1 Introduction
A finite subset X π X italic_X of the Euclidean space β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT is called an s π s italic_s -distance set if the number of the distances between two distinct points in X π X italic_X is s π s italic_s .
The cardinality of an s π s italic_s -distance set in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT or the ( d β 1 ) π 1 (d-1) ( italic_d - 1 ) -dimensional sphere, denoted as S d β 1 superscript π π 1 S^{d-1} italic_S start_POSTSUPERSCRIPT italic_d - 1 end_POSTSUPERSCRIPT , has a natural upper bound, and determining the largest possible s π s italic_s -distance set for given d π d italic_d and s π s italic_s values is a major challenge.
Several results on the largest s π s italic_s -distance sets have been obtained [10 , 13 , 17 , 20 , 24 , 25 ] . The largest s π s italic_s -distance sets are closely related to good combinatorial structures like designs or codes [1 , 4 , 7 , 9 , 10 , 11 ] .
For the classification of the largest s π s italic_s -distance sets for small dimensions,
considering the representations of graphs with s π s italic_s relations is useful.
For disjoint symmetric binary relations R 0 = { ( x , x ) β£ x β S } , R 1 , β¦ , R s subscript π
0 conditional-set π₯ π₯ π₯ π subscript π
1 β¦ subscript π
π
R_{0}=\{(x,x)\mid x\in S\},R_{1},\ldots,R_{s} italic_R start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = { ( italic_x , italic_x ) β£ italic_x β italic_S } , italic_R start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT on a finite set S π S italic_S with S Γ S = β i = 0 s R i π π superscript subscript π 0 π subscript π
π S\times S=\bigcup_{i=0}^{s}R_{i} italic_S Γ italic_S = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , we consider a map f π f italic_f from S π S italic_S to β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT satisfying that there exist positive real numbers
a 1 , β¦ , a s subscript π 1 β¦ subscript π π
a_{1},\ldots,a_{s} italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT such that the distance of f β’ ( x ) π π₯ f(x) italic_f ( italic_x ) and f β’ ( y ) π π¦ f(y) italic_f ( italic_y ) is a i subscript π π a_{i} italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT if ( x , y ) β R i π₯ π¦ subscript π
π (x,y)\in R_{i} ( italic_x , italic_y ) β italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
The image f β’ ( S ) π π f(S) italic_f ( italic_S ) is a representation of ( S , { R i } i = 0 s ) π superscript subscript subscript π
π π 0 π (S,\{R_{i}\}_{i=0}^{s}) ( italic_S , { italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT ) as an s π s italic_s -distance set in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT .
Finding representations in minimal dimensions for a given size of S π S italic_S and relations is challenging in general.
For 2 2 2 2 -distance sets, only 2 2 2 2 minimal-dimensional representations exist for a given graph [12 ] , and LisonΔk [15 ] classified the largest 2-distance sets in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT for d β€ 7 π 7 d\leq 7 italic_d β€ 7 using computer support.
Moreover, for 2 2 2 2 -distance sets, the minimal dimensions of representations are explicitly obtained from the spectral information of the adjacency matrices of a graph [23 ] .
Moreover, it is possible to determine whether the representation is on a sphere [19 ] . In this study, we consider extensions of such results for the pseudo-Euclidean space β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
The central problem addressed in this study was investigated in previous works [5 , 15 ] .
Let β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT be the ( p + q ) π π (p+q) ( italic_p + italic_q ) -dimensional linear space over β β \mathbb{R} blackboard_R with the bilinear form
β¨ β¨ π , π β© β© = x 1 β’ y 1 + β― + x p β’ y p β x p + 1 β’ y p + 1 β β― β x p + q β’ y p + q delimited-β¨β© π π
subscript π₯ 1 subscript π¦ 1 β― subscript π₯ π subscript π¦ π subscript π₯ π 1 subscript π¦ π 1 β― subscript π₯ π π subscript π¦ π π \langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle=x_{1}y_{1}+\cdots+x_%
{p}y_{p}-x_{p+1}y_{p+1}-\cdots-x_{p+q}y_{p+q} β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© = italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + β― + italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_p end_POSTSUBSCRIPT - italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 end_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 end_POSTSUBSCRIPT - β― - italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUBSCRIPT italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUBSCRIPT
for π = ( x 1 , β¦ , x p + q ) β€ , π = ( y 1 , β¦ , y p + q ) β€ β β p + q formulae-sequence π superscript subscript π₯ 1 β¦ subscript π₯ π π top π superscript subscript π¦ 1 β¦ subscript π¦ π π top superscript β π π \boldsymbol{x}=(x_{1},\ldots,x_{p+q})^{\top},\boldsymbol{y}=(y_{1},\ldots,y_{p%
+q})^{\top}\in\mathbb{R}^{p+q} bold_italic_x = ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT , bold_italic_y = ( italic_y start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_y start_POSTSUBSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
For a finite subset X π X italic_X of β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT , we define
A ( X ) = { | | π β π | | : π , π β X , π β π } , A(X)=\{||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||\colon\,\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}%
\in X,\boldsymbol{x}\neq\boldsymbol{y}\}, italic_A ( italic_X ) = { | | bold_italic_x - bold_italic_y | | : bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X , bold_italic_x β bold_italic_y } ,
where β π β = β¨ β¨ π , π β© β© norm π delimited-β¨β© π π
||\boldsymbol{x}||=\langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{x}\rangle\rangle | | bold_italic_x | | = β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_x β© β© .
A finite subset X π X italic_X of β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT is called an s π s italic_s -indefinite-distance set if | A β’ ( X ) | = s π΄ π π |A(X)|=s | italic_A ( italic_X ) | = italic_s . It is noteworthy that β π β π β norm π π ||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}|| | | bold_italic_x - bold_italic_y | | is not a distance function except for the Euclidean case β p = β p , 0 superscript β π superscript β π 0
\mathbb{R}^{p}=\mathbb{R}^{p,0} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p end_POSTSUPERSCRIPT = blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , 0 end_POSTSUPERSCRIPT , and it may take on negative values. The s π s italic_s -indefinite-distance set in β p , 0 superscript β π 0
\mathbb{R}^{p,0} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , 0 end_POSTSUPERSCRIPT is the s π s italic_s -distance set.
Two subsets X π X italic_X and Y π Y italic_Y of β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT are isomorphic as s π s italic_s -indefinite-distance
sets if one can be transformed to the other using a function defined by f β’ ( π ) = R β’ π + π π π π
π π f(\boldsymbol{x})=R\boldsymbol{x}+\boldsymbol{b} italic_f ( bold_italic_x ) = italic_R bold_italic_x + bold_italic_b , where R π
R italic_R is an element of the pseudo-orthogonal group O β’ ( p , q ) π π π O(p,q) italic_O ( italic_p , italic_q ) and π β β p , q π superscript β π π
\boldsymbol{b}\in\mathbb{R}^{p,q} bold_italic_b β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
The s π s italic_s -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT are generally considered up to isometry. An s π s italic_s -indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT is said to be proper if it is not in β k , l superscript β π π
\mathbb{R}^{k,l} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_k , italic_l end_POSTSUPERSCRIPT for ( k , l ) β ( p , q ) π π π π (k,l)\neq(p,q) ( italic_k , italic_l ) β ( italic_p , italic_q ) with k β€ p π π k\leq p italic_k β€ italic_p and l β€ q π π l\leq q italic_l β€ italic_q .
Bannai, Bannai, and Stanton [2 ] gave an upper bound | X | β€ ( p + s s ) π binomial π π π |X|\leq\binom{p+s}{s} | italic_X | β€ ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_s end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) for a Euclidean s π s italic_s -distance set X π X italic_X in β p , 0 superscript β π 0
\mathbb{R}^{p,0} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , 0 end_POSTSUPERSCRIPT . Petrov and Pohoata [22 ] also proved this bound using the CrootβLevβPach lemma [8 ] .
The upper bound for s π s italic_s -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT is analogously obtained using the method given in [22 ] provided 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\not\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) .
We can construct infinite s π s italic_s -indefinite-distance sets with 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) for all dimensions, except for ( p , q ) = ( 1 , 1 ) π π 1 1 (p,q)=(1,1) ( italic_p , italic_q ) = ( 1 , 1 ) . An s π s italic_s -indefinite-distance set in β 1 , 1 superscript β 1 1
\mathbb{R}^{1,1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT with 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) is finite.
The problem we address in this study is determining the largest possible s π s italic_s -indefinite-distance sets for 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\not\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) .
For this purpose,
we would like to give the minimal-dimensions of representations of ( S , { R i } i = 0 s ) π superscript subscript subscript π
π π 0 π (S,\{R_{i}\}_{i=0}^{s}) ( italic_S , { italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT ) in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT using the spectral information of the relation matrices.
For the given relations { R i } i = 0 s superscript subscript subscript π
π π 0 π \{R_{i}\}_{i=0}^{s} { italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT on S π S italic_S ,
a relation matrix π¨ i subscript π¨ π \boldsymbol{A}_{i} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT with respect to R i subscript π
π R_{i} italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is defined as a symmetric matrix.
The rows and columns of this matrix are indexed by S π S italic_S , and the entries in the matrix are ( π¨ i ) u β’ v = 1 subscript subscript π¨ π π’ π£ 1 (\boldsymbol{A}_{i})_{uv}=1 ( bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUBSCRIPT italic_u italic_v end_POSTSUBSCRIPT = 1 when ( u , v ) β R i π’ π£ subscript π
π (u,v)\in R_{i} ( italic_u , italic_v ) β italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , and 0 otherwise. A matrix expressed by π΄ = β i = 0 s c i β’ π¨ i π΄ superscript subscript π 0 π subscript π π subscript π¨ π \boldsymbol{M}=\sum_{i=0}^{s}c_{i}\boldsymbol{A}_{i} bold_italic_M = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 0 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT with c i β β subscript π π β c_{i}\in\mathbb{R} italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β blackboard_R is called a dissimilarity matrix of ( S , { R i } ) π subscript π
π (S,\{R_{i}\}) ( italic_S , { italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT } ) .
Let π· = π° β ( 1 / | S | ) β’ π± π· π° 1 π π± \boldsymbol{P}=\boldsymbol{I}-(1/|S|)\boldsymbol{J} bold_italic_P = bold_italic_I - ( 1 / | italic_S | ) bold_italic_J , where π° π° \boldsymbol{I} bold_italic_I is the identity matrix and π± π± \boldsymbol{J} bold_italic_J is the all-one matrix. When the signature (numbers of positive and negative eigenvalues) of β π· β’ π΄ β’ π· π· π΄ π· -\boldsymbol{P}\boldsymbol{M}\boldsymbol{P} - bold_italic_P bold_italic_M bold_italic_P is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) , it indicates the presence of a subset X π X italic_X of β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT whose indefinite-distance matrix ( β π β π β ) π , π β X subscript norm π π π π
π (||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||)_{\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X} ( | | bold_italic_x - bold_italic_y | | ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT is π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M [14 ] . The set X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT is called a representation of dissimilarity matrix π π \boldsymbol{M} bold_italic_M .
Moreover, there is no subset X π X italic_X of β p 1 , q 1 superscript β subscript π 1 subscript π 1
\mathbb{R}^{p_{1},q_{1}} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_q start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT fulfilling ( β π β π β ) π , π β X = π΄ subscript norm π π π π
π π΄ (||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||)_{\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X}=%
\boldsymbol{M} ( | | bold_italic_x - bold_italic_y | | ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT = bold_italic_M for either p 1 < p subscript π 1 π p_{1}<p italic_p start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_p or q 1 < q subscript π 1 π q_{1}<q italic_q start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_q Β [14 ] .
Roy [23 ] determined the exact minimal dimension p π p italic_p from the spectral information of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M for s = 2 π 2 s=2 italic_s = 2 and q = 0 π 0 q=0 italic_q = 0 . We generalize his result to the case of any s π s italic_s , p π p italic_p , and q π q italic_q (TheoremΒ 3.2 ). This result can be used to determine when the representation is on a sphere S p , q β’ ( r ) = { π β β p , q β£ β¨ β¨ π , π β© β© = r } subscript π π π
π conditional-set π superscript β π π
delimited-β¨β© π π
π S_{p,q}(r)=\{\boldsymbol{x}\in\mathbb{R}^{p,q}\mid\langle\langle\boldsymbol{x}%
,\boldsymbol{x}\rangle\rangle=r\} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) = { bold_italic_x β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT β£ β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_x β© β© = italic_r } . Moreover, from these results, we can extend the LisonΔk algorithm to classify the largest proper (spherical) 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT for p + q β€ 7 π π 7 p+q\leq 7 italic_p + italic_q β€ 7 .
The remainder of this paper is organized as follows. In Section 2 , we prove upper bounds on the cardinality of an s π s italic_s -indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT with 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\not\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) , and consider the case 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) . In Section 3 , we consider the minimal dimensions p , q π π
p,q italic_p , italic_q , for which a representation of a given dissimilarity matrix π΄ = β c i β’ π¨ i π΄ subscript π π subscript π¨ π \boldsymbol{M}=\sum c_{i}\boldsymbol{A}_{i} bold_italic_M = β italic_c start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is feasible. In Section 4 , we classify the largest proper 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT for p + q β€ 7 π π 7 p+q\leq 7 italic_p + italic_q β€ 7 using an extension of the LisonΔk algorithm. In Section 5 , we provide a necessary and sufficient condition for a given indefinite-distance matrix π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M to be spherical.
Moreover, we classify the largest proper spherical 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT for p + q β€ 7 π π 7 p+q\leq 7 italic_p + italic_q β€ 7 .
2 Upper bounds for s π s italic_s -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT
Petrov and Pohoata [22 ] provided a simple proof of the upper bounds | X | β€ ( d + s s ) π binomial π π π |X|\leq\binom{d+s}{s} | italic_X | β€ ( FRACOP start_ARG italic_d + italic_s end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) for Euclidean s π s italic_s -distance sets in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT using the CrootβLevβPach lemmaΒ [8 ] .
The upper bound for s π s italic_s -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT can be obtained using the method described in [22 ] .
TheoremΒ 2.1 is a key theorem presented in [22 ] .
The pair ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) is called the signature of symmetric matrix π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M , where r π r italic_r (resp .Β s π s italic_s ) is the number of positive (resp .Β negative) eigenvalues of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M counting multiplicities.
Let sign β’ ( π΄ ) sign π΄ {\rm sign}(\boldsymbol{M}) roman_sign ( bold_italic_M ) denote the signature of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M .
Theorem 2.1 ([22 ] ).
Let V π V italic_V be a finite-dimensional vector space over a field π½ π½ \mathbb{F} blackboard_F , and X π X italic_X be a finite set in V π V italic_V . Let s π s italic_s be a nonnegative integer. Let F β’ ( π± , π² ) πΉ π± π² F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}) italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) be a 2 β
dim V normal-β
2 dimension π 2\cdot\dim V 2 β
roman_dim italic_V -variate polynomial with coefficients in π½ π½ \mathbb{F} blackboard_F and a degree no greater than 2 β’ s + 1 2 π 1 2s+1 2 italic_s + 1 .
Let the matrix π = ( F β’ ( π± , π² ) ) π± , π² β X π subscript πΉ π± π² π± π²
π \boldsymbol{M}=(F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}))_{\boldsymbol{x},\boldsymbol{%
y}\in X} bold_italic_M = ( italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT , and ( r + , r β ) = sign β’ ( π ) subscript π subscript π normal-sign π (r_{+},r_{-})={\rm sign}(\boldsymbol{M}) ( italic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT ) = roman_sign ( bold_italic_M ) . Let dim s ( X ) subscript dimension π π \dim_{s}(X) roman_dim start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ( italic_X ) be the dimension of the space of polynomials of degree at most s π s italic_s considered as functions on X π X italic_X . Then the following hold.
( 1 ) 1 (1) ( 1 )
rank β’ ( π΄ ) β€ 2 β’ dim s ( X ) rank π΄ 2 subscript dimension π π {\rm rank}(\boldsymbol{M})\leq 2\dim_{s}(X) roman_rank ( bold_italic_M ) β€ 2 roman_dim start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ( italic_X ) .
( 2 ) 2 (2) ( 2 )
If π½ = β π½ β \mathbb{F}=\mathbb{R} blackboard_F = blackboard_R , then max β‘ { r + , r β } β€ dim s ( X ) subscript π subscript π subscript dimension π π \max\{r_{+},r_{-}\}\leq\dim_{s}(X) roman_max { italic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT , italic_r start_POSTSUBSCRIPT - end_POSTSUBSCRIPT } β€ roman_dim start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ( italic_X ) .
Theorem 2.2 .
Let X π X italic_X be an s π s italic_s -indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
If 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\not\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) holds, then
| X | β€ ( p + q + s s ) . π binomial π π π π |X|\leq\binom{p+q+s}{s}. | italic_X | β€ ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_q + italic_s end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) .
Proof.
Define the polynomial F πΉ F italic_F of degree 2 β’ s 2 π 2s 2 italic_s as
F β’ ( π , π ) = β Ξ± β A β’ ( X ) ( Ξ± β β π β π β ) / Ξ± πΉ π π subscript product πΌ π΄ π πΌ norm π π πΌ F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y})=\prod_{\alpha\in A(X)}(\alpha-||\boldsymbol{x%
}-\boldsymbol{y}||)/\alpha italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ± β italic_A ( italic_X ) end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ± - | | bold_italic_x - bold_italic_y | | ) / italic_Ξ±
for 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\not\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) .
This polynomial satisfies F β’ ( π , π ) = 1 πΉ π π 1 F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{x})=1 italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_x ) = 1 and F β’ ( π , π ) = 0 πΉ π π 0 F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y})=0 italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) = 0 for distinct π , π β X π π
π \boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X .
Here, π΄ = ( F β’ ( π , π ) ) π , π β X π΄ subscript πΉ π π π π
π \boldsymbol{M}=(F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}))_{\boldsymbol{x},\boldsymbol{%
y}\in X} bold_italic_M = ( italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT is the identity matrix. Therefore, TheoremΒ 2.1 implies that
| X | = r + β€ dim s ( X ) β€ dim s ( β p + q ) = ( p + q + s s ) . β π subscript π subscript dimension π π subscript dimension π superscript β π π binomial π π π π |X|=r_{+}\leq\dim_{s}(X)\leq\dim_{s}(\mathbb{R}^{p+q})=\binom{p+q+s}{s}.\qed | italic_X | = italic_r start_POSTSUBSCRIPT + end_POSTSUBSCRIPT β€ roman_dim start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ( italic_X ) β€ roman_dim start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ( blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + italic_q end_POSTSUPERSCRIPT ) = ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_q + italic_s end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) . italic_β
If 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) and ( p , q ) β ( 1 , 1 ) π π 1 1 (p,q)\neq(1,1) ( italic_p , italic_q ) β ( 1 , 1 ) , then
there exists a proper s π s italic_s -indefinite-distance set X π X italic_X in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT with | X | = β π |X|=\infty | italic_X | = β . This can be expressed as follows.
We can assume that p β₯ 2 π 2 p\geq 2 italic_p β₯ 2 and q β₯ 1 π 1 q\geq 1 italic_q β₯ 1 because the constructions are similar for p = 1 π 1 p=1 italic_p = 1 and q β₯ 2 π 2 q\geq 2 italic_q β₯ 2 .
Let L s subscript πΏ π L_{s} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT be a Euclidean s π s italic_s -distance set in β 1 superscript β 1 \mathbb{R}^{1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 end_POSTSUPERSCRIPT . For instance, L s subscript πΏ π L_{s} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT may be
a set of s + 1 π 1 s+1 italic_s + 1 points, wherein two consecutive points maintain an equal interval.
We define L 0 subscript πΏ 0 L_{0} italic_L start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT to be an empty set. Since L s subscript πΏ π L_{s} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT is Euclidean, 0 β A β’ ( L s ) 0 π΄ subscript πΏ π 0\not\in A(L_{s}) 0 β italic_A ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ) .
Let V = Span β β’ { π 2 + π p + 1 } π subscript Span β subscript π 2 subscript π π 1 V={\rm Span}_{\mathbb{R}}\{\boldsymbol{e}_{2}+\boldsymbol{e}_{p+1}\} italic_V = roman_Span start_POSTSUBSCRIPT blackboard_R end_POSTSUBSCRIPT { bold_italic_e start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT + bold_italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 end_POSTSUBSCRIPT } , where π i subscript π π \boldsymbol{e}_{i} bold_italic_e start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is the vector with i π i italic_i -th entry 1, and 0 otherwise.
It is noteworthy that A β’ ( V ) = { 0 } π΄ π 0 A(V)=\{0\} italic_A ( italic_V ) = { 0 } . Let L s β² = { ( β , 0 , β¦ , 0 ) β β p , q β£ β β L s } superscript subscript πΏ π β² conditional-set β 0 β¦ 0 superscript β π π
β subscript πΏ π L_{s}^{\prime}=\{(\ell,0,\ldots,0)\in\mathbb{R}^{p,q}\mid\ell\in L_{s}\} italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT = { ( roman_β , 0 , β¦ , 0 ) β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT β£ roman_β β italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } and
X = { β + π β β p , q β£ β β L s β 1 β² , π β V } . π conditional-set bold-β π superscript β π π
formulae-sequence bold-β superscript subscript πΏ π 1 β² π π X=\{\boldsymbol{\ell}+\boldsymbol{v}\in\mathbb{R}^{p,q}\mid\boldsymbol{\ell}%
\in L_{s-1}^{\prime},\boldsymbol{v}\in V\}. italic_X = { bold_β + bold_italic_v β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT β£ bold_β β italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s - 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT , bold_italic_v β italic_V } .
Therefore, for any π = β + π , π β² = β β² + π β² β X formulae-sequence π bold-β π superscript π β² superscript bold-β β² superscript π β² π \boldsymbol{x}=\boldsymbol{\ell}+\boldsymbol{v},\boldsymbol{x}^{\prime}=%
\boldsymbol{\ell}^{\prime}+\boldsymbol{v}^{\prime}\in X bold_italic_x = bold_β + bold_italic_v , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT = bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT + bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X ,
β π β π β² β = β β β β β² β + β π β π β² β β A β’ ( L s β 1 ) βͺ { 0 } , norm π superscript π β² norm bold-β superscript bold-β β² norm π superscript π β² π΄ subscript πΏ π 1 0 ||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{x}^{\prime}||=||\boldsymbol{\ell}-\boldsymbol{%
\ell}^{\prime}||+||\boldsymbol{v}-\boldsymbol{v}^{\prime}||\in A(L_{s-1})\cup%
\{0\}, | | bold_italic_x - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | = | | bold_β - bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | + | | bold_italic_v - bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | β italic_A ( italic_L start_POSTSUBSCRIPT italic_s - 1 end_POSTSUBSCRIPT ) βͺ { 0 } ,
and | A β’ ( X ) | = s π΄ π π |A(X)|=s | italic_A ( italic_X ) | = italic_s . This set X π X italic_X is an infinite s π s italic_s -indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT with distance 0 0 .
The set { ( x , y ) β β 1 , 1 β£ x = y } conditional-set π₯ π¦ superscript β 1 1
π₯ π¦ \{(x,y)\in\mathbb{R}^{1,1}\mid x=y\} { ( italic_x , italic_y ) β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT β£ italic_x = italic_y } is an infinite 1 1 1 1 -indefinite-distance set in β 1 , 1 superscript β 1 1
\mathbb{R}^{1,1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT with A β’ ( X ) = { 0 } π΄ π 0 A(X)=\{0\} italic_A ( italic_X ) = { 0 } .
For s β₯ 2 π 2 s\geq 2 italic_s β₯ 2 , the cardinality of an s π s italic_s -indefinite-distance set in β 1 , 1 superscript β 1 1
\mathbb{R}^{1,1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT is finite even if 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) .
This is substantiated below.
For π = ( x 1 , x 2 ) β β 1 , 1 π subscript π₯ 1 subscript π₯ 2 superscript β 1 1
\boldsymbol{x}=(x_{1},x_{2})\in\mathbb{R}^{1,1} bold_italic_x = ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT and a β β π β a\in\mathbb{R} italic_a β blackboard_R , we define
D π β’ ( a ) = { π β² β β 1 , 1 : β π β π β² β = a } . subscript π· π π conditional-set superscript π β² superscript β 1 1
norm π superscript π β² π D_{\boldsymbol{x}}(a)=\{\boldsymbol{x}^{\prime}\in\mathbb{R}^{1,1}\colon\,||%
\boldsymbol{x}-\boldsymbol{x}^{\prime}||=a\}. italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) = { bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT : | | bold_italic_x - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | = italic_a } .
If a = 0 π 0 a=0 italic_a = 0 , then D π β’ ( a ) subscript π· π π D_{\boldsymbol{x}}(a) italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) is the union of two lines β Β± superscript β plus-or-minus \ell^{\pm} roman_β start_POSTSUPERSCRIPT Β± end_POSTSUPERSCRIPT with slopes Β± 1 plus-or-minus 1 \pm 1 Β± 1 and intersecting at ( x 1 , x 2 ) subscript π₯ 1 subscript π₯ 2 (x_{1},x_{2}) ( italic_x start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_x start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) .
If a β 0 π 0 a\neq 0 italic_a β 0 , D π β’ ( a ) subscript π· π π D_{\boldsymbol{x}}(a) italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) is hyperbolic and its asymptotes are β Β± superscript β plus-or-minus \ell^{\pm} roman_β start_POSTSUPERSCRIPT Β± end_POSTSUPERSCRIPT .
It should be noted that D π β’ ( a ) β© D π β² β’ ( a β² ) subscript π· π π subscript π· superscript π β² superscript π β² D_{\boldsymbol{x}}(a)\cap D_{\boldsymbol{x}^{\prime}}(a^{\prime}) italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) β© italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) is infinite
for distinct π , π β² β β 1 , 1 π superscript π β²
superscript β 1 1
\boldsymbol{x},\boldsymbol{x}^{\prime}\in\mathbb{R}^{1,1} bold_italic_x , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT
if and only if a = a β² = 0 π superscript π β² 0 a=a^{\prime}=0 italic_a = italic_a start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT = 0 and β π β π β² β = 0 norm π superscript π β² 0 ||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{x}^{\prime}||=0 | | bold_italic_x - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | = 0 .
Suppose any π , π β² β X π superscript π β²
π \boldsymbol{x},\boldsymbol{x}^{\prime}\in X bold_italic_x , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_X satisfy β π β π β² β β 0 norm π superscript π β² 0 ||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{x}^{\prime}||\neq 0 | | bold_italic_x - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT | | β 0 .
Then | X | π |X| | italic_X | is finite since
X β { π , π β² } β β a , a β² β A β’ ( X ) ( D π β’ ( a ) β© D π β² β’ ( a β² ) ) . π π superscript π β² subscript π superscript π β²
π΄ π subscript π· π π subscript π· superscript π β² superscript π β² X\setminus\{\boldsymbol{x},\boldsymbol{x}^{\prime}\}\subset\bigcup_{a,a^{%
\prime}\in A(X)}(D_{\boldsymbol{x}}(a)\cap D_{\boldsymbol{x}^{\prime}}(a^{%
\prime})). italic_X β { bold_italic_x , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT } β β start_POSTSUBSCRIPT italic_a , italic_a start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT β italic_A ( italic_X ) end_POSTSUBSCRIPT ( italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) β© italic_D start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT ) ) .
Therefore, an s π s italic_s -indefinite-distance set X β β 1 , 1 π superscript β 1 1
X\subset\mathbb{R}^{1,1} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 1 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT for s β₯ 2 π 2 s\geq 2 italic_s β₯ 2
is finite even for 0 β A β’ ( X ) 0 π΄ π 0\in A(X) 0 β italic_A ( italic_X ) .
3 Embedding dimensions of dissimilarity matrices
Let V π V italic_V be a finite set, with | V | = n π π |V|=n | italic_V | = italic_n .
We call β = { R 0 , R 1 , β¦ , R s } β subscript π
0 subscript π
1 β¦ subscript π
π \mathscr{R}=\{R_{0},R_{1},\ldots,R_{s}\} script_R = { italic_R start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_R start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT } relations on V π V italic_V if β β \mathscr{R} script_R is a partition of V Γ V π π V\times V italic_V Γ italic_V , R 0 = { ( u , u ) β£ u β V } subscript π
0 conditional-set π’ π’ π’ π R_{0}=\{(u,u)\mid u\in V\} italic_R start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = { ( italic_u , italic_u ) β£ italic_u β italic_V } , and R i subscript π
π R_{i} italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is a nonempty symmetric relation for each i π i italic_i .
In this paper, we call ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) an s π s italic_s -relation graph .
A matrix π¨ i subscript π¨ π \boldsymbol{A}_{i} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is a relation matrix with respect to R i subscript π
π R_{i} italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT if π¨ i subscript π¨ π \boldsymbol{A}_{i} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is a symmetric ( 0 , 1 ) 0 1 (0,1) ( 0 , 1 ) -matrix indexed by V π V italic_V with ( u , v ) π’ π£ (u,v) ( italic_u , italic_v ) -entries
π¨ i β’ ( u , v ) = { 1 β’ Β ifΒ ( u , v ) β R i , 0 β’ Β otherwise . subscript π¨ π π’ π£ cases 1 Β ifΒ ( u , v ) β R i ππ‘βπππ€ππ π 0 Β otherwise ππ‘βπππ€ππ π \boldsymbol{A}_{i}(u,v)=\begin{cases}1\text{ if $(u,v)\in R_{i}$},\\
0\text{ otherwise}.\end{cases} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_u , italic_v ) = { start_ROW start_CELL 1 if ( italic_u , italic_v ) β italic_R start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 otherwise . end_CELL start_CELL end_CELL end_ROW
A matrix π« β β’ ( π ) = π« β’ ( π ) = β i = 1 s a i β’ π¨ i subscript π« β π π« π superscript subscript π 1 π subscript π π subscript π¨ π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})=\boldsymbol{D}(\mathfrak{a})=\sum_{%
i=1}^{s}a_{i}\boldsymbol{A}_{i} bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) = bold_italic_D ( fraktur_a ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is called a dissimilarity matrix on ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) for π = ( a 1 , β¦ , a s ) β€ β β s π superscript subscript π 1 β¦ subscript π π top superscript β π \mathfrak{a}=(a_{1},\ldots,a_{s})^{\top}\in\mathbb{R}^{s} fraktur_a = ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT .
For X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT , the matrix π« β’ ( X ) = ( β π β π β ) π , π β X π« π subscript norm π π π π
π \boldsymbol{D}(X)=(||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||)_{\boldsymbol{x},%
\boldsymbol{y}\in X} bold_italic_D ( italic_X ) = ( | | bold_italic_x - bold_italic_y | | ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT is called an indefinite-distance matrix of X π X italic_X .
A dissimilarity matrix π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) on ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT if there exists X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT such that π« β β’ ( π ) = π« β’ ( X ) subscript π« β π π« π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})=\boldsymbol{D}(X) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) = bold_italic_D ( italic_X ) . This set X π X italic_X is called a representation of π β β’ ( π ) subscript π β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) .
An s π s italic_s -relation graph ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT if there exists π β β s π superscript β π \mathfrak{a}\in\mathbb{R}^{s} fraktur_a β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT such that π« β β’ ( π ) = π« β’ ( X ) subscript π« β π π« π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})=\boldsymbol{D}(X) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) = bold_italic_D ( italic_X ) for some X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Moreover, the set X π X italic_X is called a representation of ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Let πΏ πΏ \boldsymbol{X} bold_italic_X be an n Γ ( p + q ) π π π n\times(p+q) italic_n Γ ( italic_p + italic_q ) matrix whose rows
are the coordinates of the n π n italic_n points of X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
The dimensionality of π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) is the least rank β’ ( πΏ ) rank πΏ {\rm rank}(\boldsymbol{X}) roman_rank ( bold_italic_X ) in all representations X π X italic_X of π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) .
Let π π \boldsymbol{j} bold_italic_j be the all-one vector. For a symmetric matrix π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M and a vector β bold-β \boldsymbol{\ell} bold_β with β β€ β’ π = 1 superscript bold-β top π 1 \boldsymbol{\ell}^{\top}\boldsymbol{j}=1 bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j = 1 , let π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) be the symmetric matrix defined as
π π΄ β’ ( β ) = β ( π° β π β’ β β€ ) β’ π΄ β’ ( π° β β β’ π β€ ) , subscript π π΄ bold-β π° π superscript bold-β top π΄ π° bold-β superscript π top \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell})=-(\boldsymbol{I}-%
\boldsymbol{j}\boldsymbol{\ell}^{\top})\boldsymbol{M}(\boldsymbol{I}-%
\boldsymbol{\ell}\boldsymbol{j}^{\top}), bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) = - ( bold_italic_I - bold_italic_j bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_M ( bold_italic_I - bold_β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) ,
where π° π° \boldsymbol{I} bold_italic_I is the identity matrix.
Note that the matrix π° β β β’ π β€ π° bold-β superscript π top \boldsymbol{I}-\boldsymbol{\ell}\boldsymbol{j}^{\top} bold_italic_I - bold_β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT is a projection matrix onto
π β superscript π perpendicular-to \boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT . From ( π° β β β’ π β€ ) β’ β = 0 π° bold-β superscript π top bold-β 0 (\boldsymbol{I}-\boldsymbol{\ell}\boldsymbol{j}^{\top})\boldsymbol{\ell}=0 ( bold_italic_I - bold_β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_β = 0 , the vector β bold-β \boldsymbol{\ell} bold_β is an eigenvector of π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) with an eigenvalue of 0.
Direct calculations show that
π π« β’ ( X ) β’ ( β ) = ( β 2 β’ β¨ β¨ π β π , π β π β© β© ) π , π β X , subscript π π« π bold-β subscript 2 delimited-β¨β© π π π π
π π
π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}(X)}(\boldsymbol{\ell})=(-2\langle\langle%
\boldsymbol{x}-\boldsymbol{u},\boldsymbol{y}-\boldsymbol{u}\rangle\rangle)_{%
\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X}, bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D ( italic_X ) end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) = ( - 2 β¨ β¨ bold_italic_x - bold_italic_u , bold_italic_y - bold_italic_u β© β© ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT ,
where π = β π β X β π β’ π π subscript π π subscript bold-β π π \boldsymbol{u}=\sum_{\boldsymbol{x}\in X}\boldsymbol{\ell}_{\boldsymbol{x}}%
\boldsymbol{x} bold_italic_u = β start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x β italic_X end_POSTSUBSCRIPT bold_β start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x and β π subscript bold-β π \boldsymbol{\ell}_{\boldsymbol{x}} bold_β start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x end_POSTSUBSCRIPT is the π π \boldsymbol{x} bold_italic_x -th entry of β bold-β \boldsymbol{\ell} bold_β .
From the diagonalization of a symmetric matrix π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M with signature ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) , we obtain the coordinates of the points of X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT such that π΄ = ( β¨ β¨ π , π β© β© ) π , π β X π΄ subscript delimited-β¨β© π π
π π
π \boldsymbol{M}=(\langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle)_{%
\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X} bold_italic_M = ( β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT .
Gower [14 ] showed that the signature of
π π« β β’ ( π ) β’ ( β ) subscript π subscript π« β π bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is the same for all
β bold-β \boldsymbol{\ell} bold_β with β β€ β’ π = 1 superscript bold-β top π 1 \boldsymbol{\ell}^{\top}\boldsymbol{j}=1 bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j = 1 and obtained the following theorem:
Theorem 3.1 (Theorems 8 and 9 in [14 ] ).
Let ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) be the signature of π
π β β’ ( π ) β’ ( β ) subscript π
subscript π β π bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) , which does not depend on the choice of β bold-β \boldsymbol{\ell} bold_β . Then the dimensionality of π β β’ ( π ) subscript π β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) is p + q π π p+q italic_p + italic_q . Moreover,
there is no representation of π β β’ ( π ) subscript π β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) in β s , t superscript β π π‘
\mathbb{R}^{s,t} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s , italic_t end_POSTSUPERSCRIPT that satisfies s < p π π s<p italic_s < italic_p or t < q π‘ π t<q italic_t < italic_q .
The smallest dimension given in TheoremΒ 3.1 as sign β’ ( π π« β β’ ( π ) β’ ( β ) ) = ( p , q ) sign subscript π subscript π« β π bold-β π π {\rm sign}(\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(%
\boldsymbol{\ell}))=(p,q) roman_sign ( bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) ) = ( italic_p , italic_q ) is called the embedding dimension of a dissimilarity matrix π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) .
The signature of π π« β β’ ( π ) β’ ( β ) subscript π subscript π« β π bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) can be calculated
using the eigenvalues and main angles of π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) from TheoremΒ 3.2 .
Let π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M be a real symmetric matrix of order n π n italic_n . Let Ο i subscript π π \tau_{i} italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT be an eigenvalue of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M with eigenspace E i subscript πΈ π E_{i} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and an orthogonal projection matrix π¬ i subscript π¬ π \boldsymbol{E}_{i} bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT onto E i subscript πΈ π E_{i} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT for i = 1 , β¦ , r π 1 β¦ π
i=1,\ldots,r italic_i = 1 , β¦ , italic_r .
The main angle of Ο i subscript π π \tau_{i} italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT (or E i subscript πΈ π E_{i} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) is defined as
Ξ² i = 1 n β’ ( π¬ i β’ π ) β€ β’ ( π¬ i β’ π ) . subscript π½ π 1 π superscript subscript π¬ π π top subscript π¬ π π \beta_{i}=\frac{1}{\sqrt{n}}\sqrt{(\boldsymbol{E}_{i}\boldsymbol{j})^{\top}(%
\boldsymbol{E}_{i}\boldsymbol{j})}. italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG square-root start_ARG italic_n end_ARG end_ARG square-root start_ARG ( bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_j ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ( bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_j ) end_ARG .
It is noteworthy that 0 β€ Ξ² i β€ 1 0 subscript π½ π 1 0\leq\beta_{i}\leq 1 0 β€ italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β€ 1 and β i = 1 r Ξ² i 2 = 1 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 1 \sum_{i=1}^{r}\beta_{i}^{2}=1 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT = 1 hold, and Ξ² i = 0 subscript π½ π 0 \beta_{i}=0 italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 if and only if E i β π β subscript πΈ π superscript π perpendicular-to E_{i}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
An eigenvalue Ο i subscript π π \tau_{i} italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is main if Ξ² i β 0 subscript π½ π 0 \beta_{i}\neq 0 italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β 0 .
For a main eigenvalue Ο i subscript π π \tau_{i} italic_Ο start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , we deduce that
n Ξ² i 2 = max π β E i : π β€ β’ π = 1 ( π β€ π ) 2 = max π β E i ( π β€ β’ π ) 2 π β€ β’ π n\beta_{i}^{2}=\max_{\boldsymbol{v}\in E_{i}:\boldsymbol{v}^{\top}\boldsymbol{%
v}=1}(\boldsymbol{v}^{\top}\boldsymbol{j})^{2}=\max_{\boldsymbol{v}\in E_{i}}%
\frac{(\boldsymbol{v}^{\top}\boldsymbol{j})^{2}}{\boldsymbol{v}^{\top}%
\boldsymbol{v}} italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT = roman_max start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT : bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v = 1 end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j ) start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT = roman_max start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG ( bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j ) start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v end_ARG
and
1 n β’ Ξ² i 2 = min π β E i β‘ π β€ β’ π ( π β€ β’ π ) 2 = min π β E i : π β€ β’ π = 1 β‘ π β€ β’ π . 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π subscript πΈ π superscript π top π superscript superscript π top π 2 subscript : π subscript πΈ π superscript π top π 1 superscript π top π \frac{1}{n\beta_{i}^{2}}=\min_{\boldsymbol{v}\in E_{i}}\frac{\boldsymbol{v}^{%
\top}\boldsymbol{v}}{(\boldsymbol{v}^{\top}\boldsymbol{j})^{2}}=\min_{%
\boldsymbol{v}\in E_{i}:\,\boldsymbol{v}^{\top}\boldsymbol{j}=1}\boldsymbol{v}%
^{\top}\boldsymbol{v}. divide start_ARG 1 end_ARG start_ARG italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG = roman_min start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v end_ARG start_ARG ( bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j ) start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG = roman_min start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT : bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v .
(3.1)
The main theorem of this section is as follows:
Theorem 3.2 .
Let π π \boldsymbol{M} bold_italic_M be a real symmetric matrix with distinct main eigenvalues
Ξ» 1 , β¦ , Ξ» r subscript π 1 normal-β¦ subscript π π
\lambda_{1},\ldots,\lambda_{r} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT .
Let Ξ² i subscript π½ π \beta_{i} italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT be the main angle of Ξ» i subscript π π \lambda_{i} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT for i β { 1 , β¦ , r } π 1 normal-β¦ π i\in\{1,\ldots,r\} italic_i β { 1 , β¦ , italic_r } .
Let ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) be the signature of π π \boldsymbol{M} bold_italic_M .
Let E 0 subscript πΈ 0 E_{0} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT be the eigenspace associated with eigenvalue 0 0 of π π \boldsymbol{M} bold_italic_M , and E 0 = β
subscript πΈ 0 E_{0}=\emptyset italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT = β
if 0 0 is not an eigenvalue of π π \boldsymbol{M} bold_italic_M . Then the signature of π
π β’ ( β ) subscript π
π bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is given as follows.
( 1 ) 1 (1) ( 1 )
If E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT and β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i = 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}\beta_{i}^{2}/\lambda_{i}=0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 ,
then the signature of π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is ( q β 1 , p β 1 ) π 1 π 1 (q-1,p-1) ( italic_q - 1 , italic_p - 1 ) .
( 2 ) 2 (2) ( 2 )
If E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT and β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i > 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}\beta_{i}^{2}/\lambda_{i}>0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT > 0 ,
then the signature of π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is ( q , p β 1 ) π π 1 (q,p-1) ( italic_q , italic_p - 1 ) .
( 3 ) 3 (3) ( 3 )
If E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT and β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i < 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}\beta_{i}^{2}/\lambda_{i}<0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT < 0 ,
then the signature of π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is ( q β 1 , p ) π 1 π (q-1,p) ( italic_q - 1 , italic_p ) .
( 4 ) 4 (4) ( 4 )
If E 0 β π β not-subset-of subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\not\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT , then the signature of π π΄ β’ ( β ) subscript π π΄ bold-β \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{\ell}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_β ) is ( q , p ) π π (q,p) ( italic_q , italic_p ) .
Proof.
First, we consider the case E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT , namely, 0 0 is not a main eigenvalue of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M .
We may suppose Ξ» 1 < Ξ» 2 < β― < Ξ» r subscript π 1 subscript π 2 β― subscript π π \lambda_{1}<\lambda_{2}<\cdots<\lambda_{r} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < β― < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT and Ξ» 1 < 0 subscript π 1 0 \lambda_{1}<0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < 0 ;
if needed, we consider β π΄ π΄ -\boldsymbol{M} - bold_italic_M .
Let π¬ i subscript π¬ π \boldsymbol{E}_{i} bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT be the orthogonal projection matrix onto the eigenspace E i subscript πΈ π E_{i} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT associated with Ξ» i subscript π π \lambda_{i} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
Let π i subscript π π \boldsymbol{v}_{i} bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT be the vector satisfying π β€ β’ π i = 1 superscript π top subscript π π 1 \boldsymbol{j}^{\top}\boldsymbol{v}_{i}=1 bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 in the same direction as π¬ i β’ π subscript π¬ π π \boldsymbol{E}_{i}\boldsymbol{j} bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_j . Note that π i β€ β’ π i = 1 / n β’ Ξ² i 2 superscript subscript π π top subscript π π 1 π superscript subscript π½ π 2 \boldsymbol{v}_{i}^{\top}\boldsymbol{v}_{i}=1/n\beta_{i}^{2} bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 / italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT from (3.1 ).
We consider
the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) .
A non-main eigenvalue of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M is an eigenvalue of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) , and the corresponding eigenvectors are the same.
Indeed, for an eigenvector π β π β π superscript π perpendicular-to \boldsymbol{u}\in\boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_u β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT of a non-main eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M ,
β π π΄ β’ ( π 1 ) β’ π subscript π π΄ subscript π 1 π \displaystyle-\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1})\boldsymbol{u} - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) bold_italic_u
= ( π° β π β’ π 1 β€ ) β’ π΄ β’ ( π° β π 1 β’ π β€ ) β’ π absent π° π superscript subscript π 1 top π΄ π° subscript π 1 superscript π top π \displaystyle=(\boldsymbol{I}-\boldsymbol{j}\boldsymbol{v}_{1}^{\top})%
\boldsymbol{M}(\boldsymbol{I}-\boldsymbol{v}_{1}\boldsymbol{j}^{\top})%
\boldsymbol{u} = ( bold_italic_I - bold_italic_j bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_M ( bold_italic_I - bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_u
= ( π° β π β’ π 1 β€ ) β’ π΄ β’ π absent π° π superscript subscript π 1 top π΄ π \displaystyle=(\boldsymbol{I}-\boldsymbol{j}\boldsymbol{v}_{1}^{\top})%
\boldsymbol{M}\boldsymbol{u} = ( bold_italic_I - bold_italic_j bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_M bold_italic_u
= Ξ» β’ ( π° β π β’ π 1 β€ ) β’ π absent π π° π superscript subscript π 1 top π \displaystyle=\lambda(\boldsymbol{I}-\boldsymbol{j}\boldsymbol{v}_{1}^{\top})%
\boldsymbol{u} = italic_Ξ» ( bold_italic_I - bold_italic_j bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_u
= Ξ» β’ π , absent π π \displaystyle=\lambda\boldsymbol{u}, = italic_Ξ» bold_italic_u ,
since
π 1 β€ β’ π = 0 superscript subscript π 1 top π 0 \boldsymbol{v}_{1}^{\top}\boldsymbol{u}=0 bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_u = 0 and π° β π 1 β’ π β€ π° subscript π 1 superscript π top \boldsymbol{I}-\boldsymbol{v}_{1}\boldsymbol{j}^{\top} bold_italic_I - bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT is a projection matrix onto π β superscript π perpendicular-to \boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
A main eigenvalue of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M is also an eigenvalue of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) if we use the eigenvectors in π β β© E i superscript π perpendicular-to subscript πΈ π \boldsymbol{j}^{\perp}\cap E_{i} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT β© italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
Clearly, π 1 subscript π 1 \boldsymbol{v}_{1} bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is an eigenvector corresponding to eigenvalue 0 of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) .
Therefore, we must determine the signs of the eigenvalues of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT )
on Span β β’ { π 2 , β¦ , π r } subscript Span β subscript π 2 β¦ subscript π π {\rm Span}_{\mathbb{R}}\{\boldsymbol{v}_{2},\ldots,\boldsymbol{v}_{r}\} roman_Span start_POSTSUBSCRIPT blackboard_R end_POSTSUBSCRIPT { bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } .
For π = β i = 2 r a i β’ π i π superscript subscript π 2 π subscript π π subscript π π \boldsymbol{x}=\sum_{i=2}^{r}a_{i}\boldsymbol{v}_{i} bold_italic_x = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT with π β€ β’ π = 1 superscript π top π 1 \boldsymbol{j}^{\top}\boldsymbol{x}=1 bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_x = 1 ,
namely β i = 2 r a i = 1 superscript subscript π 2 π subscript π π 1 \sum_{i=2}^{r}a_{i}=1 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 ,
one has
β π π΄ β’ ( π 1 ) β’ π subscript π π΄ subscript π 1 π \displaystyle-\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1})\boldsymbol{x} - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) bold_italic_x
= ( π° β π β’ π 1 β€ ) β’ ( β i = 2 r a i β’ Ξ» i β’ π i β Ξ» 1 β’ π 1 ) absent π° π superscript subscript π 1 top superscript subscript π 2 π subscript π π subscript π π subscript π π subscript π 1 subscript π 1 \displaystyle=(\boldsymbol{I}-\boldsymbol{j}\boldsymbol{v}_{1}^{\top})(\sum_{i%
=2}^{r}a_{i}\lambda_{i}\boldsymbol{v}_{i}-\lambda_{1}\boldsymbol{v}_{1}) = ( bold_italic_I - bold_italic_j bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ) ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT )
= β i = 2 r a i β’ Ξ» i β’ π i β Ξ» 1 β’ π 1 + Ξ» 1 n β’ Ξ² 1 2 β’ π absent superscript subscript π 2 π subscript π π subscript π π subscript π π subscript π 1 subscript π 1 subscript π 1 π superscript subscript π½ 1 2 π \displaystyle=\sum_{i=2}^{r}a_{i}\lambda_{i}\boldsymbol{v}_{i}-\lambda_{1}%
\boldsymbol{v}_{1}+\frac{\lambda_{1}}{n\beta_{1}^{2}}\boldsymbol{j} = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + divide start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG bold_italic_j
= β i = 2 r a i β’ Ξ» i β’ π i β Ξ» 1 β’ π 1 + Ξ» 1 n β’ Ξ² 1 2 β’ β i = 1 r n β’ Ξ² i 2 β’ π i absent superscript subscript π 2 π subscript π π subscript π π subscript π π subscript π 1 subscript π 1 subscript π 1 π superscript subscript π½ 1 2 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π \displaystyle=\sum_{i=2}^{r}a_{i}\lambda_{i}\boldsymbol{v}_{i}-\lambda_{1}%
\boldsymbol{v}_{1}+\frac{\lambda_{1}}{n\beta_{1}^{2}}\sum_{i=1}^{r}n\beta_{i}^%
{2}\boldsymbol{v}_{i} = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + divide start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT
(3.2)
= β i = 2 r ( Ξ» i β’ a i + Ξ» 1 β’ Ξ² i 2 Ξ² 1 2 ) β’ π i . absent superscript subscript π 2 π subscript π π subscript π π subscript π 1 superscript subscript π½ π 2 superscript subscript π½ 1 2 subscript π π \displaystyle=\sum_{i=2}^{r}(\lambda_{i}a_{i}+\lambda_{1}\frac{\beta_{i}^{2}}{%
\beta_{1}^{2}})\boldsymbol{v}_{i}. = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT + italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG ) bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
In (3.2 ), the equality π = β i = 1 r n β’ Ξ² i 2 β’ π i π superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π \boldsymbol{j}=\sum_{i=1}^{r}n\beta_{i}^{2}\boldsymbol{v}_{i} bold_italic_j = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is applied.
This equality is proven by the fact that π π \boldsymbol{j} bold_italic_j is a linear combination of { π 1 , β¦ , π r } subscript π 1 β¦ subscript π π \{\boldsymbol{v}_{1},\ldots,\boldsymbol{v}_{r}\} { bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } and ( n β’ Ξ² i 2 ) β’ π β€ β’ π i = n β’ Ξ² i 2 π superscript subscript π½ π 2 superscript π top subscript π π π superscript subscript π½ π 2 (n\beta_{i}^{2})\boldsymbol{j}^{\top}\boldsymbol{v}_{i}=n\beta_{i}^{2} ( italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ) bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT is the coefficient of π i subscript π π \boldsymbol{v}_{i} bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
From the equation β π π΄ β’ ( π 1 ) β’ π = ΞΌ β’ π subscript π π΄ subscript π 1 π π π -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1})\boldsymbol{x}=\mu%
\boldsymbol{x} - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) bold_italic_x = italic_ΞΌ bold_italic_x
for variable ΞΌ π \mu italic_ΞΌ and the linear independence of π i subscript π π \boldsymbol{v}_{i} bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , we obtain
a i = Ξ» 1 Ξ² 1 2 β
Ξ² i 2 ΞΌ β Ξ» i subscript π π β
subscript π 1 superscript subscript π½ 1 2 superscript subscript π½ π 2 π subscript π π a_{i}=\frac{\lambda_{1}}{\beta_{1}^{2}}\cdot\frac{\beta_{i}^{2}}{\mu-\lambda_{%
i}} italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = divide start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG β
divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ΞΌ - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_ARG
for i β { 2 , β¦ , r } π 2 β¦ π i\in\{2,\ldots,r\} italic_i β { 2 , β¦ , italic_r } .
By β i = 2 r a i = 1 superscript subscript π 2 π subscript π π 1 \sum_{i=2}^{r}a_{i}=1 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 1 , we have
Ξ» 1 Ξ² 1 2 β’ β i = 2 r Ξ² i 2 ΞΌ β Ξ» i = 1 . subscript π 1 superscript subscript π½ 1 2 superscript subscript π 2 π superscript subscript π½ π 2 π subscript π π 1 \frac{\lambda_{1}}{\beta_{1}^{2}}\sum_{i=2}^{r}\frac{\beta_{i}^{2}}{\mu-%
\lambda_{i}}=1. divide start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ΞΌ - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_ARG = 1 .
(3.3)
Multiplying both sides of
(3.3 ) by f β’ ( ΞΌ ) = β i = 2 r ( ΞΌ β Ξ» i ) π π superscript subscript product π 2 π π subscript π π f(\mu)=\prod_{i=2}^{r}(\mu-\lambda_{i}) italic_f ( italic_ΞΌ ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_ΞΌ - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) ,
Ξ» 1 Ξ² 1 2 β’ β i = 2 r Ξ² i 2 ΞΌ β Ξ» i β’ f β’ ( ΞΌ ) = f β’ ( ΞΌ ) . subscript π 1 superscript subscript π½ 1 2 superscript subscript π 2 π superscript subscript π½ π 2 π subscript π π π π π π \frac{\lambda_{1}}{\beta_{1}^{2}}\sum_{i=2}^{r}\frac{\beta_{i}^{2}}{\mu-%
\lambda_{i}}f(\mu)=f(\mu). divide start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ΞΌ - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_ARG italic_f ( italic_ΞΌ ) = italic_f ( italic_ΞΌ ) .
Moreover, the following polynomial equation for ΞΌ π \mu italic_ΞΌ of degree r β 1 π 1 r-1 italic_r - 1 is obtained:
g β’ ( ΞΌ ) = Ξ² 1 2 Ξ» 1 β’ f β’ ( ΞΌ ) β β i = 2 r Ξ² i 2 ΞΌ β Ξ» i β’ f β’ ( ΞΌ ) = 0 . π π superscript subscript π½ 1 2 subscript π 1 π π superscript subscript π 2 π superscript subscript π½ π 2 π subscript π π π π 0 g(\mu)=\frac{\beta_{1}^{2}}{\lambda_{1}}f(\mu)-\sum_{i=2}^{r}\frac{\beta_{i}^{%
2}}{\mu-\lambda_{i}}f(\mu)=0. italic_g ( italic_ΞΌ ) = divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_ARG italic_f ( italic_ΞΌ ) - β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 2 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_ΞΌ - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_ARG italic_f ( italic_ΞΌ ) = 0 .
(3.4)
The solutions of (3.4 ) are the eigenvalues of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) on Span β β’ { π 2 , β¦ , π r } subscript Span β subscript π 2 β¦ subscript π π {\rm Span}_{\mathbb{R}}\{\boldsymbol{v}_{2},\ldots,\boldsymbol{v}_{r}\} roman_Span start_POSTSUBSCRIPT blackboard_R end_POSTSUBSCRIPT { bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } .
The signs of the solutions were also determined.
Since we have
g π \displaystyle g italic_g
( Ξ» i ) β’ g β’ ( Ξ» i + 1 ) = ( β Ξ² i 2 β’ β j β 1 , i ( Ξ» i β Ξ» j ) ) β’ ( β Ξ² i + 1 2 β’ β j β 1 , i + 1 ( Ξ» i + 1 β Ξ» j ) ) subscript π π π subscript π π 1 superscript subscript π½ π 2 subscript product π 1 π
subscript π π subscript π π superscript subscript π½ π 1 2 subscript product π 1 π 1
subscript π π 1 subscript π π \displaystyle(\lambda_{i})g(\lambda_{i+1})=\left(-\beta_{i}^{2}\prod_{j\neq 1,%
i}(\lambda_{i}-\lambda_{j})\right)\left(-\beta_{i+1}^{2}\prod_{j\neq 1,i+1}(%
\lambda_{i+1}-\lambda_{j})\right) ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) = ( - italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT β start_POSTSUBSCRIPT italic_j β 1 , italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) ( - italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT β start_POSTSUBSCRIPT italic_j β 1 , italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) )
= β Ξ² i 2 β’ Ξ² i + 1 2 β’ ( β 1 < j < i ( Ξ» i β Ξ» j ) β’ ( Ξ» i + 1 β Ξ» j ) ) β’ ( Ξ» i β Ξ» i + 1 ) 2 β’ ( β j > i + 1 ( Ξ» i β Ξ» j ) β’ ( Ξ» i + 1 β Ξ» j ) ) absent superscript subscript π½ π 2 superscript subscript π½ π 1 2 subscript product 1 π π subscript π π subscript π π subscript π π 1 subscript π π superscript subscript π π subscript π π 1 2 subscript product π π 1 subscript π π subscript π π subscript π π 1 subscript π π \displaystyle=-\beta_{i}^{2}\beta_{i+1}^{2}\left(\prod_{1<j<i}(\lambda_{i}-%
\lambda_{j})(\lambda_{i+1}-\lambda_{j})\right)(\lambda_{i}-\lambda_{i+1})^{2}%
\left(\prod_{j>i+1}(\lambda_{i}-\lambda_{j})(\lambda_{i+1}-\lambda_{j})\right) = - italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( β start_POSTSUBSCRIPT 1 < italic_j < italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ) ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j > italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT - italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) )
< 0 absent 0 \displaystyle<0 < 0
for each i β { 2 , β¦ , r β 1 } π 2 β¦ π 1 i\in\{2,\ldots,r-1\} italic_i β { 2 , β¦ , italic_r - 1 } ,
there exists a solution of g β’ ( ΞΌ ) π π g(\mu) italic_g ( italic_ΞΌ ) between Ξ» i subscript π π \lambda_{i} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and Ξ» i + 1 subscript π π 1 \lambda_{i+1} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT .
The remaining solution is smaller than Ξ» 2 subscript π 2 \lambda_{2} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT because the leading coefficient Ξ² 1 2 / Ξ» 1 < 0 superscript subscript π½ 1 2 subscript π 1 0 {\beta_{1}^{2}}/{\lambda_{1}}<0 italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < 0 and lim t β β β g β’ ( t ) β’ g β’ ( Ξ» 2 ) < 0 subscript β π‘ π π‘ π subscript π 2 0 \lim_{t\rightarrow-\infty}g(t)g(\lambda_{2})<0 roman_lim start_POSTSUBSCRIPT italic_t β - β end_POSTSUBSCRIPT italic_g ( italic_t ) italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) < 0 .
Therefore, the roots ΞΌ 1 , β¦ , ΞΌ r β 1 subscript π 1 β¦ subscript π π 1
\mu_{1},\ldots,\mu_{r-1} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_r - 1 end_POSTSUBSCRIPT of g β’ ( ΞΌ ) π π g(\mu) italic_g ( italic_ΞΌ ) are simple and it follows that
ΞΌ 1 < Ξ» 2 < ΞΌ 2 < Ξ» 3 < β― < Ξ» r β 1 < ΞΌ r β 1 < Ξ» r . subscript π 1 subscript π 2 subscript π 2 subscript π 3 β― subscript π π 1 subscript π π 1 subscript π π \mu_{1}<\lambda_{2}<\mu_{2}<\lambda_{3}<\cdots<\lambda_{r-1}<\mu_{r-1}<\lambda%
_{r}. italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 3 end_POSTSUBSCRIPT < β― < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_r - 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_r - 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT .
Let Ξ» k subscript π π \lambda_{k} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT be the smallest positive value of { Ξ» 2 , β¦ , Ξ» r } subscript π 2 β¦ subscript π π \{\lambda_{2},\ldots,\lambda_{r}\} { italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT } .
The sign of ΞΌ k β 1 subscript π π 1 \mu_{k-1} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_k - 1 end_POSTSUBSCRIPT determines the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) . Thus, we consider the sign of g β’ ( 0 ) β’ g β’ ( Ξ» k ) π 0 π subscript π π g(0)g(\lambda_{k}) italic_g ( 0 ) italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) .
We can calculate
g β’ ( Ξ» k ) β’ g β’ ( 0 ) = g β’ ( Ξ» k ) β’ f β’ ( 0 ) β’ β i = 1 r Ξ² i 2 Ξ» i π subscript π π π 0 π subscript π π π 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π g(\lambda_{k})g(0)=g(\lambda_{k})f(0)\sum_{i=1}^{r}\frac{\beta_{i}^{2}}{%
\lambda_{i}} italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) italic_g ( 0 ) = italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) italic_f ( 0 ) β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT end_ARG
and g β’ ( Ξ» k ) β’ f β’ ( 0 ) > 0 π subscript π π π 0 0 g(\lambda_{k})f(0)>0 italic_g ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT ) italic_f ( 0 ) > 0 .
If β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i = 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}{\beta_{i}^{2}}/{\lambda_{i}}=0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 , then
the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is ( p β 1 , q β 1 ) π 1 π 1 (p-1,q-1) ( italic_p - 1 , italic_q - 1 ) .
If β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i > 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}{\beta_{i}^{2}}/{\lambda_{i}}>0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT > 0 , then
the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is ( p β 1 , q ) π 1 π (p-1,q) ( italic_p - 1 , italic_q ) .
If β i = 1 r Ξ² i 2 / Ξ» i < 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{i=1}^{r}{\beta_{i}^{2}}/{\lambda_{i}}<0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT < 0 , then
the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is ( p , q β 1 ) π π 1 (p,q-1) ( italic_p , italic_q - 1 ) .
Therefore, the signature of π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is the assertion value for E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
Suppose E 0 β π β not-subset-of subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\not\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT , namely, 0 0 is a main eigenvalue of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M .
Similar to the case E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT , we obtain the polynomial g β’ ( ΞΌ ) π π g(\mu) italic_g ( italic_ΞΌ ) and its roots ΞΌ 1 , β¦ , ΞΌ r β 1 subscript π 1 β¦ subscript π π 1
\mu_{1},\ldots,\mu_{r-1} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_r - 1 end_POSTSUBSCRIPT .
Since 0 is a main eigenvalue, ΞΌ i subscript π π \mu_{i} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and Ξ» i + 1 subscript π π 1 \lambda_{i+1} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i + 1 end_POSTSUBSCRIPT have the same sign for i β { 1 , β¦ , r β 1 } π 1 β¦ π 1 i\in\{1,\ldots,r-1\} italic_i β { 1 , β¦ , italic_r - 1 } except for Ξ» k = 0 subscript π π 0 \lambda_{k}=0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT = 0 . The sign of ΞΌ k β 1 subscript π π 1 \mu_{k-1} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_k - 1 end_POSTSUBSCRIPT is negative.
Therefore, the signature of β π π΄ β’ ( π 1 ) subscript π π΄ subscript π 1 -\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{M}}(\boldsymbol{v}_{1}) - bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_M end_POSTSUBSCRIPT ( bold_italic_v start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ) is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) , and the assertion holds for E 0 β π β not-subset-of subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\not\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
β
For a given ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) with | V | = n π π |V|=n | italic_V | = italic_n , we consider choosing π π \mathfrak{a} fraktur_a such that the dimensionality of π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) is minimal.
For π β β n π superscript β π \boldsymbol{x}\in\mathbb{R}^{n} bold_italic_x β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , we define the map π³ : β n β β s : π³ β superscript β π superscript β π \mathfrak{v}:\mathbb{R}^{n}\rightarrow\mathbb{R}^{s} fraktur_v : blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT as follows:
π³ β’ ( π ) = β ( π β€ β’ π¨ 1 β’ π , π β€ β’ π¨ 2 β’ π , β¦ , π β€ β’ π¨ s β’ π ) β€ . π³ π superscript superscript π top subscript π¨ 1 π superscript π top subscript π¨ 2 π β¦ superscript π top subscript π¨ π π top \mathfrak{v}(\boldsymbol{x})=-(\boldsymbol{x}^{\top}\boldsymbol{A}_{1}%
\boldsymbol{x},\boldsymbol{x}^{\top}\boldsymbol{A}_{2}\boldsymbol{x},\ldots,%
\boldsymbol{x}^{\top}\boldsymbol{A}_{s}\boldsymbol{x})^{\top}. fraktur_v ( bold_italic_x ) = - ( bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , β¦ , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT .
This vector satisfies that
π³ β’ ( π ) β€ β’ π = β π β€ β’ π« β β’ ( π ) β’ π . π³ superscript π top π superscript π top subscript π« β π π \mathfrak{v}(\boldsymbol{x})^{\top}\mathfrak{a}=-\boldsymbol{x}^{\top}%
\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})\boldsymbol{x}. fraktur_v ( bold_italic_x ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_a = - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) bold_italic_x .
Let π β subscript π β \mathfrak{V}_{\mathscr{R}} fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT denote the following set,
π β = { π³ β’ ( π ) β β s β£ π β π β β β n , π β€ β’ π = 1 } . subscript π β conditional-set π³ π superscript β π formulae-sequence π superscript π perpendicular-to superscript β π superscript π top π 1 \mathfrak{V}_{\mathscr{R}}=\{\mathfrak{v}(\boldsymbol{x})\in\mathbb{R}^{s}\mid%
\boldsymbol{x}\in\boldsymbol{j}^{\perp}\subset\mathbb{R}^{n},\boldsymbol{x}^{%
\top}\boldsymbol{x}=1\}. fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT = { fraktur_v ( bold_italic_x ) β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT β£ bold_italic_x β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_n end_POSTSUPERSCRIPT , bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_x = 1 } .
For π β β s π superscript β π \boldsymbol{j}\in\mathbb{R}^{s} bold_italic_j β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT and each π³ β’ ( π ) β π β π³ π subscript π β \mathfrak{v}(\boldsymbol{x})\in\mathfrak{V}_{\mathscr{R}} fraktur_v ( bold_italic_x ) β fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ,
it follows that
π β€ β’ π³ β’ ( π ) = β π β€ β’ ( π± β π° ) β’ π = π β€ β’ π = 1 . superscript π top π³ π superscript π top π± π° π superscript π top π 1 \displaystyle\boldsymbol{j}^{\top}\mathfrak{v}(\boldsymbol{x})=-\boldsymbol{x}%
^{\top}(\boldsymbol{J}-\boldsymbol{I})\boldsymbol{x}=\boldsymbol{x}^{\top}%
\boldsymbol{x}=1. bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_v ( bold_italic_x ) = - bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT ( bold_italic_J - bold_italic_I ) bold_italic_x = bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_x = 1 .
because π β π β π superscript π perpendicular-to \boldsymbol{x}\in\boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_x β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT . Thus π β subscript π β \mathfrak{V}_{\mathscr{R}} fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT is on the hyperplane π β β β s superscript π perpendicular-to superscript β π \boldsymbol{j}^{\perp}\subset\mathbb{R}^{s} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT .
For β = π ^ := ( 1 / n ) β’ π bold-β ^ π assign 1 π π \boldsymbol{\ell}=\hat{\boldsymbol{j}}:=(1/n)\boldsymbol{j} bold_β = over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG := ( 1 / italic_n ) bold_italic_j , we consider the signature of π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) subscript π subscript π« β π ^ π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) to determine the dimensionality of π« β β’ ( π ) subscript π« β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) .
For π· = π° β ( 1 / n ) β’ π± = π° β π β’ β β€ = π° β β β’ π β€ π· π° 1 π π± π° π superscript bold-β top π° bold-β superscript π top \boldsymbol{P}=\boldsymbol{I}-(1/n)\boldsymbol{J}=\boldsymbol{I}-\boldsymbol{j%
}\boldsymbol{\ell}^{\top}=\boldsymbol{I}-\boldsymbol{\ell}\boldsymbol{j}^{\top} bold_italic_P = bold_italic_I - ( 1 / italic_n ) bold_italic_J = bold_italic_I - bold_italic_j bold_β start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT = bold_italic_I - bold_β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT and π = ( a 1 , β¦ , a s ) β€ π superscript subscript π 1 β¦ subscript π π top \mathfrak{a}=(a_{1},\ldots,a_{s})^{\top} fraktur_a = ( italic_a start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT ) start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT , one has
π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) = β π· β’ π« β β’ ( π ) β’ π· = β β i = 1 s a i β’ π· β’ π¨ i β’ π· . subscript π subscript π« β π ^ π π· subscript π« β π π· superscript subscript π 1 π subscript π π π· subscript π¨ π π· \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}})=-\boldsymbol{P}\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})\boldsymbol{P}=-%
\sum_{i=1}^{s}a_{i}\boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P}. bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) = - bold_italic_P bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) bold_italic_P = - β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P .
It is difficult to determine the eigenspace of π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) subscript π subscript π« β π ^ π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG )
based on the eigenspaces of π· β’ π¨ i β’ π· π· subscript π¨ π π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P .
Thus, we suppose s π s italic_s -relation graphs ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R )
satisfy that π· β’ π¨ 1 β’ π· , β¦ , π· β’ π¨ s β’ π· π· subscript π¨ 1 π· β¦ π· subscript π¨ π π·
\boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P},\ldots,\boldsymbol{P}%
\boldsymbol{A}_{s}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P , β¦ , bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P are mutually commutative. If symmetric matrices are mutually commutative, then they have common eigenspaces.
The class of such s π s italic_s -relation graphs ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) contains symmetric association schemes [3 ] and the minimal dimensionality of the representations of ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) can be verified from the common eigenspace of π· β’ π¨ i β’ π· π· subscript π¨ π π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P .
Theorem 3.3 .
Let π 1 , β¦ , π s subscript π 1 normal-β¦ subscript π π
\boldsymbol{A}_{1},\ldots,\boldsymbol{A}_{s} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT be the relation matrices of an s π s italic_s -relation graph ( V , β ) π β (V,\mathscr{R}) ( italic_V , script_R ) .
Suppose π β’ π 1 β’ π , β¦ , π β’ π s β’ π π subscript π 1 π normal-β¦ π subscript π π π
\boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P},\ldots,\boldsymbol{P}%
\boldsymbol{A}_{s}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P , β¦ , bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_s end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P are mutually commutative. Let E 1 , β¦ , E r subscript πΈ 1 normal-β¦ subscript πΈ π
E_{1},\ldots,E_{r} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT be the common eigenspaces of π β’ π i β’ π π subscript π π π \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P .
Let π± i β E i subscript π± π subscript πΈ π \boldsymbol{x}_{i}\in E_{i} bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT and m i subscript π π m_{i} italic_m start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT the dimension of E i subscript πΈ π E_{i} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT . Let π β β s π superscript β π \mathfrak{a}\in\mathbb{R}^{s} fraktur_a β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT and define the two sets
π π + = { π³ β π β β£ π β€ β’ π³ > 0 } , π π β = { π³ β π β β£ π β€ β’ π³ < 0 } . formulae-sequence superscript subscript π π conditional-set π³ subscript π β superscript π top π³ 0 superscript subscript π π conditional-set π³ subscript π β superscript π top π³ 0 \mathfrak{V}_{\mathfrak{a}}^{+}=\{\mathfrak{v}\in\mathfrak{V}_{\mathscr{R}}%
\mid\mathfrak{a}^{\top}\mathfrak{v}>0\},\qquad\mathfrak{V}_{\mathfrak{a}}^{-}=%
\{\mathfrak{v}\in\mathfrak{V}_{\mathscr{R}}\mid\mathfrak{a}^{\top}\mathfrak{v}%
<0\}. fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT fraktur_a end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT = { fraktur_v β fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT β£ fraktur_a start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_v > 0 } , fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT fraktur_a end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - end_POSTSUPERSCRIPT = { fraktur_v β fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT β£ fraktur_a start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_v < 0 } .
Then π β β’ ( π ) subscript π β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT , where
p = β i : π³ β’ ( π i ) β π π + m i , q = β i : π³ β’ ( π i ) β π π β m i . formulae-sequence π subscript : π π³ subscript π π superscript subscript π π subscript π π π subscript : π π³ subscript π π superscript subscript π π subscript π π p=\sum_{i:\,\mathfrak{v}(\boldsymbol{x}_{i})\in\mathfrak{V}_{\mathfrak{a}}^{+}%
}m_{i},\qquad q=\sum_{i:\,\mathfrak{v}(\boldsymbol{x}_{i})\in\mathfrak{V}_{%
\mathfrak{a}}^{-}}m_{i}. italic_p = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i : fraktur_v ( bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) β fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT fraktur_a end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT + end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_m start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , italic_q = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i : fraktur_v ( bold_italic_x start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ) β fraktur_V start_POSTSUBSCRIPT fraktur_a end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT - end_POSTSUPERSCRIPT end_POSTSUBSCRIPT italic_m start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT .
Moreover, the dimensionality of π β β’ ( π ) subscript π β π \boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}) bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) is p + q π π p+q italic_p + italic_q .
Proof.
Let Ξ» i β’ j subscript π π π \lambda_{ij} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT be the eigenvalue of π· β’ π¨ i β’ π· π· subscript π¨ π π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P on E j subscript πΈ π E_{j} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT and π¬ j subscript π¬ π \boldsymbol{E}_{j} bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT be the orthogonal projection matrix onto E j subscript πΈ π E_{j} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT .
Then, we have
π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) = β β i = 1 s a i β’ π· β’ π¨ i β’ π· = β β i = 1 s a i β’ β j = 1 r Ξ» i β’ j β’ π¬ j = β β j = 1 r ( β i = 1 s a i β’ Ξ» i β’ j ) β’ π¬ j subscript π subscript π« β π ^ π superscript subscript π 1 π subscript π π π· subscript π¨ π π· superscript subscript π 1 π subscript π π superscript subscript π 1 π subscript π π π subscript π¬ π superscript subscript π 1 π superscript subscript π 1 π subscript π π subscript π π π subscript π¬ π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}})=-\sum_{i=1}^{s}a_{i}\boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P}=-\sum_{%
i=1}^{s}a_{i}\sum_{j=1}^{r}\lambda_{ij}\boldsymbol{E}_{j}=-\sum_{j=1}^{r}\left%
(\sum_{i=1}^{s}a_{i}\lambda_{ij}\right)\boldsymbol{E}_{j} bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) = - β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P = - β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = - β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_r end_POSTSUPERSCRIPT ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) bold_italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT
Note that π β€ β’ π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) β’ π = π β€ β’ π³ β’ ( π ) superscript π top subscript π subscript π« β π ^ π π superscript π top π³ π \boldsymbol{x}^{\top}\boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a}%
)}(\hat{\boldsymbol{j}})\boldsymbol{x}=\mathfrak{a}^{\top}\mathfrak{v}(%
\boldsymbol{x}) bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) bold_italic_x = fraktur_a start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_v ( bold_italic_x ) for π β π β π superscript π perpendicular-to \boldsymbol{x}\in\boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_x β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
Since π³ β’ ( π ) = ( Ξ» 1 β’ j , β¦ , Ξ» s β’ j ) π³ π subscript π 1 π β¦ subscript π π π \mathfrak{v}(\boldsymbol{x})=(\lambda_{1j},\ldots,\lambda_{sj}) fraktur_v ( bold_italic_x ) = ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 italic_j end_POSTSUBSCRIPT , β¦ , italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_s italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) for each π β E j π subscript πΈ π \boldsymbol{x}\in E_{j} bold_italic_x β italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT with π β€ β’ π = 1 superscript π top π 1 \boldsymbol{x}^{\top}\boldsymbol{x}=1 bold_italic_x start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_x = 1 , the eigenvalue of
π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) subscript π subscript π« β π ^ π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) on E j subscript πΈ π E_{j} italic_E start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT
is expressed as β i = 1 s a i β’ Ξ» i β’ j = π β€ β’ π³ β’ ( π ) superscript subscript π 1 π subscript π π subscript π π π superscript π top π³ π \sum_{i=1}^{s}a_{i}\lambda_{ij}=\mathfrak{a}^{\top}\mathfrak{v}(\boldsymbol{x}) β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_s end_POSTSUPERSCRIPT italic_a start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i italic_j end_POSTSUBSCRIPT = fraktur_a start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT fraktur_v ( bold_italic_x ) .
This implies that signature ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) of π π« β β’ ( π ) β’ ( π ^ ) subscript π subscript π« β π ^ π \boldsymbol{F}_{\boldsymbol{D}_{\mathscr{R}}(\mathfrak{a})}(\hat{\boldsymbol{j%
}}) bold_italic_F start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D start_POSTSUBSCRIPT script_R end_POSTSUBSCRIPT ( fraktur_a ) end_POSTSUBSCRIPT ( over^ start_ARG bold_italic_j end_ARG ) is the desired signature in the theorem.
β
4 Algorithm for the classification of largest 2 2 2 2 -indefinite-distance sets
The algorithm for
classifying the largest proper 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT is based on the algorithm of LisonΔk for classifying the largest 2 2 2 2 -distance sets in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT .
To find the largest 2-indefinite-distance sets, we suppose that distances a , b π π
a,b italic_a , italic_b are not 0.
We prove several lemmas to describe the proposed algorithm.
Lemma 4.1 .
Let π π \boldsymbol{M} bold_italic_M be a real symmetric matrix of signature ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) .
Then there exists a principal ( r + s ) Γ ( r + s ) π π π π (r+s)\times(r+s) ( italic_r + italic_s ) Γ ( italic_r + italic_s ) submatrix of signature ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) .
Proof.
Applying suitable permutations to the rows and columns of π΄ π΄ \boldsymbol{M} bold_italic_M , an orthogonal matrix π· π· \boldsymbol{P} bold_italic_P can be generated such that π· β€ β’ π΄ β’ π· superscript π· top π΄ π· \boldsymbol{P}^{\top}\boldsymbol{M}\boldsymbol{P} bold_italic_P start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT bold_italic_M bold_italic_P is a diagonal matrix
( π« πΆ πΆ πΆ ) , matrix π« πΆ πΆ πΆ \begin{pmatrix}\boldsymbol{D}&\boldsymbol{O}\\
\boldsymbol{O}&\boldsymbol{O}\end{pmatrix}, ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_D end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_O end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW end_ARG ) ,
where π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is an ( r + s ) Γ ( r + s ) π π π π (r+s)\times(r+s) ( italic_r + italic_s ) Γ ( italic_r + italic_s ) diagonal matrix with r π r italic_r positive and s π s italic_s negative entries.
Then
π΄ = π· β’ ( π« πΆ πΆ πΆ ) β’ π· β€ = ( π· 11 π· 12 π· 21 π· 22 ) β’ ( π« πΆ πΆ πΆ ) β’ ( π· 11 β€ π· 21 β€ π· 12 β€ π· 22 β€ ) = ( π· 11 β’ π« β’ π· 11 β€ π· 11 β’ π« β’ π· 21 β€ π· 21 β’ π« β’ π· 11 β€ π· 21 β’ π« β’ π· 21 β€ ) , π΄ π· matrix π« πΆ πΆ πΆ superscript π· top matrix subscript π· 11 subscript π· 12 subscript π· 21 subscript π· 22 matrix π« πΆ πΆ πΆ matrix superscript subscript π· 11 top superscript subscript π· 21 top superscript subscript π· 12 top superscript subscript π· 22 top matrix subscript π· 11 π« superscript subscript π· 11 top subscript π· 11 π« superscript subscript π· 21 top subscript π· 21 π« superscript subscript π· 11 top subscript π· 21 π« superscript subscript π· 21 top \displaystyle\boldsymbol{M}=\boldsymbol{P}\begin{pmatrix}\boldsymbol{D}&%
\boldsymbol{O}\\
\boldsymbol{O}&\boldsymbol{O}\end{pmatrix}\boldsymbol{P}^{\top}=\begin{pmatrix%
}\boldsymbol{P}_{11}&\boldsymbol{P}_{12}\\
\boldsymbol{P}_{21}&\boldsymbol{P}_{22}\end{pmatrix}\begin{pmatrix}\boldsymbol%
{D}&\boldsymbol{O}\\
\boldsymbol{O}&\boldsymbol{O}\end{pmatrix}\begin{pmatrix}\boldsymbol{P}_{11}^{%
\top}&\boldsymbol{P}_{21}^{\top}\\
\boldsymbol{P}_{12}^{\top}&\boldsymbol{P}_{22}^{\top}\end{pmatrix}=\begin{%
pmatrix}\boldsymbol{P}_{11}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}_{11}^{\top}&%
\boldsymbol{P}_{11}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}_{21}^{\top}\\
\boldsymbol{P}_{21}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}_{11}^{\top}&\boldsymbol{P}_{21%
}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}_{21}^{\top}\end{pmatrix}, bold_italic_M = bold_italic_P ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_D end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_O end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW end_ARG ) bold_italic_P start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT = ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 22 end_POSTSUBSCRIPT end_CELL end_ROW end_ARG ) ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_D end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_O end_CELL start_CELL bold_italic_O end_CELL end_ROW end_ARG ) ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 12 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 22 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL end_ROW end_ARG ) = ( start_ARG start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL start_CELL bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 21 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT end_CELL end_ROW end_ARG ) ,
and π· 11 β’ π« β’ π· 11 β€ subscript π· 11 π« superscript subscript π· 11 top \boldsymbol{P}_{11}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}_{11}^{\top} bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_D bold_italic_P start_POSTSUBSCRIPT 11 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β€ end_POSTSUPERSCRIPT is an ( r + s ) Γ ( r + s ) π π π π (r+s)\times(r+s) ( italic_r + italic_s ) Γ ( italic_r + italic_s ) submatrix with signature ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) .
β
Lemma 4.2 .
Let G πΊ G italic_G be a simple graph ( V , { R 0 , R 1 , R 2 } ) π subscript π
0 subscript π
1 subscript π
2 (V,\{R_{0},R_{1},R_{2}\}) ( italic_V , { italic_R start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT , italic_R start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT , italic_R start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT } ) of order n π n italic_n with relation matrices π i subscript π π \boldsymbol{A}_{i} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT . Let p , q π π
p,q italic_p , italic_q be non-negative integers such that n β₯ p + q + 3 π π π 3 n\geq p+q+3 italic_n β₯ italic_p + italic_q + 3 .
Let π = π β ( 1 / n ) β’ π π π 1 π π \boldsymbol{P}=\boldsymbol{I}-(1/n)\boldsymbol{J} bold_italic_P = bold_italic_I - ( 1 / italic_n ) bold_italic_J .
Then, the following are equivalent:
( 1 ) 1 (1) ( 1 )
A dissimilarity matrix π« = π¨ 1 + b β’ π¨ 2 π« subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{D}=\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_D = bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT (resp. β π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 -\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT for some b β β π β b\in\mathbb{R} italic_b β blackboard_R with | b | < 1 π 1 |b|<1 | italic_b | < 1 .
( 2 ) 2 (2) ( 2 )
There exists a unique eigenvalue Ξ» > β 1 / 2 π 1 2 \lambda>-1/2 italic_Ξ» > - 1 / 2 of π· β’ π¨ 1 β’ π· π· subscript π¨ 1 π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P on π β superscript π perpendicular-to \boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT such that the sum of the multiplicities of the eigenvalues on π β superscript π perpendicular-to \boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT less than Ξ» π \lambda italic_Ξ» is at most p π p italic_p (resp. q π q italic_q ), and the sum of the multiplicities of the eigenvalues greater than Ξ» π \lambda italic_Ξ» is at most q π q italic_q (resp. p π p italic_p ).
Moreover, if ( 1 ) 1 (1) ( 1 ) holds, then b = Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=\lambda/(1+\lambda) italic_b = italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) (resp. b = β Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=-\lambda/(1+\lambda) italic_b = - italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) ) with eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» obtained in ( 2 ) 2 (2) ( 2 ) .
Proof.
We only prove this lemma for π« = π¨ 1 + b β’ π¨ 2 π« subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{D}=\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_D = bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT .
The proof of β π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 -\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is similar.
First, we prove ( 1 ) β ( 2 ) β 1 2 (1)\Rightarrow(2) ( 1 ) β ( 2 ) .
Let ( r , s ) π π (r,s) ( italic_r , italic_s ) be the embedding dimension of π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D .
Then, ( r , s ) = sign β’ ( β π· β’ π« β’ π· ) π π sign π· π« π· (r,s)={\rm sign}(-\boldsymbol{P}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P}) ( italic_r , italic_s ) = roman_sign ( - bold_italic_P bold_italic_D bold_italic_P ) . It follows that p β₯ r π π p\geq r italic_p β₯ italic_r and q β₯ s π π q\geq s italic_q β₯ italic_s .
From n β₯ p + q + 3 β₯ r + s + 3 π π π 3 π π 3 n\geq p+q+3\geq r+s+3 italic_n β₯ italic_p + italic_q + 3 β₯ italic_r + italic_s + 3 , there exists a zero eigenvalue of β π· β’ π« β’ π· π· π« π· -\boldsymbol{P}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P} - bold_italic_P bold_italic_D bold_italic_P with an eigenvector π π \boldsymbol{x} bold_italic_x perpendicular to π π \boldsymbol{j} bold_italic_j .
Since π· β’ π¨ 1 β’ π· π· subscript π¨ 1 π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P and π· β’ π¨ 2 β’ π· π· subscript π¨ 2 π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{2}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P are commutative,
the eigenspaces of β π· β’ π« β’ π· π· π« π· -\boldsymbol{P}\boldsymbol{D}\boldsymbol{P} - bold_italic_P bold_italic_D bold_italic_P and π· β’ π¨ i β’ π· π· subscript π¨ π π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{i}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P are identical. From π¨ 2 = π± β π° β π¨ 1 subscript π¨ 2 π± π° subscript π¨ 1 \boldsymbol{A}_{2}=\boldsymbol{J}-\boldsymbol{I}-\boldsymbol{A}_{1} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT = bold_italic_J - bold_italic_I - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ,
we establish the following equation:
β π· β’ ( π¨ 1 + b β’ π¨ 2 ) β’ π· = ( b β 1 ) β’ π· β’ π¨ 1 β’ π· + b β’ π· . π· subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 π· π 1 π· subscript π¨ 1 π· π π· -\boldsymbol{P}(\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2})\boldsymbol{P}=(b-1)%
\boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P}+b\boldsymbol{P}. - bold_italic_P ( bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) bold_italic_P = ( italic_b - 1 ) bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P + italic_b bold_italic_P .
Moreover,
the eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» of π· β’ π¨ 1 β’ π· π· subscript π¨ 1 π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}_{1}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT bold_italic_P , derived from the eigenvector π π \boldsymbol{x} bold_italic_x , satisfies ( b β 1 ) β’ Ξ» + b = 0 π 1 π π 0 (b-1)\lambda+b=0 ( italic_b - 1 ) italic_Ξ» + italic_b = 0 , which simplifies to b = Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=\lambda/(1+\lambda) italic_b = italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) .
It is noteworthy that | b | < 1 π 1 |b|<1 | italic_b | < 1 if and only if Ξ» > β 1 / 2 π 1 2 \lambda>-1/2 italic_Ξ» > - 1 / 2 .
From TheoremΒ 3.2 and RemarkΒ 3.5 , the sum of the multiplicities of the eigenvalues on π β superscript π perpendicular-to \boldsymbol{j}^{\perp} bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT less (resp. greater) than Ξ» π \lambda italic_Ξ» is equal to r ( β€ p ) annotated π absent π r(\leq p) italic_r ( β€ italic_p ) (resp. s ( β€ q ) annotated π absent π s(\leq q) italic_s ( β€ italic_q ) ). Moreover, the eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» is unique because we can remove only one eigenspace by choosing Ξ» π \lambda italic_Ξ» .
Considering b = Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=\lambda/(1+\lambda) italic_b = italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) for a given Ξ» π \lambda italic_Ξ» in ( 2 ) 2 (2) ( 2 ) , we can clearly show ( 2 ) β ( 1 ) β 2 1 (2)\Rightarrow(1) ( 2 ) β ( 1 ) .
β
Now, we determine an algorithm to classify representable graphs as 2-indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT . All calculations were performed using Magma [6 ] .
The algorithm is applied to two cases: π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and β π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 -\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT (In the case when p = q π π p=q italic_p = italic_q , we may apply it to π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ); however, we will outline its implementation only for π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT .
For Euclidean representations, a distance matrix (or a graph) is representable in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT if and only if any ( d + 3 ) π 3 (d+3) ( italic_d + 3 ) -point principal submatrix (or subgraph) of the matrix
is representable in β d superscript β π \mathbb{R}^{d} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_d end_POSTSUPERSCRIPT .
This is a key argument in the LisonΔk algorithm.
This type of result is not known for β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT ; however, if a subgraph of order p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT , then the distances are uniquely determined by TheoremΒ 3.2 or Lemma 4.2 .
Moreover, any indefinite-distance matrix of β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT has a principal submatrix of size p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 whose signature is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) by LemmaΒ 4.1 .
In our algorithm, we collect all graphs whose ( p + q + 3 ) π π 3 (p+q+3) ( italic_p + italic_q + 3 ) -vertex subgraphs are representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT in a manner similar to LisonΔk, and we check whether
their largest graph is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
A graph is said to be quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT if any ( p + q + 3 ) π π 3 (p+q+3) ( italic_p + italic_q + 3 ) -vertex subgraph is representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT
First, we fixed the dimensions ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) and collected all graphs with p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 vertices by using Mackyβs algorithm [16 ] .
Magma has a database of all graphs with a maximum of 10 vertices.
For each graph with p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 vertices,
we calculate the characteristic polynomial f β’ ( x ) π π₯ f(x) italic_f ( italic_x ) of π· β’ π¨ β’ π· π· π¨ π· \boldsymbol{P}\boldsymbol{A}\boldsymbol{P} bold_italic_P bold_italic_A bold_italic_P in β β’ [ x ] β delimited-[] π₯ \mathbb{Q}[x] blackboard_Q [ italic_x ] .
We obtain the prime factorization of f β’ ( x ) = g 1 β’ ( x ) m 1 β’ β― β’ g r β’ ( x ) m r π π₯ subscript π 1 superscript π₯ subscript π 1 β― subscript π π superscript π₯ subscript π π f(x)=g_{1}(x)^{m_{1}}\cdots g_{r}(x)^{m_{r}} italic_f ( italic_x ) = italic_g start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_m start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT β― italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) start_POSTSUPERSCRIPT italic_m start_POSTSUBSCRIPT italic_r end_POSTSUBSCRIPT end_POSTSUPERSCRIPT over β β \mathbb{Q} blackboard_Q .
A root of g i β’ ( x ) subscript π π π₯ g_{i}(x) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) can be expressed as a sufficiently small segment [ s , t ] π π‘ [s,t] [ italic_s , italic_t ] with s , t β β π π‘
β s,t\in\mathbb{Q} italic_s , italic_t β blackboard_Q containing the root.
Since the roots of the irreducible polynomial g i β’ ( x ) subscript π π π₯ g_{i}(x) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) are simple, the exponent m i subscript π π m_{i} italic_m start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT is the multiplicity of the root of f β’ ( x ) π π₯ f(x) italic_f ( italic_x ) .
We collect all graphs that have an eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» satisfying Lemma 4.2 (2).
Let L β’ [ n , Ξ» ] πΏ π π L[n,\lambda] italic_L [ italic_n , italic_Ξ» ] be the set of all graphs of order n π n italic_n that are quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT and have an eigenvalue Ξ» β 0 π 0 \lambda\neq 0 italic_Ξ» β 0 satisfying the condition of LemmaΒ 4.2 (2).
Let L β² β’ [ n , Ξ» ] superscript πΏ β² π π L^{\prime}[n,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n , italic_Ξ» ] be the subset of L β’ [ n , Ξ» ] πΏ π π L[n,\lambda] italic_L [ italic_n , italic_Ξ» ] consisting of graphs that are quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT but not in β p , q β 1 superscript β π π 1
\mathbb{R}^{p,q-1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q - 1 end_POSTSUPERSCRIPT and β p β 1 , q superscript β π 1 π
\mathbb{R}^{p-1,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
We can construct L β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] πΏ π π 3 π L[p+q+3,\lambda] italic_L [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] and L β² β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] superscript πΏ β² π π 3 π L^{\prime}[p+q+3,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] by checking for the existence of Ξ» π \lambda italic_Ξ» that satisfies the condition of LemmaΒ 4.2 (2) for each graph of order p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 .
Here, the corresponding distance b π b italic_b is Ξ» / ( Ξ» + 1 ) π π 1 \lambda/(\lambda+1) italic_Ξ» / ( italic_Ξ» + 1 ) for π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT and β Ξ» / ( Ξ» + 1 ) π π 1 -\lambda/(\lambda+1) - italic_Ξ» / ( italic_Ξ» + 1 ) for β π¨ 1 + b β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π subscript π¨ 2 -\boldsymbol{A}_{1}+b\boldsymbol{A}_{2} - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + italic_b bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT .
If L β² β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] superscript πΏ β² π π 3 π L^{\prime}[p+q+3,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] is empty for any Ξ» π \lambda italic_Ξ» ,
then there does not exist a 2-indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT of size at least p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 by LemmaΒ 4.1 .
For each graph G πΊ G italic_G in L β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] πΏ π π 3 π L[p+q+3,\lambda] italic_L [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] , we add a new vertex such that the new graph is quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT . The number of options for adding a new vertex is 2 p + q + 3 superscript 2 π π 3 2^{p+q+3} 2 start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + italic_q + 3 end_POSTSUPERSCRIPT and
is determined by the vectors in { 0 , 1 } p + q + 3 superscript 0 1 π π 3 \{0,1\}^{p+q+3} { 0 , 1 } start_POSTSUPERSCRIPT italic_p + italic_q + 3 end_POSTSUPERSCRIPT , where 0 in position i π i italic_i means that the new vertex has no edge to the current vertex i π i italic_i in the graph and 1 means that there is such an edge.
We added a new vector to the last row and column of π¨ 1 subscript π¨ 1 \boldsymbol{A}_{1} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT .
For the adjacency matrix π¨ β² superscript π¨ β² \boldsymbol{A}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT of the new graph after adding a new vertex, let π¨ i β² superscript subscript π¨ π β² \boldsymbol{A}_{i}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT be the principal submatrix of order p + q + 3 π π 3 p+q+3 italic_p + italic_q + 3 by removing the i π i italic_i th row and column.
If π¨ i β² superscript subscript π¨ π β² \boldsymbol{A}_{i}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT is in L β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] πΏ π π 3 π L[p+q+3,\lambda] italic_L [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] (here, we use the Magma function to check the isomorphism of the graphs) for each i β { 1 , β¦ , p + q + 3 } π 1 β¦ π π 3 i\in\{1,\ldots,p+q+3\} italic_i β { 1 , β¦ , italic_p + italic_q + 3 } , then π¨ β² superscript π¨ β² \boldsymbol{A}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT is quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
By collecting all graphs π¨ β² superscript π¨ β² \boldsymbol{A}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT that are quasi-representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT in this manner, we obtain L β’ [ p + q + 4 , Ξ» ] πΏ π π 4 π L[p+q+4,\lambda] italic_L [ italic_p + italic_q + 4 , italic_Ξ» ] . If a graph G β L β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] πΊ πΏ π π 3 π G\in L[p+q+3,\lambda] italic_G β italic_L [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] is also in L β² β’ [ p + q + 3 , Ξ» ] superscript πΏ β² π π 3 π L^{\prime}[p+q+3,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_p + italic_q + 3 , italic_Ξ» ] , then a new quasi-representable graph after adding a vertex is also added to L β² β’ [ p + q + 4 , Ξ» ] superscript πΏ β² π π 4 π L^{\prime}[p+q+4,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_p + italic_q + 4 , italic_Ξ» ] .
Similarly, we can construct L β’ [ n , Ξ» ] πΏ π π L[n,\lambda] italic_L [ italic_n , italic_Ξ» ] and L β² β’ [ n , Ξ» ] superscript πΏ β² π π L^{\prime}[n,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n , italic_Ξ» ] for n β₯ p + q + 4 π π π 4 n\geq p+q+4 italic_n β₯ italic_p + italic_q + 4 until L β² β’ [ n + 1 , Ξ» ] superscript πΏ β² π 1 π L^{\prime}[n+1,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n + 1 , italic_Ξ» ] becomes empty.
It is sufficient to check whether π¨ i β² superscript subscript π¨ π β² \boldsymbol{A}_{i}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT is in L β’ [ n , Ξ» ] πΏ π π L[n,\lambda] italic_L [ italic_n , italic_Ξ» ] for each i β { 1 , β¦ , p + q + 3 } π 1 β¦ π π 3 i\in\{1,\ldots,p+q+3\} italic_i β { 1 , β¦ , italic_p + italic_q + 3 } to determine the representability of π¨ β² superscript π¨ β² \boldsymbol{A}^{\prime} bold_italic_A start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT (see LisonΔkβs argument in [15 , p.Β 336] ). When L β² β’ [ n + 1 , Ξ» ] superscript πΏ β² π 1 π L^{\prime}[n+1,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n + 1 , italic_Ξ» ] is empty,
we collect graphs in L β² β’ [ n , Ξ» ] superscript πΏ β² π π L^{\prime}[n,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n , italic_Ξ» ] that are representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT , which are the classification of largest proper 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT . Fortunately, all graphs in L β² β’ [ n , Ξ» ] superscript πΏ β² π π L^{\prime}[n,\lambda] italic_L start_POSTSUPERSCRIPT β² end_POSTSUPERSCRIPT [ italic_n , italic_Ξ» ] are representable in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT for any p + q + 3 β€ 10 π π 3 10 p+q+3\leq 10 italic_p + italic_q + 3 β€ 10 .
This algorithm is based on the LisonΔk algorithm [15 ] , and its computational cost is almost the same as LisonΔkβs.
Table 1: The cardinality of a largest proper 2-indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT
TableΒ 1 lists the cardinality of a largest proper 2-indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
The subscript indicates the number of the largest proper 2-indefinite-distance sets up to isomorphism. In Appendix A , we present the largest proper 2-indefinite-distance sets and their properties.
5 Largest spherical 2-indefinite-distance sets
We define a sphere S p , q β’ ( r ) subscript π π π
π S_{p,q}(r) italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) of radius r > 0 π 0 r>0 italic_r > 0 in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT as follows:
S p , q β’ ( r ) = { π β β p , q β£ β¨ β¨ π , π β© β© = r } . subscript π π π
π conditional-set π superscript β π π
delimited-β¨β© π π
π S_{p,q}(r)=\{\boldsymbol{x}\in\mathbb{R}^{p,q}\mid\langle\langle\boldsymbol{x}%
,\boldsymbol{x}\rangle\rangle=r\}. italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) = { bold_italic_x β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT β£ β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_x β© β© = italic_r } .
The sphere S p , q β’ ( 1 ) = S p , q subscript π π π
1 subscript π π π
S_{p,q}(1)=S_{p,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( 1 ) = italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT is called the unit sphere .
For X β S p , q π subscript π π π
X\subset S_{p,q} italic_X β italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT , X π X italic_X is called a proper spherical set if X π X italic_X is not included in S p β 1 , q subscript π π 1 π
S_{p-1,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p - 1 , italic_q end_POSTSUBSCRIPT or S p , q β 1 subscript π π π 1
S_{p,q-1} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q - 1 end_POSTSUBSCRIPT .
If an s π s italic_s -indefinite-distance set X π X italic_X in S p , q subscript π π π
S_{p,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT satisfies β¨ β¨ π , π β© β© β 1 delimited-β¨β© π π
1 \langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle\neq 1 β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© β 1 for any distinct π , π β X π π
π \boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X , then we can prove an upper bound
| X | β€ ( p + q + s β 1 s ) + ( p + q + s β 2 s β 1 ) π binomial π π π 1 π binomial π π π 2 π 1 |X|\leq\binom{p+q+s-1}{s}+\binom{p+q+s-2}{s-1} | italic_X | β€ ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_q + italic_s - 1 end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) + ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_q + italic_s - 2 end_ARG start_ARG italic_s - 1 end_ARG )
in the same manner as in the proof of Theorem 2.2 using a polynomial
F β’ ( π , π ) = β Ξ± β B β’ ( X ) β¨ β¨ π , π β© β© β Ξ± 1 β Ξ± , πΉ π π subscript product πΌ π΅ π delimited-β¨β© π π
πΌ 1 πΌ F(\boldsymbol{x},\boldsymbol{y})=\prod_{\alpha\in B(X)}\frac{\langle\langle%
\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle-\alpha}{1-\alpha}, italic_F ( bold_italic_x , bold_italic_y ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ± β italic_B ( italic_X ) end_POSTSUBSCRIPT divide start_ARG β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© - italic_Ξ± end_ARG start_ARG 1 - italic_Ξ± end_ARG ,
where B ( X ) = { β¨ β¨ π , π β© β© β£ π , π β X , π , β π } B(X)=\{\langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle\mid%
\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X,\boldsymbol{x},\neq\boldsymbol{y}\} italic_B ( italic_X ) = { β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© β£ bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X , bold_italic_x , β bold_italic_y } .
Improved upper bounds are known for q = 1 π 1 q=1 italic_q = 1 [5 ] .
Theorem 5.1 .
Let X π X italic_X be an s π s italic_s -indefinite-distance set in S p , 1 subscript π π 1
S_{p,1} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , 1 end_POSTSUBSCRIPT .
If β¨ β¨ π± , π² β© β© β 1 delimited-β¨β© π± π²
1 \langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle\neq 1 β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© β 1 for any two distinct points π± , π² β X π± π²
π \boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\in X bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X ,
then
| X | β€ ( p + s s ) . π binomial π π π |X|\leq\binom{p+s}{s}. | italic_X | β€ ( FRACOP start_ARG italic_p + italic_s end_ARG start_ARG italic_s end_ARG ) .
For each p β₯ 10 π 10 p\geq 10 italic_p β₯ 10 ,
there exists a spherical 2-indefinite-distance set attaining the upper bound from TheoremΒ 5.1 [15 ] .
The construction is based on LisonΔk [15 ] , and this particular construction is a representation of a graph in the switching class of the Johnson graph.
A dissimilarity matrix π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D of embedding dimension ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) is said to be Type (i) if
β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D satisfies the condition in TheoremΒ 3.2 (i).
We can determine whether an indefinite-distance matrix has a spherical representation in its embedding dimension as follows:
Theorem 5.3 .
Let π π \boldsymbol{D} bold_italic_D be a dissimilarity matrix of embedding dimension ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) .
Then, π π \boldsymbol{D} bold_italic_D is the indefinite-distance matrix of some set in S p , q β’ ( r ) subscript π π π
π S_{p,q}(r) italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) if and only if π π \boldsymbol{D} bold_italic_D is Type (2).
Proof.
Since the embedding dimension of π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) , there is X β β p , q π superscript β π π
X\subset\mathbb{R}^{p,q} italic_X β blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT such that π« = ( β π β π β ) π , π β X π« subscript norm π π π π
π \boldsymbol{D}=(||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||)_{\boldsymbol{x},\boldsymbol%
{y}\in X} bold_italic_D = ( | | bold_italic_x - bold_italic_y | | ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT .
From the equality β π β π β = β π β + β π β β 2 β’ β¨ β¨ π , π β© β© norm π π norm π norm π 2 delimited-β¨β© π π
||\boldsymbol{x}-\boldsymbol{y}||=||\boldsymbol{x}||+||\boldsymbol{y}||-2%
\langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle | | bold_italic_x - bold_italic_y | | = | | bold_italic_x | | + | | bold_italic_y | | - 2 β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© , X π X italic_X is in S p , q β’ ( r ) subscript π π π
π S_{p,q}(r) italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT ( italic_r ) for some r > 0 π 0 r>0 italic_r > 0
if and only if the signature of 2 β’ ( β¨ β¨ π , π β© β© ) π , π β X = β π« + 2 β’ r β’ π± 2 subscript delimited-β¨β© π π
π π
π π« 2 π π± 2(\langle\langle\boldsymbol{x},\boldsymbol{y}\rangle\rangle)_{\boldsymbol{x},%
\boldsymbol{y}\in X}=-\boldsymbol{D}+2r\boldsymbol{J} 2 ( β¨ β¨ bold_italic_x , bold_italic_y β© β© ) start_POSTSUBSCRIPT bold_italic_x , bold_italic_y β italic_X end_POSTSUBSCRIPT = - bold_italic_D + 2 italic_r bold_italic_J is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) for some r π r italic_r . Therefore we consider the signature β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J with a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 for each Type (i).
An eigenvalue of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D that is not main is an eigenvalue of β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J . Thus we consider the change of main eigenvalues from β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D to β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J . Let Ξ» 1 < β― < Ξ» k subscript π 1 β― subscript π π \lambda_{1}<\cdots<\lambda_{k} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < β― < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT be the main eigenvalues of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D , and ΞΌ 1 < β― < ΞΌ l subscript π 1 β― subscript π π \mu_{1}<\cdots<\mu_{l} italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < β― < italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_l end_POSTSUBSCRIPT be those of β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J .
From TheoremΒ 2.2 in [21 ] , it follows that
k = l π π k=l italic_k = italic_l and
f β’ ( x ) = β i = 1 k ( ΞΌ i β x ) = β i = 1 k ( Ξ» i β x ) β’ ( 1 + a β’ β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 Ξ» j β x ) , π π₯ superscript subscript product π 1 π subscript π π π₯ superscript subscript product π 1 π subscript π π π₯ 1 π superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π π₯ f(x)=\prod_{i=1}^{k}(\mu_{i}-x)=\prod_{i=1}^{k}(\lambda_{i}-x)\left(1+a\sum_{j%
=1}^{k}\frac{n\beta_{j}^{2}}{\lambda_{j}-x}\right), italic_f ( italic_x ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_x ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT ( italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT - italic_x ) ( 1 + italic_a β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT divide start_ARG italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT end_ARG start_ARG italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT - italic_x end_ARG ) ,
where n π n italic_n is the order of π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D . Moreover,
Ξ» 1 < ΞΌ 1 < β― < Ξ» k < ΞΌ k subscript π 1 subscript π 1 β― subscript π π subscript π π \lambda_{1}<\mu_{1}<\cdots<\lambda_{k}<\mu_{k} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT < β― < italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT < italic_ΞΌ start_POSTSUBSCRIPT italic_k end_POSTSUBSCRIPT holds.
Suppose π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is of Type (1). Then, the signature of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is ( p + 1 , q + 1 ) π 1 π 1 (p+1,q+1) ( italic_p + 1 , italic_q + 1 ) and Ξ» i β 0 subscript π π 0 \lambda_{i}\neq 0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β 0 for each i π i italic_i since E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
Under the condition β j = 1 k Ξ² j 2 / Ξ» j = 0 superscript subscript π 1 π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{j=1}^{k}\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}=0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT = 0 , we have f β’ ( 0 ) = β i = 1 k Ξ» i π 0 superscript subscript product π 1 π subscript π π f(0)=\prod_{i=1}^{k}\lambda_{i} italic_f ( 0 ) = β start_POSTSUBSCRIPT italic_i = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT , which does not depend on a π a italic_a .
For this case, sign β’ ( β π« + a β’ π± ) = ( p + 1 , q + 1 ) β ( p , q ) sign π« π π± π 1 π 1 π π {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J})=(p+1,q+1)\neq(p,q) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J ) = ( italic_p + 1 , italic_q + 1 ) β ( italic_p , italic_q ) . Therefore, π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D does not have a spherical representation in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Suppose π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is of Type (2). Then, the signature of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is ( p , q + 1 ) π π 1 (p,q+1) ( italic_p , italic_q + 1 ) and Ξ» i β 0 subscript π π 0 \lambda_{i}\neq 0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β 0 for each i π i italic_i since E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
Thus, sign β’ ( β π« + a β’ π± ) = ( p , q ) sign π« π π± π π {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J})=(p,q) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J ) = ( italic_p , italic_q ) if and only if f β’ ( 0 ) = 0 π 0 0 f(0)=0 italic_f ( 0 ) = 0 , namely a = β 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π a=-1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) italic_a = - 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) . From the definition of Type (2), β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j < 0 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}<0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT < 0 and we can take a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 . Therefore π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D has a spherical embedding in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Moreover, we have sign β’ ( β π« + a β’ π± ) = ( p + 1 , q ) sign π« π π± π 1 π {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J})=(p+1,q) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J ) = ( italic_p + 1 , italic_q ) for a > β 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π a>-1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) italic_a > - 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , and sign β’ ( β π« + a β’ π± ) = ( p , q + 1 ) sign π« π π± π π 1 {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J})=(p,q+1) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J ) = ( italic_p , italic_q + 1 ) for a < β 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π a<-1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) italic_a < - 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) .
Suppose π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is of Type (3). Then, the signature of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is ( p + 1 , q ) π 1 π (p+1,q) ( italic_p + 1 , italic_q ) , and Ξ» i β 0 subscript π π 0 \lambda_{i}\neq 0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT β 0 for each i π i italic_i since E 0 β π β subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT . From the definition of Type (3), β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j > 0 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0 \sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}>0 β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT > 0 and we cannot take a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 such that f β’ ( 0 ) = 0 π 0 0 f(0)=0 italic_f ( 0 ) = 0 . In this case, sign β’ ( β π« + a β’ J ) = ( p + 1 , q ) β ( p , q ) sign π« π π½ π 1 π π π {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+aJ)=(p+1,q)\neq(p,q) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a italic_J ) = ( italic_p + 1 , italic_q ) β ( italic_p , italic_q ) . Therefore, π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D does not have a spherical representation in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Suppose π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is of Type (4). Then the signature of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) , and Ξ» i = 0 subscript π π 0 \lambda_{i}=0 italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT = 0 for some i π i italic_i since E 0 β π β not-subset-of subscript πΈ 0 superscript π perpendicular-to E_{0}\not\subset\boldsymbol{j}^{\perp} italic_E start_POSTSUBSCRIPT 0 end_POSTSUBSCRIPT β bold_italic_j start_POSTSUPERSCRIPT β end_POSTSUPERSCRIPT .
In this case, sign β’ ( β π« + a β’ π± ) = ( p + 1 , q ) sign π« π π± π 1 π {\rm sign}(-\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J})=(p+1,q) roman_sign ( - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J ) = ( italic_p + 1 , italic_q ) . Therefore, π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D does not have a spherical representation in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
β
Any dissimilarity matrix can have a spherical representation with higher dimensionality.
Theorem 5.6 .
Let π π \boldsymbol{D} bold_italic_D be a dissimilarity matrix of embedding dimension ( p , q ) π π (p,q) ( italic_p , italic_q ) . Let Ξ» i subscript π π \lambda_{i} italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT be the main eigenvalues of β π π -\boldsymbol{D} - bold_italic_D . Then, the following hold.
( 1 ) 1 (1) ( 1 )
If π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is Type (1), then β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J is the Gram matrix of some set in S p + 1 , q + 1 subscript π π 1 π 1
S_{p+1,q+1} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 , italic_q + 1 end_POSTSUBSCRIPT for any a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 .
( 2 ) 2 (2) ( 2 )
If π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is Type (2), then β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J is the Gram matrix of some set in S p , q + 1 subscript π π π 1
S_{p,q+1} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q + 1 end_POSTSUBSCRIPT for any 0 < a < 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) 0 π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π 0<a<1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) 0 < italic_a < 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , in S p , q subscript π π π
S_{p,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT for a = 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π a=1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) italic_a = 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) , and in S p + 1 , q subscript π π 1 π
S_{p+1,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 , italic_q end_POSTSUBSCRIPT for a > 1 / ( β j = 1 k n β’ Ξ² j 2 / Ξ» j ) π 1 superscript subscript π 1 π π superscript subscript π½ π 2 subscript π π a>1/(\sum_{j=1}^{k}n\beta_{j}^{2}/\lambda_{j}) italic_a > 1 / ( β start_POSTSUBSCRIPT italic_j = 1 end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT italic_k end_POSTSUPERSCRIPT italic_n italic_Ξ² start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT start_POSTSUPERSCRIPT 2 end_POSTSUPERSCRIPT / italic_Ξ» start_POSTSUBSCRIPT italic_j end_POSTSUBSCRIPT ) .
( 3 ) 3 (3) ( 3 )
If π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is Type (3), then β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J is the Gram matrix of some set in S p + 1 , q subscript π π 1 π
S_{p+1,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 , italic_q end_POSTSUBSCRIPT for any a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 .
( 4 ) 4 (4) ( 4 )
If π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is Type (4), then β π« + a β’ π± π« π π± -\boldsymbol{D}+a\boldsymbol{J} - bold_italic_D + italic_a bold_italic_J is the Gram matrix of some set in S p + 1 , q subscript π π 1 π
S_{p+1,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p + 1 , italic_q end_POSTSUBSCRIPT for any a > 0 π 0 a>0 italic_a > 0 .
Proof.
This theorem is proved in the proof of TheoremΒ 5.3 .
β
To determine the largest proper 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in S p , q subscript π π π
S_{p,q} italic_S start_POSTSUBSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUBSCRIPT , we collect largest 2 2 2 2 -indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT of Type (2), β p β 1 , q superscript β π 1 π
\mathbb{R}^{p-1,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT of Types (3) and (4), and β p β 1 , q β 1 superscript β π 1 π 1
\mathbb{R}^{p-1,q-1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p - 1 , italic_q - 1 end_POSTSUPERSCRIPT of Type (1).
For 2-indefinite-distance sets, we verify the signature of π« = π¨ 1 + ( Ξ» / ( 1 + Ξ» ) ) β’ π¨ 2 π« subscript π¨ 1 π 1 π subscript π¨ 2 \boldsymbol{D}=\boldsymbol{A}_{1}+(\lambda/(1+\lambda))\boldsymbol{A}_{2} bold_italic_D = bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT + ( italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) ) bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT (or β π¨ 1 β ( Ξ» / ( 1 + Ξ» ) ) β’ π¨ 2 subscript π¨ 1 π 1 π subscript π¨ 2 -\boldsymbol{A}_{1}-(\lambda/(1+\lambda))\boldsymbol{A}_{2} - bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT - ( italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) ) bold_italic_A start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT ) to determine whether the representation in the embedding dimension is spherical.
The eigenvalue Ξ» π \lambda italic_Ξ» is an algebraic number that can be expressed by the irreducible polynomial f Ξ» β’ ( x ) β β β’ [ x ] subscript π π π₯ β delimited-[] π₯ f_{\lambda}(x)\in\mathbb{Q}[x] italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) β blackboard_Q [ italic_x ] with f Ξ» β’ ( Ξ» ) = 0 subscript π π π 0 f_{\lambda}(\lambda)=0 italic_f start_POSTSUBSCRIPT italic_Ξ» end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» ) = 0 and an interval [ a , b ] π π [a,b] [ italic_a , italic_b ] with a , b β β π π
β a,b\in\mathbb{Q} italic_a , italic_b β blackboard_Q containing Ξ» π \lambda italic_Ξ» . The characteristic polynomial g β’ ( x ) π π₯ g(x) italic_g ( italic_x ) of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is a polynomial over
β β’ [ Ξ» ] β delimited-[] π \mathbb{Q}[\lambda] blackboard_Q [ italic_Ξ» ] .
According to Descartesβ rule of signs, if the coefficients g i β’ ( Ξ» ) subscript π π π g_{i}(\lambda) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» ) of x i superscript π₯ π x^{i} italic_x start_POSTSUPERSCRIPT italic_i end_POSTSUPERSCRIPT in g β’ ( x ) π π₯ g(x) italic_g ( italic_x ) are determined, then we can know the signature of β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D .
Indeed, if we can take a rational interval [ a , b ] π π [a,b] [ italic_a , italic_b ] containing Ξ» π \lambda italic_Ξ» such that [ a , b ] π π [a,b] [ italic_a , italic_b ] is disjoint from an interval containing each root of g i β’ ( x ) subscript π π π₯ g_{i}(x) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_x ) , then the sign of g i β’ ( a ) subscript π π π g_{i}(a) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_a ) is the same as g i β’ ( Ξ» ) subscript π π π g_{i}(\lambda) italic_g start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT ( italic_Ξ» ) .
From Remark 5.2 and Theorem 5.6 , we can obtain the smallest spherical dimension where the graph can be representable.
Using the collections of representable graphs calculated in Section 4 , we can determine the largest proper spherical 2-indefinite-distance sets.
Note that for p = q π π p=q italic_p = italic_q , if π« π« \boldsymbol{D} bold_italic_D is of Type (3), then β π« π« -\boldsymbol{D} - bold_italic_D is of Type (2) from Remark 5.2 .
Using this algorithm, we can determine whether larger proper
2-indefinite-distance sets obtained in the previous section are spherical
in the embedding dimension. See the appendix section B .
TableΒ 2 lists the size and number of the largest spherical proper 2-indefinite-distance sets in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT .
Table 2: The cardinality of a largest proper spherical 2-indefinite-distance set in β p , q superscript β π π
\mathbb{R}^{p,q} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT italic_p , italic_q end_POSTSUPERSCRIPT
Appendix B Figures or matrices of largest proper spherical 2-indefinite-distance sets
For ( p , q ) = ( 1 , 1 ) π π 1 1 (p,q)=(1,1) ( italic_p , italic_q ) = ( 1 , 1 ) , by applying Descartesβ rule of signs to β π΄ i subscript π΄ π -\boldsymbol{M}_{i} - bold_italic_M start_POSTSUBSCRIPT italic_i end_POSTSUBSCRIPT in (A.1 ), we can prove that π΄ 1 subscript π΄ 1 \boldsymbol{M}_{1} bold_italic_M start_POSTSUBSCRIPT 1 end_POSTSUBSCRIPT is of Type (3), and π΄ 2 subscript π΄ 2 \boldsymbol{M}_{2} bold_italic_M start_POSTSUBSCRIPT 2 end_POSTSUBSCRIPT is of Type (2) and spherical.
For ( p , q ) = ( 2 , 1 ) π π 2 1 (p,q)=(2,1) ( italic_p , italic_q ) = ( 2 , 1 ) , all the largest proper 2-indefinite-distance sets of 5 points are Type (1).
There are infinitely many spherical proper 2-indefinite-distance sets of 4 points in β 2 , 1 superscript β 2 1
\mathbb{R}^{2,1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 2 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT . For instance, the graph of order 4 with only 1 edge can be represented as a spherical proper 2-indefinite-distance set in β 2 , 1 superscript β 2 1
\mathbb{R}^{2,1} blackboard_R start_POSTSUPERSCRIPT 2 , 1 end_POSTSUPERSCRIPT with a = 1 π 1 a=1 italic_a = 1 and 0 < b < 1 / 4 0 π 1 4 0<b<1/4 0 < italic_b < 1 / 4 . These are not the only examples of proper 2-indefinite-distance sets of order 4 in S 2 , 1 subscript π 2 1
S_{2,1} italic_S start_POSTSUBSCRIPT 2 , 1 end_POSTSUBSCRIPT .
The largest 2-indefinite-distance set for ( p , q ) = ( 4 , 3 ) π π 4 3 (p,q)=(4,3) ( italic_p , italic_q ) = ( 4 , 3 ) is not spherical in the embedding dimension, and it is Type (1).
The following graph
for ( p , q ) = ( 4 , 1 ) π π 4 1 (p,q)=(4,1) ( italic_p , italic_q ) = ( 4 , 1 ) is not spherical in the embedding dimension, and it is Type (3). The remaining 2-indefinite-distance sets obtained in the previous section A are all spherical in the embedding dimension. Therefore we obtained TableΒ 2 on the cardinalities of the largest proper spherical 2-indefinite-distance sets.
For ( p , q ) = ( 4 , 3 ) π π 4 3 (p,q)=(4,3) ( italic_p , italic_q ) = ( 4 , 3 ) , there are 3 largest spherical proper 2-indefinite-distance sets, which are the following graphs.
( 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 0 0 0 1 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 1 1 0 0 1 0 0 0 0 0 0 1 0 1 0 0 1 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 1 1 0 0 1 1 1 1 0 1 0 1 1 0 1 0 1 1 0 1 1 1 0 1 1 0 0 1 0 1 1 1 1 1 0 ) , ( 0 0 0 0 1 1 1 1 0 1 1 0 0 0 0 1 0 1 0 1 1 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 1 1 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 1 1 0 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 0 1 1 1 0 1 0 0 1 0 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 1 1 0 1 0 1 1 1 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 1 0 0 ) . 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 0 0 0 0 1 0 1 0 1 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 1 1 0 0 1 0 0 0 0 0 0 1 0 1 0 0 1 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 1 1 0 0 1 1 1 1 0 1 0 1 1 0 1 0 1 1 0 1 1 1 0 1 1 0 0 1 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 1 1 1 1 0 1 1 0 0 0 0 1 0 1 0 1 1 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 1 1 0 0 1 0 1 0 0 0 0 0 1 1 0 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 0 1 1 1 0 1 0 0 1 0 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 1 1 0 1 0 1 1 1 0 0 0 1 0 0 1 0 0 1 0 1 0 0
\left(\begin{array}[]{ccccccccccc}0&0&0&0&1&0&0&1&0&0&1\\
0&0&0&0&0&1&0&1&0&1&0\\
0&0&0&0&0&0&1&1&1&0&0\\
0&0&0&0&0&0&0&1&1&1&1\\
1&0&0&0&0&0&0&0&1&1&0\\
0&1&0&0&0&0&0&0&1&0&1\\
0&0&1&0&0&0&0&0&0&1&1\\
1&1&1&1&0&0&0&0&1&1&1\\
0&0&1&1&1&1&0&1&0&1&1\\
0&1&0&1&1&0&1&1&1&0&1\\
1&0&0&1&0&1&1&1&1&1&0\\
\end{array}\right),\left(\begin{array}[]{ccccccccccc}0&0&0&0&1&1&1&1&0&1&1\\
0&0&0&0&1&0&1&0&1&1&0\\
0&0&0&0&0&1&1&1&1&0&0\\
0&0&0&0&0&0&0&1&1&1&1\\
1&1&0&0&0&0&0&1&1&0&0\\
1&0&1&0&0&0&0&0&1&1&0\\
1&1&1&0&0&0&0&1&0&1&1\\
1&0&1&1&1&0&1&0&0&1&0\\
0&1&1&1&1&1&0&0&0&0&1\\
1&1&0&1&0&1&1&1&0&0&0\\
1&0&0&1&0&0&1&0&1&0&0\\
\end{array}\right). ( start_ARRAY start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW end_ARRAY ) , ( start_ARRAY start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW end_ARRAY ) .
For these 2 graphs, the distances are a = 1 π 1 a=1 italic_a = 1 and b = Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=\lambda/(1+\lambda) italic_b = italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) , where Ξ» = β 1 + 2 π 1 2 \lambda=-1+\sqrt{2} italic_Ξ» = - 1 + square-root start_ARG 2 end_ARG .
( 0 0 0 1 1 1 1 0 1 0 1 0 0 0 1 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 1 1 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 1 0 1 0 0 0 1 1 1 1 0 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 1 0 1 1 0 0 0 1 0 1 0 1 1 0 1 1 0 0 0 1 1 1 1 1 1 1 0 1 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 0 1 0 0 0 1 0 1 1 0 1 1 1 0 0 0 ) . 0 0 0 1 1 1 1 0 1 0 1 0 0 0 1 0 1 1 1 1 1 0 0 0 0 0 1 1 0 1 1 1 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 1 0 1 0 0 0 1 1 1 1 0 1 1 1 0 0 0 0 1 0 1 1 1 1 0 1 1 0 0 0 1 0 1 0 1 1 0 1 1 0 0 0 1 1 1 1 1 1 1 0 1 0 0 0 0 0 1 1 1 1 1 0 1 0 0 0 1 0 1 1 0 1 1 1 0 0 0 \left(\begin{array}[]{ccccccccccc}0&0&0&1&1&1&1&0&1&0&1\\
0&0&0&1&0&1&1&1&1&1&0\\
0&0&0&0&1&1&0&1&1&1&1\\
1&1&0&0&0&0&1&0&1&1&1\\
1&0&1&0&0&0&1&1&1&1&0\\
1&1&1&0&0&0&0&1&0&1&1\\
1&1&0&1&1&0&0&0&1&0&1\\
0&1&1&0&1&1&0&0&0&1&1\\
1&1&1&1&1&0&1&0&0&0&0\\
0&1&1&1&1&1&0&1&0&0&0\\
1&0&1&1&0&1&1&1&0&0&0\\
\end{array}\right). ( start_ARRAY start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW start_ROW start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 1 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL start_CELL 0 end_CELL end_ROW end_ARRAY ) .
For this graph the distances are a = 1 π 1 a=1 italic_a = 1 and b = Ξ» / ( 1 + Ξ» ) π π 1 π b=\lambda/(1+\lambda) italic_b = italic_Ξ» / ( 1 + italic_Ξ» ) , where Ξ» = ( β 3 + 5 ) / 2 π 3 5 2 \lambda=(-3+\sqrt{5})/2 italic_Ξ» = ( - 3 + square-root start_ARG 5 end_ARG ) / 2 .