УДК 517.5

Є.О. Севостьянов (Житомирський державний унiверситет iменi Iвана Франка; Iнститут прикладної математики i механiки НАН України, м. Слов’янськ)

В.А. Таргонський (Житомирський державний унiверситет iменi Iвана Франка)

E.O. Sevost’yanov (Zhytomyr Ivan Franko State University; Institute of Applied Mathematics and Mechanics of NAS of Ukraine, Slov’yans’k)

V.A. Targonskii (Zhytomyr Ivan Franko State University)

Про збiжнiсть послiдовностi вiдображень з оберненою модульною умовою до дискретного вiдображення

On convergence of a sequence of mappings with inverse modulus inequality to a discrete mapping

Дослiдженi вiдображення, якi задовольняють обернену нерiвнiсть типу Полецького в областi евклiдового простору. Доведено, що рiвномiрна границя сiм’ї таких вiдображень є дискретним вiдображенням. Окремо розглянутi областi, локально зв’язнi на своїй межi, та регулярнi областi в квазiконформному сенсi.

We have studied the mappings that satisfy the Poletsky-type inverse inequality in the domain of the Euclidean space. It is proved that the uniform boundary of the family of such mappings is a discrete mapping. We separately considered domains that are locally connected at their boundary and regular domains in the quasiconformal sense.

1. Вступ. Дана стаття присвячена дослiдженню вiдображень з обмеженим i скiнченним спотворенням, див., напр., [2], [3], [4], [5][6]. У нашiй нещодавнiй публiкацiї [7] ми довели дискретнiсть вiдображення в замиканнi областi, яке задовольняє одну (обернену) умову спотворення модуля сiмей кривих та само є вiдкритим, дискретним i замкненим у нiй. Отримання цього результату передбачає можливiсть неперервного продовження на межу, що за вказаних умов також виконується (див. там же; див. також [8]). Дана замiтка присвячена отриманню бiльш загального результату: ми покажемо, що аналогiчну властивiсть задовольняють не тiльки самi вiдображення, але й рiвномiрнi границi послiдовностi вiдображень. Зауважимо, що результати, близькi до наведених у цiй роботi, отриманi для квазiрегулярних вiдображень в [5].

Звернемося до означень. Всюди далi M(Γ)𝑀ΓM(\Gamma)italic_M ( roman_Γ ) позначає модуль сiм’ї ΓΓ\Gammaroman_Γ (див. [6]). Нехай y0n,subscript𝑦0superscript𝑛y_{0}\in{\mathbb{R}}^{n},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , 0<r1<r2<0subscript𝑟1subscript𝑟20<r_{1}<r_{2}<\infty0 < italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < ∞ i

A=A(y0,r1,r2)={yn:r1<|yy0|<r2}.𝐴𝐴subscript𝑦0subscript𝑟1subscript𝑟2conditional-set𝑦superscript𝑛subscript𝑟1𝑦subscript𝑦0subscript𝑟2A=A(y_{0},r_{1},r_{2})=\left\{y\,\in\,{\mathbb{R}}^{n}:r_{1}<|y-y_{0}|<r_{2}% \right\}\,.italic_A = italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) = { italic_y ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT : italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | < italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } . (1)

Нехай x0n,subscript𝑥0superscript𝑛x_{0}\in{\mathbb{R}}^{n},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , тодi покладемо

B(x0,r)={xn:|xx0|<r},𝔹n=B(0,1),formulae-sequence𝐵subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟superscript𝔹𝑛𝐵01B(x_{0},r)=\{x\in{\mathbb{R}}^{n}:|x-x_{0}|<r\}\,,\quad{\mathbb{B}}^{n}=B(0,1)\,,italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT : | italic_x - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | < italic_r } , blackboard_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT = italic_B ( 0 , 1 ) ,
S(x0,r)={xn:|xx0|=r}.𝑆subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟S(x_{0},r)=\{x\,\in\,{\mathbb{R}}^{n}:|x-x_{0}|=r\}\,.italic_S ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT : | italic_x - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | = italic_r } .

Для заданих множин E,𝐸E,italic_E , Fn¯𝐹¯superscript𝑛F\subset\overline{{\mathbb{R}}^{n}}italic_F ⊂ over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG i областi Dn𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT позначимо через Γ(E,F,D)Γ𝐸𝐹𝐷\Gamma(E,F,D)roman_Γ ( italic_E , italic_F , italic_D ) сiм’ю всiх кривих γ:[a,b]n¯:𝛾𝑎𝑏¯superscript𝑛\gamma:[a,b]\rightarrow\overline{{\mathbb{R}}^{n}}italic_γ : [ italic_a , italic_b ] → over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG таких, що γ(a)E,γ(b)Fformulae-sequence𝛾𝑎𝐸𝛾𝑏𝐹\gamma(a)\in E,\gamma(b)\in\,Fitalic_γ ( italic_a ) ∈ italic_E , italic_γ ( italic_b ) ∈ italic_F i γ(t)D𝛾𝑡𝐷\gamma(t)\in Ditalic_γ ( italic_t ) ∈ italic_D при t[a,b].𝑡𝑎𝑏t\in[a,b].italic_t ∈ [ italic_a , italic_b ] . Якщо f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT – задане вiдображення, y0f(D)subscript𝑦0𝑓𝐷y_{0}\in f(D)italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_D ) i 0<r1<r2<d0=supyf(D)|yy0|,0subscript𝑟1brasubscript𝑟2brasubscript𝑑0subscriptsupremum𝑦𝑓𝐷𝑦subscript𝑦00<r_{1}<r_{2}<d_{0}=\sup\limits_{y\in f(D)}|y-y_{0}|,0 < italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < italic_d start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_y ∈ italic_f ( italic_D ) end_POSTSUBSCRIPT | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | , то через Γf(y0,r1,r2)subscriptΓ𝑓subscript𝑦0subscript𝑟1subscript𝑟2\Gamma_{f}(y_{0},r_{1},r_{2})roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ми позначимо сiм’ю всiх кривих γ𝛾\gammaitalic_γ в областi D𝐷Ditalic_D таких, що f(γ)Γ(S(y0,r1),S(y0,r2),A(y0,r1,r2)).𝑓𝛾Γ𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1𝑆subscript𝑦0subscript𝑟2𝐴subscript𝑦0subscript𝑟1subscript𝑟2f(\gamma)\in\Gamma(S(y_{0},r_{1}),S(y_{0},r_{2}),A(y_{0},r_{1},r_{2})).italic_f ( italic_γ ) ∈ roman_Γ ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . Нехай Q:n[0,]:𝑄superscript𝑛0Q:{\mathbb{R}}^{n}\rightarrow[0,\infty]italic_Q : blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT → [ 0 , ∞ ] – вимiрна за Лебегом функцiя, Q(x)0𝑄𝑥0Q(x)\equiv 0italic_Q ( italic_x ) ≡ 0 при xnf(D).𝑥superscript𝑛𝑓𝐷x\in{\mathbb{R}}^{n}\setminus f(D).italic_x ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_f ( italic_D ) . Будемо говорити, що f𝑓fitalic_f задовольняє обернену нерiвнiсть Полецького в точцi y0f(D)¯{},subscript𝑦0¯𝑓𝐷y_{0}\in\overline{f(D)}\setminus\{\infty\},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_f ( italic_D ) end_ARG ∖ { ∞ } , якщо спiввiдношення

M(Γf(y0,r1,r2))A(y0,r1,r2)f(D)Q(y)ηn(|yy0|)𝑑m(y)𝑀subscriptΓ𝑓subscript𝑦0subscript𝑟1subscript𝑟2subscript𝐴subscript𝑦0subscript𝑟1subscript𝑟2𝑓𝐷𝑄𝑦superscript𝜂𝑛𝑦subscript𝑦0differential-d𝑚𝑦M(\Gamma_{f}(y_{0},r_{1},r_{2}))\leqslant\int\limits_{A(y_{0},r_{1},r_{2})\cap f% (D)}Q(y)\cdot\eta^{n}(|y-y_{0}|)\,dm(y)italic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ italic_f ( italic_D ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) ⋅ italic_η start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | ) italic_d italic_m ( italic_y ) (2)

виконується для довiльної вимiрної за Лебегом функцiї η:(r1,r2)[0,]:𝜂subscript𝑟1subscript𝑟20\eta:(r_{1},r_{2})\rightarrow[0,\infty]italic_η : ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) → [ 0 , ∞ ] такiй, що

r1r2η(r)𝑑r1.superscriptsubscriptsubscript𝑟1subscript𝑟2𝜂𝑟differential-d𝑟1\int\limits_{r_{1}}^{r_{2}}\eta(r)\,dr\geqslant 1\,.∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_η ( italic_r ) italic_d italic_r ⩾ 1 . (3)

За допомогою iнверсiї ψ(y)=y|y|2𝜓𝑦𝑦superscript𝑦2\psi(y)=\frac{y}{|y|^{2}}italic_ψ ( italic_y ) = divide start_ARG italic_y end_ARG start_ARG | italic_y | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG можна також визначити спiввiдношення (2) у точцi y0=.subscript𝑦0y_{0}=\infty.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = ∞ . Вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT називається дискретним, якщо прообраз {f1(y)}superscript𝑓1𝑦\{f^{-1}\left(y\right)\}{ italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y ) } кожної точки yn𝑦superscript𝑛y\,\in\,{\mathbb{R}}^{n}italic_y ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT складається з iзольованих точок, i вiдкритим, якщо образ будь-якої вiдкритої множини UD𝑈𝐷U\subset Ditalic_U ⊂ italic_D є вiдкритою множиною в n.superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}.blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT . Вiдображення f𝑓fitalic_f областi D𝐷Ditalic_D на Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT називається замкненим, якщо f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) є замкненим в Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT для будь-якої замкненої множини ED𝐸𝐷E\subset Ditalic_E ⊂ italic_D (див., напр., [5, розд. 3]). У подальшому, в розширеному просторi n¯=n{}¯superscript𝑛superscript𝑛\overline{{{\mathbb{R}}}^{n}}={{\mathbb{R}}}^{n}\cup\{\infty\}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG = blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∪ { ∞ } використовується сферична (хордальна) метрика h(x,y)=|π(x)π(y)|,𝑥𝑦𝜋𝑥𝜋𝑦h(x,y)=|\pi(x)-\pi(y)|,italic_h ( italic_x , italic_y ) = | italic_π ( italic_x ) - italic_π ( italic_y ) | , де π𝜋\piitalic_π – стереографiчна проекцiя n¯¯superscript𝑛\overline{{{\mathbb{R}}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG на сферу Sn(12en+1,12)superscript𝑆𝑛12subscript𝑒𝑛112S^{n}(\frac{1}{2}e_{n+1},\frac{1}{2})italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUBSCRIPT , divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG ) в n+1,superscript𝑛1{{\mathbb{R}}}^{n+1},blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n + 1 end_POSTSUPERSCRIPT , а саме,

h(x,)=11+|x|2,𝑥11superscript𝑥2h(x,\infty)=\frac{1}{\sqrt{1+{|x|}^{2}}}\,,italic_h ( italic_x , ∞ ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG square-root start_ARG 1 + | italic_x | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG end_ARG ,
h(x,y)=|xy|1+|x|21+|y|2,xyformulae-sequence𝑥𝑦𝑥𝑦1superscript𝑥21superscript𝑦2𝑥𝑦\ \ h(x,y)=\frac{|x-y|}{\sqrt{1+{|x|}^{2}}\sqrt{1+{|y|}^{2}}}\,,\ \ x\neq% \infty\neq yitalic_h ( italic_x , italic_y ) = divide start_ARG | italic_x - italic_y | end_ARG start_ARG square-root start_ARG 1 + | italic_x | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG square-root start_ARG 1 + | italic_y | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG end_ARG , italic_x ≠ ∞ ≠ italic_y (4)

(див., напр., [6, означення 12.1]). Всюди далi межа A𝐴\partial A∂ italic_A множини A𝐴Aitalic_A i замикання A¯¯𝐴\overline{A}over¯ start_ARG italic_A end_ARG слiд розумiти в сенсi розширеного евклiдового простору n¯.¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}.over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Неперервне продовження вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT також (якщо непорозумiння є неможливим) слiд розумiти з точки зору вiдображення зi значеннями в n¯¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG i вiдносно метрики hhitalic_h у (4). Нагадаємо, що область Dn𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT називається локально зв’язною в точцi x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D , якщо для будь-якого околу U𝑈Uitalic_U точки x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT знайдеться окiл VU𝑉𝑈V\subset Uitalic_V ⊂ italic_U точки x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що VD𝑉𝐷V\cap Ditalic_V ∩ italic_D є зв’язним. Область D𝐷Ditalic_D локально зв’язна на D,𝐷\partial D,∂ italic_D , якщо D𝐷Ditalic_D локально зв’язна в кожнiй точцi x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D . Ми кажемо, що область D𝐷Ditalic_D є скiнченно зв’язною у точцi x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D, якщо для будь-якого околу U𝑈Uitalic_U точки x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT iснує окiл VU𝑉𝑈V\subset Uitalic_V ⊂ italic_U цiєї точки такий, що VD𝑉𝐷V\cap Ditalic_V ∩ italic_D складається зi скнiченної кiлькостi компонент зв’язностi. Вiдображення f:XY:𝑓𝑋𝑌f:X\rightarrow Yitalic_f : italic_X → italic_Y називається нульвимiрним, якщо для кожної точки yY𝑦𝑌y\in Yitalic_y ∈ italic_Y множина f1(y)superscript𝑓1𝑦f^{\,-1}(y)italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y ) не мiстить в собi континуум KX,𝐾𝑋K\subset X,italic_K ⊂ italic_X , вiдмiнний вiд точки. Межа областi D𝐷Ditalic_D називається слабко плоскою в точцi x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D , якщо для кожного P>0𝑃0P>0italic_P > 0 i для будь-якого околу U𝑈Uitalic_U точки x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT знайдеться окiл VU𝑉𝑈V\subset Uitalic_V ⊂ italic_U цiєї ж самої точки такий, що M(Γ(E,F,D))>P𝑀Γ𝐸𝐹𝐷𝑃M(\Gamma(E,F,D))>Pitalic_M ( roman_Γ ( italic_E , italic_F , italic_D ) ) > italic_P для будь-яких континуумiв E,FD,𝐸𝐹𝐷E,F\subset D,italic_E , italic_F ⊂ italic_D , якi перетинають U𝑈\partial U∂ italic_U i V.𝑉\partial V.∂ italic_V . Межа областi D𝐷Ditalic_D називається слабко плоскою, якщо вiдповiдна властивiсть виконується в будь-якiй точцi межi D.𝐷D.italic_D .

Для вiдображення f:Dn,:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\,\rightarrow\,{\mathbb{R}}^{n},italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , множини ED𝐸𝐷E\subset Ditalic_E ⊂ italic_D та yn,𝑦superscript𝑛y\,\in\,{\mathbb{R}}^{n},italic_y ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , визначимо функцiю кратностi N(y,f,E)𝑁𝑦𝑓𝐸N(y,f,E)italic_N ( italic_y , italic_f , italic_E ) як кiлькiсть прообразiв точки y𝑦yitalic_y у множинi E,𝐸E,italic_E , тобто

N(y,f,E)=card{xE:f(x)=y},𝑁𝑦𝑓𝐸cardconditional-set𝑥𝐸𝑓𝑥𝑦N(y,f,E)\,=\,{\rm card}\,\left\{x\in E:f(x)=y\right\}\,,italic_N ( italic_y , italic_f , italic_E ) = roman_card { italic_x ∈ italic_E : italic_f ( italic_x ) = italic_y } ,
N(f,E)=supynN(y,f,E).𝑁𝑓𝐸subscriptsupremum𝑦superscript𝑛𝑁𝑦𝑓𝐸N(f,E)\,=\,\sup\limits_{y\in{\mathbb{R}}^{n}}\,N(y,f,E).italic_N ( italic_f , italic_E ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_y ∈ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_N ( italic_y , italic_f , italic_E ) .

Будемо говорити, що функцiя φ:n:𝜑superscript𝑛{\varphi}:{\mathbb{R}}^{n}\rightarrow{\mathbb{R}}italic_φ : blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT → blackboard_R має скiнченне середнє коливання у точцi x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , пишемо φFMO(x0),𝜑𝐹𝑀𝑂subscript𝑥0\varphi\in FMO(x_{0}),italic_φ ∈ italic_F italic_M italic_O ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , якщо lim supε01ΩnεnB(x0,ε)|φ(x)φ¯ε|𝑑m(x)<,subscriptlimit-supremum𝜀01subscriptΩ𝑛superscript𝜀𝑛subscript𝐵subscript𝑥0𝜀𝜑𝑥subscript¯𝜑𝜀differential-d𝑚𝑥\limsup\limits_{\varepsilon\rightarrow 0}\frac{1}{\Omega_{n}\varepsilon^{n}}% \int\limits_{B(x_{0},\,\varepsilon)}|{\varphi}(x)-\overline{{\varphi}}_{% \varepsilon}|\ dm(x)<\infty\,,lim sup start_POSTSUBSCRIPT italic_ε → 0 end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG roman_Ω start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ε start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε ) end_POSTSUBSCRIPT | italic_φ ( italic_x ) - over¯ start_ARG italic_φ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_ε end_POSTSUBSCRIPT | italic_d italic_m ( italic_x ) < ∞ , де φ¯ε=1ΩnεnB(x0,ε)φ(x)𝑑m(x).subscript¯𝜑𝜀1subscriptΩ𝑛superscript𝜀𝑛subscript𝐵subscript𝑥0𝜀𝜑𝑥differential-d𝑚𝑥\overline{{\varphi}}_{\varepsilon}=\frac{1}{\Omega_{n}\varepsilon^{n}}\int% \limits_{B(x_{0},\,\varepsilon)}{\varphi}(x)dm(x).over¯ start_ARG italic_φ end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_ε end_POSTSUBSCRIPT = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG roman_Ω start_POSTSUBSCRIPT italic_n end_POSTSUBSCRIPT italic_ε start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε ) end_POSTSUBSCRIPT italic_φ ( italic_x ) italic_d italic_m ( italic_x ) . Покладемо

qy0(r)=1ωn1rn1S(y0,r)Q(y)𝑑n1(y),subscript𝑞subscript𝑦0𝑟1subscript𝜔𝑛1superscript𝑟𝑛1subscript𝑆subscript𝑦0𝑟𝑄𝑦differential-dsuperscript𝑛1𝑦q_{y_{0}}(r)=\frac{1}{\omega_{n-1}r^{n-1}}\int\limits_{S(y_{0},r)}Q(y)\,d% \mathcal{H}^{n-1}(y)\,,italic_q start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_r start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) italic_d caligraphic_H start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y ) , (5)

де ωn1subscript𝜔𝑛1\omega_{n-1}italic_ω start_POSTSUBSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUBSCRIPT позначає площу одиничної сфери 𝕊n1superscript𝕊𝑛1{\mathbb{S}}^{n-1}blackboard_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_n - 1 end_POSTSUPERSCRIPT в n,superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n},blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , Виконуються наступнi твердження.

Теорема 1. Нехай Dn,𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – область, яка має слабо плоску межу, а область Dnsuperscript𝐷superscript𝑛D^{\,\prime}\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT є скiнченно зв’язною на своїй межi. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих, дискретних i замкнених вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого (не тотожно сталого) вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Нехай також виконана одна з двох умов:

1) QFMO(D¯);𝑄𝐹𝑀𝑂¯superscript𝐷Q\in FMO(\overline{D^{\,\prime}});italic_Q ∈ italic_F italic_M italic_O ( over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) ;

2) для будь-якого y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться δ(y0)>0𝛿subscript𝑦00\delta(y_{0})>0italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що для достатньо малих ε>0𝜀0\varepsilon>0italic_ε > 0 виконуються умови

εδ(y0)dttqy01n1(t)<,0δ(y0)dttqy01n1(t)=.formulae-sequencesuperscriptsubscript𝜀𝛿subscript𝑦0𝑑𝑡𝑡superscriptsubscript𝑞subscript𝑦01𝑛1𝑡superscriptsubscript0𝛿subscript𝑦0𝑑𝑡𝑡superscriptsubscript𝑞subscript𝑦01𝑛1𝑡\int\limits_{\varepsilon}^{\delta(y_{0})}\frac{dt}{tq_{y_{0}}^{\frac{1}{n-1}}(% t)}<\infty,\qquad\int\limits_{0}^{\delta(y_{0})}\frac{dt}{tq_{y_{0}}^{\frac{1}% {n-1}}(t)}=\infty\,.∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_ε end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_d italic_t end_ARG start_ARG italic_t italic_q start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_n - 1 end_ARG end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_t ) end_ARG < ∞ , ∫ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_d italic_t end_ARG start_ARG italic_t italic_q start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_n - 1 end_ARG end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_t ) end_ARG = ∞ . (6)

Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯,:¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , f¯(D¯)=D¯¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG i f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є нульвимiрним вiдносно D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

У випадку, коли вiдображена область є не скiнченно зв’язною, а навiть локально зв’язною на своїй межi, крiм того, f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю, маємо бiльш посилений варiант теореми 1.

Теорема 2. Нехай в умовах теореми 1 Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT є локально зв’язною на своїй межi, а вiдображення f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю. Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є вiдкритим, дискретним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , i має неперервне продовження f¯:D¯D¯:¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG таке, що f(D)=D,𝑓𝐷superscript𝐷f(D)=D^{\,\prime},italic_f ( italic_D ) = italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , f(D¯)=D¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷f(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}italic_f ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG i N(f,D)=N(f,D¯)<.𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D})<\infty.italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) < ∞ . Зокрема, f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є дискретним у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

2. Основнi леми. Наступне твердження доведено в [7, лема 3.1] для окремого вiдображення, див. також вiдповiдний класичний варiант для квазiрегулярних вiдображень у [5, лема 4.4]. Версiя, яка наведена нижче, стосується збiжної послiдовностi вiдображень.

Лема 1.   Нехай Dn,𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – область, яка має слабо плоску межу. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих дискретних вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого (не тотожно сталого) вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Припустимо, що для кожного y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться ε0=ε0(y0)>0subscript𝜀0subscript𝜀0subscript𝑦00\varepsilon_{0}=\varepsilon_{0}(y_{0})>0italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 i вимiрна за Лебегом функцiя ψ:(0,ε0)[0,]:𝜓0subscript𝜀00\psi:(0,\varepsilon_{0})\rightarrow[0,\infty]italic_ψ : ( 0 , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → [ 0 , ∞ ] такi, що

I(ε,ε0):=εε0ψ(t)𝑑t<ε(0,ε0),I(ε,ε0)приε0,formulae-sequenceassign𝐼𝜀subscript𝜀0superscriptsubscript𝜀subscript𝜀0𝜓𝑡differential-d𝑡formulae-sequencefor-all𝜀0subscript𝜀0formulae-sequence𝐼𝜀subscript𝜀0при𝜀0I(\varepsilon,\varepsilon_{0}):=\int\limits_{\varepsilon}^{\varepsilon_{0}}% \psi(t)\,dt<\infty\quad\forall\,\,\varepsilon\in(0,\varepsilon_{0})\,,\quad I(% \varepsilon,\varepsilon_{0})\rightarrow\infty\quad\text{при}\quad\varepsilon% \rightarrow 0\,,italic_I ( italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) := ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_ε end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_ψ ( italic_t ) italic_d italic_t < ∞ ∀ italic_ε ∈ ( 0 , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_I ( italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → ∞ при italic_ε → 0 , (7)

i, крiм того, при ε0𝜀0\varepsilon\rightarrow 0italic_ε → 0

A(y0,ε,ε0)Q(y)ψn(|yy0|)𝑑m(x)=o(In(ε,ε0)),subscript𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0𝑄𝑦superscript𝜓𝑛𝑦subscript𝑦0differential-d𝑚𝑥𝑜superscript𝐼𝑛𝜀subscript𝜀0\int\limits_{A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})}Q(y)\cdot\psi^{\,n}(|y-y_{0}% |)\,dm(x)=o(I^{n}(\varepsilon,\varepsilon_{0}))\,,∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) ⋅ italic_ψ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | ) italic_d italic_m ( italic_x ) = italic_o ( italic_I start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) , (8)

де A(y0,ε,ε0)𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) визначено в (1). Нехай Cj,subscript𝐶𝑗C_{j},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , j=1,2,,𝑗12j=1,2,\ldots,italic_j = 1 , 2 , … , – довiльна послiдовнiсть континуумiв така, що h(Cj)δ>0subscript𝐶𝑗𝛿0h(C_{j})\geqslant\delta>0italic_h ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ > 0 для деякого δ>0𝛿0\delta>0italic_δ > 0 i всiх j𝑗j\in{\mathbb{N}}italic_j ∈ blackboard_N i, крiм того, h(f(Cj))0𝑓subscript𝐶𝑗0h(f(C_{j}))\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Тодi для кожного y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться δ1>0subscript𝛿10\delta_{1}>0italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 таке, що

h(f(Cj),y0)δ1>0𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑦0subscript𝛿10h(f(C_{j}),y_{0})\geqslant\delta_{1}>0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 (9)

для всiх m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N i j.𝑗j\in{\mathbb{N}}.italic_j ∈ blackboard_N .

Зауваження 1. У точцi y0=subscript𝑦0y_{0}=\inftyitalic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = ∞ спiввiдношення (8) слiд розумiти за допомогою iнверсiї ψ(y)=y|y|2𝜓𝑦𝑦superscript𝑦2\psi(y)=\frac{y}{|y|^{2}}italic_ψ ( italic_y ) = divide start_ARG italic_y end_ARG start_ARG | italic_y | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG в нулi. Тобто, замiсть

A(y0,ε,ε0)Q(y)ψn(|yy0|)𝑑m(y)=o(In(ε,ε0))subscript𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0𝑄𝑦superscript𝜓𝑛𝑦subscript𝑦0differential-d𝑚𝑦𝑜superscript𝐼𝑛𝜀subscript𝜀0\int\limits_{A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})}Q(y)\cdot\psi^{\,n}(|y-y_{0}% |)\,dm(y)=o(I^{n}(\varepsilon,\varepsilon_{0}))∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) ⋅ italic_ψ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | ) italic_d italic_m ( italic_y ) = italic_o ( italic_I start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) )

буде розглядатися умова

A(0,ε,ε0)Q(y|y|2)ψn(|y|)𝑑m(y)=o(In(ε,ε0)).subscript𝐴0𝜀subscript𝜀0𝑄𝑦superscript𝑦2superscript𝜓𝑛𝑦differential-d𝑚𝑦𝑜superscript𝐼𝑛𝜀subscript𝜀0\int\limits_{A(0,\varepsilon,\varepsilon_{0})}Q\left(\frac{y}{|y|^{2}}\right)% \cdot\psi^{\,n}(|y|)\,dm(y)=o(I^{n}(\varepsilon,\varepsilon_{0}))\,.∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( 0 , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( divide start_ARG italic_y end_ARG start_ARG | italic_y | start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) ⋅ italic_ψ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y | ) italic_d italic_m ( italic_y ) = italic_o ( italic_I start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) .

Доведення леми 1. Надалi вважаємо y0.subscript𝑦0y_{0}\neq\infty.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∞ . Припустимо супротивне, а саме, нехай h(f(Cjk),y0)0𝑓subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑦00h(f(C_{j_{k}}),y_{0})\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при k𝑘k\rightarrow\inftyitalic_k → ∞ для деякої зростаючої послiдовностi номерiв jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,.𝑘12k=1,2,\ldots.italic_k = 1 , 2 , … . З огляду на [9, лема 1] f𝑓fitalic_f або нульвимiрне, або стале вiдображення. Оскiльки за припущенням f𝑓fitalic_f не є сталим, f𝑓fitalic_f – нульвимiрне. Тодi iснує точка z0Dsubscript𝑧0𝐷z_{0}\in Ditalic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D така, що f(z0)y0.𝑓subscript𝑧0subscript𝑦0f(z_{0})\neq y_{0}.italic_f ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . Оскiльки f𝑓fitalic_f неперервне вiдображення, можна знайти r0>0subscript𝑟00r_{0}>0italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 таке, що

B(z0,r0)¯D,f(B(z0,r0)¯)B(y0,ε1)¯=,formulae-sequence¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0𝐷𝑓¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0¯𝐵subscript𝑦0subscript𝜀1\overline{B(z_{0},r_{0})}\subset D\,,\qquad f(\overline{B(z_{0},r_{0})})\cap% \overline{B(y_{0},\varepsilon_{1})}=\varnothing\,,over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ⊂ italic_D , italic_f ( over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ) ∩ over¯ start_ARG italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG = ∅ , (10)

де ε1>ε0subscript𝜀1subscript𝜀0\varepsilon_{1}>\varepsilon_{0}italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT i ε0subscript𝜀0\varepsilon_{0}italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT – число зi спiввiдношень (7)–(8). Покладемо F:=B(z0,r0)¯assign𝐹¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0F:=\overline{B(z_{0},r_{0})}italic_F := over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG i позначимо Γk:=Γ(F,Cjk,D).assignsubscriptΓ𝑘Γ𝐹subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝐷\Gamma_{k}:=\Gamma(F,C_{j_{k}},D).roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT := roman_Γ ( italic_F , italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_D ) .

З огляду на (10) покажемо, що iснує окiл V𝑉Vitalic_V елементу y0subscript𝑦0y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що

fj(F)V=,j=1,2,.formulae-sequencesubscript𝑓𝑗𝐹𝑉𝑗12f_{j}(F)\cap V=\varnothing\,,\qquad j=1,2,\ldots\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) ∩ italic_V = ∅ , italic_j = 1 , 2 , … . (11)

Припустимо протилежне. Тодi iснують послiдовностi jmsubscript𝑗𝑚j_{m}\in{\mathbb{N}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N i xmF,subscript𝑥𝑚𝐹x_{m}\in F,italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_F , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , такi, що fjm(xm)y0subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑦0f_{j_{m}}(x_{m})\rightarrow y_{0}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . З огляду на те, що fjm(F)subscript𝑓subscript𝑗𝑚𝐹f_{j_{m}}(F)italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) є компактом у Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT при кожному фiксованому m,𝑚m,italic_m , послiдовнiсть iндексiв jm,subscript𝑗𝑚j_{m},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , можна вважати зростаючою. Тодi за нерiвнiстю трикутника

h(f(xm),y0)h(f(xm),fjm(xm))+h(fjm(xm),y0)0𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑦0𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑦00h(f(x_{m}),y_{0})\leqslant h(f(x_{m}),f_{j_{m}}(x_{m}))+h(f_{j_{m}}(x_{m}),y_{% 0})\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽ italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 (12)

при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , оскiльки h(f(xm),fjm(xm))0𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚0h(f(x_{m}),f_{j_{m}}(x_{m}))\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ по рiвномiрнiй збiжностi fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f у D𝐷Ditalic_D по метрицi h.h.italic_h . Спiввiдношення (12) суперечить (10), що доводить (11).

Зауважимо, що область зi слабко плоскою межею є рiвномiрною (див. [7, наслiдок 4.3]), тобто, якщо континууми Cjksubscript𝐶subscript𝑗𝑘C_{j_{k}}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT задовольняють умову h(Cjk)δ>0subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝛿0h(C_{j_{k}})\geqslant\delta>0italic_h ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ > 0 i h(F)>δ>0,𝐹subscript𝛿0h(F)>\delta_{*}>0,italic_h ( italic_F ) > italic_δ start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT > 0 , то знайдеться δ2>0subscript𝛿20\delta_{2}>0italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT > 0 таке, що

M(Γk)δ2>0𝑀subscriptΓ𝑘subscript𝛿20M(\Gamma_{k})\geqslant\delta_{2}>0italic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT > 0 (13)

для всiх k.𝑘k\in{\mathbb{N}}.italic_k ∈ blackboard_N . Доведемо, що для кожного l𝑙l\in{\mathbb{N}}italic_l ∈ blackboard_N iснує номер k=kl𝑘subscript𝑘𝑙k=k_{l}italic_k = italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT такий, що

fjk(Cjk)B(y0,1/l),kkl.formulae-sequencesubscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝐵subscript𝑦01𝑙𝑘subscript𝑘𝑙f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset B(y_{0},1/l)\,,\qquad k\geqslant k_{l}\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_l ) , italic_k ⩾ italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT . (14)

Припустимо протилежне. Тодi iснує l0subscript𝑙0l_{0}\in{\mathbb{N}}italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N таке, що

fjkm(Cjkm)(nB(y0,1/l0))subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚superscript𝑛𝐵subscript𝑦01subscript𝑙0f_{j_{k_{m}}}(C_{j_{k_{m}}})\cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus B(y_{0},1/l_{0}))\neq\varnothingitalic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ≠ ∅ (15)

для деякої зростаючої послiдовностi номерiв km,subscript𝑘𝑚k_{m},italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . В такому випадку, знайдеться послiдовнiсть zmfjkm(Cjkm)(nB(y0,1/l0)),subscript𝑧𝑚subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚superscript𝑛𝐵subscript𝑦01subscript𝑙0z_{m}\in f_{j_{k_{m}}}(C_{j_{k_{m}}})\cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus B(y_{0},1/% l_{0})),italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) , m.𝑚m\in{\mathbb{N}}.italic_m ∈ blackboard_N . Нехай zm=fjkm(xm),subscript𝑧𝑚subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚z_{m}=f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , xmCjkm,subscript𝑥𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚x_{m}\in C_{j_{k_{m}}},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . Оскiльки за припущенням h(f(Cjkm),y0)0𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑦00h(f(C_{j_{k_{m}}}),y_{0})\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 для деякої зростаючої послiдовностi номерiв jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , то зокрема

h(f(Cjkm),y0)0приm.formulae-sequence𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑦00при𝑚h(f(C_{j_{k_{m}}}),y_{0})\rightarrow 0\qquad{\text{п}ри}\qquad m\rightarrow% \infty\,.italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 п roman_р roman_и italic_m → ∞ . (16)

Оскiльки h(f(Cjkm),y0)=infyf(Cjkm)h(y,y0)𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑦0subscriptinfimum𝑦𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚𝑦subscript𝑦0h(f(C_{j_{k_{m}}}),y_{0})=\inf\limits_{y\in f(C_{j_{k_{m}}})}h(y,y_{0})italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_inf start_POSTSUBSCRIPT italic_y ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_h ( italic_y , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) i f(Cjkm)𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚f(C_{j_{k_{m}}})italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) є компактом як неперервний образ компакту Cjkmsubscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚C_{j_{k_{m}}}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT при вiдображеннi f,𝑓f,italic_f , звiдси випливає, що h(f(Cjkm),y0)=h(ym,y0),𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑦0subscript𝑦𝑚subscript𝑦0h(f(C_{j_{k_{m}}}),y_{0})=h(y_{m},y_{0}),italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_h ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , де ymf(Cjkm).subscript𝑦𝑚𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚y_{m}\in f(C_{j_{k_{m}}}).italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi зi спiввiдношення (16) ми отримаємо, що ymy0subscript𝑦𝑚subscript𝑦0y_{m}\rightarrow y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Оскiльки за умовою h(f(Cj))=supy,zf(Cj)h(y,z)0𝑓subscript𝐶𝑗subscriptsupremum𝑦𝑧𝑓subscript𝐶𝑗𝑦𝑧0h(f(C_{j}))=\sup\limits_{y,z\in f(C_{j})}h(y,z)\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_y , italic_z ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_h ( italic_y , italic_z ) → 0 при j,𝑗j\rightarrow\infty,italic_j → ∞ , то h(ym,f(xm))h(f(Cjkm))0subscript𝑦𝑚𝑓subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚0h(y_{m},f(x_{m}))\leqslant h(f(C_{j_{k_{m}}}))\rightarrow 0italic_h ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при l.𝑙l\rightarrow\infty.italic_l → ∞ . Тодi за нерiвнiстю трикутника i за доведеним вище ми будемо мати, що:

h(zm,y0)=h(fjkm(xm),y0)subscript𝑧𝑚subscript𝑦0subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑦0absenth(z_{m},y_{0})=h(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),y_{0})\leqslantitalic_h ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽
h(fjkm(xm),f(xm))+h(f(xm),ym)+h(ym,y0)0,m,formulae-sequenceabsentsubscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑦𝑚subscript𝑦𝑚subscript𝑦00𝑚\leqslant h(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),f(x_{m}))+h(f(x_{m}),y_{m})+h(y_{m},y_{0})% \rightarrow 0\,,\qquad m\rightarrow\infty\,,⩽ italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) + italic_h ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 , italic_m → ∞ , (17)

оскiльки h(fjkm(xm),f(xm))supxDh(fjkm(x),f(x))0subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝑥𝑚subscriptsupremum𝑥𝐷subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚𝑥𝑓𝑥0h(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),f(x_{m}))\leqslant\sup\limits_{x\in D}h(f_{j_{k_{m}}}(x% ),f(x))\rightarrow 0italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_x ∈ italic_D end_POSTSUBSCRIPT italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f ( italic_x ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ за рiвномiрною збiжнiстю fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f при j;𝑗j\rightarrow\infty;italic_j → ∞ ; останнi два члени в (17) також прямують до нуля за побудовою та доведеним вище. Зi спiввiдношення (17) випливає, що zmy0subscript𝑧𝑚subscript𝑦0z_{m}\rightarrow y_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , що суперечить визначенню zm.subscript𝑧𝑚z_{m}.italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT . Тодi припущення в (15) є невiрним, що доводить (14).

З (14) випливає, що

fjkl(Cjkl)B(y0,1/l),subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑙subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑙𝐵subscript𝑦01𝑙f_{j_{k_{l}}}(C_{j_{k_{l}}})\subset B(y_{0},1/l)\,,italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_l ) , (18)

причому можна вважати послiдовнiсть номерiв kl,subscript𝑘𝑙k_{l},italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , l=1,2,,𝑙12l=1,2,\ldots,italic_l = 1 , 2 , … , зростаючою. Переходячи у (18) до перенумерацiї можна вважати, що сама послiдовнiсть jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , задовольняє цю умову, тобто,

fjk(Cjk)B(y0,1/k),k=1,2,.formulae-sequencesubscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝐵subscript𝑦01𝑘𝑘12f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset B(y_{0},1/k)\,,k=1,2,\ldots\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) , italic_k = 1 , 2 , … . (19)

Зменшуючи за потреби число ε0>0subscript𝜀00\varepsilon_{0}>0italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 з умови леми можна вважати, що окiл V𝑉Vitalic_V точки y0subscript𝑦0y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT у (11) є таким, що B(y0,ε0)¯V.¯𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0𝑉\overline{B(y_{0},\varepsilon_{0})}\subset V.over¯ start_ARG italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ⊂ italic_V . Крiм того, нехай k0subscript𝑘0k_{0}\in{\mathbb{N}}italic_k start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N є таким, що B(y0,1/k)B(y0,ε0)𝐵subscript𝑦01𝑘𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0B(y_{0},1/k)\subset B(y_{0},\varepsilon_{0})italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) при всiх kk0.𝑘subscript𝑘0k\geqslant k_{0}.italic_k ⩾ italic_k start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . В такому випадку, зауважимо, що

fjk(Γjk)>Γ(S(y0,1/k),S(y0,ε0),A(y0,1/k,ε0)).subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑗𝑘Γ𝑆subscript𝑦01𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝜀0𝐴subscript𝑦01𝑘subscript𝜀0f_{j_{k}}(\Gamma_{j_{k}})>\Gamma(S(y_{0},1/k),S(y_{0},\varepsilon_{0}),A(y_{0}% ,1/k,\varepsilon_{0}))\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > roman_Γ ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (20)

Дiйсно, нехай γ~fjk(Γjk).~𝛾subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑗𝑘\widetilde{\gamma}\in f_{j_{k}}(\Gamma_{j_{k}}).over~ start_ARG italic_γ end_ARG ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi γ~(t)=fjk(γ(t)),~𝛾𝑡subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡\widetilde{\gamma}(t)=f_{j_{k}}(\gamma(t)),over~ start_ARG italic_γ end_ARG ( italic_t ) = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) , де γΓjk,𝛾subscriptΓsubscript𝑗𝑘\gamma\in\Gamma_{j_{k}},italic_γ ∈ roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , γ:[0,1]D,:𝛾01𝐷\gamma:[0,1]\rightarrow D,italic_γ : [ 0 , 1 ] → italic_D , γ(0)F,𝛾0𝐹\gamma(0)\in F,italic_γ ( 0 ) ∈ italic_F , γ(1)Cjk.𝛾1subscript𝐶subscript𝑗𝑘\gamma(1)\in C_{j_{k}}.italic_γ ( 1 ) ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . За спiввiдношенням (11) маємо, що fjk(γ(0))f(F)nB(y0,ε0)¯,subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾0𝑓𝐹superscript𝑛¯𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0f_{j_{k}}(\gamma(0))\in f(F)\subset{\mathbb{R}}^{n}\setminus\overline{B(y_{0},% \varepsilon_{0})},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( 0 ) ) ∈ italic_f ( italic_F ) ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ over¯ start_ARG italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG , крiм того, за спiввiдношенням (19) ми отримаємо, що fjk(γ(1))fjk(Cjk)B(y0,ε0).subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾1subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0f_{j_{k}}(\gamma(1))\in f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset B(y_{0},\varepsilon_{0}).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( 1 ) ) ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Отже, |f(γ(t))|B(y0,ε0)|f(γ(t))|(nB(y0,ε0)).𝑓𝛾𝑡𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0𝑓𝛾𝑡superscript𝑛𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0|f(\gamma(t))|\cap B(y_{0},\varepsilon_{0})\neq\varnothing\neq|f(\gamma(t))|% \cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus B(y_{0},\varepsilon_{0})).| italic_f ( italic_γ ( italic_t ) ) | ∩ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ ∅ ≠ | italic_f ( italic_γ ( italic_t ) ) | ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . Тодi з огляду на [10, теорема 1.I.5.46] ми отримаємо, що iснує 0<t1<10subscript𝑡110<t_{1}<10 < italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < 1 таке, що fjk(γ(t1))S(y0,ε0).subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾subscript𝑡1𝑆subscript𝑦0subscript𝜀0f_{j_{k}}(\gamma(t_{1}))\in S(y_{0},\varepsilon_{0}).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Покладемо γ1:=γ|[t1,1].assignsubscript𝛾1evaluated-at𝛾subscript𝑡11\gamma_{1}:=\gamma|_{[t_{1},1]}.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT := italic_γ | start_POSTSUBSCRIPT [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , 1 ] end_POSTSUBSCRIPT . Можна вважати, що fjk(γ(t))B(y0,ε0)subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡𝐵subscript𝑦0subscript𝜀0f_{j_{k}}(\gamma(t))\in B(y_{0},\varepsilon_{0})italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) ∈ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) при всiх tt1.𝑡subscript𝑡1t\geqslant t_{1}.italic_t ⩾ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Мiркуючи аналогiчно, ми отримаємо точку t2(t1,1]subscript𝑡2subscript𝑡11t_{2}\in(t_{1},1]italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , 1 ] таку, що fjk(γ(t2))S(y0,1/k).subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾subscript𝑡2𝑆subscript𝑦01𝑘f_{j_{k}}(\gamma(t_{2}))\in S(y_{0},1/k).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) . Покладемо γ2:=γ|[t1,t2].assignsubscript𝛾2evaluated-at𝛾subscript𝑡1subscript𝑡2\gamma_{2}:=\gamma|_{[t_{1},t_{2}]}.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT := italic_γ | start_POSTSUBSCRIPT [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] end_POSTSUBSCRIPT . Можна вважати, що fjk(γ(t))B(y0,1/k)subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡𝐵subscript𝑦01𝑘f_{j_{k}}(\gamma(t))\not\in B(y_{0},1/k)italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) ∉ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) при всiх t[t1,t2].𝑡subscript𝑡1subscript𝑡2t\in[t_{1},t_{2}].italic_t ∈ [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] . Тодi крива fjk(γ2)subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝛾2f_{j_{k}}(\gamma_{2})italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) є пiдкривою кривої fjk(γ)=γ~,subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾~𝛾f_{j_{k}}(\gamma)=\widetilde{\gamma},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ) = over~ start_ARG italic_γ end_ARG , яка належить до сiм’ї Γ(S(y0,1/k),S(y0,ε0),A(y0,1/k,ε0)).Γ𝑆subscript𝑦01𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝜀0𝐴subscript𝑦01𝑘subscript𝜀0\Gamma(S(y_{0},1/k),S(y_{0},\varepsilon_{0}),A(y_{0},1/k,\varepsilon_{0})).roman_Γ ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . Спiввiдношення (20) встановлено.

З (20) випливає, що

Γjk>Γfjk(S(y0,1/k),S(y0,ε0),A(y0,1/k,ε0)).subscriptΓsubscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝑆subscript𝑦01𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝜀0𝐴subscript𝑦01𝑘subscript𝜀0\Gamma_{j_{k}}>\Gamma_{f_{j_{k}}}(S(y_{0},1/k),S(y_{0},\varepsilon_{0}),A(y_{0% },1/k,\varepsilon_{0}))\,.roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (21)

Покладемо

ηk(t)={ψ(t)/I(1/k,ε0),t(1/k,ε0),0,t(1/k,ε0),subscript𝜂𝑘𝑡cases𝜓𝑡𝐼1𝑘subscript𝜀0𝑡1𝑘subscript𝜀00𝑡1𝑘subscript𝜀0\eta_{k}(t)=\left\{\begin{array}[]{rr}\psi(t)/I(1/k,\varepsilon_{0}),&t\in(1/k% ,\varepsilon_{0})\,,\\ 0,&t\not\in(1/k,\varepsilon_{0})\,,\end{array}\right.italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t ) = { start_ARRAY start_ROW start_CELL italic_ψ ( italic_t ) / italic_I ( 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL italic_t ∈ ( 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 , end_CELL start_CELL italic_t ∉ ( 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW end_ARRAY

де I(1/k,ε0)=1/kε0ψ(t)𝑑t.𝐼1𝑘subscript𝜀0superscriptsubscript1𝑘subscript𝜀0𝜓𝑡differential-d𝑡I(1/k,\varepsilon_{0})=\int\limits_{1/k}^{\varepsilon_{0}}\,\psi(t)\,dt.italic_I ( 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = ∫ start_POSTSUBSCRIPT 1 / italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_ψ ( italic_t ) italic_d italic_t . Зауважимо, що 1/kε0ηl(t)𝑑t=1.superscriptsubscript1𝑘subscript𝜀0subscript𝜂𝑙𝑡differential-d𝑡1\int\limits_{1/k}^{\varepsilon_{0}}\eta_{l}(t)\,dt=1.∫ start_POSTSUBSCRIPT 1 / italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t ) italic_d italic_t = 1 . Тодi за спiввiдношеннями (8) i (21), а також з огляду на означення вiдображення fjksubscript𝑓subscript𝑗𝑘f_{j_{k}}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT у (2) будемо мати:

M(Γjk)M(Γfjk(S(y0,1/k),S(y0,ε0),A(y0,1/k,ε0)))𝑀subscriptΓsubscript𝑗𝑘𝑀subscriptΓsubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝑆subscript𝑦01𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝜀0𝐴subscript𝑦01𝑘subscript𝜀0absentM(\Gamma_{j_{k}})\leqslant M(\Gamma_{f_{j_{k}}}(S(y_{0},1/k),S(y_{0},% \varepsilon_{0}),A(y_{0},1/k,\varepsilon_{0})))\leqslantitalic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽ italic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ) ⩽
1In(1/k,ε0)A(y0,1/k,ε0)Q(y)ψn(|yy0|)𝑑m(y)0приm.formulae-sequenceabsent1superscript𝐼𝑛1𝑘subscript𝜀0subscript𝐴subscript𝑦01𝑘subscript𝜀0𝑄𝑦superscript𝜓𝑛𝑦subscript𝑦0differential-d𝑚𝑦0при𝑚\leqslant\frac{1}{I^{n}(1/k,\varepsilon_{0})}\int\limits_{A(y_{0},1/k,% \varepsilon_{0})}Q(y)\cdot\psi^{\,n}(|y-y_{0}|)\,dm(y)\rightarrow 0\quad\text{% при}\quad m\rightarrow\infty\,.⩽ divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_I start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_k , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) ⋅ italic_ψ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | ) italic_d italic_m ( italic_y ) → 0 при italic_m → ∞ . (22)

Останнє спiввiдношення суперечить (13). Отримана суперечнiсть доводить лему. \Box

Ми кажемо, що область D𝐷Ditalic_D є скiнченно зв’язною у точцi x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D, якщо для будь-якого околу U𝑈Uitalic_U точки x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT iснує окiл VU𝑉𝑈V\subset Uitalic_V ⊂ italic_U цiєї точки такий, що VD𝑉𝐷V\cap Ditalic_V ∩ italic_D складається зi скнiченної кiлькостi компонент зв’язностi. Вiдображення f:XY:𝑓𝑋𝑌f:X\rightarrow Yitalic_f : italic_X → italic_Y називається нульвимiрним, якщо для кожної точки yY𝑦𝑌y\in Yitalic_y ∈ italic_Y множина f1(y)superscript𝑓1𝑦f^{\,-1}(y)italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y ) не мiстить в собi континуум KX,𝐾𝑋K\subset X,italic_K ⊂ italic_X , вiдмiнний вiд точки. Наступна лема узагальнює наслiдок 4.5 у [5] на випадок вiдображень з необмеженою характеристикою. Мiркування, застосованi при її доведеннi, по бiльшiй мiрi аналогiчнi доведенню леми 3.2 в [7].

Лема 2.   Нехай Dn,𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – область, яка має слабо плоску межу, а область Dnsuperscript𝐷superscript𝑛D^{\,\prime}\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT є скiнченно зв’язною на своїй межi. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих, дискретних i замкнених вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Нехай для будь-якого y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться ε0=ε0(y0)>0subscript𝜀0subscript𝜀0subscript𝑦00\varepsilon_{0}=\varepsilon_{0}(y_{0})>0italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 i вимiрна за Лебегом функцiя ψ:(0,ε0)[0,]:𝜓0subscript𝜀00\psi:(0,\varepsilon_{0})\rightarrow[0,\infty]italic_ψ : ( 0 , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → [ 0 , ∞ ] такi, що виконуються спiввiдношення (7)–(8), де A(y0,ε,ε0)𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) визначено в (1). Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯,:¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , f¯(D¯)=D¯¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG i f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є нульвимiрним вiдносно D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

Доведення.   Можна вважати y0.subscript𝑦0y_{0}\neq\infty.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∞ . З огляду на [9] вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним у D.𝐷D.italic_D . За лемою 5.1 в [7], кожне fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , має неперервне продовження fm¯:D¯D¯:¯subscript𝑓𝑚¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f_{m}}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG на D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG таке, що fm(D¯)=D¯.subscript𝑓𝑚¯𝐷¯superscript𝐷f_{m}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Покажемо, що iснує limxx0f(x)subscript𝑥subscript𝑥0𝑓𝑥\lim\limits_{x\rightarrow x_{0}}f(x)roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_x → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x ) для кожного x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D . Дiйсно, за нерiвнiстю трикутника

h(f(x),f(x0))h(f(x),fm(x))+h(fm(x),fm(x0))+h(fm(x0),f(x0)).𝑓𝑥𝑓subscript𝑥0𝑓𝑥subscript𝑓𝑚𝑥subscript𝑓𝑚𝑥subscript𝑓𝑚subscript𝑥0subscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝑓subscript𝑥0h(f(x),f(x_{0}))\leqslant h(f(x),f_{m}(x))+h(f_{m}(x),f_{m}(x_{0}))+h(f_{m}(x_% {0}),f(x_{0}))\,.italic_h ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_h ( italic_f ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) .

У цiй нерiвностi перший i третiй доданки прямують до нуля з огляду на рiвномiрну збiжнiсть fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT у D.𝐷D.italic_D . Отже, для будь-якого ε>0𝜀0\varepsilon>0italic_ε > 0 знайдеться номер M=M(ε)𝑀𝑀𝜀M=M(\varepsilon)italic_M = italic_M ( italic_ε ) такий, що при mM(ε)𝑚𝑀𝜀m\geqslant M(\varepsilon)italic_m ⩾ italic_M ( italic_ε )

h(f(x),f(x0))2ε3+h(fm(x),fm(x0)).𝑓𝑥𝑓subscript𝑥02𝜀3subscript𝑓𝑚𝑥subscript𝑓𝑚subscript𝑥0h(f(x),f(x_{0}))\leqslant\frac{2\varepsilon}{3}+h(f_{m}(x),f_{m}(x_{0}))\,.italic_h ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ divide start_ARG 2 italic_ε end_ARG start_ARG 3 end_ARG + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (23)

При m=M(ε)𝑚𝑀𝜀m=M(\varepsilon)italic_m = italic_M ( italic_ε ) вiдображення fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT неперервно продовжується в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , так що знайдеться δ=δ(ε,x0)>0𝛿𝛿𝜀subscript𝑥00\delta=\delta(\varepsilon,x_{0})>0italic_δ = italic_δ ( italic_ε , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що h(fM(x),fM(x0))<ε/3subscript𝑓𝑀𝑥subscript𝑓𝑀subscript𝑥0𝜀3h(f_{M}(x),f_{M}(x_{0}))<\varepsilon/3italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < italic_ε / 3 при 0<|xx0|<δ.0𝑥subscript𝑥0𝛿0<|x-x_{0}|<\delta.0 < | italic_x - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | < italic_δ . Тодi з огляду на (23) h(f(x),f(x0))<ε𝑓𝑥𝑓subscript𝑥0𝜀h(f(x),f(x_{0}))<\varepsilonitalic_h ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < italic_ε при тих же δ.𝛿\delta.italic_δ .

Покажемо, що f𝑓fitalic_f – замкнене у D.𝐷D.italic_D . Нехай E𝐸Eitalic_E – замкнене в D.𝐷D.italic_D . Треба показати, що f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) замкнене в D.superscript𝐷D^{\,\prime}.italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Нехай zm,subscript𝑧𝑚z_{m},italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть у f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) така, що zmz0Dsubscript𝑧𝑚subscript𝑧0superscript𝐷z_{m}\rightarrow z_{0}\in D^{\,\prime}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Покажемо, що z0f(E).subscript𝑧0𝑓𝐸z_{0}\in f(E).italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_E ) . Оскiльки zmf(E),subscript𝑧𝑚𝑓𝐸z_{m}\in f(E),italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_E ) , знайдуться xmEsubscript𝑥𝑚𝐸x_{m}\in Eitalic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E такi, що f(xm)=zm,𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑧𝑚f(x_{m})=z_{m},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . З огляду на компактнiсть n¯¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG можна вважати, що послiдовнiсть xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT збiгається до деякого x0D¯subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Якщо x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , то x0E,subscript𝑥0𝐸x_{0}\in E,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E , отже, f(x0)=z0E𝑓subscript𝑥0subscript𝑧0𝐸f(x_{0})=z_{0}\in Eitalic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E з огляду на неперервнiсть вiдображення f𝑓fitalic_f у D.𝐷D.italic_D . Якщо ж x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D , то, оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT має неперервне продовження в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , знайдеться послiдовнiсть wmD,subscript𝑤𝑚𝐷w_{m}\in D,italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , wmx0subscript𝑤𝑚subscript𝑥0w_{m}\rightarrow x_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , така що h(fm(wm),fm(x0))<1m.subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑥01𝑚h(f_{m}(w_{m}),f_{m}(x_{0}))<\frac{1}{m}.italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG . Тодi за нерiвнiстю трикутника

h(fm(x0),f(x0))h(fm(x0),fm(wm))+h(fm(wm),f(wm))+h(f(wm),f(x0))subscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝑓subscript𝑥0subscript𝑓𝑚subscript𝑥0subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑥0absenth(f_{m}(x_{0}),f(x_{0}))\leqslant h(f_{m}(x_{0}),f_{m}(w_{m}))+h(f_{m}(w_{m}),% f(w_{m}))+h(f(w_{m}),f(x_{0}))\leqslantitalic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽
1m+h(fm(wm),f(wm))+h(f(wm),f(x0))0,m,formulae-sequenceabsent1𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑥00𝑚\leqslant\frac{1}{m}+h(f_{m}(w_{m}),f(w_{m}))+h(f(w_{m}),f(x_{0}))\rightarrow 0% \,,\qquad m\rightarrow\infty\,,⩽ divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG + italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 , italic_m → ∞ , (24)

оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT збiгається до f𝑓fitalic_f рiвномiрно у D,𝐷D,italic_D , а f𝑓fitalic_f неперервна в точцi x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT за доведеним вище. З огляду на те, що fm(x0)Dsubscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝐷f_{m}(x_{0})\in\partial Ditalic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ ∂ italic_D при m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N за умовою вiдкритостi, дискретностi i замкненостi fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT (див. [5, теорема 3.3]), а також по замкненостi межi D,𝐷\partial D,∂ italic_D , маємо: f(x0)D.𝑓subscript𝑥0superscript𝐷f(x_{0})\in\partial D^{\,\prime}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Тодi по неперервностi f𝑓fitalic_f у D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG маємо: f(xm)=zmz0D𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑧𝑚subscript𝑧0superscript𝐷f(x_{m})=z_{m}\rightarrow z_{0}\in D^{\,\prime}italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT i f(x0)=z0D.𝑓subscript𝑥0subscript𝑧0superscript𝐷f(x_{0})=z_{0}\in\partial D^{\,\prime}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Це суперечить обранню z0ED.subscript𝑧0𝐸superscript𝐷z_{0}\in E\subset D^{\,\prime}.italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E ⊂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Остаточно, f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) є замкненим в D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , бо в випадку x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D це встановлено, а випадок x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D неможливий.

Покажемо, що f(D)D.𝑓𝐷superscript𝐷f(\partial D)\subset\partial D^{\,\prime}.italic_f ( ∂ italic_D ) ⊂ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Справдi, нехай x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D . Треба довести, що f(x0)D.𝑓subscript𝑥0superscript𝐷f(x_{0})\in\partial D^{\,\prime}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT має неперервне продовження в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , знайдеться послiдовнiсть wmD,subscript𝑤𝑚𝐷w_{m}\in D,italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , wmx0subscript𝑤𝑚subscript𝑥0w_{m}\rightarrow x_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , така що h(fm(wm),fm(x0))<1m.subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑥01𝑚h(f_{m}(w_{m}),f_{m}(x_{0}))<\frac{1}{m}.italic_h ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG . Повторюючи мiркування у (24), приходимо до висновку f(x0)D,𝑓subscript𝑥0superscript𝐷f(x_{0})\in\partial D^{\,\prime},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , що i треба було встановити.

Покажемо, що f¯(D¯)=D¯.¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Доведення аналогiчно до останньої частини доведення теореми 3.1 в [8]. Очевидно, що f¯(D¯)D¯.¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})\subset\overline{D^{\,\prime}}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) ⊂ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Покажемо, що D¯f¯(D¯).¯superscript𝐷¯𝑓¯𝐷\overline{D^{\,\prime}}\subset\overline{f}(\overline{D}).over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . Справдi, нехай y0D¯,subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , тодi або y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , або y0D.subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . а) Якщо y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , то y0=fj(xj),subscript𝑦0subscript𝑓𝑗subscript𝑥𝑗y_{0}=f_{j}(x_{j}),italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , xjD.subscript𝑥𝑗𝐷x_{j}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Можна вважати, що xjx0,subscript𝑥𝑗subscript𝑥0x_{j}\rightarrow x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , j,𝑗j\rightarrow\infty,italic_j → ∞ , x0D¯.subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG . За неперервнiстю f𝑓fitalic_f у D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG маємо: f(x0)=limjf(xj).𝑓subscript𝑥0subscript𝑗𝑓subscript𝑥𝑗f(x_{0})=\lim\limits_{j\rightarrow\infty}f(x_{j}).italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_j → ∞ end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Проте, за рiвномiрною збiжнiстю fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f маємо: fj(xj)f(xj)=y0f(xj)0,subscript𝑓𝑗subscript𝑥𝑗𝑓subscript𝑥𝑗subscript𝑦0𝑓subscript𝑥𝑗0f_{j}(x_{j})-f(x_{j})=y_{0}-f(x_{j})\rightarrow 0,italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 , j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Тодi y0=f(x0).subscript𝑦0𝑓subscript𝑥0y_{0}=f(x_{0}).italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Оскiльки за доведеним f(D)D,𝑓𝐷superscript𝐷f(\partial D)\subset\partial{D^{\,\prime}},italic_f ( ∂ italic_D ) ⊂ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , маємо: x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Отже, y0=f(x0),subscript𝑦0𝑓subscript𝑥0y_{0}=f(x_{0}),italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . б) Нарештi, нехай y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , тодi знайдеться послiдовнiсть ykDsubscript𝑦𝑘superscript𝐷y_{k}\in D^{\,\prime}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT така, що yk=f(xk)y0subscript𝑦𝑘𝑓subscript𝑥𝑘subscript𝑦0y_{k}=f(x_{k})\rightarrow y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при k𝑘k\rightarrow\inftyitalic_k → ∞ i xkD.subscript𝑥𝑘𝐷x_{k}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Через компактнiсть простору n¯¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ми можемо вважати, що xkx0,subscript𝑥𝑘subscript𝑥0x_{k}\rightarrow x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , де x0D¯.subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG . Тодi f¯(x0)=y0f¯(D)f¯(D¯).¯𝑓subscript𝑥0subscript𝑦0¯𝑓𝐷¯𝑓¯𝐷\overline{f}(x_{0})=y_{0}\in\overline{f}(\partial D)\subset\overline{f}(% \overline{D}).over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( ∂ italic_D ) ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . Отже, D¯f¯(D¯).¯superscript𝐷¯𝑓¯𝐷\overline{D^{\,\prime}}\subset\overline{f}(\overline{D}).over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) .

Залишилося показати нульвимiрнiсть f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG на D.superscript𝐷\partial D^{\,\prime}.∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Припустимо супротивне, а саме, нехай iснує точка y0Dsubscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial D^{\,\prime}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT така, що f1(y0)K0,subscript𝐾0superscript𝑓1subscript𝑦0f^{\,-1}(y_{0})\supset K_{0},italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⊃ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , де K0D¯subscript𝐾0¯𝐷K_{0}\subset\overline{D}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⊂ over¯ start_ARG italic_D end_ARG – деякий невироджений континуум. Оскiльки f𝑓fitalic_f нульвимiрне в D,𝐷D,italic_D , можна вважати, що K0D.subscript𝐾0𝐷K_{0}\subset\partial D.italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⊂ ∂ italic_D .

Оскiльки D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG – компакт в n¯,¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}},over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , i крiм того, вiдображення f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є неперервним в D¯,¯𝐷\overline{D},over¯ start_ARG italic_D end_ARG , воно є рiвномiрно неперервним в D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG . В цьому випадку, для кожного j𝑗j\in{\mathbb{N}}italic_j ∈ blackboard_N знайдеться δj<1/jsubscript𝛿𝑗1𝑗\delta_{j}<1/jitalic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT < 1 / italic_j таке, що

h(f¯(x),f¯(x0))=h(f¯(x),y0)<1/jx,x0D¯,h(x,x0)<δj,δj<1/j.formulae-sequence¯𝑓𝑥¯𝑓subscript𝑥0¯𝑓𝑥subscript𝑦01𝑗for-all𝑥subscript𝑥0¯𝐷formulae-sequence𝑥subscript𝑥0subscript𝛿𝑗subscript𝛿𝑗1𝑗h(\overline{f}(x),\overline{f}(x_{0}))=h(\overline{f}(x),y_{0})<1/j\quad% \forall\,\,x,x_{0}\in\overline{D},\quad h(x,x_{0})<\delta_{j}\,,\quad\delta_{j% }<1/j\,.italic_h ( over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) , over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_h ( over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < 1 / italic_j ∀ italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG , italic_h ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT < 1 / italic_j . (25)

Позначимо Bh(x0,r)={xn¯:h(x,x0)<r}.subscript𝐵subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥¯superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟B_{h}(x_{0},r)=\{x\in\overline{{\mathbb{R}}^{n}}:h(x,x_{0})<r\}.italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG : italic_h ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_r } . Тодi для заданого j,𝑗j\in{\mathbb{N}},italic_j ∈ blackboard_N , покладемо

Bj:=x0K0Bh(x0,δj),j.formulae-sequenceassignsubscript𝐵𝑗subscriptsubscript𝑥0subscript𝐾0subscript𝐵subscript𝑥0subscript𝛿𝑗𝑗B_{j}:=\bigcup\limits_{x_{0}\in K_{0}}B_{h}(x_{0},\delta_{j})\,,\quad j\in{% \mathbb{N}}\,.italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT := ⋃ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_j ∈ blackboard_N .

Оскiльки множина Bjsubscript𝐵𝑗B_{j}italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT є околом континуума K0,subscript𝐾0K_{0},italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , за [11, лема 2.2] iснує окiл Ujsubscript𝑈𝑗U_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT множини K0subscript𝐾0K_{0}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що UjBjsubscript𝑈𝑗subscript𝐵𝑗U_{j}\subset B_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D є зв’язною. Без обмеження загальностi можна вважати, що Ujsubscript𝑈𝑗U_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT – вiдкрита множина. Тодi множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D також лiнiйно зв’язна (див. [4, пропозицiя 13.1]). Оскiльки K0subscript𝐾0K_{0}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT – компакт, то знайдуться z0,w0K0subscript𝑧0subscript𝑤0subscript𝐾0z_{0},w_{0}\in K_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такi, що h(K0)=h(z0,w0).subscript𝐾0subscript𝑧0subscript𝑤0h(K_{0})=h(z_{0},w_{0}).italic_h ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_h ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Звiдси випливає, що знайдуться елементи zjUjDsubscript𝑧𝑗subscript𝑈𝑗𝐷z_{j}\in U_{j}\cap Ditalic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D i wjUjDsubscript𝑤𝑗subscript𝑈𝑗𝐷w_{j}\in U_{j}\cap Ditalic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D такi, що zjz0subscript𝑧𝑗subscript𝑧0z_{j}\rightarrow z_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT i wjw0subscript𝑤𝑗subscript𝑤0w_{j}\rightarrow w_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Ми можемо припускати, що

h(zj,wj)>h(K0)/2j.formulae-sequencesubscript𝑧𝑗subscript𝑤𝑗subscript𝐾02for-all𝑗h(z_{j},w_{j})>h(K_{0})/2\quad\forall\,\,j\in{\mathbb{N}}\,.italic_h ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_h ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) / 2 ∀ italic_j ∈ blackboard_N . (26)

Оскiльки множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D лiнiйно зв’язна, точки zjsubscript𝑧𝑗z_{j}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i wjsubscript𝑤𝑗w_{j}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT деякою кривою γjUjD.subscript𝛾𝑗subscript𝑈𝑗𝐷\gamma_{j}\in U_{j}\cap D.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D . Покладемо Cj:=|γj|.assignsubscript𝐶𝑗subscript𝛾𝑗C_{j}:=|\gamma_{j}|.italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT := | italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT | .

Зауважимо, що h(f(Cj))0𝑓subscript𝐶𝑗0h(f(C_{j}))\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Дiйсно, оскiльки f(Cj)𝑓subscript𝐶𝑗f(C_{j})italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) – континуум в n¯,¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}},over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , iснують такi точки yj,yjf(Cj)subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗𝑓subscript𝐶𝑗y_{j},y^{\,\prime}_{j}\in f(C_{j})italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) такi, що h(f(Cj))=h(yj,yj).𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗h(f(C_{j}))=h(y_{j},y^{\,\prime}_{j}).italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_h ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi iснують xj,xjCjsubscript𝑥𝑗subscriptsuperscript𝑥𝑗subscript𝐶𝑗x_{j},x^{\,\prime}_{j}\in C_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT такi, що yj=f(xj)subscript𝑦𝑗𝑓subscript𝑥𝑗y_{j}=f(x_{j})italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) i yj=f(xj).subscriptsuperscript𝑦𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗y^{\,\prime}_{j}=f(x^{\,\prime}_{j}).italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi точки xjsubscript𝑥𝑗x_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i xjsubscriptsuperscript𝑥𝑗x^{\,\prime}_{j}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT належать до UjBj.subscript𝑈𝑗subscript𝐵𝑗U_{j}\subset B_{j}.italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT . Це означає, що iснують x1jsubscriptsuperscript𝑥𝑗1x^{j}_{1}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT i x2jK0subscriptsuperscript𝑥𝑗2subscript𝐾0x^{j}_{2}\in K_{0}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такi, що xjB(x1j,δj)subscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗1subscript𝛿𝑗x_{j}\in B(x^{j}_{1},\delta_{j})italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) i xjB(x2j,δj).subscriptsuperscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗2subscript𝛿𝑗x^{\,\prime}_{j}\in B(x^{j}_{2},\delta_{j}).italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . В такому випадку, за спiввiдношенням (25) i з огляду на нерiвнiсть трикутника ми отримаємо, що

h(f(Cj))=h(yj,yj)=h(f(xj),f(xj))𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗𝑓subscript𝑥𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗absenth(f(C_{j}))=h(y_{j},y^{\,\prime}_{j})=h(f(x_{j}),f(x^{\,\prime}_{j}))\leqslantitalic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_h ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽
h(f(xj),f(x1j))+h(f(x1j),f(x2j))+h(f(x2j),f(xj))<2/j0приj.formulae-sequenceabsent𝑓subscript𝑥𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗1𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗1𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝑗0при𝑗\leqslant h(f(x_{j}),f(x^{j}_{1}))+h(f(x^{j}_{1}),f(x^{j}_{2}))+h(f(x^{j}_{2})% ,f(x^{\,\prime}_{j}))<2/j\rightarrow 0\quad{\text{п}ри}\quad j\rightarrow% \infty\,.⩽ italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) < 2 / italic_j → 0 п roman_р roman_и italic_j → ∞ . (27)

Зi спiввiдношень (26) i (27) випливає, що континууми Cj,subscript𝐶𝑗C_{j},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , j=1,2,,𝑗12j=1,2,\ldots,italic_j = 1 , 2 , … , задовольняють умови леми 1. За цiєю лемою h(f(Cj),y0)δ1>0𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑦0subscript𝛿10h(f(C_{j}),y_{0})\geqslant\delta_{1}>0italic_h ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 для всiх j.𝑗j\in{\mathbb{N}}.italic_j ∈ blackboard_N . З iншого боку, оскiльки за доведеним вище xjB(x1j,δj),subscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗1subscript𝛿𝑗x_{j}\in B(x^{j}_{1},\delta_{j}),italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , то з огляду на спiввiдношення (25) ми отримаємо, що h(f(xj),y0)<1/j,𝑓subscript𝑥𝑗subscript𝑦01𝑗h(f(x_{j}),y_{0})<1/j,italic_h ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < 1 / italic_j , j=1,2,.𝑗12j=1,2,\ldots.italic_j = 1 , 2 , … . Отримана суперечнiсть вказує на невiрнiсть припущення щодо вiдсутностi нульвимiрностi вiдображення f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG . Лема доведена. \Box

Нарештi, сформулюємо i доведемо ключове твердження про дискретнiсть вiдображення (див. [5, теорема 4.7]).

Лема 3.  Нехай за умов леми 1 область Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT є локально зв’язною на своїй межi, а вiдображення f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю. Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є вiдкритим, дискретним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯,:¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , f¯(D¯)=D¯¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG таке, що N(f,D)=N(f,D¯)<.𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D})<\infty.italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) < ∞ . Зокрема, f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є дискретним у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

Доведення.   Доведення майже повнiстю повторює схему, викладену в [5, теорема 4.7], див. також теорему 6.1 в [7]. Передусiм, можливiсть продовження f𝑓fitalic_f до неперервного вiдображення f¯:D¯D¯,:¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , нульвимiрнiсть i замкненiсть f𝑓fitalic_f i рiвнiсть f¯(D¯)=D¯¯𝑓¯𝐷¯superscript𝐷\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG випливають з леми 1. Оскiльки f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю i нульвимiрне, воно також вiдкрите i дискретне за теоремою Тiтуса-Янга (див. [18, стор. 333]). Зауважимо також, що N(f,D)<𝑁𝑓𝐷N(f,D)<\inftyitalic_N ( italic_f , italic_D ) < ∞ з огляду на [12, теорема 2.8]. Залишилося довести рiвнiсть N(f,D)=N(f,D¯).𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D}).italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . Далi будемо мiркувати методом вiд супротивного: припустимо, що вказана рiвнiсть не виконується. Тодi знайдуться точки y0Dsubscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial D^{\,\prime}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT i x1,x2,,xk,xk+1Dsubscript𝑥1subscript𝑥2subscript𝑥𝑘subscript𝑥𝑘1𝐷x_{1},x_{2},\ldots,x_{k},x_{k+1}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D такi, що f(xi)=y0,𝑓subscript𝑥𝑖subscript𝑦0f(x_{i})=y_{0},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 i k:=N(f,D).assign𝑘𝑁𝑓𝐷k:=N(f,D).italic_k := italic_N ( italic_f , italic_D ) . Будемо вважати, що y0.subscript𝑦0y_{0}\neq\infty.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∞ . Оскiльки область Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT є локально зв’язною в усiх точках своєї межi за припущенням, то для кожного p𝑝p\in{\mathbb{N}}italic_p ∈ blackboard_N знайдеться окiл Up~B(y0,1/p)~subscriptsuperscript𝑈𝑝𝐵subscript𝑦01𝑝\widetilde{U^{\,\prime}_{p}}\subset B(y_{0},1/p)over~ start_ARG italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT end_ARG ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_p ) такий, що множина Up~D=Up~subscriptsuperscript𝑈𝑝superscript𝐷subscriptsuperscript𝑈𝑝\widetilde{U^{\,\prime}_{p}}\cap D^{\,\prime}=U^{\,\prime}_{p}over~ start_ARG italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT end_ARG ∩ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT = italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT є зв’язною.

Доведемо, що для кожного i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 знайдеться компонента Vpisuperscriptsubscript𝑉𝑝𝑖V_{p}^{i}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT множини f1(Up)superscript𝑓1subscriptsuperscript𝑈𝑝f^{\,-1}(U^{\,\prime}_{p})italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ) така, що xiVpi¯.subscript𝑥𝑖¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖x_{i}\in\overline{V_{p}^{i}}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Зафiксуємо i=1,2,,k+1.𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 . За неперервнiстю f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG у D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG знайдеться ri=ri(xi)>0subscript𝑟𝑖subscript𝑟𝑖subscript𝑥𝑖0r_{i}=r_{i}(x_{i})>0italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що f(B(xi,ri)D)Up.𝑓𝐵subscript𝑥𝑖subscript𝑟𝑖𝐷subscriptsuperscript𝑈𝑝f(B(x_{i},r_{i})\cap D)\subset U^{\,\prime}_{p}.italic_f ( italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ italic_D ) ⊂ italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT . Оскiльки область, яка є слабко плоскою, є локально зв’язною в кожнiй точцi своїй межi (див. [4, лема 3.15]), то знайдеться окiл WiB(xi,ri)subscript𝑊𝑖𝐵subscript𝑥𝑖subscript𝑟𝑖W_{i}\subset B(x_{i},r_{i})italic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) точки xisubscript𝑥𝑖x_{i}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT такий, що WiDsubscript𝑊𝑖𝐷W_{i}\cap Ditalic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D зв’язно. Тодi WiDsubscript𝑊𝑖𝐷W_{i}\cap Ditalic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D належить однiй i тiльки однiй компонентi зв’язностi Vipsubscriptsuperscript𝑉𝑝𝑖V^{p}_{i}italic_V start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT множини f1(Up),superscript𝑓1subscriptsuperscript𝑈𝑝f^{\,-1}(U^{\,\prime}_{p}),italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ) , причому xiWiD¯Vpi¯,subscript𝑥𝑖¯subscript𝑊𝑖𝐷¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖x_{i}\in\overline{W_{i}\cap D}\subset\overline{V_{p}^{i}},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D end_ARG ⊂ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , що i треба було довести.

Далi покажемо, що множини Vpi¯¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖\overline{V_{p}^{i}}over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG є непересiчними при всiх i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 i достатньо великих p.𝑝p\in{\mathbb{N}}.italic_p ∈ blackboard_N . В свою чергу, доведемо для цього, що h(Vpi¯)0¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖0h(\overline{V_{p}^{i}})\rightarrow 0italic_h ( over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) → 0 при p𝑝p\rightarrow\inftyitalic_p → ∞ для кожного фiксованого i=1,2,,k+1.𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 . Проведемо доведення вiд супротивного. Тодi iснує таке 1i0k+1,1subscript𝑖0𝑘11\leqslant i_{0}\leqslant k+1,1 ⩽ italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⩽ italic_k + 1 , число r0>0,subscript𝑟00r_{0}>0,italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 , r0<12min1i,jk+1,ijh(xi,xj)subscript𝑟012subscriptformulae-sequence1𝑖formulae-sequence𝑗𝑘1𝑖𝑗subscript𝑥𝑖subscript𝑥𝑗r_{0}<\frac{1}{2}\min\limits_{1\leqslant i,j\leqslant k+1,i\neq j}h(x_{i},x_{j})italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG roman_min start_POSTSUBSCRIPT 1 ⩽ italic_i , italic_j ⩽ italic_k + 1 , italic_i ≠ italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_h ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) i зростаюча послiдовнiсть номерiв pm,subscript𝑝𝑚p_{m},italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , такi, що Sh(xi0,r0)Vpmi0¯,subscript𝑆subscript𝑥subscript𝑖0subscript𝑟0¯superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0S_{h}(x_{i_{0}},r_{0})\cap\overline{V_{p_{m}}^{i_{0}}}\neq\varnothing,italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ≠ ∅ , де Sh(x0,r)={xn¯:h(x,x0)=r}.subscript𝑆subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥¯superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟S_{h}(x_{0},r)=\{x\in\overline{{\mathbb{R}}^{n}}:h(x,x_{0})=r\}.italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG : italic_h ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_r } . В такому випадку, iснують am,bmVpmi0,subscript𝑎𝑚subscript𝑏𝑚superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0a_{m},b_{m}\in V_{p_{m}}^{i_{0}},italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT , такi що amxi0subscript𝑎𝑚subscript𝑥subscript𝑖0a_{m}\rightarrow x_{i_{0}}italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ i h(am,bm)r0/2.subscript𝑎𝑚subscript𝑏𝑚subscript𝑟02h(a_{m},b_{m})\geqslant r_{0}/2.italic_h ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT / 2 . З’єднаємо точки amsubscript𝑎𝑚a_{m}italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT i bmsubscript𝑏𝑚b_{m}italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT кривою Cm,subscript𝐶𝑚C_{m},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , яка цiлком належить Vpmi0.superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0V_{p_{m}}^{i_{0}}.italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT . Тодi h(|Cm|)r0/2subscript𝐶𝑚subscript𝑟02h(|C_{m}|)\geqslant r_{0}/2italic_h ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) ⩾ italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT / 2 при m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . З iншого боку, оскiльки |Cm|f(Vpmi0)B(y0,1/pm),subscript𝐶𝑚𝑓superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0𝐵subscript𝑦01subscript𝑝𝑚|C_{m}|\subset f(V_{p_{m}}^{i_{0}})\subset B(y_{0},1/p_{m}),| italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ⊂ italic_f ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , то одночасно h(f(|Cm|))0𝑓subscript𝐶𝑚0h(f(|C_{m}|))\rightarrow 0italic_h ( italic_f ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ i h(|Cm|,y0)0subscript𝐶𝑚subscript𝑦00h(|C_{m}|,y_{0})\rightarrow 0italic_h ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , що суперечить лемi 1. Отримана суперечнiсть вказує на невiрнiсть зробленого вище припущення.

За [5, лема 3.6] f𝑓fitalic_f є вiдображенням кожного Vpi¯,¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖\overline{V_{p}^{i}},over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , i=1,2,,k,k+1,𝑖12𝑘𝑘1i=1,2,\ldots,k,k+1,italic_i = 1 , 2 , … , italic_k , italic_k + 1 , на все Up,subscriptsuperscript𝑈𝑝U^{\,\prime}_{p},italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT , тобто, N(f,D)k+1,𝑁𝑓𝐷𝑘1N(f,D)\geqslant k+1,italic_N ( italic_f , italic_D ) ⩾ italic_k + 1 , що суперечить означення числа k.𝑘k.italic_k . Отримана суперечнiсть спростовує припущення, що N(f,D¯)>N(f,D).𝑁𝑓¯𝐷𝑁𝑓𝐷N(f,\overline{D})>N(f,D).italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) > italic_N ( italic_f , italic_D ) . Лема доведена. \Box

Доведення теорем 11 випливає з лем 11 за рахунок спецiально пiдiбраної функцiї ψ,𝜓\psi,italic_ψ , див. [13, лема 1.3]\Box

3. Випадок простих кiнцiв. Результати, доведенi в попереднiх секцiях, залишаються справедливими для вiдображених областей, якi не є локально зв’язними на своїй межi, але за певної додаткової геометрiї на цi областi. Для того, щоб сформулювати цi результати, наведемо деякi означення.

Нехай ω𝜔\omegaitalic_ω – вiдкрита множина в ksuperscript𝑘{\mathbb{R}}^{k}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT, k=1,,n1𝑘1𝑛1k=1,\ldots,n-1italic_k = 1 , … , italic_n - 1. Неперервне вiдображення σ:ωn:𝜎𝜔superscript𝑛\sigma\colon\omega\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_σ : italic_ω → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT називається k𝑘kitalic_k-вимiрною поверхнею в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT. Поверхнею будемо називати довiльну (n1)𝑛1(n-1)( italic_n - 1 )-вимiрну поверхню σ𝜎\sigmaitalic_σ в n.superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}.blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT . Поверхня σ𝜎\sigmaitalic_σ називається жордановою поверхнею, якщо σ(x)σ(y)𝜎𝑥𝜎𝑦\sigma(x)\neq\sigma(y)italic_σ ( italic_x ) ≠ italic_σ ( italic_y ) при xy𝑥𝑦x\neq yitalic_x ≠ italic_y. Далi ми iнодi будемо використовувати σ𝜎\sigmaitalic_σ для позначення всього образу σ(ω)n𝜎𝜔superscript𝑛\sigma(\omega)\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_σ ( italic_ω ) ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT при вiдображеннi σ𝜎\sigmaitalic_σ, σ¯¯𝜎\overline{\sigma}over¯ start_ARG italic_σ end_ARG замiсть σ(ω)¯¯𝜎𝜔\overline{\sigma(\omega)}over¯ start_ARG italic_σ ( italic_ω ) end_ARG в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i σ𝜎\partial\sigma∂ italic_σ замiсть σ(ω)¯σ(ω)¯𝜎𝜔𝜎𝜔\overline{\sigma(\omega)}\setminus\sigma(\omega)over¯ start_ARG italic_σ ( italic_ω ) end_ARG ∖ italic_σ ( italic_ω ). Жорданова поверхня σ:ωD:𝜎𝜔𝐷\sigma\colon\omega\rightarrow Ditalic_σ : italic_ω → italic_D в областi D𝐷Ditalic_D називається розрiзом областi D𝐷Ditalic_D, якщо σ𝜎\sigmaitalic_σ роздiляє D𝐷Ditalic_D, тобто Dσ𝐷𝜎D\setminus\sigmaitalic_D ∖ italic_σ має бiльше однiєї компоненти, σD=𝜎𝐷\partial\sigma\cap D=\varnothing∂ italic_σ ∩ italic_D = ∅ i σD𝜎𝐷\partial\sigma\cap\partial D\neq\varnothing∂ italic_σ ∩ ∂ italic_D ≠ ∅.

Послiдовнiсть σ1,σ2,,σm,subscript𝜎1subscript𝜎2subscript𝜎𝑚\sigma_{1},\sigma_{2},\ldots,\sigma_{m},\ldotsitalic_σ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_σ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , … розрiзiв областi D𝐷Ditalic_D називається ланцюгом, якщо:

(i) множина σm+1subscript𝜎𝑚1\sigma_{m+1}italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT мiститься в точностi в однiй компонентi dmsubscript𝑑𝑚d_{m}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT множини Dσm𝐷subscript𝜎𝑚D\setminus\sigma_{m}italic_D ∖ italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT, при цьому, σm1D(σmdm)subscript𝜎𝑚1𝐷subscript𝜎𝑚subscript𝑑𝑚\sigma_{m-1}\subset D\setminus(\sigma_{m}\cup d_{m})italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m - 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_D ∖ ( italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∪ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ); (ii) m=1dm=superscriptsubscript𝑚1subscript𝑑𝑚\bigcap\limits_{m=1}^{\infty}\,d_{m}=\varnothing⋂ start_POSTSUBSCRIPT italic_m = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = ∅. З означення ланцюгу розрiзiв випливає, що d1d2d3dm1dmdm+1.superset-ofsubscript𝑑1subscript𝑑2superset-ofsubscript𝑑3superset-ofsuperset-ofsubscript𝑑𝑚1superset-ofsubscript𝑑𝑚superset-ofsubscript𝑑𝑚1superset-ofd_{1}\supset d_{2}\supset d_{3}\supset\ldots\supset d_{m-1}\supset d_{m}% \supset d_{m+1}\supset\ldots\,.italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊃ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ⊃ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT ⊃ … ⊃ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m - 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊃ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ⊃ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT ⊃ … . Два ланцюги розрiзiв {σm}subscript𝜎𝑚\{\sigma_{m}\}{ italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT } i {σk}superscriptsubscript𝜎𝑘\{\sigma_{k}^{\,\prime}\}{ italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT } називаються еквiвалентними, якщо для кожного m=1,2,𝑚12m=1,2,\ldotsitalic_m = 1 , 2 , … область dmsubscript𝑑𝑚d_{m}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT мiстить всi областi dksuperscriptsubscript𝑑𝑘d_{k}^{\,\prime}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT за виключенням скiнченної кiлькостi, i для кожного k=1,2,𝑘12k=1,2,\ldotsitalic_k = 1 , 2 , … область dksuperscriptsubscript𝑑𝑘d_{k}^{\,\prime}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT також мiстить всi областi dmsubscript𝑑𝑚d_{m}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT за виключенням скiнченної кiлькостi.

Кiнець областi D𝐷Ditalic_D — це клас еквiвалентних ланцюгiв розрiзiв областi D𝐷Ditalic_D. Нехай K𝐾Kitalic_K — кiнець областi D𝐷Ditalic_D в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT, тодi множина I(K)=m=1dm¯𝐼𝐾superscriptsubscript𝑚1¯subscript𝑑𝑚I(K)=\bigcap\limits_{m=1}\limits^{\infty}\overline{d_{m}}italic_I ( italic_K ) = ⋂ start_POSTSUBSCRIPT italic_m = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT ∞ end_POSTSUPERSCRIPT over¯ start_ARG italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_ARG називається тiлом кiнця K𝐾Kitalic_K. Скрiзь далi, як зазвичай, Γ(E,F,D)Γ𝐸𝐹𝐷\Gamma(E,F,D)roman_Γ ( italic_E , italic_F , italic_D ) позначає сiм’ю всiх таких кривих γ:[a,b]D:𝛾𝑎𝑏𝐷\gamma\colon[a,b]\rightarrow Ditalic_γ : [ italic_a , italic_b ] → italic_D, що γ(a)E𝛾𝑎𝐸\gamma(a)\in Eitalic_γ ( italic_a ) ∈ italic_E i γ(b)F,𝛾𝑏𝐹\gamma(b)\in F,italic_γ ( italic_b ) ∈ italic_F , крiм того, M(Γ)𝑀ΓM(\Gamma)italic_M ( roman_Γ ) позначає модуль сiм’ї кривих ΓΓ\Gammaroman_Γ в n,superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n},blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , а запис ρadmΓ𝜌admΓ\rho\in{\rm adm}\,\Gammaitalic_ρ ∈ roman_adm roman_Γ означає, що функцiя ρ𝜌\rhoitalic_ρ борелева, невiд’ємна i має довжину, не меншу одиницi в метрицi ρ𝜌\rhoitalic_ρ (див. [14], [6]). Слiдуючи [14], будемо говорити, що кiнець K𝐾Kitalic_K є простим кiнцем, якщо K𝐾Kitalic_K мiстить ланцюг розрiзiв {σm}subscript𝜎𝑚\{\sigma_{m}\}{ italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT }, такий, що M(Γ(σm,σm+1,D))<𝑀Γsubscript𝜎𝑚subscript𝜎𝑚1𝐷M(\Gamma(\sigma_{m},\sigma_{m+1},D))<\inftyitalic_M ( roman_Γ ( italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_D ) ) < ∞ при всiх m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N i limmM(Γ(C,σm,D))=0subscript𝑚𝑀Γ𝐶subscript𝜎𝑚𝐷0\lim\limits_{m\rightarrow\infty}M(\Gamma(C,\sigma_{m},D))=0roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_m → ∞ end_POSTSUBSCRIPT italic_M ( roman_Γ ( italic_C , italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_D ) ) = 0 для деякого континууму C𝐶Citalic_C в D.𝐷D.italic_D . Далi використовуються наступнi позначення: множина простих кiнцiв, що вiдповiдають областi D,𝐷D,italic_D , позначається символом ED,subscript𝐸𝐷E_{D},italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D end_POSTSUBSCRIPT , а поповнення областi D𝐷Ditalic_D її простими кiнцями позначається D¯P.subscript¯𝐷𝑃\overline{D}_{P}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT . Будемо говорити, що межа областi D𝐷Ditalic_D в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT є локально квазiконформною, якщо кожна точка x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D має окiл U𝑈Uitalic_U в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT, який може бути вiдображений квазiконформним вiдображенням φ𝜑\varphiitalic_φ на одиничну кулю 𝔹n:=B(0,1)nassignsuperscript𝔹𝑛𝐵01superscript𝑛{\mathbb{B}}^{n}:=B(0,1)\subset{\mathbb{R}}^{n}blackboard_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT := italic_B ( 0 , 1 ) ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT так, що φ(DU)𝜑𝐷𝑈\varphi(\partial D\cap U)italic_φ ( ∂ italic_D ∩ italic_U ) є перетином 𝔹nsuperscript𝔹𝑛{\mathbb{B}}^{n}blackboard_B start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT з координатною гiперплощиною. Для множин En𝐸superscript𝑛E\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_E ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i A,Bn𝐴𝐵superscript𝑛A,B\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_A , italic_B ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT покладемо

d(E):=supx,yE|xy|,d(A,B):=infxA,yB|xy|.formulae-sequenceassign𝑑𝐸subscriptsupremum𝑥𝑦𝐸𝑥𝑦assign𝑑𝐴𝐵subscriptinfimumformulae-sequence𝑥𝐴𝑦𝐵𝑥𝑦d(E):=\sup\limits_{x,y\in E}|x-y|\,,\quad d(A,B):=\inf\limits_{x\in A,y\in B}|% x-y|\,.italic_d ( italic_E ) := roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_y ∈ italic_E end_POSTSUBSCRIPT | italic_x - italic_y | , italic_d ( italic_A , italic_B ) := roman_inf start_POSTSUBSCRIPT italic_x ∈ italic_A , italic_y ∈ italic_B end_POSTSUBSCRIPT | italic_x - italic_y | .

Будемо називати ланцюг розрiзiв {σm}subscript𝜎𝑚\{\sigma_{m}\}{ italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT } регулярним, якщо σm¯σm+1¯=¯subscript𝜎𝑚¯subscript𝜎𝑚1\overline{\sigma_{m}}\cap\overline{\sigma_{m+1}}=\varnothingover¯ start_ARG italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_ARG ∩ over¯ start_ARG italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m + 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG = ∅ при кожному m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N i, крiм того, d(σm)0𝑑subscript𝜎𝑚0d(\sigma_{m})\rightarrow 0italic_d ( italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Якщо кiнець K𝐾Kitalic_K мiстить принаймнi один регулярний ланцюг, то K𝐾Kitalic_K будемо називати регулярним. Говоримо, що обмежена область D𝐷Ditalic_D в nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT регулярна, якщо D𝐷Ditalic_D може бути квазiконформно вiдображена на область з локально квазiконформною межею, замикання якої є компактом в n,superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n},blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , крiм того, кожен простий кiнець PED𝑃subscript𝐸𝐷P\subset E_{D}italic_P ⊂ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D end_POSTSUBSCRIPT є регулярним. Зауважимо, що у просторi nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT кожний простий кiнець регулярної областi мiстить ланцюг розрiзiв з властивiстю d(σm)0𝑑subscript𝜎𝑚0d(\sigma_{m})\rightarrow 0italic_d ( italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , i навпаки, якщо у кiнця є вказана властивiсть, то вiн – простий (див. [15, лема 3.1]; див. також [14, теорема 5.1]). Крiм того, замикання D¯Psubscript¯𝐷𝑃\overline{D}_{P}over¯ start_ARG italic_D end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT регулярної областi D𝐷Ditalic_D є метризовним, при цьому, якщо g:D0D:𝑔subscript𝐷0𝐷g:D_{0}\rightarrow Ditalic_g : italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT → italic_D – квазiконформне вiдображення областi D0subscript𝐷0D_{0}italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT з локально квазiконформною межею на область D,𝐷D,italic_D , то для x,yD¯P𝑥𝑦subscript¯𝐷𝑃x,y\in\overline{D}_{P}italic_x , italic_y ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT покладемо:

ρ(x,y):=|g1(x)g1(y)|,assign𝜌𝑥𝑦superscript𝑔1𝑥superscript𝑔1𝑦\rho(x,y):=|g^{\,-1}(x)-g^{\,-1}(y)|\,,italic_ρ ( italic_x , italic_y ) := | italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) - italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y ) | , (28)

де для xED𝑥subscript𝐸𝐷x\in E_{D}italic_x ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D end_POSTSUBSCRIPT елемент g1(x)superscript𝑔1𝑥g^{\,-1}(x)italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_x ) розумiється як деяка (єдина) точка межi D0,subscript𝐷0D_{0},italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , коректно визначена з огляду на [15, теорема 2.1]; див. також [14, теорема 4.1]. Зокрема, будемо говорити, що послiдовнiсть xmD,subscript𝑥𝑚𝐷x_{m}\in D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , збiгається до простого кiнця PED𝑃subscript𝐸𝐷P\in E_{D}italic_P ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , якщо для будь-якого натурального k𝑘k\in{\mathbb{N}}italic_k ∈ blackboard_N всi елементи послiдовностi xm,subscript𝑥𝑚x_{m},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , крiм скiнченної кiлькостi, належать областi dksubscript𝑑𝑘d_{k}italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT (де dk,subscript𝑑𝑘d_{k},italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,𝑘12k=1,2,\ldotsitalic_k = 1 , 2 , … – послiдовнiсть вкладених областей з означення простого кiнця P𝑃Pitalic_P).

Справедлива наступна

Лема 4.   Нехай D,Dn,𝐷superscript𝐷superscript𝑛D,D^{\,\prime}\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D , italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – областi в n,superscript𝑛{\mathbb{R}}^{n},blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , причому D𝐷Ditalic_D має слабко плоску межу, а Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT є регулярною. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих дискретних вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого (не тотожно сталого) вiдображення f:DD¯P:𝑓𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃f:D\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P}italic_f : italic_D → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT по метрицi ρ𝜌\rhoitalic_ρ у D¯P,subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , тобто,

supxDρ(fj(x),f(x))0,j,formulae-sequencesubscriptsupremum𝑥𝐷𝜌subscript𝑓𝑗𝑥𝑓𝑥0𝑗\sup\limits_{x\in D}\rho(f_{j}(x),f(x))\rightarrow 0\,,\qquad j\rightarrow% \infty\,,roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_x ∈ italic_D end_POSTSUBSCRIPT italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f ( italic_x ) ) → 0 , italic_j → ∞ ,

i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Припустимо, що для кожного y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться ε0=ε0(y0)>0subscript𝜀0subscript𝜀0subscript𝑦00\varepsilon_{0}=\varepsilon_{0}(y_{0})>0italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 i вимiрна за Лебегом функцiя ψ:(0,ε0)[0,]:𝜓0subscript𝜀00\psi:(0,\varepsilon_{0})\rightarrow[0,\infty]italic_ψ : ( 0 , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → [ 0 , ∞ ] такi, що виконанi умови (7)–(8), де A(y0,ε,ε0)𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) визначено в (1). Нехай Cj,subscript𝐶𝑗C_{j},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , j=1,2,,𝑗12j=1,2,\ldots,italic_j = 1 , 2 , … , – довiльна послiдовнiсть континуумiв така, що h(Cj)δ>0subscript𝐶𝑗𝛿0h(C_{j})\geqslant\delta>0italic_h ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ > 0 для деякого δ>0𝛿0\delta>0italic_δ > 0 i всiх j𝑗j\in{\mathbb{N}}italic_j ∈ blackboard_N i, крiм того, ρ(f(Cj))0𝜌𝑓subscript𝐶𝑗0\rho(f(C_{j}))\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Тодi для кожного P0D¯Psubscript𝑃0subscript¯superscript𝐷𝑃P_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}_{P}italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT знайдеться δ1>0subscript𝛿10\delta_{1}>0italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 таке, що

ρ(f(Cj),P0)δ1>0𝜌𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑃0subscript𝛿10\rho(f(C_{j}),P_{0})\geqslant\delta_{1}>0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 (29)

для всiх m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N i j.𝑗j\in{\mathbb{N}}.italic_j ∈ blackboard_N . Тут, як звично,

ρ(A)=supx,yAρ(x,y),ρ(A,B)=infxA,yBρ(x,y).formulae-sequence𝜌𝐴subscriptsupremum𝑥𝑦𝐴𝜌𝑥𝑦𝜌𝐴𝐵subscriptinfimumformulae-sequence𝑥𝐴𝑦𝐵𝜌𝑥𝑦\rho(A)=\sup\limits_{x,y\in A}\rho(x,y)\,,\qquad\rho(A,B)=\inf\limits_{x\in A,% y\in B}\rho(x,y)\,.italic_ρ ( italic_A ) = roman_sup start_POSTSUBSCRIPT italic_x , italic_y ∈ italic_A end_POSTSUBSCRIPT italic_ρ ( italic_x , italic_y ) , italic_ρ ( italic_A , italic_B ) = roman_inf start_POSTSUBSCRIPT italic_x ∈ italic_A , italic_y ∈ italic_B end_POSTSUBSCRIPT italic_ρ ( italic_x , italic_y ) .

Доведення.   Надалi вважаємо P0.subscript𝑃0P_{0}\neq\infty.italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∞ . Припустимо супротивне, а саме, нехай для деякої зростаючої послiдовностi номерiв jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , виконана умова: ρ(f(Cjk),P0)0𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑃00\rho(f(C_{j_{k}}),P_{0})\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при k.𝑘k\rightarrow\infty.italic_k → ∞ . Оскiльки за припущенням Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT регулярна, iснує вiдображення g𝑔gitalic_g деякої областi D0subscript𝐷0D_{0}italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT з локально квазiконформною межею на D.superscript𝐷D^{\,\prime}.italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT .

Доведемо, що зi збiжностi послiдовностi fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT до вiдображення f𝑓fitalic_f рiвномiрно по метрицi ρ𝜌\rhoitalic_ρ при j𝑗j\rightarrow\inftyitalic_j → ∞ випливає локально рiвномiрна збiжнiсть цiєї ж послiдовностi у D𝐷Ditalic_D вiдносно звичайної евклiдової метрики. Припустимо протилежне. Тодi знайдеться компакт C𝐶Citalic_C у D,𝐷D,italic_D , на якому збiжнiсть fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f не рiвномiрна. Звiдси випливає наявнiсть числа ε0>0,subscript𝜀00\varepsilon_{0}>0,italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 , точок xkC,subscript𝑥𝑘𝐶x_{k}\in C,italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , зростаючої послiдовностi номерiв jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , i вiдображень fjk,subscript𝑓subscript𝑗𝑘f_{j_{k}},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , таких, що

|fjk(xk)f(xk)|ε0.subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘𝑓subscript𝑥𝑘subscript𝜀0|f_{j_{k}}(x_{k})-f(x_{k})|\geqslant\varepsilon_{0}\,.| italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) | ⩾ italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . (30)

Оскiльки fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT збiгається до f𝑓fitalic_f рiвномiрно в метрицi ρ,𝜌\rho,italic_ρ , це означає, що

g1(fjk(xk))g1(f(xk))0,k.formulae-sequencesuperscript𝑔1subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘superscript𝑔1𝑓subscript𝑥𝑘0𝑘g^{\,-1}(f_{j_{k}}(x_{k}))-g^{\,-1}(f(x_{k}))\rightarrow 0\,,\qquad k% \rightarrow\infty\,.italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ) - italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 , italic_k → ∞ . (31)

Оскiльки C𝐶Citalic_C – компакт, то g1(f(C))superscript𝑔1𝑓𝐶g^{\,-1}(f(C))italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f ( italic_C ) ) також компакт у Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT як неперервний образ компакту. Тодi iснує збiжна пiдпослiдовнiсть послiдовностi g1(f(xk)),superscript𝑔1𝑓subscript𝑥𝑘g^{\,-1}(f(x_{k})),italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ) , k=1,2,.𝑘12k=1,2,\ldots.italic_k = 1 , 2 , … . Без обмеження загальностi можна вважати, що сама ця послiдовнiсть збiгається до деякої точки ω0Dsubscript𝜔0superscript𝐷\omega_{0}\in D^{\,\prime}italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT при k.𝑘k\rightarrow\infty.italic_k → ∞ . Тодi зi спiввiдношення (31) випливає, що

g1(fjk(xk))ω00,k.formulae-sequencesuperscript𝑔1subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘subscript𝜔00𝑘g^{\,-1}(f_{j_{k}}(x_{k}))-\omega_{0}\rightarrow 0\,,\qquad k\rightarrow\infty\,.italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ) - italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT → 0 , italic_k → ∞ . (32)

Оскiльки g𝑔gitalic_g – гомеомоморфiзм у D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , з (32) випливає, що fjk(xk)g(ω0).subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘𝑔subscript𝜔0f_{j_{k}}(x_{k})\rightarrow g(\omega_{0}).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_g ( italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . З iншого боку, спiввiдношення g1(f(xk))ω0superscript𝑔1𝑓subscript𝑥𝑘subscript𝜔0g^{\,-1}(f(x_{k}))\rightarrow\omega_{0}italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ) → italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при k𝑘k\rightarrow\inftyitalic_k → ∞ тягне за собою, що f(xk)g(ω0).𝑓subscript𝑥𝑘𝑔subscript𝜔0f(x_{k})\rightarrow g(\omega_{0}).italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_g ( italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . За нерiвнiстю трикутника

|fjk(xk)f(xk)||fjk(xk)g(ω0)|+|g(ω0)f(xk)|0subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘𝑓subscript𝑥𝑘subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝑥𝑘𝑔subscript𝜔0𝑔subscript𝜔0𝑓subscript𝑥𝑘0|f_{j_{k}}(x_{k})-f(x_{k})|\leqslant|f_{j_{k}}(x_{k})-g(\omega_{0})|+|g(\omega% _{0})-f(x_{k})|\rightarrow 0| italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) | ⩽ | italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_g ( italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) | + | italic_g ( italic_ω start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) | → 0

при k.𝑘k\rightarrow\infty.italic_k → ∞ . Останнє спiввiдношення суперечить (30), що i доводить локально рiвномiрну збiжнiсть сiм’ї fj,subscript𝑓𝑗f_{j},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , j=1,2,,𝑗12j=1,2,\ldots,italic_j = 1 , 2 , … , у D.𝐷D.italic_D .

Тодi з огляду на [9, лема 1] f𝑓fitalic_f або нульвимiрне, або стале вiдображення. Оскiльки за умовою f𝑓fitalic_f не є сталим, f𝑓fitalic_f – нульвимiрне. Тодi iснують точка z0D,subscript𝑧0𝐷z_{0}\in D,italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , число r0>0subscript𝑟00r_{0}>0italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 и окiл елемента P0subscript𝑃0P_{0}italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такi, що

B(z0,r0)¯D,f(B(z0,r0)¯)U¯=.formulae-sequence¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0𝐷𝑓¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0¯𝑈\overline{B(z_{0},r_{0})}\subset D\,,\qquad f(\overline{B(z_{0},r_{0})})\cap% \overline{U}=\varnothing\,.over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ⊂ italic_D , italic_f ( over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ) ∩ over¯ start_ARG italic_U end_ARG = ∅ . (33)

Покладемо F:=B(z0,r0)¯.assign𝐹¯𝐵subscript𝑧0subscript𝑟0F:=\overline{B(z_{0},r_{0})}.italic_F := over¯ start_ARG italic_B ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG . З огляду на (33) покажемо, що iснує окiл V𝑉Vitalic_V елементу P0subscript𝑃0P_{0}italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що

fj(F)V=,j=1,2,.formulae-sequencesubscript𝑓𝑗𝐹𝑉𝑗12f_{j}(F)\cap V=\varnothing\,,\qquad j=1,2,\ldots\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) ∩ italic_V = ∅ , italic_j = 1 , 2 , … . (34)

Припустимо протилежне. Тодi iснують послiдовностi jmsubscript𝑗𝑚j_{m}\in{\mathbb{N}}italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N i xmF,subscript𝑥𝑚𝐹x_{m}\in F,italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_F , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , такi, що fjm(xm)P0subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑃0f_{j_{m}}(x_{m})\rightarrow P_{0}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . З огляду на те, що fjm(F)subscript𝑓subscript𝑗𝑚𝐹f_{j_{m}}(F)italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) є компактом у Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT при кожному фiксованому m,𝑚m,italic_m , послiдовнiсть iндексiв jm,subscript𝑗𝑚j_{m},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , можна вважати зростаючою. Тодi за нерiвнiстю трикутника

ρ(f(xm),P0)ρ(f(xm),fjm(xm))+ρ(fjm(xm),P0)0𝜌𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑃0𝜌𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚𝜌subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑃00\rho(f(x_{m}),P_{0})\leqslant\rho(f(x_{m}),f_{j_{m}}(x_{m}))+\rho(f_{j_{m}}(x_% {m}),P_{0})\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽ italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 (35)

при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , оскiльки ρ(f(xm),fjm(xm))𝜌𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑓subscript𝑗𝑚subscript𝑥𝑚\rho(f(x_{m}),f_{j_{m}}(x_{m}))italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ по рiвномiрнiй збiжностi fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f у D𝐷Ditalic_D по метрицi ρ.𝜌\rho.italic_ρ . Спiввiдношення (35) суперечить (33), що доводить (34).

Позначимо Γk:=Γ(F,Cjk,D).assignsubscriptΓ𝑘Γ𝐹subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝐷\Gamma_{k}:=\Gamma(F,C_{j_{k}},D).roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT := roman_Γ ( italic_F , italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_D ) . Зауважимо, що область зi слабко плоскою межею є рiвномiрною (див. [7, наслiдок 4.3]), тобто, якщо континууми Cjksubscript𝐶subscript𝑗𝑘C_{j_{k}}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT задовольняють умову h(Cjk)δ>0subscript𝐶subscript𝑗𝑘𝛿0h(C_{j_{k}})\geqslant\delta>0italic_h ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ > 0 i h(F)>δ>0,𝐹subscript𝛿0h(F)>\delta_{*}>0,italic_h ( italic_F ) > italic_δ start_POSTSUBSCRIPT ∗ end_POSTSUBSCRIPT > 0 , то знайдеться δ2>0subscript𝛿20\delta_{2}>0italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT > 0 таке, що

M(Γk)δ2>0𝑀subscriptΓ𝑘subscript𝛿20M(\Gamma_{k})\geqslant\delta_{2}>0italic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT > 0 (36)

для всiх k.𝑘k\in{\mathbb{N}}.italic_k ∈ blackboard_N . Нехай dl,subscript𝑑𝑙d_{l},italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , l=1,2,,𝑙12l=1,2,\ldots,italic_l = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть областей, яка вiдповiдає простому кiнцю P0,subscript𝑃0P_{0},italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , i нехай σlsubscript𝜎𝑙\sigma_{l}italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT – розрiз, що вiдповiдає dl.subscript𝑑𝑙d_{l}.italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT . Можна вважати, що усi σl,subscript𝜎𝑙\sigma_{l},italic_σ start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , l=1,2,,𝑙12l=1,2,\ldots,italic_l = 1 , 2 , … , лежать на сферах S(y0,rl)𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑙S(y_{0},r_{l})italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ) з центром у деякiй точцi y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , де rl0subscript𝑟𝑙0r_{l}\rightarrow 0italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT → 0 при l𝑙l\rightarrow\inftyitalic_l → ∞ (див. [15, лема 3.1], див. також [16, лема 1]).

Доведемо, що для кожного l𝑙l\in{\mathbb{N}}italic_l ∈ blackboard_N iснує номер k=kl𝑘subscript𝑘𝑙k=k_{l}italic_k = italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT такий, що

fjk(Cjk)dl,kkl.formulae-sequencesubscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑑𝑙𝑘subscript𝑘𝑙f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset d_{l}\,,\qquad k\geqslant k_{l}\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , italic_k ⩾ italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT . (37)

Припустимо протилежне. Тодi iснує l0subscript𝑙0l_{0}\in{\mathbb{N}}italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ blackboard_N таке, що

fjkm(Cjkm)(ndl0)subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚superscript𝑛subscript𝑑subscript𝑙0f_{j_{k_{m}}}(C_{j_{k_{m}}})\cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus d_{l_{0}})\neq\varnothingitalic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ≠ ∅ (38)

для деякої зростаючої послiдовностi номерiв km,subscript𝑘𝑚k_{m},italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . В такому випадку, знайдеться послiдовнiсть zmfjkm(Cjkm)(ndl0),subscript𝑧𝑚subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚superscript𝑛subscript𝑑subscript𝑙0z_{m}\in f_{j_{k_{m}}}(C_{j_{k_{m}}})\cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus d_{l_{0}}),italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , m.𝑚m\in{\mathbb{N}}.italic_m ∈ blackboard_N . Нехай zm=fjkm(xm),subscript𝑧𝑚subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚z_{m}=f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , xmCjkm.subscript𝑥𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚x_{m}\in C_{j_{k_{m}}}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT .

Оскiльки за припущенням ρ(f(Cjk),P0)0𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑃00\rho(f(C_{j_{k}}),P_{0})\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 для деякої зростаючої послiдовностi номерiв jk,subscript𝑗𝑘j_{k},italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , k=1,2,,𝑘12k=1,2,\ldots,italic_k = 1 , 2 , … , то зокрема

ρ(f(Cjkm),P0)0приm.formulae-sequence𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑃00при𝑚\rho(f(C_{j_{k_{m}}}),P_{0})\rightarrow 0\qquad{\text{п}ри}\qquad m\rightarrow% \infty\,.italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 п roman_р roman_и italic_m → ∞ . (39)

Оскiльки ρ(f(Cjkm),P0)=infyf(Cjkm)ρ(y,P0)𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑃0subscriptinfimum𝑦𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚𝜌𝑦subscript𝑃0\rho(f(C_{j_{k_{m}}}),P_{0})=\inf\limits_{y\in f(C_{j_{k_{m}}})}\rho(y,P_{0})italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_inf start_POSTSUBSCRIPT italic_y ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_ρ ( italic_y , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) i f(Cjkm)𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚f(C_{j_{k_{m}}})italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) є компактом як неперервний образ компакту Cjkmsubscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚C_{j_{k_{m}}}italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT при вiдображеннi f,𝑓f,italic_f , звiдси випливає, що ρ(f(Cjkm),P0)=ρ(ym,P0),𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑃0𝜌subscript𝑦𝑚subscript𝑃0\rho(f(C_{j_{k_{m}}}),P_{0})=\rho(y_{m},P_{0}),italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_ρ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , де ymf(Cjkm).subscript𝑦𝑚𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚y_{m}\in f(C_{j_{k_{m}}}).italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi зi спiввiдношення (39) ми отримаємо, що ymP0subscript𝑦𝑚subscript𝑃0y_{m}\rightarrow P_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Нехай ym=f(ξm),subscript𝑦𝑚𝑓subscript𝜉𝑚y_{m}=f(\xi_{m}),italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , де ξmCjkm.subscript𝜉𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚\xi_{m}\in C_{j_{k_{m}}}.italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Отже, за нерiвнiстю трикутника

ρ(zm,P0)=ρ(fjkm(xm),P0)𝜌subscript𝑧𝑚subscript𝑃0𝜌subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚subscript𝑃0absent\rho(z_{m},P_{0})=\rho(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),P_{0})\leqslantitalic_ρ ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽
ρ(fjkm(xm),f(xm))+ρ(f(xm),f(ξm))+ρ(f(ξm),P0)0,m,formulae-sequenceabsent𝜌subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝑥𝑚𝜌𝑓subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝜉𝑚𝜌𝑓subscript𝜉𝑚subscript𝑃00𝑚\leqslant\rho(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),f(x_{m}))+\rho(f(x_{m}),f(\xi_{m}))+\rho(f(% \xi_{m}),P_{0})\rightarrow 0\,,\quad m\rightarrow\infty\,,⩽ italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 , italic_m → ∞ , (40)

оскiльки ρ(fjkm(xm),f(xm))0𝜌subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝑥𝑚0\rho(f_{j_{k_{m}}}(x_{m}),f(x_{m}))\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ по рiвномiрнiй збiжностi fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT у D𝐷Ditalic_D по метрицi ρ;𝜌\rho;italic_ρ ; крiм того, ρ(f(xm),f(ξm))ρ(f(Cjkm))0𝜌𝑓subscript𝑥𝑚𝑓subscript𝜉𝑚𝜌𝑓subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚0\rho(f(x_{m}),f(\xi_{m}))\leqslant\rho(f(C_{j_{k_{m}}}))\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ за умови леми; нарештi, ρ(f(ξm),P0)=ρ(ym,P0)0𝜌𝑓subscript𝜉𝑚subscript𝑃0𝜌subscript𝑦𝑚subscript𝑃00\rho(f(\xi_{m}),P_{0})=\rho(y_{m},P_{0})\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_ξ start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_ρ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ за доведеним вище. Отже, з огляду на (40) zmP0subscript𝑧𝑚subscript𝑃0z_{m}\rightarrow P_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , але це суперечить умовi zmfjkm(Cjkm)(ndl0).subscript𝑧𝑚subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑚subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑚superscript𝑛subscript𝑑subscript𝑙0z_{m}\in f_{j_{k_{m}}}(C_{j_{k_{m}}})\cap({\mathbb{R}}^{n}\setminus d_{l_{0}}).italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) . Ця умова, в свою чергу, спростовує (38) i доводить (37).

З (37) випливає, що fjkl(Cjkl)dl,subscript𝑓subscript𝑗subscript𝑘𝑙subscript𝐶subscript𝑗subscript𝑘𝑙subscript𝑑𝑙f_{j_{k_{l}}}(C_{j_{k_{l}}})\subset d_{l}\,,italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , причому можна вважати послiдовнiсть номерiв kl,subscript𝑘𝑙k_{l},italic_k start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT , l=1,2,,𝑙12l=1,2,\ldots,italic_l = 1 , 2 , … , зростаючою. Переходячи к перенумерацiї в разi потреби, не обмежуючи загальностi множна вважати, шо сама послiдовнiсть k𝑘kitalic_k задовольняє цi умови, тобто,

fjk(Cjk)dk,k=1,2,.formulae-sequencesubscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑑𝑘𝑘12f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset d_{k}\,,\qquad k=1,2,\ldots\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_k = 1 , 2 , … . (41)

З огляду на (34) можна вважати, що

fjk(F)Dd1,k=1,2,.formulae-sequencesubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝐹superscript𝐷subscript𝑑1𝑘12f_{j_{k}}(F)\subset D^{\,\prime}\setminus d_{1}\,,\qquad k=1,2,\ldots\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) ⊂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_k = 1 , 2 , … . (42)

В такому випадку, зауважимо, що

fjk(Γjk)>Γ(S(y0,rk),S(y0,r1),A(y0,rk,r1)).subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑗𝑘Γ𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1𝐴subscript𝑦0subscript𝑟𝑘subscript𝑟1f_{j_{k}}(\Gamma_{j_{k}})>\Gamma(S(y_{0},r_{k}),S(y_{0},r_{1}),A(y_{0},r_{k},r% _{1}))\,.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) > roman_Γ ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (43)

Дiйсно, нехай γ~fjk(Γjk).~𝛾subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑗𝑘\widetilde{\gamma}\in f_{j_{k}}(\Gamma_{j_{k}}).over~ start_ARG italic_γ end_ARG ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi γ~(t)=fjk(γ(t)),~𝛾𝑡subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡\widetilde{\gamma}(t)=f_{j_{k}}(\gamma(t)),over~ start_ARG italic_γ end_ARG ( italic_t ) = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) , де γΓjk,𝛾subscriptΓsubscript𝑗𝑘\gamma\in\Gamma_{j_{k}},italic_γ ∈ roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , γ:[0,1]D,:𝛾01𝐷\gamma:[0,1]\rightarrow D,italic_γ : [ 0 , 1 ] → italic_D , γ(0)F,𝛾0𝐹\gamma(0)\in F,italic_γ ( 0 ) ∈ italic_F , γ(1)Cjk.𝛾1subscript𝐶subscript𝑗𝑘\gamma(1)\in C_{j_{k}}.italic_γ ( 1 ) ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . За спiввiдношенням (42) маємо, що fjk(γ(0))fjk(F)Dd1,subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾0subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝐹superscript𝐷subscript𝑑1f_{j_{k}}(\gamma(0))\in f_{j_{k}}(F)\subset D^{\,\prime}\setminus d_{1},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( 0 ) ) ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_F ) ⊂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , крiм того, за спiввiдношенням (41) ми отримаємо, що fjk(γ(1))fjk(Cjk)dk.subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾1subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝐶subscript𝑗𝑘subscript𝑑𝑘f_{j_{k}}(\gamma(1))\in f_{j_{k}}(C_{j_{k}})\subset d_{k}.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( 1 ) ) ∈ italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⊂ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT . Отже, |f(γ(t))|d1|f(γ(t))|(Dd1).𝑓𝛾𝑡subscript𝑑1𝑓𝛾𝑡superscript𝐷subscript𝑑1|f(\gamma(t))|\cap d_{1}\neq\varnothing\neq|f(\gamma(t))|\cap(D^{\,\prime}% \setminus d_{1}).| italic_f ( italic_γ ( italic_t ) ) | ∩ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∅ ≠ | italic_f ( italic_γ ( italic_t ) ) | ∩ ( italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ∖ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi за [10, теорема 1.I.5.46] та означенням розрiзу областi iснує 0<t1<10subscript𝑡110<t_{1}<10 < italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < 1 таке, що fjk(γ(t1))d1DS(y0,r1).subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾subscript𝑡1subscript𝑑1superscript𝐷𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1f_{j_{k}}(\gamma(t_{1}))\in\partial d_{1}\cap D^{\,\prime}\subset S(y_{0},r_{1% }).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ ∂ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . Покладемо γ1:=γ|[t1,1].assignsubscript𝛾1evaluated-at𝛾subscript𝑡11\gamma_{1}:=\gamma|_{[t_{1},1]}.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT := italic_γ | start_POSTSUBSCRIPT [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , 1 ] end_POSTSUBSCRIPT . Можна вважати, що fjk(γ(t))d1subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡subscript𝑑1f_{j_{k}}(\gamma(t))\in d_{1}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) ∈ italic_d start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT при всiх tt1.𝑡subscript𝑡1t\geqslant t_{1}.italic_t ⩾ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT . Мiркуючи аналогiчно, ми отримаємо точку t2(t1,1]subscript𝑡2subscript𝑡11t_{2}\in(t_{1},1]italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , 1 ] таку, що fjk(γ(t2))S(y0,rk).subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾subscript𝑡2𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑘f_{j_{k}}(\gamma(t_{2}))\in S(y_{0},r_{k}).italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ∈ italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) . Покладемо γ2:=γ|[t1,t2].assignsubscript𝛾2evaluated-at𝛾subscript𝑡1subscript𝑡2\gamma_{2}:=\gamma|_{[t_{1},t_{2}]}.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT := italic_γ | start_POSTSUBSCRIPT [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] end_POSTSUBSCRIPT . Можна вважати, що fjk(γ(t))dksubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾𝑡subscript𝑑𝑘f_{j_{k}}(\gamma(t))\in d_{k}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ( italic_t ) ) ∈ italic_d start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT при всiх t[t1,t2].𝑡subscript𝑡1subscript𝑡2t\in[t_{1},t_{2}].italic_t ∈ [ italic_t start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_t start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ] . Тодi крива fjk(γ2)subscript𝑓subscript𝑗𝑘subscript𝛾2f_{j_{k}}(\gamma_{2})italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) є пiдкривою кривої fjk(γ)=γ~,subscript𝑓subscript𝑗𝑘𝛾~𝛾f_{j_{k}}(\gamma)=\widetilde{\gamma},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_γ ) = over~ start_ARG italic_γ end_ARG , яка належить сiм’ї Γ(S(y0,rk),S(y0,r1),A(y0,rk,r1)).Γ𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1𝐴subscript𝑦0subscript𝑟𝑘subscript𝑟1\Gamma(S(y_{0},r_{k}),S(y_{0},r_{1}),A(y_{0},r_{k},r_{1})).roman_Γ ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . Спiввiдношення (43) встановлено.

З (43) випливає, що

Γjk>Γfjk(S(y0,rk),S(y0,r1),A(y0,rk,r1)).subscriptΓsubscript𝑗𝑘subscriptΓsubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1𝐴subscript𝑦0subscript𝑟𝑘subscript𝑟1\Gamma_{j_{k}}>\Gamma_{f_{j_{k}}}(S(y_{0},r_{k}),S(y_{0},r_{1}),A(y_{0},r_{k},% r_{1}))\,.roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT > roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (44)

Покладемо

ηk(t)={ψ(t)/I(rk,r1),t(rk,r1),0,t(rk,r1),subscript𝜂𝑘𝑡cases𝜓𝑡𝐼subscript𝑟𝑘subscript𝑟1𝑡subscript𝑟𝑘subscript𝑟10𝑡subscript𝑟𝑘subscript𝑟1\eta_{k}(t)=\left\{\begin{array}[]{rr}\psi(t)/I(r_{k},r_{1}),&t\in(r_{k},r_{1}% )\,,\\ 0,&t\not\in(r_{k},r_{1})\,,\end{array}\right.italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t ) = { start_ARRAY start_ROW start_CELL italic_ψ ( italic_t ) / italic_I ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL start_CELL italic_t ∈ ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 , end_CELL start_CELL italic_t ∉ ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , end_CELL end_ROW end_ARRAY

де I(rk,r1)=rkr1ψ(t)𝑑t.𝐼subscript𝑟𝑘subscript𝑟1superscriptsubscriptsubscript𝑟𝑘subscript𝑟1𝜓𝑡differential-d𝑡I(r_{k},r_{1})=\int\limits_{r_{k}}^{r_{1}}\,\psi(t)\,dt.italic_I ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_ψ ( italic_t ) italic_d italic_t . Зауважимо, що rkr1ηl(t)𝑑t=1.superscriptsubscriptsubscript𝑟𝑘subscript𝑟1subscript𝜂𝑙𝑡differential-d𝑡1\int\limits_{r_{k}}^{r_{1}}\eta_{l}(t)\,dt=1.∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT italic_η start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT ( italic_t ) italic_d italic_t = 1 . Тодi за спiввiдношеннями (8) i (44) з огляду на означення вiдображення fjksubscript𝑓subscript𝑗𝑘f_{j_{k}}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT у (2) будемо мати:

M(Γjk)M(Γfjk(S(y0,rk),S(y0,r1),A(y0,rk,r1)))𝑀subscriptΓsubscript𝑗𝑘𝑀subscriptΓsubscript𝑓subscript𝑗𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟𝑘𝑆subscript𝑦0subscript𝑟1𝐴subscript𝑦0subscript𝑟𝑘subscript𝑟1absentM(\Gamma_{j_{k}})\leqslant M(\Gamma_{f_{j_{k}}}(S(y_{0},r_{k}),S(y_{0},r_{1}),% A(y_{0},r_{k},r_{1})))\leqslantitalic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ) ⩽ italic_M ( roman_Γ start_POSTSUBSCRIPT italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_S ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ) ⩽
1In(rk,r1)A(y0,rk,r1)Q(y)ψn(|yy0|)𝑑m(y)0приk.formulae-sequenceabsent1superscript𝐼𝑛subscript𝑟𝑘subscript𝑟1subscript𝐴subscript𝑦0subscript𝑟𝑘subscript𝑟1𝑄𝑦superscript𝜓𝑛𝑦subscript𝑦0differential-d𝑚𝑦0при𝑘\leqslant\frac{1}{I^{n}(r_{k},r_{1})}\int\limits_{A(y_{0},r_{k},r_{1})}Q(y)% \cdot\psi^{\,n}(|y-y_{0}|)\,dm(y)\rightarrow 0\quad\text{при}\quad k% \rightarrow\infty\,.⩽ divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_I start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_ARG ∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUBSCRIPT italic_Q ( italic_y ) ⋅ italic_ψ start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT ( | italic_y - italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | ) italic_d italic_m ( italic_y ) → 0 при italic_k → ∞ . (45)

Останнє спiввiдношення суперечить (13). Отримана суперечнiсть доводить лему. \Box

Лема 5.   Нехай Dn,𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – область, яка має слабо плоску межу, а область Dnsuperscript𝐷superscript𝑛D^{\,\prime}\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT є регулярною. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих, дискретних i замкнених вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Нехай для будь-якого y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться ε0=ε0(y0)>0subscript𝜀0subscript𝜀0subscript𝑦00\varepsilon_{0}=\varepsilon_{0}(y_{0})>0italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 i вимiрна за Лебегом функцiя ψ:(0,ε0)[0,]:𝜓0subscript𝜀00\psi:(0,\varepsilon_{0})\rightarrow[0,\infty]italic_ψ : ( 0 , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → [ 0 , ∞ ] такi, що виконуються спiввiдношення (7)–(8), де A(y0,ε,ε0)𝐴subscript𝑦0𝜀subscript𝜀0A(y_{0},\varepsilon,\varepsilon_{0})italic_A ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_ε , italic_ε start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) визначено в (1). Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯P,:¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , f¯(D¯)=D¯P¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT i f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є нульвимiрним вiдносно D¯P.subscript¯𝐷𝑃\overline{D}_{P}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT .

Доведення.   Можна вважати y0.subscript𝑦0y_{0}\neq\infty.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ≠ ∞ . Як було встановлено в ходi доведення леми 1, послiдовнiсть fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT збiгається до f𝑓fitalic_f локально рiвномiрно в D.𝐷D.italic_D . Тодi з огляду на [9] вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним у D.𝐷D.italic_D . За теоремою 1.1 i зауваженням 2.1 в [17], кожне fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , має неперервне продовження fm¯:D¯D¯P:¯subscript𝑓𝑚¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f_{m}}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT на D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG таке, що fm(D¯)=D¯P.subscript𝑓𝑚¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃f_{m}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}.italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT . Покажемо, що iснує limxx0f(x)subscript𝑥subscript𝑥0𝑓𝑥\lim\limits_{x\rightarrow x_{0}}f(x)roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_x → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x ) для кожного x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D , де наявнiсть границi слiд розумiти в сенсi метрики ρ𝜌\rhoitalic_ρ у D¯P.subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{D^{\,\prime}}_{P}.over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT .

Дiйсно, за нерiвнiстю трикутника

ρ(f(x),f(x0))ρ(f(x),fm(x))+ρ(fm(x),fm(x0))+ρ(fm(x0),f(x0)).𝜌𝑓𝑥𝑓subscript𝑥0𝜌𝑓𝑥subscript𝑓𝑚𝑥𝜌subscript𝑓𝑚𝑥subscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝑓subscript𝑥0\rho(f(x),f(x_{0}))\leqslant\rho(f(x),f_{m}(x))+\rho(f_{m}(x),f_{m}(x_{0}))+% \rho(f_{m}(x_{0}),f(x_{0}))\,.italic_ρ ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_ρ ( italic_f ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) ) + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) .

У цiй нерiвностi перший i третiй доданки прямують до нуля з огляду на рiвномiрну збiжнiсть fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT у D.𝐷D.italic_D . Отже, для будь-якого ε>0𝜀0\varepsilon>0italic_ε > 0 знайдеться номер M=M(ε)𝑀𝑀𝜀M=M(\varepsilon)italic_M = italic_M ( italic_ε ) такий, що при mM(ε)𝑚𝑀𝜀m\geqslant M(\varepsilon)italic_m ⩾ italic_M ( italic_ε )

ρ(f(x),f(x0))2ε3+ρ(fm(x),fm(x0)).𝜌𝑓𝑥𝑓subscript𝑥02𝜀3𝜌subscript𝑓𝑚𝑥subscript𝑓𝑚subscript𝑥0\rho(f(x),f(x_{0}))\leqslant\frac{2\varepsilon}{3}+\rho(f_{m}(x),f_{m}(x_{0}))\,.italic_ρ ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ divide start_ARG 2 italic_ε end_ARG start_ARG 3 end_ARG + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) . (46)

При m=M(ε)𝑚𝑀𝜀m=M(\varepsilon)italic_m = italic_M ( italic_ε ) вiдображення fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT неперервно продовжується в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , так що знайдеться δ=δ(ε,x0)>0𝛿𝛿𝜀subscript𝑥00\delta=\delta(\varepsilon,x_{0})>0italic_δ = italic_δ ( italic_ε , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що ρ(fM(x),fM(x0))<ε/3𝜌subscript𝑓𝑀𝑥subscript𝑓𝑀subscript𝑥0𝜀3\rho(f_{M}(x),f_{M}(x_{0}))<\varepsilon/3italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < italic_ε / 3 при 0<|xx0|<δ.0𝑥subscript𝑥0𝛿0<|x-x_{0}|<\delta.0 < | italic_x - italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT | < italic_δ . Тодi з огляду на (46) ρ(f(x),f(x0))<ε𝜌𝑓𝑥𝑓subscript𝑥0𝜀\rho(f(x),f(x_{0}))<\varepsilonitalic_ρ ( italic_f ( italic_x ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < italic_ε при тих же δ.𝛿\delta.italic_δ .

Покажемо, що f𝑓fitalic_f – замкнене у D.𝐷D.italic_D . Нехай E𝐸Eitalic_E – замкнене в D.𝐷D.italic_D . Треба показати, що f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) замкнене в D.superscript𝐷D^{\,\prime}.italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Нехай zm,subscript𝑧𝑚z_{m},italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть у f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) така, що zmz0Dsubscript𝑧𝑚subscript𝑧0superscript𝐷z_{m}\rightarrow z_{0}\in D^{\,\prime}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Покажемо, що z0f(E).subscript𝑧0𝑓𝐸z_{0}\in f(E).italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_E ) . Оскiльки zm,subscript𝑧𝑚z_{m},italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , знайдуться xmEsubscript𝑥𝑚𝐸x_{m}\in Eitalic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E такi, що f(xm)=zm,𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑧𝑚f(x_{m})=z_{m},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . З огляду на компактнiсть n¯¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG можна вважати, що послiдовнiсть xmsubscript𝑥𝑚x_{m}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT збiгається до деякого x0D¯subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . Якщо x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , то x0E,subscript𝑥0𝐸x_{0}\in E,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E , отже, f(x0)=z0E𝑓subscript𝑥0subscript𝑧0𝐸f(x_{0})=z_{0}\in Eitalic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E з огляду на неперервнiсть вiдображення f𝑓fitalic_f у D.𝐷D.italic_D . Якщо ж x0D,subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D,italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D , то, оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT має неперервне продовження в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , знайдеться послiдовнiсть wmD,subscript𝑤𝑚𝐷w_{m}\in D,italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , wmx0subscript𝑤𝑚subscript𝑥0w_{m}\rightarrow x_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , така що ρ(fm(wm),fm(x0))<1m.𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑥01𝑚\rho(f_{m}(w_{m}),f_{m}(x_{0}))<\frac{1}{m}.italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG . Тодi за нерiвнiстю трикутника

ρ(fm(x0),f(x0))ρ(fm(x0),fm(wm))+ρ(fm(wm),f(wm))+ρ(f(wm),f(x0))𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑥0𝑓subscript𝑥0𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑥0subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝜌𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑥0absent\rho(f_{m}(x_{0}),f(x_{0}))\leqslant\rho(f_{m}(x_{0}),f_{m}(w_{m}))+\rho(f_{m}% (w_{m}),f(w_{m}))+\rho(f(w_{m}),f(x_{0}))\leqslantitalic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽ italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽
1m+ρ(fm(wm),f(wm))+ρ(f(wm),f(x0))0,m,formulae-sequenceabsent1𝑚𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑤𝑚𝜌𝑓subscript𝑤𝑚𝑓subscript𝑥00𝑚\leqslant\frac{1}{m}+\rho(f_{m}(w_{m}),f(w_{m}))+\rho(f(w_{m}),f(x_{0}))% \rightarrow 0\,,\qquad m\rightarrow\infty\,,⩽ divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG + italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 , italic_m → ∞ , (47)

оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT збiгається до f𝑓fitalic_f рiвномiрно у D,𝐷D,italic_D , а f𝑓fitalic_f неперервна в точцi x0subscript𝑥0x_{0}italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT за доведеним вище. З огляду на те, що fm(x0)EDsubscript𝑓𝑚subscript𝑥0subscript𝐸superscript𝐷f_{m}(x_{0})\in E_{D^{\,\prime}}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT при m𝑚m\in{\mathbb{N}}italic_m ∈ blackboard_N за умовою вiдкритостi, дискретностi i замкненостi fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT (див. [5, теорема 3.3]), а також по замкненостi межi D,𝐷\partial D,∂ italic_D , маємо: f(x0)ED.𝑓subscript𝑥0subscript𝐸superscript𝐷f(x_{0})\in E_{D^{\,\prime}}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Тодi по неперервностi f𝑓fitalic_f у D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG маємо: f(xm)=zmz0𝑓subscript𝑥𝑚subscript𝑧𝑚subscript𝑧0f(x_{m})=z_{m}\rightarrow z_{0}italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT i f(x0)=z0ED.𝑓subscript𝑥0subscript𝑧0subscript𝐸superscript𝐷f(x_{0})=z_{0}\in E_{D^{\,\prime}}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Це суперечить обранню z0ED.subscript𝑧0𝐸superscript𝐷z_{0}\in E\subset D^{\,\prime}.italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E ⊂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Остаточно, f(E)𝑓𝐸f(E)italic_f ( italic_E ) є замкненим в D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , бо в випадку x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D це встановлено, а випадок x0Dsubscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D неможливий.

Покажемо, що f(D)ED.𝑓𝐷subscript𝐸superscript𝐷f(\partial D)\subset E_{D^{\,\prime}}.italic_f ( ∂ italic_D ) ⊂ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Нехай x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in\partial D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D . Треба довести, що f(x0)ED.𝑓subscript𝑥0subscript𝐸superscript𝐷f(x_{0})\in E_{D^{\,\prime}}.italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . Оскiльки fmsubscript𝑓𝑚f_{m}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT має неперервне продовження в точку x0,subscript𝑥0x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , знайдеться послiдовнiсть wmD,subscript𝑤𝑚𝐷w_{m}\in D,italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D , wmx0subscript𝑤𝑚subscript𝑥0w_{m}\rightarrow x_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , така що ρ(fm(wm),fm(x0))<1m.𝜌subscript𝑓𝑚subscript𝑤𝑚subscript𝑓𝑚subscript𝑥01𝑚\rho(f_{m}(w_{m}),f_{m}(x_{0}))<\frac{1}{m}.italic_ρ ( italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_m end_ARG . Повторюючи мiркування у (47), приходимо до висновку f(x0)ED,𝑓subscript𝑥0subscript𝐸superscript𝐷f(x_{0})\in E_{D^{\,\prime}},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , що i треба було встановити.

Покажемо, що f¯(D¯)=D¯P.¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT . Очевидно, що f¯(D¯)D¯P.¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})\subset\overline{D^{\,\prime}}_{P}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) ⊂ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT . Покажемо, що D¯Pf¯(D¯).subscript¯superscript𝐷𝑃¯𝑓¯𝐷\overline{D^{\,\prime}}_{P}\subset\overline{f}(\overline{D}).over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . Справдi, нехай y0D¯P,subscript𝑦0subscript¯superscript𝐷𝑃y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}_{P},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , тодi або y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , або y0ED.subscript𝑦0subscript𝐸superscript𝐷y_{0}\in E_{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT . а) Якщо y0D,subscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in D^{\,\prime},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , то y0=fj(xj),subscript𝑦0subscript𝑓𝑗subscript𝑥𝑗y_{0}=f_{j}(x_{j}),italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , xjD.subscript𝑥𝑗𝐷x_{j}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Можна вважати, що xjx0,subscript𝑥𝑗subscript𝑥0x_{j}\rightarrow x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , j,𝑗j\rightarrow\infty,italic_j → ∞ , x0D¯.subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG . За неперервнiстю f𝑓fitalic_f у D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG маємо: f(x0)=limjf(xj).𝑓subscript𝑥0subscript𝑗𝑓subscript𝑥𝑗f(x_{0})=\lim\limits_{j\rightarrow\infty}f(x_{j}).italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_j → ∞ end_POSTSUBSCRIPT italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Проте, за рiвномiрною збiжнiстю fjsubscript𝑓𝑗f_{j}italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT до f𝑓fitalic_f маємо: fj(xj)f(xj)=y0f(xj)0,subscript𝑓𝑗subscript𝑥𝑗𝑓subscript𝑥𝑗subscript𝑦0𝑓subscript𝑥𝑗0f_{j}(x_{j})-f(x_{j})=y_{0}-f(x_{j})\rightarrow 0,italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT - italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 , j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Тодi y0=f(x0).subscript𝑦0𝑓subscript𝑥0y_{0}=f(x_{0}).italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Оскiльки за доведеним f(D)ED,𝑓𝐷subscript𝐸superscript𝐷f(\partial D)\subset E_{D^{\,\prime}},italic_f ( ∂ italic_D ) ⊂ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , маємо: x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Отже, y0=f(x0),subscript𝑦0𝑓subscript𝑥0y_{0}=f(x_{0}),italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) , x0D.subscript𝑥0𝐷x_{0}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . б) Нарештi, нехай y0ED,subscript𝑦0subscript𝐸superscript𝐷y_{0}\in E_{D^{\,\prime}},italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , тодi знайдеться послiдовнiсть ykDsubscript𝑦𝑘superscript𝐷y_{k}\in D^{\,\prime}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT така, що yk=f(xk)y0subscript𝑦𝑘𝑓subscript𝑥𝑘subscript𝑦0y_{k}=f(x_{k})\rightarrow y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) → italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при k𝑘k\rightarrow\inftyitalic_k → ∞ i xkD.subscript𝑥𝑘𝐷x_{k}\in D.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_D . Через компактнiсть простору n¯¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ми можемо вважати, що xkx0,subscript𝑥𝑘subscript𝑥0x_{k}\rightarrow x_{0},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , де x0D¯.subscript𝑥0¯𝐷x_{0}\in\overline{D}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG . Тодi f¯(x0)=y0f¯(D)f¯(D¯).¯𝑓subscript𝑥0subscript𝑦0¯𝑓𝐷¯𝑓¯𝐷\overline{f}(x_{0})=y_{0}\in\overline{f}(\partial D)\subset\overline{f}(% \overline{D}).over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( ∂ italic_D ) ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . Отже, D¯Pf¯(D¯).subscript¯superscript𝐷𝑃¯𝑓¯𝐷\overline{D^{\,\prime}}_{P}\subset\overline{f}(\overline{D}).over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT ⊂ over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) .

Залишилося показати нульвимiрнiсть f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG на D.superscript𝐷\partial D^{\,\prime}.∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Припустимо супротивне, а саме, нехай iснує точка y0Dsubscript𝑦0superscript𝐷y_{0}\in\partial D^{\,\prime}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT така, що f1(y0)K0,subscript𝐾0superscript𝑓1subscript𝑦0f^{\,-1}(y_{0})\supset K_{0},italic_f start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⊃ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , де K0D¯subscript𝐾0¯𝐷K_{0}\subset\overline{D}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⊂ over¯ start_ARG italic_D end_ARG – деякий невироджений континуум. Тодi, зокрема, f¯(K0)=y0.¯𝑓subscript𝐾0subscript𝑦0\overline{f}(K_{0})=y_{0}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . Оскiльки за доведеним f𝑓fitalic_f є нульвимiрним у D,𝐷D,italic_D , можна вважати, що K0D.subscript𝐾0𝐷K_{0}\subset\partial D.italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⊂ ∂ italic_D . Зауважимо, що fconst𝑓𝑐𝑜𝑛𝑠𝑡f\neq constitalic_f ≠ italic_c italic_o italic_n italic_s italic_t з огляду на рiвнiсть f¯(D¯)D¯P.¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})\subset\overline{D^{\,\prime}}_{P}.over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) ⊂ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT .

Оскiльки D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG – компакт в n¯,¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}},over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , i крiм того, вiдображення f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є неперервним в D¯,¯𝐷\overline{D},over¯ start_ARG italic_D end_ARG , воно є рiвномiрно неперервним в D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG . В цьому випадку, для кожного j𝑗j\in{\mathbb{N}}italic_j ∈ blackboard_N знайдеться δj<1/jsubscript𝛿𝑗1𝑗\delta_{j}<1/jitalic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT < 1 / italic_j таке, що

ρ(f¯(x),f¯(x0))=ρ(f¯(x),y0)<1/jx,x0D¯,ρ(x,x0)<δj,δj<1/j.formulae-sequence𝜌¯𝑓𝑥¯𝑓subscript𝑥0𝜌¯𝑓𝑥subscript𝑦01𝑗for-all𝑥subscript𝑥0¯𝐷formulae-sequence𝜌𝑥subscript𝑥0subscript𝛿𝑗subscript𝛿𝑗1𝑗\rho(\overline{f}(x),\overline{f}(x_{0}))=\rho(\overline{f}(x),y_{0})<1/j\quad% \forall\,\,x,x_{0}\in\overline{D},\quad\rho(x,x_{0})<\delta_{j}\,,\quad\delta_% {j}<1/j\,.italic_ρ ( over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) , over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_ρ ( over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( italic_x ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < 1 / italic_j ∀ italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D end_ARG , italic_ρ ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT < 1 / italic_j . (48)

Позначимо Bh(x0,r)={xn¯:h(x,x0)<r}.subscript𝐵subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥¯superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟B_{h}(x_{0},r)=\{x\in\overline{{\mathbb{R}}^{n}}:h(x,x_{0})<r\}.italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG : italic_h ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < italic_r } . Тодi для заданого j,𝑗j\in{\mathbb{N}},italic_j ∈ blackboard_N , покладемо

Bj:=x0K0Bh(x0,δj),j.formulae-sequenceassignsubscript𝐵𝑗subscriptsubscript𝑥0subscript𝐾0subscript𝐵subscript𝑥0subscript𝛿𝑗𝑗B_{j}:=\bigcup\limits_{x_{0}\in K_{0}}B_{h}(x_{0},\delta_{j})\,,\quad j\in{% \mathbb{N}}\,.italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT := ⋃ start_POSTSUBSCRIPT italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_j ∈ blackboard_N .

Оскiльки множина Bjsubscript𝐵𝑗B_{j}italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT є околом континуума K0,subscript𝐾0K_{0},italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , за [11, лема 2.2] iснує окiл Ujsubscript𝑈𝑗U_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT множини K0subscript𝐾0K_{0}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що UjBjsubscript𝑈𝑗subscript𝐵𝑗U_{j}\subset B_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D є зв’язною. Без обмеження загальностi можна вважати, що Ujsubscript𝑈𝑗U_{j}italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT – вiдкрита множина. Тодi множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D також лiнiйно зв’язна (see [4, Пропозицiя 13.1]). Оскiльки K0subscript𝐾0K_{0}italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT – компакт, то знайдуться z0,w0K0subscript𝑧0subscript𝑤0subscript𝐾0z_{0},w_{0}\in K_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такi, що h(K0)=h(z0,w0).subscript𝐾0subscript𝑧0subscript𝑤0h(K_{0})=h(z_{0},w_{0}).italic_h ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_h ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) . Звiдси випливає, що знайдуться елементи zjUjDsubscript𝑧𝑗subscript𝑈𝑗𝐷z_{j}\in U_{j}\cap Ditalic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D i wjUjDsubscript𝑤𝑗subscript𝑈𝑗𝐷w_{j}\in U_{j}\cap Ditalic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D такi, що zjz0subscript𝑧𝑗subscript𝑧0z_{j}\rightarrow z_{0}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_z start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT i wjw0subscript𝑤𝑗subscript𝑤0w_{j}\rightarrow w_{0}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT → italic_w start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Ми можемо припускати, що

h(zj,wj)>h(K0)/2j.formulae-sequencesubscript𝑧𝑗subscript𝑤𝑗subscript𝐾02for-all𝑗h(z_{j},w_{j})>h(K_{0})/2\quad\forall\,\,j\in{\mathbb{N}}\,.italic_h ( italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) > italic_h ( italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) / 2 ∀ italic_j ∈ blackboard_N . (49)

Оскiльки множина UjDsubscript𝑈𝑗𝐷U_{j}\cap Ditalic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D лiнiйно зв’язна, точки zjsubscript𝑧𝑗z_{j}italic_z start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i wjsubscript𝑤𝑗w_{j}italic_w start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT деякою кривою γjUjD.subscript𝛾𝑗subscript𝑈𝑗𝐷\gamma_{j}\in U_{j}\cap D.italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D . Покладемо Cj:=|γj|.assignsubscript𝐶𝑗subscript𝛾𝑗C_{j}:=|\gamma_{j}|.italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT := | italic_γ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT | .

Зауважимо, що ρ(f(Cj))0𝜌𝑓subscript𝐶𝑗0\rho(f(C_{j}))\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) → 0 при j.𝑗j\rightarrow\infty.italic_j → ∞ . Дiйсно, оскiльки f(Cj)𝑓subscript𝐶𝑗f(C_{j})italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) – континуум в n¯,¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}},over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , iснують такi точки yj,yjf(Cj)subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗𝑓subscript𝐶𝑗y_{j},y^{\,\prime}_{j}\in f(C_{j})italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) такi, що ρ(f(Cj))=ρ(yj,yj).𝜌𝑓subscript𝐶𝑗𝜌subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗\rho(f(C_{j}))=\rho(y_{j},y^{\,\prime}_{j}).italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_ρ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi iснують xj,xjCjsubscript𝑥𝑗subscriptsuperscript𝑥𝑗subscript𝐶𝑗x_{j},x^{\,\prime}_{j}\in C_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT такi, що yj=f(xj)subscript𝑦𝑗𝑓subscript𝑥𝑗y_{j}=f(x_{j})italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) i yj=f(xj).subscriptsuperscript𝑦𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗y^{\,\prime}_{j}=f(x^{\,\prime}_{j}).italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . Тодi точки xjsubscript𝑥𝑗x_{j}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT i xjsubscriptsuperscript𝑥𝑗x^{\,\prime}_{j}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT належать до UjBj.subscript𝑈𝑗subscript𝐵𝑗U_{j}\subset B_{j}.italic_U start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT . Це означає, що iснують x1jsubscriptsuperscript𝑥𝑗1x^{j}_{1}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT i x2jK0subscriptsuperscript𝑥𝑗2subscript𝐾0x^{j}_{2}\in K_{0}italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_K start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такi, що xjB(x1j,δj)subscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗1subscript𝛿𝑗x_{j}\in B(x^{j}_{1},\delta_{j})italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) i xjB(x2j,δj).subscriptsuperscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗2subscript𝛿𝑗x^{\,\prime}_{j}\in B(x^{j}_{2},\delta_{j}).italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . В такому випадку, за спiввiдношенням (48) i з огляду на нерiвнiсть трикутника ми отримаємо, що

ρ(f(Cj))=ρ(yj,yj)=ρ(f(xj),f(xj))𝜌𝑓subscript𝐶𝑗𝜌subscript𝑦𝑗subscriptsuperscript𝑦𝑗𝜌𝑓subscript𝑥𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗absent\rho(f(C_{j}))=\rho(y_{j},y^{\,\prime}_{j})=\rho(f(x_{j}),f(x^{\,\prime}_{j}))\leqslantitalic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) = italic_ρ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , italic_y start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) ⩽
ρ(f(xj),f(x1j))+ρ(f(x1j),f(x2j))+ρ(f(x2j),f(xj))<2/j0приj.formulae-sequenceabsent𝜌𝑓subscript𝑥𝑗𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗1𝜌𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗1𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝜌𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝑓subscriptsuperscript𝑥𝑗2𝑗0при𝑗\leqslant\rho(f(x_{j}),f(x^{j}_{1}))+\rho(f(x^{j}_{1}),f(x^{j}_{2}))+\rho(f(x^% {j}_{2}),f(x^{\,\prime}_{j}))<2/j\rightarrow 0\quad{\text{п}ри}\quad j% \rightarrow\infty\,.⩽ italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) ) + italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_f ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) < 2 / italic_j → 0 п roman_р roman_и italic_j → ∞ . (50)

Зi спiввiдношень (49) i (50) випливає, що континууми Cj,subscript𝐶𝑗C_{j},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT , j=1,2,,𝑗12j=1,2,\ldots,italic_j = 1 , 2 , … , задовольняють умови леми 1. За цiєю лемою ρ(f(Cj),y0)δ1>0𝜌𝑓subscript𝐶𝑗subscript𝑦0subscript𝛿10\rho(f(C_{j}),y_{0})\geqslant\delta_{1}>0italic_ρ ( italic_f ( italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_δ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT > 0 для всiх j.𝑗j\in{\mathbb{N}}.italic_j ∈ blackboard_N . З iншого боку, оскiльки за доведеним вище xjB(x1j,δj),subscript𝑥𝑗𝐵subscriptsuperscript𝑥𝑗1subscript𝛿𝑗x_{j}\in B(x^{j}_{1},\delta_{j}),italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_B ( italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_j end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_δ start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , то з огляду на спiввiдношення (48) ми отримаємо, що ρ(f(xj),y0)<1/j,𝜌𝑓subscript𝑥𝑗subscript𝑦01𝑗\rho(f(x_{j}),y_{0})<1/j,italic_ρ ( italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) < 1 / italic_j , j=1,2,.𝑗12j=1,2,\ldots.italic_j = 1 , 2 , … . Отримана суперечнiсть вказує на невiрнiсть припущення щодо вiдсутностi нульвимiрностi вiдображення f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG . Лема доведена. \Box

Лема 6.  Нехай за умов леми 1 вiдображення f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю. Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є вiдкритим, дискретним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯P,:¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , f¯(D¯)=D¯P¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT таке, що N(f,D)=N(f,D¯)<.𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D})<\infty.italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) < ∞ . Зокрема, f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є дискретним у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

Доведення.   Можливiсть неперервного продовження вiдображення f𝑓fitalic_f до вiдображення f¯:D¯D¯P,:¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , його нульвимiрнiсть i замкненiсть, так само як i рiвнiсть f¯(D¯)=D¯P¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT є твердженнями леми 1. Оскiльки f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю i нульвимiрне, воно також вiдкрите i дискретне за теоремою Тiтуса-Янга (див. [18, стор. 333]). Зауважимо, що N(f,D)<,𝑁𝑓𝐷N(f,D)<\infty,italic_N ( italic_f , italic_D ) < ∞ , див. [12, Теорема 2.8]. Доведемо що N(f,D)=N(f,D¯).𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D}).italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) . (Далi ми будемо мiркувати, використовуючи схему доведення теореми 4.7 у [5]). Припустимо протилежне. Тодi знайдуться точки P0EDsubscript𝑃0subscript𝐸superscript𝐷P_{0}\in E_{D^{\,\prime}}italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT i x1,x2,,xk,xk+1Dsubscript𝑥1subscript𝑥2subscript𝑥𝑘subscript𝑥𝑘1𝐷x_{1},x_{2},\ldots,x_{k},x_{k+1}\in\partial Ditalic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , … , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_k + 1 end_POSTSUBSCRIPT ∈ ∂ italic_D такi, що f(xi)=P0,𝑓subscript𝑥𝑖subscript𝑃0f(x_{i})=P_{0},italic_f ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 i k:=N(f,D).assign𝑘𝑁𝑓𝐷k:=N(f,D).italic_k := italic_N ( italic_f , italic_D ) . Оскiльки за припущенням Dsuperscript𝐷D^{\,\prime}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT є регулярною областю, iснує вiдображення g𝑔gitalic_g областi D0subscript𝐷0D_{0}italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT з локально квазiконформною межею на D.superscript𝐷D^{\,\prime}.italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT . Розглянемо вiдображення F:=fg1.assign𝐹𝑓superscript𝑔1F:=f\circ g^{\,-1}.italic_F := italic_f ∘ italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT . Зауважимо, що за визначенням областi з локально квазiконформною межею D0subscript𝐷0D_{0}italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT є локально зв’язною на D0.subscript𝐷0\partial D_{0}.∂ italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . В такому випадку, вiдображення F𝐹Fitalic_F має неперервне продовження F¯:D¯D0¯:¯𝐹¯𝐷¯subscript𝐷0\overline{F}:\overline{D}\rightarrow\overline{D_{0}}over¯ start_ARG italic_F end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG таке, що F¯(D¯)=D0¯¯𝐹¯𝐷¯subscript𝐷0\overline{F}(\overline{D})=\overline{D_{0}}over¯ start_ARG italic_F end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG (це випливає з того, що кожне з вiдображень f𝑓fitalic_f i g1superscript𝑔1g^{\,-1}italic_g start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT має безперервне продовження на D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG i D¯P,subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , вiдповiдно). Покладемо y0:=F¯(P0)D0.assignsubscript𝑦0¯𝐹subscript𝑃0subscript𝐷0y_{0}:=\overline{F}(P_{0})\in D_{0}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT := over¯ start_ARG italic_F end_ARG ( italic_P start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∈ italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT . Тодi для будь-якого p𝑝p\in{\mathbb{N}}italic_p ∈ blackboard_N iснує окiл Up~B(y0,1/p)~subscriptsuperscript𝑈𝑝𝐵subscript𝑦01𝑝\widetilde{U^{\,\prime}_{p}}\subset B(y_{0},1/p)over~ start_ARG italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT end_ARG ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_p ) точки y0subscript𝑦0y_{0}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT такий, що множина Up~D0=Up~subscriptsuperscript𝑈𝑝subscript𝐷0subscriptsuperscript𝑈𝑝\widetilde{U^{\,\prime}_{p}}\cap D_{0}=U^{\,\prime}_{p}over~ start_ARG italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT end_ARG ∩ italic_D start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT є зв’язною.

Доведемо, що для будь-якого i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 iснує компонента Vpisuperscriptsubscript𝑉𝑝𝑖V_{p}^{i}italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT множини F1(Up)superscript𝐹1subscriptsuperscript𝑈𝑝F^{\,-1}(U^{\,\prime}_{p})italic_F start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ) така, що xiVpi¯.subscript𝑥𝑖¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖x_{i}\in\overline{V_{p}^{i}}.italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . Зафiксуємо i=1,2,,k+1.𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 . За неперервнiстю F𝐹Fitalic_F в D¯¯𝐷\overline{D}over¯ start_ARG italic_D end_ARG iснує ri=ri(xi)>0subscript𝑟𝑖subscript𝑟𝑖subscript𝑥𝑖0r_{i}=r_{i}(x_{i})>0italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що f(B(xi,ri)D)Up.𝑓𝐵subscript𝑥𝑖subscript𝑟𝑖𝐷subscriptsuperscript𝑈𝑝f(B(x_{i},r_{i})\cap D)\setminus U^{\,\prime}_{p}.italic_f ( italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ italic_D ) ∖ italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT . За [4, лема 3.15] область зi слабко плоскою межею є локально зв’язною на своїй межi. Отже, ми можемо знайти окiл WiB(xi,ri)subscript𝑊𝑖𝐵subscript𝑥𝑖subscript𝑟𝑖W_{i}\subset B(x_{i},r_{i})italic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ⊂ italic_B ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) точки xisubscript𝑥𝑖x_{i}italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT такий, що WiDsubscript𝑊𝑖𝐷W_{i}\cap Ditalic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D є зв’язним. Тодi WiDsubscript𝑊𝑖𝐷W_{i}\cap Ditalic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D належить однiй i тiльки однiй компонентi Vipsubscriptsuperscript𝑉𝑝𝑖V^{p}_{i}italic_V start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT множини F1(Up),superscript𝐹1subscriptsuperscript𝑈𝑝F^{\,-1}(U^{\,\prime}_{p}),italic_F start_POSTSUPERSCRIPT - 1 end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT ) , тодi як xiWiD¯Vpi¯,subscript𝑥𝑖¯subscript𝑊𝑖𝐷¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖x_{i}\in\overline{W_{i}\cap D}\subset\overline{V_{p}^{i}},italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_W start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ∩ italic_D end_ARG ⊂ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG , що i слiд було встановити. Далi ми покажемо, що множини Vpi¯¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖\overline{V_{p}^{i}}over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG є непересiчними для будь-якого i=1,2,,k+1𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 i достатньо великому p.𝑝p\in{\mathbb{N}}.italic_p ∈ blackboard_N . У свою чергу, покажемо для цього, що h(Vpi¯)0¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖0h(\overline{V_{p}^{i}})\rightarrow 0italic_h ( over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) → 0 при p𝑝p\rightarrow\inftyitalic_p → ∞ для кожного фiксованого i=1,2,,k+1.𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 . Припустимо протилежне. Тодi знайдеться 1i0k+1,1subscript𝑖0𝑘11\leqslant i_{0}\leqslant k+1,1 ⩽ italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ⩽ italic_k + 1 , i число r0>0,subscript𝑟00r_{0}>0,italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT > 0 , r0<12min1i,jk+1,ijh(xi,xj)subscript𝑟012subscriptformulae-sequence1𝑖formulae-sequence𝑗𝑘1𝑖𝑗subscript𝑥𝑖subscript𝑥𝑗r_{0}<\frac{1}{2}\min\limits_{1\leqslant i,j\leqslant k+1,i\neq j}h(x_{i},x_{j})italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT < divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG 2 end_ARG roman_min start_POSTSUBSCRIPT 1 ⩽ italic_i , italic_j ⩽ italic_k + 1 , italic_i ≠ italic_j end_POSTSUBSCRIPT italic_h ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) та зростаюча послiдовнiсть чисел pm,subscript𝑝𝑚p_{m},italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , такi, що Sh(xi0,r0)Vpmi0¯,subscript𝑆subscript𝑥subscript𝑖0subscript𝑟0¯superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0S_{h}(x_{i_{0}},r_{0})\cap\overline{V_{p_{m}}^{i_{0}}}\neq\varnothing,italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) ∩ over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ≠ ∅ , де Sh(x0,r)={xn¯:h(x,x0)=r},subscript𝑆subscript𝑥0𝑟conditional-set𝑥¯superscript𝑛𝑥subscript𝑥0𝑟S_{h}(x_{0},r)=\{x\in\overline{{\mathbb{R}}^{n}}:h(x,x_{0})=r\},italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_h end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_r ) = { italic_x ∈ over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG : italic_h ( italic_x , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) = italic_r } , i hhitalic_h позначає хордальну метрику в n¯.¯superscript𝑛\overline{{\mathbb{R}}^{n}}.over¯ start_ARG blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG . У цьому випадку, знайдуться am,bmVpmi0subscript𝑎𝑚subscript𝑏𝑚superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0a_{m},b_{m}\in V_{p_{m}}^{i_{0}}italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ∈ italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT такi, що amxi0subscript𝑎𝑚subscript𝑥subscript𝑖0a_{m}\rightarrow x_{i_{0}}italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT → italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ i h(am,bm)r0/2.subscript𝑎𝑚subscript𝑏𝑚subscript𝑟02h(a_{m},b_{m})\geqslant r_{0}/2.italic_h ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) ⩾ italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT / 2 . З’єднаємо до точки amsubscript𝑎𝑚a_{m}italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT i bmsubscript𝑏𝑚b_{m}italic_b start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT кривою Cm,subscript𝐶𝑚C_{m},italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ,, яка повнiстю належить Vpmi0.superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0V_{p_{m}}^{i_{0}}.italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT . Тодi h(|Cm|)r0/2subscript𝐶𝑚subscript𝑟02h(|C_{m}|)\geqslant r_{0}/2italic_h ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) ⩾ italic_r start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT / 2 при m=1,2,.𝑚12m=1,2,\ldots.italic_m = 1 , 2 , … . З iншого боку, оскiльки |Cm|f(Vpmi0)B(y0,1/pm)subscript𝐶𝑚𝑓superscriptsubscript𝑉subscript𝑝𝑚subscript𝑖0𝐵subscript𝑦01subscript𝑝𝑚|C_{m}|\subset f(V_{p_{m}}^{i_{0}})\subset B(y_{0},1/p_{m})| italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ⊂ italic_f ( italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT ) ⊂ italic_B ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , 1 / italic_p start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT ) i одночасно h(F(|Cm|))0𝐹subscript𝐶𝑚0h(F(|C_{m}|))\rightarrow 0italic_h ( italic_F ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) ) → 0 при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , h(F(|Cm|),y0)0𝐹subscript𝐶𝑚subscript𝑦00h(F(|C_{m}|),y_{0})\rightarrow 0italic_h ( italic_F ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m.𝑚m\rightarrow\infty.italic_m → ∞ . За визначенням метрики ρ𝜌\rhoitalic_ρ в (34) i вiдображення g,𝑔g,italic_g , ми отримуємо що ρ(f(|Cm|))0𝜌𝑓subscript𝐶𝑚0\rho(f(|C_{m}|))\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) ) → 0 при m𝑚m\rightarrow\inftyitalic_m → ∞ i ρ(f(|Cm|),y0)0𝜌𝑓subscript𝐶𝑚subscript𝑦00\rho(f(|C_{m}|),y_{0})\rightarrow 0italic_ρ ( italic_f ( | italic_C start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT | ) , italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) → 0 при m,𝑚m\rightarrow\infty,italic_m → ∞ , що суперечить лемi 1. Отримане протирiччя вказує на те, що h(Vpi¯)0¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖0h(\overline{V_{p}^{i}})\rightarrow 0italic_h ( over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) → 0 при p𝑝p\rightarrow\inftyitalic_p → ∞ для кожного фiксованого i=1,2,,k+1.𝑖12𝑘1i=1,2,\ldots,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k + 1 . З огляду на [5, лема 3.6] F𝐹Fitalic_F є вiдображенням Vpi¯¯superscriptsubscript𝑉𝑝𝑖\overline{V_{p}^{i}}over¯ start_ARG italic_V start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG на Upsubscriptsuperscript𝑈𝑝U^{\,\prime}_{p}italic_U start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT для будь-яких i=1,2,,k,k+1.𝑖12𝑘𝑘1i=1,2,\ldots,k,k+1.italic_i = 1 , 2 , … , italic_k , italic_k + 1 . Отже, N(f,D)=N(F,D)k+1,𝑁𝑓𝐷𝑁𝐹𝐷𝑘1N(f,D)=N(F,D)\geqslant k+1,italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_F , italic_D ) ⩾ italic_k + 1 , що суперечить визначенню числа k.𝑘k.italic_k . Отримана суперечнiсть спростовує припущення, що N(f,D¯)>N(f,D).𝑁𝑓¯𝐷𝑁𝑓𝐷N(f,\overline{D})>N(f,D).italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) > italic_N ( italic_f , italic_D ) . Лема доведена. \Box

Справедливi наступнi результати.

Теорема 3. Нехай Dn,𝐷superscript𝑛D\subset{\mathbb{R}}^{n},italic_D ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , n2,𝑛2n\geqslant 2,italic_n ⩾ 2 , – область, яка має слабо плоску межу, а область Dnsuperscript𝐷superscript𝑛D^{\,\prime}\subset{\mathbb{R}}^{n}italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT ⊂ blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT є регулярною. Припустимо, fm,subscript𝑓𝑚f_{m},italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_m end_POSTSUBSCRIPT , m=1,2,,𝑚12m=1,2,\ldots,italic_m = 1 , 2 , … , – послiдовнiсть вiдкритих, дискретних i замкнених вiдображень областi D𝐷Ditalic_D на D,superscript𝐷D^{\,\prime},italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT , якi збiгаються рiвномiрно у D𝐷Ditalic_D до деякого вiдображення f:Dn:𝑓𝐷superscript𝑛f:D\rightarrow{\mathbb{R}}^{n}italic_f : italic_D → blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT i задовольняють спiввiдношення (2) в кожнiй точцi y0D¯.subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}.italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG .

Нехай також виконана одна з двох умов:

1) QFMO(D¯);𝑄𝐹𝑀𝑂¯superscript𝐷Q\in FMO(\overline{D^{\,\prime}});italic_Q ∈ italic_F italic_M italic_O ( over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) ;

2) для будь-якого y0D¯subscript𝑦0¯superscript𝐷y_{0}\in\overline{D^{\,\prime}}italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ∈ over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG знайдеться δ(y0)>0𝛿subscript𝑦00\delta(y_{0})>0italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) > 0 таке, що для достатньо малих ε>0𝜀0\varepsilon>0italic_ε > 0 виконуються умови

εδ(y0)dttqy01n1(t)<,0δ(y0)dttqy01n1(t)=.formulae-sequencesuperscriptsubscript𝜀𝛿subscript𝑦0𝑑𝑡𝑡superscriptsubscript𝑞subscript𝑦01𝑛1𝑡superscriptsubscript0𝛿subscript𝑦0𝑑𝑡𝑡superscriptsubscript𝑞subscript𝑦01𝑛1𝑡\int\limits_{\varepsilon}^{\delta(y_{0})}\frac{dt}{tq_{y_{0}}^{\frac{1}{n-1}}(% t)}<\infty,\qquad\int\limits_{0}^{\delta(y_{0})}\frac{dt}{tq_{y_{0}}^{\frac{1}% {n-1}}(t)}=\infty\,.∫ start_POSTSUBSCRIPT italic_ε end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_d italic_t end_ARG start_ARG italic_t italic_q start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_n - 1 end_ARG end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_t ) end_ARG < ∞ , ∫ start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_δ ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT ) end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_d italic_t end_ARG start_ARG italic_t italic_q start_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_n - 1 end_ARG end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_t ) end_ARG = ∞ . (51)

Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є нульвимiрним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯P,:¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , f¯(D¯)=D¯P¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT i f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є нульвимiрним вiдносно D¯P.subscript¯𝐷𝑃\overline{D}_{P}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT .

Теорема 4.  Нехай за умов теореми 1 вiдображення f𝑓fitalic_f зберiгає орiєнтацiю. Тодi вiдображення f𝑓fitalic_f є вiдкритим, дискретним i замкненим у D,𝐷D,italic_D , крiм того, f𝑓fitalic_f має неперервне продовження f¯:D¯D¯P,:¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}:\overline{D}\rightarrow\overline{D^{\,\prime}}_{P},over¯ start_ARG italic_f end_ARG : over¯ start_ARG italic_D end_ARG → over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT , f¯(D¯)=D¯P¯𝑓¯𝐷subscript¯superscript𝐷𝑃\overline{f}(\overline{D})=\overline{D^{\,\prime}}_{P}over¯ start_ARG italic_f end_ARG ( over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) = over¯ start_ARG italic_D start_POSTSUPERSCRIPT ′ end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_POSTSUBSCRIPT italic_P end_POSTSUBSCRIPT таке, що N(f,D)=N(f,D¯)<.𝑁𝑓𝐷𝑁𝑓¯𝐷N(f,D)=N(f,\overline{D})<\infty.italic_N ( italic_f , italic_D ) = italic_N ( italic_f , over¯ start_ARG italic_D end_ARG ) < ∞ . Зокрема, f¯¯𝑓\overline{f}over¯ start_ARG italic_f end_ARG є дискретним у D¯.¯𝐷\overline{D}.over¯ start_ARG italic_D end_ARG .

Доведення теорем 11 випливає з лем 11 за рахунок спецiально пiдiбраної функцiї ψ,𝜓\psi,italic_ψ , див. [13, лема 1.3]\Box

Список лiтератури

  • [1]
  • [2] Cristea M. Open discrete mappings having local ACLn𝐴𝐶superscript𝐿𝑛ACL^{n}italic_A italic_C italic_L start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT inverses // Complex Variables and Elliptic Equations. – 2010. – 55, no. 1–3. – P. 61–90.
  • [3] Martio O., Rickman S., and Väisälä J. Definitions for quasiregular mappings // Ann. Acad. Sci. Fenn. Ser. A1. – 1969. – 448. – P. 1–40.
  • [4] Martio O., Ryazanov V., Srebro U., Yakubov E. Moduli in modern mapping theory. – New York: Springer Science + Business Media, LLC, 2009.
  • [5] Vuorinen M. Exceptional sets and boundary behavior of quasiregular mappings in n𝑛nitalic_n-space // Ann. Acad. Sci. Fenn. Ser. A 1. Math. Dissertationes. – 1976. – 11. – P. 1–44.
  • [6] Väisälä J. Lectures on n𝑛nitalic_n-Dimensional Quasiconformal Mappings. – Lecture Notes in Math. 229, Berlin etc.: Springer–Verlag, 1971.
  • [7] Sevost’yanov E. On boundary discreteness of mappings with a modulus conditions // Acta Mathematica Hungarica. – 2023. – 171, no. 1. – P. 67–87.
  • [8] Севостьянов Є.О., Скворцов С.О., Довгопятий О.П. Про негомеоморфнi вiдображеня з оберненою нерiвнiстю Полецького // Укр. мат. вiсник. – 2020. – 17, № 3. – С. 414–436; translation Sevost’yanov E.A., Skvortsov S.A., Dovhopiatyi O.P. On nonhomeomorphic mappings with the inverse Poletsky inequality // Journal of Mathematical Sciences. – 2021. – 252, no. 4. – P. 541–557.
  • [9] Sevost’yanov E.A. and Skvortsov S.A. On the Convergence of Mappings in Metric Spaces with Direct and Inverse Modulus Conditions // Ukr. Math. J. – 2018. – 70, no. 7. – P. 1097–1114.
  • [10] Куратовский К. Топология, т. 2. – М.: Мир, 1969.
  • [11] Herron J. and Koskela P. Quasiextremal distance domains and conformal mappings onto circle domains // Compl. Var. Theor. Appl. – 1990. – 15. – P. 167–179.
  • [12] Martio O., Srebro U. Automorphic quasimeromorphic mappings in nsuperscript𝑛{\mathbb{R}}^{n}blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT // Acta Math. – 1975. – 135. – P. 221–247.
  • [13] Sevost’yanov E.A. Mappings with Direct and Inverse Poletsky Inequalities. Developments in Mathematics (DEVM, volume 78). – Cham: Springer Nature Switzerland AG, 2023.
  • [14] Näkki R. Prime ends and quasiconformal mappings // J. Anal. Math. – 1979. – 35. – P. 13–40.
  • [15] Ilyutko D.P. and Sevost’yanov E.A. On prime ends on Riemannian manifolds // J. Math. Sci. – 2019. – 241, no. 1. – P. 47–63.
  • [16] Kovtonyuk D.A., Ryazanov V.I. On the theory of prime ends for space mappings // Ukrainian Math. J. – 2015. – 67, no. 4. – P. 528–-541.
  • [17] Sevost’yanov E.A. On discrete boundary extension of mappings in terms of prime ends, arXiv:2203.14002, https://arxiv.org/pdf/2203.14002.pdf .
  • [18] Titus C.J. and Young G.S. The extension of interiority with some applications // Trans. Amer. Math. Soc. – 1962. – 103. – P. 329–340.

КОНТАКТНА IНФОРМАЦIЯ

Євген Олександрович Севостьянов
1. Житомирський державний унiверситет iм. I. Франко
вул. Велика Бердичiвська, 40
м. Житомир, Україна, 10 008
2. Iнститут прикладної математики i механiки НАН України,
вул. Добровольського, 1
м. Слов’янськ, Україна, 84 100
e-mail: esevostyanov2009@gmail.com

Валерiй Андрiйович Таргонський
Житомирський державний унiверситет iм. I. Франко
вул. Велика Бердичiвська, 40
м. Житомир, Україна, 10 008
e-mail: w.targonsk@gmail.com