar{\delta}_{0}}over¯ start_ARG blackboard_Q end_ARG ↾ over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, the map i𝑖iitalic_i lifts to an elementary embedding

i:Vγ¯+ω[Gδ¯0]Vγ+ω[Gδ0].:𝑖subscript𝑉¯𝛾𝜔delimited-[]𝐺subscript¯𝛿0subscript𝑉𝛾𝜔delimited-[]𝐺subscript𝛿0{i}:{V_{\bar{\gamma}+\omega}[G\restriction\bar{\delta}_{0}]}\longrightarrow{V_% {\gamma+\omega}[G\restriction\delta_{0}]}.italic_i : italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] .

Since κγ=γsubscript𝜅𝛾𝛾\kappa_{\gamma}=\gammaitalic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ, and Vγ¯subscript𝑉¯𝛾V_{\bar{\gamma}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT is sufficiently correct in V𝑉Vitalic_V, it follows that ¯=γ¯¯subscript¯𝛾\bar{{\mathbb{Q}}}={\mathbb{Q}}_{\bar{\gamma}}over¯ start_ARG blackboard_Q end_ARG = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, we have γ=δ0˙subscript𝛾subscriptsubscript𝛿0˙{\mathbb{Q}}_{\gamma}={\mathbb{Q}}_{\delta_{0}}\ast\dot{{\mathbb{R}}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∗ over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG, where ˙˙\dot{{\mathbb{R}}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG is forced by δ0subscriptsubscript𝛿0{\mathbb{Q}}_{\delta_{0}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT to be homogeneous and <δ0absentsubscript𝛿0{<}\delta_{0}< italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-closed in Vγ+ω[G˙δ0]subscript𝑉𝛾𝜔delimited-[]˙𝐺subscript𝛿0V_{\gamma+\omega}[\dot{G}\restriction\delta_{0}]italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ over˙ start_ARG italic_G end_ARG ↾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ]. Let =˙[Gδ0]˙delimited-[]𝐺subscript𝛿0{\mathbb{R}}=\dot{{\mathbb{R}}}[G\restriction\delta_{0}]blackboard_R = over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG [ italic_G ↾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ], and let ¯Vγ¯+ω[Gδ¯0]¯subscript𝑉¯𝛾𝜔delimited-[]𝐺subscript¯𝛿0\bar{{\mathbb{R}}}\in V_{\bar{\gamma}+\omega}[G\restriction\bar{\delta}_{0}]over¯ start_ARG blackboard_R end_ARG ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] be such that i(¯)=𝑖¯i(\bar{{\mathbb{R}}})={\mathbb{R}}italic_i ( over¯ start_ARG blackboard_R end_ARG ) = blackboard_R. So, we have V[Gγ¯]=V[Gδ¯0][g]𝑉delimited-[]𝐺¯𝛾𝑉delimited-[]𝐺subscript¯𝛿0delimited-[]𝑔V[G\restriction\bar{\gamma}]=V[G\restriction\bar{\delta}_{0}][g]italic_V [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_γ end_ARG ] = italic_V [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] [ italic_g ], where g¯𝑔¯g\subseteq\bar{{\mathbb{R}}}italic_g ⊆ over¯ start_ARG blackboard_R end_ARG is V[Gδ¯0]𝑉delimited-[]𝐺subscript¯𝛿0V[G\restriction\bar{\delta}_{0}]italic_V [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ]-generic. As {\mathbb{R}}blackboard_R is <δ0absentsubscript𝛿0{<\delta_{0}}< italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT-closed in V[Gδ0]𝑉delimited-[]𝐺subscript𝛿0V[G\restriction\delta_{0}]italic_V [ italic_G ↾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ], there is a condition p𝑝p\in{\mathbb{R}}italic_p ∈ blackboard_R below i(r)𝑖𝑟i(r)italic_i ( italic_r ), for all rg𝑟𝑔r\in gitalic_r ∈ italic_g. By homogeneity, we may assume that pG𝑝𝐺p\in Gitalic_p ∈ italic_G. Therefore, the map i𝑖iitalic_i lifts to an elementary embedding

i:Vγ¯+ω[Gγ¯]Vγ+ω[Gγ].:𝑖subscript𝑉¯𝛾𝜔delimited-[]𝐺¯𝛾subscript𝑉𝛾𝜔delimited-[]𝐺𝛾{i}:{V_{\bar{\gamma}+\omega}[G\restriction\bar{\gamma}]}\longrightarrow{V_{% \gamma+\omega}[G\restriction\gamma]}.italic_i : italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_γ end_ARG ] ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ + italic_ω end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ italic_γ ] .

Since κγ¯=γ¯subscript𝜅¯𝛾¯𝛾\kappa_{\bar{\gamma}}=\bar{\gamma}italic_κ start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT = over¯ start_ARG italic_γ end_ARG and κγ=γsubscript𝜅𝛾𝛾\kappa_{\gamma}=\gammaitalic_κ start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT = italic_γ, we have that Vγ¯[Gγ¯]=V[G]γ¯subscript𝑉¯𝛾delimited-[]𝐺¯𝛾𝑉subscriptdelimited-[]𝐺¯𝛾V_{\bar{\gamma}}[G\restriction\bar{\gamma}]=V[G]_{\bar{\gamma}}italic_V start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ over¯ start_ARG italic_γ end_ARG ] = italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT and Vγ[Gγ]=V[G]γsubscript𝑉𝛾delimited-[]𝐺𝛾𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛾V_{\gamma}[G\restriction\gamma]=V[G]_{\gamma}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT [ italic_G ↾ italic_γ ] = italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT. Thus, in V[G]𝑉delimited-[]𝐺V[G]italic_V [ italic_G ], for each γ𝛾\gammaitalic_γ such that δ0<γ<δsubscript𝛿0𝛾𝛿\delta_{0}<\gamma<\deltaitalic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < italic_γ < italic_δ, there exist δ¯0,γ¯<δ0subscript¯𝛿0¯𝛾subscript𝛿0\bar{\delta}_{0},\bar{\gamma}<\delta_{0}over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , over¯ start_ARG italic_γ end_ARG < italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and an elementary embedding

i:V[G]γ¯V[G]γ:𝑖𝑉subscriptdelimited-[]𝐺¯𝛾𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛾{i}:{V[G]_{\bar{\gamma}}}\longrightarrow{V[G]_{\gamma}}italic_i : italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT over¯ start_ARG italic_γ end_ARG end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_γ end_POSTSUBSCRIPT

with critical point δ¯0subscript¯𝛿0\bar{\delta}_{0}over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT such that i(δ¯0)=δ0𝑖subscript¯𝛿0subscript𝛿0i(\bar{\delta}_{0})=\delta_{0}italic_i ( over¯ start_ARG italic_δ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. This shows that δ0subscript𝛿0\delta_{0}italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT is supercompact in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT.

The proof that every extendible cardinal smaller than δ𝛿\deltaitalic_δ in V𝑉Vitalic_V is extendible in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is similar, and easier. This proves (iii).

To prove (iv), assume λ<δ𝜆𝛿\lambda<\deltaitalic_λ < italic_δ is a cardinal in C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT and j:Vλ+1Vλ+1:𝑗subscript𝑉𝜆1subscript𝑉𝜆1{j}:{V_{\lambda+1}}\longrightarrow{V_{\lambda+1}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is a non-trivial elementary embedding with the property that λ𝜆\lambdaitalic_λ is the supremum of the critical sequence of j𝑗jitalic_j. Since λC(3)𝜆superscript𝐶3\lambda\in C^{(3)}italic_λ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT and the supercompactness of δ𝛿\deltaitalic_δ implies that δC(2)𝛿superscript𝐶2\delta\in C^{(2)}italic_δ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT, we have that VλΣ3VδsubscriptprecedessubscriptΣ3subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝛿V_{\lambda}\prec_{\Sigma_{3}}V_{\delta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ≺ start_POSTSUBSCRIPT roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, and this implies that β|β<λVλbrasubscript𝛽𝛽delimited-<⟩𝜆subscript𝑉𝜆\langle{{\mathbb{Q}}_{\beta}}~{}|~{}{\beta<\lambda}\rangle\subseteq V_{\lambda}⟨ blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_λ ⟩ ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. Moreover, since λ𝜆\lambdaitalic_λ has countable cofinality, it follows that λVλ+1subscript𝜆subscript𝑉𝜆1{\mathbb{Q}}_{\lambda}\subseteq V_{\lambda+1}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT is the inverse limit of β|β<λbrasubscript𝛽𝛽delimited-<⟩𝜆\langle{{\mathbb{Q}}_{\beta}}~{}|~{}{\beta<\lambda}\rangle⟨ blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_β end_POSTSUBSCRIPT | italic_β < italic_λ ⟩. Moreover, the remaining part of the iteration is homogeneous and λ𝜆\lambdaitalic_λ-closed in Vλsuperscript𝑉subscript𝜆V^{{\mathbb{Q}}_{\lambda}}italic_V start_POSTSUPERSCRIPT blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT. So, set =λsubscript𝜆{\mathbb{P}}={\mathbb{Q}}_{\lambda}blackboard_P = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and let ˙˙\dot{{\mathbb{R}}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG be a {\mathbb{P}}blackboard_P-name for the tail of the iteration. Then clauses (a)-(c) clearly hold.

To prove clause (d), as before one can show that {\mathbb{P}}blackboard_P forces, over V𝑉Vitalic_V, that <λabsent𝜆{<}\lambda< italic_λ-DC holds and this implies that λ𝜆\lambdaitalic_λ-DC holds. Now, note that, since {\mathbb{P}}blackboard_P forces that ˙˙\dot{{\mathbb{R}}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG is <λ+absentsuperscript𝜆{<}\lambda^{+}< italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT-closed, we know that

Vλ[Gλ]V[Gλ]superscript𝑉𝜆delimited-[]𝐺𝜆𝑉delimited-[]𝐺𝜆{}^{\lambda}V[G\restriction\lambda]\subseteq V[G\restriction\lambda]start_FLOATSUPERSCRIPT italic_λ end_FLOATSUPERSCRIPT italic_V [ italic_G ↾ italic_λ ] ⊆ italic_V [ italic_G ↾ italic_λ ]

holds in V[G]𝑉delimited-[]𝐺V[G]italic_V [ italic_G ], and so it follows that λ𝜆\lambdaitalic_λ-DC also holds in V[Gλ]𝑉delimited-[]𝐺𝜆V[G\restriction\lambda]italic_V [ italic_G ↾ italic_λ ].

Finally, to prove clause (e), let λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ be the critical sequence of j𝑗jitalic_j. For every m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω, the forcing λm+1=λm+1subscriptsubscript𝜆𝑚1subscriptsubscript𝜆𝑚1{\mathbb{P}}_{\lambda_{m+1}}={\mathbb{Q}}_{\lambda_{m+1}}blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT = blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT may be seen as a two-step iteration λm˙λm,λm+1subscriptsubscript𝜆𝑚subscript˙subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1{\mathbb{Q}}_{\lambda_{m}}\ast\dot{{\mathbb{Q}}}_{\lambda_{m},\lambda_{m+1}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ∗ over˙ start_ARG blackboard_Q end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT with λmVλmsubscriptsubscript𝜆𝑚subscript𝑉subscript𝜆𝑚{\mathbb{Q}}_{\lambda_{m}}\subseteq V_{\lambda_{m}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ⊆ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT. Then, as ˙λm,λm+1subscript˙subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1\dot{{\mathbb{Q}}}_{\lambda_{m},\lambda_{m+1}}over˙ start_ARG blackboard_Q end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is forced by λmsubscriptsubscript𝜆𝑚{\mathbb{Q}}_{\lambda_{m}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT to be <λmabsentsubscript𝜆𝑚{<}\lambda_{m}< italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT-closed, if gmsubscript𝑔𝑚g_{m}italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT is λmsubscriptsubscript𝜆𝑚{\mathbb{Q}}_{\lambda_{m}}blackboard_Q start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT-generic over V𝑉Vitalic_V, then in V[gm]𝑉delimited-[]subscript𝑔𝑚V[g_{m}]italic_V [ italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ] there is a condition pm+1subscript𝑝𝑚1p_{m+1}italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT in ˙λm,λm+1gnsuperscriptsubscript˙subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1subscript𝑔𝑛\dot{{\mathbb{Q}}}_{\lambda_{m},\lambda_{m+1}}^{g_{n}}over˙ start_ARG blackboard_Q end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT that is below (j(r)[λm,λm+1))gmsuperscript𝑗𝑟subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1subscript𝑔𝑚(j(r)\restriction[\lambda_{m},\lambda_{m+1}))^{g_{m}}( italic_j ( italic_r ) ↾ [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT, for all rgm𝑟subscript𝑔𝑚r\in g_{m}italic_r ∈ italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT. Thus, starting with any condition p0λ0subscript𝑝0subscriptsubscript𝜆0p_{0}\in{\mathbb{P}}_{\lambda_{0}}italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, we can successively find a λmsubscriptsubscript𝜆𝑚{\mathbb{P}}_{\lambda_{m}}blackboard_P start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT-name p˙msubscript˙𝑝𝑚\dot{p}_{m}over˙ start_ARG italic_p end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT for a condition in ˙λm,λm+1subscript˙subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1\dot{{\mathbb{Q}}}_{\lambda_{m},\lambda_{m+1}}over˙ start_ARG blackboard_Q end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, so that the condition p𝑝p\in{\mathbb{P}}italic_p ∈ blackboard_P given by the sequence p0p˙m+1|m<ωsuperscriptdelimited-⟨⟩subscript𝑝0brasubscript˙𝑝𝑚1𝑚delimited-<⟩𝜔\langle p_{0}\rangle^{\frown}\langle{\dot{p}_{m+1}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⟩ start_POSTSUPERSCRIPT ⌢ end_POSTSUPERSCRIPT ⟨ over˙ start_ARG italic_p end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩ has the property that for every G0subscript𝐺0G_{0}italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT that is {\mathbb{P}}blackboard_P-generic over V𝑉Vitalic_V with pG0𝑝subscript𝐺0p\in G_{0}italic_p ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, j[G0]G0𝑗delimited-[]subscript𝐺0subscript𝐺0j[G_{0}]\subseteq G_{0}italic_j [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] ⊆ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT holds. For suppose qG0𝑞subscript𝐺0q\in G_{0}italic_q ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. Pick rp,qsubscript𝑟𝑝𝑞r\leq_{\mathbb{P}}p,qitalic_r ≤ start_POSTSUBSCRIPT blackboard_P end_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q with rG0𝑟subscript𝐺0r\in G_{0}italic_r ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. Then

pj(r)=j(r[0,λ0))j(r[λm,λm+1))|n<ωsubscript𝑝𝑗𝑟superscriptdelimited-⟨⟩𝑗𝑟0subscript𝜆0bra𝑗𝑟subscript𝜆𝑚subscript𝜆𝑚1𝑛delimited-<⟩𝜔p\leq_{\mathbb{P}}j(r)=\langle j(r\restriction[0,\lambda_{0}))\rangle^{\frown}% \langle{j(r\restriction[\lambda_{m},\lambda_{m+1}))}~{}|~{}{n<\omega}\rangleitalic_p ≤ start_POSTSUBSCRIPT blackboard_P end_POSTSUBSCRIPT italic_j ( italic_r ) = ⟨ italic_j ( italic_r ↾ [ 0 , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⟩ start_POSTSUPERSCRIPT ⌢ end_POSTSUPERSCRIPT ⟨ italic_j ( italic_r ↾ [ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) | italic_n < italic_ω ⟩

and therefore j(r)G0𝑗𝑟subscript𝐺0j(r)\in G_{0}italic_j ( italic_r ) ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, hence j(q)G0𝑗𝑞subscript𝐺0j(q)\in G_{0}italic_j ( italic_q ) ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT. ∎

We will next show that forcing with Woodin’s partial order {\mathbb{Q}}blackboard_Q over a model with a C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal and a supercompact cardinal above the supremum λ𝜆\lambdaitalic_λ of its critical sequence yields a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ in a rank-initial segment of the generic extension.

Lemma 6.7 (NBGACNBGAC{\rm NBG}-{\rm AC}roman_NBG - roman_AC).

Suppose j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V is a non-trivial elementary embedding, λC(3)𝜆superscript𝐶3\lambda\in C^{(3)}italic_λ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT is the supremum of its critical sequence, and δ>λ𝛿𝜆\delta>\lambdaitalic_δ > italic_λ is a supercompact cardinal with j(δ)=δ𝑗𝛿𝛿j(\delta)=\deltaitalic_j ( italic_δ ) = italic_δ. If {\mathbb{Q}}blackboard_Q is the partial order given by Theorem 6.6 and G𝐺Gitalic_G is {\mathbb{Q}}blackboard_Q-generic over V𝑉Vitalic_V, then there is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT that extends jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

Proof.

Since the partial order {\mathbb{Q}}blackboard_Q is homogeneous, it will be sufficient to show that some condition in {\mathbb{Q}}blackboard_Q forces the existence, in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, of a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ that extends the map jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT.

Let p𝑝pitalic_p be the condition in {\mathbb{P}}blackboard_P given by Clause (iv)e in the theorem above. Suppose G𝐺Gitalic_G is a {\mathbb{Q}}blackboard_Q-generic filter over V𝑉Vitalic_V with pG𝑝𝐺p\in Gitalic_p ∈ italic_G and let G0G1subscript𝐺0subscript𝐺1G_{0}*G_{1}italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∗ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT denote the filter on ˙˙{\mathbb{P}}*\dot{{\mathbb{R}}}blackboard_P ∗ over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG induced by the dense embedding given by Clause (iv)b in Theorem 6.6. Thus, we have V[G0G1]=V[G]𝑉delimited-[]subscript𝐺0subscript𝐺1𝑉delimited-[]𝐺V[G_{0}\ast G_{1}]=V[G]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∗ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] = italic_V [ italic_G ]. Since pG𝑝𝐺p\in Gitalic_p ∈ italic_G, we know that pG0𝑝subscript𝐺0p\in G_{0}italic_p ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, and so, by Clause (iv)e, the map jVλ+1𝑗subscript𝑉𝜆1j\restriction V_{\lambda+1}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT lifts to an elementary embedding

j:V[G0]λ+1V[G0]λ+1:subscript𝑗𝑉subscriptdelimited-[]subscript𝐺0𝜆1𝑉subscriptdelimited-[]subscript𝐺0𝜆1{j_{*}}:{V[G_{0}]_{\lambda+1}}\longrightarrow{V[G_{0}]_{\lambda+1}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT : italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT

in V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ]. In particular, by Clause (iv)d in Theorem 6.6, this implies that λ𝜆\lambdaitalic_λ is a limit of strongly inaccessible cardinals in V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ], and moreover, by Clause (iv)c, it follows that V[G]λ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆V[G]_{\lambda}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT has cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT. Thus, in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, we can find λ<ηC(2)𝜆𝜂superscript𝐶2\lambda<\eta\in C^{(2)}italic_λ < italic_η ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary submodel X𝑋Xitalic_X of V[G]η𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜂V[G]_{\eta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPT of cardinality λ𝜆\lambdaitalic_λ with V[G]λ{jV[G]λ}X𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆subscript𝑗𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆𝑋V[G]_{\lambda}\cup\{j_{*}\restriction V[G]_{\lambda}\}\subseteq Xitalic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT } ⊆ italic_X. Let π:XM:𝜋𝑋𝑀{\pi}:{X}\longrightarrow{M}italic_π : italic_X ⟶ italic_M denote the corresponding transitive collapse.

Clearly, we have MH(λ+)V[G]δ𝑀𝐻superscriptsuperscript𝜆𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿M\in H(\lambda^{+})^{V[G]_{\delta}}italic_M ∈ italic_H ( italic_λ start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT, so we can again use Clauses (iv)c and (iv)d in Theorem 6.6 to conclude that M𝑀Mitalic_M is an element of V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ]. The homogeneity of ˙G0superscript˙subscript𝐺0\dot{{\mathbb{R}}}^{G_{0}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT in V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] then implies that whenever F𝐹Fitalic_F is ˙G0superscript˙subscript𝐺0\dot{{\mathbb{R}}}^{G_{0}}over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT-generic over V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ], then, in V[G0,F]δ𝑉subscriptsubscript𝐺0𝐹𝛿V[G_{0},F]_{\delta}italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, we can find a cardinal λ<ζC(2)𝜆𝜁superscript𝐶2\lambda<\zeta\in C^{(2)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of V[G0,F]ζ𝑉subscriptsubscript𝐺0𝐹𝜁V[G_{0},F]_{\zeta}italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT such that V[G0,F]λ{λ}Y𝑉subscriptsubscript𝐺0𝐹𝜆𝜆𝑌V[G_{0},F]_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y and the transitive collapse of Y𝑌Yitalic_Y is equal to M𝑀Mitalic_M. Pick a {\mathbb{P}}blackboard_P-name M˙˙𝑀\dot{M}over˙ start_ARG italic_M end_ARG in V𝑉Vitalic_V with M˙G0=Msuperscript˙𝑀subscript𝐺0𝑀\dot{M}^{G_{0}}=Mover˙ start_ARG italic_M end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT = italic_M. Then, there is a condition p0subscript𝑝0p_{0}italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT in G0subscript𝐺0G_{0}italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT with the property that whenever H0H1subscript𝐻0subscript𝐻1H_{0}*H_{1}italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∗ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is (˙)˙({\mathbb{P}}*\dot{{\mathbb{R}}})( blackboard_P ∗ over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG )-generic over V𝑉Vitalic_V with p0H0subscript𝑝0subscript𝐻0p_{0}\in H_{0}italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, then, in V[H0,H1]δ𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝛿V[H_{0},H_{1}]_{\delta}italic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, we can find λ<ζC(2)𝜆𝜁superscript𝐶2\lambda<\zeta\in C^{(2)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of V[H0,H1]ζ𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝜁V[H_{0},H_{1}]_{\zeta}italic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT such that V[H0,H1]λ{λ}Y𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝜆𝜆𝑌V[H_{0},H_{1}]_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y and the transitive collapse of Y𝑌Yitalic_Y is equal to M˙H0superscript˙𝑀subscript𝐻0\dot{M}^{H_{0}}over˙ start_ARG italic_M end_ARG start_POSTSUPERSCRIPT italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT.

Note that by Clause (iv)a in Theorem 6.6, we have j()=𝑗j({\mathbb{P}})={\mathbb{P}}italic_j ( blackboard_P ) = blackboard_P. Thus, by the elementarity of j𝑗jitalic_j, we then have that whenever H0H1subscript𝐻0subscript𝐻1H_{0}*H_{1}italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∗ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is (j(˙))𝑗˙({\mathbb{P}}*j(\dot{{\mathbb{R}}}))( blackboard_P ∗ italic_j ( over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG ) )-generic over V𝑉Vitalic_V with j(p0)H0𝑗subscript𝑝0subscript𝐻0j(p_{0})\in H_{0}italic_j ( italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, then, in V[H0,H1]δ𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝛿V[H_{0},H_{1}]_{\delta}italic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, we can find λ<ζC(2)𝜆𝜁superscript𝐶2\lambda<\zeta\in C^{(2)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of V[H0,H1]ζ𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝜁V[H_{0},H_{1}]_{\zeta}italic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT such that V[H0,H1]λ{λ}Y𝑉subscriptsubscript𝐻0subscript𝐻1𝜆𝜆𝑌V[H_{0},H_{1}]_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V [ italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y and the transitive collapse of Y𝑌Yitalic_Y is equal to j(M˙)H0𝑗superscript˙𝑀subscript𝐻0j(\dot{M})^{H_{0}}italic_j ( over˙ start_ARG italic_M end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_H start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT. Note also that since {\mathbb{Q}}blackboard_Q is definable in Vδsubscript𝑉𝛿V_{\delta}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT by a formula without parameters, and since j(δ)=δ𝑗𝛿𝛿j(\delta)=\deltaitalic_j ( italic_δ ) = italic_δ, we know that j()=𝑗j({\mathbb{Q}})={\mathbb{Q}}italic_j ( blackboard_Q ) = blackboard_Q. By elementarity, and Clause (iv)b, this implies that there is a dense embedding of {\mathbb{Q}}blackboard_Q into j(˙)𝑗˙{\mathbb{P}}*j(\dot{{\mathbb{R}}})blackboard_P ∗ italic_j ( over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG ) in V𝑉Vitalic_V that sends every condition q𝑞qitalic_q in {\mathbb{P}}blackboard_P to (q,𝟙j(˙))𝑞subscript1𝑗˙(q,\mathbbm{1}_{j(\dot{{\mathbb{R}}})})( italic_q , blackboard_1 start_POSTSUBSCRIPT italic_j ( over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG ) end_POSTSUBSCRIPT ). Hence, there is FV[G]𝐹𝑉delimited-[]𝐺F\in V[G]italic_F ∈ italic_V [ italic_G ] that is j(˙)G0𝑗superscript˙subscript𝐺0j(\dot{{\mathbb{R}}})^{G_{0}}italic_j ( over˙ start_ARG blackboard_R end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT-generic over V[G0]𝑉delimited-[]subscript𝐺0V[G_{0}]italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] with V[G]=V[G0,F]𝑉delimited-[]𝐺𝑉subscript𝐺0𝐹V[G]=V[G_{0},F]italic_V [ italic_G ] = italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_F ].

Since p0G0subscript𝑝0subscript𝐺0p_{0}\in G_{0}italic_p start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT and j[G0]G0𝑗delimited-[]subscript𝐺0subscript𝐺0j[G_{0}]\subseteq G_{0}italic_j [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] ⊆ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT, we may now conclude that, in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, there exist a cardinal λ<ζC(2)𝜆𝜁superscript𝐶2\lambda<\zeta\in C^{(2)}italic_λ < italic_ζ ∈ italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 2 ) end_POSTSUPERSCRIPT and an elementary submodel Y𝑌Yitalic_Y of V[G]ζ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜁V[G]_{\zeta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT such that V[G]λ{λ}Y𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆𝜆𝑌V[G]_{\lambda}\cup\{\lambda\}\subseteq Yitalic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∪ { italic_λ } ⊆ italic_Y and the transitive collapse τ𝜏\tauitalic_τ of Y𝑌Yitalic_Y is an isomorphism onto j(M˙)G0𝑗superscript˙𝑀subscript𝐺0j(\dot{M})^{G_{0}}italic_j ( over˙ start_ARG italic_M end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT. The elementary embedding jsubscript𝑗j_{\ast}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT, being a lifting of jVλ+1𝑗subscript𝑉𝜆1j\restriction V_{\lambda+1}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT to V[G0]λ+1𝑉subscriptdelimited-[]subscript𝐺0𝜆1V[G_{0}]_{\lambda+1}italic_V [ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT, now yields that j(M)=j(M˙)G0subscript𝑗𝑀𝑗superscript˙𝑀subscript𝐺0j_{*}(M)=j(\dot{M})^{G_{0}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ( italic_M ) = italic_j ( over˙ start_ARG italic_M end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT, and hence

jM:Mj(M˙)G0:subscript𝑗𝑀𝑀𝑗superscript˙𝑀subscript𝐺0{j_{*}\restriction M}:{M}\longrightarrow{j(\dot{M})^{G_{0}}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_M : italic_M ⟶ italic_j ( over˙ start_ARG italic_M end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT

is an elementary embedding in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT. This shows that the composition

τ1(jM)π:XY:superscript𝜏1subscript𝑗𝑀𝜋𝑋𝑌{\tau^{{-}1}\circ(j_{*}\restriction M)\circ\pi}:{X}\longrightarrow{Y}italic_τ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_M ) ∘ italic_π : italic_X ⟶ italic_Y

given by

V[G]η𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜂{{V[G]_{\eta}}}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_η end_POSTSUBSCRIPTX𝑋{X}italic_XY𝑌{Y}italic_YV[G]ζ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜁{{V[G]_{\zeta}}}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPTM𝑀{M}italic_Mj(M˙)G0𝑗superscript˙𝑀subscript𝐺0{{j(\dot{M})^{G_{0}}}}italic_j ( over˙ start_ARG italic_M end_ARG ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPTsucceeds{\succ}π𝜋\scriptstyle{\pi}italic_πprecedes{\prec}jMsubscript𝑗𝑀\scriptstyle{j_{*}\upharpoonright M}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_Mτ1superscript𝜏1\scriptstyle{\tau^{-1}}italic_τ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT

is an elementary elementary embedding from X𝑋Xitalic_X to V[G]ζ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜁V[G]_{\zeta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_ζ end_POSTSUBSCRIPT in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT and, since we know that πV[G]λ=idVλ𝜋𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆subscriptidsubscript𝑉𝜆\pi\restriction V[G]_{\lambda}={\rm{id}}_{V_{\lambda}}italic_π ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and τ1V[G]λ=idV[G]λsuperscript𝜏1𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆subscriptid𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆\tau^{{-}1}\restriction V[G]_{\lambda}={\rm{id}}_{V[G]_{\lambda}}italic_τ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = roman_id start_POSTSUBSCRIPT italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT, we can conclude that

(τ1(jM)π)V[G]λ=jV[G]λX.superscript𝜏1subscript𝑗𝑀𝜋𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆subscript𝑗𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆𝑋(\tau^{{-}1}\circ(j_{*}\restriction M)\circ\pi)\restriction V[G]_{\lambda}~{}=% ~{}j_{*}\restriction V[G]_{\lambda}\in X.( italic_τ start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ∘ ( italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_M ) ∘ italic_π ) ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT = italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_X .

Since jV[G]λsubscript𝑗𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝜆j_{*}\restriction V[G]_{\lambda}italic_j start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT ↾ italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT extends jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT, this equality also shows that the constructed elementary embedding extends jVλ𝑗subscript𝑉𝜆j\restriction V_{\lambda}italic_j ↾ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT. ∎

Woodin’s theorem and the lemma above will now yield a proof of the main result of this section:

Proof of Theorem 6.5.

Work in NBGACNBGAC\mathrm{NBG}-\mathrm{AC}roman_NBG - roman_AC and assume that there is a C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal κ𝜅\kappaitalic_κ, witnessed by j:VV:𝑗𝑉𝑉{j}:{V}\longrightarrow{V}italic_j : italic_V ⟶ italic_V, and there is a supercompact cardinal greater than the supremum, λ𝜆\lambdaitalic_λ, of the critical sequence, λm|m<ωbrasubscript𝜆𝑚𝑚delimited-<⟩𝜔\langle{\lambda_{m}}~{}|~{}{m<\omega}\rangle⟨ italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | italic_m < italic_ω ⟩, of j𝑗jitalic_j. Let δ𝛿\deltaitalic_δ denote the least supercompact above λ𝜆\lambdaitalic_λ. Since δ𝛿\deltaitalic_δ is definable using the parameter λ𝜆\lambdaitalic_λ, it follows that j(δ)=δ𝑗𝛿𝛿j(\delta)=\deltaitalic_j ( italic_δ ) = italic_δ.

Let {\mathbb{Q}}blackboard_Q be the partial order given by Theorem 6.6 and suppose G𝐺Gitalic_G is {\mathbb{Q}}blackboard_Q-generic over V𝑉Vitalic_V. Then Clause (iii) of Theorem 6.6 yields that V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is a model of ZFC. Moreover, since VλΣ3VsubscriptprecedessubscriptΣ3subscript𝑉𝜆𝑉V_{\lambda}\prec_{\Sigma_{3}}Vitalic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ≺ start_POSTSUBSCRIPT roman_Σ start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_V, the cardinals λmsubscript𝜆𝑚\lambda_{m}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT of the critical sequence of j𝑗jitalic_j are extendible cardinals in V𝑉Vitalic_V. Hence, since Clause (iii) of Theorem 6.6 ensures that extendible cardinals below δ𝛿\deltaitalic_δ in V𝑉Vitalic_V are extendible in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, we have that, in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, the λmsubscript𝜆𝑚\lambda_{m}italic_λ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT are extendible cardinals, for all m<ω𝑚𝜔m<\omegaitalic_m < italic_ω. In addition, Lemma 6.7 shows that, in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT, there is a 1111-ultraexact embedding at λ𝜆\lambdaitalic_λ and hence Lemma 3.2 shows that λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting in V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT. Therefore, the set V[G]δ𝑉subscriptdelimited-[]𝐺𝛿V[G]_{\delta}italic_V [ italic_G ] start_POSTSUBSCRIPT italic_δ end_POSTSUBSCRIPT is a model of the theory in the statement of Theorem 6.5. By absoluteness, this theory is also consistent in the ground model V𝑉Vitalic_V, yielding the statement of the theory. ∎

6.1. The failure of the HOD Conjecture

Recall the following definitions from [42] (see also [4, Section 7.1]):

Definition 6.8 (Woodin).

The HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Hypothesis is the statement that there exists a proper class of regular cardinals that are not ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD.

Definition 6.9 (Woodin).

The Weak HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Conjecture asserts that the theory

ZFC + “There exists a huge cardinal above an extendible cardinal”

proves the HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Hypothesis.

We can draw the following conclusions concerning the interaction between ultraexact embeddings and extendible cardinals.

Conclusion 6.10.

Let T𝑇Titalic_T denote the theory consisting of the axioms of ZFC together with the statement that there is an exacting cardinal above an extendible cardinal.

  1. (i)

    The theory T𝑇Titalic_T proves that there is a huge cardinal above an extendible cardinal and all sufficiently large regular cardinals are ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD.

  2. (ii)

    PA+con(T)PAcon𝑇\mathrm{PA}+\mathrm{con}(T)roman_PA + roman_con ( italic_T ) disproves the Weak HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Conjecture and the Ultimate-L𝐿Litalic_L Conjecture999See [4, 7.13].

  3. (iii)

    The theory NBGACNBGAC\mathrm{NBG}-\mathrm{AC}roman_NBG - roman_AC + “there is a C(3)superscript𝐶3C^{(3)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( 3 ) end_POSTSUPERSCRIPT-Reinhardt cardinal and a supercompact cardinal greater than the supremum of the critical sequence” proves con(T)con𝑇\mathrm{con}(T)roman_con ( italic_T ).

Proof.

By Theorem 2.10, the theory T𝑇Titalic_T proves that some singular cardinal that is greater than an extendible cardinal is regular in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD. According to Woodin’s HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD-dichotomy theorem (see [44, Theorems 3.34 & 3.39]), this implies that every regular cardinal greater or equal to the given extendible cardinal is ω𝜔\omegaitalic_ω-strongly measurable in HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD101010Note that, by a result of Goldberg [23, Theorem 2.10], this conclusion only requires a strongly compact cardinal. Since we also know that there is an exacting cardinal λ𝜆\lambdaitalic_λ above the given extendible cardinal, it follows that there exists an I3-embedding j:VλVλ:𝑗subscript𝑉𝜆subscript𝑉𝜆{j}:{V_{\lambda}}\longrightarrow{V_{\lambda}}italic_j : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ end_POSTSUBSCRIPT and therefore λ𝜆\lambdaitalic_λ is a limit of huge cardinals. This proves (i) and (ii) (recall that the Weak Ultimate-L Conjecture implies the Weak HOD Conjecture by [4]). Finally, (iii) follows directly from Theorem 6.5. ∎

In [4], it is shown that the Weak HODHOD{\rm{HOD}}roman_HOD Conjecture fails under the assumption of the consistency of NBGACNBGAC\mathrm{NBG}-\mathrm{AC}roman_NBG - roman_AC with the existence of a Reinhardt cardinal and an I3I3\mathrm{I3}I3-embedding above the supremum, λ𝜆\lambdaitalic_λ, of the critical sequence of j𝑗jitalic_j, i.e., a non-trivial elementary embedding i:VμVμ:𝑖subscript𝑉𝜇subscript𝑉𝜇{i}:{V_{\mu}}\longrightarrow{V_{\mu}}italic_i : italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_μ end_POSTSUBSCRIPT ⟶ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_μ end_POSTSUBSCRIPT, for some limit μ𝜇\muitalic_μ (see [4, Theorem 8.4]) having critical point greater than λ𝜆\lambdaitalic_λ. While the theory employed in Theorem 6.5 is stronger than this, the novelty of Conclusion 6.10 is that the Weak HOD Conjecture can be refuted from large-cardinal principles compatible with the Axiom of Choice, moreover the consistency of each of which can be separately established in ZFC from the existence of an I0-embedding (by Theorem 2.9). It seems unlikely that the hypothesis of Theorem 6.5 can be weakened substantially, thus we conjecture:

Conjecture 6.11.

Suppose that 𝖹𝖥𝖢𝖹𝖥𝖢\mathsf{ZFC}sansserif_ZFC holds, λ𝜆\lambdaitalic_λ is ultraexacting and κ<λ𝜅𝜆\kappa<\lambdaitalic_κ < italic_λ is extendible. Then, there is a set model of 𝖹𝖥𝖹𝖥\mathsf{ZF}sansserif_ZF with a rank-Berkeley cardinal.

References

  • [1] Joan Bagaria, C(n)superscript𝐶𝑛C^{(n)}italic_C start_POSTSUPERSCRIPT ( italic_n ) end_POSTSUPERSCRIPT -cardinals, Archive for Mathematical Logic 51 (2012), 213–240.
  • [2] Joan Bagaria, Large cardinals as principles of Structural Reflection, The Bulletin of Symbolic Logic 29 (2023), no. 1, 19–70.
  • [3] Joan Bagaria, Carles Casacuberta, A. R. D. Mathias, and Jiří Rosický, Definable orthogonality classes in accessible categories are small, Journal of the European Mathematical Society 17 (2015), no. 3, 549–589.
  • [4] Joan Bagaria, Peter Koellner, and W. Hugh Woodin, Large cardinals beyond choice, Bull. Symb. Log. 25 (2019), no. 3, 283–318.
  • [5] Joan Bagaria and Philipp Lücke, Huge reflection, Ann. Pure Appl. Logic 174 (2023), no. 1, Paper No. 103171, 32.
  • [6] by same author, Patterns of structural reflection in the large-cardinal hierarchy, Trans. Amer. Math. Soc. 377 (2024), no. 5, 3397–3447.
  • [7] Joan Bagaria and Claudio Ternullo, Intrinsic justification for large cardinals and Structural Reflection, To appear, 2024.
  • [8] Joan Bagaria and Jouko Väänänen, On the symbiosis between model-theoretic and set-theoretic properties of large cardinals, The Journal of Symbolic Logic 81 (2016), no. 02, 584–604.
  • [9] Joan Bagaria and Trevor M. Wilson, The Weak Vopěnka Principle for definable classes of structures, The Journal of Symbolic Logic 88 (2023), no. 1, 145–168.
  • [10] Andreas Blass, Ioanna M. Dimitriou, and Benedikt Löwe, Inaccessible cardinals without the axiom of choice, Fund. Math. 194 (2007), no. 2, 179–189.
  • [11] Douglas Blue and Grigor Sargsyan, AD+superscriptAD\mathrm{AD}^{+}roman_AD start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT implies that ω1subscript𝜔1\omega_{1}italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is a θ𝜃\thetaitalic_θ-Berkeley cardinal, Preprint, 2024.
  • [12] Andrew Brooke-Taylor, Filippo Calderoni, and Sheila Miller, Invariant universality for quandles and fields, Fundamenta Mathematicae 251 (2020), 1–16.
  • [13] Andrew Brooke-Taylor and Sheila Miller, The quandary of quandles: A Borel complete knot invariant, Journal of the Australian Mathematical Society 108 (2020), 262–277.
  • [14] Scott S. Cramer, Inverse limit reflection and the structure of L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1{L}({V}_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ), Journal of Mathematical Logic 15 (2015), no. 01, 1550001.
  • [15] Raffaella Cutolo, Berkeley cardinals and the search for V, Ph.D. thesis, University of Naples, 2017.
  • [16] Patrick Dehornoy, Braid groups and self-distributive operations, Transactions of the American Mathematical Society 345 (1994), 115–151.
  • [17] Patrick Dehornoy, Elementary embeddings and algebra, Handbook of set theory. Vols. 1, 2, 3, Springer, Dordrecht, 2010, pp. 737–774.
  • [18] Vincenzo Dimonte, Totally non-proper ordinals beyond I0, Arch. Math. Logic 50 (2011), 565–584.
  • [19] by same author, I0 and rank-into-rank axioms, Boll. Unione Mat. Ital. 11 (2018), no. 3, 315–361.
  • [20] Randall Dougherty and Thomas Jech, Finite left-distributive algebras and embedding algebras, Advances in Mathematics 130 (1997), 201–241.
  • [21] P. Erdős and A. Tarski, On Some Problems Involving Inaccessible Cardinals, Essays on the foundations of mathematics, Jerusalem: Magnes Press, 1961, pp. 50–82.
  • [22] Sakaé Fuchino and Hiroshi Sakai, Weakly extendible cardinals and compactness of extended logics, Preprint, 2022.
  • [23] Gabriel Goldberg, Strongly compact cardinals and ordinal definability, J. Math. Log. 24 (2024), no. 1, Paper no. 2250010.
  • [24] Gabriel Goldberg and Farmer Schlutzenberg, Periodicity in the cumulative hierarchy, J. Eur. Math. Soc. 26 (2024), 2091–2126.
  • [25] Akihiro Kanamori, The higher infinite, 2nd ed., Springer, 2003.
  • [26] Kenneth Kunen, Elementary embeddings and infinitary combinatorics, Journal of Symbolic Logic 36 (1971), 407–413.
  • [27] Paul B. Larson, The stationary tower: Notes on a course by w. hugh woodin, University Lecture Series, vol. 32, AMS, 2004.
  • [28] Richard Laver, The left distributive law and the freeness of an algebra of elementary embeddings, Advances in Mathematics 91 (1992), 209–231.
  • [29] Richard Laver, Implications between strong large cardinal axioms, Ann. Pure Appl. Logic 90 (1997), no. 1-3, 79–90.
  • [30] by same author, Reflection of elementary embedding axioms on the L(Vλ+1)𝐿subscript𝑉𝜆1L(V_{\lambda+1})italic_L ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) hierarchy, Ann. Pure Appl. Logic 107 (2001), 227–238.
  • [31] Philipp Lücke, Strong unfoldability, shrewdness and combinatorial consequences, Proc. Amer. Math. Soc. 150 (2022), no. 9, 4005–4020.
  • [32] by same author, Structural reflection, shrewd cardinals and the size of the continuum, J. Math. Log. 22 (2022), no. 2, Paper No. 2250007, 43.
  • [33] M. Magidor, On the role of supercompact and extendible cardinals in logic, Israel Journal of Mathematics 10 (1971), no. 2, 147–157.
  • [34] William Mitchell, Ramsey cardinals and constructibility, J. Symbolic Logic 44 (1979), no. 2, 260–266.
  • [35] Michael Rathjen, An ordinal analysis of parameter free Π21subscriptsuperscriptΠ12{\Pi^{1}_{2}}roman_Π start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT-comprehension, Archive for Mathematical Logic 44 (2005), no. 3, 263–362.
  • [36] Farmer Schlutzenberg, On the consistency of ZF with an elementary embedding from Vλ+2subscript𝑉𝜆2{V}_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT into Vλ+2subscript𝑉𝜆2{V}_{\lambda+2}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_λ + 2 end_POSTSUBSCRIPT, To appear in the Journal of Mathematical Logic.
  • [37] Dana S. Scott, Measurable cardinals and constructible sets, Bull. Acad. Polon. Sci. Sér. Sci. Math. Astronom. Phys. 9 (1961), 521–524.
  • [38] Robert M. Solovay, The independence of 𝖣𝖢𝖣𝖢\mathsf{DC}sansserif_DC from 𝖠𝖣𝖠𝖣\mathsf{AD}sansserif_AD, Large cardinals, determinacy and other topics. The Cabal Seminar. Vol. IV, Lect. Notes Log., vol. 49, Cambridge Univ. Press, Cambridge, 2021, pp. 66–95.
  • [39] S. Ulam, Zur Masstheorie in der allgemeinen Mengenlehre, Fund. Math. 16 (1930), 140–150.
  • [40] A. Villaveces, Chains of End Elementary Extensions of Models of Set Theory, J. Symbolic Logic 63 (1998), 1116–1138.
  • [41] W. Hugh Woodin, Supercompact cardinals, sets of reals, and weakly homogeneous trees, Proc. Natl. Acad. Sci. USA 85 (18) (1988), 6587 – 6591.
  • [42] by same author, Suitable extender models I, Journal of Mathematical Logic 10 (2010), no. 01n02, 101–339.
  • [43] by same author, Suitable extender models II: beyond ω𝜔\omegaitalic_ω-huge, J. Math. Log. 11 (2011), no. 2, 115–436.
  • [44] by same author, In search of Ultimate-L𝐿Litalic_L: the 19th Midrasha Mathematicae Lectures, Bull. Symb. Log. 23 (2017), no. 1, 1–109.