Abstract
Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , a function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } is said to be a Roman Dominating function if for every v โ V ๐ฃ ๐ v\in V italic_v โ italic_V with f โข ( v ) = 0 ๐ ๐ฃ 0 f(v)=0 italic_f ( italic_v ) = 0 , there exists a vertex u โ N โข ( v ) ๐ข ๐ ๐ฃ u\in N(v) italic_u โ italic_N ( italic_v ) such that f โข ( u ) = 2 ๐ ๐ข 2 f(u)=2 italic_f ( italic_u ) = 2 . A Roman Dominating function f ๐ f italic_f is said to be an Independent Roman Dominating function (or IRDF), if V 1 โช V 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 V_{1}\cup V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT forms an independent set, where V i = { v โ V | f โข ( v ) = i } subscript ๐ ๐ conditional-set ๐ฃ ๐ ๐ ๐ฃ ๐ V_{i}=\{v\in V~{}|~{}f(v)=i\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v โ italic_V | italic_f ( italic_v ) = italic_i } , for i โ { 0 , 1 , 2 } ๐ 0 1 2 i\in\{0,1,2\} italic_i โ { 0 , 1 , 2 } . The total weight of f ๐ f italic_f is equal to โ v โ V f โข ( v ) subscript ๐ฃ ๐ ๐ ๐ฃ \sum_{v\in V}f(v) โ start_POSTSUBSCRIPT italic_v โ italic_V end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_v ) , and is denoted as w โข ( f ) ๐ค ๐ w(f) italic_w ( italic_f ) . The Independent Roman Domination Number of G ๐บ G italic_G , denoted by i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) , is defined as min{ w ( f ) | f \{w(f)~{}|~{}f { italic_w ( italic_f ) | italic_f is an IRDF of G } G\} italic_G } . For a given graph G ๐บ G italic_G , the problem of computing i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) is defined as the Minimum Independent Roman Domination problem . The problem is already known to be NP-hard for bipartite graphs. In this paper, we further study the algorithmic complexity of the problem.
In this paper, we propose a polynomial-time algorithm to solve the Minimum Independent Roman Domination problem for distance-hereditary graphs, split graphs, and P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs.
keywords:
Independent Roman Dominating function , Distance-Hereditary graphs , Split graphs ,
P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs , Graph algorithms
\affiliation
[inst1]addressline=Department of Mathematics, Indian Institute of Technology Ropar,
city=Rupnagar,
postcode=140001,
state=Punjab,
country=India
1 Introduction
The concept of Roman Dominating function finds its origins in an article authored by Ian Stewart, titled โDefend the Roman Empire!โ [1 ] , published in Scientific American. In the context of a graph wherein each vertex corresponds to a distinct geographical region within the historical narrative of the Roman Empire, the characterization of a location as secured or unsecured is delineated by the Roman dominating function, denoted as f ๐ f italic_f .
Specifically, a vertex v ๐ฃ v italic_v is said to be unsecured if it lacks stationed legions, expressed as f โข ( v ) = 0 ๐ ๐ฃ 0 f(v)=0 italic_f ( italic_v ) = 0 . Conversely, a secured location is one where one or two legions are stationed, denoted by f โข ( v ) โ { 1 , 2 } ๐ ๐ฃ 1 2 f(v)\in\{1,2\} italic_f ( italic_v ) โ { 1 , 2 } . The strategic methodology for securing an insecure area involves the deployment of a legion from a neighboring location.
In the fourth century A.D., Emperor Constantine the Great enacted an edict precluding the transfer of a legion from a fortified position to an unfortified one if such an action would result in leaving the latter unsecured. Therefore, it is necessary to first have two legions at a given location (f โข ( v ) = 2 ๐ ๐ฃ 2 f(v)=2 italic_f ( italic_v ) = 2 ) before sending one legion to a neighbouring location. This strategic approach, pioneered by Emperor Constantine the Great, effectively fortified the Roman Empire. Considering the substantial costs associated with legion deployment in specific areas, the Emperor aimed to strategically minimize the number of legions required to safeguard the Roman Empire.
The notion of Roman domination in graphs was first introduced by Cockayne et al. in 2004 2004 2004 2004 . Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , a Roman dominating function (RDF) is defined as a function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } , where every vertex v ๐ฃ v italic_v , for which f โข ( v ) = 0 ๐ ๐ฃ 0 f(v)=0 italic_f ( italic_v ) = 0 must be adjacent to at least one vertex u ๐ข u italic_u with f โข ( u ) = 2 ๐ ๐ข 2 f(u)=2 italic_f ( italic_u ) = 2 . The weight of an RDF is defined as w โข ( f ) = โ v โ V f โข ( v ) ๐ค ๐ subscript ๐ฃ ๐ ๐ ๐ฃ w(f)=\sum_{v\in V}f(v) italic_w ( italic_f ) = โ start_POSTSUBSCRIPT italic_v โ italic_V end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_v ) . The Roman Domination Number is defined as ฮณ R ( G ) = m i n { w ( f ) | f \gamma_{R}(G)=min\{w(f)~{}|~{}f italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_w ( italic_f ) | italic_f is an RDF of G } G\} italic_G } .
For a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) and a function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } ; we define V i = { v โ V | f โข ( v ) = i } subscript ๐ ๐ conditional-set ๐ฃ ๐ ๐ ๐ฃ ๐ V_{i}=\{v\in V~{}|~{}f(v)=i\} italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = { italic_v โ italic_V | italic_f ( italic_v ) = italic_i } for i โ { 0 , 1 , 2 } ๐ 0 1 2 i\in\{0,1,2\} italic_i โ { 0 , 1 , 2 } . The partition
( V 0 , V 1 , V 2 ) subscript ๐ 0 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 (V_{0},V_{1},V_{2}) ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) is said to be ordered partition of V ๐ V italic_V induced by f ๐ f italic_f . Note that the function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } and the ordered partition ( V 0 , V 1 , V 2 ) subscript ๐ 0 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 (V_{0},V_{1},V_{2}) ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) of V ๐ V italic_V have a one-to-one correspondence. So, when the context is clear, we write f = ( V 0 , V 1 , V 2 ) ๐ subscript ๐ 0 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 f=(V_{0},V_{1},V_{2}) italic_f = ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) .
The genesis of the independent dominating set concept can be traced back to chessboard problems. Berge established the formalization of the theory in 1962 1962 1962 1962 . Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , a set S โ V ๐ ๐ S\subseteq V italic_S โ italic_V is defined as independent set if any two vertices of S ๐ S italic_S are non-adjacent. A set D โ V ๐ท ๐ D\subseteq V italic_D โ italic_V is said to be a dominating set if N โข [ D ] = V ๐ delimited-[] ๐ท ๐ N[D]=V italic_N [ italic_D ] = italic_V . An independent dominating set is a set S โ V ๐ ๐ S\subseteq V italic_S โ italic_V , such that S ๐ S italic_S is a dominating set as well as an independent set. The independent domination number of G ๐บ G italic_G , denoted as i โข ( G ) ๐ ๐บ i(G) italic_i ( italic_G ) , is the minimum cardinality of an independent dominating set of G ๐บ G italic_G .
A function f ๐ f italic_f is referred to as an Independent Roman dominating function (IRDF ) if f ๐ f italic_f is an RDF and V 1 โช V 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 V_{1}\cup V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is an independent set. The Independent Roman Domination Number is defined as i R ( G ) = m i n { w ( f ) | f i_{R}(G)=min\{w(f)~{}|~{}f italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_w ( italic_f ) | italic_f is an IRDF of G } G\} italic_G } . An IRDF f ๐ f italic_f of G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = i R โข ( G ) ๐ค ๐ subscript ๐ ๐
๐บ w(f)=i_{R}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) is denoted as an i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) -function of G ๐บ G italic_G . Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , the problem of computing i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) is known as Independent Roman Domination problem . The problem statement is given below:
Minimum Independent Roman domination problem (MIN-IRD)
Instance : A graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) .
Solution : i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) .
The decision version of the problem is denoted as the DECIDE-IRD problem.
1.1 Notations and definitions
This paper only considers simple, undirected, finite and nontrivial graphs. Let G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a graph. n ๐ n italic_n and m ๐ m italic_m will be used to denote the cardinalities of V ๐ V italic_V and E ๐ธ E italic_E , respectively. N โข ( v ) ๐ ๐ฃ N(v) italic_N ( italic_v ) stands for the set of neighbors of a vertex v ๐ฃ v italic_v in V ๐ V italic_V . The number of neighbors of a vertex v โ V ๐ฃ ๐ v\in V italic_v โ italic_V defines its degree , which is represented by the symbol d โข e โข g โข ( v ) ๐ ๐ ๐ ๐ฃ deg(v) italic_d italic_e italic_g ( italic_v ) . The maximum degree of the graph will be denoted by ฮ ฮ \Delta roman_ฮ . For a set U โ V ๐ ๐ U\subseteq V italic_U โ italic_V , the notation d โข e โข g U โข ( v ) ๐ ๐ subscript ๐ ๐ ๐ฃ deg_{U}(v) italic_d italic_e italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) is used to represent the number of neighbors that a vertex v ๐ฃ v italic_v has within the subset U ๐ U italic_U . Additionally, we use N U โข ( v ) subscript ๐ ๐ ๐ฃ N_{U}(v) italic_N start_POSTSUBSCRIPT italic_U end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) to refer to the set of neighbors of vertex v ๐ฃ v italic_v within U ๐ U italic_U . Given a set S โ V ๐ ๐ S\subseteq V italic_S โ italic_V , G โ S ๐บ ๐ G\setminus S italic_G โ italic_S is defined as the graph induced on V โ S ๐ ๐ V\setminus S italic_V โ italic_S , that is G โข [ V โ S ] ๐บ delimited-[] ๐ ๐ G[V\setminus S] italic_G [ italic_V โ italic_S ] .
A vertex of degree one is known as a pendant vertex . A set I โ V ๐ผ ๐ I\subseteq V italic_I โ italic_V is called an independent set if no two vertices of I ๐ผ I italic_I are adjacent. A set S โ V ๐ ๐ S\subseteq V italic_S โ italic_V is said to be a dominating set if every vertex of V โ S ๐ ๐ V\setminus S italic_V โ italic_S is adjacent to some vertex of S ๐ S italic_S . A graph
G ๐บ G italic_G is said to be a complete graph if any two vertices of G ๐บ G italic_G are adjacent. A set S โ V ๐ ๐ S\subseteq V italic_S โ italic_V is said to be a clique if the subgraph of G ๐บ G italic_G induced on S ๐ S italic_S is a complete graph. For every positive integer n ๐ n italic_n , [ n ] delimited-[] ๐ [n] [ italic_n ] denotes the set { 1 , 2 , โฆ , n } 1 2 โฆ ๐ \{1,2,\ldots,n\} { 1 , 2 , โฆ , italic_n } .
Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) and a function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } , f H : V โข ( H ) โ { 0 , 1 , 2 } : subscript ๐ ๐ป โ ๐ ๐ป 0 1 2 f_{H}:V(H)\to\{0,1,2\} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_H end_POSTSUBSCRIPT : italic_V ( italic_H ) โ { 0 , 1 , 2 } is defined to be the function f ๐ f italic_f restricted on H ๐ป H italic_H , where H ๐ป H italic_H is an induced subgraph of G ๐บ G italic_G .
The join of two graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT refers to a graph formed by taking separate copies of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and connecting every vertex in V โข ( G 1 ) ๐ subscript ๐บ 1 V(G_{1}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) to each vertex in V โข ( G 2 ) ๐ subscript ๐บ 2 V(G_{2}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) using edges. The symbol โ direct-sum \oplus โ will denote the join operation. Similarly, disjoint union of two graphs H 1 subscript ๐ป 1 H_{1} italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and H 2 subscript ๐ป 2 H_{2} italic_H start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is the graph H = ( V โข ( H 1 ) โช V โข ( H 2 ) , E โข ( H 1 ) โช E โข ( H 2 ) ) ๐ป ๐ subscript ๐ป 1 ๐ subscript ๐ป 2 ๐ธ subscript ๐ป 1 ๐ธ subscript ๐ป 2 H=(V(H_{1})\cup V(H_{2}),E(H_{1})\cup E(H_{2})) italic_H = ( italic_V ( italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_V ( italic_H start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_E ( italic_H start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_E ( italic_H start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . The disjoint union is denoted with the symbol โช \cup โช .
A vertex v ๐ฃ v italic_v of a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) is said to be a universal vertex if N โข [ v ] = V ๐ delimited-[] ๐ฃ ๐ N[v]=V italic_N [ italic_v ] = italic_V . A path with n ๐ n italic_n vertices is denoted as P n subscript ๐ ๐ P_{n} italic_P start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT .
A graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) is said to be P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse if a subgraph induced on any 5 5 5 5 vertices of G ๐บ G italic_G contains at most one P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT . A spider is a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , where V ๐ V italic_V admits a partition in three subsets S , C ๐ ๐ถ
S,C italic_S , italic_C and R ๐
R italic_R such that
1.
C = { c 1 , โฆ , c l } โข ( l โฅ 2 ) ๐ถ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ ๐ 2 C=\{c_{1},\ldots,c_{l}\}~{}(l\geq 2) italic_C = { italic_c start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT } ( italic_l โฅ 2 ) is a clique.
2.
S = { s 1 , โฆ , s l } ๐ subscript ๐ 1 โฆ subscript ๐ ๐ S=\{s_{1},\ldots,s_{l}\} italic_S = { italic_s start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT } is an independent set.
3.
Every vertex in R ๐
R italic_R is adjacent to every vertex in C ๐ถ C italic_C and nonadjacent to all vertex of S ๐ S italic_S .
A spider G โข ( S , C , R ) ๐บ ๐ ๐ถ ๐
G(S,C,R) italic_G ( italic_S , italic_C , italic_R ) is said to be a thin spider if for every i โ [ l ] ๐ delimited-[] ๐ i\in[l] italic_i โ [ italic_l ] , N โข ( s i ) = { c i } ๐ subscript ๐ ๐ subscript ๐ ๐ N(s_{i})=\{c_{i}\} italic_N ( italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = { italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } and it is called a thick spider if for every i โ [ l ] ๐ delimited-[] ๐ i\in[l] italic_i โ [ italic_l ] , N โข ( s i ) = C โ { c i } ๐ subscript ๐ ๐ ๐ถ subscript ๐ ๐ N(s_{i})=C\setminus\{c_{i}\} italic_N ( italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_C โ { italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } .
A graph is said to be a split graph if it can be partitioned into an independent set and a clique. A distance-hereditary graph is a graph in which the distance between any two vertices in any connected induced subgraph is the same as they are in the original graph.
1.2 Existing Literature
The concept of Independent Roman domination was introduced by Cockayne et al. [2 ] . In a private communication, Cockayne and McRae proved that the DECIDE-IRD problem is NP-complete for bipartite graphs (mentioned in [2 ] ). Liu et al. have shown that the MIN-IRD problem is solvable for strongly chordal graphs. In the same article, they have shown that the problem is NP-complete for split graphs [3 ] , we prove this NP-hardness result is wrong by proposing an efficient algorithm to compute i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) for split graphs. Padamutham et al. have shown that the problem is NP-complete for dually chordal graphs, comb convex bipartite graphs, and star convex bipartite graphs. In the same article, they have shown that i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) can be computed efficiently for bounded treewidth graphs, chain graphs, and threshold graphs. They have also shown that the MIN-IRD problem is APX hard for graphs with maximum degree 4 4 4 4 [4 ] . Finally, Duan et al. showed that the DECIDE-IRD problem is NP-complete for chordal bipartite graphs. In the same paper, they proposed an efficient algorithm to solve the MIN-IRD problem for trees [5 ] . All the combinatorial results can be found in [6 , 7 , 8 , 9 ] . In Figure 1 , we show the hierarchy
of some important graph classes and the complexity status of the problem in these graph classes. The graph classes for which we propose an algorithm are highlighted in blue.
Figure 1 : Complexity status of the MIN-IRD problem on some well known graph classes
1.3 Our Results
The subsequent sections of this manuscript are organized in the following manner: In sections 2 , 3 , and 4 , we propose polynomial-time algorithms to solve the MIN-IRD problem for distance-hereditary graphs, split graphs, and P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs respectively. The conclusion of our effort is presented in section 5 .
2 Algorithm for Distance-Hereditary Graphs
In this section, we assume that G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) is a distance-hereditary graph. Our objective in this section is to design a linear-time algorithm to compute independent roman domination number for distance-hereditary graphs.
Chang et al. characterized distance-hereditary graphs via edge connections between two special sets of vertices, called twin sets [10 ] . The comprehensive procedure is given in the next paragraph. At its base level, a graph G ๐บ G italic_G with a single vertex v ๐ฃ v italic_v is recognized as a distance-hereditary graph, endowed with the twin set T โข S โข ( G ) = { v } ๐ ๐ ๐บ ๐ฃ TS(G)=\{v\} italic_T italic_S ( italic_G ) = { italic_v } .
A distance-hereditary graph G ๐บ G italic_G can be constructed from two existing distance-hereditary graphs, G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , each possessing twin sets T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , respectively, by using any of the subsequent three operations.
1.
In the event that the true twin operation is applied to construct the graph G ๐บ G italic_G from G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , then:
(a)
The vertex set of G ๐บ G italic_G is V โข ( G ) = V โข ( G l ) โช V โข ( G r ) ๐ ๐บ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ V(G)=V(G_{l})\cup V(G_{r}) italic_V ( italic_G ) = italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
(b)
The edge set of G ๐บ G italic_G is E โข ( G ) = E โข ( G l ) โช E โข ( G r ) โช { v 1 โข v 2 | v 1 โ T โข S โข ( G l ) , v 2 โ T โข S โข ( G r ) } ๐ธ ๐บ ๐ธ subscript ๐บ ๐ ๐ธ subscript ๐บ ๐ conditional-set subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 formulae-sequence subscript ๐ฃ 1 ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ฃ 2 ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ E(G)=E(G_{l})\cup E(G_{r})\cup\{v_{1}v_{2}|v_{1}\in TS(G_{l}),v_{2}\in TS(G_{r%
})\} italic_E ( italic_G ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) โช { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } .
(c)
The twin set of G ๐บ G italic_G is T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
2.
In the case where the false twin operation is employed to construct the graph G ๐บ G italic_G from G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , then:
(a)
The vertex set of G ๐บ G italic_G is V โข ( G ) = V โข ( G l ) โช V โข ( G r ) ๐ ๐บ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ V(G)=V(G_{l})\cup V(G_{r}) italic_V ( italic_G ) = italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
(b)
The edge set of G ๐บ G italic_G is E โข ( G ) = E โข ( G l ) โช E โข ( G r ) ๐ธ ๐บ ๐ธ subscript ๐บ ๐ ๐ธ subscript ๐บ ๐ E(G)=E(G_{l})\cup E(G_{r}) italic_E ( italic_G ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
(c)
The twin set of G ๐บ G italic_G is T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
3.
If the attachment operation is employed to construct the graph G ๐บ G italic_G from G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , then:
(a)
The vertex set of G ๐บ G italic_G is V โข ( G ) = V โข ( G l ) โช V โข ( G r ) ๐ ๐บ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ V(G)=V(G_{l})\cup V(G_{r}) italic_V ( italic_G ) = italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
(b)
The edge set of G ๐บ G italic_G is E โข ( G ) = E โข ( G l ) โช E โข ( G r ) โช { v 1 โข v 2 | v 1 โ T โข S โข ( G l ) , v 2 โ T โข S โข ( G r ) } ๐ธ ๐บ ๐ธ subscript ๐บ ๐ ๐ธ subscript ๐บ ๐ conditional-set subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 formulae-sequence subscript ๐ฃ 1 ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ฃ 2 ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ E(G)=E(G_{l})\cup E(G_{r})\cup\{v_{1}v_{2}~{}|~{}v_{1}\in TS(G_{l}),v_{2}\in TS%
(G_{r})\} italic_E ( italic_G ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) โช { italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } .
(c)
The twin set of G ๐บ G italic_G is T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) .
Figure 2 : An example of a distance-hereditary graph with its decomposition tree
By employing the three operations detailed above, one can systematically construct any distance-hereditary graph. This process leads to the creation of a binary tree representation for a given distance-hereditary graph G ๐บ G italic_G , commonly referred to as a decomposition tree . The definition of this tree is structured as follows: it articulates the sequence of operations through a full binary tree T ๐ T italic_T , where the leaves of T ๐ T italic_T correspond to the vertices of G ๐บ G italic_G . Furthermore, each internal vertex in T ๐ T italic_T is assigned one of the labels โ , โ , tensor-product direct-product
\otimes,\odot, โ , โ , or โ direct-sum \oplus โ , signifying the true twin operation, false twin operation, and attachment operation, respectively.
In this representation, each leaf of T ๐ T italic_T corresponds to a distance-hereditary graph with a single vertex. A rooted subtree T โฒ superscript ๐ โฒ T^{\prime} italic_T start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT of T ๐ T italic_T corresponds to the induced subgraph of G ๐บ G italic_G on the vertices represented by the leaves of T โฒ superscript ๐ โฒ T^{\prime} italic_T start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT . Note that this induced subgraph is itself a distance-hereditary graph. For an internal vertex v ๐ฃ v italic_v of T ๐ T italic_T , the label of v ๐ฃ v italic_v corresponds to the operation between the subgraphs represented by the subtrees rooted at the left and right children of v ๐ฃ v italic_v . An example is illustrated in Figure 2 .
In the forthcoming proofs, the following definitions are used:
1.
D ( G ) = { g | g D(G)=\{g~{}|~{}g italic_D ( italic_G ) = { italic_g | italic_g is a function from V ๐ V italic_V to { 0 , 1 , 2 } } \{0,1,2\}\} { 0 , 1 , 2 } } .
2.
D 2 โข ( G ) superscript ๐ท 2 ๐บ D^{2}(G) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = { g โ D ( G ) | g \{g\in D(G)~{}|~{}g { italic_g โ italic_D ( italic_G ) | italic_g is an IRDF on G ๐บ G italic_G such that there exists at least one u โ T โข S โข ( G ) ๐ข ๐ ๐ ๐บ u\in TS(G) italic_u โ italic_T italic_S ( italic_G ) with g ( u ) = 2 } g(u)=2\} italic_g ( italic_u ) = 2 } .
3.
D 1 โข ( G ) superscript ๐ท 1 ๐บ D^{1}(G) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = { g โ D ( G ) | g \{g\in D(G)~{}|~{}g { italic_g โ italic_D ( italic_G ) | italic_g is an IRDF on G ๐บ G italic_G such that there exits at least one u โ T โข S โข ( G ) ๐ข ๐ ๐ ๐บ u\in TS(G) italic_u โ italic_T italic_S ( italic_G ) with g โข ( u ) = 1 ๐ ๐ข 1 g(u)=1 italic_g ( italic_u ) = 1 and g ( v ) โ 2 , โ v โ T S ( G ) } g(v)\neq 2,~{}\forall~{}v\in TS(G)\} italic_g ( italic_v ) โ 2 , โ italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G ) } .
4.
D 0 โข ( G ) superscript ๐ท 0 ๐บ D^{0}(G) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = { g โ D ( G ) | g \{g\in D(G)~{}|~{}g { italic_g โ italic_D ( italic_G ) | italic_g is an IRDF on G ๐บ G italic_G with g ( T S ( G ) ) = 0 } g(TS(G))=0\} italic_g ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = 0 } .
5.
D 00 ( G ) = { g โ D ( G ) | g D^{00}(G)=\{g\in D(G)~{}|~{}g italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = { italic_g โ italic_D ( italic_G ) | italic_g is an IRDF on G โ T โข S โข ( G ) ๐บ ๐ ๐ ๐บ G\setminus TS(G) italic_G โ italic_T italic_S ( italic_G ) with g ( T S ( G ) ) = 0 } g(TS(G))=0\} italic_g ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = 0 }
In addition, we also define the following parameters:
u i โข ( G ) = m โข i โข n โข { w โข ( g ) | g โ D i โข ( G ) } superscript ๐ข ๐ ๐บ ๐ ๐ ๐ conditional-set ๐ค ๐ ๐ superscript ๐ท ๐ ๐บ u^{i}(G)=min\{w(g)~{}|~{}g\in D^{i}(G)\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_w ( italic_g ) | italic_g โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) } for i โ { 0 , 1 , 2 } ๐ 0 1 2 i\in\{0,1,2\} italic_i โ { 0 , 1 , 2 } ,
u 00 โข ( G ) = m โข i โข n โข { w โข ( g ) | g โ D 00 โข ( G ) } superscript ๐ข 00 ๐บ ๐ ๐ ๐ conditional-set ๐ค ๐ ๐ superscript ๐ท 00 ๐บ u^{00}(G)=min\{w(g)~{}|~{}g\in D^{00}(G)\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_w ( italic_g ) | italic_g โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) } .
Below, we have listed a couple of observations.
Observation 2.1 .
i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = min {u 0 โข ( G ) , u 1 โข ( G ) , u 2 โข ( G ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 1 ๐บ superscript ๐ข 2 ๐บ
u^{0}(G),u^{1}(G),u^{2}(G) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) }.
Observation 2.2 .
If | V | = 1 ๐ 1 |V|=1 | italic_V | = 1 , then u 2 โข ( G ) = 2 , u 1 โข ( G ) = 1 , u 0 โข ( G ) = โ , u 00 โข ( G ) = 0 . formulae-sequence superscript ๐ข 2 ๐บ 2 formulae-sequence superscript ๐ข 1 ๐บ 1 formulae-sequence superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 00 ๐บ 0 u^{2}(G)=2,u^{1}(G)=1,u^{0}(G)=\infty,u^{00}(G)=0. italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = 2 , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = 1 , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = โ , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = 0 .
Next, we state few lemmas, which will be helpful in designing the algorithm to compute independent roman domination number for distance hereditary graphs.
Lemma 2.1 .
Let G = G 1 โ G 2 ๐บ tensor-product subscript ๐บ 1 subscript ๐บ 2 G=G_{1}\otimes G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the following holds:
1.
u 2 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) , u 00 โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) . superscript ๐ข 2 ๐บ ๐ ๐ ๐ cases superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ otherwise u^{2}(G)=min\begin{cases}u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}),\\
u^{00}(G_{l})+u^{2}(G_{r}).\end{cases} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
2.
u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) . superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ cases superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ otherwise u^{1}(G)=min\begin{cases}u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),\\
u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}).\end{cases} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
3.
u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
4.
u 00 โข ( G ) = u 00 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 00 ๐บ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{00}(G)=u^{00}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
Proof.
1.
Let f ๐ f italic_f be a member of D 2 โข ( G ) superscript ๐ท 2 ๐บ D^{2}(G) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) such that w โข ( f ) = u 2 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 2 ๐บ w(f)=u^{2}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . By definition, there exists at least one vertex v โ T โข S โข ( G ) ๐ฃ ๐ ๐ ๐บ v\in TS(G) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G ) with label 2 2 2 2 . Now as G = G l โ G r ๐บ tensor-product subscript ๐บ ๐ subscript ๐บ ๐ G=G_{l}\otimes G_{r} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , we have T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now v ๐ฃ v italic_v is contained in either T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) or T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Without loss of generality, let v โ T โข S โข ( G l ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{l}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . As G = G l โ G r ๐บ tensor-product subscript ๐บ ๐ subscript ๐บ ๐ G=G_{l}\otimes G_{r} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , each vertex in T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) is adjacent to v ๐ฃ v italic_v . Hence f โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G_{r}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . Note that G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT is an induced subgraph of G ๐บ G italic_G . This implies that the function f ๐ f italic_f restricted on V โข ( G l ) ๐ subscript ๐บ ๐ V(G_{l}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) must be contained in D 2 โข ( G l ) superscript ๐ท 2 subscript ๐บ ๐ D^{2}(G_{l}) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . Also, since f โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G_{r}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 , and every vertex of T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) is adjacent to v ๐ฃ v italic_v which has label 2 2 2 2 , f ๐ f italic_f restricted on V โข ( G r ) ๐ subscript ๐บ ๐ V(G_{r}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) is contained in D 00 โข ( G r ) superscript ๐ท 00 subscript ๐บ ๐ D^{00}(G_{r}) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . So, w โข ( f ) = w โข ( f G l ) + w โข ( f G r ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ w(f)=w(f_{G_{l}})+w(f_{G_{r}}) italic_w ( italic_f ) = italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , which implies w โข ( f ) = u 2 โข ( G ) โฅ u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 2 ๐บ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ w(f)=u^{2}(G)\geq u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โฅ italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
Now for the other side of the inequality, let g 1 โ D 2 โข ( G l ) subscript ๐ 1 superscript ๐ท 2 subscript ๐บ ๐ g_{1}\in D^{2}(G_{l}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and g 2 โ D 00 โข ( G r ) subscript ๐ 2 superscript ๐ท 00 subscript ๐บ ๐ g_{2}\in D^{00}(G_{r}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , such that w โข ( g 1 ) = u 2 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ 1 superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ w(g_{1})=u^{2}(G_{l}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( g 2 ) = u 00 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ w(g_{2})=u^{00}(G_{r}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now define a function f : V โข ( G ) โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ ๐บ 0 1 2 f:V(G)\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V ( italic_G ) โ { 0 , 1 , 2 } as follows:
f โข ( u ) = g 1 โข ( u ) ๐ ๐ข subscript ๐ 1 ๐ข f(u)=g_{1}(u) italic_f ( italic_u ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_u ) , for every u โ V โข ( G l ) ๐ข ๐ subscript ๐บ ๐ u\in V(G_{l}) italic_u โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and f โข ( v ) = g 2 โข ( v ) ๐ ๐ฃ subscript ๐ 2 ๐ฃ f(v)=g_{2}(v) italic_f ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for every v โ V โข ( G r ) ๐ฃ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in V(G_{r}) italic_v โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . It is easy to observe that f โ D 2 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 2 ๐บ f\in D^{2}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . Hence w โข ( f ) = w โข ( g 1 ) + w โข ( g 2 ) = u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ 1 ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ w(f)=w(g_{1})+w(g_{2})=u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_w ( italic_f ) = italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , which implies u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) โฅ u 2 โข ( G ) superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 ๐บ u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r})\geq u^{2}(G) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) โฅ italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . Hence u 2 โข ( G ) = u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 2 ๐บ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G)=u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
If we consider the case v โ T โข S โข ( G r ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{r}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , then u 2 โข ( G ) = u 2 โข ( G r ) + u 00 โข ( G l ) superscript ๐ข 2 ๐บ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G)=u^{2}(G_{r})+u^{00}(G_{l}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . So, u 2 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) , u 2 โข ( G r ) + u 00 โข ( G l ) } superscript ๐ข 2 ๐บ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G)=min\{u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}),u^{2}(G_{r})+u^{00}(G_{l})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) } .
2.
Let f โ D 1 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 1 ๐บ f\in D^{1}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) such that w โข ( f ) = u 1 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 1 ๐บ w(f)=u^{1}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . By definition, there exists at least one v โ T โข S โข ( G ) ๐ฃ ๐ ๐ ๐บ v\in TS(G) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G ) with f โข ( v ) = 1 ๐ ๐ฃ 1 f(v)=1 italic_f ( italic_v ) = 1 and f โข ( u ) โ 2 ๐ ๐ข 2 f(u)\neq 2 italic_f ( italic_u ) โ 2 , for all u โ T โข S โข ( G ) โ { v } ๐ข ๐ ๐ ๐บ ๐ฃ u\in TS(G)\setminus\{v\} italic_u โ italic_T italic_S ( italic_G ) โ { italic_v } . Note that, T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence v ๐ฃ v italic_v is contained in either T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) or T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Note that T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) both can not contain vertices with positive labels simultaneously.
Without loss of generality, let v โ T โข S โข ( G l ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{l}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . As G ๐บ G italic_G is obtained from the true twin operation of G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , each vertex in T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) is adjacent to v ๐ฃ v italic_v . As f โข ( v ) = 1 ๐ ๐ฃ 1 f(v)=1 italic_f ( italic_v ) = 1 , f โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G_{r}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . Note that G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT is an induced subgraph of G ๐บ G italic_G . This implies that the function f ๐ f italic_f restricted on V โข ( G l ) ๐ subscript ๐บ ๐ V(G_{l}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) must be contained in D 1 โข ( G l ) superscript ๐ท 1 subscript ๐บ ๐ D^{1}(G_{l}) italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . Again, G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT is an induced subgraph of G ๐บ G italic_G . Also, there is no v โ T โข S โข ( G l ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{l}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) with label 2 2 2 2 , implying that f ๐ f italic_f restricted on G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF on G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . Hence, f G r โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}}\in D^{0}(G_{r}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now w โข ( f ) = w โข ( f G l ) + w โข ( f G r ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ w(f)=w(f_{G_{l}})+w(f_{G_{r}}) italic_w ( italic_f ) = italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) implies w โข ( f ) = u 1 โข ( G ) โฅ u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 1 ๐บ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f)=u^{1}(G)\geq u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โฅ italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
To show the other side of the inequality, let g 1 โ D 1 โข ( G l ) subscript ๐ 1 superscript ๐ท 1 subscript ๐บ ๐ g_{1}\in D^{1}(G_{l}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and g 2 โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ 2 superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ g_{2}\in D^{0}(G_{r}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , such that w โข ( g 1 ) = u 1 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ 1 superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ w(g_{1})=u^{1}(G_{l}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( g 2 ) = u 0 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(g_{2})=u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now we build an IRDF f ๐ f italic_f on G ๐บ G italic_G defined as f โข ( u ) = g 1 โข ( u ) , ๐ ๐ข subscript ๐ 1 ๐ข f(u)=g_{1}(u), italic_f ( italic_u ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_u ) , for all u โ G l ๐ข subscript ๐บ ๐ u\in G_{l} italic_u โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and f โข ( v ) = g 2 โข ( v ) , ๐ ๐ฃ subscript ๐ 2 ๐ฃ f(v)=g_{2}(v), italic_f ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for all v โ G r ๐ฃ subscript ๐บ ๐ v\in G_{r} italic_v โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . Now u 1 ( G ) โค w ( f ) = w ( g 1 ) + w ( g 2 ) = u 1 ( G l ) + u ( G r ) u^{1}(G)\leq w(f)=w(g_{1})+w(g_{2})=u^{1}(G_{l})+u^{(}G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โค italic_w ( italic_f ) = italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT ( end_POSTSUPERSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . So after combining both inequalities, we have u 1 โข ( G ) = u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 1 ๐บ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
Similarly if v โ T โข S โข ( G r ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{r}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , we have u 1 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) superscript ๐ข 1 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence, u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=min\{u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } .
3.
Let f โ D 0 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 0 ๐บ f\in D^{0}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 0 โข ( G ) . ๐ค ๐ superscript ๐ข 0 ๐บ w(f)=u^{0}(G). italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . As f โข ( T โข S โข ( G ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ ๐บ 0 f(TS(G))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = 0 , f โข ( T โข S โข ( G l ) ) = f โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G_{l}))=f(TS(G_{r}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . So, labeling of G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT does not have any impact on labeling of G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT (and also vice versa). Hence, we can observe that f G l subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and f G r subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT are IRDFโs on G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT respectively with f G l โข ( T โข S โข ( G l ) ) = 0 subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f_{G_{l}}(TS(G_{l}))=0 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G r โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f_{G_{r}}(TS(G_{r}))=0 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . Hence, f G l โ D 0 โข ( G l ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}}\in D^{0}(G_{l}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and f G r โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}}\in D^{0}(G_{r}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . We can also conclude that w โข ( f G l ) = u 0 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})=u^{0}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( f G r ) = u 0 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})=u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . If not then for the sake of contradiction, let w โข ( f G l ) > u 0 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})>u^{0}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) or w โข ( f G r ) > u 0 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})>u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Let g 1 โ D 0 โข ( G l ) subscript ๐ 1 superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ g_{1}\in D^{0}(G_{l}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) with w โข ( g 1 ) = u 0 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ 1 superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(g_{1})=u^{0}(G_{l}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and g 2 โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ 2 superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ g_{2}\in D^{0}(G_{r}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) with w โข ( g 2 ) = u 0 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(g_{2})=u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now define an IRDF g ๐ g italic_g on G ๐บ G italic_G such that g โข ( v ) = g 1 โข ( v ) , ๐ ๐ฃ subscript ๐ 1 ๐ฃ g(v)=g_{1}(v), italic_g ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for all v โ G l ๐ฃ subscript ๐บ ๐ v\in G_{l} italic_v โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and g โข ( v ) = g 2 โข ( v ) , ๐ ๐ฃ subscript ๐ 2 ๐ฃ g(v)=g_{2}(v), italic_g ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for all v โ G r ๐ฃ subscript ๐บ ๐ v\in G_{r} italic_v โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . Evidently, g โ D 0 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 0 ๐บ g\in D^{0}(G) italic_g โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . Note that w โข ( g ) = w โข ( g 1 ) + w โข ( g 2 ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) < w โข ( f G l ) + w โข ( f G r ) = w โข ( f ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ 1 ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค ๐ w(g)=w(g_{1})+w(g_{2})=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r})<w(f_{G_{l}})+w(f_{G_{r}})=w(f) italic_w ( italic_g ) = italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_w ( italic_f ) , which is a contradiction to the fact that w โข ( f ) = u 0 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 0 ๐บ w(f)=u^{0}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . So, w โข ( f G l ) = u 0 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})=u^{0}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( f G r ) = u 0 โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})=u^{0}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence, u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
4.
This proof is similar to the proof of part 3 3 3 3 , and hence is omitted.
Lemma 2.2 .
Let G = G 1 โ G 2 ๐บ direct-product subscript ๐บ 1 subscript ๐บ 2 G=G_{1}\odot G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the following holds:
1.
u 2 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) , i R โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) . superscript ๐ข 2 ๐บ ๐ ๐ ๐ cases superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ otherwise subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ otherwise u^{2}(G)=min\begin{cases}u^{2}(G_{l})+i_{R}(G_{r}),\\
i_{R}(G_{l})+u^{2}(G_{r}).\end{cases} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
2.
u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) . superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ cases superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ otherwise u^{1}(G)=min\begin{cases}u^{1}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),\\
u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),\\
u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}).\end{cases} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
3.
u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
4.
u 00 โข ( G ) = u 00 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 00 ๐บ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{00}(G)=u^{00}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
Proof.
1.
Let f โ D 2 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 2 ๐บ f\in D^{2}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 2 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 2 ๐บ w(f)=u^{2}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . In the false twin operation, no vertex of G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT is adjacent to any vertex of G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . So the labeling of G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT has no effect on the labeling of G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT and vice-versa. Hence f G l subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and f G r subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT will form two IRDF on G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT respectively. As f โ D 2 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 2 ๐บ f\in D^{2}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) , there exists at least one vertex in T โข S โข ( G ) ๐ ๐ ๐บ TS(G) italic_T italic_S ( italic_G ) with label 2 2 2 2 . Now since, T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , two cases can arise. In the first case, T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) contains at least one vertex with label 2 2 2 2 , and in the second case, T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) has a vertex with label 2 2 2 2 .
In the first case, f G l โ D 2 โข ( G l ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 2 subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}}\in D^{2}(G_{l}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and f G r subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF on G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . Now we show that w โข ( f G l ) = u 2 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})=u^{2}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( f G r ) = i R โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})=i_{R}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . For the sake of contradiction, let w โข ( f G l ) > u 2 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})>u^{2}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) or w โข ( f G r ) > i R โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})>i_{R}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
Let g 1 โ D 2 โข ( G l ) subscript ๐ 1 superscript ๐ท 2 subscript ๐บ ๐ g_{1}\in D^{2}(G_{l}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) with w โข ( g 1 ) = u 2 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ 1 superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ w(g_{1})=u^{2}(G_{l}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and an IRDF g 2 โ D โข ( G r ) subscript ๐ 2 ๐ท subscript ๐บ ๐ g_{2}\in D(G_{r}) italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) of G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT , with w โข ( g 2 ) = i R โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ 2 subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ w(g_{2})=i_{R}(G_{r}) italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Now define an IRDF g ๐ g italic_g on G ๐บ G italic_G such that g โข ( v ) = g 1 โข ( v ) , ๐ ๐ฃ subscript ๐ 1 ๐ฃ g(v)=g_{1}(v), italic_g ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for all v โ G l ๐ฃ subscript ๐บ ๐ v\in G_{l} italic_v โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and g โข ( v ) = g 2 โข ( v ) , ๐ ๐ฃ subscript ๐ 2 ๐ฃ g(v)=g_{2}(v), italic_g ( italic_v ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) , for all v โ G r ๐ฃ subscript ๐บ ๐ v\in G_{r} italic_v โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . Notice that w โข ( g ) = w โข ( g 1 ) + w โข ( g 2 ) = u 2 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) < w โข ( f G l ) + w โข ( f G r ) = w โข ( f ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ 1 ๐ค subscript ๐ 2 superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค ๐ w(g)=w(g_{1})+w(g_{2})=u^{2}(G_{l})+i_{R}(G_{r})<w(f_{G_{l}})+w(f_{G_{r}})=w(f) italic_w ( italic_g ) = italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_g start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_w ( italic_f ) , which is a contradiction to the fact that w โข ( f ) = u 2 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 2 ๐บ w(f)=u^{2}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . So, w โข ( f G l ) = u 2 โข ( G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}})=u^{2}(G_{l}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( f G r ) = i R โข ( G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}})=i_{R}(G_{r}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence u 2 โข ( G ) = u 2 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) subscript ๐ข 2 ๐บ subscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ u_{2}(G)=u_{2}(G_{l})+i_{R}(G_{r}) italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
In the other case, it can be similarly shown that u 2 โข ( G ) = i R โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) subscript ๐ข 2 ๐บ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ subscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ u_{2}(G)=i_{R}(G_{l})+u_{2}(G_{r}) italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence, combining both the cases u 2 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) , i R โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) } subscript ๐ข 2 ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ subscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ u_{2}(G)=min\{u_{2}(G_{l})+i_{R}(G_{r}),i_{R}(G_{l})+u_{2}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) }
2.
Let f โ D 2 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 2 ๐บ f\in D^{2}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 1 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 1 ๐บ w(f)=u^{1}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . Hence, there exists v โ T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ฃ ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G)=TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) such that f โข ( v ) = 1 ๐ ๐ฃ 1 f(v)=1 italic_f ( italic_v ) = 1 and f โข ( x ) โ 2 ๐ ๐ฅ 2 f(x)\neq 2 italic_f ( italic_x ) โ 2 , for every x โ T โข S โข ( G ) โ { v } ๐ฅ ๐ ๐ ๐บ ๐ฃ x\in TS(G)\setminus\{v\} italic_x โ italic_T italic_S ( italic_G ) โ { italic_v } . This implies no vertices in T โข S โข ( G l ) โช T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l})\cup TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) โช italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) has label 2 2 2 2 . So, let without loss of generality, v โ T โข S โข ( G l ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{l}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) , hence f G l โ D 1 โข ( G l ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 1 subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}}\in D^{1}(G_{l}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) . For the function f G r subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , all we know is that f G r โข ( v ) โ 2 subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ฃ 2 f_{G_{r}}(v)\neq 2 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) โ 2 for every v โ V โข ( G r ) ๐ฃ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in V(G_{r}) italic_v โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence f G r โ D 1 โข ( G r ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 1 subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}}\in D^{1}(G_{r}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) or f G r โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}}\in D^{0}(G_{r}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence using the similar arguments like the proof in part 1 1 1 1 , u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=min\{u^{1}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } .
For the other case, where v โ T โข S โข ( G r ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{r}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=min\{u^{1}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } . Hence u 1 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 ๐บ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=min\{u^{1}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),u^{0}(G_{l})%
+u^{1}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } .
3.
Let f โ D 0 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 0 ๐บ f\in D^{0}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 0 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 0 ๐บ w(f)=u^{0}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . Note that f G l subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT and f G r subscript ๐ subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT both are IRDF on G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . As f โข ( T โข S โข ( G ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ ๐บ 0 f(TS(G))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = 0 , we have f G l โข ( T โข S โข ( G l ) ) = 0 subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f_{G_{l}}(TS(G_{l}))=0 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G r โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f_{G_{r}}(TS(G_{r}))=0 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and every vertex in T โข S โข ( G l ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{l}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) (or T โข S โข ( G r ) ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G_{r}) italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) has a neighbour with label 2 2 2 2 in G l subscript ๐บ ๐ G_{l} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT (or G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ). This implies that f G l โ D 0 โข ( G l ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{l}}\in D^{0}(G_{l}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) and f G r โ D 0 โข ( G r ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 0 subscript ๐บ ๐ f_{G_{r}}\in D^{0}(G_{r}) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . Again, w โข ( f G l ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{l}}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) and w โข ( f G r ) ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ w(f_{G_{r}}) italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) are minimum. Otherwise, we can construct an IRDF on G ๐บ G italic_G as we constructed in the previous parts whose weight is less than w โข ( f ) ๐ค ๐ w(f) italic_w ( italic_f ) . Also w โข ( f ) = w โข ( f G l ) + w โข ( f G r ) ๐ค ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ค subscript ๐ subscript ๐บ ๐ w(f)=w(f_{G_{l}})+w(f_{G_{r}}) italic_w ( italic_f ) = italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_w ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , so we can say that u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
4.
The proof of this part is similar to the proof of the previous part.
โ
Lemma 2.3 .
Let G = G 1 โ G 2 ๐บ direct-sum subscript ๐บ 1 subscript ๐บ 2 G=G_{1}\oplus G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the following holds:
1.
u 2 โข ( G ) = u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 2 ๐บ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G)=u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT )
2.
u 1 โข ( G ) = u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 1 ๐บ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G)=u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT )
3.
u 0 โข ( G ) = m โข i โข n โข { u 00 โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ ๐ ๐ ๐ cases superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ otherwise superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ otherwise u^{0}(G)=min\begin{cases}u^{00}(G_{l})+u^{2}(G_{r}),\\
u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),\\
u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r})\\
\end{cases} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
4.
u 00 โข ( G ) = u 00 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) superscript ๐ข 00 ๐บ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ u^{00}(G)=u^{00}(G_{l})+i_{R}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT )
Proof.
The proofs of parts 1 1 1 1 and 2 2 2 2 are similar to the proof of the first two parts of Lemma 2.1 .
3.
Let f โ D 0 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 0 ๐บ f\in D^{0}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 0 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 0 ๐บ w(f)=u^{0}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . As f โ D 0 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 0 ๐บ f\in D^{0}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) , f โข ( T โข S โข ( G ) ) = f โข ( T โข S โข ( G l ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G))=f(TS(G_{l}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . Now, three cases can appear.
In the first case, there exists at least one v โ T โข S โข ( G r ) ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ v\in TS(G_{r}) italic_v โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) such that f โข ( v ) = 2 ๐ ๐ฃ 2 f(v)=2 italic_f ( italic_v ) = 2 . Hence, by the techniques of the previous proofs, it can be shown that u 0 โข ( G ) = u 00 โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{00}(G_{l})+u^{2}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
In the second case, there exists at least one u โ T โข S โข ( G r ) ๐ข ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ u\in TS(G_{r}) italic_u โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) such that f โข ( u ) = 1 ๐ ๐ข 1 f(u)=1 italic_f ( italic_u ) = 1 and f โข ( x ) โ 2 ๐ ๐ฅ 2 f(x)\neq 2 italic_f ( italic_x ) โ 2 for every x โ T โข S โข ( G r ) ๐ฅ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ x\in TS(G_{r}) italic_x โ italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) . In this case, by the techniques of the previous proofs, it can be shown that u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
For the last case, let f โข ( T โข S โข ( G r ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G_{r}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . In this case u 0 โข ( G ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 ๐บ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G)=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
4.
Let f โ D 00 โข ( G ) ๐ superscript ๐ท 00 ๐บ f\in D^{00}(G) italic_f โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) with w โข ( f ) = u 00 โข ( G ) ๐ค ๐ superscript ๐ข 00 ๐บ w(f)=u^{00}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) . As T โข S โข ( G ) = T โข S โข ( G l ) , ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ TS(G)=TS(G_{l}), italic_T italic_S ( italic_G ) = italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) , we have f โข ( T โข S โข ( G ) ) = f โข ( T โข S โข ( G l ) ) = 0 ๐ ๐ ๐ ๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ ๐ 0 f(TS(G))=f(TS(G_{l}))=0 italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G ) ) = italic_f ( italic_T italic_S ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . Hence f G l โ D 00 โข ( G ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ superscript ๐ท 00 ๐บ f_{G_{l}}\in D^{00}(G) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) and f G r โ D โข ( G ) subscript ๐ subscript ๐บ ๐ ๐ท ๐บ f_{G_{r}}\in D(G) italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT โ italic_D ( italic_G ) is an IRDF on G r subscript ๐บ ๐ G_{r} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT . By similar techniques used in previous proofs, u 00 โข ( G ) = u 00 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) superscript ๐ข 00 ๐บ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ u^{00}(G)=u^{00}(G_{l})+i_{R}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) .
โ
Hence, by using the Lemma
2.1 , 2.2 and 2.3 , Algorithm 1 can be designed, and the following theorem can be concluded.
Input: A distance-hereditary graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , and a decomposition tree T ๐ T italic_T of G ๐บ G italic_G ;
Output: i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) ;
Compute a BFS ordering ฯ = ( v 1 , v 2 , โฆ , v r ) ๐ subscript ๐ฃ 1 subscript ๐ฃ 2 โฆ subscript ๐ฃ ๐ \sigma=(v_{1},v_{2},\ldots,v_{r}) italic_ฯ = ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , โฆ , italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) of internal vertices of T ๐ T italic_T ;
for ย every leaf v โ V โข ( T ) ๐ฃ ๐ ๐ v\in V(T) italic_v โ italic_V ( italic_T ) ย do
ย ย ย ย ย ย
u 00 โข ( G ) โ 0 โ superscript ๐ข 00 ๐บ 0 u^{00}(G)\rightarrow 0 italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โ 0 ;
ย ย ย ย ย ย
u 0 โข ( G ) โ โ โ superscript ๐ข 0 ๐บ u^{0}(G)\rightarrow\infty italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โ โ ;
ย ย ย ย ย ย
u 1 โข ( G ) โ 1 โ superscript ๐ข 1 ๐บ 1 u^{1}(G)\rightarrow 1 italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โ 1 ;
ย ย ย ย ย ย
u 2 โข ( G ) โ 2 โ superscript ๐ข 2 ๐บ 2 u^{2}(G)\rightarrow 2 italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G ) โ 2 ;
ย ย ย ย ย ย
i R โข ( G ) = 1 subscript ๐ ๐
๐บ 1 i_{R}(G)=1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = 1 ;
ย ย ย ย ย ย
for ย i = r ๐ ๐ i=r italic_i = italic_r to 1 1 1 1 ย do
ย ย ย ย ย ย
Consider G i subscript ๐บ ๐ G_{i} italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT as the graph represented by the subtree rooted at v i subscript ๐ฃ ๐ v_{i} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , featuring two children denoted as v l subscript ๐ฃ ๐ v_{l} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT and v r subscript ๐ฃ ๐ v_{r} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ;
ย ย ย ย ย ย
if ย v i subscript ๐ฃ ๐ v_{i} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is a vertex with label โ tensor-product \otimes โ ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 2 โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) , u 00 โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) } superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G_{i})=min\{u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}),~{}u^{00}(G_{l})+u^{2}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 1 โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G_{i})=min\{u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),~{}u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 0 โข ( G i ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G_{i})=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 00 โข ( G i ) = u 00 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{00}(G_{i})=u^{00}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
i R โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 0 โข ( G i ) , u 1 โข ( G i ) , u 2 โข ( G i ) } subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ i_{R}(G_{i})=min\{u^{0}(G_{i}),u^{1}(G_{i}),u^{2}(G_{i})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย
else if ย v i subscript ๐ฃ ๐ v_{i} italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is a node with label โ direct-product \odot โ ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 2 โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 2 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) , i R โข ( G l ) + u 2 โข ( G r ) } superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G_{i})=min\{u^{2}(G_{l})+i_{R}(G_{r}),~{}i_{R}(G_{l})+u^{2}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 1 โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) , u 0 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) , u 1 โข ( G l ) + u 1 โข ( G r ) } superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G_{i})=min\{u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}),~{}u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),~{}u^%
{1}(G_{l})+u^{1}(G_{r})\} italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 0 โข ( G i ) = u 0 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{0}(G_{i})=u^{0}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 00 โข ( G i ) = u 00 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{00}(G_{i})=u^{00}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
i R โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 0 โข ( G i ) , u 1 โข ( G i ) , u 2 โข ( G i ) } subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ i_{R}(G_{i})=min\{u^{0}(G_{i}),u^{1}(G_{i}),u^{2}(G_{i})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย
else
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 2 โข ( G i ) = u 2 โข ( G l ) + u 00 โข ( G r ) superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ u^{2}(G_{i})=u^{2}(G_{l})+u^{00}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 1 โข ( G i ) = u 1 โข ( G l ) + u 0 โข ( G r ) superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ u^{1}(G_{i})=u^{1}(G_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 0 ( G i ) = m i n { u 00 ( G l ) + u 2 ( G r ) , u 0 ( G l ) + u 1 ( G r ) , u 0 ( G l ) + u 0 ( G r ) u^{0}(G_{i})=min\{u^{00}(G_{l})+u^{2}(G_{r}),u^{0}(G_{l})+u^{1}(G_{r}),u^{0}(G%
_{l})+u^{0}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
u 00 โข ( G i ) = u 00 โข ( G l ) + i R โข ( G r ) superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 00 subscript ๐บ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ u^{00}(G_{i})=u^{00}(G_{l})+i_{R}(G_{r}) italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 00 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
i R โข ( G i ) = m โข i โข n โข { u 0 โข ( G i ) , u 1 โข ( G i ) , u 2 โข ( G i ) } subscript ๐ ๐
subscript ๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ superscript ๐ข 0 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 1 subscript ๐บ ๐ superscript ๐ข 2 subscript ๐บ ๐ i_{R}(G_{i})=min\{u^{0}(G_{i}),u^{1}(G_{i}),u^{2}(G_{i})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_m italic_i italic_n { italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 0 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_u start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย
return i R โข ( G 1 ) subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 1 i_{R}(G_{1}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ;
Algorithmย 1 Algorithm to calculate i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) for a distance-hereditary graph G ๐บ G italic_G
Theorem 2.1 .
Given a distance-hereditary graph G ๐บ G italic_G and its decomposition tree T ๐ T italic_T , Algorithm 1 computes i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) in linear time.
3 Algorithm for Split Graphs
In the work presented in [2 ] , an open question was raised regarding the solvability of the MIN-IRD problem for chordal graphs. This section partially addresses that question by providing a linear-time algorithm for solving the MIN-IRD problem for a specific subclass of chordal graphs, namely, the class of split graphs. In [3 ] , authors have shown that the problem is NP-hard for split graphs. But unfortunately, the proof is wrong. Throughout this section, we maintain the assumption that G = ( V = K โช I , E ) ๐บ ๐ ๐พ ๐ผ ๐ธ
G=(V=K\cup I,E) italic_G = ( italic_V = italic_K โช italic_I , italic_E ) is a connected split graph, where K ๐พ K italic_K represents a clique and I ๐ผ I italic_I denotes an independent set. The subsequent content introduces a couple of noteworthy observations.
Observation 3.1 .
If f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } is an IRDF of G ๐บ G italic_G , then | ( V 1 โช V 2 ) โฉ K | โค 1 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 ๐พ 1 |(V_{1}\cup V_{2})\cap K|\leq 1 | ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) โฉ italic_K | โค 1 .
Observation 3.2 .
If f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } is an IRDF of G ๐บ G italic_G , then V 1 โช V 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 V_{1}\cup V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT forms a maximal independent set.
At first, we compute the independent domination number for a split graph G = ( K โช I , E ) ๐บ ๐พ ๐ผ ๐ธ G=(K\cup I,E) italic_G = ( italic_K โช italic_I , italic_E ) . Note that an independent dominating set is also a maximal independent set and vice versa. Now, for G ๐บ G italic_G , the set of all maximal independent sets is { I } โช { { v } โช ( I โ N โข ( v ) ) | v โ K } ๐ผ conditional-set ๐ฃ ๐ผ ๐ ๐ฃ ๐ฃ ๐พ \{I\}\cup\{\{v\}\cup(I\setminus N(v))~{}|~{}v\in K\} { italic_I } โช { { italic_v } โช ( italic_I โ italic_N ( italic_v ) ) | italic_v โ italic_K } . So, a minimum maximal independent set is S x = { x } โช ( I โ N โข ( x ) ) subscript ๐ ๐ฅ ๐ฅ ๐ผ ๐ ๐ฅ S_{x}=\{x\}\cup(I\setminus N(x)) italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT = { italic_x } โช ( italic_I โ italic_N ( italic_x ) ) , where x ๐ฅ x italic_x is a maximum degree vertex in K ๐พ K italic_K . Hence, S x subscript ๐ ๐ฅ S_{x} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_x end_POSTSUBSCRIPT is also a minimum independent dominating set. Now, we state a theorem from the previous literature.
Theorem 3.2 .
[ 6 ]
Given a graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) , i R โข ( G ) = i โข ( G ) + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐บ 1 i_{R}(G)=i(G)+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i ( italic_G ) + 1 if and only if G ๐บ G italic_G has a vertex of degree n โ i โข ( G ) ๐ ๐ ๐บ n-i(G) italic_n - italic_i ( italic_G ) .
Now, we state and prove the following important theorem.
Theorem 3.3 .
Given a split graph G = ( K โช I , E ) ๐บ ๐พ ๐ผ ๐ธ G=(K\cup I,E) italic_G = ( italic_K โช italic_I , italic_E ) , i R โข ( G ) = i โข ( G ) + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐บ 1 i_{R}(G)=i(G)+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i ( italic_G ) + 1 .
Proof.
By Theorem 3.2 , we need to show that G ๐บ G italic_G contains a vertex of degree n โ i โข ( G ) ๐ ๐ ๐บ n-i(G) italic_n - italic_i ( italic_G ) . Note that by the previous discussion, { x } โช ( I โ N โข ( x ) ) ๐ฅ ๐ผ ๐ ๐ฅ \{x\}\cup(I\setminus N(x)) { italic_x } โช ( italic_I โ italic_N ( italic_x ) ) is a minimum independent dominating set, where x ๐ฅ x italic_x is a maximum degree vertex of G ๐บ G italic_G . Hence | { x } โช ( I โ N โข ( x ) ) | = i โข ( G ) ๐ฅ ๐ผ ๐ ๐ฅ ๐ ๐บ |\{x\}\cup(I\setminus N(x))|=i(G) | { italic_x } โช ( italic_I โ italic_N ( italic_x ) ) | = italic_i ( italic_G ) , which implies 1 + ( | I | โ d โข e โข g I โข ( x ) ) = i โข ( G ) 1 ๐ผ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ผ ๐ฅ ๐ ๐บ 1+(|I|-deg_{I}(x))=i(G) 1 + ( | italic_I | - italic_d italic_e italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_I end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) = italic_i ( italic_G ) , so d โข e โข g I โข ( x ) = 1 + | I | โ i โข ( G ) ๐ ๐ subscript ๐ ๐ผ ๐ฅ 1 ๐ผ ๐ ๐บ deg_{I}(x)=1+|I|-i(G) italic_d italic_e italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_I end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = 1 + | italic_I | - italic_i ( italic_G ) . Hence d โข e โข g โข ( x ) = d โข e โข g I โข ( x ) + d โข e โข g K โข ( x ) = 1 + | I | โ i โข ( G ) + | K | โ 1 = n โ i โข ( G ) ๐ ๐ ๐ ๐ฅ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ผ ๐ฅ ๐ ๐ subscript ๐ ๐พ ๐ฅ 1 ๐ผ ๐ ๐บ ๐พ 1 ๐ ๐ ๐บ deg(x)=deg_{I}(x)+deg_{K}(x)=1+|I|-i(G)+|K|-1=n-i(G) italic_d italic_e italic_g ( italic_x ) = italic_d italic_e italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_I end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) + italic_d italic_e italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_K end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) = 1 + | italic_I | - italic_i ( italic_G ) + | italic_K | - 1 = italic_n - italic_i ( italic_G ) . This proves that there exists a vertex with degree n โ i โข ( G ) ๐ ๐ ๐บ n-i(G) italic_n - italic_i ( italic_G ) , hence i R โข ( G ) = i โข ( G ) + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐บ 1 i_{R}(G)=i(G)+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i ( italic_G ) + 1 .
โ
Based on the above discussion, we present the Algorithm 2 to compute i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) for a split graph G ๐บ G italic_G .
Input: A split graph G = ( K โช I , E ) ๐บ ๐พ ๐ผ ๐ธ G=(K\cup I,E) italic_G = ( italic_K โช italic_I , italic_E ) ;
Output: i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) ;
M โข a โข x โ 0 โ ๐ ๐ ๐ฅ 0 Max\leftarrow 0 italic_M italic_a italic_x โ 0 ;
v h โข i โข g โข h โข e โข s โข t โข _ โข d โข e โข g โข r โข e โข e โ โฅ โ subscript ๐ฃ โ ๐ ๐ โ ๐ ๐ ๐ก _ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ bottom v_{highest\_degree}\leftarrow\bot italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_h italic_i italic_g italic_h italic_e italic_s italic_t _ italic_d italic_e italic_g italic_r italic_e italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ โฅ ;
for ย each x โ K ๐ฅ ๐พ x\in K italic_x โ italic_K ย do
ย ย ย ย ย ย
if ย d โข e โข g โข ( x ) > M โข a โข x ๐ ๐ ๐ ๐ฅ ๐ ๐ ๐ฅ deg(x)>Max italic_d italic_e italic_g ( italic_x ) > italic_M italic_a italic_x ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
M โข a โข x โ d โข e โข g โข ( x ) โ ๐ ๐ ๐ฅ ๐ ๐ ๐ ๐ฅ Max\leftarrow deg(x) italic_M italic_a italic_x โ italic_d italic_e italic_g ( italic_x ) ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
v h โข i โข g โข h โข e โข s โข t โข _ โข d โข e โข g โข r โข e โข e โ x โ subscript ๐ฃ โ ๐ ๐ โ ๐ ๐ ๐ก _ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ฅ v_{highest\_degree}\leftarrow x italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_h italic_i italic_g italic_h italic_e italic_s italic_t _ italic_d italic_e italic_g italic_r italic_e italic_e end_POSTSUBSCRIPT โ italic_x ;
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
ย ย ย ย ย ย
i โข ( G ) โ | I | โ M โข a โข x + 1 โ ๐ ๐บ ๐ผ ๐ ๐ ๐ฅ 1 i(G)\leftarrow|I|-Max+1 italic_i ( italic_G ) โ | italic_I | - italic_M italic_a italic_x + 1 ;
i R โข ( G ) โ i โข ( G ) + 1 โ subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐บ 1 i_{R}(G)\leftarrow i(G)+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) โ italic_i ( italic_G ) + 1 ;
return i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) ;
Algorithmย 2 Algorithm to calculate i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) for a split graph G ๐บ G italic_G (A โข L โข G โข _ โข S โข P โข L โข I โข T โข ( G ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ ๐ ๐ฟ ๐ผ ๐ ๐บ ALG\_SPLIT(G) italic_A italic_L italic_G _ italic_S italic_P italic_L italic_I italic_T ( italic_G ) )
Depending on the above algorithm, we define f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\to\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } in following way:
f โข ( v h โข i โข g โข h โข e โข s โข t โข _ โข d โข e โข g โข r โข e โข e ) = 2 ๐ subscript ๐ฃ โ ๐ ๐ โ ๐ ๐ ๐ก _ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ 2 f(v_{highest\_degree})=2 italic_f ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_h italic_i italic_g italic_h italic_e italic_s italic_t _ italic_d italic_e italic_g italic_r italic_e italic_e end_POSTSUBSCRIPT ) = 2 , f โข ( x ) = 1 ๐ ๐ฅ 1 f(x)=1 italic_f ( italic_x ) = 1 for x โ N โข ( v h โข i โข g โข h โข e โข s โข t โข _ โข d โข e โข g โข r โข e โข e ) ๐ฅ ๐ subscript ๐ฃ โ ๐ ๐ โ ๐ ๐ ๐ก _ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ ๐ x\in N(v_{highest\_degree}) italic_x โ italic_N ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_h italic_i italic_g italic_h italic_e italic_s italic_t _ italic_d italic_e italic_g italic_r italic_e italic_e end_POSTSUBSCRIPT ) and f โข ( x ) = 0 ๐ ๐ฅ 0 f(x)=0 italic_f ( italic_x ) = 0 , otherwise. Note that f ๐ f italic_f is an IRDF with w โข ( f ) = i R โข ( G ) ๐ค ๐ subscript ๐ ๐
๐บ w(f)=i_{R}(G) italic_w ( italic_f ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) , hence f ๐ f italic_f is an i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) -function.
Theorem 3.4 .
Given a split graph G ๐บ G italic_G , Algorithm 2 computes i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) in linear time.
4 Algorithm for P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs
In this section, we present an algorithm that efficiently solves the MIN-IRD problem for P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs. The class of P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs is an extension of the class of cographs. Below, we recall a characterization theorem for P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs.
Theorem 4.5 .
[ 11 ]
A graph G ๐บ G italic_G is said to be P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse if and only if one of the following conditions hold
1.
G ๐บ G italic_G is a single vertex graph.
2.
G = G 1 โช G 2 ๐บ subscript ๐บ 1 subscript ๐บ 2 G=G_{1}\cup G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , where G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT are P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs.
3.
G = G 1 โ G 2 ๐บ direct-sum subscript ๐บ 1 subscript ๐บ 2 G=G_{1}\oplus G_{2} italic_G = italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , where G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT are P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs.
4.
G ๐บ G italic_G is a spider (thick or thin) that admits a spider partition ( S , C , R ) ๐ ๐ถ ๐
(S,C,R) ( italic_S , italic_C , italic_R ) where either G โข [ R ] ๐บ delimited-[] ๐
G[R] italic_G [ italic_R ] is a P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graph or R = ฯ ๐
italic-ฯ R=\phi italic_R = italic_ฯ .
Hence, by Theorem 4.5 , a graph that is P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse and contains at least two vertices can be classified as either a join or union of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs or a particular type of spider (thick or thin). Consequently, in this section, we compute the Independent Roman domination number for each of these scenarios. Note that if G ๐บ G italic_G is a thick (or thin) spider without a head, it becomes a split graph. As proved in the previous section, the problem can be solved in linear time for split graphs. Therefore, our focus here is on cases where G ๐บ G italic_G is a spider with a non empty head.
Lemma 4.1 .
Let G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a thin spider with a nonempty head, (R โ ฯ ๐
italic-ฯ R\neq\phi italic_R โ italic_ฯ in the spider partition ( S , C , R ) ๐ ๐ถ ๐
(S,C,R) ( italic_S , italic_C , italic_R ) ). Then, i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) is equal to | C | + 1 ๐ถ 1 |C|+1 | italic_C | + 1 .
Proof.
Note that for the graph G ๐บ G italic_G , i โข ( G ) = | C | ๐ ๐บ ๐ถ i(G)=|C| italic_i ( italic_G ) = | italic_C | , where { c i } โช ( S โ { s i } ) subscript ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐ \{c_{i}\}\cup(S\setminus\{s_{i}\}) { italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } โช ( italic_S โ { italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } ) forms a minimum independent dominating set. To complete the proof of this lemma, we establish the following two statements:
i.
There exists an IRDF f ๐ f italic_f on G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = | C | + 1 ๐ค ๐ ๐ถ 1 w(f)=|C|+1 italic_w ( italic_f ) = | italic_C | + 1 .
ii.
i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) .
Firstly, we define an IRDF with a weight of | C | + 1 ๐ถ 1 |C|+1 | italic_C | + 1 . Consider the function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\rightarrow\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } as follows: f โข ( c i ) = 2 ๐ subscript ๐ ๐ 2 f(c_{i})=2 italic_f ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = 2 for a fixed i โ [ k ] ๐ delimited-[] ๐ i\in[k] italic_i โ [ italic_k ] , and f โข ( s j ) = 1 ๐ subscript ๐ ๐ 1 f(s_{j})=1 italic_f ( italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = 1 for all s j subscript ๐ ๐ s_{j} italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT in the set S โ s i ๐ subscript ๐ ๐ S\setminus{s_{i}} italic_S โ italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT . For any other element u โ V ๐ข ๐ u\in V italic_u โ italic_V , f โข ( u ) = 0 ๐ ๐ข 0 f(u)=0 italic_f ( italic_u ) = 0 . It can be observed that the function f ๐ f italic_f satisfies the properties of being an IRDF with a weight of | C | + 1 ๐ถ 1 |C|+1 | italic_C | + 1 .
Now we show that i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) . For the sake of contradiction, assume that i โข ( G ) = i R โข ( G ) = | C | ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ ๐ถ i(G)=i_{R}(G)=|C| italic_i ( italic_G ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = | italic_C | . Then, there exists an IRDF f ๐ f italic_f of G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = i โข ( G ) = | C | ๐ค ๐ ๐ ๐บ ๐ถ w(f)=i(G)=|C| italic_w ( italic_f ) = italic_i ( italic_G ) = | italic_C | . Since V 1 โช V 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 V_{1}\cup V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT forms an independent dominating set, | V 1 โช V 2 | โฅ i โข ( G ) subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 ๐ ๐บ |V_{1}\cup V_{2}|\geq i(G) | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | โฅ italic_i ( italic_G ) . But | V 1 | + 2 โข | V 2 | = i โข ( G ) subscript ๐ 1 2 subscript ๐ 2 ๐ ๐บ |V_{1}|+2|V_{2}|=i(G) | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT | + 2 | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | = italic_i ( italic_G ) , implying V 2 = โ
subscript ๐ 2 V_{2}=\emptyset italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = โ
. But there exist vertices with label zero since | V 0 | = | V | โ | V 1 โช V 2 | = | V | โ | C | > 0 subscript ๐ 0 ๐ subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 ๐ ๐ถ 0 |V_{0}|=|V|-|V_{1}\cup V_{2}|=|V|-|C|>0 | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_V | - | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_V | - | italic_C | > 0 . This leads to a contradiction since no vertex with label 0 0 has a neighbour with label 2 2 2 2 . Hence i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) . This implies that i R โข ( G ) = | C | + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ถ 1 i_{R}(G)=|C|+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = | italic_C | + 1 .
โ
Lemma 4.2 .
Let G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) be a thick spider with a nonempty head, (R โ ฯ ๐
italic-ฯ R\neq\phi italic_R โ italic_ฯ in the spider partition ( S , C , R ) ๐ ๐ถ ๐
(S,C,R) ( italic_S , italic_C , italic_R ) ). Then, ฮณ r โข ( G ) subscript ๐พ ๐ ๐บ \gamma_{r}(G) italic_ฮณ start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) is equal to 3 3 3 3 .
Proof.
Note that i โข ( G ) = 2 ๐ ๐บ 2 i(G)=2 italic_i ( italic_G ) = 2 , where { c 1 , s 1 } subscript ๐ 1 subscript ๐ 1 \{c_{1},s_{1}\} { italic_c start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_s start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT } forms a minimum independent dominating set. Now, to complete the proof of this lemma, we show the following two statements:
i.
There exists an IRDF f ๐ f italic_f on G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = 3 ๐ค ๐ 3 w(f)=3 italic_w ( italic_f ) = 3 .
ii.
i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) .
Initially, we establish an IRDF with a weight of 3 3 3 3 . Consider the function f : V โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ 0 1 2 f:V\rightarrow\{0,1,2\} italic_f : italic_V โ { 0 , 1 , 2 } , defined as follows: f โข ( c i ) = 2 ๐ subscript ๐ ๐ 2 f(c_{i})=2 italic_f ( italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = 2 for a fixed i โ [ k ] ๐ delimited-[] ๐ i\in[k] italic_i โ [ italic_k ] and f โข ( s i ) = 1 ๐ subscript ๐ ๐ 1 f(s_{i})=1 italic_f ( italic_s start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = 1 . For any other element u ๐ข u italic_u , f โข ( u ) = 0 ๐ ๐ข 0 f(u)=0 italic_f ( italic_u ) = 0 . It can be observed that the function f ๐ f italic_f is an IRDF of G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = 3 ๐ค ๐ 3 w(f)=3 italic_w ( italic_f ) = 3 .
Now we show that i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) . For the sake of contradiction, assume that i โข ( G ) = i R โข ( G ) = 2 ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ 2 i(G)=i_{R}(G)=2 italic_i ( italic_G ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = 2 . Then, there exists an IRDF f ๐ f italic_f of G ๐บ G italic_G with w โข ( f ) = i โข ( G ) = 2 ๐ค ๐ ๐ ๐บ 2 w(f)=i(G)=2 italic_w ( italic_f ) = italic_i ( italic_G ) = 2 . Since V 1 โช V 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 V_{1}\cup V_{2} italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT forms an independent dominating set, | V 1 โช V 2 | = | V 1 | + | V 2 | โฅ i โข ( G ) = 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 subscript ๐ 1 subscript ๐ 2 ๐ ๐บ 2 |V_{1}\cup V_{2}|=|V_{1}|+|V_{2}|\geq i(G)=2 | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โช italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | = | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT | + | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | โฅ italic_i ( italic_G ) = 2 . But | V 1 | + 2 โข | V 2 | = i โข ( G ) subscript ๐ 1 2 subscript ๐ 2 ๐ ๐บ |V_{1}|+2|V_{2}|=i(G) | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT | + 2 | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT | = italic_i ( italic_G ) , which implies V 2 = โ
subscript ๐ 2 V_{2}=\emptyset italic_V start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = โ
. But there exist vertices with label zero since | V 0 | โฅ | V | โ | C | > 0 subscript ๐ 0 ๐ ๐ถ 0 |V_{0}|\geq|V|-|C|>0 | italic_V start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | โฅ | italic_V | - | italic_C | > 0 . This leads to a contradiction since no vertex with label 0 0 has a neighbour with label 2 2 2 2 . Hence i โข ( G ) < i R โข ( G ) ๐ ๐บ subscript ๐ ๐
๐บ i(G)<i_{R}(G) italic_i ( italic_G ) < italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) . This implies that i R โข ( G ) = 3 subscript ๐ ๐
๐บ 3 i_{R}(G)=3 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = 3 .
โ
Now, when G ๐บ G italic_G is the disjoint union of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then the next observation follows.
Observation 4.1 .
Let G ๐บ G italic_G be the disjoint union of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Then i R โข ( G ) = i R โข ( G 1 ) + i R โข ( G 2 ) subscript ๐ ๐
๐บ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 1 subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)=i_{R}(G_{1})+i_{R}(G_{2}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) .
Now we are left with the case when G ๐บ G italic_G is the join of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Considering this case, we propose an easy-to-follow observation.
Observation 4.2 .
Let G ๐บ G italic_G be the join of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and f ๐ f italic_f be an IRDF of G ๐บ G italic_G . Then either f โข ( V โข ( G 1 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 1 0 f(V(G_{1}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 2 subscript ๐ subscript ๐บ 2 f_{G_{2}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT or f โข ( V โข ( G 2 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 2 0 f(V(G_{2}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 1 subscript ๐ subscript ๐บ 1 f_{G_{1}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT .
Now, with the help of Observation 4.2 , we prove the following lemma.
Lemma 4.3 .
Let G ๐บ G italic_G be the join of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , then
1.
i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | , | V โข ( G 2 ) | } + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 ๐ subscript ๐บ 2 1 i_{R}(G)=min\{|V(G_{1})|,|V(G_{2})|\}+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | , | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | } + 1 , if E โข ( G 1 ) = E โข ( G 2 ) = โ
๐ธ subscript ๐บ 1 ๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{1})=E(G_{2})=\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
.
2.
i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | + 1 , i R โข ( G 2 ) } subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 1 subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)=min\{|V(G_{1})|+1,i_{R}(G_{2})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 , italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) } , if E โข ( G 1 ) = โ
๐ธ subscript ๐บ 1 E(G_{1})=\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
and E โข ( G 2 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{2})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
.
3.
i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { i R โข ( G 1 ) , | V โข ( G 2 ) | + 1 } subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 1 ๐ subscript ๐บ 2 1 i_{R}(G)=min\{i_{R}(G_{1}),|V(G_{2})|+1\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 } , if E โข ( G 1 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 1 E(G_{1})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
and E โข ( G 2 ) = โ
๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{2})=\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
.
4.
i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { i R โข ( G 1 ) , i R โข ( G 2 ) } subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 1 subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)=min\{i_{R}(G_{1}),i_{R}(G_{2})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) } , if E โข ( G 1 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 1 E(G_{1})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
and E โข ( G 2 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{2})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
Proof.
1.
Let E โข ( G 1 ) = E โข ( G 2 ) = โ
๐ธ subscript ๐บ 1 ๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{1})=E(G_{2})=\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
. This implies that V โข ( G 1 ) ๐ subscript ๐บ 1 V(G_{1}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) and V โข ( G 2 ) ๐ subscript ๐บ 2 V(G_{2}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) are independent sets. Hence, G ๐บ G italic_G is a complete bipartite graph. Let f ๐ f italic_f be an i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) -function of G ๐บ G italic_G . By Observation 4.2 , either f โข ( V โข ( G 1 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 1 0 f(V(G_{1}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 2 subscript ๐ subscript ๐บ 2 f_{G_{2}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT or f โข ( V โข ( G 2 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 2 0 f(V(G_{2}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 1 subscript ๐ subscript ๐บ 1 f_{G_{1}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . It is easy to observe that if f โข ( V โข ( G 1 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 1 0 f(V(G_{1}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 2 subscript ๐ subscript ๐บ 2 f_{G_{2}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT then w โข ( f ) = | V โข ( G 2 ) | + 1 ๐ค ๐ ๐ subscript ๐บ 2 1 w(f)=|V(G_{2})|+1 italic_w ( italic_f ) = | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 . And for the latter w โข ( f ) = | V โข ( G 1 ) | + 1 ๐ค ๐ ๐ subscript ๐บ 1 1 w(f)=|V(G_{1})|+1 italic_w ( italic_f ) = | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 . This implies that i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | , | V โข ( G 2 ) | } + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 ๐ subscript ๐บ 2 1 i_{R}(G)=min\{|V(G_{1})|,|V(G_{2})|\}+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | , | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | } + 1 .
2.
Now let E โข ( G 1 ) = โ
๐ธ subscript ๐บ 1 E(G_{1})=\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = โ
, E โข ( G 2 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{2})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
and f ๐ f italic_f be an i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) -function of G ๐บ G italic_G . By Observation 4.2 , either f โข ( V โข ( G 1 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 1 0 f(V(G_{1}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 2 subscript ๐ subscript ๐บ 2 f_{G_{2}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT or f โข ( V โข ( G 2 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 2 0 f(V(G_{2}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 1 subscript ๐ subscript ๐บ 1 f_{G_{1}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT .
Let f โข ( V โข ( G 1 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 1 0 f(V(G_{1}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 2 subscript ๐ subscript ๐บ 2 f_{G_{2}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . This implies i R โข ( G ) โฅ i R โข ( G 2 ) subscript ๐ ๐
๐บ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)\geq i_{R}(G_{2}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) โฅ italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . Now consider any i R โข ( G 2 ) subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G_{2}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) -function f โฒ superscript ๐ โฒ f^{\prime} italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT on G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT . Since E โข ( G 2 ) โ โ
๐ธ subscript ๐บ 2 E(G_{2})\neq\emptyset italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) โ โ
, then there exists v โ V โข ( G 2 ) ๐ฃ ๐ subscript ๐บ 2 v\in V(G_{2}) italic_v โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) such that f โฒ โข ( v ) = 2 superscript ๐ โฒ ๐ฃ 2 f^{\prime}(v)=2 italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_v ) = 2 . Now define g : V โข ( G ) โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ ๐บ 0 1 2 g:V(G)\to\{0,1,2\} italic_g : italic_V ( italic_G ) โ { 0 , 1 , 2 } as follows: g โข ( u ) = f โฒ โข ( u ) ๐ ๐ข superscript ๐ โฒ ๐ข g(u)=f^{\prime}(u) italic_g ( italic_u ) = italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_u ) , for every u โ V โข ( G 2 ) ๐ข ๐ subscript ๐บ 2 u\in V(G_{2}) italic_u โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) and g โข ( u ) = 0 ๐ ๐ข 0 g(u)=0 italic_g ( italic_u ) = 0 for every u โ V โข ( G 1 ) ๐ข ๐ subscript ๐บ 1 u\in V(G_{1}) italic_u โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . Evidently, g ๐ g italic_g is an IRDF of G ๐บ G italic_G . This implies that i R โข ( G ) โค w โข ( g ) = w โข ( f โฒ ) = i R โข ( G 2 ) subscript ๐ ๐
๐บ ๐ค ๐ ๐ค superscript ๐ โฒ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)\leq w(g)=w(f^{\prime})=i_{R}(G_{2}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) โค italic_w ( italic_g ) = italic_w ( italic_f start_POSTSUPERSCRIPT โฒ end_POSTSUPERSCRIPT ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . Hence, i R โข ( G ) = i R โข ( G 2 ) subscript ๐ ๐
๐บ subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)=i_{R}(G_{2}) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) .
Let f โข ( V โข ( G 2 ) ) = 0 ๐ ๐ subscript ๐บ 2 0 f(V(G_{2}))=0 italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 and f G 1 subscript ๐ subscript ๐บ 1 f_{G_{1}} italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT is an IRDF of G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Note that f โข ( v ) โฅ 1 ๐ ๐ฃ 1 f(v)\geq 1 italic_f ( italic_v ) โฅ 1 for every v โ V โข ( G 1 ) ๐ฃ ๐ subscript ๐บ 1 v\in V(G_{1}) italic_v โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , as f โข ( N G โข ( v ) ) = f โข ( V โข ( G 2 ) ) = 0 ๐ subscript ๐ ๐บ ๐ฃ ๐ ๐ subscript ๐บ 2 0 f(N_{G}(v))=f(V(G_{2}))=0 italic_f ( italic_N start_POSTSUBSCRIPT italic_G end_POSTSUBSCRIPT ( italic_v ) ) = italic_f ( italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = 0 . But there must exist a vertex v 1 โ V โข ( G 1 ) subscript ๐ฃ 1 ๐ subscript ๐บ 1 v_{1}\in V(G_{1}) italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) such that f โข ( v 1 ) = 2 ๐ subscript ๐ฃ 1 2 f(v_{1})=2 italic_f ( italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = 2 or the vertices in V โข ( G 2 ) ๐ subscript ๐บ 2 V(G_{2}) italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) would not have any neighbour with label 2 2 2 2 . This implies that i R โข ( G ) โฅ | V โข ( G 1 ) | subscript ๐ ๐
๐บ ๐ subscript ๐บ 1 i_{R}(G)\geq|V(G_{1})| italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) โฅ | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | +1. Now define g : V โข ( G ) โ { 0 , 1 , 2 } : ๐ โ ๐ ๐บ 0 1 2 g:V(G)\to\{0,1,2\} italic_g : italic_V ( italic_G ) โ { 0 , 1 , 2 } as follows: g โข ( v ) = 2 ๐ ๐ฃ 2 g(v)=2 italic_g ( italic_v ) = 2 , for some fixed v โ V โข ( G 1 ) ๐ฃ ๐ subscript ๐บ 1 v\in V(G_{1}) italic_v โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , g โข ( u ) = 1 ๐ ๐ข 1 g(u)=1 italic_g ( italic_u ) = 1 for every u โ V โข ( G 1 ) โ { v } ๐ข ๐ subscript ๐บ 1 ๐ฃ u\in V(G_{1})\setminus\{v\} italic_u โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) โ { italic_v } and g โข ( u ) = 0 ๐ ๐ข 0 g(u)=0 italic_g ( italic_u ) = 0 for every u โ V โข ( G 2 ) ๐ข ๐ subscript ๐บ 2 u\in V(G_{2}) italic_u โ italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) . Evidently, g ๐ g italic_g is an IRDF of G ๐บ G italic_G . This implies that i R โข ( G ) โค w โข ( g ) = | V โข ( G 1 ) | + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ค ๐ ๐ subscript ๐บ 1 1 i_{R}(G)\leq w(g)=|V(G_{1})|+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) โค italic_w ( italic_g ) = | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 . Hence, i R โข ( G ) = | V โข ( G 1 ) | + 1 subscript ๐ ๐
๐บ ๐ subscript ๐บ 1 1 i_{R}(G)=|V(G_{1})|+1 italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 . So, i R โข ( G ) = m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | + 1 , i R โข ( G 2 ) } subscript ๐ ๐
๐บ ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 1 subscript ๐ ๐
subscript ๐บ 2 i_{R}(G)=min\{|V(G_{1})|+1,i_{R}(G_{2})\} italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) = italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 , italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) } .
3.
The proof of part 3 3 3 3 is similar to part 2 2 2 2 .
4.
The proof of part 4 4 4 4 is similar to part 2 2 2 2 .
โ
Now, we are ready to present Algorithm 3 .
Input: A P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graph G = ( V , E ) ๐บ ๐ ๐ธ G=(V,E) italic_G = ( italic_V , italic_E ) ;
Output: i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) ;
if ย ( G (G ( italic_G is a thin spider with spider partition ( S , C , R ) ) (S,C,R)) ( italic_S , italic_C , italic_R ) ) ย then
ย ย ย ย ย ย
if ย R = โ
๐
R=\emptyset italic_R = โ
ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return A โข L โข G โข _ โข S โข P โข L โข I โข T โข ( G ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ ๐ ๐ฟ ๐ผ ๐ ๐บ ALG\_SPLIT(G) italic_A italic_L italic_G _ italic_S italic_P italic_L italic_I italic_T ( italic_G ) ;
ย ย ย ย ย ย else
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return | C | + 1 ๐ถ 1 |C|+1 | italic_C | + 1 ;
ย ย ย ย ย ย
else if ย ( G (G ( italic_G is a thick spider with spider partition ( S , C , R ) ) (S,C,R)) ( italic_S , italic_C , italic_R ) ) ย then
ย ย ย ย ย ย
if ย R = โ
๐
R=\emptyset italic_R = โ
ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return A โข L โข G โข _ โข S โข P โข L โข I โข T โข ( G ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ ๐ ๐ฟ ๐ผ ๐ ๐บ ALG\_SPLIT(G) italic_A italic_L italic_G _ italic_S italic_P italic_L italic_I italic_T ( italic_G ) ;
ย ย ย ย ย ย else
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return 3 3 3 3 ;
ย ย ย ย ย ย
else if ย ( G (G ( italic_G is disjoint union of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 ) G_{2}) italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ย then
ย ย ย ย ย ย
return A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 1 ) + A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 2 ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 2 ALG\_P4\_SPARSE(G_{1})+ALG\_P4\_SPARSE(G_{2}) italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ;
else
ย ย ย ย ย ย
Let G ๐บ G italic_G is the join of two P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graphs G 1 subscript ๐บ 1 G_{1} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT and G 2 subscript ๐บ 2 G_{2} italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ;
ย ย ย ย ย ย
if ย ( | E ( G 1 ) | = 0 (|E(G_{1})|=0 ( | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | = 0 and | E ( G 2 ) | = 0 ) |E(G_{2})|=0) | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | = 0 ) ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | , | V โข ( G 2 ) | } + 1 ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 ๐ subscript ๐บ 2 1 min\{|V(G_{1})|,|V(G_{2})|\}+1 italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | , | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | } + 1 ;
ย ย ย ย ย ย else if ย ( | E ( G 1 ) | = 0 (|E(G_{1})|=0 ( | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | = 0 and | E ( G 2 ) | โ 0 ) |E(G_{2})|\neq 0) | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | โ 0 ) ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return m โข i โข n โข { | V โข ( G 1 ) | + 1 , A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 2 ) } ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 1 1 ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 2 min\{|V(G_{1})|+1,ALG\_P4\_SPARSE(G_{2})\} italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 , italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย else if ย ( | E ( G 1 ) | โ 0 (|E(G_{1})|\neq 0 ( | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) | โ 0 and | E ( G 2 ) | = 0 ) |E(G_{2})|=0) | italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | = 0 ) ย then
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return m โข i โข n โข { | V โข ( G 2 ) | + 1 , A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 1 ) } ๐ ๐ ๐ ๐ subscript ๐บ 2 1 ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 min\{|V(G_{2})|+1,ALG\_P4\_SPARSE(G_{1})\} italic_m italic_i italic_n { | italic_V ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) | + 1 , italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย else
ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย ย
return m โข i โข n โข { A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 1 ) , A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G 2 ) } ๐ ๐ ๐ ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 1 ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ subscript ๐บ 2 min\{ALG\_P4\_SPARSE(G_{1}),ALG\_P4\_SPARSE(G_{2})\} italic_m italic_i italic_n { italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) } ;
ย ย ย ย ย ย
Algorithmย 3 Algorithm to calculate i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) for a P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graph G ๐บ G italic_G (A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ ๐บ ALG\_P4\_SPARSE(G) italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G ) )
Theorem 4.6 .
Given a P 4 subscript ๐ 4 P_{4} italic_P start_POSTSUBSCRIPT 4 end_POSTSUBSCRIPT -sparse graph G ๐บ G italic_G , A โข L โข G โข _ โข P โข 4 โข _ โข S โข P โข A โข R โข S โข E โข ( G ) ๐ด ๐ฟ ๐บ _ ๐ 4 _ ๐ ๐ ๐ด ๐
๐ ๐ธ ๐บ ALG\_P4\_SPARSE(G) italic_A italic_L italic_G _ italic_P 4 _ italic_S italic_P italic_A italic_R italic_S italic_E ( italic_G ) computes i R โข ( G ) subscript ๐ ๐
๐บ i_{R}(G) italic_i start_POSTSUBSCRIPT italic_R end_POSTSUBSCRIPT ( italic_G ) in polynomial-time.